Roltaarten vind ik altijd super om op tafel te zetten. Maar om een of andere reden vinden de kinderen ze ouderwets. Toch heeft het iets en is zo leuk om te maken. Je maakt gewoon een biscuit, maar giet die op een bakpapier in een platte ovenschaal. Deze hoeft echt niet lang te bakken want is maar ongeveer een centimeter dik. Als ze gaar is haal je ze uit de oven en stort ze op een natte keukehanddoek. Rol onmiddellijk de taart met de handdoek op, zodanig dat de handdoek als het ware tussen het deeg is gedraaid. Laat zo wat liggen totdat de deeg is afgekoeld. Na ongeveer 10 minuten voorzichtig weer openrollen en de handdoek wegnemen. De binnenkant bestrijken met confituur, eventueel ook met slagroom, maar is niet echt nodig. Vervolgens weer oprollen. Net op het moment voor het opdienen bestrijken met stijfgeklopte slagroom en afwerken met fruit, nootjes of chocoladeschilfers. ik krijg er al zin in als ik dit schrijf. O ja en deze taarten zijn eigenlijk nog beter als je ze een dag laat liggen.
De meest gezellige momenten in mijn herinneringen, zijn deze toen mijn vader wafels bakte. Mijn vader was niet het type dat veel deed in huis en ook met de kinderen was hij niet veel bezig, het werk was zijn grootste belangstelling. Maar af en toe, in de winter als het vroor en hij niet kon werken, dan bakte hij wafels. Dat was gegarandeerd feest. Het wafelijzer werd tevoorschijn gehaald. Een grote ketel deeg en dan begonnen die overheerlijke geuren het hele huis in te nemen. De 5 kinderen zaten ongeduldig te wachten tot de wafel uit het ijzer kwam en smeerden gretig met confituur, suiker en andere lekkernijen. Eigenlijk kon vader onze haast niet bijhouden. De wafels waren zo vers dat ze geen tijd hadden om af te koelen. Vaak heb ik geprobeerd dit gevoel te herhalen voor mijn eigen kinderen. Maar dat lukt niet helemaal, niets is natuurlijk nog hetzelfde. Als ik wafels bak, dan zijn ze wel lekker helemaal in het begin, maar na een tijdje worden ze slap en dan vind ik ze niet meer mooi om te presenteren. Daarom heb ik een recept uitgeprobeerd voor bewaarwafels. Inderdaad deze kan je echt goed bewaren en ze worden niet slap: 500 gr margarine 550 gr kristalsuiker 10 eieren vanilleextract (liefst vloeibaar) 1 kg bloem en 2 pakjes bakpoeder (of gewoon zelfrijzende bloem is ook goed).
Inderdaad in deze wafels hoeft geen melk, water of welke vloeistof dan ook. Suiker, en eierdooiers met elkaar mengen tot schuimige massa ontstaat. De margarine (gesmolten maar niet warm) toevoegen. De bloem toevoegen en goed ondermengen. Als laatste de eiwitten voorzichtig ondermengen. Alles nog een paar uur laten staan dan kan je beginnen. Het deeg is vrij dik, maar laat zich verrassend goed verwerken. De geur kan ik hier natuurlijk niet beschrijven maar gezellig is het zeker.
Dit vogelkooitje kochten we een tijdje geleden op de rommelmarkt in Anderlecht. Het was van een oude Turk en het was helemaal niet zeker of zijn gerief dat er lag bestemd was voor de ophalen voor het grof huisvuil of om te verkopen. Maar het vogelkooitje zag ik wel zitten, ze hadden er een lampenkap van gemaakt. Dus toch maar die euro in die vieze hand gestopt en blij terug naar huis met de vogelkooi. Nu hangt ze te schitteren met een spaarlamp ering en de vogeltjes, ja die zitten aan de buitenkant.
Markt Anderlecht: elke zondag in de voormiddag. een kleine rommelmarkt, een gigantische voedingsmarkt en van alles en nog wat. Je gaat best voor 10 uur want het kan er behoorlijk druk worden!
Dit is nog een messenstory. Het overkomt me af en toe dat ik mijn lievelingsmesje niet meer kan vinden. Ik zoek dan overal, tussen de schillen, in de compostbak, in de tuin. Meestal vind ik het wel terug. Maar dit mesje was echt zoek. Het zat twee jaar lang bedolven in de compostbak. Toen we de compost op het groentenbedje uitspreidden vonden we het terug. het was wel veranderd, maar wat geeft het: kunst blijft kunst.
Een "goede" vriend heeft als hobby het ¨creëren en vervaardigen van patattenschellers. Hier zie je er een voorbeeld van, gepresenteerd op groenten die hij gestolen had uit onze tuin.Op zijn blog vind je er alles over. http://www.knifeforging.comhttp://www.patattenschellers.blogspot.com
In alle bescheidenheid durf ik nogal wat aan in de keuken en meestal lukt het wonderwel. De enige keren dat het niet lukt dat is wanneer ik onder tijdsdruk sta of wil scoren. Dit gebeurde allemaal afgelopen weekend en ik het het toch overleefd: - Een speciaal broodje met noten, honing en rozijnen wou ik op tafel zetten. Extra mijn best gedaan. Was schitterend gerezen, kon tegen 10 uur de oven in. Vier uur later dacht ik: shit dat broodje zit nog in de oven. Zwart dus. - Een cakedeegje met kokos en appelen, scoort altijd en is niet moeilijk. Waarom zou ik geen dubbele portie maken? Iedereen zal er wel van smullen. Deeg ziet er fantastisch uit. mmmm! Misschien nog een snuifjes zout? Wat er precies gebeurde? Geen idee, maar de kom met het deeg viel keihard uit mijn handen, over het aanrecht, druipend in de keukenschuiven en op de vloer. Het was VEEL! - Moedig doordoen jongens. Laat ons dan eens brownies maken. Jammer had iets te weinig chocolade, maar met wat aanpassingen hier en daar mag dat geen probleem zijn. Joepie. Brownies komen uit de oven en zien er niet al te slecht uit. Even proeven: schoenzolen! Recepten die je van internet plukt zijn niet altijd de meest formidabele. - Laatste poging: pompoencakejes. Dat wou ik allang eens doen, ik ben verzot op pompoengerechteb en wou eens echte Amercan pumpkin pie maken. Al zeg ik het zelf: aardig gelukt. Alleen zijn de cakes zo kleverig (vermoedelijk door de grote hoeveelheid yoghurt in mijn recept) dat je ze niet kan eten zonder ze met papiertje en al naar binnen te spelen. Toen ben ik ermee gestopt. 's avonds hebben we dan heel gewoon een klassieke maaltijd gegeten.
Deze boze gast verjaagt alle nare geesten uit het huis. Toen ik hem zag in de Kringwinkel hadden de dames nog geen idee welke prijs ze op deze figuur moesten kleven. Ze hadden hem al opgehangen voor het verjagen van de boze geesten. Ik moest maar heel even aandringen en had hem mee naar huis. Nu kijkt hij met zijn grote tanden dominant over het huis en laat niet toe dat enige boze geest, laat staan zelfs een boze gedachten gestalte kan krijgen.
Deze Romanesco kool hebben we zelf in de moestuin. We leerden ze kennen als en echte delicatesse en ontdekten toen dat deze prachtige koolsoort, ook nog makkelijk te kweken is en oogstbaar in een seizoen waarop er niet veel verse groenten meer in de tuin overblijven. We hebben ze gezaaid in augustus en overgeplant in september. Heerlijk.
Deze periode van het jaar zijn de paddenstoelen er weer. Eén van de heerlijkste soorten is het eekhoorntjesbrood, of zoals de Italianen dit zo mooi sensueel zeggen: Funghi. terwijl deze heerlijkheden in de ons omringende landen volop verkrijgbaar zijn in winkels en op markten (weliswaar tegen een vrij duur prijskaartje) is dit bij ons totaal afwezig. Zonde. Als je een herfstwandeling maakt, kom je ze namelijk volop tegen. Als je een beetje uitkijkt, kan je ze goed herkennen. Vroeger gingen we vaak op stap met het hele gezin, uitgerust met charmante mandjes om al die heerlijkheden te verzamelen. We gingen dan naar het parkbos dat nu eigendom is van Wim Delvoye. Maar inmiddels is dat uitgegroeid tot een autostrade van joggers en wandelaars, het is er niet leuk meer. Hopelijk krijgt Wim Delvoye snel de vergunning om het prachtige domein in zijn oude glorie te herstellen en de rust terug te brengen in de mooie lanen van het park.
Vaak wordt er gedacht dat wokken een heel simpele manier is om te koken. ik vind het zelf een van de moeilijkste. Natuurlijk kan je wat groenten en vlees roerbakken, maar om echt het effect te hebben van vers gewokte ingrdienten zoals je dat in Azië en in heel zeldzame gevallen bij ons op restaurant krijgt moet je het wokken toch heel goed onder de knie hebben. Eén van de geheimen is niet te veel in eens willen wokken, anders kan je beter soep maken. Het beste zijn groenten, die nog lekker knapperig zijn. Je kan ze bereiden met wat sojasaus, rijstazijn en vissaus erbij. Kort en krachtig gewokt, een lekkernij voor alle zintuigen.
Dit is nog een andere manier om tonijntartaar te presenteren. ik heb het liever op schaaltjes dan op aperitieflepels, ik vind die nogal onhandig om te eten, zeker wanneer het ijs nog niet gebroken is.Hier is de tonijntartaar gemaakt met fijngesneden augurken, zilveruitjes en een vinaigrette met yoghurt en mosterd.
Natuurlijk was het op een rommelmarkt of in een kringwinkel dat ik deze Geishapotjes heb gekocht. Het zijn er 6 in totaal en ze zijn van fijn porselein. Niks bijzonders? Inderdaad, maar het leuke ervan is dat ze allemaal verschillend zijn, elk potje toont een andere fraaie schone. Boeiend toch? De inhoud is natuurlijk ook boeiend. Hier had ik een aperitiefhapje met tonijntartaar. De rauwe (heel verse) tonijn in kleine stukjes snijden. Hierop kappertjes, sake, verse kruiden, sojasaus en indien je dat lust een weinig sesamolie (zeker niet te veel want kan nogal fel doorsmaken). NOg wat vers limoensap en eens proeven of het op iets trekt.
Aubergines vind ik altijd heel aantrekkelijk om te zien, alleen al de kleur geeft aan dat dit om een karaktervrucht gaat. Soms is het wel moeilijk om aubergines goed in een recept te integreren. Deze bereiding is echter een succes. Snijd de aubergines in schijfjes en laat even uitlekken in zout. Bak vevolgens de schijfjes in olijfolie tot ze zacht worden. Dit zal een heerlijke geur geven. Maak intussen een grote ajuin schoon en snijd in schijfjes, ook deze moet in olijfolie gebakken worden. Leg dan in een onvenvaste schotel een laagje ajuin, een laagje aubergine en dan een laagje tomatensaus (mag uit blik zijn). Schik de laagjes verder tot alles op is. Doe bovenaan een flink handvol gedroogd broodkruim en laat alles in een oven van 200 graden gedurende ongeveer 3 kwartier door en door gaar worden. Heel warm eten met vlees of vis. Je kan er ook een volledig (vegetarisch) gerecht mee maken. Dan doe je tussen de laagjes ook nog eens een flinke laag mozarella. Je waant je meteen op reis.
Bij ons aan tafel is er altijd discussie over de lekkerste frietjes. Emilie en ik houden meer van iets dikkere frieten en Georges vind alumetjes helemala het einde. Ook is er discussie over met de hand gesneden frieten of frietjes met een frietsnijder gesneden. Voor mij maakt het niet zoveel uit: ik vind dat het alletwee even snel gaat en dat de onregelmatige frietjes die je met de hand snijdt ook hun charme hebben. Ik denk dat al die discussies eigenlijk luxeproblemen zijn want frietjes dat is sowieso lekker of ze nu dik of dun zijn. Hierbij alvast een foto van alumetjes. Ze zien er toch niet te slecht uit.
Bij ons aan tafel is er altijd discussie over de lekkerste frietjes. Emilie en ik houden meer van iets dikkere frieten en Georges vind alumetjes helemala het einde. Ook is er discussie over met de hand gesneden frieten of frietjes met een frietsnijder gesneden. Voor mij maakt het niet zoveel uit: ik vind dat het alletwee even snel gaat en dat de onregelmatige frietjes die je met de hand snijdt ook hun charme hebben. Ik denk dat al die discussies eigenlijk luxeproblemen zijn want frietjes dat is sowieso lekker of ze nu dik of dun zijn. Hierbij alvast een foto van alumetjes. Ze zien er toch niet te slecht uit.
Het valt mij altijd zo moeilijk om mij aan een recept te houden.Ik wou Taise fishcookies maken, en ik ben geëindigd met een soort veredelde aardappelkroket. Wat natuurlijk niet wil zeggen dat het niet lekker was. De basis was een rest witte vis, die de dag ervoor in de oven had klaargemaakt. Een rest gekookte aardappelen. Een rest pompoenpuree. Een herinnering van fishcookies die ik eens had klaargemaakt en die niet slecht waren. Ik heb de vis in stukjes geprakt en de aardappelen ook, goed gemengd. Daaronder de pompoenpuree gemengd, een groot handvol peterselie fijn gehakt en twee eieren. Dit alles met een vork of menger flink door elkaar doen. Nog eens proeven of de kruiden goed zijn, mag gerust wat pikant zijn. Deze puree op een met veel bloem bestoven werkblad leggen en kroketten of koeken vormen. Je mag gerust veel bloem gebruiken zodanig dat de kroketten of koekjes voldoende stevig zijn om vast te nemen zonder dat je handen beginnen te kleven. Vervolgens frituurolie verhitten in een wok (of in de frituur als je er heel veel wil bakken) en de cookies bruin laten worden aan beide kanten. Als je bezoek hebt kan je dat gerust vooraf doen. Het volstaat dan om vlak voor het opdienen alles nog eens flink heet te laten worden in de olie. Deze viskroketten zijn overheerlijk met zelfgemaakte tartaarsaus (zie eerder op deze blog), maar kunnen ook perfect met taise zoetzure saus worden gegeten.
Roltaarten vind ik altijd super om op tafel te zetten. Maar om een of andere reden vinden de kinderen ze ouderwets. Toch heeft het iets en is zo leuk om te maken. Je maakt gewoon een biscuit, maar giet die op een bakpapier in een platte ovenschaal. Deze hoeft echt niet lang te bakken want is maar ongeveer een centimeter dik. Als ze gaar is haal je ze uit de oven en stort ze op een natte keukehanddoek. Rol onmiddellijk de taart met de handdoek op, zodanig dat de handdoek als het ware tussen het deeg is gedraaid. Laat zo wat liggen totdat de deeg is afgekoeld. Na ongeveer 10 minuten voorzichtig weer openrollen en de handdoek wegnemen. De binnenkant bestrijken met confituur, eventueel ook met slagroom, maar is niet echt nodig. Vervolgens weer oprollen. Net op het moment voor het opdienen bestrijken met stijfgeklopte slagroom en afwerken met fruit, nootjes of chocoladeschilfers. ik krijg er al zin in als ik dit schrijf. O ja en deze taarten zijn eigenlijk nog beter als je ze een dag laat liggen.
Dit vogelkooitje kochten we een tijdje geleden op de rommelmarkt in Anderlecht. Het was van een oude Turk en het was helemaal niet zeker of zijn gerief dat er lag bestemd was voor de ophalen voor het grof huisvuil of om te verkopen. Maar het vogelkooitje zag ik wel zitten, ze hadden er een lampenkap van gemaakt. Dus toch maar die euro in die vieze hand gestopt en blij terug naar huis met de vogelkooi. Nu hangt ze te schitteren met een spaarlamp ering en de vogeltjes, ja die zitten aan de buitenkant.
Dit is ons nieuwe huis, momenteel het kot van onze zoon. We hebben er nog niets aan veranderd, maar binnenkort beginnen we eraan. Het wordt spannend.
Dit is Lily, kijk hoe gelukkig ze is.
Deze boze gast verjaagt alle nare geesten uit het huis. Toen ik hem zag in de Kringwinkel hadden de dames nog geen idee welke prijs ze op deze figuur moesten kleven. Ze hadden hem al opgehangen voor het verjagen van de boze geesten. Ik moest maar heel even aandringen en had hem mee naar huis. Nu kijkt hij met zijn grote tanden dominant over het huis en laat niet toe dat enige boze geest, laat staan zelfs een boze gedachten gestalte kan krijgen.
Recepten op internet te vinden. is heerlijk om te doen, het is een echte kaas!
Deze Romanesco kool hebben we zelf in de moestuin. We leerden ze kennen als en echte delicatesse en ontdekten toen dat deze prachtige koolsoort, ook nog makkelijk te kweken is en oogstbaar in een seizoen waarop er niet veel verse groenten meer in de tuin overblijven. We hebben ze gezaaid in augustus en overgeplant in september. Heerlijk.
Deze periode van het jaar zijn de paddenstoelen er weer. Eén van de heerlijkste soorten is het eekhoorntjesbrood, of zoals de Italianen dit zo mooi sensueel zeggen: Funghi. 
Vaak wordt er gedacht dat wokken een heel simpele manier is om te koken. ik vind het zelf een van de moeilijkste. Natuurlijk kan je wat groenten en vlees roerbakken, maar om echt het effect te hebben van vers gewokte ingrdienten zoals je dat in Azië en in heel zeldzame gevallen bij ons op restaurant krijgt moet je het wokken toch heel goed onder de knie hebben. Eén van de geheimen is niet te veel in eens willen wokken, anders kan je beter soep maken. 
Dacht je dat je al het foutste van het foute reeds gezien had? Geef toe deze vuurtoren zou je niet in huis willen.
Dit is nog een andere manier om tonijntartaar te presenteren. ik heb het liever op schaaltjes dan op aperitieflepels, ik vind die nogal onhandig om te eten, zeker wanneer het ijs nog niet gebroken is.Hier is de tonijntartaar gemaakt met fijngesneden augurken, zilveruitjes en een vinaigrette met yoghurt en mosterd.
Natuurlijk was het op een rommelmarkt of in een kringwinkel dat ik deze Geishapotjes heb gekocht. Het zijn er 6 in totaal en ze zijn van fijn porselein. Niks bijzonders? Inderdaad, maar het leuke ervan is dat ze allemaal verschillend zijn, elk potje toont een andere fraaie schone. Boeiend toch?
Aubergines vind ik altijd heel aantrekkelijk om te zien, alleen al de kleur geeft aan dat dit om een karaktervrucht gaat. Soms is het wel moeilijk om aubergines goed in een recept te integreren. 
Bij ons aan tafel is er altijd discussie over de lekkerste frietjes. Emilie en ik houden meer van iets dikkere frieten en Georges vind alumetjes helemala het einde. Ook is er discussie over met de hand gesneden frieten of frietjes met een frietsnijder gesneden. Voor mij maakt het niet zoveel uit: ik vind dat het alletwee even snel gaat en dat de onregelmatige frietjes die je met de hand snijdt ook hun charme hebben. Ik denk dat al die discussies eigenlijk luxeproblemen zijn want frietjes dat is sowieso lekker of ze nu dik of dun zijn. 
Het valt mij altijd zo moeilijk om mij aan een recept te houden.Ik wou Taise fishcookies maken, en ik ben geëindigd met een soort veredelde aardappelkroket. Wat natuurlijk niet wil zeggen dat het niet lekker was. De basis was een rest witte vis, die de dag ervoor in de oven had klaargemaakt. Een rest gekookte aardappelen. Een rest pompoenpuree. Een herinnering van fishcookies die ik eens had klaargemaakt en die niet slecht waren. 
