Natuurlijk was het op een rommelmarkt of in een kringwinkel dat ik deze Geishapotjes heb gekocht. Het zijn er 6 in totaal en ze zijn van fijn porselein. Niks bijzonders? Inderdaad, maar het leuke ervan is dat ze allemaal verschillend zijn, elk potje toont een andere fraaie schone. Boeiend toch? De inhoud is natuurlijk ook boeiend. Hier had ik een aperitiefhapje met tonijntartaar. De rauwe (heel verse) tonijn in kleine stukjes snijden. Hierop kappertjes, sake, verse kruiden, sojasaus en indien je dat lust een weinig sesamolie (zeker niet te veel want kan nogal fel doorsmaken). NOg wat vers limoensap en eens proeven of het op iets trekt.
Aubergines vind ik altijd heel aantrekkelijk om te zien, alleen al de kleur geeft aan dat dit om een karaktervrucht gaat. Soms is het wel moeilijk om aubergines goed in een recept te integreren. Deze bereiding is echter een succes. Snijd de aubergines in schijfjes en laat even uitlekken in zout. Bak vevolgens de schijfjes in olijfolie tot ze zacht worden. Dit zal een heerlijke geur geven. Maak intussen een grote ajuin schoon en snijd in schijfjes, ook deze moet in olijfolie gebakken worden. Leg dan in een onvenvaste schotel een laagje ajuin, een laagje aubergine en dan een laagje tomatensaus (mag uit blik zijn). Schik de laagjes verder tot alles op is. Doe bovenaan een flink handvol gedroogd broodkruim en laat alles in een oven van 200 graden gedurende ongeveer 3 kwartier door en door gaar worden. Heel warm eten met vlees of vis. Je kan er ook een volledig (vegetarisch) gerecht mee maken. Dan doe je tussen de laagjes ook nog eens een flinke laag mozarella. Je waant je meteen op reis.
Bij ons aan tafel is er altijd discussie over de lekkerste frietjes. Emilie en ik houden meer van iets dikkere frieten en Georges vind alumetjes helemala het einde. Ook is er discussie over met de hand gesneden frieten of frietjes met een frietsnijder gesneden. Voor mij maakt het niet zoveel uit: ik vind dat het alletwee even snel gaat en dat de onregelmatige frietjes die je met de hand snijdt ook hun charme hebben. Ik denk dat al die discussies eigenlijk luxeproblemen zijn want frietjes dat is sowieso lekker of ze nu dik of dun zijn. Hierbij alvast een foto van alumetjes. Ze zien er toch niet te slecht uit.
Bij ons aan tafel is er altijd discussie over de lekkerste frietjes. Emilie en ik houden meer van iets dikkere frieten en Georges vind alumetjes helemala het einde. Ook is er discussie over met de hand gesneden frieten of frietjes met een frietsnijder gesneden. Voor mij maakt het niet zoveel uit: ik vind dat het alletwee even snel gaat en dat de onregelmatige frietjes die je met de hand snijdt ook hun charme hebben. Ik denk dat al die discussies eigenlijk luxeproblemen zijn want frietjes dat is sowieso lekker of ze nu dik of dun zijn. Hierbij alvast een foto van alumetjes. Ze zien er toch niet te slecht uit.
Het valt mij altijd zo moeilijk om mij aan een recept te houden.Ik wou Taise fishcookies maken, en ik ben geëindigd met een soort veredelde aardappelkroket. Wat natuurlijk niet wil zeggen dat het niet lekker was. De basis was een rest witte vis, die de dag ervoor in de oven had klaargemaakt. Een rest gekookte aardappelen. Een rest pompoenpuree. Een herinnering van fishcookies die ik eens had klaargemaakt en die niet slecht waren. Ik heb de vis in stukjes geprakt en de aardappelen ook, goed gemengd. Daaronder de pompoenpuree gemengd, een groot handvol peterselie fijn gehakt en twee eieren. Dit alles met een vork of menger flink door elkaar doen. Nog eens proeven of de kruiden goed zijn, mag gerust wat pikant zijn. Deze puree op een met veel bloem bestoven werkblad leggen en kroketten of koeken vormen. Je mag gerust veel bloem gebruiken zodanig dat de kroketten of koekjes voldoende stevig zijn om vast te nemen zonder dat je handen beginnen te kleven. Vervolgens frituurolie verhitten in een wok (of in de frituur als je er heel veel wil bakken) en de cookies bruin laten worden aan beide kanten. Als je bezoek hebt kan je dat gerust vooraf doen. Het volstaat dan om vlak voor het opdienen alles nog eens flink heet te laten worden in de olie. Deze viskroketten zijn overheerlijk met zelfgemaakte tartaarsaus (zie eerder op deze blog), maar kunnen ook perfect met taise zoetzure saus worden gegeten.
Grijze garnalen zijn natuurlijk onvervangbaar in een cocktail, of gewoon als klein hapje bij de aperitief. Onlangs kocht ik eens rivierkreeftjes. Voor mij was dat minder bekend, maar zeker een aangename verrassing; de textuur is eerder vezelig dan glad (zoals bij garnalen) e ndat zorgt voor een interessante smaak. Ik had de rivierkreeftjes gepresenteerd met een dressing die heel geslaagd was: mayonaise, curry, ketchup en wat kappertjes. Dan nog wat limoensap op en peper en zout. Het oogt ook mooi.
Pompoenen zijn veel meer dan alleen maar decoratie voor Halloween of ingrediënten voor een lekker soepje. Je kan er ook heerlijke souflés mee maken. Maak een pompoen schoon en snijd in blokjes. Laat met een beetje water zacht koken en stamp dan fijn zoals met aardappelpuree. Snijd ondertussen een prei en een ajuin in kleine stukjes en bak deze samen in wat olijfolie. Eventueel kun je er ook wat stukjes spek aan toevoegen. Schep de pompoenpuree en de prei/ajuinmassa door elkaar en meng goed. Voeg nu twee eieren toe, goed mengen. Nu een flink handvol geraspte kaas ondermengen (mag eventueel ook een restje van iets zijn, zoals bijv. camembert, of mozarella) en kruiden naar smaak. Om het geheel nog smeuiger te maken wat room aan toevoegen en laten gratineren in de oven. Het ziet er niet alleen heerlijk uit, maar het is ook nog gezond want naar het schijnt bevatten pompoenen veel caroteen. Helaas is het een gerecht dat kinderen niet zo makkelijk willen eten.
Als mensen voor het eerst bij ons komen weten ze vaak niet goed hoe ze moeten reageren op alle kitch in onze keuken. We hebben een grote collectie hertenkoppen aangelegd en deze kijken allemaal met een heel emotionele blik op ons neer als we aan tafel zitten. Misschien wordt het binnenkort wel weer iets anders. Die hertenkoppen komen natuurlijk allemaal van de rommelmarkt, met prijzen die variëren van 10 cent tot 10 euro. soms zijn er zelfs marktkramers die fel verschieten als we zeggen"het is goed", ze begrijpenn iet dat mensen zo iets lelijks willen kopen.
Onze buurvrouw in Frankrijk is een prachtige vrouw, overal waar ze binnenkomt is het onmiddellijk ambiance. Op deze foto poseert ze met een theepotje, maar eigenlijk drinkt ze het liefst wijn en liefst veel. Ze is momenteel een beetje ongelukkig, dus hierbij een opkikkertje. Kop op ma chère, tout va s'arranger!
Tonijnsalade is iets wat je bij alles kan eten, en is bij ons thuis een graag gezien gerecht. Probeer eens van verse tonijn een tonijnsalade te maken. Het is heerlijk. Ik had verse tonijn klaargemaakt in de oven (eerst gemarineerd in kruiden en wijnazijn), en gezien ik nooit weet hoeveel volk er aan tafel zal zitten had ik nog een stuk over. Een geluk. Dus ik de volgende dag aan het piekeren wat doe ik nu met dat stuk tonijn, ik kan het nu toch niet gaan opwarmen. Dus je raad het al: prak de tonijn in fijne stukken. Doe er een flinke hoeveelheid kappertjes op, een grote scheut ketchup, zelfgemaakte mayonaise en eventueel nog wat peper en zout en nu goed mengen. Het resultaat is echt overheerlijk en het is in 5 minuten klaar. Wij kopen onze tonijn meestal bij "Tisvis" op de Dendermondse Steenweg in Sint Amandsberg, gewoon omdat die man zo goed zijn vak kent, maar bij Colruyt hebben ze in de gekoelde afdeling meestal ook wel lekkere tonijn, alhoewel de prijs zelfs niet eens veel verschilt. Dit recept kan je ook perfect toepassen met tonijn die je eerst in de diepvriezer hebt bewaard. Want dat doen we ook vaak, we kopen tonijn voor sushi te maken en als er nog wat over is, dan doen we die in de diepvriezer en maken er een heerlijke tonijncarpacio van. Jammer, ik heb geen foto. Maar ik zal er een foto van de keuken bijdoen.
Bijna elke zondag is het familieavond. Een goede gewoonte, maar meestal is het een gekkenhuis. Eten komt er steeds aan te pas, lekker eten, maar niet te ingewikkeld, want dat past niet in de gekte. En verschillen moeten er ook zijn. De een is vegatarisch, de ander eet geen champignons noch tomaten noch kaas, en nog een ander lust naar moslimtraditie geen varkenvlees. En onze oudste dochter die lust alles, dat is het probleem niet, het probleem is dat ze alles mengt: confituur, geitenkaas, choco, mayonaise, rijst ,... je kunt het niet bedenken of ze vindt dat het samen in een maaltijd past. Ze werkt dan ook in een gekkenhuis. Tja het is soms leuk in een gekkenhuis.
Meestal ben ik niet echt een liefhebber van de broodmaaltijd, maar dit boterhammetje mag er wel zijn he. Het is een gewone witte boterham overgoten met wat olijfolie en hierop enkele zongedroogde tomaten. Hierop komt dan een lekker stukje mozarella en wat versgemalen zwarte peper. Dan een tiental minuutjes onder de grill. Geef toe als je dit naar binnen speelt dan kan je dag toch niet meer stuk?
Door de uitzonderlijk vroege vorst dit jaar, waren denk ik wel alle tuinliefhebbers enigszins uit hun normale doen. Bij ons stonden de pompoenen nog te pronken in de tuin, om de volgende dag triestig aan vervroren takken te hangen. Gelukkig zijn de vruchten zelf (hoop ik toch) niet aangetast. Ik zet altijd pompoensoorten die niet al te groot zijn, maar die wel een heel goede smaak geven in verschillende bereidingen: soep, souflé, frietjes enz. Daarover volgt later meer want dit is echt iets voor in de winter als de groenten en de vitamines minder abondant aanwezig zijn. Ook onze dieren vinden dat leuk, want Lily (ons hangbuikzwijn) is verzot op pompoenen.
We hebben reeds lang een vijgenboom staan en zitten altijd te loeren of de vijgen al rijp worden, maar zonder succes. Soms is er eens eentje die het aandurft om te rijpen, maar dat is het dan. Groot was onze verrassing echter toen we gisteren in ons huisje in Frankrijk aankwamen en er een volle boom met rijpe vijgen aantroffen. We hebben er niet lang over gedaan om ze allemaal te plukken (en intussen te smullen). Het resultaat mag er zijn. Vandaag ga ik confituur maken van onze eigen vijgen.
Misschien heb ik dat al gezegd, maar ik ben een doosjesverzamelaar. Als ik mooie oude doosjes zie (vooral in blik, maar ook in karton) kan ik daar moeilijk aan weerstaan. Niet dat ik die doosjes ook altijd gebruik, maar ze zijn soms zo fijn gevonden dat ik er helemaal door ingepalmd wordt. Zo ook met dit doosje van de vroegere Meli, dat eigenlijk een honingkaars is. So sweet!
De zomer lijkt nu wel echt voorbij, ik heb weer een trui aan en overweeg om ook sokken aan te doen,.... Altijd even wennen, ik ben niet zo in voor het idee "gezellig binnen zitten", ik vind het wel gezellig als de haard brandt, maar ben toch liever buiten. Op de valreep heb ik in het leerwinkeltje van de Tuinbouwschool van Emilie (mijn jongste dochter) nog enkele kilo's paprika's gekocht in verschillende kleurtjes. Deze heb ik in weckbokalen gesteriliseerd volgens de regels van de kunst. Geef toe het is alsof de zomer in die bokalen is gaan zitten, om ons ook nog tijdens de wintermaanden een heerlijke smaak te geven.
Categorie:Het is het moment Tags:Tuinbouwschool Melle, paprika's in Weckpotten
10-10-2009
Speculoostaart uit De Keuken van Ons Moeder
Het boek "De keuken van ons moeder", vind ik op zich wel een goed idee, maar vaak is de styling een beetje omvangrijker dan de inhoud. Toch grijp ik regelmatig naar dit boek terug als ik eens iets lekker ouderwets wil klaarmaken. Zo is er onder andere de speculoostaart met appels. Eigenlijk is het een gewone bladerdeeg, maar het verschil is dat je tussen de appeltjes en de bladerdeeg eerst nog een laag fijngestampte speculoos legt. Dat geeft extra parfum en extra textuur. Dus: - leg je bladerdeeg in de bodem - leg hierop een dikke laag platgestampte speculoos - schik hierover de mooi in partjes gesneden appeltjes (zoals voor elke appeltaart). - voeg gesmolten boter en suiker toe, giet dit hier zorgvuldig over Alles gaat een goed halfuurtje de oven in en komt er goubruin weer uit.
Categorie:recepten Tags:de keuken van ons moeder, speculoos, lotus
Brood van de bakker
Ik bak al jarenlang zelf mijn brood. Dit komt onder andere omdat ik nooit zin heb om naar de bakker te gaan, je moet daarvoor je jas en schoenen aantrekken, de auto nemen enz... De kinderen vragen soms wel eens naar brood van bij de bakker, want dat is zo heerlijk "wolkachtig". En het is waar dat die lichte textuur van het witbrood soms moeilijk te verkrijgen is als je het zelf doet. Maar de laatste tijd lukt het me wonderwel, ook doordat ik nu een grote rechthoekige broodvorm heb (gekocht in de Kringwinkel in Eeklo) en het brood er ook net echt uitziet. Emilie kwam gisteren thuis van school en zag het brood liggen: "Amai, ons ma is naar de bakker geweest". "Ja". "Ja ik proef het , dat is toch lekkerder dan jouw brood hoor!" hi hi;
Als Karl en Nele ons een bezoekje brengen dan hebben ze altijd een leuk origineel cadeautje mee. Zo hebben we al diamanten aan de frigo, een voodoo popje met tandenstokers enz. Vorig weekend kwamen met ons iets meeëten en het was weer prijs. Ze hadden een eierdopje mee, waaraan een hamertje was vastgehecht. De ene kant dus een hamer (echt in ijzer en al) en de andere kant gewoon een lepeltje. Schitterend ding. Ik moet nu alle dagen eieren koken, want dat hamertje spreekt natuurlijk tot de verbeelding. Spannend voor de volgende keer.
Alle gerechten waar gelatine komt bij kijken hebben mij altijd een beetje afgeschrikt, maar deze rog in gelatine of aspic was toch geslaagd. De rogvleugels kochten we in Brussel aan de Zuid, daar heb je nog viswinkels met een overweldigend aanbod en zoals het Moslims betaamt is alles ook heel vers. Goed we kochten daar dus die rogvleugels. Voor de bereiding: een visbouillon maken (bij gebrek eraan kruidentuiltje, bouillonblokje, witte wijn, peperbolletjes enz) en daarin de rogvleugels op heel zacht vuur laten pocheren tot ze gaar zijn. Van het vuur nemen en de rog uit de bouillon halen en lagen afkoelen. Terwijl de rog aan het pocheren is sta je natuurlijk niet met je handen in je zakken: -6 blaadjes gelatine laten weken in koud water. - verschillende kleurtjes groenten heel fijn snijden (het mooist is in rondjes). Ik gebruikte daarvoor: prei, wortel, courgette. maar het kan ook bloemkool of brocoli zijn. Deze groenten zachtjes gaar stomen (moet nog wel beet hebben). Doe dan geweekte gelatine bij de bouillon, goed mengen. Laat weer wat afkoelen, het begint vrij snel op te stijven. Intussen de vis van de graten halen (het zijn eerder benen bij een rog). De vis en de groenten bij de gelatinebouillon mengen eens goed onderroeren, zodat alles goed is verspreid. Indien nodig nog wat kruiden bijvoegen. Vervolgens in een mooie schaal gieten en laten opstijven. Moet wel zeker enkele uren in de frigo staan. Dus op tijd aan beginnen is de boodschap; trouwens dit gerecht bewaart vrij lang en wordt er zelfs nog beter van, dus... Je kan het serveren als voorgerecht met een lekker pikant sausje of als hoofdgerecht (natuurlijk met hetzelfde sausje) maar met sla en brood.
Natuurlijk was het op een rommelmarkt of in een kringwinkel dat ik deze Geishapotjes heb gekocht. Het zijn er 6 in totaal en ze zijn van fijn porselein. Niks bijzonders? Inderdaad, maar het leuke ervan is dat ze allemaal verschillend zijn, elk potje toont een andere fraaie schone. Boeiend toch?
Aubergines vind ik altijd heel aantrekkelijk om te zien, alleen al de kleur geeft aan dat dit om een karaktervrucht gaat. Soms is het wel moeilijk om aubergines goed in een recept te integreren. 
Bij ons aan tafel is er altijd discussie over de lekkerste frietjes. Emilie en ik houden meer van iets dikkere frieten en Georges vind alumetjes helemala het einde. Ook is er discussie over met de hand gesneden frieten of frietjes met een frietsnijder gesneden. Voor mij maakt het niet zoveel uit: ik vind dat het alletwee even snel gaat en dat de onregelmatige frietjes die je met de hand snijdt ook hun charme hebben. Ik denk dat al die discussies eigenlijk luxeproblemen zijn want frietjes dat is sowieso lekker of ze nu dik of dun zijn. 
Het valt mij altijd zo moeilijk om mij aan een recept te houden.Ik wou Taise fishcookies maken, en ik ben geëindigd met een soort veredelde aardappelkroket. Wat natuurlijk niet wil zeggen dat het niet lekker was. De basis was een rest witte vis, die de dag ervoor in de oven had klaargemaakt. Een rest gekookte aardappelen. Een rest pompoenpuree. Een herinnering van fishcookies die ik eens had klaargemaakt en die niet slecht waren. 
Als mensen voor het eerst bij ons komen weten ze vaak niet goed hoe ze moeten reageren op alle kitch in onze keuken. We hebben een grote collectie hertenkoppen aangelegd en deze kijken allemaal met een heel emotionele blik op ons neer als we aan tafel zitten. Misschien wordt het binnenkort wel weer iets anders.
Onze buurvrouw in Frankrijk is een prachtige vrouw, overal waar ze binnenkomt is het onmiddellijk ambiance. Op deze foto poseert ze met een theepotje, maar eigenlijk drinkt ze het liefst wijn en liefst veel.
Tonijnsalade is iets wat je bij alles kan eten, en is bij ons thuis een graag gezien gerecht. Probeer eens van verse tonijn een tonijnsalade te maken. Het is heerlijk. Ik had verse tonijn klaargemaakt in de oven (eerst gemarineerd in kruiden en wijnazijn), en gezien ik nooit weet hoeveel volk er aan tafel zal zitten had ik nog een stuk over. Een geluk. Dus ik de volgende dag aan het piekeren wat doe ik nu met dat stuk tonijn, ik kan het nu toch niet gaan opwarmen. Dus je raad het al: prak de tonijn in fijne stukken. Doe er een flinke hoeveelheid kappertjes op, een grote scheut ketchup, zelfgemaakte mayonaise en eventueel nog wat peper en zout en nu goed mengen. Het resultaat is echt overheerlijk en het is in 5 minuten klaar.
Meestal ben ik niet echt een liefhebber van de broodmaaltijd, maar dit boterhammetje mag er wel zijn he. Het is een gewone witte boterham overgoten met wat olijfolie en hierop enkele zongedroogde tomaten. Hierop komt dan een lekker stukje mozarella en wat versgemalen zwarte peper. Dan een tiental minuutjes onder de grill. Geef toe als je dit naar binnen speelt dan kan je dag toch niet meer stuk?
Door de uitzonderlijk vroege vorst dit jaar, waren denk ik wel alle tuinliefhebbers enigszins uit hun normale doen. Bij ons stonden de pompoenen nog te pronken in de tuin, om de volgende dag triestig aan vervroren takken te hangen. Gelukkig zijn de vruchten zelf (hoop ik toch) niet aangetast. Ik zet altijd pompoensoorten die niet al te groot zijn, maar die wel een heel goede smaak geven in verschillende bereidingen: soep, souflé, frietjes enz. Daarover volgt later meer want dit is echt iets voor in de winter als de groenten en de vitamines minder abondant aanwezig zijn. Ook onze dieren vinden dat leuk, want Lily (ons hangbuikzwijn) is verzot op pompoenen.
We hebben reeds lang een vijgenboom staan en zitten altijd te loeren of de vijgen al rijp worden, maar zonder succes. Soms is er eens eentje die het aandurft om te rijpen, maar dat is het dan.
Misschien heb ik dat al gezegd, maar ik ben een doosjesverzamelaar. Als ik mooie oude doosjes zie (vooral in blik, maar ook in karton) kan ik daar moeilijk aan weerstaan. Niet dat ik die doosjes ook altijd gebruik, maar ze zijn soms zo fijn gevonden dat ik er helemaal door ingepalmd wordt. Zo ook met dit doosje van de vroegere Meli, dat eigenlijk een honingkaars is. So sweet!
De zomer lijkt nu wel echt voorbij, ik heb weer een trui aan en overweeg om ook sokken aan te doen,....
Het boek "De keuken van ons moeder", vind ik op zich wel een goed idee, maar vaak is de styling een beetje omvangrijker dan de inhoud. Toch grijp ik regelmatig naar dit boek terug als ik eens iets lekker ouderwets wil klaarmaken. Zo is er onder andere de speculoostaart met appels. Eigenlijk is het een gewone bladerdeeg, maar het verschil is dat je tussen de appeltjes en de bladerdeeg eerst nog een laag fijngestampte speculoos legt. Dat geeft extra parfum en extra textuur.
Ik bak al jarenlang zelf mijn brood. Dit komt onder andere omdat ik nooit zin heb om naar de bakker te gaan, je moet daarvoor je jas en schoenen aantrekken, de auto nemen enz...
Als Karl en Nele ons een bezoekje brengen dan hebben ze altijd een leuk origineel cadeautje mee. Zo hebben we al diamanten aan de frigo, een voodoo popje met tandenstokers enz.
Alle gerechten waar gelatine komt bij kijken hebben mij altijd een beetje afgeschrikt, maar deze rog in gelatine of aspic was toch geslaagd.
