Reukerwtjes, niet eetbaar maar schitterend op tafel
Mijn familie heeft een speciale band met reukerwtjes, want een van mijn nonkels is een professionele kweker. Reukerwtjes imponeren niet alleen door hun stralende snoepjeskleuren maar natuurlijk ook door hun geur. Toen mijn moeder in het rusthuis verbleef en ziek en heel triestig was, bracht mijn tante altijd reukerwtjes mee. Deze bloemen toverden altijd een glimlach op haar gezicht en op dat van iedereen die haar kamer binnenkwam. Al het personeel van het rusthuis bezweek voor de charmes van de reukerwtjes. Ik ben geen professionele kweker, maar ik heb toch ook een zwak voor deze oude boerenbloemetjes en...je kan ze zo gemakkelijk zelf kweken, dat het verwonderlijk is dat zo weinig mensen het doen. Nu is het moment om zaden te nemen. De zaden komen aan de plant zoals bij echte erwtjes en verdrogen. De bolletjes die erin zitten springen er letterlijk uit, maar je kan ze ook heel gemakkelijk in een potje doen en bewaren voor de volgende lente. Duizenden komen er zo aan één plant. Ik heb ze gisterenavond verzameld en klaargezet voor volgend jaar. Ze kunnen best groeien tegen een stukje draad of een omheining, maar toch liefst een nogal zonnige plaats. In het voorjaar neem je gewoon je zaden, maakt de ondergrond proper, zaden erin en binnen de kortste keren zie je de plantjes groeien en bloeien, een hele zomer lang. Officiële naam: larhyrus. Er is trouwens een leuke site waar heel veel oude plantensoorten beschreven staan: www.plantaardigheden.nl.
Op de rommelmarkt vind je trouwens mooie oude vaasjes, die er perfect voor zijn, meestal zijn de stelen niet zo lang, dus je bent bes met een niet te hoog bol vaasje.
Op de www.bloggen.be/levensgenieters las ik heel wat leuke barbecuetips. eén van de ingedrienten bij een barbecue die maken of het lekker is of saai, zijn de sausjes. Bij ons komen er nooit DevosLemmens of andere commerciële sausjes aan tafel (sorry Devos en sorry Lemmens) jullie zijn best wel sympathiek op de radio, maar jullie sausjes zitten vol vieze brol; Als je vertrekt van een zelfgemaakte mayonaise dan heb je niet alleen een goede basis om naar alle fantasie zelf andere sausjes te maken (tartaar, cocktail, mosterdsaus etc), maar het kost je ook maar een fractie van de rest en bovendien blijf je niet zitten met al die half opgegeten bokalen die je uiteindelijk dan toch maar weggooit wegens plaatsgebrek in de frigo.
Mijn man en ik hebben natuurlijk een andere manier van mayonaise maken. Ik doe het zoals ik het thuis geleerd heb, en het mislukt bijna nooit (bij hem trouwens ook niet). Neem een bokaal die je kan afsluiten (steriliseerbokaal is perfect). doe er een volledig ei in, een grote schep mosterd, peper en zout, en citroen of azijn. Mix dit met de staafmixer door elkaar en druppel er voorzichtig wat olie onder. In het begin is het belangrijk dat je heel traag olie toevoegt, eenmaal de mayonaise begint te 'pakken' dan mag je flink doorgieten. Je mayonaise is echt op 1 minuut klaar en overheerlijk. Als basis voor andere sausjes of zo voor bij frietjes met sla.
Tip: als je mayonaise toch mislukt, gewoon opnieuw beginnen en eenmaal het begint te pakken het mislukte goedje er langzaam bijgieten. Je hoeft het zeker niet weggooien.
Grappig: in Frankrijk kijken ze neer op ons omdat wij mayonaise eten. maar als de pot op tafel staat, verdwijnt de inhoud razendsnel op hun bord.
We hebben al jaren legkippen. We vragen ons wel dikwijls af of het wel de moeite waard is want die beesten moeten altijd eten en drinken hebben, leggen soms in geen weken een ei of durven als eens hun eigen eieren kapot maken. Maar anderzijds is het wel leuk om ze te zien scharrelen en heeft het toch iets als je weet dat de eitjes die je eet echt van biologische scharrrelkippen komen.
Gisteren zag ik op www.tweedehands.be een aankondiging die interessant was. Ik daar onmiddellijk op af. Een bio kippenboerderij (voor eitjes niet voor het vlees) in Oostkamp doet na een jaar haar kippen weg en vervangt ze door nieuwe exemplaren. Ik was een beetje sceptisch over het geval. Maar de idee en zeker ook de prijs van de kippen (2 euro voor een volwassen - jonge? - legkip) trok met toch aan. Het resultaat: we hebben nu 5 nieuwe kippen. Ik vind ze prachtig, ze maken zo van die gelukkige kippengeluidjes en paraderen voor een eveneens gelukkige haan. Helemaal iets anders dan wanneer je kippen haalt bij een commerciële kweker. Een aanrader voor iedereen: kijk eens op tweedehands, ze hebben er 600 te koop en vandaag is in principe de eerste dag.
En nu maar uitkijken naar de eerste eitjes die niet lang zullen uitblijven denk ik.
Toen ik nog kind was ging er geen enkele kermis of speciale gelegenheid voorbij of er werd bij grootmoeder (meetje Paap) vlaaien gebakken. Deze werden in grote hoeveelheden in de oven gezet en iedereen kreeg dan een kommetje mee. Een mooie gewoonte, die we beter in eer zouden herstellen.
Hier volgen de ingrediënten - 1 pak beschuiten - 1 liter volle melk - 5 eieren - 1/2 potje candijsiroop (van die donkere vloeibare plaktoestand) - 1/2 pak peperkoek - 1 koffielepel kaneel - 1 koffielepel foelie
Alle ingredienten in een grote kom doen en fijn mixen. Er mogen geen stukjes meer inzitten. Dan overgieten in een aarden schaal. Liefst zo van die oude bruine ovenschalen (dat zijn de echte vlaaienkommen van vroeger). Deze komm in een voorverwarmde oven (180°) zetten. Langzaam laten garren. Dt duurt toch wel ongeveer een uurtje. De vlaai moet stevig aanvoelen als je erop klopt, en uiteraard moet een naald die je erin prikt er redelijk droog uitkomen. Jammer, maar deze vlaai moet je eerst laten afkoelen vooraleer je hem opeet, want anders is die echt niet lekker. Hij wordt zelfs beter als je hem een dagje op een koele plaats laat rusten . De hoeveelheden hierboven beschreven zijn natuurlijk slechts minima. Ik denk dat mijn grootmoeder soms het 10-voudige ervan klaarmaakte. Je kan de vlaai zo eten in punten gesneden. Maar je moet ook eens proberen om een dikke laag ervan de smeren op een verse witte boterham. Je weet niet wat je proeft, ik denk dat dit de speculoospasta gewoonweg een miljoen keer overtreft. Een tip voor Lotus?
Van de rommelmarkt: - bruine ovenkommen ovaal of rond in steen, liefst met wat "barsten" binnenin, dan krijgen ze een mooie patine.
Als je indruk wil maken op gasten dan moet je opletten met Brésiliennetaart. Mij is het al meer dan ééns overkomen dat ik die taart maak, in de frigo zet en dat er maar een klein hoekje overblijft wanneer de gasten komen. Deze taart is zo lekker dat wanneer je ze ziet staan, er onweerstaanbaar stukken afgesneden worden. Gelukkig is ze zo gemakkelijk te maken dat het geen probleem is.
Maak een flan bereiding, poeder dat je in de supermarkt kan kopen doet het zeer goed. Zorg er wel voor dat het geen banketbakkersroom of vanillepudding is; het moet flanbereiding zijn.
Rol een kruimeldeeg uit in de taartvorm (standaardvorm) en giet de flanbereiding erin. Zet in een niet te warme oven (180 graden is ok) en laat gedurende ongeveer 40 minuten bakken. Neem de taart uit de vorm en laat afkoelen. Als er stukjes van de deeg boven de flan uitsteken, dan kan je die gemakkelijk wegknippen met een schaar. Doe er nu versgeklopte slagroom op. Bovenop de slagroom strooi je van die heerlijke zoete Brésilienne nootjes. Zet de taart in de frigo en kijk wat gebeurt...
Deze taart is net zoals de "Coupe Brésilienne" in onmin geraakt. Vroeger was ze heel populair. Het wordt tijd voor een revival.
Een website waar ik al heel veel plezier aan heb gehad is deze van BBC: www.bbc.co.uk/food. De recepten zijn heel overzichtelijk opgebouwd, dus als je eens iets origineels wil maken kan je er altijd terecht. Ook kan je zoeken volgens de chef die je meest bekoort. Verder hebben ze ook zo van die schitterende rubrieken zoals: this week, get cooking, .... Alleen zijn ze (BBC waardig) wel heel serieus en staat er bij hen nooit rommel op tafel!
Dit is een interactieve boodschappenlijst, van vroeger. Iedere keer dat je besefte dat je iets nodig hebt, kan je het schuifje met de desbetreffende categorie aanzetten: lekkernijen, naaigereedschap, suikergoed.... . Het ding heeft geen batterij, het maakt geen geluid maar werkt eigenlijk evengoed als de moderne iphone applicaties die je helpen bij het beheren van je boodschappen.
Het ding is zo oud, dat er zelfs geen merk op staat. Het zou leuk zijn indien Colruyt dit opnieuw zou uitbrengen, in het kader van de algemene onthaasting. Een offline aanvulling van hun Collect & Go.
Gekocht op de rommelmarkt van De Muide, in Gent, voor 10 cent.
Dit is nog een voorbeeld van een redelijke foute kaars. Het is een vrouwelijke clown, in badpak zittend op een zwemband. Het geheel vormt een drijfkaars, die nu op onze vijver dobbert. Hoe kom je erbij om zoiets te bedenken?
Heb jij dat ook dat je soms denkt: Mijn god wat moet ik daar allemaal mee doen? Soms heb je zo veel fruit in de tuin, dat je inderdaad niet weet wat je ermee kan aanvangen en het gewoon laten rotten is zo zonde. Dit jaar is zo'n jaar dat er van alles overvloedig aanwezig is. Dat geeft een goed gevoel in tijden van krisis. De appels zijn nog niet helemaal rijp maar elke ochtend liggen er toch enkele kilo's afgevallen appels in het gras. Deze verzamel ik dan (voordat die slakken zich er kunnen aan tegoed doen). Deze ochtend heb ik met mijn oogst een tarte tatin gemaakt. Ik neem de beschadigde appels en snijd de slechte stukken eruit. In een ovenschaal (taartbodem) stukjes boter leggen en bestrooien met kristalsuiker. Dit wat laten staan, op een warme plaats zodat de boter wat smelt. HIerop de appels (in fijne stukjes) mooi schikken en in een voorverwarmde oven zetten. De appels moeten goed gaar zijn. Even laten afkoelen en hierop dan de bladerdeeg leggen. Terug in de oven, tot de bladerdeeg goudbruin is gebakken. Meteen op een schaal storten (omdraaien) zodat de appels bovenaan liggen. Eventueel als de appels wat door elkaar geraakt zijn, nog wat retoucheren. Is ook heerlijk met een bolletje ijs of met zelfgeklopte slagroom!
Andere tips om de appels weg te werken: - appelmoes maken - verschillende bereidingen maken om dan in bokaals te bewaren (met gember, kruiden, ...) - in kleine stukjes snijden en op bordjes aanbieden aan je kinderen (als ze zelf moeten iets aan doen behalve opeten, dan loopt het fout) - aan de buren geven - verwerken met rode kool (heerlijk). - appelsap maken (groot werk) - aan het varken geven
Eenmaal het seizoen meer vordert en de appels gewoon van de boom geplukt worden dan bewaar ik er massa's in de kelder, op die manier heb je de hele winter appels bij de hand.
Van de rommelmarkt: - oude vergieten om de appels in te doen. ik heb er zo een 30-tal bij elkaar gesprokkeld. iedereen lacht mij ermee uit als ik er nog eentje koop, maar zij komen allemaal goed van pas.
Niet alle rommelmarkten zijn even interessant, en niet alle standjes zijn even goed. De prijzen durven ook gigantisch uiteenlopen op rommelmarkten. Dus je moet het echt wel een beetje leren kennen en vergelijken. Om leuke, mooie of interessante dingen te vinden, moet je verse rommel hebben, rommel die nog niet 10 keer is ingepakt en uitgepakt om weer op een rommelmarkt te staan, rommel die dus pas te koop wordt gesteld.
De niet verse rommel kan je vaak herkennen aan de bananendoos, met krantenpapier in. Eenstand met achterin netjes gestapelde bananendozen is dus vaak niet interessant. Soms kom je op een rommelmarkt en zie je eerst de stapels bananendozen staan. Soms maken we dan onmiddellijk rechtsomkeer. Zoals we dat deden dit voorjaar op de Rommelmarkt in Laarne. Dit is een heel populaire rommelmarkt, maar door de jaren is het een nogal snobistisch gedoe geworden, met pseudo-schatten die hun geld niet waard zijn.
De "professionele" bananendozen zijn echter niet te verwarren met standjes waarin je in kartonnen dozen kan snuisteren. Dit zijn dozen waar nog nauwelijks in gekeken is, en die vaak interessante schatten bevatten. De verkoper heeft dan zelf nog nauwelijks de moeite gedaan om te zien wat er in zit, maar dat zijn de dozen die rechtstreeks uit de kelder of van de zolder komen van overledenen of mensen die naar een bejaardentehuis moeten gaan.
Dit is natuurlijk niet echt een recept, maar je moet het echt eens doen. De kleur is onvergetelijk en de smaak ook. Je kan trouwens volop in Kringwinkels of op rommelmarkten yoghurtapparaten kopen. Dit is wel een aanrader als je van natuuryoughurt houdt, want deze kan je tegenwoordig bijna niet meer krijgen in de supermarkten, het is allemaal zo van de chemisch spul. Dergelijke apparaten zijn makkelijk in onderhoud en makkelijk in gebruik. Ik ben zelf de trotse bezitter van een Aga en maak al jaren zelf yoghurt, ik zet gewoon een grote pot melk met daarin wat natuuryoghurt gemengd, op een warm plaatsje (niet te heet) en laat dat een tiental uren staan. De yoghurt komt vanzelf klaar.
Dit jaar hadden we voor het eerst staakbonen. Normaal zien we op tegen het vele werk van de staken zetten, maar eigenlijk valt dat nog wel mee. We hadden een speciale soort boontjes erbij. Deze hadden we gekocht op de markt in Ledeberg (elk zondagochtend).Daar kun je nog bij echte kwekers zaden en planten kopen. Het zijn boontjes met felle paarse bloemen en met heel lange donkere peulen (paars tot zwart). Ze zijn enorm groeikrachtig en heel lekker van smaak. Het bizarre is dat als je ze kookt, ze gewoon ook donkergroen worden net zoals andere bonen. Misschien weet iemand de naam van die boontjes, want wij zijn de zakjes kwijtgeraakt en zouden er volgend jaar zeker graag opnieuw willen zetten van deze soort.
Heb je al eens gekeken op www.denieuwetuin.be daar kan je allerhande originele en smakelijke zaden van planten en bloemen bestellen, een aanrader als je iets buitengewoon wil of wat meer risico durft te nemen.
Elk jaar rond deze tijd (meestal nog iets later), maak ik vliersiroop. Daarvan kan je voorraad niet groot genoeg zijn. De kinderen vinden het zo heerlijk met wat natuuryoghurt, dat ik moet schermen om nog wat over te hebben tegen dat de verkoudheden de kop opsteken.
Vliersiroop helpt echt heel goed bij verkoudheden. Naar het schijnt bevat het een stof (weet niet dewelke) die dezelfde ontsmettende werking heeft als peniciline. Ik ben geen dokter, maar ik geloof dat je dergelijke dingen inderdaad gewoon in de natuur kan vinden in plaats van telkens naar de apotheek te lopen. Vlierbessen zijn bovendien zodanig rijk aanwezig in Vlaanderen (langs alle mogelijke bermen en wandelpaden) dat je ze bij wijze van spreken maar voor het rapen hebt.
Gisteren gingen we vlierbessen plukken langs de spoorweg in Melle, het is een mooie omgeving en we kregen heel wat nieuwsgierige blikken van wandelaars en fietsers. Die dachten, wat spoken die daar uit.
Thuis ben ik onmiddellijk aan de slag gegaan. De vliertrosjes in een grote kookpot even aan de kook laten komen ,zodanig dat het sap eruit loopt. Dit sap door een fijne zeef doen, je hoeft niet te veel aan te drukken, er zijn bessen genoeg. Per liter sap ong. 700 gr suiker doen en nog even laten doorkoken. Niet te lang want het mag geen gelei worden. De goede siroop is net vloeibaar.
Vooraf mooie flessen verzamelen en deze in de vaatwas of in zeer heet water goed ontsmetten. Ik zet ook vooraf altijd de flessen nog wat in de AGA omdat ze dan al voorverwarmd zijn en de kans op glasbreuk kleiner wordt.
Vliersiroop maken is wel een heel gedoe, omdat de kleur van het sap zo intens donker paarsis, alles wat je aanraakt wordt omgetoverd in een paarse substantie. Uniek.
Helemaal fout kan je deze kaars niet noemen. Ze brandt mooi en langzaam en het groen is op een zeer mooie wijze verouderd. Een euro heeft ze gekost, op een rommelmarkt aan de heuvelpoort in Gent. Wil je op de hoogte zijn van de rommelmarkten in je buurt dan kan je terecht op www.rommelmarkt.be of op www.wattedoen.be. Zo weet je meteen waar naartoe.
Appelflappen zijn toch een heerlijke uitvinding. Ze zien er prachtig uit en ze smaken zo goed dat het een plezier is om ze te zien verdwijnen. Je kan ze heel eenvoudig zelf maken en met alle eer gaan lopen. Maak eerst appelmoes (ik doe meestal een restje van de maaltijd van de vorige dag, ik schil enkele appels extra en bewaar die appelmoes in de frigo. Kan gemakkelijk twee dagen bewaard worden). Dan bladerdeeg in vierkantjes van ong. 10 cm snijden. Ik gebruik daarvoor de vierkante bladerdeegjes die je in de diepvries kunt kopen. Daar zitten zo 10 velletjes bladerdeeg in en dat verwerkt heel gemakkelijk. Leg op elk velletje een schepje bladerdeeg. En vouw de velletjes dan zo toe dat je driehoekjes krijgt. Druk de randen goed aan, want ander loopt de appelmoes eruit. Vervolgens alles nog even bestrijken met eigeel, dan krijg je straks goudgele koeken. Ik doe er zelf geen suiker meer op, maar dat kan je natuurlijk ook nog doen. Dan mag alles de oven in, ongeveer 20 minuten op 200 graden.
Dit is een geliefd gerecht in Tunesisch en wil ze graag overbrengen aan mes amis Belges.
Wat heb je nodig (voor 2 personen )
- brickdeeg vellen ( 1/pers ) - 1/4 ui - een paar takjes peterselie - 1 kleine aardappel of 1/2 grote aardappel in blokjes gesneden - 50gr tonijn in olijfolie - gemalen kaas - 50gr garnalen - 2 medium eieren - gemalen kaas - olijf olie - peper en zout
Bereiding:
Snijd de ui fijn, de ui bakken in een beetje olijfolie tot ze goud/bruin kleuren. De peterselie fijn knippen. Breng de aardappelblokjes in gekookt water tot ze gaar zijn. Tonijn pletten en mengen met de gemalen kaas en gebakken ui.
De brickdeeg vellen omvouwen tot een vierkant , vul nu de brick met aardappel, tonijn, garnalen en ei. Strooi de gemalen peterselie over de brick vullingen, breng ze tot smaak met peper en zout. Plooi nu de brickdeeg vellen in een driehoek en bak ze in hete olijfolie tot de brick lichtbruin kleuren.
Een tijdje geleden zijn we met een spelletje begonnen: de lelijkste kaars op de rommelmarkt kopen. Je kan je niet voorstellen hoeveel creativiteit er in kaarsen zit. Het resultaat van deze zoektocht vind je in deze rubriek: de foute kaars. Als je ook ergens een foute kaars ziet, neem een fotootje en stuur in. We publiceren het graag.
Toen we ons eerst in ons huis installeerden, kreeg ik de deegrol van mijn moeder mee. Ze had die ooit gekocht maar eigenlijk nooit gebruikt. Ik dacht: daar doe ik wel eens iets mee. Maar 10 jaar later had ik ze nog nooit gebruikt en 30 keer van plaats verhuisd.
Op een dag besloten we het toch eens te gaan proberen en zelf pastabodems te maken. Het was niet onmiddellijk een groot succes, maar de aanhouder wint. Nu kunnen we de deegrol niet meer missen. Meer nog we kochten onlangs een extra groot exemplaar omdat die nog stukken beter gaat.
Toen we vorige herfst in Shanghai waren, hebben we daar een hele tijd staan kijken naar een oude man die, met heel veel energie deeg aan het rollen was, het was een imposante lap deeg van wel 2 meter doorsnede. Hoe meer de man het deeg aan het rollen was, hoe boeiender het werd. Vervolgens werd die enorme lap deeg in stukjes gesneden en gevuld met lekkernijen, die vervolgens gestoomd werden. In China is dit niet echt ravioli, maar het lijkt er wel heel fel op.
Toen we een doosje met plastieken vormpjes voor pasta (wijkrommelmarkt Gentbrugge) ontdekten gingen we ook aan het experimenteren.
Eerst een deeg plat uitrollen. Vervolgens snijden. Intussen spinazie klaarmaken. Van het vuur nemen en mengen met een flinke schep mascarpone, of mag ook andere kaas zijn. Goed kruiden dat het geheel wat pit krijgt. De vulling op de deegvierkantjes leggen en in de vormpjes dichtknijpen. Goed zorgen dat de randen gesloten zijn.
Laten gaar worden in ruim kokend water. Na het opdienen nog wat verse parmezaan over raspen. Mooi.
Van de rommelmarkt:
-vormpjes om ravioli te maken
-deegrol
Uit de tuin:
- verse spinazie of andere groene blaadjes: snijbiet, sla, andijvie
Een vegetarier zal ik waarschijnlijk nooit worden, maar ik vind het wel een uitdaging om als er vergetariers komen, ook voor hen een lekkere maaltijd te maken en niet alleen hetzelfde van anders ,maar dan zonder vlees te maken .
Een groentenlasagne is verrassend lekker. Ik maakdie zo: snijd enkele aardappelen in dikke schijven en laat ze halfgaar koken. Doe er de laatste twee minuten ook enkele schijven van een pompoen bij. Liefst een pompoen met heel donker oranje vruchtvlees. Laat afkoelen. Doe een scheut olijfolie in een pan en doe er een flinke portie gourgetteschijfjes, ajuin en prei in. Laat alles zacht worden. Goed kruiden. Ik gebruik als kruiden een snuif zout en een flinke koffielepel chinees vijfkruidenpoeder. Hierin zitten veel aromas gemengd die de groenten een extra parfum geven.
Schik nu alles in laagjes in een vuurvaste schotel zoals bij lasagne. De laatste laag is pompoen. Giet hierover room en werk af met Parmezaanse kaas; De schotel kan nu in de oven. Reken op ong. 3 kwartier in een oven van 180 graden. Maar dat hangt een beetje af van de oven, dus je moet het gewoon in de gaten houden. Je zal het wel merken wanneer het klaar is.
Voor ovenschotels gebruik is bijna altijd de gietijzeren schalen van Le Creuset. Je hebt ze in verschillende kleuren en maten. Als je heel veel geluk hebt kan je er soms een op de kop tikken in een kringwinkel.
Dit apparaat laat toe om automatisch donuts in de frituurolie te doen. Je doet het deeg erin en knijpt eenmaal. Er valt een portie deeg in het hete frietvet. Als de donut bijna klaar is, nogmaals en zo tot al het deeg opgebruikt is. simpel he? En er zit vanzelf een gat in, want dat is toch wat typisch is voor een donut?
Mijn familie heeft een speciale band met reukerwtjes, want een van mijn nonkels is een professionele kweker. Reukerwtjes imponeren niet alleen door hun stralende snoepjeskleuren maar natuurlijk ook door hun geur. Toen mijn moeder in het rusthuis verbleef en ziek en heel triestig was, bracht mijn tante altijd reukerwtjes mee. Deze bloemen toverden altijd een glimlach op haar gezicht en op dat van iedereen die haar kamer binnenkwam. Al het personeel van het rusthuis bezweek voor de charmes van de reukerwtjes.
We hebben al jaren legkippen. We vragen ons wel dikwijls af of het wel de moeite waard is want die beesten moeten altijd eten en drinken hebben, leggen soms in geen weken een ei of durven als eens hun eigen eieren kapot maken. Maar anderzijds is het wel leuk om ze te zien scharrelen en heeft het toch iets als je weet dat de eitjes die je eet echt van biologische scharrrelkippen komen.
Toen ik nog kind was ging er geen enkele kermis of speciale gelegenheid voorbij of er werd bij grootmoeder (meetje Paap) vlaaien gebakken. Deze werden in grote hoeveelheden in de oven gezet en iedereen kreeg dan een kommetje mee. Een mooie gewoonte, die we beter in eer zouden herstellen.
Als je indruk wil maken op gasten dan moet je opletten met Brésiliennetaart. Mij is het al meer dan ééns overkomen dat ik die taart maak, in de frigo zet en dat er maar een klein hoekje overblijft wanneer de gasten komen. Deze taart is zo lekker dat wanneer je ze ziet staan, er onweerstaanbaar stukken afgesneden worden. Gelukkig is ze zo gemakkelijk te maken dat het geen probleem is.
Dit is een interactieve boodschappenlijst, van vroeger. Iedere keer dat je besefte dat je iets nodig hebt, kan je het schuifje met de desbetreffende categorie aanzetten: lekkernijen, naaigereedschap, suikergoed.... . Het ding heeft geen batterij, het maakt geen geluid maar werkt eigenlijk evengoed als de moderne iphone applicaties die je helpen bij het beheren van je boodschappen.
Dit is nog een voorbeeld van een redelijke foute kaars. Het is een vrouwelijke clown, in badpak zittend op een zwemband. Het geheel vormt een drijfkaars, die nu op onze vijver dobbert. Hoe kom je erbij om zoiets te bedenken?
Heb jij dat ook dat je soms denkt: Mijn god wat moet ik daar allemaal mee doen? Soms heb je zo veel fruit in de tuin, dat je inderdaad niet weet wat je ermee kan aanvangen en het gewoon laten rotten is zo zonde. Dit jaar is zo'n jaar dat er van alles overvloedig aanwezig is. Dat geeft een goed gevoel in tijden van krisis.
Helemaal fout kan je deze kaars niet noemen. Ze brandt mooi en langzaam en het groen is op een zeer mooie wijze verouderd. Een euro heeft ze gekost, op een rommelmarkt aan de heuvelpoort in Gent. 
Een tijdje geleden zijn we met een spelletje begonnen: de lelijkste kaars op de rommelmarkt kopen. Je kan je niet voorstellen hoeveel creativiteit er in kaarsen zit. Het resultaat van deze zoektocht vind je in deze rubriek: de foute kaars. Als je ook ergens een foute kaars ziet, neem een fotootje en stuur in. We publiceren het graag.
Dit apparaat laat toe om automatisch donuts in de frituurolie te doen. Je doet het deeg erin en knijpt eenmaal. Er valt een portie deeg in het hete frietvet. Als de donut bijna klaar is, nogmaals en zo tot al het deeg opgebruikt is. simpel he? En er zit vanzelf een gat in, want dat is toch wat typisch is voor een donut?
