De eerste foto vandaag is van het knusse huisje waar we vorige nacht sliepen. En dan twee foto's van inbraak in dat huisje! :S Dat kwam zo: We arriveerden rond 18.40 u. We zetten onze rugzakken binnen, openden vensters, want het rook er muf, maar lieten de luiken op die plaatsen dicht omdat we nog moesten winkelen. Na terugkomst van de ALDI tikte Jiho tot driemaal toe de foute code om de deur te openen. En toen blokkeerde de deur. Niks hielp. We geraakten niet binnen. We hadden geen telefoonnummer. Dat lag binnen.
Ik kreeg de slappe lach. Jiho liep een paar keer rond het huisje en zag dan een luik op een kiertje. We zochten stokken die door de kier konden en toch sterk genoeg waren om niet te breken en de hendel van het luik omhoog te duwen. Na heel wat pogingen geraakte Jiho via het venster binnen en liet mij erin.
Dan hebben we lekker gekookt en gegeten. En deze morgen... aten we allebei rijstpap! En ja, vandaag al om 7.10 op pad en om 8 u. zongen we 'I'm singing in the rain' want een flinke bui maakte ons kletsnat. Maar daarna scheen de zon ook weer. Het was een lange, maar fijne stapdag.
Heel mooie, oude kerk hier in Aulnay! (foto)
Rond 18 u. konden we de gite van de gemeente binnen. Heel netjes! Zes bedden maar we waren weer alleen. We gingen winkelen en aten spek en eieren. En dan samen afwassen, douchen, onze was doen, ... En toen waren we te moe om nog naar het centrum te wandelen om ergens een internetaansluiting te zoeken.
Maar dat is nu in orde gemaakt!
Verzonden met mijn Windows Phone
Eindelijk, de hittegolf is voorbij. Gisteren nog 32 gr., vandaag amper boven de 20 gr. Heerlijk stapweer dus. We hebben ervan geprofiteerd en ineens twee etappes tegelijk gedaan. :)
Ik heb om 6.20u. deze morgen wel weer de klok moeten luiden om Jiho uit zijn bed te krijgen. Hij haalde het rijstgerecht dat hij gisteren kocht, uit de koelkast en zette het in de microgolf, samen met 2 knackworstjes. "That's a good breakfast!", zei hij. En om 7.20 u. stapten we beiden goedgehumeurd de nieuwe dag tegemoet. Rond 8 u. begon hij zelfs al te zingen!
We volgden heel de dag goed verzorgde wandelpaden tussen velden en weiden met koeien. Terwijl ik gisteren de kaart hanteerde en Jiho volgde, waren vandaag de rollen omgekeerd. We hebben vertrouwen in elkaar.
Rond half 12 hadden we al 20 km gedaan en besloten we nog 17 km erbij te doen. Jiho voelde zich in topvorm vandaag. De eerste keer op zijn tocht vanuit Parijs, voelde hij zich echt goed, zei hij. En dat heb ik gemerkt! Hij floot, zong en moedigde mij aan Ik was wel blij met mijn wandelmaatje vandaag!
Hij begint me ook te kennen! Als we ergens gerust hebben, controleert hij of ik niks vergeten ben. Hij doet mijn ritsen of kleppen dicht, als ik dat vergeet. (van mijn rugzak, bedoel ik) :D
Net toen we de stad Melle binnen stapten, begon het te regenen en moesten we onze regenjassen uithalen. We stapten eerst naar het 'Office de tourisme' voor de sleutel van de gite die we reserveerden. Er heeft niemand anders gereserveerd vandaag, dus koken we wat voor ons twee vandaag. Er is een ALDI vlakbij voor onze boodschappen. Zouden er daar ook rijstschotels zijn voor morgenvroeg? :D
We zitten nu op het terras van een café. De enige plek waar we internet hebben. En zo geniet ik nog eens van een fris pintje. Het is even geleden!
Jiho is ondertussen uitgekwebbeld in dat gekke taaltje van hem. (Hij was aan het skypen met zijn moeder) We gaan nu de gite zoeken, dan douchen, winkelen en koken. Gezellig! Morgen staat een etappe van 33 km op het programma.
Nog even dit: Gisteren zag ik braambessen. Jiho kende die niet, maar vond ze heerlijk. We plukten en smulden naar hartelust. Hij vroeg wat dat was, maar het Engelse woord voor deze vrucht ken ik niet, dus leerde ik hem 'braambes'. Vandaag riep hij plots: "Look there! I see braambes!"
Jiho heeft het moeilijk 's morgens om zijn bed uit te komen en wakker te worden. Hij is heel stil 's morgens tot 9 u., maar dan komt hij los en vertelt over zijn familie. Hij heeft het soms moeilijk. Hij mist zijn ouders. Hij wil graag bij me blijven tot minstens over de grens met Spanje, zegt hij. We zien wel!
Hij is aan het skypen naast me. Ik hoor: " King me la se doo kom me ha,..."
Hij leert me elke dag Koreaanse woordjes. Rond 12 u. deze middag zag ik eindelijk nog eens een rivier waar ik mijn voeten in het water kon steken. Dat heb ik met deze hittegolf erg gemist de vorige dagen.
Ik liep er naar toe, riep Jiho, gooide mijn schoenen en kousen uit en genoot. Jiho bekeek me eerst raar en aarzelde maar volgde dan mijn voorbeeld. En ik leerde hem het woord 'zalig!'
We vonden iets verder een fijne picknickplaats in de schaduw. We aten onze boterhammen en deden een dutje op het gras.
Rond 17 u. kwamen we toe in de gite van de gemeente. Er zijn zes bedden, verdeeld over drie kamers, een keuken en een badkamer. Er verblijft hier nog een man deze nacht die 7 etappes doet om te oefenen.
We deden samen inkopen, maakten een lekkere pasta klaar en hebben goed gegeten. En nu ben ik heel moe. Ik ga dadelijk slapen. Jiho wil ten laatste om 7 u. vertrekken. Ik ben benieuwd of het hem morgen lukt.:)
Om 7 u. was het nog lekker fris buiten. Onze gastvrouw bracht ons met de auto terug naar de plaats waar ze ons gisteren oppikte. Ze stopte onderweg nog om ons een plek te tonen waar de inval van de Arabieren in 734 herdacht wordt.
We stapten flink door. Jiho vertelde veel over Zuid-Korea. Zijn moeder en oma zijn heel blij dat hij mij gevonden heeft. Ze maken zich wat minder zorgen nu. Ik heb net even naar zijn mama gezwaaid en gelachen via Skype op zijn I-phone.
Jiho zong vandaag voor mij een Koreaans lied. Ik kreeg er kippenvel van. Heel mooi!
We gaan nu nog 3 km stappen naar de jeugdherberg. We zitten al enkele uurtjes in de grote stad Poitiers.
Deze morgen om iets voor 7 uur namen Jiho en ik afscheid van Marcelle en haar man, twee lieve mensen die ons goed in de watten hebben gelegd. (zie eerste foto) Rond 10.00 u. hadden we 14 km afgelegd en wou Jiho graag even binnen bij de Mc. Donald's. We passeerden daar toch en daar is gratis WIFI beschikbaar. Hij wou contact met zijn familie. Ik maakte er gebruik van om mijn mails te lezen en alvast de blog te schrijven. Nu zie ik net dat er niets op staat, dus ben ik opnieuw begonnen. In Chatellerault bezochten we samen de 'Eglise St.-Jacques', met een mooi beeld van de heilige in de kerk maar ook op de deur. (zie foto's)Na de middag stapten we eerst door het bos en dan 4 km over straat. De hitte was ondraaglijk. We waren heel blij toen we het opvangcentrum bereikten waar ik in de voormiddag twee bedden had gereserveerd. Een vrouw wachtte ons op en vertelde ons dat het centrum deze week eigenlijk gesloten was, maar ze wou ons wel meenemen naar haar huis, 11 km verder. En daar zitten we nu. Het is hier heel netjes en we hebben allebei een frisse kamer met een goed bed. De lieve dame toonde ons haar tuin die grenst aan de rivier. Ik maakte er enkele foto's en zij van mij. Ik zit hier nu achter haar computer terwijl zij voor ons een maaltijd bereidt. Ze wil geen hulp. Jiho is weer gelukkig en ik ook natuurlijk! Jiho wil graag nog enkele dagen met mij mee lopen. Hij mist zijn ouders en vrienden, zegt hij en ik doe hem aan zijn moeder denken. Hij vindt het moeilijk om slaappplaatsen te vinden omdat hij de Franse taal niet goed kent. Ik vind hem aangenaam gezelschap. Het is een vriendelijke jongen en stapt in hetzelfde tempo als ik. Hij trakteerde mij vandaag op fruitsap. We communiceren hoofdzakelijk in het Engels maar ook een beetje in het Frans, want hij wil de taal leren. Hij vertelt veel over Zuid-Korea en leert me een paar woorden. Best interessant. En zo is elke dag weer anders op mijn camino. Ik hoop wel dat de temperaturen een beetje gaan zakken, maar voor de rest is alles naar mijn zin. Nu ga ik Jiho aan de computer laten. De foto's kan ik vandaag niet doorsturen omdat ik geen verbinding kan maken met mijn mobieltje, maar morgen komt dat wel in orde!
Gisterenavond trakteerden Jos en Mi-Ange me op een heerlijk etentje in een restaurant. Ze zijn nog gebleven tot 14 u. deze middag. Mi-Ange wandelde mee tot Ormes.(20 km) Om 6.15 u. konden we ontbijten in de chambre d'hôtes en even voor 7 u.waren we op pad. Op het eerste kruispunt ontmoetten we een 24-jarige pelgrim uit Korea. We hadden hem gisteren al een paar keer gezien. Hij heeft de hele dag met ons mee gewandeld. Hij spreekt een beetje Engels en een klein beetje Frans.
Jos wachtte ons op in Ormes met allerlei lekkers wat hij in de winkel had gehaald. We genoten samen van een heerlijke picknick in het park.(Dejeuner sur l'herbe :)) Daarna namen we afscheid. Ondanks de hitte waren het een paar heerlijke dagen samen met mijn oudste broer en schoonzus. Merci, Jos en Mi-Ange!
Jiho (uit Korea) en ik stapten samen nog 5 km verder. De hitte overviel ons weer. Gelukkig had Jos ons voorzien van frisse cola voor onderweg. In Dangé-St.-Romain aangekomen, haalden we onze stempel en klopten dan aan bij de pastoor. Hij gaf ons een lijst met telefoonnummers en adressen van mensen in het dorp die pelgrims wilden opvangen. Jiho was tevreden dat ik wilde telefoneren. Ik vond een slaapplaats voor ons beiden bij een heel lieve oudere dame op 800 m van de pastorij. Jiho tikte het adres in op zijn GPS en ik hoefde hem maar te volgen. :)
Alhoewel we zeiden dat het niet nodig was, wil onze gastvrouw voor ons een maaltijd bereiden. We hoeven maar te zeggen hoe vroeg we willen ontbijten, zij zal ook zorgen voor een stevig ontbijt! Wat een gastvrijheid! De hittegolf zal nog twee dagen aanhouden, maar als ik op tijd kan vertrekken, is dat geen probleem. Ik voel me nog steeds fantastisch goed!
Verzonden met mijn Windows Phone
Dag 36: Van Sorigny naar St. Maure de Touraine 20 km
25 ... een magisch getal... 25 + 25 = 50 of 50 - 25 = 25... Ik ben 50.
Vandaag precies 25 jaar geleden beleefde ik ook een moment van intens geluk... want toen werd mijn dochter geboren. Het was ook heet die dag. En wat nu zo magisch is... Net vandaag, 25 jaar later, wordt onze Lize 25! :D Een heel dikke proficiat, Lize! De Zuiderwind zal vandaag 25 warme kusjes van mij naar jou brengen. Wedden dat je de warmte zal voelen!
Ja, ik zit nu in vogelvlucht ongeveer 25 x 25 km bij jou vandaan, maar in mijn hoofd en in mijn hart ben ik vandaag dicht bij jou, Lize.
En volgens mij gaat de magie nu zijn werk doen... en komen er vanavond nog veel berichtjes en telefoontjes met felicitaties voor jou!
Ondertussen zit ik weer 20 km verder. Voor de middag was de temperatuur nog aangenaam. Rond 12.30 u. hadden Mi-Ange en ik ons doel bereikt. Jos had ondertussen een kamer gereserveerd, maar eerst zijn we nog eens naar het zwembad gereden. Zalig verfrissend!
Oh ja, onderweg werden we door enkele mannen uitgenodigd om iets te komen drinken. Ze vulden ook onze flessen met fris water. Aan één van de mannen heb ik gevraagd of hij met mij op de foto wou. Hij leek wel een Middeleeuwse magiër. (zie eerste foto)
En ik kreeg het voor mekaar om met deze droogte weg te zakken in de enige plek modder die er nog restte. Mi-Ange heeft er eens goed om gelachen en dan een foto gemaakt van mijn schoen.
Ik hoop op iets frisser weer morgen. Gisteren liep de temperatuur hier op tot 40 graden. Vandaag 35 gr.
Is het in België ook zo verschrikkelijk warm? De temperaturen klommen tot 40 graden vandaag. 't Is alleen goed om te zwemmen. En dat heb ik dan ook gedaan vandaag, samen met Jos en Mi-Ange (mijn broer en schoonzus). Ze zijn me gisterenavond komen opzoeken. Ik ben om 22.00 u. nog met hen naar een kasteelruïne hier in de buurt gereden, waar een Middeleeuws spectakel werd opgevoerd met als titel 'De terugkeer van de koningen'. Knappe vertoning.
Ook al is het verschrikkelijk heet, morgen wil ik toch weer gaan stappen. Er staat een korte etappe (ong. 20 km) op het programma. Mi-Ange stapt mee. We zullen vroeg vertrekken om de grootste hitte voor te zijn. Geniet van deze zwoele zomeravond!
Het was middernacht eer Raf, Els en ik in onze bedden lagen.
Zo ver rijden met de auto, dan mij op de leukste manier verrassen, mij trakteren op een lekker etentje en ook nog niet willen dat ik meedeel in de hotelkosten ... Wie durft nog beweren dat collega's geen echte vrienden kunnen zijn? Ik ben er nog een beetje ondersteboven van! Raf en Els, heel, heel erg bedankt. Dit is ook onvergetelijk! (Ik krijg alweer de slappe lach als ik aan de ontmoeting in de kathedraal denk.:D)
Aan al mijn collega's: heel veel groetjes! Geniet nog van jullie laatste weken vakantie. Bij sommige onder jullie begint het misschien alweer te kriebelen om een nieuw schooljaar te beginnen?
En de verrassingen stapelen zich op. Ik was nog maar net de grote stad Tours uit, toen onze Tim een berichtje stuurde. Hij zou me opwachten deze middag in Montbazon, een stadje op 6 km van mijn eindbestemming vandaag. Precies om 12 uur vonden we elkaar. We zijn samen wat gaan drinken en eten. Even na 13 u. nam Tim spontaan mijn rugzak op zijn rug. Hij wandelde de laatste 6 km mee, want zijn auto stond al sinds gisterenavond geparkeerd in Sorigny en deze morgen had hij de 6 km al gelopen! Wat een geweldige zoon heb ik! Na een cola bij aankomst en een douche is Tim om 14.45 u. naar huis vertrokken. (Nu was Tim nat van het zweet, want met een zware rugzak lopen in volle zon bij temperaturen boven de 30 graden, 't is toch niet niks. )
Ik heb een lekker frisse kamer in een kleine herberg met bar, restaurant en internet! Ik blijf lekker binnen tot vanavond.Wat lezen, de kaarten bekijken voor de volgende dagen, ...
En zo is elke dag weer anders. Ik vermoed dat er ondertussen een heel aantal een beetje jaloers zijn op mij!
Ik wil vandaag ook nog eens iedereen bedanken voor de vele berichtjes en e-mails die ik ontvang en voor de leuke reacties en tekstjes in het gastenboek. Het zijn allemaal vitaminen voor de ziel.
DANK JE WEL!
Verzonden met mijn Windows Phone
Alweer een mijlpaal bereikt! Ik ben in Tours! Het was een redelijk zware dag. Om 7 u. liep ik bij de bakker binnen om even later te onbijten op een bank langs de Loire. De zon liet zich weer van haar beste kant zien. De eerste 25 km liep ik door kleine dorpjes en stadjes, redelijk veel op en af. Af en toe met steile beklimmingen naar een kasteel. Best vermoeiend! Maar de laatste 5 km stapte ik opnieuw over het jaagpad langs de Loire. De laatste keer! Tot nu liep ik bijna steeds zuid-westwaarts, maar vanaf morgen ga ik pal naar het Zuiden tot aan de Spaanse grens. Net voor ik de Loire overstak, zag ik de kathedraal van Tours aan de andere kant liggen. Ik had nog niet de kans gehad om mijn voeten in de rivier te steken en voilà nu bood de kans zich aan! Ik bedacht me niet, trok mijn schoenen uit en stapte in het ondiepe water. Bij elke stap zakten mijn voeten een beetje weg in het zand. Een zalige massage voor de voeten! Nog geen kwartier later stapte ik de kathedraal van Tours binnen. En daar werd ik verrast... Ik maakte net een kaarsje aan toen nog een pelgrim mij benaderde... De vrouw zag er wat verwilderd uit. Ik vroeg haar in het Frans naar haar nationaliteit. Ze leek me niet te verstaan. Ik vermoedde dat het een Duitse was, maar toen bemerkte ik de Belgische vlag achter op haar rugzak. "Ah! Een Vlaamse pelgrim!" Plots begon die rare vrouw heel hard te lachen. En toen... herkende ik achter die zonnebril en onder die rare pruik...: juf Els van Dorne! Ze vertelde dat ze met de trein tot hier was gekomen. Ik geloofde haar niet meteen en zag dan nog een duister figuur achter een pilaar met een camera in de aanslag! Ook die herkende ik niet meteen. Maar wie houdt er van gekke fratsen en heeft de leukste ideeën??? Meester Raf (onze directeur) natuurlijk! Wat een verrassing! Die moesten meteen op de foto! Kijken! De moeite waard! Morgen vertel ik meer hierover. Nu gaan we gezellig samen eten! Geweldige collega's heb ik!
Het was al warm deze morgen toen ik vertrok. Ik vertrok langs de Loire om even later omhoog te klimmen naar het kasteel. Eer ik boven was, baadde ik alweer in het zweet. Ik moest al snel mijn handmatige voorhoofdwisser in werking stellen. ( om de minuut met gestrekte wijsvinger snel van links naar rechts over mijn voorhoofd zodat mijn zicht niet troebel wordt) :D
Ik volgde weer een heerlijk afwisselend parcours, soms langs de rivier, dan door dorpjes, langs kastelen en stukjes door het bos.
Ik praatte Duits met een pelgrim uit Duitsland (fietser), die moeite had met de Franse taal. Een Italiaan, die ik twee dagen eerder in Blois al had gezien, vertelde in een sappig, zangerig Frans over zijn camino in Spanje vorig jaar. En nog vele anderen spraken me aan. Elke dag weer nieuwe fijne ontmoetingen.
Rond 14.30 u. stond ik voor het majestueuze kasteel van Amboise. Ik keek rond om het Office de tourisme te vinden voor een stadsplan en ontdekte dan net tegenover het kasteel het hotel waar ik telefonisch een kamer had gereserveerd (27 euro!). En aldus kon ik eerst fijn douchen en daarna de stad verkennen.
Het is hier heel druk vandaag. Veel toeristen. En allerlei speciale activiteiten op deze feestdag. Er zijn hier zoveel cafés en toch heb ik heel lang moeten zoeken om er één te vinden waar ik een internetverbinding kon maken.
Ik had ondertussen ook heel grote dorst en ben dus heel tevreden dat ik eindelijk zit. Ik ga proberen om ook de verslagen van gisteren en eergisteren in orde te maken.
Ik heb maar tien minuten toegang tot het internet vandaag. Een kort verslag dus. Het regende een beetje voor de middag. Mijn route liep vandaag niet meer langs de Loire. Ik volgde het fietspad langs de kastelen. Ook mooi, maar ik miste de rust van de rivier. Ik was ook heel moe vandaag, maar gelukkig vond ik dadelijk een slaapplaats. De douche deed goed!
Morgen een uitgebreider verslag.
Aanvulling:
De avond was geweldig! Met grote honger installeerde ik me om 19 u. als eerste gast in een restaurant. Even later stapte een man (een zestiger) binnen. De ober verwees hem naar het tafeltje naast het mijne. Zijn gebruinde gezicht en armen vielen me op. Een pelgrim? Ik bekeek tersluiks zijn benen. Dat was genoeg om te weten dat hij niet te voet onderweg was. Hij had niet de 'paardenpootjes' zoals ik als ik mijn sandalen aan heb.(bruine benen, met witte stukken onderaan. ) Ik knoopte een gesprek aan. Het was een fietser die Frankrijk doorkruiste van N.W. naar Z.O.
Het werd een gezellig etentje. En daarna kuierden we samen nog meer dan een uur langs de Loire. Hij vertelde over de kastelen en deze streek die hij al zo vaak bezocht met zijn vrouw.
We zagen de kleurschakeringen van de lucht boven de Loire voortdurend veranderen. Wondermooi! En natuurlijk werd het fototoestel boven gehaald.
Rond 22 u. wensten we elkaar "Bonne nuit" en "Bon chemin!"
Terug in de chambre d'hotes dook ik onmiddellijk onder de lakens en was al vlug in het zoete-dromen-land.
Ik was nog niet het dorpje uit vanmorgen toen een vriendelijke autobestuurder naast me stopte om me een wandelpad te wijzen dat me snel naar de oever van de Loire zou leiden. Ik bedankte hem. Hij riep me nog na dat hij ook vrienden had in België... De dag was weer goed begonnen.
Rond 11 u. zag ik twee jongens (25-30 jaar)op een bank rusten. Ik vroeg naar hun nationaliteit. "Hollandais!"
Ze zijn ook te voet op weg naar Compostela en volgen dezelfde route als mij. Ik zal ze nog wel tegenkomen. Leuke gasten!
Even later groette ik een oudere vrouw en wenste haar een fijne dag. Iets verder zette ik me op een bank met uitzicht op de Loire,om wat te drinken. Na een vijftal minuten kwam de oudere vrouw naar me toe en vroeg of ze even bij me mocht zitten. "Graag!"
Ze vertelde dat ze een eindje terug woonde in een huis met uitzicht op de Loire en hoezeer ze hield van deze rivier. Ze adviseerde me wat ik zeker moest bezoeken in Blois. En dan vroeg ze of ze me niet te lang ophield. "Mais non, madame!" Ik moest maar 6 km meer stappen vandaag. En dan... werd mijn dagplanning op een aangename manier overhoop gehaald...
Ze nodigde me uit om bij haar te komen eten. Ik moest me niet verplicht voelen, maar ... Ik twijfelde geen seconde. Ik wou heel graag wat tijd doorbrengen met deze lieve 83-jarige dame.
We wandelden op haar tempo 1 km terug naar haar huis uit de 17de eeuw of ouder. Ze was in het bezit van een verkoopakte van het huis, daterend van 1720!
Ik mocht me wat opfrissen en de tuin en het huis bekijken terwijl zij even in de keuken bezig was. En toen zette ze Porto en nootjes op tafel om te aperitieven. Ondertussen babbelden we honderduit. Daarna toverde ze een heerlijke maaltijd op tafel met voorgerecht, lamsvlees en boontjes en een heerlijk nagerecht. Tot 15.45 u. bleef ik bij haar. Nicole vertelde haar levensverhaal en ik een beetje het mijne. We praatten over de natuur, muziek, religie, spiritualiteit,... We lachten samen en pinkten zelfs wat traantjes weg. We hadden zoveel gemeen...
"Het lot bracht ons samen vandaag", zei ze,"en het maakt ons beiden gelukkig."
Tenslotte liet ze me nog de ondergrondse kelders zien, die via ondergrondse gangen verbonden waren met het kasteel dat ik 5 km eerder had gezien. Indrukwekkend!
Met twee zoenen namen we afscheid. Ze gaf me nog vlug haar adres en telefoonnummer. Ik moest zeker eens terug komen om de streek grondig te verkennen en dan mocht ik bij haar logeren. "Graag, Nicole!" (Marcel ?? :D)
Ik stapte opgewekt verder en rond 17 u. bereikte ik de kathedraal van Blois. Na het bezoek haalde ik mijn stempel en slenterde gelukzalig door de mooie stad. De 'église St. Nicolas', een kerk uit de 12de eeuw, vond ik nog veel mooier dan de kathedraal.
Pas rond 19.00 u. zocht ik mijn weg naar het CIS, 2 km uit de stad. Voor 27 euro heb je hier een ruime kamer met ontbijt en je ontmoet er veel nationaliteiten.
Een douche, de was, de blog, en dan is het slaaptijd. Ik kijk alweer uit naar de volgende dag!
Verzonden met mijn Windows Phone
De lucht was grijs deze morgen en er waaide een frisse wind toen ik vertrok. Het was best gezellig aan de lange tafels met banken deze morgen in de jeugdherberg. Heel wat nationaliteiten samen aan het ontbijt.
Ik daalde de twee km terug af naar het centrum van Beaugency, kocht wat brood en zocht de oever van de Loire weer op. Ik draaide me nog even om, Op een foto te maken van de brug. Het is de oudste brug over deze rivier.
Ik volgde vandaag de fietsroute en kwam zo veel toeristen tegen. Ik praatte onderweg met een Engels koppel, een dame uit Canada, nog twee Britse meisjes en enkele Fransen. Velen wensten me "Bon chemin!" of "Buen camino!", anderen staken hun duim omhoog. Allemaal kleine, maar fijne aanmoedigingen.
Ik heb al vaak vermeld welke dieren ik zag, maar vergat de muisjes. Ongelooflijk hoeveel veldmuizen ik al zag wegvluchten. Maar vandaag zag ik een muisje me rustig en met glinsterende oogjes aankijken. Het liet zich zelfs gewillig fotograferen. (zie foto 2)
Vandaag slaap ik in een chambre d,'hotes. Ik maakte foto's van dit mooie huis met een oude watermolen. Nu ik terug op een pelgrimsroute zit, is het makkelijker een slaapplaats te vinden. En overal zijn er speciale pelgrimstarieven.
Morgen neem ik een halve dag vrij. (Ik heb nog betaald verlof :D) Het is maar 16 km van hier tot Blois, naar het schijnt een prachtige stad. Ik heb er gereserveerd in het CIS (Centre Internationale de Séjour). Normaal zal ik daar rond 13 u. toekomen en dan kan ik daarna op mijn sandaaltjes en zonder rugzak de stad verkennen.
Precies om 8 u. vanmorgen nam ik afscheid van Tim. Hij reed verder naar het Zuiden, ik stapte Zuid-westwaarts langs de Loire. Ik stapte voor de middag flink door want het beloofde warm te worden. Ik liep veel over smalle paadjes in de schaduw en toch dicht langs de rivier. Ik zag weer de typische Loire-bootjes. Er passeerden veel fietsers, joggers en wandelaars op mijn pad. Iedereen was vriendelijk. Ik kreeg veel aanmoedigingen en had fijne gesprekken onderweg.
Om half 1 had ik 20 km gedaan en verbleef bijna twee uren in de mooie stad Meung-sur-Loire. Uitgerust begon ik aan de laatste 10 km. Jammer genoeg was er op mijn pad nu weinig schaduw. In volle zon steeg de temperatuur tot 34 graden. Maar ik stapte dapper voort. Dapper, naar het voorbeeld van de nog veel dapperdere Jeanne d'Arc, die hier in de streek in allerlei vormen zichtbaar aanwezig is. Misschien stapte ik vandaag wel in haar eeuwenoude voetsporen.
Rond half 5 bereikte ik Beaugency. In het 'Office de tourisme' vertelden ze me dat de jeugdherberg, waar ik gisteren telefonisch gereserveerd had, nog minstens 2 km verder lag, ten noorden van de stad! Zo stapte ik vandaag dus 2 km extra. (30 + 2) en morgen ook.
Gelukkig dacht ik er in de stad aan om iets te kopen voor mijn avondeten. En daar ga ik nu aan beginnen! Tonijn met brood en wat fruit erna. Ik ben er al aan gewoon om, zoals de Fransen pas rond 20 u. aan tafel te gaan. A demain! Verzonden met mijn Windows Phone
Yes! Ik ben in Orléans,de stad van Jeanne d'Arc. Reeds om half twee stapte ik de kathedraal binnen. Ik wandelde de hele dag langs de Loire, een prachtige rivier, die nergens gekanaliseerd is en niet bevaarbaar voor grote schepen. Deze rivier heeft zijn natuurlijke schoonheid mogen behouden. Heerlijk om langs te wandelen vooral 's morgens als het nog fris is. Ik zag vissers in het water staan en heel veel vogels op de eilandjes in de rivier.
Rond 11 u. ontmoette ik een man die ook naar Compostella is geweest. Hij wandelde de laatste 10 km met me mee en trakteerde me bij aankomst in Orléans op een biertje. Ik zag ook verschillende andere pelgrims vandaag en heb wat met hen samen gezeten.
En nu ... zit ik samen met onze Tim op een terras. Hij verraste me eergisteren met een telefoontje dat hij me zou komen bezoeken. Hij heeft op zijn werk nog een weekje verlof kunnen regelen en gaat vrienden bezoeken in Zuid-Frankrijk. Op zijn doortocht is hij hier gestopt om de avond en de nacht met mij door te brengen. Mijn geluk kan niet op!
Dag 26: Van Chatenoy naar St. Denis de l'hotel 30 km
Oh jongens, ik beleef de tijd van mijn leven! Quel bonheur! Dieu merci!
Ik wil jullie graag laten meegenieten van weer een heerlijke dag, maar weet niet of ik de woorden vind om dit alles te beschrijven.
Om 6 uur vanmorgen werd ik gewekt door vertrekkende vrachtwagens. Ik had goed geslapen en keek weer uit naar de nieuwe dag. Na een stevig ontbijt met nog enkele chauffeurs was ik nog voor 7 uur op weg. Het was nog lekker fris. (12 gr.) Mijn tocht begon met 8 km door het bos van Orléans over een breed wandelpad. (eerste foto) Ik zag er geen mens, maar wel veel wegvluchtende konijntjes, hazen, een eekhoorn en een ree.
Dan wandelde ik door kleine dorpjes. Rond 10 u. zocht ik een mooi plekje om te rusten. Ik sloeg een wandelpad in en bleef 20 meter verder verrukt staan. Ik zag langs het wandelpad een eigenaardig kunstwerk van 'Pierre, le facteur ', met verschillende bordjes met poëtische teksten over deze facteur. (zie foto met mijn rugzak tussen de facteur en zijn ' velo'.)
In de mozaïek op de grond was ook een St. Jacobsschelp verwerkt. Ik bleef er een tijdje zitten en schreef een briefje voor de kunstenaar en stopte dat onder de arm van de facteur. Ik wandelde verder over het pad en mijn verbazing werd steeds groter. Ik zag nog meer prachtige kunstwerken langs de vijvers en aan de overkant van de onverharde weg een lange muur vol kunst, met daarachter het huis en waarschijnlijk het atelier van de kunstenaar.
Dit soort kunst in combinatie met de poëtische teksten, ik kreeg er niet genoeg van... (zie foto's)
Ook de dorpskerk van St. Martin d'Abbat sprak me aan. Ik kocht bij de bakker een belegd broodje en genoot ervan op een bank in het park. Via kleine wegen stapte ik verder naar Chateauneuf-sur-Loire, eerst langs de oever van de Loire en dan naar het centrum, waar ik op een bank in het kasteelpark mijn voeten liet rusten en mijn kleren, die deze morgen nog niet heel droog waren, te drogen hing.
Eigenlijk had ik gepland hier te overnachten, maar het was nog maar half 2 en ik had zin om nog wat door te stappen. Het volgende dorp was 8 km verder. Ik wandelde eerst door een natuurreservaat en dan verder langs de Loire, gelukkig vaak in de schaduw, want in volle zon steeg mijn thermometer tot boven de 30 gr.
Rond half 4 liep ik het centrum van het dorp in. Eerst even de kerk in en dan op zoek naar een café om mijn dorst te lessen. Ik zag alleen een bakker, met voor de winkel een tafel met enkele stoelen. Ik stapte binnen en kocht een bruiswater en informeerde naar mogelijke slaapplaatsen. Ze lachte breed. Haar schoonouders hadden 100 m verder een hotel, niet duur en heel netjes! Ze belde onmiddellijk of er nog een kamer vrij was en zie: 20 minuten later lagen mijn bezwete kleren te weken in een sopje en lag ik languit in een ligbad. :D Alweer geluk! Ik denk dat het deze keer te danken is aan het klavertje vier dat mijn leerling Milan voor me knutselde omdat hij geen echt vond. Natuurlijk heb ik dat bij, Milan. Ik heb vanmorgen een foto gemaakt van al mijn geluksbrengers die ik kreeg. (zie laatste foto)
Ook een speciale groet vandaag aan Daniel, Britt, Meck, Andreas, Milan, Etienne, Robbe, Luka, Lars en Eline, mijn tien leerlingen in het voorbije schooljaar, en aan alle kinderen van Dorne. Geniet nog van de drie laatste weken van de vakantie!
Vandaag stapte ik 10 km meer dan gepland. Om 8 u. vertrokken. Ik wandelde op een rustig tempo en nam regelmatig rust omdat ik wat pijn voelde in mijn kuit. Ik had alle tijd, want ik had maar 25 km gepland. In Lorris stapte ik eerst de kerk in. Twee dames die er aan het poetsen waren, belden onmiddellijk naar de paters om een slaapplaats voor mij te regelen. Maar die hadden geen plaats. Ze wilden me wel komen oppikken en meteen naar Orléans brengen, 50 km verder! :D Ik bedankte hen, maar als een echte pelgrim wil ik de hele weg te voet afleggen.
Ik trok vervolgens naar het 'Office de tourisme', maar alles was volgeboekt. Tja, het is vakantie voor velen. Ik ging voor een stempel naar de 'Mairie', maar daar stond ik voor een gesloten deur. Vakantieregeling! Terug naar het 'Office' voor de stempel. Een man van rond de 75 bekeek me en volgde me naar buiten. Hij vroeg honderduit naar wat ik deed en wou me dan absoluut helpen om een slaapplaats te vinden. Hij kende een relais (hotel waar vooral vrachtwagenchauffeurs de nacht doorbrengen) op 10 km afstand en ongeveer in de richting die ik morgen moet gaan. Hij vroeg me even te wachten, ging een huis binnen om een telefoonboek te vragen en kwam even later met het nummer. Hij belde met zijn gsm en zei fier dat het in orde was.
Ik bedankte de vriendelijke man, nam afscheid en kocht in de winkel nog wat drankjes. Eigenlijk was ik terug gerecupereerd en zag 10 km extra wel zitten. Twee km verder stond dezelfde man me op te wachten. Hij was blij dat ik de weg zover al had gevonden en wou me de rest nog uitleggen. Hij stapte terug in zijn auto en even later passeerde hij me. Door het open raampje riep hij me nog de bemoedigende woorden toe dat de laatste kilometers door het bos zouden zijn. Dan had ik wat schaduw. De man had gelijk. Ik had het al op mijn stafkaart gezien. En de schaduw was welkom, want het was heet! Aan een stevig tempo van 6 km per uur arriveerde ik even voor 19 u. heel bezweet. Ik dronk er mijn biertje in het gezelschap van heel wat chauffeurs, die heel wat vragen stelden. Daarna een douche en de was. Ondertussen heb ik een stevige maaltijd achter de kiezen en ga ik terug mijn kamer opzoeken. Ik heb vannacht het gezelschap van wat spinnetjes, denk ik. Zag al veel spinnenwebben, maar ach, met de ogen dicht zijn ze verdwenen! :)
En tot slot: Een dikke proficiat aan mijn oudste petekind Niels voor zijn 28ste verjaardag!
Deze morgen nam ik om 8 uur afscheid van Cecile en Denis Boucher,. Ik werd er gisteren zeer goed ontvangen. Alhoewel ik er heel onverwacht en pas om 19 u. aankwam, kon ik even later gewoon mee aanschuiven aan tafel voor een heerlijke maaltijd. Bij het eten serveerde Denis een streekbier. Zeer lekker! Na de gebruikelijke kaas, zette Cecile ook nog een vers gebakken cake op tafel. Ze zei lachend dat ze me onbewust verwacht had, want ze had plots zin gekregen om te bakken. Ik liet me de cake met abrikozen ook nog smaken. DELICIEUX!
Om 22 u. zocht ik mijn bed op voor een zorgeloze nacht.
Na een stevig ontbijt met lekker donker brood, begon ik fris en monter aan de nieuwe dag.
Rond half 12 vond ik in het mooie dorpje 'Griselles' een plaats waar ik mijn voeten in de rivier kon koelen. En dan bemerkte ik vlakbij een watermolen uit de zestiende eeuw, die tot 1900 gebruikt werd om graan te malen en nu geklasseerd is. En ... Daar bij die molen, die mooie molen ..., vleide ik me neer en genoot van stokbrood met kaas en gedroogde vijgen. (Lize )
Daarna volgde ik even een GR langs nog een watermolen en over smalle bruggetjes, om hem even later terug te verlaten. Op aanraden van Denis gisterenavond volgde ik een rustige weg met brede berm dwars door het woud. (ongeveer 9 km i.p.v. 15 km via de GR) Gedreven om mijn einddoel te bereiken in oktober, wil ik me niet forceren. En zo wandelde ik al rond 15 u. de mooie stad Montargis binnen. Ik verbleef een tijdje in de kathedraal, kreeg mijn stempel in het stadhuis, dronk op een terras het streekbier dat Denis me had leren kennen, kuierde nog wat door de stad en ging dan naar het 'Office de tourisme' om te informeren naar een goedkope slaapgelegenheid. De jeugdherberg is gesloten op dinsdag en zo zit ik nu in een eenvoudig hotelletje. Mijn was is weer gedaan en hangt te drogen boven de douche-bak.
Dadelijk ga ik nog wat eten in de stad, nog wat lezen in een tweede dwarsligger, die Lize me meebracht en dan weer vroeg naar bed.
Over drie dagen zal ik Orléans bereiken en dan zit ik weer op een pelgrimsroute.
Tot morgen!
Pour Cecile et Denis: un grand MERCI et beaucoup de bonheur avec votre petit-fils!
Vanmorgen om 8.45 u. nam ik afscheid van Marcel en Lize. Het was toch even moeilijk want nu is het normaal voor twee en een halve maand.
De hele dag moest ik opboksen tegen een strakke westenwind. Ik liep over klein wegen, door heel kleine dorpjes en langs afgelegen boerderijen. Deze middag me uit de wind gezet voor een lekkere picknick met het laatste brood dat Jaak had meegegeven aan Marcel. "Merci, Jacques!"
Om half 5 kwam ik aan in Egreville. De mairie was al gesloten en het "office de tourisme" had sluitingsdag. In een café vroeg ik dan of ze een slaapplaats voor me wisten. Ze wezen me de weg naar een chambre d'hôtes, een hotel is hier niet. De twee chambre d'hôtes waren volzet. Ik sprak mensen op straat aan, maar niemnad kon me helpen. Ik ging bij de bakker dan vragen en die wist dat er op een afgelegen boerderij nog een 'gite' was. Daar naar toe. Bij aankomst daar had ik ondertussen 39 km op mijn stappenteller staan (meer dan 50 000 stappen). De gite was volzet, maar de vriendelijke mensen wilden me een bed geven in hun woonhuis. Om 19 u. kon ik dan eindelijk mijn rugzak afdoen en een douche nemen. Heel opgefrist mag ik dadelijk met Cécile en Denis aan tafel gaan. Wat ben ik een geluksvogel! (Ligt dat misschien aan de gelukspoppetjes in mijn rugzak die ik kreeg van mijn vriendinnen van de gezinsbond? )
Ik ben Reinhilde Clijsters
Ik ben een vrouw en woon in Opoeteren (België) en mijn beroep is onderwijzeres.
Ik ben geboren op 22/03/1962 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
Ik ben al 28 jaar gehuwd met Marcel en heb twee geweldige kinderen: Tim (26) en Lize( 24)
En om 7.20 u. stapten we beiden goedgehumeurd de nieuwe dag tegemoet. Rond 8 u. begon hij zelfs al te zingen!
)
