Een paradijs voor pelgrims, dat was de albergue in Villarente. Het was er niet alleen heel gezellig en netjes. De 'hospitalieros' waren ook heel joviaal en konden goed koken! Zo'n pelgrimsmenu als gisteren had ik nog niet gehad. Ik at een heerlijke salade als voorgerecht, dan kip met frietjes en dan een kom verse fruitsalade. Hemels!
Deze morgen ging het pad een stuk bergop en dan zagen we van ver de stad León al liggen. Rond 11 u. konden we albergue al in. We slapen vannacht in een oud klooster der zusters Benedictijnen. Heel mooi en midden in het centrum. Samen met Katrin en Antonia heb ik al veel bezichtigd. Dadelijk krijgen we een begeleid bezoek in de kathedraal. Vanavond zoeken we een gezellig restaurant in de stad en daarna gaan we in de kapel van het klooster naar een viering. Morgenvroeg neem ik afscheid van de Duitse vriendinnen en stap ik weer alleen verder. Maar eigenlijk ben je hier nooit alleen.
Verzonden met mijn Windows Phone
Een idyllische tuin vinden om helemaal tot rust te komen, wat kan ik me meer wensen? Tot morgen blijf ik in het gezelschap van Katrin en Antonia. Dan keren zij terug naar huis. Ze zullen het volgend jaar de laatste 300 km van de Camino lopen. Vandaag verblijven we in één van de gezelligste herbergen tot nu toe, met een grote zitruimte met banken en zetels, verzorgde slaapruimtes en dus ook een idyllische tuin met exotische planten en alweer ligzetels.
Antonia heeft me net mijn voeten verzorgd. Ik heb al sinds een week boven op beide dikke tenen een blaar, maar deed er niets aan. 's Morgens voel ik dat wel even, maar na een tijdje stappen niet meer. Nu was één blaar toch wel erg dik geworden en heeft Antonia er met een ontsmette naald een draadje door getrokken zodat het vocht er uit kan. En ik, zo bang van naalden, ben heel flink geweest! :)
We naderen de stad León en dat betekent ook dat we de hoogvlakte met de eindeloos rechte wegen in die eindeloze vlakte gaan verlaten. Deze hoogvlakte noemt men in Spanje de 'meseta'. Ik had op voorhand van pelgrims al over de meseta horen praten als het ergste stuk van de camino. In hartje zomer moet dit ook zwaar zijn omdat je nergens schaduw vindt. En als het regent kan je nergens schuilen en zonder variatie lijkt de weg eens zo lang. Ik moet het weer zeggen dat ik enorm geluk heb met het weer. 's Morgens is het fris, maar vanaf 11 u. kon vandaag de jas weer uit. En namiddag klom de temperatuur weer vlot boven de 20 graden. Goed weer en goed gezelschap maakte de meseta voor mij aangenaam.
Morgen stap ik maar 13 km tot León. Dan heb ik namiddag alle tijd om de stad te verkennen. Over twee weken ben ik normaal in Compostela. Wat gaat de tijd snel!
Gisterenavond kreeg ik een droevig berichtje van Julia uit Lübeck. Ze heeft de camino vroegtijdig moeten verlaten om terug naar huis te keren. Haar moeder is gestorven. Ik was er even niet goed van en stuurde haar een berichtje terug. Ook vandaag waren mijn gedachten veel bij Julia. Ik had haar zo graag terug gezien in Compostela... Verzonden met mijn Windows Phone
Ik ben Reinhilde Clijsters
Ik ben een vrouw en woon in Opoeteren (België) en mijn beroep is onderwijzeres.
Ik ben geboren op 22/03/1962 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
Ik ben al 28 jaar gehuwd met Marcel en heb twee geweldige kinderen: Tim (26) en Lize( 24)
