Justitie, kommer en kwel of een verderfelijk spelletje blufpoker?

Je kan “justitie” vanuit verschillende invalshoeken benaderen.
Justitie als departement van de federale regering. Justitie als instellingen met verschillende niveaus en specialiteiten welke instaan voor het opvolgen van de rechtsregels en die recht spreken indien daarom verzocht wordt. Justitie als instelling verantwoordelijk voor de opvolging van de vonnissen, voor de opvolging van de uitvoering ervan, voor de organisatie van gevangenissen en andere strafinrichtingen.
De Grondwet voorziet de scheiding van de drie machten: de wetgevende macht (de parlementen), de uitvoerende machten (de regeringen) en de rechterlijke macht ( hoven en rechtbanken in België).
Wie meer informatie over de hoven en rechtbanken in België zoekt verwijs ik naar de in opmerkingen  hernomen links.
Recent werden enkele “hot items” kenbaar gemaakt in de media, zoals bijvoorbeeld de Kazachgate-Chodiev. Ook andere rechtszaken hebben de publieke opinie beroerd, herinner je maar de beruchte parachutemoord met Els Dottermans en meer recent de Kasteelmoord met Dr Gyselbrecht en Pierre Serry in de hoofdrol.
De commotie rond deze zaken doen bij de burgers vragen rijzen omtrent de werking van Justitie en meer bepaald het gerecht doch niet alleen omtrent de rechtspraak op zich. Ook de strafuitvoering doet bij menig burger de wenkbrauwen fronsen en meer bepaald het feit dat een gevangene vrij kan komen na het uitzitten van één derde van de oorspronkelijke gevangenisstraf.
België loopt de ene veroordeling na de andere op voor de behandeling van gevangenen, voor het ontbreken van aangepaste instellingen en de daar aan verbonden zorg voor geïnterneerden!
Justitie is in vele bedjes ziek al is dit niet noodzakelijk de schuld van Justitie zelf. Recht spreken op basis van een verouderde, niet aan de tijd aangepaste wetgeving is niet eenvoudig. De Belgische wetgeving heeft door de tijd alle samenhang en transparantie verloren. De wetboeken zijn door overvloedig knip-en plakwerk onoverzichtelijk geworden. Rechters zien door de bomen het bos niet meer, dit geldt niet alleen voor de strafwetgeving maar ook en vooral voor het fiscaal wetboek. Ligt dit aan de rechters? Neen, hier ligt de verantwoordelijkheid volledig bij de Wetgevende macht!
Dat Justitie over onvoldoende middelen beschikt om haar opdracht naar behoren uit te voeren is algemeen geweten, ook hier ligt de verantwoordelijkheid niet bij Justitie maar bij de Uitvoerende macht die aan Justitie onvoldoende en ontoereikende middelen geeft om zich van haar taken te kwijten. De laatste jaren werden en worden inspanningen geleverd om de capaciteit van de gevangenissen op te drijven door de bouw van nieuwe gevangenissen doch de bestaande gevangenissen zijn verouderd en niet meer geschikt om te dienen als gevangenis!
Kan men echter spreken van een scheiding der machten als de politiek beleid (in de wetgevende organen als in de uitvoerende macht) een directe impact hebben het goed functioneren van Justitie. Rechters benoemen voor het leven is niet meer van deze tijd, al was het hier de initiële bedoeling om de onafhankelijkheid van de rechters te garanderen; ten andere hebben de topfuncties bij de hoven altijd een politieke kleur of minstens een gekleurde achtergrond!

Menig Minister van Justitie heeft reeds, veelal zonder afdoende resultaten, grote inspanningen geleverd om Justitie te moderniseren; ofwel zijn er te weinig financiële middelen om de veranderingen te financieren, ofwel is er weerstand van de magistratuur (zittende en staande) omdat deze vinden dat ze in hun goed functioneren gehinderd zullen worden door de veranderingen.