Met elke nieuwe plaat leek Porcupine Tree dichter bij haar magnum opus uit te komen. Het geduld wordt beloond met het dubbelalbum The Incident. Wilson & Co triomferen op schijf één. Het titelnummer is een 55 minuten durende suite waarin er geen mus van de dakgoot valt zonder reden. Met één geweldige spanningsboog overklast PT zichzelf. Wat een rijke variëteit aan ideeën, waarbij niet geraakt wordt aan de cohesie. Een verhaal waarin een ‘incidentje’ uitgroeit tot episch drama. Waar Blackfield het vooral compact houdt, daar kan Wilson nu vrij zijn gang gaan in fantastische gitaarsolo’s waarop hij zijn unieke stempel drukt. Dit is ook (alweer) het momentum van Gavin Harrison. Wat een uitzonderlijk drummer – geen wonder dat Robert Fripp zelve hem vroeg voor King Crimsons veertigste verjaardag. Blijft nog de vraag waarom er een tweede schijf moest zijn. Misschien om het knappe Remember Me Lover een plaats te geven en tegelijk de stijlbreuk met de titelsong te respecteren. De drie andere songs komen in vergelijking als vullertjes over – al is zelfs een gewoon PT-nummer superieur aan 90 procent van wat er algemeen op CD verschijnt. Een kniesoor dus die hierover struikelt.  

Personeel:

- Steven Wilson / vocals, guitar, piano
- Richard Barbieri / keyboards, synthesizer
- Colin Edwin / bass guitar
- Gavin Harrison / drums

Porcupine Tree: The Incident is een uitgave van Roadrunner Records, 2009   

26-09-2009 om 21:30 geschreven door Christoph Lintermans  

Wie herinnert zich nog Francis Lickerish, gitarist/componist van de originele line-up van The Enid? Na een jarenlange afwezigheid uit de scène – in de tussentijd heeft hij luit leren spelen – is de sympathieke Engelsman met zijn nieuwe band Secret Green aan een muzikaal hoofdstuk begonnen dat moeilijk Engelser kan. De gelijkenis met The Enid is overigens geen toeval: ook hier is sprake van dubbele toetsen, met naast Lickerish een tweede Enid-veteraan (William Gilmour). De statige symforock op To Wake The King wordt rijkelijk gelardeerd met middeleeuwse en folkinvloeden. De verschillende instrumentale dansvormen uit deze bloeiperiode van de westerse muziekcultuur volgen elkaar met vastberadenheid op. Hier ging duidelijk een gedegen studieronde aan vooraf. Het album is echter geen museum, maar een collectie die pretoortjes garandeert. Voor het vocale tegenwicht zorgt de zoetgevooisde sopraan van Hilary Palmer. Zo nestelt Secret Green zich in de cirkel van door frontvrouw geleide bands als Touchstone, The Reasoning, Panic Room en Mostly Autumn.

Personeel:

Riverside kan de grootse verwachtingen en ambities van de trilogie eindelijk van zich afschudden en speelt op hun vierde studioalbum met het duizendste gemak driekwartier verbazingwekkende progrock. Meer moet dat overigens niet zijn – liever kort en krachtig dan digitale vulling. In deze nieuw ingeslagen richting is toetsenist Michal Lapaj een prominentere rol toebedeeld, en dat blijkt een uitstekende keus. Uit de rijk geschakeerde composities weerklinken tonnen zelfvertrouwen; het is alsof alles moeiteloos uit de handen wordt geschud. Het ensemblespel mag als modelvoorbeeld naar de rockschool en het conservatorium. Complexe muziek zonder een schijn van pretentie. Neen, dit kan niet beter. Een concertdatum om driemaal met rood in je agenda te onderstrepen: het Poolse viertal komt op 1 november naar Vosselaar.

Personeel:

Riverside: Anno Domini High Definition is een uitgave van InsideOut Records, 2009

25-09-2009 om 00:00 geschreven door Christoph Lintermans