Sinds het debuut Sarabandes (1990) was het al duidelijk dat het Franse Minimum Vital barst van het talent. Men heeft steeds bewust naar een eigen idioom toegewerkt. Een kruising tussen progrock en middeleeuwse folk, vocaal begeleid in een mix van romaanse talen. Minimum Vital is daarmee één van de origineelste geluiden in de progressieve muziek van de afgelopen twintig jaar. Capitaines is hun zesde studioalbum, en je hoort dat hier met ambachtelijke vlijt aan gewerkt is. De productie is tot in de puntjes verzorgd. Maar waarom kiezen voor geprogrammeerde percussie als er zoveel goede drummers rondlopen? De ritmesectie gaat vaak de etnische richting uit zodat het swingende folkelement sterk belicht wordt. Zo is het openingsnummer She Moves Through The Fair een bewerking van een bekende Ierse traditional die ook al aan de basis lag van Simple Minds Belfast Child. Niet dat de progressieve toets vergeten is, verre van. De weidse, etherische gitaar van Jean-Luc Payssan en het bij Rick Wakeman aanleunende toetsenspel van broer Thierry blijven het groepsgeluid bepalen. De twee laatste tracks (het titelnummer en La Route) zijn symfonischer van opzet. Minimum Vital als troubadoursversie van Yes, als het ware.
