Ik ben Cantaert Danny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Dannycant.
Ik ben een man en woon in Zottegem (België) en mijn beroep is Bouwvakker....
Ik ben geboren op 26/03/1962 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven, lezen....
23 November 2008 kwam mijn eerste roman uit, Jan de Lichte...De weg naar de hel!
Dit in volle samenwerking met het Loui
Zouden zij televisie mogen kijken? Ik vrees van niet, maar mooie plaatjes zijn er genoeg te bewonderen in de Sixtijnse kapel. Alleen jammer dat ze al zijn ingekleurd. Nee, zich vervelen gaan die ongeveer honderdachtendertig Kardinalen duidelijk niet doen. Er zijn er méér, maar die zijn niet meer kiesgerechtigd. De maximumleeftijd bedraagt immers tachtig jaar. Het gaat dan ook om verkiezingen, wat in hun kringen niet zo alledaags is. In tegenstelling tot de politiek worden die niet om het x-aantal jaren gehouden. Hier gaan zij duidelijk over lijken! Moet de regerend premier, in dit geval de Paus, letterlijk doodvallen en dit naar alle waarschijnlijk om herverkiesbaarheid te voorkomen. Stel je voor!
Rare gang van zaken? Helemaal niet! Daar is tenminste duidelijkheid over. Wat over de vaststelling van een Pauselijk overlijden, (driemaal kloppen op zijn voorhoofd met een zilveren hamertje en het hem dan vragen, niet kan worden gezegd. Dat is pas bizar te noemen. Nog erger als men weet dat de voorlaatste Paus al een drietal weken voor zijn overlijden al niet meer kon praten!
Maar goed, zij komen dus in Conclaaf bijeen, de Kardinalen. Ik vind dat zo een mooi woord. Het is net alsof ze naar de koffietafel komen. Wat in principe ook zo is, zij het dan wel achter gesloten deuren. Het Latijnse Cum Clave is immers vrij vertaald, 'met sleutel'. (Opgesloten dus).
Het moet een geritsel van jewelste zijn. Al die rode gewaden terwijl ze flaneren in de kapel, op zoek naar het beste plaatsje. Zij die hardhorend zijn, proberen een plaatsje vooraan te bemachtigen. De luidst roependen meer achteraan. Hun mijters netjes achtergelaten in de kleedkamer, of houden zij die gewoon op? Eens iedereen zijn plaatsje ingenomen, kan het polsen naar elkaar toe beginnen. De (extreem) rechtse vleugel probeert uiterst links meer naar het midden te halen. Of is het andersom?
Het moet een prachtig schouwspel zijn. Kardinalen aan het redetwisten met elkaar. Groepjes aan het verbroederen, enkelingen die geen kant weten te kiezen. Zouden zij eigenlijk badges hebben opgespeld, of wisselen zij gewoon naamkaartjes onder elkaar uit?
Op een gegeven moment gaan ze dan over naar de eerste ronde. Waarschijnlijk wordt hier de traditionele gongslag (bij bokswedstrijden) vervangen door klokkengelui. Al was het maar om in de traditionele sfeer te blijven, waarna het stemmen kan beginnen. Elke dag gebeuren er vier stemrondes, twee in de voormiddag en twee na de middagpauze. Om de drie dagen wordt een rustdag voorzien, ze zijn immers niet meer van de jongste. Drie namen per stembeurt mogen zij aangeven, verschillende wel te verstaan. Als bij de telling erna blijkt dat één Kardinaal tweederde van de stemmen haalt, wordt die uitgeroepen tot winnaar! Op zichzelf, of blanco stemmen is hier vermoedelijk niet toegelaten.
Dat dit niet van de eerste keer lukt, lijkt me evident. Allemaal staan zij immers te dringen om de vrijgekomen vacature in te vullen. Velen voelen zich geroepen, maar er kan slechts één de winnaar zijn!
Na elke tweede stemronde zonder resultaat, worden de briefjes opgebrand. Al dan niet, met toevoeging van nat stro (zoals vroeger), of een chemisch product de dag van vandaag. Zo creëert men de zwarte rook, die aangeeft dat er nog geen verkozen is. Eens die er wel is, het nieuwe hoofd van de kerk, worden de briefjes zonder toevoegingingrediënten verstookt en ontstaat er normalerwijze witte rook.
Als de dag er ooit komt dat de Kardinalen tot elektronisch stemmen overgaan, komen zij wel dik in de problemen. Maar aan de snelheid waarmee de kerk vernieuwingen aanpakt, zullen daar nog wel enkele eeuwen overgaan. De kleur van opbrandende laptops is immers een mengelmoes van beide. Kan enkel maar tot verwarring leiden.
Mocht het Conclaaf voor langere tijd aanslepen omdat de eerwaardigheidsbekleders er niet in slagen een tweederde meerderheid te vinden, dan gaan zij over tot de 'minimumnorm'. De meest voorkomende twee namen worden dan geselecteerd en daar gaat dan de beslissende stemming over. Een doodgewone meerderheid is dan voldoende en de nieuwe Paus is verkozen.
Net zoals in een wielerwedstrijd de overwinningstruien al klaar liggen, in verschillende maten, zo ook bij een pausverkiezing. Er is keus uit verschillende witte togen. Het is namelijk zo dat het eerste publiekelijke optreden van de kerkvader op een balkon is, en in het wit. Er zijn nog zekerheden in deze (kerkelijke) wereld amen
