Wanneer we deze ochtend naar buiten keken, zagen we dat alles bedekt was met een wit tapijt. Eindelijk had het eens deftig gesneeuwd, we begonnen dan ook onmiddellijk met een sneeuwballengevecht! Dan vertrokken we naar hetzelfde bos dat we al de hele week aan het uitdunnen zijn met de kettingzaag. Vandaag zou het af moeten zijn. Onderweg heeft Daan ook eindelijk kunnen zien waar hij die twee weken al naar uitkeek, een kudde elanden!

Het werken ging vandaag iets minder vlot, iedereen was moe en het was koud. Nu struikelden we niet alleen over takken maar schoven we ook nog eens uit door de sneeuw. In de namiddag was de meeste sneeuw al wel gesmolten.

Marti was er ook om ons te helpen, zeker op het einde omdat we met redelijk veel mensen op een klein stuk bezig waren, was het toch wel handig dat er een vakkundige toezicht hield en ons tips gaf om onze techniek te verbeteren. Iedereen was dan ook superblij als de laatste boom werd geveld.

Marti had nog een kleine verassing voor ons. Iedereen kreeg een handgemaakte tas, gemaakt door een vrouw die redelijk bekend is op het eiland voor haar aardewerk. Elke tas was hierdoor dan ook uniek.

Terug “thuis” moesten we alle machines en gereedschappen terug bij de school afzetten, waar er ook een klein interview werd afgenomen over ons verblijf hier op het eiland.

Bert en Elias moesten ook nog even naar de post want ze wilden de gevonden schedel naar huis opsturen als souvenir. Helaas was het postkantoor al gesloten tegen dat we daar aankwamen.

Terug op onze verblijfplaats moesten we onze koffer al maken want morgen zullen we niet veel tijd hebben. Dit was voor sommige iets meer werk dan voor de ander. (Elias)

Nu nog snel een pizza insteken en genieten van onze laatste avond.

Ceirdwyn.