Kalanviljelylaitos jääkaudenxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

donderdag 22 september 2011 - 12 graden boven 0 -  motregen

8h00 - Jarrko en zijn studenten staan ons reeds geduldig op te wachten met de visoogst van gisteren.  Deze vissen moeten vandaag voor de consumptie worden klaargemaakt.

Als eerste wordt de kwabaal aangepakt. Zijn huid stroop je vlotjes af, net zoals bij de paling of je sok.

De behandeling van de forellen, houting, baars en snoekbaarzen vraagt echter meer technische vernuft.  Net als bij de eerder bewerkte regenboogforellen worden de overige vissoorten vakkundig gefileerd.  Nieuw voor ons is dat we dit ook kunnen realiseren door in één vlotte beweging eveneens de ingewanden mee te verwijderen.

Ondertussen worden de gerookte regenboogforellen uit de oven gehaald. Het praktijklokaal wordt gevuld met een uiterst verfijnd culinair aroma dat de ganse dag in onze neusvleugels zal blijven hangen.  Eén voor één laten we de vishelften in een plastiek zakje glijden dat vervolgens door een verpakkingstoestel vacuum wordt gezogen.  Een uitzonderlijk kwaliteitsprodukt is eindelijk klaar om verhandeld te worden!

Een bijzonder waardevol aspect aan deze stage is dat we werkelijk het volledige productieproces, van eitje tot pakje gerookte forel, aan de lijve mochten ondervinden en waarnemen!  De visboerderij waar de eitjes uit de volwassen vissen wordt gemasseerd, de achterin gelegen opkweekvijver voor het jongbroed, de visvangst op het immense uitgestrekt meer, het fileren, het pekelen, het roken, het verpakken, het proeven, ... dit alles hebben we kunnen zien, horen, voelen, ruiken!  Eén ding staat vast, eens terug in België, zal een vacuüm verpakt stukje forel of zalm in de rekken van de Aldi of de Carrefour er voor ons nooit meer hetzelfde uitzien!

In de namiddag staat een bezoek aan het ‘Finnish Game and Fisheries Research Institute’ op het programma.  Dit instituut kweekt een groot aantal regenboogforellen, vlagzalmen, trekzalmen en forellen met de bedoeling deze, eens voldoende groot en sterk, uit te zetten in de vele Finse meren.  De natuurlijke populaties van deze vissen zijn immers onvoldoende bestand tegen intensieve bevissing door zowel recreatieve als profesionnele vissers.

Zeker de meerzalmen (Salmo salar) hebben het moeilijk.  Door de geologische verschuivingen op het einde van de ijstijden raakten ze immers volledig afgesneden van de zee.  Deze kleine en unieke populatie kwam echter definitief onder zware druk te staan toen in de vorige eeuw de mensen de toegang tot hun paaigebieden, verder stroomopwaarts op de rivieren, blokkeerde met stuwdammen.  Alleen een kunstmatig ingrijpen van diezelfde mens kan dit nu nog enigszins goed maken.

Het verhaal wordt nog mooier als je weet dat diezelfde Finse meren ook ongeveer 270 zeehonden herbergen.  Inderdaad, ook zij raakten na die laatste ijstijden opgesloten in de Finse meren en genieten vandaag, na eeuwen van bejaging, volledige bescherming van de Finse overheid.

Morgen kondigt zich onze laatste actieve stagedag reeds aan.  Nog enkele bedrijfsbezoeken staan op het programma.  Vast staat nu reeds dat Dirk en Frank uitermate enthousiast zullen zijn over dit boeiende land, haar mysterieuze bevolking en uitzonderlijke visbestand.  Maar morgen daarover meer ...