Op deze vredeszondag, als afsluiting van de vredesweek komen twee lezingen aan bod en wel Amos 8:4-7 en Lucas 16: 1-17. Bij Amos lezen we over de rijken, die  de armen kwaad willen berokkenen en uit zijn op op hun ondergang. Jullie die de armen kwaad willen berokkenen en uit zijn op de ondergang van de machtelozen van dit land, luister! Jullie zeggen: wanneer is de dag van de nieuwe maan voorbij, zodat we weer koren kunnen verkopen? Wanneer de sabbat zodat we  weer graan kunnen verhandelen. Jullie maken de efa kleiner, jullie maken de sjekel zwaarder en jullie knoeien met de weegschaal. Jullie kopen de zwakken voor een handvol zilver, de armen voor een paar sandalen, en jullie zeggen: ook het kaf verkopen we als graan! Nooit- en dit zweert de HEER op wie Jacbs volk zich laat voorstaan- zal ik een van jullie daden vergeten. Als we  dit onder de loup nemen, zie we duidelijk de onrechtvaardigheid, die er heerst. mensen nog meer afpersen van hun schamele inkomen door alles duurder te verkopen, als gevolg van het knoeien met de weegschaal  en zelfs het kaf(afval) mee te verkopen. En de mensen aan zich te binden als het ware slaaf te maken voor een handvol zilver en een paar sandalen. heeft het rijke westen dat ook niet gedaan door de arme landen leningen verstrekken  met een zodanige rente dat ze het nooit kunnen terugbetalen, waardoor de armoede blijft en geen vooruitgang komt aan de verbetering van het lot van deze mensen. Zou ook hier niet de woorden van Amos van toepassing zijn? Nooit zal ik een van jullie daden vergeten. Men is o zo bang dat de economie erop achteruitgaat. In plaats dat het om mensen gaat, gaat het om de economie, die steeds maar moet groeien ten koste van de mensen. Is het niet eerder zo dat alles wat de aarde aan vruchten voortbrengt voor alle mensen bestemd is en niet voor een groepje rijken. Als je dan eens leest hoe filmsterren millioenen verdienen en je dan te horen krijgt Hoeveel villa's van millioen ze kopen om zo luxe mogelijk te leven, dan schiet automtisch je hart vol als je denkt aan de mensen, die niet eens dagelijks kunnen eten en in een schamele hutje wonen. Waar zij we dan toch mee bezig. Wanneer zal de mens veranderen en delen met hen die niets hebben. Matheüs spreekt ook over de onrechtvaardigheid. De onrechtvaardige rentmeester. De man verkwiste de eigendommen van zijn Heer en wordt ontslagen. Wat doet hij? Hij laat de schuldenaars bij zich komen en verlaagde hun schuld. Het was een heel slimme zet van hem. Zoals de Heer zegt:  De kinderen van deze wereld gaan slimmer met elkaar om, dan de kinderen van het licht. Ook ik zeg jullie maak je vrienden met behulp van de valse mammon, opdat jullie in de eeuwige tenten worden opgenomen wanneer de mammon er niet meer is. Wie betrouwbaar is in het geringste is ook betrouwbaar als het om veel gaat, en wie oneerlijk is in het geringste is ook oneerlijk als het om veel gaat. De betrouwbaarheid van de mens, of te wel de rechtvaardigheid. Wie rechtvaardig is zal niet kunnen verdragen dat de nood bij de medemens zo hoog is. Anja Bruijkers zegt zo mooi:40 jaar vechten voor Vrede  veertig stenen in de woestijn ellende, honger, dorst, de gevolgen kiest de mens voor hebben of zijn? Kiezen voor vrede, tegen het onrecht  dichtbij en ver weg. Dan vindt de mus en de zwaluw een woning, is veiligheid een bekroning. Veertig jaar vechten voor Vrede tegen de verdrukking in. Vertrouwen, hoop op toekomst: eeuwig leven. God's licht is bij ons en Liefde  overwint.
We zijn er nog lang niet. Zo gauw de harten van de mensen veranderen en weet te delen met hen die niets hebben, is het een rijpe voedingsbodem voor de vrede. Vrede voor ons allen.
ps. Wat ik u zeker kan aanbevelen om op de blog; preken, de uitleg van de twee lezingen te lezen

23-09-2007, 17:19 geschreven door Pelgrim  

Als missionaris of als zendeling ga je naar de derde wereldlanden om De liefde van Christus bekend te maken. Misschien denken sommigen je gaat daarheen om te preken en ze proberen te bekeren en dat is het, terwijl velen in erbarmelijke toestanden leven. Dit heeft natuurlijk geen kans van slagen. Maar wel, als je het lot van hun aantrekt, midden onder hen gaat wonen en ze helpen om hieruit te komen en geleidelijk aan tot verbetering van hun leefomstandigheden te komen.  Niet preken, maar de liefde van Christus in de praktijk brengen, dan komt het vanzelf, dat ze gaan zien , wat de bezieling van deze mensen is, dat ze hun goede leven, huis en haard verlaten om zich in te spannen voor deze arme mensen. Dan zullen ze zeker nieuwsgierig worden en kan het gesprek over de liefde van Christus voor alle mensen op gang komen. De leidraad is verkondiging door de liefde van Christus in praktijk. Wat baat het om te gaan vertellen over de bijbel, terwijl je honger en dorst hebt. Eerst daar wat aan gaan doen, dan worden ze ontvankelijk voor het doel, waarvoor je gekomen bent. Niet opdringen, dat werkt vooral in de Moslimlanden averechts.  Een prachtig voorbeeld is Taize. De broeders trekken overal naar toe waar grote nood is, zoals ook in Senegal, waar ze temidden van de bevolking leven en proberen tot steun te zijn. Als u op de foto klikt kan u lezen hun verhaal. Delen met elkaar, dat is de mooiste uiting van Christus liefde voor de ander.

21-09-2007, 12:35 geschreven door Pelgrim  

20-09-2007, 13:27 geschreven door Pelgrim  

19-09-2007, 13:41 geschreven door Pelgrim  

Maar wij zijn slechts een aarden pot voor deze schat; het moet duidelijk zijn dat onze overweldigende kracht niet van onszelf komt, maar van God. Het moet ons duidelijk zijn dat wij zonder de Heer niets zijn. Zonder hem kunnen we niets maar met Hem kunnen we alles. Laten we zorgen dat de aarden pot, waarin de schat van Godsliefde, zijn Goddelijke gaven; niet breekt.  We dienen zorgvuldig er mee om te gaan. We moeten het echter niet voor onszelf houden maar anderen deelgenoot maken van deze schat. Heus de pot zal niet leegraken. Als we delen, zal deze steeds gevuld blijven.We worden van alle kanten belaagd, maar raken niet in het nauw. We worden aan het twijfelen gebracht, maar raken niet vertwijfeld. We worden vervolgd, maar worden niet in de steek gelaten. We worden geveld, maar gaan niet te gronde. We dragen in ons bestaan altijd het sterven van Jezus met ons mee, opdat ook het leven van Jezus in ons bestaan zichtbaar wordt. Wij levenden worden altijd omwille van Jezus aan de dood prijsgegeven, opdat in ons sterfelijk bestaan ook het leven van Jezus zichtbaar wordt. Kor.4; 7-12 Blijf vertrouwen op Gods Kracht, al gebeurt er zoveel, dat we aan het twijfelen worden gebracht. Al worden we van alle kanten belaagd. Hij is onze steun en toeverlaat en we zullen niet wankelen.  Het leven van Jezus dient zichtbaar te worden in ons leven. Zijn boodschap van redding, vrede en liefde dient uit stralen naar allen, en ons niets aantrekken van negatieve reacties. Blijven doorgaan met de verkondiging, door ons voorbeeld te geven als een ware leerling van de Heer. Twijfel niet, maar vertrouw op Hem. Hij zal je zeker helpen. Als slot de vredeswens van Paulus, gegeven aan de Korintiërs maar ook aan ons allen: Beter uw leven, neem mijn vermaningen ter harte, wees eensgezind, leef in vrede met elkaar-dan zal de God van de liefde en de vrede met u zijn.---- De genade van de Heer Jezus Christus en de liefde van God en de eenheid net de heilige Geest zij met u allen.

18-09-2007, 12:31 geschreven door Pelgrim  

Kort nadat de drie wijzen uit het oosten gewaarschuwd werden door een engel, om niet naar Herodes terug te gaan, verscheen er een engel in een droom aan Jozef. Hij zei: "Sta op en vlucht met het kind en zijn moeder naar Egypte. Blijf daar tot ik je weer roep, want Herodes is naar het kind op zoek en wil het ombrengen. Jozef stond op en week nog diezelfde nacht uit naar Egypte. Waarom deze tekst genomen? In deze vredesweek, waarin we hopen, dat de tijden mag aanbreken, dat er een einde komt aan oorlogsgeweld, aanslagen en discriminatie; zien we hoevelen het land uitvluchten omdat het voor hun niet veilig is. Nog steeds woedt haat en nijd over de hele wereld. En nog steeds heerst niet het besef, dat we allen voor God geschapen zijn en met elkaar dienen om te gaan zoals Hij met ons omgaat. broederschap, vriendschap en liefde voor elkaar. De Heer heeft tijdens zijn verblijf op aarde het voorbeeld gegeven, hoe wij met elkaar dienen om tegaan. Het is goed in deze vredesweek voor elkaar en met elkaar te bidden, dat dit besef moge doordringen bij alle politieke leiders, maar niet alleen bij hen,maar bij ons allen. Het besef dat geweld niets oplost en alleen maar dood en verderf zaait. Maar elkaar de hand geven en in gesprek gaan, zodat er weer vrede komt en de vluchtelingen weer kunnen terug keren naar eigen huis en haard. Nel Benschop heeft hiervoor een mooi gedicht geschreven. Met als titel: staakt het vuren.
Zou er nu werkelijk vrede zijn? Ik durf het haast niet te geloven. God, denk ik van Uw macht zo klein, die wereldbranden zelfs kan doven? Maar zoveel vragen zijn er nog die in mijn hart om antwoord roepen: die oorlog, Heer u zag het toch? U zag het voortgaan van de troepen, waarbij de dood het voortouw nam, de chaos na bombardementen, de angst waar niemand aan ontkwam, de haat, de wrede sentimenten. Hoe kunnen wij in deze tijd van enkel op onszelf gericht zijn, van angst en onzekerheid, een zoutend zout, een lichtend licht zijn? God, maak ons dragers van u licht, die niet alleen met woorden bidden,maar die in liefde zijn gericht op mensen, stervend in ons midden! Ik wil afsluiten met een prachtig vredeslied, wat ons tot nadenken kan stemmen 
Geef vrede, Heer, geef vrede, de wereld wil slechts strijd.
 Al wordt het recht beleden, de sterkste wint het pleit.
Het onrecht heerst op aarde,de leugen triomfeert,
ontluistert elke waarde, o redt ons, sterke Heer.

 Geef vrede, Heer, geef vrede, de aarde wacht zolang,
en er wordt zoveel geleden, de mensen zijn zo bang,
de toekomst s zo duister en ons geloof zo klein;
o Jezus Christus luister en laat ons niet alleen!

Geef vrede Heer, geef vrede, Gij die de vrede zijt,
die voor ons hebt geleden, gestreden onze strijd,
opdat wij zouden leven bevrijdt van angst en pijn,
de mensen blijdschap geven en vredestichters zijn.
                              

16-09-2007, 13:45 geschreven door Pelgrim  

Komende week van 16-23 september is weer de vredesweek. Vorig jaar was het thema; de ander dat ben jij. Dit jaar is het thema 40 jaar vechten voor vrede. Verschillende thema's komen ter tafel zoals: wat voor voor een vrede hebben we voor ogen? Voor wiens vrede willen wij ons inzetten? En met welke middelen willen wij voor vrede vechten? Ander thema; Vrede maak je samen. Kan je vechten voor vrede. Wat kunnen we leren van strijders van vroeger en nu, uit de verschillende landen en culturen. Dan ook zeer aansprekend: vechten voor vrede, in verwarring maar met volharding. In verwarring want vechten voor vrede klinkt tegenstijdig. De weg naar vrede is ook niet recht. We blijven zoeken. Vrede brengen kan je niet brengen met wapengeweld. Hoevele slachtoffers vallen er dan niet met als gevolg heel veel verdriet door verlies van hun dierbaren, verlies van huis en haard. Alleen dialoog, niet zoals de ene partij van de ander eist, maar samen rond de tafel gaan zitten en er over praten in het belang voor de medemensen. Beide partijen dienen van goede wil te zijn, alleen dan kan je samen vrede maken.. Conflictsituaties zie je overal ontstaan ook in ons eigen land. Hoe gaan we daar mee om? Gaan we dan proberen ons gelijk op te dringen of laten we eerst de ander praten om zijn beweegredenen te aanhoren en dan te proberen samen er uit te komen zonder de vuist op tafel te slaan. Wanneer eigen belang vooropstaat komen we er nooit uit. Geheel belangeloos opkomen voor de veiligheid van de burgers zonder onderdrukking, zonder bedreigingen. Dat dient de hoofdgedachte te zijn. Belangeloze betrokkenheid. Zoals Mgr van Luyn in de vredeskrant schrijft: vertrekpunt in deze denkwijze is niet het recht van interventie vanwege een conflict, maar de verantwoordelijkheid voor de mensen die door het conflict worden getroffen  om hen te beschermen. Louter opkomen om hun belang plus waardigheid als mens te dienen en op deze wijze "belangeloos"betrokken te zijn, niet uit eigen belang. Welke prachtige tekst van Frère Roger uit het boek vrede in je hart zou hierbij passen: Er waren periodes in de geschiedenis waarin sommige christenen bijzondere aandacht schonken aan het samen delen. In de vierde eeuw schreef Johannes Chrysostomos:"ruzies en oorlogen breken uit omdat sommigen zich proberen toe te eigenen wat aan allen toe behoort. Het is alsof de natuur verontwaardigd is over mensen die met de kille woorden van jou en van mij scheiden wat God tot eenheid bracht.
Die eenheid, waarin alle volken weer samen in eenheid van vrede en liefde leven en met elkaar delen, dat moet voor ieder bovenaanstaan. Geen oorlogen, aanslagen, egoïsme meer. Samen alles delen met elkaar. Respect en elkaar het geluk gunnen. Dat geld zowel voor de politieke leiders, als voor ons allen. Eerbied en respect voor elkaars leven. Als broeders en zusters met elkaar omgaan in vrede en liefde. Dat is ook de opdracht die Christus aan alle mensen geeft. Vrede in je hart, vrede in je omgeving, vrede in alle landen en alle volken, waar geen egoïsme, bezitsdrang, haat en jaloezie meer bestaat. Vrede voor ieder dat wens ik u allen toe. Moge Godszege op ons rusten, in de opdracht te werken aan de vrede.

13-09-2007, 16:55 geschreven door Pelgrim  

09-09-2007, 13:23 geschreven door Pelgrim  

Vergist u niet: alleen horen is niet genoeg, u moet wat u gehoord hebt, ook doen. Want wie de boodschap hoort maar er niets mee doet, is net als iemand die het gezicht waamee hij is geboren in de spiegel bekijkt. Hij ziet zichzelf, maar zodra hij wegloopt is hij vergeten hoe hij er uit zag. Wie zich daarentegen spiegelt in de volmaakte wet die vrijheid brengt, en dat blijft doen, niet als iemand die hoort en vergeet, maar als iemand die ernaar handelt- hem valt geluk ten deel, juist om wat hij doet. Zo lezen we bij Jacobus 1:22-26  Hoe mooi zegt Jacobus het. Niet alleen horen maar ook doen. De boodschap die Christus ons door de bijbel geeft, moet als voedsel zijn. Je dient het jezelf eigen te maken er ook naar te handelen. Als het ware; Christus woord moet zo levend in ons worden, dat we het uitstralen naar buiten. Zoals Jacobus verder zegt: Wie meent dat hij God dient, terwijl hij zijn tong niet kan beteugelen, zit op een dwaalspoor en heel zijn godsdienst is vergeefse moeite. Voor God, de Vader, is alleen dit reine, zuivere godsdienst: weduwe en wezen bijstaan in hun nood, en je in acht nemen voor de wereld en onberispelijk leven. Met andere woorden; wie handelt vanuit het geloof, gevoed vanuit het evangelie, zal geen kwaadspreken of roddelen over een ander. Proberen altijd iets positief te ontdekken, al gedraagt hij zich nog zo moeilijk. Weet, er is altijd iets goeds in de mens, en dat proberen te zien. De medemens in nood bijstaan zonder iets terug te verlangen. De onbaatzuchtige liefde voor de medemens, zoals Christus ons allen liefheeft. Wat heeft het voor nut, als we zeggen dat we geloven, maar we handelen er niet naar. Zoals Jacobus verderop zegt het geloof zonder de goede werken is een dood geloof. Daarom is het zo belangrijk steeds weer opnieuw te lezen en te luisteren, wat de Here ons wil zeggen, wat we moeten doen. Dit in ons opnemen en te overwegen. En vandaar uit te handelen. Wie zich daarentegen spiegelt in de volmaakte wet, die vrijheid brengt en dat blijft doen niet als iemand die vergeet, maar als iemand die ernaar handelt- hem valt geluk ten deel, juist om wat hij doet. Dan zal ons leven vruchtbaar zijn, vanuit het geloof iedereen bijstaan, die onze hulp nodig heeft en vandaaruit laten zien dat Christus ieder mens, ongeacht, rijk of arm, van welke afkomst hij ook is; dus zonder aanzien des persoons, liefheeft. Wie God liefheeft, heeft ook zijn naaste lief. En wie is dan mijn naaste? Lees het verhaal van de barmharige samaritaan maar eens, dan als we het verhaal begrijpen, dan weten we wat Christus bedoelt.

30-08-2007, 00:00 geschreven door Pelgrim  

De nauwe en de dichte deur. Naar aanleiding van het evangelie van vandaag van Lucas 13,22-30. Terwijl Jezus rondtrok door steden en dorpen en iemand Hem vroeg: Heer zijn het er weinig die gered worden? Jezus is op weg naar Jerusalem, de stad van de vrede, waarin de zetels staan van het gerecht, de troon van Davids huis(Psalm122). Hij zet zijn bedevaart voort naar de plaats van Gods "inwoning" bij zijn volk. Het is deze stad dat Hij, als een wederrechtelijke koningspretedent terechtgesteld, zijn leven zal geven tot het uiterste uit liefde voor ons.
Onderweg geeft hij in steden en dorpen uitleg over Gods vriendschap en over de weg naar overvloed van geluk en vrede. Wij zijn uitgenodigd om Hem gezelschap te houden op deze pelgrimstocht en Hem te helpen bij zijn verkondigiging. Terwijl Jezus onderweg is naar Jerusalem, stelt iemand Hem een vraag waarop ook wij graag het antwoord zouden weten: "Zijn het er weinig die gered zullen zijn?" De achterliggende vraag is natuurlijk: zal ik bij die geredden zijn? Maak ik kans om tot hun getal te horen? Maar misschien zit er de overtuiging achter  dat ik met mijn manier van doen toch wel op de goede weg ben. En niet de anderen die anders denken en doen dan ik. Proeft u hier niet het addertje van hoogmoed, wat Christus zo verfoeit. Net als de farizeër in de tempel: ik ben blij dat ik niet ben zoals de anderen. Jezus antwoord op onze nieuwsgierigheid naar het aantal geredden, wil ons weghalen uit ons verlangen zelf het laatste oordeel uit te spreken Wij moeten niet oordelen over de anderen die buiten staan, maar alles op alles zetten om zelf binnen te komen door de deur. Christus zegt op die vraag:Spant u tot het uiterste in om door de nauwe deur binnen te komen, want ik zeg u velen zullen het proberen binnen te komen maar zij zullen daar niet in slagen. Hij geeft hier duidelijk aan, dat we ons volledig moeten inzetten om binnen te komen. Geef niet als antwoord, maar Heer ik ging wekelijks naar de kerk, geluisterd naar uw woord dat daar gesproken werd en deelgenomen aan het avondmaal. Hij zal je dan zeker vragen, heb je dan ook begrepen wat ik aan je vroeg? Waar was je toen ik gevangen zat. Waar was je toen ik honger en dorst had. Waar was je toen ik ziek was.Waar was je toen ik in de grootste ellende was en geen dak boven mij hoofd had. Waar was je toen ik in grote nood jouw hulp vroeg.  Binnenkomen in de logica van Jezus is inderdaad niet zo gemakkelijk. Je hoort toch zo vaak gelovigen die overtuigd zijn evangelisch te leven, kwaad spreken over anderen die het evangelie op een ander manier beleven. Het is het eeuwige probleem van Paulus in Korinte en in Rome: de "sterken" die de "zwakken"minachten... de conservatieven die de progessieven naar de hel verdoemen en omgekeerd...
In naam van de evangelische rechtvaardigheid verketteren we anderen, maar vergeten daarbij dat de evangelische gerechtigheid eerst de balk uit eigen oog haalt. Zijn misprijzen en veroordelen dan evangelische vormen van broeder
liefde? Zijn kwaadsprekers geen bedrijvers van ongerechtigheid? Wij vergeten te vaak  dat het doel ook de weg is! De weg naar vrede en gerechtigheid begint met zelf niet toegeven aan de wereldse logica. Dat wordt dan een kruisweg, is Jezus ondervinding. Maar is er een andere weg naar het hemelse Jerusalem? Wie mijn leerling wil zijn, neme dagelijks zijn kruis op en volge mij.  De slotzin van het evangelie van vandaag is duidelijk. "Denk er aan: er zijn laatsten die eersten en eersten die laatsten zullen zijn.

26-08-2007, 12:54 geschreven door Pelgrim  

Het lijkt uitzichtloos, of er een toekomst van vrede daagt aan de horizon.  Overal geweld, oorlogen,terroristische aanslagen, waarbij vele onschuldige slachtoffers vallen. En toch, we moeten blijven geloven dat het komt; alleen weten we niet wanneer. En er zijn ook zovelen, die zich daarvoor inzetten, om de vrede te bewerken overal waar geweld is of dreigt. Het moet toch ooit vruchten afwerpen, door deze inzet  van die velen die er wel in geloven. We moeten allen ons inzetten hiervoor en waar kan ons ten volle inzetten daarvoor. Vooral voor de jongeren is het een mooie opdracht, overal ter wereld een voorbeeld te zijn en de vrede proberen te bewerkstelligen. Een opdracht die Frère Roger aan de jongeren gaf in de brief van 2005 en in Lissabon tijden de europese jongerenontmoeting gepubliceerd werd. We moeten ons niet laten meeslepen door geweld, maar diep doordrongen zijn van de vredebrenger Christus. Voortdurend spreekt hij over de liefde en de vrede, die Hij wil geven aan ons en aan alle mensen.  Moge de vrede en liefde van Christus uitstralen vanuit ons hart in onze gezinnen , naar onze eigen omgeving en naar allen, die wij ontmoeten op onze levensweg. De vrede en de liefde van Christus zij met u allen.
Als u op de foto klikt ziet u de volledige tekst van Frère Roger aan de jongeren.

23-08-2007, 17:52 geschreven door Pelgrim  

Het koninkrijk van de hemel lijkt op een zaadje van de mosterdplant dat iemand meenam en in zijn akker zaaide. Het is weliswaar het kleinste van alle zaden, maar het groeit uit tot de grootste onder de planten.Het wordt een struik, en de vogels van de hemel komen nestelen in de takken.   Jezus sprak veel in gelijkenissen tot het volk. Of ze het begrepen hadden is wat anders. Aan de leerlingen legden Hij veel van de gelijkenissen uit, wat hij er mee bedoelde. We zien in de loop der eeuwen hoe Christus kerk, als we het mogen vergelijken met de mosterdplant uit gegroeid tot de grootste der planten. De kerk van Chrisus, heel klein begonnen, uitgegroeid tot wereldformaat. Hoewel vele vijanden probeerden de kerk uit te roeien, te verdelgen, is het hun niet gelukt. Velen hebben hun leven moeten geven en zijn als martelaren gestorven, maar dank zij hun is Christus koninkrijk verspreidt over de hele aarde.  En Christus blijde boodschap blijft verkondigd worden; de boodschap van de liefde, maar ook de strenge vermaningen uit de evangelies worden steeds aan allen, die menen het beter te weten voor ogen gehouden. Vooral de brieven van Paulus zijn hier een sprekend voorbeeld hiervan. Ze gelden niet alleen voor toen, maar ook voor nu. Deze gelijkenis van het mosterdzaadje houd ook nog een andere overweging in, voor ieder persoonlijk van toepassing. Het geloof is als een mosterdzaadje, dat  in ons hart is geplant. Het dient echter gevoed te worden, om tot groei en volwassendom te komen. Dat kan gebeuren door het lezen van de bijbel en het overwegen hiervan; wat de bijbel mij wil zeggen. Maar dat niet alleen. Maar ook door het samenkomen als gemeenschap in kerk of ander gebouw. Te luisteren naar de verkondiging en samen het avondmaal te vieren, wat Christus als opdracht gaf: "Doet dit tot mijn gedachtenis." Het samen delen, breken en eten van het brood en drinken uit de  beker met wijn. Neemt en eet van dit brood, want dit is mijn lichaam dat voor u gegeven wordt. Drinkt allen hieruit, dit is mijn bloed, het bloed van het nieuwe verbond, dat voor velen wordt vergoten tot vergeving van zonden. zorg ervoor dat het geloof in u, begonnen als een mosterdzaadje, mogen uitgroeien tot een groot geloof.

21-08-2007, 12:40 geschreven door Pelgrim  

15-08-2007, 14:56 geschreven door Pelgrim  

Bepaalde gebieden op de wereld zijn woestijnen van geloof geworden. Maar als gelovige mensen laten zien dat ze authentiek evangelisch willen leven, dan verzetten zij in hun omgeving bergen van onverschilligheid.
Frère Roger.

12-08-2007, 17:06 geschreven door Pelgrim  

Iemand uit de menigte zei tegen hem: "Meester, zeg tegen mijn broer dat hij de erfenis met mij moet delen!"Maar Jezus antwoordde: "Wie heeft mij als rechter of bemiddelaar over u aangesteld?"Hij zei tegen hem: "Pas op, hoed je voor iedere vorm van hebzucht,  want iemands leven hangt niet af van zijn bezittingen, zelfs niet wanneer hij die in overvloed heeft." Hoe vaak zien we het niet, mensen die zoveel bezittingen heeft, zich toch niet gelukkig voelt. Hoezeer hij ook aan gehecht is en het verlangen nog meer bezittingen te verwerven. Het baat niet. Het is niet zo dat Christus het bezitten van goederen verbiedt, maar hoe ga je er mee om. Hecht er niet zoveel waarde aan alsof je leven daarvan afhangt.  Als  je opgeroepen wordt en uit het leven moet stappen, kun je dit allemaal niet meenemen. Als we verder lezen over de parabel die Christus ons voorhoudt, zullen we het misschien begrijpen, wat de Heer bedoelt.  "Het landgoed van een rijk man had veel opgebracht, en daarom vroeg hij zich af: Wat moet ik doen? Ik heb geen ruimte om mijn voorraden op te slaan. Toen zei hij bij zichzelf: Wat zal ik doen is dit: ik breek mijn schuren af en bouw grotere, waar ik al mijn graan en goederen kan opslaan, en dan zal ik tegen mezelf zeggen: je hebt vele goederen in voorraad, genoeg voor vele jaren! Neem rust,eet en vermaak je. Maar God zei tegen hem: "Dwaas, nog deze nacht zal je leven van je worden teruggevorderd. Voor wie zijn dan de schatten die je hebt opgeslagen".  Zo vergaat het iemand die schatten verzamelt voor zichzelf , maar niet rijk is voor God. Wie niet rijk is voor God, heeft feitelijk niets en staat straks met lege handen voor Gods troon. Of zoals de prediker zegt, het is allemaal ijdelheid, zich goederen verzamelen, die hij toch niet kan blijven bezitten. Op 'n gegeven moment is het toch voor de anderen en heb je voor niets verzameld. En dan nog iets. Hoevelen zijn er niet rijk geworden op de ruggen van anderen. Het zal hun zwaar zijn hierover verantwoording af te leggen bij de Heer. Een van de acht zaligheden, die Christus predikt: "Zalig de armen van geest want hun behoort het rijk der hemelen." Zalig zij, die niet gehecht zijn aan al de aardse goederen, maar zich hemelse goederen verzamelt. Zalig zij, die van zijn rijkdom deelt met hen die niets hebben. Dat is pas de ware instelling voor ieder Christenmens. Neemt en eet met elkaar, leeft van het oergebaar, deelt tesamen brood en wijn, heelt de onmacht en de pijn. Dankt de God die leven doet ons tot liefde samenroept

05-08-2007, 12:24 geschreven door Pelgrim  

Uw denken moet voortdurend vernieuwd worden en u moet de nieuwe mens aantrekken, die naar Gods wil is geschapen. Deze oproep doet Paulus aan de Efesiers, maar ook aan ons. Leg af de oude mens van de begeerten, wellust, hebzucht, egoïsme en alles wat tegen de wil van God is, maar bekleed u met de nieuwe mens, die naar Gods wil geschapen is in waarachtige rechtvaardigheid. Wat Gods wil is kunnen we duidelijk achter komen uit de evangeliën, waarin Christus ons de boodschap geeft , wat we moeten doen en de wil van zijn hemelse Vader is. Ons denken moet steeds weer vernieuwd worden. Elke dag een klein stukje uit de bijbel lezen en overwegen is een goed begin van de dag. Daarin vinden we de boodschap, wat Christus van ons vraagt. We hoeven geen lang verhaal te lezen. Een klein stukje is voldoende elke dag om te weten wat we moeten doen. En trouwens, de evangeliën zijn samen te vatten in een wens, die de Heer voor ons allen heeft: Gij zult de Heer uw God liefhebben uit geheel uw hart, uit geheel uw ziel  en met alle krachten en .... de naaste beminnen als uzelf. Wie Gods liefde inzich draagt, zal niets doen, wat tegen de wil van God is.  Hij is rechtvaardig, sociaalvoelend, behulpzaam en liefdevol voor de medemens. Leg af de oude mens en bekleed u met de nieuwe mens. Wat zou de wereld veranderen, als ieder deze oproep zou verstaan en ten uitvoer brengt. Lees eens de brief van Paulus aan de Efesiërs hoofdstuk 4

04-08-2007, 09:58 geschreven door Pelgrim  

03-08-2007, 16:16 geschreven door Pelgrim  

Gebeurt het ook niet in ons leven dat we teleurstellingen ondervinden? Gaan we dan bij de pakken neerzitten en geven we het op of durven we evenals de apostelen te vertrouwen op de Heer en door te gaan? We lezen bij Lucas hoofdstuk 5 : Toen hij eens aan de oever van het meer van Gennesaret stond en het volk zich om hen heen drong om naar het woord van God te luisteren, zag hij twee boten aan de oever liggen; de vissers waren eruit gestapt, ze waren bezig de netten uit te spoelen. Hij stapte in een van de boten, die van Simon was en vroeg hem een eindje van het land te varen; hij ging zitten  en gaf de menigte onderricht vanuit de boot. Toen hij was opgehouden met spreken zei hij tegen Simon: "vaar naar diep water en gooi jullie netten uit om vis te vangen." Simon antwoordde: "Meester, de hele nacht hebben we ons ingespannen en niets gevangen. Maar als u het zegt, zal ik de netten uitwerpen." En toen ze dat gedaan hadden, zwom er zo'n enorme school vissen in dat die netten dreigden te scheuren. Hier zien we iets gebeuren, wat de ervaren vissers niet hadden verwacht. Terwijl juist de nacht de beste tijd is om vissen te vangen, gebeurt het nu overdag. Simon Petrus was daarom ook volledig van de kaart van wat er nu gebeurde. Zijn vertrouwen in hem werd beloond. Toen Simon dat zag viel hij op de knieën voor Jezus neer en zei: "Ga weg van mij Heer, want ik ben een zondig mens. Hij was verbijsterd, net als allen die bij hem waren, over de enorme hoeveelheid vis die ze gevangen hadden. Zo verging het ook Jacobus en Johannes, de zonen van Zebedeüs, die met Simon samenwerkten. Jezus zei tegen Simon: "Wees niet bang voortaan zul je mensen vangen."En nadat ze alles aan land hadden gebracht, lieten ze alles achter en volgden hem.  Kunnen we  het ook opbrengen, zoals de leerlingen het verleden achter ons te laten en hem te volgen? Durven ook wij ons volledig vertrouwen aan hem te geven, ook al komen we teleurstellingen in ons leven tegen. Als we het niet meer zien zitten, vol vertrouwen durven zeggen: Heer spreek slechts één woord en ik zal genezen.  En we zullen de teleurstelling  ervaren als een middel, waarin God ons uitnodigt om verder te gaan. Het is de Heer, de opgestane die ons op onze levensweg bijstaat, ook als we het moeilijk hebben. Hoe groot het vertrouwen van de leerlingen was in hem lezen we ook bij Johannes, als Christus na zijn dood verscheen aan hun toen ze waren gaan vissen. Vingen de hele nacht niets. Petrus zei: "ik ga vissen." "wij gaan met je mee zeiden de anderen. Ze stapten in de boot, maar de hele nacht vingen ze niets. Toen het al ochtend werd, stond Jezus op de oever, al wisten de leerlingen niet dat het Jezus was. Hij riep: "hebben jullie iets te eten?" "Nee," antwoordden ze. "Gooi het net aan stuurboord uit,"riep Jezus, "dan lukt het wel Ze wierpen  het net uit en er zat zoveel vis in dat ze het niet omhoog konden trekken. De leerling, van wie Jezus hield zei tegen Petrus: "Het is de Heer." Het is de Heer, de opgestane,die waakt over zijn kerk, dat als een schip door vele stormen  heen vaart. Het is de Heer die waakt over ons, en steeds bij ons aanwezig is, als we maar in hem blijven geloven en vertrouwen en zijn woord aannemen. Dan zullen we door alle hindernissen heen de weg vinden naar het leven, dat hij ons beloofd heeft.

31-07-2007, 12:06 geschreven door Pelgrim  

In de gedachte voor vandaag lezen we van Frère Roger: Er zijn nogal wat mensen die in grote eenzaamheid de laatste jaren van hun leven slijten. Ze verliezen vaak elke vorm van zelfrespect. Wie zal er voor hen bidden en wie zal de heilige Geest vragen hen te troosten.
Hoevelen zijn het er niet, die inderdaad eenzaam zijn en geen contact meer hebben met de buitenwereld. Oude en zieke mensen op leeftijd, die eigenlijk alleen maar wachten, totdat de dood hen van die eenzaamheid verlost. Mijn levenswerk is altijd geweest om als verpleegkundige te werken, juist bij die zieken, die getroffen zijn door de ziekte van Altzheimer. Nu als gepensioneerde doe ik het nog eenmaal per week als oproepkracht. Als je ziet hoe verschrikkelijk deze ziekte is, die steeds meer en meer de menselijke waardigheid aantast. Vooral velen van deze worden helaas in de steek gelaten door de omgeving, terwijl juist zij extra aandacht verdienen. het zijn hard werkende mensen geweest in de maatschappij en aan hen hebben we te danken dat alles doorgaat. En ze hebben het niet gevraagd om deze ziekte, het is gewoon gebeurd. zij zijn er door overvallen. Niemand wil zijn menselijke waarde verliezen als gevolg van deze ziekte. Ze hebben onze aandacht nodig. De dankbaarheid, als je met hun bezig bent en juist aandacht schenkt, kunnen ze vaak niet meer in woorden uitdrukken, maar wat je wel ziet is een blijde glimlach op hun gezicht. De geest is  niet ziek, maar het lichaam, waarvan vele functies, die wij gewoon vinden, zijn uitgevallen. Niemand kan doorgronden en zien wat in hun diepste innerlijk leeft; maar die blijde uitstraling zie ik als een uiting van hun diepste innerlijk, wat zij niet meer onder woorden kunnen uitbrengen. En ik ben er zeker van dat juist zij in dit grote lijden een bijzondere plaats hebben in Gods liefde die over hen waakt. Het zou goed zijn als we allen eens beseffen hoezeer zij het verdienen, een bijzondere plaats in ons hart te hebben en wij dat ook laten blijken aan hen. Zodat Christus ons later kan zeggen: Ik was ziek en ge hebt me bezocht. Ik denk, dat allen, die bij deze mensen werken, hen verzorgen en aandacht schenken het met mij zullen beamen, dat ze in deze grote eenzaamheid van deze ziekte onze liefde en onze steun hard nodig hebben.

30-07-2007, 15:43 geschreven door Pelgrim  

Nada te turbe nada te_espante; quin a Dios tiene nada le falta. Nada te turbe nada te_espante: solo Dios basta.  Dit is een van de prachtige liederen van Taize.
Laat niets u verontrusten, laat niets u beangstigen; wie God heeft ontbreekt niets. Laat niets u veronrusten, laat niets u beangstigen; God aléén is genoeg. Een tekst van Theresa van Avilla.
Laat niets je beangstigen, ook al wordt je overvallen door twijfels. Als je om je heen kijkt, al die tegenslagen, problemen, toenemend geweld en oorlogen. Dat de vraag misschien wel eens in je op zou kunnen komen. Wat is de zin hiervan, waar is God dan, dat dit alles de mensheid treft. Is Hij er wel? Zodat je in jezelf begint te twijfelen. Laat dit je niet overheersen. Er is een spreuk: God weet uit het kwade altijd weer het goede te trekken. Natuurlijk wil God al dat kwaad dat niet. Maar het is de mens, die de vrije wil kreeg, die deze keuze maakt. Het is ook de mens, die alles weer in het reine moet brengen. Dat kan alleen als het innerlijke van de mens veranderd. Wanneer God weer toegang krijgt in het innerlijke van de mens, kan alles weer veranderen tot het goede. Het is daarom, dat alle christenen de handen in elkaar moeten slaan, de vredelievendheid en de liefde van de Heer te laten uitstralen. En Zijn Hulp in te roepen door ons gezamelijk gebed, dat de mens die het kwade in zich heeft tot besef mag komen, waar hij mee bezig is en dat Gods liefde en barmhartigheid ook zijn innerlijk mag aanraken en daardoortot inkeer kan komen. Vertrouwen in Hem is en blijft belangrijk. Laat niets je verontrusten, laat niets je beangstigen., wie God heeft ontbreekt niets. God alleen is genoeg.

30-07-2007, 00:00 geschreven door Pelgrim