Wat te doen als we verstrooid zijn bij het bidden? Maak je dan geen zorgen. God kent ons verlangen. Hij bemerkt beter dan wij zelf wat we eigenlijk bedoelen en wat er diep in ons hart leeft. Frère Roger.
Beoordeel dit blog
Geboorte en woonhuis van Pater karel, Andries Houben.
Moeder Theresa
Johannes Chrysotomos
Emmausgangers
Als u op de link klikt, zult u ontdekken wat een prachtig zendelingenwerk Heyboer verricht op Borneo. Zeker een keer kijken.
Pelgrimstocht op aarde
31-03-2008
Vrede zei u; ontvangt de heilige Geest.
Vrede voor allen, die geloven in de verrezen Heer. De Heer is waarlijk opgestaan. De Heer leeft. Op de avond van de eerste dag van de week waren de leerlingen bij elkaar; ze hadden de deur afgesloten omdat ze bang waren voor de Joden. Hebben wij soms ook de deuren afgesloten, de deur van ons hart voor de boodschap van de Heer aan ons, omdat we misschien bang zijn voor de omgeving, die niet in hem willen geloven, of durven wij de deur van ons hart te ontgrendelen en te openen voor de binnenkomst van de Heer. Hij dringt zich niet aan ons op, maar klopt op de deur van ons hart, om binnen te mogen. Maken wij onze deur dan open om hem te verwelkomen? Dan zal er overvloedige vrede binnenstromen, de vrede van de Heer, die hij ons allen toewenst. Jezus kwam in hun midden staan en zei: "Ik wens jullie vrede!" Na deze woorden toonde hij hun zijn handen en zijn zijde. De leerlingen waren blij omdat ze de Heer zagen. Nog eens zei Jezus: "Ik wens jullie vrede! Zoals de Vader mij heeft uitgezonden, zo zend ik jullie uit."Na deze woorden blies hij over hen en zei; "Ontvang de heilige Geest. Als jullie iemands zonden vergeven, dan zijn ze vergeven; vergeven jullie niet, dan zijn ze niet vergeven."Joh.20 vanaf vers 19 Vrede voor hen; vrede voor ons en ook ons zend hij uit om deze vrede te verspreiden aan allen. De vrede van Christus, bestemd voor alle volken. Willen we Christus vrede uitdragen, dan moet er eerst vrede in ons zelf zijn. Want alleen vanuit ons hart kunnen we deze vrede uitdragen. Maar vrede uitdragen betekent ook vergevingsgezind te zijn. Als we niet vergevingsgezind kunnen zijn, dan dragen wij een zware verantwoording. De Heer zal dan tegen ons zeggen: Zelfs de zwaarste zonden heb ik vergeven, ook jou heb ik vergeven, kun je dan de ander niet vergeven? Dan kan ik ook jou niet vergeven. Zoals ik jullie allen liefheb, zo dient ge ook elkaar lief te heben. En deze liefde houdt juist vergevingsgezindheid in. Mogen ook wij de heilige Geest ontvangen, zoals de apostelen om ervoor uit te durven komen, dat de Heer de God is van liefde,vrede en vergevingsgezindheid is. Dan leeft de Heer waarlijk in ons.
In het evangelie horen we Jezus oproep: Volg Mij! Is het mogelijk om die oproep te beantwoorden met een engagement dat heel mijn leven omvat?
We verlangen allemaal naar een gelukkige toekomst. Maar we kunnen de indruk hebben dat we door zoveel grenzen bepaald worden, dat ontmoediging ons soms in haar greep krijgt.
Toch is God aanwezig: Het koninkrijk van God is nabij (Marcus 1:15). We worden zijn aanwezigheid gewaar wanneer we de situaties van ons leven aanvaarden zoals ze zijn en we ze van daaruit verder vorm gaan geven.
Niemand wil verzanden in dromen over een geïdealiseerd bestaan. We worden uitgenodigd onszelf te aanvaarden in wat we zijn en ook in wat we niet zijn.
Zoeken naar een gelukkige toekomst betekent keuzes maken.
Sommigen maken moedige keuzes om Christus te volgen in hun gezinsleven, in de maatschappij of door inzet voor anderen. Anderen vragen zich af hoe zij Christus kunnen volgen door de weg van het celibaat te kiezen.
Van harte zou ik ieder die zon keuze voor het leven overweegt, moed in willen spreken:
Het kan zijn dat er ten aanzien van zon verbintenis twijfels in je leven. Maar als je dieper gaat, dan vind je de vreugde om jezelf helemaal te geven. Gelukkig wie niet buigt voor de angst, maar zichzelf toevertrouwt aan de aanwezigheid van de heilige Geest.
Misschien vind je het moeilijk om te geloven dat God jou persoonlijk roept en dat Hij van jouw kant verwacht dat je je laat liefhebben. Jouw bestaan is kostbaar in zijn ogen.
Als God je roept, betekent dat niet dat Hij je voorschrijft wat je moet doen. Zijn roepen is in de eerste plaats een ontmoeting met jou. Laat je door Christus welkom heten en je zult ontdekken welke weg je moet inslaan.
God nodigt je uit tot vrijheid. Hij maakt je niet tot een passief wezen. Door zijn heilige Geest woont God in jou, maar dat betekent niet dat Hij jouw plaats inneemt. Integendeel, Hij doet onvermoede krachten in jou ontwaken.
Als je jong bent, kan het zijn dat je bang bent en dat je geneigd bent geen keuzes te maken om zo alle mogelijkheden open te houden. Maar hoe zou je vervulling kunnen vinden als je op het kruispunt blijft staan?
Aanvaard dat er onvervulde verlangens en zelfs onopgeloste vragen in je leven. Vertrouw je toe en leg je hart open. Er zijn in de Kerk mensen die naar je kunnen luisteren. Als je zo een tijdlang begeleid wordt, kan inzicht in je groeien in hoe je jezelf helemaal kunt geven.
In het volgen van Christus zijn we niet alleen. We worden gedragen door dat geheim van gemeenschap dat de Kerk is. In haar wordt ons ja tot lofzang.
Het kan een stamelende lofzang zijn, zelfs één die opstijgt uit onze nood. Maar deze lofzang kan uiteindelijk worden tot een bron van opspringende vreugde ons leven lang.
De ontmoeting van de twee Emmaüsgangers met de verrezen Heer is voor Lucas een aanleiding om het paasgeloof an de hand van de schriften toe te lichten. De leerlingen zijn ontgoocheld na de mislukking van he kruis "ze hadden gehoopt"! Al wat de profeten voorspeld hebben, konden zij niet meer geloven. Jezus brengt hen het verlossende inzicht in de troosteloze situatie. O onverstandigen die zo traag van hart zijt in het geloof aan alles wat de profeten gezegd hebben! Moest de Messias dat alles niet lijden om in zijn glorie binnen te gaan?" Beginnend met Mozes verklaarde hij hun uit al de profeten wat in de schrift op hem betrekking had. Hebben wij dat ook niet wel eens, dat in moeilijke en hopeloze situaties ons geloof in de knel komt, degene, die we liefhebben,onze naaste familielid, als ik denk aan mijn eigen zwager, dat zij een jarenlange lijdensweg hebben, waar geen uitzicht meer in is, dat wij denken, Mijn God, waar bent u nou. Moet dit zo? En dan brengt de dood uiteindelijk hier de oplossing. Als we dan de schriften lezen en lezen hoevelen dit hebben doorstaan terwille van de Heer en het lijdensverhaal van de Heer zelf, voorspeld door de profeten door nemen, wordt een tipje van de sluier opgelicht in de woorden van de Heer: Moest de Messias dat alles niet lijden. Mijn zwager was echter een voorbeeld voor ons. Ondanks de zware pijnen bleef hij opgewekt en humoristisch. Het enige waar hij zich zorgen over maakte was over zijn vrouw, of die het wel redden zou, als hij heen zou gaan. Ondanks dat hij uiterlijk liet blijken, niet zoveel om het geloof te geven, en niet er over wilde praten; was ik toch overtuigd, dat de Heer hem nabij was en zich over hem ontfermd heeft. Want hoe kon hij anders zo zijn. Altijd positief, en aan anderen niet liet blijken, dat hij zoveel pijn te verduren had. Een voorbeeld, dat de Heer zelf gaf, ondanks zijn lijden, niet denken aan zichzelf, maar aan de anderen en voor hen een troost was. Hoe ging het verder met de Emmaüsgangers. Terwijl hij met hen aanlag nam Hij brood, sprak de zegen uit brak het en reikte hen het toe. Nu gingen hun ogen open en zij herkenden Hem, maar Hij verdween uit hun gezicht. Toen zeiden ze tot elkaar:"Brandde ons hart niet in ons, zoals hij onderweg met ons sprak en ons de schriften ontsloot?" Hoe zit dat met ons? Zijn ook wij traag van begrip, om alles wat er om ons heen gebeurd of staat ons hart open voor zijn woord en herkennen wij Hem in de mooie dingen die er gebeuren, al zijn deze nog zo klein. Kijken we naar de natuur nu in de lente alles weer tot bloei gaat komen de pracht van de bloemen, het gezang van de vogels. Verder hoeveel mensen ons tot voorbeeld zijn in het geloof in de Heer. Herkennen we hem? Zo dient ook ons leven te worden, dat de mensen in ons herkennen dat de Heer waarlijk leeft en zich door ons wil openbaren aan hen. Ook ons hart moet brandend zijn, als wij het woord van de Heer in ons opnemen en dan er ook naar te leven. Ook wij dienen op onze beurt levende tekenen van de kracht van de verrijzenis te zijn die de Geest van Christus in ons bewerkt. Naar het voorbeeld van de leerling die Jezus liefhad moeten wij ons door liefde en geloof afstemmen op de golflengte van de verrezene
Pasen, de dag die de Heer heeft gemaakt, is voor ons meer dan de herinnering aan de opstanding van Jezus. Pasen is ook ons feest! In de verrijzenis van Jezus zijn ook wij opgestaan uit de dood, en opent zich voor ons een radikaal nieuwe toekomst. Nu wij bevrijd zijn van onze zonden, en met Christus tot een nieuw leven zijn verrezen, willen wij getuigen zijn van Gods boodschap, dat wij geschapen zijn om eeuwig met hem te leven. Op de eerste dag van de week kwam Maria Magdalena vroeg in de morgen-het was nog donker- bij het graf en zag dat de steen van het graf was weggerold. Zij liep snel naar Simon Petrus en de naar de andere, de door Jezus beminde leerling en zei tot hen: "Ze hebben de Heer uit het graf genomen en wij weten niet waar ze Hem hebben neergelegd." Maria begreep nog niet, dat hij verrezen was en dacht dat het lichaam was weggehaald en daarom snelde ze snel naar de twee apostelen. De andere leerling; het is wel duidelijk dat deze Johannes was, maar hij wilde zijn eigen naam niet noemen. Daarop gingen Petrus en de andere leerling op weg naar het graf. Ze liepen samen vlug voort, maar die andere leerling snelde Petrus vooruit en kwam eerst bij het graf aan. Vooroverbukkend zag hij de zwachtels liggen maar hij ging niet naar binnen. Hij wachtte eerst totdat Petrus er ook zou zijn en liet hem het eerst binnengaan.Simon Petrus die hem volgde kwam ook bij het graf en trad wel binnen. Hij zag dat de zwachtels er lagen, maar dat de zweetdoek die zijn hoofd had bedekt, ergens afzonderlijk opgerold op een andere plaats. Toen ging ook de andere leerling die het eerst bij het graf was aangekomen naar binnen; hij zag en geloofde want zij hadden nog niet begrepen hetgeen er geschreven stond, dat hij namelijk uit de doden moest opstaan. Joh.20:1-9. Het is hier duidelijk, dat de meesten nog niet bgrepen hadden, wat de Heer verteld had, dat hij na drie dagen zou opstaan. Maar Johannes begreep het wel en geloofde. En ze gingen weer naar huis. Alleen Maria bleef achter en aan haar openbaarde hij zich het eerst, door haar naam op een bepaalde manier uit te spreken, waardoor ze hem gelijk herkende. Hij stond ineens achter haar, maar op de vraag of hij de tuinman was, vroeg ze: Als u hem hebt weggehaald, vertel me dan waar u hem hebt neergelegd, dan kan ik hem mee nemen. Jezus zei tegen haar: "Maria!" en ze draaide zich om en zei:"Rabboeni!"Wat betekent Meester. Ze rende toen snel naar de leerlingen en zei: "Ik heb de Heer gezien!' En ze vertelde alles wat hij tegen haar gezegd had. Daarna is hij ook aan zijn leerlingen verschenen, opdat ze zouden geloven in Hem en aan zijn wonden konden zien, dat hij werkelijk leefde. En Paulus schrijft aan de Kolossensen: Broeders en zusters, als gij dan met Christus ten leven zijt gewekt zoekt wat boven is, daar waar Christus zetelt aan de rechterhand Gods. Zint op het hemelse, niet op het aardse. Gij zijt immers gestorven en uw leven is nu met Christus verborgen in God. Christus is uw leven, en wanneer Hij verschijnt zult ook gij met Hem verschijnen in heerlijkheid. Met andere woorden. Dit christelijk leven is reeds het eeuwig leven van de Verrezene, nog verborgen weliswaar, en beleefd in geloof, omdat het nog niet zijn volle heerlijkheid heeft bereikt. De Christen mag zijn aards bestaan niet ontvluchten, en evenmin de eisen en de verantwoordelijkheden ervan. Maar het is slechts in het licht van het Koninkrijk waarnaar hij op weg is, dat de christen de ware betekenis van het leven zal vinden. Wij als christengemeenschap dienen een levende tempel te zijn van de Heer, waar Hij de hoeksteen, weggeworpen door de bouwlieden, echter onwrikbaar de hoeksteen is en blijft en wij de levende stenen. Waarlijk, Christus is verrezen en vieren wij deze dag met grote blijdschap. Want Hij, de Verrezene is onze toekomst nu en altijd. Hij is ons leven tot in eeuwigheid.
Op de avond vóór zijn gruwelijke dood op het kruis, trekt Jezus zich terug in Getsemane om te bidden. Wat hij toen tegen zijn leerlingen zei, zegt hij ook tegen ons: "Zullen jullie bij mij blijven om te waken en te bidden?" Frère Roger. Na het laatste avondmaal zei Jesus tot zij leerlingen, kom laten we gaan en ze gingen richting Getsemane. Vervolgens ging Jezus met zijn leerlingen naar een olijfgaard, die Getsemane genoemd werd. Hij zei"Blijven jullie hier zitten, ik ga daar bidden."Hij nam Petrus en de twee zonen van Zebedeüs met zich mee. Toen hij zich bedroefd en angstig begon te worden, zei hij tegen hen: "Ik voel me dodelijk bedroefd, blijft hier met mij waken. "Hij liep nog een stukje verder, knielde toen en bad diep voorovergebogen: "Vader, als het mogelijk is, laat deze beker dan aan mij voorbijgaan! Maar laat het niet gebeuren zoals ik het wil, maar zoals u het wil." Grote angst voor de dood overviel hem en vooral dat hij volledig bewust voor zich zag, welke dood hij zou moeten ondergaan. De vreselijke tocht van vernedering, bespotting op weg naar de Golgota. Als het ware verkeerde hij in doodstrijd. Maar hij gaf zich volledig over. Niet mijn wil, maar uw wil geschiedde. En wat deden de leerlingen? Slapen! Hij liep terug naar zijn leerlingen en zag dat ze lagen te slapen. Hij zei tegen Petrus: "Konden jullie niet eens één uur met mij waken? Blijf wakker en bid dat jullie niet in beproeving komen; de geest is wel gewillig. maar het vlees is zwak. En zo ging het tot driemaal toe. Ze konden niet wakker blijven. Ook voor ons geldt: waakt en bid, opdat wij niet in beproeving komen. Want het vlees is zwak, de beproevingen, de bekoringen zwermen om ons heen, om toe te slaan, als we slapen. Waakt en bidt opdat ge niet bezwijkt. Dan wordt Jezus gevangen genomen door de soldaten met Judas voorop, die hem zou aanwijzen met een kus. De leerlingen gingen op de vlucht. En zo ging hij zwaar geboeid naar Kaifas, naar Pilatus, naar Herodes en weer terug naar Pilatus. Pilatus wist dat Jezus onschuldig was en proberde hem op alle mogelijke manieren hem vrij te pleiten. Maar hij was zwak en bezweek voor de luidruchtige menigte, die allen riepen en de vrijlating eiste van de moordenaar Barrabas. Wie van de twee moet ik vrijlaten? Barabbas, riepen zij. Pilatus vroeg hun: "wat moet ik dan doen met Jezus die de messias wordt genoemd?"Allen antwoordde: "aan het kruis met hem!"Hij vroeg :"Wat heeft hij dan misdaan?" Maar ze schreeuwden alleen maar harder: "Aan het kruis met hem!" En Pilatus, bang voor het volk leverde hem over om gekruisigd te worden. En zo ging hij die lange weg, tot driemaal toe vallend onder het zware gewicht van het kruis op weg naar Golgota. En zelfs op het kruis dacht hij niet aan zichzelf, maar aan de smekende moordenaar naast hem. Een vande gekruisigde misdadigers zei spottend tegen hem: "Jij bent toch de messias? Red jezelf dan en ons erbij!"Maar de ander wees hem terecht met de woorden: "Heb je dan zelfs geen ontzag voor God nu je dezelfde straf ondergaat? Wij hebben onze straf verdiend en worden beloond naar onze daden. Maar die man heeft niets onwettigs gedaan."En hij zei: " Jezus denk aan mij wanneer u in uw koninkrijk komt."Jezus antwoordde: "Ik verzeker je: nog vandaag zul je met mij in het paradijs zijn." Nog vandaag zul je met mij in het paradijs zijn. Deze goede moordenaar erkende dat hij fout in zijn leven is geweest en had heel veel spijt. En de Heer vergaf het hem met de verzekering dat hij hem mee zou nemen naar zijn koninkrijk. En Jezus riep met luide stem: "Vader in uw handen leg ik mijn geest."Toen hij dit gezegd had, blies hij de laatste adem uit. Het is volbracht. Het offer van de Heer voor heel de mensheid is volbracht. Er is een einde gekomen aan dit smartelijk lijden van de Heer. En hierdoor heeft de satan zijn strijd verloren. Want hierdoor gingen de poorten van de hemelen open voor allen die vóór hem geleefd hadden , gelovend in de De Heer God en voor ons allen als we zijn woorden onderhouden en in hem geloven. Geprezen en geloofd zij de Heer die ons uit de macht van de satan heeft gerukt en ons in zijn liefde wil opnemen, in zijn glorie en heerlijkheid van het hemels paradijs. Amen.
Jezus zei: De tijd is gekomen dat de mensenzoon tot majesteit wordt verheven. Waarachtig, ik verzeker u als een graankorrel niet valt en sterft, blijft het één graankorrel, maar wanneer hij sterft, draagt hij veel vrucht. Joh. 12:23-25. Zo gaf hij aan, dat de tijd aangebroken was om door lijden en dood verheerlijkt te worden. Maar voordat dit zou gebeuren wilde hij nog eenmaal het Pasca vieren met zijn leerlingen. Het laatste avondmaal voor zijn dood. Als we de bijbel openslaan bij Johannes 13 zijn grote afscheidsrede, voorafgegaan door de voetwassing. De Heer en meester wast de voeten van zijn leerlingen, waarbij hij zei: Jullie zeggen altijd Meester en Heer tegen mij en dat ben ik ook. Als ik, jullie Heer en jullie meesterMeester je voeten gewassen heb, moet je ook elkaars voeten wassen. Ik heb een voorbeeld gegeven: wat ik voor jullie heb gedaan, moeten jullie ook doen. Wat de Heer ons hier wil leren is ; steeds nederig en eenvoudig te zijn en omgaan met de mensen, zoals ook hij met hen en alle mensen omgaat, zonder aanzien des persoons.Hoofstuk 13 is te lang om hier helemaal te behandelen, maar het is zeker de moeite waard, deze in zijn geheel te lezen. Het grootste gebeuren op deze avondmaal is wel, dat de Heer zich volledig wegcijferde voor ons en zoals hij eerder aan de Joden had gezegd: Ik ben het levend brood, wie van dit brood eet, zal leven in eeuwigheid. Hiervoor gaan we naar Matheüs toe hoofdstuk 26 vers 26. Toen ze verder aten, nam Jezus een brood, sprak het zegengebed uit brak het brood en gaf de leerlingen ervan met de woorden: "Neem en eet, dit is mijn lichaam." En hij nam een beker, sprak het dankgebed uit en gaf hun beker met de woorden: : Drink allen hieruit, dit is mijn bloed van het verbond, dat voor velen wordt vergoten tot vergeving van de zonden. Bij Lucas staat toegevoegd. Doe dit telkens opnieuw, om mij te gedenken. Neemt , eet en drinkt en doet dit tot mijn gedachtenis. En vafaf die tijd wordt over de hele wereld dit avondmaal gevierd onder de christenen, om hem te gedenken, dat hij zijn leven gaf voor ons en zijn bloed vergoten heeft voor ons allen. En wij geloven, dat telkens als deze woorden uitgesproken wordt tijdens de avondmaalviering, dat hij bij ons is en zichzelf als voedsel geeft om te delen in zijn leven. Zo dikwijls als gij dit doet, doet het tot mijn gedachtenis. Zo blijft levend in herinnering, de grote liefde van de Heer, voor wie niets te veel was, om ons te redden en te verlossen en ons eeuwig leven te geven.
Afgelopen zondag vierden we Palmzondag. De dag dat Jezus gezeten op een ezelsveulen intocht deed in Jeruzalem. Palmtakjes werden uitgereikt En in processie door de kerk gelopen met het zingen van Hosanna, de zoon van David. En ieder mocht zo'n palmtakje mee naar huisnemen om deze een plaats te geven, om er aan herinnert te worden aan deze intocht. Sommigen steken dit takje achter het kruisbeeld, heel symbolisch om er aan te herinneren, dat na de intocht de kruisdood volgde. Niets is zo veranderlijk als de mens. Dat zien we ook in het bijbelsverhaal. De ene dag wordt geroepen hosanna. En enkele dagen later riepen ze bij Pilatus aan het kruis met Hem. Waren ze al zijn goede daden vergeten? Dat hij zieken genas, blinden weer deed zien, doven weer deed horen en zelfs doden weer deed leven. Nog niet lang daarvoor waren ze getuigen geweest van de opwekking van Lazarus uit het graf. De volgende dag was er al een grote menigte voor het feest. Toen ze hoorden dat Jezus ook zou komen, haalden ze palmtakken en liepen de stad uit, hem tegemoet, terwijl ze riepen: Gezegend hij die komt in de naam van de Heer, de koning van Israël."Jezus zag een ezel staan en ging er op zitten, zoals geschreven staat: "Vrees niet, Sion je koning is in aantocht, en hij zit op een ezelsveulen." We zien hier, dat dit ook voorspeld is. Alleen hadden ze de tekst verkeerd begrepen. Ze dachten, dat hij het was, die een einde zou maken aan de Romeinse bezetting. Maar zo was het niet. Getuigden de Heer zelf niet: "Mijn koninkrijk is niet van deze wereld." Neen, hij was gekomen om de macht van de satan over de mensen te breken. Allen weer de kans te geven om gelukkig te zijn, bevrijd van de zondenlast. Dat was zijn strijd, zijn gevecht; de mensen weer hoop op de toekomst te geven, deelgenoot te zijn van zijn koninkrijk, het rijk van vrede en gerechtigheid. Daarvoor heeft hij zijn leven gegeven. Het was de profetie van de hogepriester Kajafas zonder dat hij het zelf begreep, wat hij zei: "Jullie begrijpen het niet! Besef toch dat het in jullie eigen belang is dat één man sterft voor het hele volk, zodat niet het hele volk verloren gaat." Dat zei hij niet uitzichzelf: als hogepriester in dat jaar sprak hij de profetie dat Jezus zou sterven voor het volk, en niet alleen voor het volk, maar ook om de verstrooide kinderen van God bijeen te brengen. Zonder het zelf te beseffen sprak hij daar een profetie uit, dat de Heer zou moeten sterven, om alle volkeren te redden, zodat ze niet verloren zouden gaan. In de laatste dagen van zijn leven heeft hij veel over zijn dood gesproken, maar ze begrepen hem niet. Pas na zijn dood gingen velen het begrijpen en bekeerden ze zich tot hem. En ook nu zien we nog, dat ondanks de vele vervolgingen door hen, die zijn naam van de aarde proberen weg te vagen; groeit het getal der leerlingen, die hem volgen en trouw blijven aan zijn leer, zijn blijde boodschap van liefde en vrede, dat iedereen redt uit de slavernij van de zonde, uit de duisternis; om zo zijn weg volgend op te gaan in zijn licht. Het licht van zijn koninkrijk, dat niet van deze wereld is.
Een van de grootste profeten uit het oude testament is wel Jesaja, die heel veel profetieën gedaan heeft over de komst van de Messias. Denken we aan de komst van Emmanuel, de komst van de drie wijzen bij het kind Jezus. Ook veel over zijn lijden en dood. Zo neem ik vandaag onder de loup zijn voorspelling over de gezalfde die aan armen het goede nieuws zal brengen, gevangenen bevrijden van de ketenen, waarmee zij geboeid zijn. De Geest van God, de Heer, rust op mij, want de Heer heeft mij gezalfd. Om aan armen het goede nieuws te brengen heeft hij mij gezonden, om aan verslagen harten hoop te bieden, om aan gevangenen hun vrijlating bekend te maken en aan geketenden hun bevrijding, om een genadejaar van de Heer uit te roepen en een dag van wraak voor onze God, om allen die treuren te troosten. Jesaja 61 1-3 Om aan armen het goede nieuws te brengen. Daar doelt de profeet niet mee, hen die arm zijn aan geld en goederen, maar arm van geest, die smachten naar de blijde boodschap over de toekomst, de boodschap van Gods genade voor allen die in hem geloven, maar in onzekerheid verkeren. Jezus, de gezalfde bracht deze blijde boodschap en de belofte van het komende koninkrijk van de hemel voor allen die in hem geloven. Hij kwam de mensen verlossing brengen uit de gevangenschap van de satan, het kwaad, dat overal heerst en de geketenden bevrijden van de ketens van de zonde dat ieder mens in de greep hield. De Heer heeft de satan verslagen en de mensen uit zijn greep losgemaakt. Daarbij heeft hij wel het grootste offer gebracht die ooit iemand heeft kunnen geven, namelijk het offer van zijn leven tot heil en genezing voor allen. Het genadejaar van de Heer is aangebroken. En daarbij bedoelt hij niet een jaar van 365 dagen maar een eeuwig jaar. Want staat er niet geschreven duizend jaar is voor God als een dag? Het is niet voor niets dat de christenen het menselijk jaar aankondigen als : In het jaar des Heren bv. anno 2008. Zijn we ons wel goed bewust van de liefde van Jesus Christus, de gezalfde die het grootste offer heeft gebracht voor ons allen; het offer van lijden en dood, dat wij elk jaar opnieuw herdenken. De verslagen harten mogen weer juichen, want de overwinning is bereikt door onze geliefde Messias, die ons zozeer liefhad, dat hij de strijd tegen het kwaad van ons overnam en zegevierde. Laten wij daar goed aan denken, als de verleiding van het kwaad probeert ons te overvallen. Denk dan aan Hem, die voor ons gestreden heeft, gezegevierd heeft en hij zal je ondersteunen in de strijd en voor jou de zege behalen. In geloof en vertrouwen in Hem zijn we sterk. Laat je niet ontmoedigen, want zoals Jezus beproefd werd, zo zullen ook wij steeds weer opnieuw beproefd worden. En met zijn hulp zullen we overwinnen.
Water, licht en leven. Deze beelden komen te voorschijn uit de lezingen van de afgelopen 3 zondagen. Deze lezingen van Johannes sluiten mooi aan richting het Paasfeest. Water, het symbool van het doopsel, dat velen weer ontvangen op Paaszaterdag. Hierbij krijgt ieder een doopkaars, symbool van het licht; en tenslotte de Paaskaars het symbool van Christus verrijzenis. En wie in Hem gelooft, ook het teken, dat ook wij eens met Christus zullen verrijzen. Water. In dit verhaal lezen we de ontmoeting van Jezus met de Samaritaanse vrouw bij de put van Jacob. En hij zei tegen haar: 10. Als u wist wat God wil geven en wie het is die u om water vraagt, zou u hém erom vragen en dan zou hij u levend water geven. 13 Ieder die dit water drinkt zal weer dorst krijgen, maar wie het water drinkt dat ik hem geef, zal nooit meer dorst krijgen.Joh.3 Bron van levend water. Jezus is de bron van het levend water. Wie van deze bron drinkt, zich voedt met zijn woorden, zullen geen dorst meer krijgen, maar het eeuwig leven verkrijgen. Licht, uit het verhaal van de genezing van de blinde die hij onderweg tegenkwam,hij was blind vanaf zijn geboorte. Op,de vraag, wie gezondigd had, was zijn antwoord niemand. Hij niet en zijn ouders ook niet, maar Gods werk moet door hem zichtbaar worden. Zolang het dag is, moeten we het werk doen van hem die mij gezonden heeft, straks komt de nacht en dan kan niemand iets doen. Zolang ik in de wereld ben, ben ik het licht van de wereld. Joh.9Jezus is het licht. Wie hem volgt zal niet in duisternis wandelen en de weg volgen, waarop hij ons voorgaat. Zijn licht zal ons behoeden van valkuilen en ravijnen, dat ons probeert te strikken in het kwaad. Maar zijn licht zal ons daarvoor behoeden. En dan tenslotte het leven. Het eeuwig leven. Zijn vriend Lazarus was ernstig ziek en stierf. Hij ging er naar toe. Marta hoorde het en snelde naar hem toe. Marta zei tegen Jezus: "Als u hier was geweest, Heer, zou mijn broer niet gestorven zijn. Maar zelfs nu weet ik dat God u alles zal geven wat u vraagt. " Jezus zei: je broer zal uit de dood opstaan. Ze begreep uit de woorden niet, dat Jezus nu bedoelde, maar sprak wel haar geloof in de verrijzenis uit. "Ja"zei Marta, ik weet dat hij bij de opstanding op de laatste dag zal opstaan." Maar Jezus: "Ik ben de opstanding en het leven. Wie in mij gelooft zal leven, ook wanneer hij sterft, en ieder die leeft en in mij gelooft zal nooit sterven. Geloof je dat?" "Ja Heer," zei ze "Ik geloof dat u de messias bent, de Zoon van God die naar de wereld zou komen." Joh.11 We zien hier wel als voorbeeld voor ons dat zij geloofde in hem, want zei ze ook niet: Maar zelfs nu weet ik dat God u alles zal geven wat u vraagt. Hoe groot was haar dankbaarheid, dat hij zelfs gaf, waar ze niet aan dacht. Hij gaf haar haar broer terug. Haal de steen weg zei hij. Iedereen schrok, dat hij dat zei, want hij lag reeds vier dagen in het graf. Maar op zijn verzoek deden ze het. En na zijn gebed tot zijn Hemelse Vader riep hij: Lazarus kom naar buiten! Hoe verbaasd en geschrokken zullen de omstanders wel niet zijn geweest, dat inderdaad Lazarus weer naar buiten kwam en leefde. En zo staat er, dat velen door dit wonder tot geloof in hem kwamen. Dit verhaal verwijst ook naar de verrijzenis van de Heer zelf, zoals hij zegt: Ik ben de opstanding en het leven. En door zijn lijdensweg en zijn dood kwam hij weer uit het graf. Ook zijn graf was afgesloten met een steen, maar ook deze werd weggerold en de Heer stond op uit het graf. En zo geloven wij in zijn verrijzenis uit de dood. Hij is Heer en Meester over de dood. Hij heeft de dood overwonnen. Hij is het leven zelf. En alwie in hem gelooft, zal, ook al is hij gestorven, delen in zijn leven, in zijn verrijzenis; voor eeuwig leven in zijn licht en glorie. Zals Paulus zegt: En als de Geest van God die Jezus van de doden heeft opgewekt, in u woont, zal Hij, die Christus Jezus van de doden heeft doen opstaan, ook uw sterfelijk lichaam eenmaal levend maken door de kracht van zijn Geest, die in u verblijft.Christus de bron van levend water, licht voor ons allen, de verrijzenis en het leven.
De vraag die Jezus wordt voorgelegd, is duidelijk bedoeld als strikvraag. Wat hij ook antwoordt, hij zit altijd fout Als Jezus zegt: Je moet geen belasting betalen, kunnen ze hem aanklagen wegens verzet tegen de Romeinen. En als hij zegt dat ze wel moeten betalen, zullen ze zeggen dat Hij collaboreert met de vijand. Jezus trapt daar niet in. Hij vraagt hun naar een munstuk te kijken. Wie staat er op? De keizer? Geef dan aan de keizer wat van hem is en aan God wat aan God toebehoort. Dat lijkt op een slim antwoord van Jezus, maar er is meer aan de hand. Zoals de munten het beeld van de keizer dragen, zo staat het beeld van God op de mens. Jezus antwoord is dan ook een beperking van de macht van de keizer: hij heeft recht op zijn geld, maar van de mensen moet hij afblijven, die behoren God toe! Wat komt er boven te liggen in ons leven: het kruis van Jezus of de klinkende munt van de keizer. Uit het dagboek van Filippus. Ze stuurden enkele Farizeën en Herodianen naar hem toe om hem een ongeoorloofde uitspraak te ontlokken. Toen ze bij hem gekomen waren, zeiden ze tegen hem: "Meester, we weten dat u oprecht bent en dat u zich aan niemand iets gelegen laat liggen. U kijkt niemand naar de ogen, maar geeft in alle oprechtheid onderricht over de weg van God. Is het toegestaan belasting aan de keizer te betalen of niet. Moeten we betalen of niet ?" Wat zien we hier een vleierij, om te laten zien dat ze wisten, waarvoor hij op aarde kwam, maar ze meenden er niets van. Want ze probeerden van alles om hem in de valkuil te lokken en dan te kunnen aanklagen. Maar wat vergisten ze zich toch Jezus had hen door en wist allang, wat ze wilden proberen.Maar omdat hij hun huichelarij doorzag, antwoordde hij: "Waarom stellt u mij op de proef? Laat mij eens een geldstuk zien."Ze gaven hem een munt en hij vroeg hun:"Van wie is dit een afbeelding en van wie is het opschrift?" "Van de keizer ," antwoordden ze. Toen zei Jezus tegen hen: "Geef wat van de keizer is aan de keizer, en geef aan God wat God toebehoort." En ze waren met stomheid geslagen. Hierop wisten ze geen antwoord te geven en dropen af. Geef aan de keizer wat van de keizer is, maar aan God wat aan God toebehoort. Inderdaad heeft Jezus ons in alle oprechtheid de weg naar God gewezen. Hoe zijn wij? Volgen wij wel de weg, die hij ons gewezen heeft, of huichelen wij ook, door van de ene kant te zeggen dat wij als zijn leerlingen de weg volgen, maar van de andere kant ons toe te eigenen wat niet van ons is. Van de ene kant ons vleiend opstellen naar de hogergestelden, maar van de andere kant niet omzien naar hen, die het niet zo goed hebben als wij en ons via hen ons proberen te verrijken. Dan hebben we Jezus boodschap niet begrepen. Wat komt er in ons leven boven te liggen het kruis van Jezus of de klinkende munt van de keizer te vertalen in de klinkende munt, de rijkdom van de staat, waar we zoveel mogelijk van trachten te profiteren. Het kruis van Jezus is het teken van lijden, van ontzegging van aardse goederen, wars van alle egoïsme; het teken van liefde en barmhartigheid. We zijn allen broeders en zusters van de Heer en dienen ook zodanig te leven. Wie opneemt hen die ziek, arm is of honger heeft neemt mij op zegt de Heer.
In de nacht van 14 november 1940 werd de middeleeuwse kathedraal van de Engelse stad Coventry door een Duits bombardement vernietigd. Op de ochtend van 15 november stond een groepje mensen rondom burmeester Howard tussen de puinhopen van de kerk de ravage te inspecteren. De steenhouwer van de Kathedraal, Jock Forbes, bond twee halfgeblakerde eiken dakbalken samen in de vorm van een kruis en plaatste dit in een berg smeulende puin. Een plaatselijke priester , Arthur Wale nam uit de ruïne drie veertiende eeuwse spijkers en bond die samen in de vorm van een ander kruis. Op deze wijze ontstonden twee bekende kruisen van het moderne christendom als teken van vergeving. Dit Cross of nails(Nagelenkruis) is een symbool en inspiratiebron geworden van de wereldwijde gemeenschap van het Cross of Nails toegewijden aan vrede en vernieuwing. Op vele plaatsen ter wereld is aan de steden, die zwaar geleden hebben onder de bombardementen een replica van dit Cross of Nails uitgereikt met de opdracht vrede en verzoening te bewerkstelligen en te verspreiden. Londen, Roterdam, Den Haag, Arnhem, Nijmegen, Middelburg, Dresden, Berlijn, Warschau en vele andere steden hebben dit Cross of Nails ontvangen. De gemeenschap van het Cross of Nails helpt mensen over de gehele wereld vreedzaam samen te leven. Maar vrede en verzoening beginnen binnen het leven van ieder afzonderlijk. Bij de herdenkingsdienst van bombardement op ; de lezingen genomen uit Nehemia hoofdstuk 5 en uit de openbaringhoofdstuk 21: 1-5. Nehemia trad op tegen de vooraanstaande burgers en bestuurders die hun eigen volk uitbuitten. Voor zover het ons mogelijk was hebben wij de Joodse volksgenoten die zich aan vreemden haden moeten verkopen, teruggekocht. En nu moeten we zelfs volksgenoten vrijkopen die door u worden verkocht. --Wat u doet is niet goed. Heb toch, bij alles wat u doet, ontzag voor God anders haalt u zich de hoon van de vijandelijke volken op de hals.Ook ik, mijn broers en mijn mannen hebben geld en graan uitgeleend. Laten we nu deze schuld kwijtschelden. Kunnen we doit ook niet zien als een vermaning naar onze tijd. De arme landen die zwaar gebukt gaan onder de schulden, die ze aan de rijke landen hebben, om deze kwijt te schelden. Heb ontzag voor God, dat is het allerbelangrijkste, dat bovenaan moet staan. Wie ontzag voor God heeft, weet ook, hoe hij wil,hoe we moeten omgaan met onze medemensen. Dan kan en moet het worden, zoals Johannes in zijn visioen voorzag, opgeschreven in het boek van de openbaring. Ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. Want de eerste hemel en de eerste aarde zijn voorbij, en de zee is er niet meer. Toen zag ik de heilige stad, het nieuwe Jeruzalem, uit de hemel neerdalen, bij God vandaan. Ze was als een bruid die zich mooi heeft gemaakt voor haar man en hem opwacht. Ik hoorde een luide stem vanaf de troon die uitriep: "Gods woonplaats is onder de mensen, hij zal bij hen wonen. Zij zullen zijn volken zijn en God zelf zal als hun God bij hen zijn. Hij zal alle tranen uit hun ogen wissen. Er zal geen dood meer zijn, geen rouw, geen jammerklacht, geen pijn, want wat er eerst was, is voorbij. Wat zou het mooi zijn als de eerste aarde, de aarde van oorlogen, strijd,geweld, onderdrukking en pijn inderdaad voorbij zal zijn. Daar moeten we zelf aan werken, in het groot en in het klein. Vrede en verzoening in ieder hart, voor alle mensen. Geen geweld, maar vrede en liefde. Dat is de opdracht, verbonden aan het Cross of Nails.
Op die dag zal men tegen Jeruzalem zeggen: "Wees niet bang, Sion"! Laat de moed niet zinken!" De HEER, je God zal in je midden zijn, hij is de held, die je bevrijdt.Hij zal vol blijdschap zijn, verheugd over jou, in zijn liefde zal hij zwijgen, in zijn vreugde zal hij over je jubelen. Alle treurenden zal ik bijeenbrengen, verzamelen. wie op je feesten moesten ontbreken. Hun vernedering drukt zwaar op de stad. In die tijd zal ik afrekenen met je verdrukkers, de kreupelen zal ik redden. De verstrooiden bijeen brengen. En hen die in de hele wereld werden veracht zal ik met roem overladen. In die tijd breng ik jullie terug. Ik zal jullie verzamelen, je zult met eer en roem overladen worden door alle volken op aarde. Met eigen ogen zullen jullie zien hoe ik je lot ten goede keer - zegt de HEER. Sefanja3:16-20 Zoals God via Sefanja tot het volk van Israël zegt, zo zegt hij ook tegen ons. Wees niet bang! Laat de moed niet zinken.Zoals we zien hoeveel Christenen ook in deze tijd vervolgd worden en in de gevangenis worden gegooid of zelfs vermoord omdat ze openlijk voor de naam van Jezus uitkomen, is dit een aanmoediging, om de moed niet te laten zinken. Er zal een tijd aanbreken, dat hij zal afrekenen met de verdrukkers, hen doen inzien dat ze verkeerd bezig zijn en dat er geen grotere naam in het universum is dan de naam van Jezus Christus, de verhevene, de verrezene, de redder, de Zoon van God. Zoals ook Paulus de fanatieke, grote christenvervolger door God gegrepen werd op weg naar Damascus en toen een vurige verkondiger werd van zijn Naam. Ook hij werd regelmatig gevangen genomen en bedreigd met de dood, maar ook hij liet de moed niet zinken en bleef openlijk Jezus naam verkondigen en dat alleen via Hem de mens gered kan worden. Alle treurenden zal ik bijeenbrengen, verzamelen. Zoals Jezus in de bergrede aanhaalt, wat op deze uitspraak lijkt: Zalig de treurenden, want ze zullen getroost worden. Hun droefheid zal veranderen in vreugde. En deelgenoot zijn aan het hemels feestmaal, waar ieder uitgenodigd wordt, die de Heer zijn trouw gebleven, al moesten ze de lijdensbeker drinken. Wees dus niet bang, zegt de Heer tegen ons allen, want ik zal altijd bij je zijn, ook in de tijd van de verdrukkingen en vervolgingen. Wie mijn naam belijdt zal leven. Zoals ook Paulus zegt: Het lijden van deze tijd weegt niet op, tegen wat ons te wachten staat. Velen proberen hem uit te bannen van de aarde, maar de Heer zal zegevieren en zijn oordeel over allen uitspreken. Zijn naam zal verheerlijkt worden en iedere knie zal buigen in het stof voor de grootheid en majesteit van de Heer. Zoals een lied in deze vastentijd gezongen wordt tijdens de kerdiensten: God heeft hem hoog verheven en een naam verleend die boven ale namen is; Jezus Christus onze Heer. Wees niet bang, laat de moed niet zinken. al zou de wereld vergaan,door oorlogen en godsdienststrijd; zijn verheven naam blijft in eeuwigheid en zal uiteindelijk zegevieren. Met eigen ogen zullen we zien dat alles uiteindelijk ten goede keert.
Verenigd rondom het kruis willen we nadenken en mediteren over het Paasmysterie, over het lijden, sterven en de opstanding van Christus onze Verlosser en Heiland.
Frère Roge, stichter van Taize.
Samen verenigd in gebed en bezinning
Heer wees Gij mijn licht op de weg naar U, opdat ik anderen op de schitterend lichte weg naar U kan begeleiden. Zonder U kan ik niets, met U alles. Karl Leisner.
