Wat te doen als we verstrooid zijn bij het bidden? Maak je dan geen zorgen. God kent ons verlangen. Hij bemerkt beter dan wij zelf wat we eigenlijk bedoelen en wat er diep in ons hart leeft. Frère Roger.
Beoordeel dit blog
Geboorte en woonhuis van Pater karel, Andries Houben.
Moeder Theresa
Johannes Chrysotomos
Emmausgangers
Als u op de link klikt, zult u ontdekken wat een prachtig zendelingenwerk Heyboer verricht op Borneo. Zeker een keer kijken.
Pelgrimstocht op aarde
15-08-2007
En zie, van heden af prijst elk geslacht mij zalig .....
Zalig zij die geloofd heeft dat tot vervulling zal komen wat haar vanwege de Heer gezegd is. Aldus sprak Elizabeth tot Maria, die bij haar op bezoek kwam. Maria, die haar jawoord had gegeven om moeder te worden van onze verlosser, de beloofde Messias, voorspeld door verschillende profeten in het oude testament. En door de ingeving van de Heer zelf was zij op de hoogte van Maria's uitverkiezing. Vandaag vieren we het feest van Maria ten hemelopneming. Zij de ark van het nieuwe verbond, die Christus in zich gedragen heeft, Hem ter wereld bracht en als bezorgde moeder steeds bij Hem was ook toen Hij aan zijn openbaar leven begon. Zij was het die Hem steeds trouw bleef en Hem volgde, al begreep zij ook niet alles, maar ze bewaarde het in haar hart. Zelfs onder het kruis was ze bij Hem en als een moeder vol smart droeg ze zijn lijden mede. Zijn pijn was ook haar pijn. Zijn smart was ook haar smart. Daarom geloven wij ook dat Christus, opgestaan uit de dood en verheerlijkt, Zijn moeder niet aan het bederf van het graf overliet; maar haar persoonlijk met ziel en lichaam opnam in zijn heerlijkheid. In heel veel kerken worden de prachtige woorden, die Maria sprak; gezongen, dat het Magnificat geworden is. Mijn hart prijst hoog de Heer. Van vreugde juicht mijn geest om God, mijn redder: daar Hij welwillend neerzag op de kleinheid van zijn dienstmaagd. En zie, van heden af prijst elk geslacht mij zalig omdat Hij die machtig is aan mij zijn wonderwerken deed, en heilig is zijn naam. Barmhartig is Hij, van geslacht tot geslacht voor hen, die Hem vrezen. Hij toont de kracht van zijn arm; slaat trotsen van hart uiteen. Heersers ontneemt Hij hun troon, maar hij verheft de geringen. Die hongeren overlaadt Hij met gaven, en rijken zendt Hij heen met lege handen. Zijn dienaar Israël heeft Hij zich aangetrokken, gedachtig zijn barmhartigheid voor eeuwig jegens Abraham en zijn geslacht, gelijk Hij had gezegd tot onze vaderen. Lucas 1, 39-56 Samen met haar Zoon waakt ze over Christus kerk, om dit schip veilig over de stormen en wilde golven te laten varen. Zoals zij de moeder van Christus is, is zij ook de moeder van de kerk en moeder van alle christenen. Is het niet zo, dat wie de zoon eert, eert ook de moeder en wie de moeder eert, eert ook de zoon? Wie haar aanroept, mag haar hulp verwachten op onze levenspad.
Bepaalde gebieden op de wereld zijn woestijnen van geloof geworden. Maar als gelovige mensen laten zien dat ze authentiek evangelisch willen leven, dan verzetten zij in hun omgeving bergen van onverschilligheid. Frère Roger.
Iemand uit de menigte zei tegen hem: "Meester, zeg tegen mijn broer dat hij de erfenis met mij moet delen!"Maar Jezus antwoordde: "Wie heeft mij als rechter of bemiddelaar over u aangesteld?"Hij zei tegen hem: "Pas op, hoed je voor iedere vorm van hebzucht, want iemands leven hangt niet af van zijn bezittingen, zelfs niet wanneer hij die in overvloed heeft." Hoe vaak zien we het niet, mensen die zoveel bezittingen heeft, zich toch niet gelukkig voelt. Hoezeer hij ook aan gehecht is en het verlangen nog meer bezittingen te verwerven. Het baat niet. Het is niet zo dat Christus het bezitten van goederen verbiedt, maar hoe ga je er mee om. Hecht er niet zoveel waarde aan alsof je leven daarvan afhangt. Als je opgeroepen wordt en uit het leven moet stappen, kun je dit allemaal niet meenemen. Als we verder lezen over de parabel die Christus ons voorhoudt, zullen we het misschien begrijpen, wat de Heer bedoelt. "Het landgoed van een rijk man had veel opgebracht, en daarom vroeg hij zich af: Wat moet ik doen? Ik heb geen ruimte om mijn voorraden op te slaan. Toen zei hij bij zichzelf: Wat zal ik doen is dit: ik breek mijn schuren af en bouw grotere, waar ik al mijn graan en goederen kan opslaan, en dan zal ik tegen mezelf zeggen: je hebt vele goederen in voorraad, genoeg voor vele jaren! Neem rust,eet en vermaak je. Maar God zei tegen hem: "Dwaas, nog deze nacht zal je leven van je worden teruggevorderd. Voor wie zijn dan de schatten die je hebt opgeslagen". Zo vergaat het iemand die schatten verzamelt voor zichzelf , maar niet rijk is voor God. Wie niet rijk is voor God, heeft feitelijk niets en staat straks met lege handen voor Gods troon. Of zoals de prediker zegt, het is allemaal ijdelheid, zich goederen verzamelen, die hij toch niet kan blijven bezitten. Op 'n gegeven moment is het toch voor de anderen en heb je voor niets verzameld. En dan nog iets. Hoevelen zijn er niet rijk geworden op de ruggen van anderen. Het zal hun zwaar zijn hierover verantwoording af te leggen bij de Heer. Een van de acht zaligheden, die Christus predikt: "Zalig de armen van geest want hun behoort het rijk der hemelen." Zalig zij, die niet gehecht zijn aan al de aardse goederen, maar zich hemelse goederen verzamelt. Zalig zij, die van zijn rijkdom deelt met hen die niets hebben. Dat is pas de ware instelling voor ieder Christenmens. Neemt en eet met elkaar, leeft van het oergebaar, deelt tesamen brood en wijn, heelt de onmacht en de pijn. Dankt de God die leven doet ons tot liefde samenroept
Uw denken moet voortdurend vernieuwd worden en u moet de nieuwe mens aantrekken, die naar Gods wil is geschapen. Deze oproep doet Paulus aan de Efesiers, maar ook aan ons. Leg af de oude mens van de begeerten, wellust, hebzucht, egoïsme en alles wat tegen de wil van God is, maar bekleed u met de nieuwe mens, die naar Gods wil geschapen is in waarachtige rechtvaardigheid. Wat Gods wil is kunnen we duidelijk achter komen uit de evangeliën, waarin Christus ons de boodschap geeft , wat we moeten doen en de wil van zijn hemelse Vader is. Ons denken moet steeds weer vernieuwd worden. Elke dag een klein stukje uit de bijbel lezen en overwegen is een goed begin van de dag. Daarin vinden we de boodschap, wat Christus van ons vraagt. We hoeven geen lang verhaal te lezen. Een klein stukje is voldoende elke dag om te weten wat we moeten doen. En trouwens, de evangeliën zijn samen te vatten in een wens, die de Heer voor ons allen heeft: Gij zult de Heer uw God liefhebben uit geheel uw hart, uit geheel uw ziel en met alle krachten en .... de naaste beminnen als uzelf. Wie Gods liefde inzich draagt, zal niets doen, wat tegen de wil van God is. Hij is rechtvaardig, sociaalvoelend, behulpzaam en liefdevol voor de medemens. Leg af de oude mens en bekleed u met de nieuwe mens. Wat zou de wereld veranderen, als ieder deze oproep zou verstaan en ten uitvoer brengt. Lees eens de brief van Paulus aan de Efesiërs hoofdstuk 4
In manus tuas Pater, commendo spiritum meum. In uw handen Vader beveel ik mijn geest. Woorden, die Christus sprak op het kruis, na de woorden: Het is volbracht. En hij gaf de geest. Zijn wij ook zo vol van vertrouwen in de Heer, zijn weg bewandeld te hebben en alles gedaan te hebben wat de Heer van ons verlangt. Dat we met geheel ons hart dit lied kunnen zingen: Vader in uw handen beveel ik mijn geest? Steeds ons weer opnieuw inzetten om Christus naam bekend te maken en zijn liefde en vrede te laten uitstralen uit geheel ons hart, uit geheel onze ziel en met alle krachten die in ons zijn. Steeds er voor durven uit tekomen dat Christus, de opgestane de enige is die alle mensen kan redden en het leven schenken,wie in hem gelooft en ten volle zijn vertrouwen in Hem stelt. Deze woorden van Christus moeten we trachten geheel ons eigen te maken. vader in uw handen beveel ik mijn geest.
Gebeurt het ook niet in ons leven dat we teleurstellingen ondervinden? Gaan we dan bij de pakken neerzitten en geven we het op of durven we evenals de apostelen te vertrouwen op de Heer en door te gaan? We lezen bij Lucas hoofdstuk 5 : Toen hij eens aan de oever van het meer van Gennesaret stond en het volk zich om hen heen drong om naar het woord van God te luisteren, zag hij twee boten aan de oever liggen; de vissers waren eruit gestapt, ze waren bezig de netten uit te spoelen. Hij stapte in een van de boten, die van Simon was en vroeg hem een eindje van het land te varen; hij ging zitten en gaf de menigte onderricht vanuit de boot. Toen hij was opgehouden met spreken zei hij tegen Simon: "vaar naar diep water en gooi jullie netten uit om vis te vangen." Simon antwoordde: "Meester, de hele nacht hebben we ons ingespannen en niets gevangen. Maar als u het zegt, zal ik de netten uitwerpen." En toen ze dat gedaan hadden, zwom er zo'n enorme school vissen in dat die netten dreigden te scheuren. Hier zien we iets gebeuren, wat de ervaren vissers niet hadden verwacht. Terwijl juist de nacht de beste tijd is om vissen te vangen, gebeurt het nu overdag. Simon Petrus was daarom ook volledig van de kaart van wat er nu gebeurde. Zijn vertrouwen in hem werd beloond. Toen Simon dat zag viel hij op de knieën voor Jezus neer en zei: "Ga weg van mij Heer, want ik ben een zondig mens. Hij was verbijsterd, net als allen die bij hem waren, over de enorme hoeveelheid vis die ze gevangen hadden. Zo verging het ook Jacobus en Johannes, de zonen van Zebedeüs, die met Simon samenwerkten. Jezus zei tegen Simon: "Wees niet bang voortaan zul je mensen vangen."En nadat ze alles aan land hadden gebracht, lieten ze alles achter en volgden hem. Kunnen we het ook opbrengen, zoals de leerlingen het verleden achter ons te laten en hem te volgen? Durven ook wij ons volledig vertrouwen aan hem te geven, ook al komen we teleurstellingen in ons leven tegen. Als we het niet meer zien zitten, vol vertrouwen durven zeggen: Heer spreek slechts één woord en ik zal genezen. En we zullen de teleurstelling ervaren als een middel, waarin God ons uitnodigt om verder te gaan. Het is de Heer, de opgestane die ons op onze levensweg bijstaat, ook als we het moeilijk hebben. Hoe groot het vertrouwen van de leerlingen was in hem lezen we ook bij Johannes, als Christus na zijn dood verscheen aan hun toen ze waren gaan vissen. Vingen de hele nacht niets. Petrus zei: "ik ga vissen." "wij gaan met je mee zeiden de anderen. Ze stapten in de boot, maar de hele nacht vingen ze niets. Toen het al ochtend werd, stond Jezus op de oever, al wisten de leerlingen niet dat het Jezus was. Hij riep: "hebben jullie iets te eten?" "Nee," antwoordden ze. "Gooi het net aan stuurboord uit,"riep Jezus, "dan lukt het wel Ze wierpen het net uit en er zat zoveel vis in dat ze het niet omhoog konden trekken. De leerling, van wie Jezus hield zei tegen Petrus: "Het is de Heer." Het is de Heer, de opgestane,die waakt over zijn kerk, dat als een schip door vele stormen heen vaart. Het is de Heer die waakt over ons, en steeds bij ons aanwezig is, als we maar in hem blijven geloven en vertrouwen en zijn woord aannemen. Dan zullen we door alle hindernissen heen de weg vinden naar het leven, dat hij ons beloofd heeft.
In de gedachte voor vandaag lezen we van Frère Roger: Er zijn nogal wat mensen die in grote eenzaamheid de laatste jaren van hun leven slijten. Ze verliezen vaak elke vorm van zelfrespect. Wie zal er voor hen bidden en wie zal de heilige Geest vragen hen te troosten. Hoevelen zijn het er niet, die inderdaad eenzaam zijn en geen contact meer hebben met de buitenwereld. Oude en zieke mensen op leeftijd, die eigenlijk alleen maar wachten, totdat de dood hen van die eenzaamheid verlost. Mijn levenswerk is altijd geweest om als verpleegkundige te werken, juist bij die zieken, die getroffen zijn door de ziekte van Altzheimer. Nu als gepensioneerde doe ik het nog eenmaal per week als oproepkracht. Als je ziet hoe verschrikkelijk deze ziekte is, die steeds meer en meer de menselijke waardigheid aantast. Vooral velen van deze worden helaas in de steek gelaten door de omgeving, terwijl juist zij extra aandacht verdienen. het zijn hard werkende mensen geweest in de maatschappij en aan hen hebben we te danken dat alles doorgaat. En ze hebben het niet gevraagd om deze ziekte, het is gewoon gebeurd. zij zijn er door overvallen. Niemand wil zijn menselijke waarde verliezen als gevolg van deze ziekte. Ze hebben onze aandacht nodig. De dankbaarheid, als je met hun bezig bent en juist aandacht schenkt, kunnen ze vaak niet meer in woorden uitdrukken, maar wat je wel ziet is een blijde glimlach op hun gezicht. De geest is niet ziek, maar het lichaam, waarvan vele functies, die wij gewoon vinden, zijn uitgevallen. Niemand kan doorgronden en zien wat in hun diepste innerlijk leeft; maar die blijde uitstraling zie ik als een uiting van hun diepste innerlijk, wat zij niet meer onder woorden kunnen uitbrengen. En ik ben er zeker van dat juist zij in dit grote lijden een bijzondere plaats hebben in Gods liefde die over hen waakt. Het zou goed zijn als we allen eens beseffen hoezeer zij het verdienen, een bijzondere plaats in ons hart te hebben en wij dat ook laten blijken aan hen. Zodat Christus ons later kan zeggen: Ik was ziek en ge hebt me bezocht. Ik denk, dat allen, die bij deze mensen werken, hen verzorgen en aandacht schenken het met mij zullen beamen, dat ze in deze grote eenzaamheid van deze ziekte onze liefde en onze steun hard nodig hebben.
Nada te turbe nada te_espante; quin a Dios tiene nada le falta. Nada te turbe nada te_espante: solo Dios basta. Dit is een van de prachtige liederen van Taize. Laat niets u verontrusten, laat niets u beangstigen; wie God heeft ontbreekt niets. Laat niets u veronrusten, laat niets u beangstigen; God aléén is genoeg. Een tekst van Theresa van Avilla. Laat niets je beangstigen, ook al wordt je overvallen door twijfels. Als je om je heen kijkt, al die tegenslagen, problemen, toenemend geweld en oorlogen. Dat de vraag misschien wel eens in je op zou kunnen komen. Wat is de zin hiervan, waar is God dan, dat dit alles de mensheid treft. Is Hij er wel? Zodat je in jezelf begint te twijfelen. Laat dit je niet overheersen. Er is een spreuk: God weet uit het kwade altijd weer het goede te trekken. Natuurlijk wil God al dat kwaad dat niet. Maar het is de mens, die de vrije wil kreeg, die deze keuze maakt. Het is ook de mens, die alles weer in het reine moet brengen. Dat kan alleen als het innerlijke van de mens veranderd. Wanneer God weer toegang krijgt in het innerlijke van de mens, kan alles weer veranderen tot het goede. Het is daarom, dat alle christenen de handen in elkaar moeten slaan, de vredelievendheid en de liefde van de Heer te laten uitstralen. En Zijn Hulp in te roepen door ons gezamelijk gebed, dat de mens die het kwade in zich heeft tot besef mag komen, waar hij mee bezig is en dat Gods liefde en barmhartigheid ook zijn innerlijk mag aanraken en daardoortot inkeer kan komen. Vertrouwen in Hem is en blijft belangrijk. Laat niets je verontrusten, laat niets je beangstigen., wie God heeft ontbreekt niets. God alleen is genoeg.
Zijn de mensen zich er wel van bewust, dat leiding geven eigenlijk betekent dienstbaarheid aan de gemeenschap. Wanneer iemand uit de gemeenschap geroepen wordt tot leidinggevende functie, dient hij te beseffen, dat hij niet geroepen wordt om de baas te spelen, om te heersen; maar zijn kwaliteiten ten dienste te stellen van de gemeenschap, zodat deze goed functioneert, tot groei en bloei komt tot heil en geluk van allen. Vandaag op het feest van Jacobus lezen we duidelijk bij Matheüs dat Jezus tot zijn leerlingen zegt: "Jullie weten dat heersers hun volken onderdrukken en dat leiders hun macht misbruiken. Zo zal het bij jullie niet mogen gaan. Wie van jullie de belangrijkste wil zijn, zal de anderen moeten dienen, en wie van jullie de eerste wil zijn, zal jullie dienaar moeten zijn- zoals de mensenzoon niet is gekomen om gediend te worden, maar om te dienen en zijn leven te geven als losprijs voor velen." Dat geldt voor ons allemaal. Een vergelijking. Wanneer een bedrijf goed wil functioneren, moet de chef niet de baas willen spelen en laten zien wie de macht heeft om te beslissen. Dat geeft alleen maar gemor en ontevredenheid onder de arbeiders. Zij zullen zich voor honderd procent inzetten, wanneer ze merken, dat de leidinggevende goed is voor zijn mensen en zich dienstbaar opstelt om samen met hen een goed product af te leveren. Dat geldt ook voor de maatschappij. Deze kan alleen leefbaar zijn, als de hogergeplaatsten samen met de mensen zich voor 100 procent inzetten, waardoor iedereen zich in die gemeenschap gelukkig kan voelen. En zo kan je de lijn ook doortrekken voor alle christenen. We zijn allen geroepen om de Heer te volgen en zijn evangelie ons eigen te maken. De hogergestelden zijn geroepen om dienstbaar te zijn aan de gemeenschap en samen de weg te zoeken en te volgen die de Heer voor ons uitgestippeld heeft. We zijn geroepen, zoals Christus ons voorhoud; niet om gediend te worden maar om te dienen. Wie de eerste wil zijn, zal een dienaar voor allen dienen te zijn.
Jeruzalem, de stad van de vrede. Haar fundament ligt niet in de zelfverheerlijking van de mens maar in de belofte van God. Haar bestaan laat zien dat het geloof de aardse werkelijkheid niet ontvlucht maar dat het ons mee wil nemen naar een andere wijze van samenleven: één van gerechtigheid en solidariteit.. Deze tekst is genomen uit een van de vele mooie teksten van Taize. Ik zal proberen hier mijn gedachten over te laten gaan. We weten allemaal dat het aardse Jeruzalem in Israël helemaal geen vrede kent. En dat is helaas verdrietig. De stad Jeruzalem DE PLEK wat zo belangrijk is voor de drie Godsdiensten, die hier hun geloof willen beleven. Alle drie die hun oorsprong vinden in Vader Abraham, de man van enorm groot geloof in God. Zowel de Joden als de Islamieten hebben hun afstamming van Abraham. En het christendom vindt zijn oorsprong weer in het jodendom. En zo zouden we kunnen zeggen: we zijn allen broeders en zusters in het geloof van Abraham. Hoe lang nog zal het duren dat we ook zo met elkaar omgaan. En dat inderdaad Jeruzalem een stad van vrede zal kunnen zijn voor Israël, Islam en het Christendom. Dat we inderdaad met de profeet kunnen zeggen kom laat ons samen opgaan naar de berg Sion, naar de tempel des Heren. Dat Jeruzalem een nieuwe stad mag worden, een stad van vrede, gerechtigheid en solidariteit en liefde. Moge deze wens diep in ieders hart liggen en als smeekgebed voor Christus neerleggen.
Wanneer wij ons bewust worden van de vriendschap die God voor ieder van ons voelt, dan putten we in onszelf een nieuwe moed om vriendschap ui te stralen naar degenen die ons zijn toevertrouwd en vooral naar de meest kwetsbare mensen. Aandacht schenken voor de mensen die het meest aan hun lot overgelaten zijn, is geweldig waardevol in onze maatschappij waar de noodzaak tot efficiëntie soms leidt tot vereenzaming.
Vragen wij ons wel eens af wat dit woord van Christus betekent, dit woord dat op het eerste gezicht ontoegankelijk lijkt: "Wie zijn leven verliest om wille van Mij, zal het behouden"? Hoe zullen wij het behouden? Als we leven met aandacht en welwillendheid van hart. Dan wordt Christus zelf de hartslag van ons leven. Frère Roger.
Waar is de Heer wanneer het stormt? Waar is Hij wanneer we de wind tegen hebben in het leven? Juist wanneer we Hem hard nodig hebben, lijkt Hij nergens, wekt Hij de indruk te slapen op de achtersteven van ons leven. Met de apostelen roepen we: "Raakt het U niet aan dat we vergaan?!" Dat was ook de ervaring van de eerste christenen. Zonder Hem moesten ze verder. Ze stuitten op tegenstand en tegenwerking van de gevestigde orde. Hij laat ons aan ons lot over, dachten ze. En dat hebben sindsdien ontelbare mensen hun nagezegd: mensen die zwaar werden beproefd, mensen die de wind zwaar tegen hadden, en op en neer geslagen werden op de golven van het bangmakende leven: "Raakt het U niet dat wij vergaan?" Wanneer het kwaad goede mensen treft,is er altijd die vraag: Waarom? Hoe kan God dit toelaten? Een vraag zo oud als de wereld, een probleem zo oud als het verhaal over de man Job, die in al zijn onverdiende ellend God ter verantwoording roept: Waarom doe je me dit alles aan? Maar God stelt een tegenvraag aan Job. Waarom roep je Mij ter verantwoording wanneer het leven tegen zit? Waarom verwijt je Mij je ongeluk en je kwade dagen? Waar was je toen het goed met je ging? Waarom heb ik je niet gehoord toen je de wind mee had? Wel mopperen en klagen tegen God wanner het ons slecht gaat( en dat is begrijpelijk) maar waarom niet dankbaar naar God gegaan toen we in rustig vaarwater alles mee hadden, en het ons voor de wind ging? Gaande weg- zo vertelt ons het verhaal- ontdekt Job dat God niet zo almachtig is dat Hij alle ellende kan tegenhouden, rampen kan voorkomen Wat God wel kan en doet- zo gaat Job geloven- is je in alle ellende en verdriet nabij blijven. Hij lijdt met je mee, en ooit, ergens aan de overkant van het leven, zal alle storm bedaren. Die hoop, dat geloof, maakt Job tot iemand die het uithoudt in de verdrukking. Maar zo'n geloof komt je niet aangewaaid. Je moet het bevechten op de twijfel, en sommige mensen wordt het wel heel moeilijk gemaakt. Toch vormen deze hoop en dit geloof de weg om te kunnen overleven. Blijven vertrouwen en niet in paniek raken. Jezus ligt in het noodweer te slapen, terwijl de golven over de boot slaan. Hij is niet bang te krijgen, blijkbaar. Hij raakt niet in paniek bij tegenwind. Hij heeft een geweldig vertrouwen in de goede afloop. Hij weet God in het leven nabij, bij tij en ontij. Hij kent God bij zijn naam: Ik - zal - er - zijn. Die naam vergeten de leerlingen voortdurend en daarom zegt Jezus: : Kleingelovigen!" Soms ontmoet je grootgelovigen: mensen die God niet vergeten te danken wanneer het goed gaat, en die hun vertrouwen in Hem niet opzeggen wanneer het slecht gaat. Ze blijven in de storm op Hem vertrouwen. Soms ontmoet je mensen- en ook dat zijn grootgelovigen- die in plaats van God de schuld te geven, zelf de handen uit de mouwen steken. Ze blijven je nabij in de storm. Ze helpen je door de zorgen heen. Ze geven je een veilig gevoel, vertrouwen. Ik-zal-er-zijn is de naam van God, en er zijn gelukkig ook nog al wat mensen die je laten voelen: ik-zal-er-zijn voor jou, voor jullie.
Geloven is een doewoord, een opdracht die concreet gebeurt in het dagelijks leven.
Het is bouwen aan een groep waar mensen met elkaar verbonden zijn als ranken aan de wijnstok, waar de kleinen groot gemaakt en de armen zalig geprezen waar zachte moed wordt geleerd om door te gaan waar de honger naar gerechtigheid levenskracht is.
Geloven is oog krijgen voor mensen langs de weg en gaandeweg ontdekken dar wat voor de minsten is gedaan, aan Hem is gedaan.
Geloven is een doewoord, een opdracht die nooit af is. Het is doorgaan en volhouden, soms met velen, vaak ook alleen enkel met die éne zekerheid: dat Iemand ons is voorgegaan naar een toekomst die recht zal doen aan alle mensen....
Jezus, liefde aller liefde, u was altijd aanwezig in mij en ik vergat het. U was aanwezig in mijn diepste zelf en ik zocht u ergens anders. Toen ik ver van u afstond, bleef u op mij wachten. En nu durf ik u te zeggen: Christus u bent mijn leven. Frère Roger.
Cross of nails of te wel nagelenkruis. Hoe is dit ontstaan? Tijdens de bombardement in Coventry in Engeland werd de beroemde cathedraal verwoest. Toen men in de puinhopen ging kijken vond men twee grote spijkers liggen in de vorm van een kruis. Dit werd als een teken gezien Van deze twee nagelen in de vorm van het kruis werden replica's van gemaakt en verspreidt naar die steden, die ontzettend veel vande bombardementen geleden hadden tijdens de tweede wereldoorlog. Zo staat deze niet alleen in Coventry, maar ook in Londen, Rotterdam, Den Haag, bezuidenhout, Arnhem, Dresden, Berlijn enz. Bij dit cross of nails worden elke vrijdag s'middags om tussen 12 uur en half een de litannie van verzoening gebeden als eerherstel en worden als voorbeden thema's genomen, om te bidden voor alle plaatsen waar nog oorlog, terrorisme, aanslagen, rassendiscriminatie en onderdrukking heerst. Opdat er overal vrede mag komen. Een einde aan alle geweld en vrede en verzoening voor iedereen. Wij bidden tot u vader, want allen hebben wij gezondigd en zijn tekort geschoten in uw ogen. De haat, die alle volken, rassen en standen verdeelt. Vader vergeef het ons. De ongebreidelde hebzucht, die mensen en volken er toe drijft, te nemen wat niet van hen is, Vader vergeef het ons. Het egoïsme, dat de arbeid van de mensen uitbuit en de aarde verwoest. Vader vergeef het ons. Het afgunstig begeren naar de welvaart en naar het geluk van anderen. Vader vergeef het ons. Onze onverschilligheid tegenover gevangenen, daklozen en vluchtelingen. Vader vergeef het ons. De wellust die mannen, vrouwen en kinderen lichamelijk en geestelijk kapot maakt. Vader vergeef het ons. De hoogmoed, die ons slechts op onszelf doet vertrouwen en niet meer op God.Vader vergeef het ons. Voor elkaar: wees vriendelijk, zachtmoedig en schenkt elkaar vergeving zoals God ons in Christus vergeving schenkt. Vergeef ons. En als afsluiting met het Cross of Nails in de hand bidden we dan: Moge het Cross of Nails - als teken van verzoening - ons bezielen om de vrede en verzoening uit te dragen en het als een opdracht te zien. Velen hebben nog steeds te lijden onder verdrukking, uitbuiting, onder geweld in wat voor aard dan ook. Laten we voor hen bidden, dat het ook hen gegund mag worden te leven in vrede, liefde en verzoening.
Zou er een licht bestaan waarin zo transparant te zien is waar het Christus om gaat, dan een leven vol vergeving en oneindige goedheid, een leven waarin verzoening dag na dag concreet gemaakt wordt? Frère Roger.
Thomas zei tot de opgestane Jezus: Mijn Heer en mijn God!" Jezus zei tegen hem. "Omdat je me hebt gezien, geloof je. Gelukkig zei die niet zien en toch geloven." Joh.20:24-29 Wat te doen als we gaan twijfelen? Laten we niet bij de pakken gaan neerzitten! Ook toen Jezus op aarde was, waren er leerlingen om hem heen die twijfelden. Tegen een van hen zei hij: "Gelukkig zijn zei die geloven zonder gezien te hebben." Frère Roger. Hebben we dat gevoel van twijfel niet allemaal wel eens. Het gevoel van ons verlaten voelen. Twijfel aan Christus aanwezigheid bij ons. Gezien alle problemen, die ons overvallen, problemen die om ons heen zijn. de toenemende ongelovigheid in het leven, dat ons beloofd is over de grens van de dood heen. Men verzameld zoveel materiële goederen om zich heen en daarin het geluk proberen in te vinden. En toch de stem van God blijft klinken. IK ben met u en laat u niet in de steek. Gelooft in mij en ge zult leven en het geluk vinden. De beproevingen, die ons overvallen zijn er om er door gelouterd te worden. "Wie mij volge wil neme dagelijks zijn kruis op en volge mij." Gelukkig zijn zij, die geloven zonder gezien te hebben. En toch als we weten te zien met onze ogen van geloof kunnen we hem ontdekken, in de kleine dingen, kleine gebeurtenissen, die soms onverwacht gebeuren en ons raken. Als we maar kunnen zeggen: Ja Heer ik geloof, kom mijn ongeloof te hulp. Dan worden we zeker verhoord. In de stilte ons terug trekken tot in ons diepste innerlijk en luisteren, dan zullen we zijn stem horen: kleingelovige, waarom twijfel je aan me. Wat er ook gebeurt ik ben altijd bij je. Vertrouw op mij, dan help ik je. Vrees niet, wees niet bang. In de storm van je leven, zal ik je tot rust brengen, zoals ik ook de storm op het meer tot bedaren heb gebracht. Geloof en vertrouwen in de Heer, als we dat ons eigen maken, zal ons leven op de goede weg zijn. De weg, de pelgrimagetocht van vertrouwen, vrede, liefde en gerechtigheid.
In een visioen hoorde Jesaja de stem van de Heer zeggen: "Wie zal ik sturen?'Hij antwoordde: "Hier ben ik stuur mij." Deze bijbeltekst van het oude testament, gesproken door Jesaja wordt vandaag aangegeven ter overweging in de dagelijkse bijbelteksten van Taize, die daar elke middag gelezen wordt tijdens het gebed. "Hier ben ik stuur mij." Is dat ook geen zinspeling op de woorden van de Heer, die mensen nodig heeft om arbeid te verrichten in zijn wijngaard. De oogst is groot maar werklieden zijn er te weinig. Hoevelen lopen er niet doelloos rond op weg zoekend naar geluk rust en vrede in hun ziel. Wie zal het hun brengen en geven. Is het niet dezelfde stem met deze vraag, die Frère Roger ook gehoord moet hebben en gezegd heeft: Hier ben ik stuur mij. We zien het gebeuren. Velen trekken naar Taize en luisteren geboeid naar hem, hoe hij tracht de boodschap van Christus aan allen duidelijk te maken. Zij die hem aanhoren, als het ware aan zijn lippen hangen, worden er diep door geraakt. En hij werd zeer geliefd bij allen door zijn uitstraling van liefde, de Godsliefde die hij tracht over te brengen, niet alleen aan de jongeren, maar aan allen. Zijn woorden waren eenvoudig, maar sprak allen aan. Dank zij het internet kunnen we dagelijks zijn woorden volgen, die opgetekend staan. Het stemt je tot diep nadenken. Durven wij ook de oproep van Christus te beantwoorden met: Hier ben ik, stuur mij. Een gedachte die Frère ons vandaag meegeeft, om te overwegen, luidt: Om verder te kunnen gaan in het vertrouwen op God, is het goed om zich enkele elementen van het evangelie eigen te maken, en daar steeds weer op terug te vallen. "In alles innerlijke vrede, vreugde, eenvoud, barmhartigheid." het is goed te weten dat in het diepste van ons menszijn de hoop ligt op een aanwezigheid, het stille verlangen naar gemeenschap. Laten we niet vergeten dat alleen al dit verlangen naar God het begin is van geloof.
Verenigd rondom het kruis willen we nadenken en mediteren over het Paasmysterie, over het lijden, sterven en de opstanding van Christus onze Verlosser en Heiland.
Frère Roge, stichter van Taize.
Samen verenigd in gebed en bezinning
Heer wees Gij mijn licht op de weg naar U, opdat ik anderen op de schitterend lichte weg naar U kan begeleiden. Zonder U kan ik niets, met U alles. Karl Leisner.
