Wat te doen als we verstrooid zijn bij het bidden? Maak je dan geen zorgen. God kent ons verlangen. Hij bemerkt beter dan wij zelf wat we eigenlijk bedoelen en wat er diep in ons hart leeft. Frère Roger.
Beoordeel dit blog
Geboorte en woonhuis van Pater karel, Andries Houben.
Moeder Theresa
Johannes Chrysotomos
Emmausgangers
Als u op de link klikt, zult u ontdekken wat een prachtig zendelingenwerk Heyboer verricht op Borneo. Zeker een keer kijken.
Pelgrimstocht op aarde
31-05-2007
Alleen al het verlangen...
Geloof vraagt van ons dat we onze menselijke verlangens niet uitschakelen nog verheerlijken, maar we moeten proberen ze samen te ballen tot een nog groter verlangen: de dorst naar God. Ja, alleen al het verlangen naar God is reeds het begin van het geloof. Frère Roger.
Vandaag vieren we het feest van Gods scheppende Geest, die het aanschijn van de aarde wil vernieuwen en één wil maken wat verdeeld is. Diezelfde Geest spoort ons aan alle hebzucht te overwinnen en te streven naar een wereldwijde broeder-zusterschap. Het feest van Pinksteren is ook de geboortedag van Christuskerk. Door de nederdaling van de H. Geest over de Apostelen, werd de Kerk van Christus gesticht en trokken de apostelen uit om overal Christus evangelie te verkondigen en zijn Koninkrijk van vrede,verzoening en liefde te verspreiden over de gehele aarde. Toen de dag van het Pinksterfeest aanbrak waren ze allen bij elkaar. Plotseling klonk er uit de hemel een geluid als van een hevige windvlaag, dat het huis waar ze zich bevonden geheel vervulde. Er verschenen aan hen een soort vlammen, die zich als vuurtongen verspreidden en zich op ieder van hen neerzetten, en allen werden vervuld van de heilige Geest en begonnen op luide toon te spreken in vreemde talen, zoals hun door de Geest werd ingegeven. In Jeruzalem woonden destijds vrome Joden, die afkomstig waren uit ieder volk op aarde. Toen het geluid weerklonk, dromden ze samen en ze raakten geheel in verwarring omdat ieder de apostelen en de andere leerlingen in zijn eigen taal hoorden spreken. Ze waren buiten zichzelf van verbazing en zeiden: "Het zijn toch allen Galileeërs die daar spreken? Hoe kan het dan dat wij hen allemaal in onze eigen taal horen? Parten, Meden en Elamieten, inwoners van Mesopotamië, Judea en Kapadocië, mensen uit Pontus en Asia, Frygië en Pamfilië, Egypte en de omgeving van Cyrene in Lybië, en ook Joden uit Rome die zich hier gevestigd hebben, Joden en Proselieten, mensen uit Kreta en Arabië- wij allen horen hen in onze eigentaal spreken over Gods grote daden."Hand.2:1-11 Dat grote Pinksterwonder, dat ieder in zijn eigen taal kon verstaan wat de apostelen en de andere leerlingen aan hen verkondigden; moet wel een heel diepe indruk gemaakt hebben. En als we verder gaan lezen in de handelingen, zien we , dat reeds de eerste dag enkele duizenden tot het geloof kwamen en zich lieten dopen. Maar dat grote Pinksterwonder kan zich ook in ons voltrekken. Niet dat we dan plotseling in vreemde talen gaan spreken; maar ons volledig vol vertrouwen ons overgeven aan de Heer. Ook dan zal hij aan ons zijn H. Geest schenken, om zijn weg van het evangelie te ontdekken en deze met een blij hart te bewandelen. Vol van geloof en liefde zal het uitstralen, dat ook wij waarlijk zijn leerlingen zijn en Hem willen volgen, waar Hij ook heengaat. Ook al hebben we niet allemaal de gave van het woord, ook door onze dagelijkse levenshouding, kunnen we op deze manier geloofsverkondigers zijn. We kennen toch allemaal het spreekwoord: goed voorbeeld doet goed volgen. Maar als het er op aankomt, wel er durven vooruit te komen en ons niet in een hoek laten drukken of ons te verstoppen. De weg van het evangelie moet ook via ons zichtbaar blijven voor allen. Kom, heilige Geest,vervul de harten van uw gelovigen en onsteek in allen het vuur van uw liefde.
Daarom spoor ik je aan het vuur brandend te houden van de gave die God je schonk toen ik je de handen oplegde. God heeft ons niet een geest van lafhartigheid gegeven, maar een geest van kracht, liefde en bezonnenheid. Schaam je dus er niet voor om van onze Heer te getuigen; schaam je ook niet voor mij, die omwille van hem gevangen zit, maar deel in het lijden voor het evangelie, met de kracht die God je geeft. Hij heeft ons gered en ons geroepen tot een heilige taak, niet op grond van onze daden, maar omdat hij daartoe uit genade besloten had. Deze genade was ons al vóór alle tijden gegeven in Christus Jezus, maar nu is ze bekend geworden doordat onze redder Christus Jezus is verschenen, die de dood heeft vernietigd en onvergankelijk licht heeft doen oplichten door het evangelie. 2 Tim 1: 6-10 Nu op de vooravond van het Pinksterfeest is het goed deze woorden van Paulus nog eens goed te lezen en te overdenken, hoe het met onze geestesgesteldheid is. Werken wij er nog wel aan om te leven vanuit het evangelie en durven wij nog wel te getuigen van de levende, de opgestane Heer of zijn we er soms ook bang voor en drukken we ons? Schaam je dus er niet voor om van onze Heer te getuigen; Door het doopsel hebben we de genade van de Heer ontvangen te mogen delen in het licht van zijn vrede, liefde en gerechtigheid. Het licht dat de duisternis van het kwaad verdrijft. Maar het licht van Hem in ons kan toch weer verduisterd worden als we niet steeds weer opnieuw bezinnen en ons laten inspireren door het evangelie, het levende woord van de Heer. Zoals ons lichaam steeds weer opnieuw gevoed moet worden om te leven, zo dient ook onze geest steeds weer opnieuw gevoed te worden. En zoals bij het sacrament van het Vormsel, dat wij ontvingen, door de handoplegging en de zalving met olie; de H. Geest gesmeekt werd om zijn gaven als een vuur in ons te doen ontbranden, om daardoor bezield te raken door het levende geloof in de Heer , zo ook elk jaar opnieuw op het Pinksterfeest willen we als levende gemeenschap van Christus de H. Geest opnieuw aanroepen het vuur opnieuw te doen ontbranden; het vlammetje in ons, dat misschien wat zwakker is geworden weer opnieuw tedoen oplaaien, om opnieuw bezield, de kracht te vinden te durven getuigen, wat ook de consequenties zou mogen zijn. Het vuur brandend te houden en niet te laten doven. Kom o Heilige Geest; ontsteek in ons het vuur van uw liefde. Dat dit vuur in ons steeds brandend mag blijven en dat wij levend vanuit het evangelie, onverschrokken blijven getuigen van de verrezen Heer.
Christus Jezus, U zult er nooit voor zorgen dat het ons duizelt om dat we de moed verliezen; immers U stimuleert ons om ons één met U te voelen. En ook al komt er niemand zonder kleerscheuren het leven door, er is bovenal Uw barmhartigheid. Zij zet ons weer op het spoor van het leven. Frère Roger.
De Heer zei tot zijn volk: "Jij bent mijn dienaar, jou heb ik gekozen, ik heb je niet afgewezen. Wees niet bang, want ik ben bij je. Vrees niet, want ik ben je God. Ik zal je sterken, ik zal je helpen en je steunen." Zie Jesaja 41: 8-10 Wees niet bang, wees niet bevreesd, want ik ben altijd bij je. Hoe moeilijk het soms ook wordt voor ons, de twijfels die ons kunnen overvallen, welke zware tegenslagen en beproevingen ons ook treffen, denk dan steeds weer aan de woorden, die de Heer via Jesaja ook tot ons zegt. De Heer is altijd bij ons en verlaat ons niet en zal ons helpen, als we maar zorgen, dat we ons geloof en vertrouwen in Hem niet verliezen. Dan kunnen we zelfs door alle tegenslagen heen, innerlijk groeien en zijn dan niet meer uit het veld te slaan. Niet passief ondergaan, maar ons overtuigen, dat dit nou eenmaal bij het leven hoort. en door alles heen positief onze ogen gericht houden op de toekomst. We kennen de uitdrukking: "elk huisje heeft zijn kruisje."ieder zal in zijn leven een kruis te hebben te dragen. Alleen wie zijn vertrouwen op de Heer stelt, zal de last van het kruis dragelijker worden. Zoals Frère Roger als gedachte voor vandaag meegeeft:" Moet de mens de harde beproevingen in het leven zo maar passief ondergaan? Nee! Wel kan men bij zichzelf zeggen dat zoiets bij het leven hoort. Soms wordt het zelfs mogelijk innerlijk te groeien door een beproeving heen. Maar als christengemeenschap hebben we ook de plicht elkaar tot steun te zijn. Niet, als we iemand zwaar depressief door de problemen, die hij ondervindt, zomaar links laten liggen, maar hem helpen, weten op te beuren en tot troost te zijn. Alleen al door naar deze persoon te luisteren, kan al een verlichting voor hem zijn; dat er toch iemand is die om hem of haar geeft. Alleen dan al kan het mogelijk zijn dat hij uit de depressie raakt en met goede moed de draad weer oppakt en verder gaat. We hebben elkaar nodig op onze levensweg om de weg te volgen, die wij moeten gaan.
Dit zegt de Heer: "Zoek mij en leef! Laat het recht stromen als water en de gerechtigheid als een altijd voortvloeiende beek."Am. 5: 11, 24 Zoek mij en leef. Alleen als we steeds de Heer blijven zoeken en hunkeren met oprecht hart naar recht en gerechtigheid, dan zullen we hem vinden en zal hij ons zijn leven schenken. Dan zal geschieden, wat Amos zegt; het recht zal dan stromen als water en gerechtigheid als een altijd voortvloeiende beek. Christus is de levensbron, waar we naar toe moeten gaan, om onze dorst te laven en de honger te stillen. De bron van het levende water voor ons geestelijk leven. Een prachtige tekst in het evangelie van Johannes maakt het ons duidelijk. Jezus was vermoeid van de reis en ging bij de bron zitten. Het was rond het middaguur. Toen kwam er een Samaritaanse vrouw water putten. Jezus zei tegen haar: "geef mij wat te drinken." -- De vrouw antwoordde: "Hoe kunt u, als Jood, mij om drinken vragen?Ik ben immers een Samaritaanse."Joden gaan namelijk niet met Samaritanen om. Jezus zei tegen haar: "Als u wist wat God wil geven en wie het is die u om water vraagt, zou u hém om water vragen en dan zou hij u levend water geven." -- "Ieder dit water drinkt zal weer dorst krijgen," zei Jezus, "maar wie het water drinkt dat ik hem geef, zal nooit meer dorst krijgen. Het water dat ik geef, zal in hem een bron worden waaruit water opwelt dat eeuwig leven geeft." Wie honger en dorst heeft zal alleen verzadigd kunnen worden als hij naar Christus gaat. Alleen hij kan ons voeden om te blijven leven. zoals Jezus zelf tegen de Joden zei: "Ik ben het levende brood dat uit de hemel is neergedaald en wie bij mij komt zal geen honger meer hebben, en wie in mij gelooft zal nooit meer dorst hebben." Zijn woord is als voedsel en drank voor hen, die willen leven. Dan kunnen we gesterkt door hem onze levensweg vervolgen, om te komen tot onze eindbestemming in zijn heerlijkheid.
Door het evangelie weten wij dat Christus, de Opgestane, ons altijd vergezelt. Wij kunnen Hem vragen: "Wijs ons de weg."En Hij antwoordt: Ïk ben er. "Wij zeggen Hem: "U begrijpt mijn gebed, het lijkt op dat van een kind." En zo blijft er in ons het verlangen om met een grote eenvoud van woorden tot gebed te komen. Frère Roger.
Waarheen leidt de weg die wij moeten gaan Waarvoor zijn wij op aard' Wie weet wat er is achter ster en maan Hoe lang duurt nog de nacht
Waar ligt het land waar we mogen zijn En wat is de taak die ons wacht Waar is de geest die met ons leeft Die ons vrede geeft
Waar staat de poort die ons binnenlaat En die ons ook beschermt Hoeveel offers werden er gebracht Toch blijft nog de nacht
Waar dan is het licht op ons duistere pad De hand die ons geleidt En hoe lang, ja, hoe lang, nog duurt de tijd Dat wij zijn bevrijd
De tekst van het prachtige lied, waarheen leid de weg vond ik zeker de moeite waard, hier te plaatsen. Als pelgrims op onze levensweg met onze vele vragen in ons hart; waar onze weg heengaat. Waarheen leidt de weg? Alleen waneer we bezield zijn door het geloof in de Heer; vinden we wel antwoorden, maar in heel veel zal het misschien voor ons wat duister blijven. Dan komt het er op aan onze vragen en twijfels bij Hem neer te leggen en volledig te blijven vertrouwen op Hem. Dan zal Hij ons licht zijn op ons duistere pad en de weg wijzen naar de juiste poort om binnen te gaan.
Gedachte voor vandaag van Frère Roger ter overweging.
Geziende vroegere en recente kerkscheuringen, is het dringend nodig dat christenen zich vandaag nog verzoenen uit liefde. Wie kan de oproep van Christus weigeren? Wie kan zijn woord vergeten: "Ga u onmiddelijk verzoenen?" Zijn we wel ruimhartig genoeg en hebben we wel voldoende invoelingsvermogen voor wat de ander beweegt? Deze vragen zijn bepalend of we de weg van het evangelie in weten te slaan, de weg die een naam heeft: leven als mensen die zich zonder mitsen en maren met elkaar verzoenen. Frère Roger.
"Als ge naar de tempel gaat om uw offergave te brengen en gij herinnert u dat uw broeder iets tegen u heeft, ga dan terug en verzoen u met broeder en kom dat terug om uw offergave te brengen. Zo lezen we in de H. Schrift. We zijn allen christenen met een en dezelfde Vader en allen geloven en volgen we een en dezelfde Christus; Godszoon die op aarde kwam om zichzelf aan ons te geven en door zijn lijden en zijn dood ons te verlossen en ons zijn genade te schenken, als we maar in Hem blijven geloven en zijn weg, de weg van het evangelie blijven volgen. De weg van eenheid en verzoening, samen als broeders en zusters in de Heer "zonder mitsen en maren" in vreugde en liefde bewandelen. Dat is de ware pelgrimstocht in het licht van de H. Geest naar onze eindbestemming.
Kom H.Geest, zoals Gij toen over de apostelen neerdaalde in vuur en licht om het vuur van uw liefde in hun harten te onsteken en daardoor zij verlicht werden, om Christus boodschap te leren verstaan en te begrijpen; daal ook over ons allen neer, om bezield te mogen raken om Christus boodschap aan ons te leren verstaan en te begrijpen. Amen.
Nu moederdag nadert, zijn we allemaal druk in de weer, om onze moeder eens goed in het zonnetje te zetten, om onze dankbaarheid te tonen voor alles wat ze voor ons gedaan heeft vanaf de geboorte. Dat is natuurlijk een zeer goed idee, alleen, dat het zo commercieel gemaakt is, als je al die advertenties nagaat die al zeker 14dagen of nog eerder beginnen. Wie van zijn moeder houdt en zijn of haar dankbaarheid wil tonen, heeft al die reclames, om ons aan te herinneren niet nodig. Maar er is ook een Moeder, die wel eens vergeten wordt of toch niet? De moeder, die aan ons bekend gemaakt is van uit het evangelie. Een Moeder die niet alleen verleden tijd is, maar een Moeder, die niet alleen voor toen, maar ook aan ons allen gegeven is door Christus zelf. Juist aan het kruis, toen door het lijden heen zijn einde van het aardse leven naderde, sprak Hij: "Vrouwe, zie daar uw zoon." En tot Johannes: "zoon, zie daar uw moeder. " Deze woorden waren niet alleen voor Johannes bedoeld maar door alle eeuwen heen voor alle christenen. In Johannes zei de Heer deze woorden tot ons allemaal. En Maria, die tot de engel sprak, toen zij vernam dat ze uitverkoren was om moeder te worden van De Heer; "zie de dienstmaagd des Heren, mij geschiedde naar uw woord." heeft ook ons aanvaard om in Johannes een moeder te zijn voor ons allemaal. En zoals wij allen geloven, dat de Heer waarlijk is opgestaan, verrezen is, onze levende Heer, die ons door alle eeuwen heen, zijn weg wijst en bij ons wil zijn, zo ook heeft de Heer(een ongeloofwaardig discussiepunt voor velen, maar toch!) niet toegestaan om zijn moeder in het graf te laten en is ook zij door Hem volledig, verheerlijkt opgenomen. De levende Christus met zijn Moeder naast zich. Want hoe kan Hij zijn moeder achterlaten, daar Hij als mens en tevens de Zoon van de Allerhoogste, uit haar werd geboren. Zij net als alle moeders over Hem waakte, Hem verzorgde en als ieder moeder bezorgd bleef, toen Hij zijn openbaar leven begon en heel zijn levensweg bleef volgen.Niet alleen als moeder, maar ook vol van geloof in Hem. En daar Christus niet alleen mens, maar ook Godszoon is, kunnen we dan niet terecht zeggen, dat zij de titel draagt van; moeder van Godszoon. Zij draagt de drievoudige titel, die we bij het bidden van de rozenkrans uitspreken met eerbied: dochter van God de Vader; moeder van Gods zoon en bruid van de H. Geest. Zoals Maria de toevlucht van de mensen was bij de bruiloft in Kana, toen de wijn opraakte en zij vol geloof en vertrouwen tot hen zij, doe maar wat Hij jullie zegt, wat het ook is; zo is Zij ook voor ons een toevlucht, om de weg naar Christus te vinden. En ook aan ons zal zij zeker zeggen: doe maar wat Hij jullie zegt, wat het ook is. En juist het antwoord kunnen we vinden in zijn evangelie en zij zal ons zeker helpen om Zijn woord te begrijpen, wat de Heer ons wil zeggen. En ook aan haar kunnen we onze dankbaarheid tonen voor alles, wat zij voor ons betekent heeft en nog betekent. Juist zij is het, die haar jawoord gegeven heeft, om de moeder van de Verlosser te zijn, het Heil voor heel de mensheid, die toen begon. En zoals zij toen heel haar leven haar zoon bleef volgen in groot geloof, ook al begreep ze het niet altijd, maar haar Zoon trouw bleef tot in zijn dood, zo zal zij ook nu verheerlijkt door zijn verrijzenis, ons bijstaan, om samen op weg te gaan, de weg van geloof en vertrouwen, de pelgrimage door alle hindernissen heen naar het eeuwige leven, dat Hij belooft heeft aan ieder die Hem trouw blijft.
Vergeef ons onze schuld , zoals ook wij aan anderen....
We kennen toch allemaal het gebed, dat de Heer zelf ons geleerd heeft?Onze Vader, die in de hemel zijt... Misschien bidden we het dagelijks of regelmatig. Dan bidden we ook; vergeef ons onze schuld, zoals ook wij aan anderen hun schuld vergeven. of zoals we bij Matheüs hoofdstuk 6 lezen: Vergeef ons onze schulden, zoals ook wij hebben vergeven wie ons iets schuldig was. Kunnen we dat ook of blijven we dan ons iriteren of mopperen in onszelf, wanneer de ander iets doet of zegt, wat ons kwetst. Heel begrijpelijk, als we soms boos worden, of ons kwaad maken, ( wat echter ook beter van niet is) maar durven en kunnen we daar ook een punt achter zetten en gewoon met die persoon verder gaan alsof er niets gebeurd is? Want als jullie anderen hun misstappen vergeven, zal jullie hemelse Vader ook jullie vergeven. Maar als je anderen niet vergeeft, zal jullie Vader jullie misstappen evenmin vergeven. Hoe moeilijk zal het voor velen zijn, om steeds weer opnieuw vergevingsgezind te zijn. 'n Keertje, nou ja, dat is nog te doen. Maar als het meerdere keren gebeurt, dan denk ik, dat velen er een probleem mee krijgen, om steeds weer opnieuw te vergeven. Sorry, maar bij de velen hoor ik ook zelf bij. Het is niet, dat ik alleen maar schrijf voor anderen. Ik zelf heb even goed problemen mee als ieder ander, als het steeds weer opnieuw gebeurt. Maar toch, het geldt evengoed voor mij als ieder ander: "Maar als je anderen niet vergeeft, zal jullie Vader jullie misstappen evenmin vergeven." Moeten wij dus niet erkennen, dat we allemaal misstappen begaan, bewust of onbewust, waardoor de ander zich misschien daardoor gekwetst voelt. Goed om er maar eens over na te denken over de volgende woorden van de Heer: "Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen!" En dan bedoel ik niet; letterlijk met stenen gooien, maar de stenen van; nou is het genoeg, steeds weer tegen mij, wat denk je wel enz. Begrijpt u wat ik bedoel? Wie zonder zonde is, zal dat ook niet doen, want op hetzelfde ogenblik begaat hij de eerste zonde, de zonde tegen de liefde, de zonde van het onbarmhartig zijn tegen de ander. Steeds weer opnieuw elkaar blijven vergeven is de opdracht van Christus aan ons. het antwoordt wat de Heer ook gaf op Petrus vraag: "Heer, hoe dikwijls moet ik mijn broeder vergeven, tot zeven maal toe?" Maar Christus antwoordde hem: niet tot zevenmaal toe, zeg Ik u, maar zeventig maal zeven maal." Dat betekent toch wel, als we het goed bekijken; altijd. Wat zou de wereld er toch heel anders uitzien, als dat echt zou gebeuren. "Vergeef ons onze schulden, zoals ook wij aan anderen hun schuld vergeven."
Bang voor de stilte? Waarom? Hoevelen zijn er niet die continue bedrijvig zijn en in aktie. Zijn van binnen totaal onrustig. Moeten steeds bezig zijn. En als er op 'n moment echt niets voorhanden is, harde muziek of veel tv kijken. Als het stil is, is het zo eng. Waarom zou dat eng zijn? De onrust in ons moet toch ook eens plaats maken voor rust. En rust vind je alleen, als je even op jezelf bent op een rustige stille plek in huis of buiten in de natuur. Ik moet eerlijk bekennen, dat ook mij dat overkomt, de onrust en de moed wel eens ontbreekt om de stilte op te zoeken. En als ik het een keer doe, geef dat toch wel een heerlijk gevoel. Je moet je echt er voor inzetten. Of is men soms bang, dat ineens in de stilte je gewaar gaat worden, dat je op dat moment toch niet alleen bent, dat er meer is dan alleen het aardse. Dat er Iemand is, die jou zoekt, die jou wil zeggen; "vriend, Ik ben er ook nog. Ik wil, dat je het geluk vindt, dat je op aarde niet kan vinden. Ik ben het, die je gelukkig kan maken, als je maar in Mij wilt geloven, en op Mij wilt vertrouwen." Wanneer we alle onrust in ons hart even buiten de deur zetten en even onze gedachten, gericht op allerlei zaken, opzij zetten; dan zal de rust in ons komen en zijn stem hoorbaar worden. En als je het zelf maar wilt, dan zal Hij je gaan helpen, je de weg wijzen. En weet als je Hem een moment zal vergeten, Hij vergeet je niet en is altijd bij je. Voor hoevelen zou het hard nodig zijn, eens een pas op de plaats te maken, de rust en de stilte op te zoeken, om tot zichzelf te komen in deze jachtige en onrustige tijd. 'n Keer de tv of radio uit te laten, of als anderen persé willen kijken of luisteren, zoek zelf dan wel even een rustige plek in huis op, om tot bezinning en tot rust te komen. Echt, als je je even volledig overgeeft aan de stilte en de rust binnenin je laat komen, geeft het een weldadig gevoel en vind je de kracht om met blij gevoel verder te gaan met je dagelijkse bezigheden. Bang voor de stilte?
Jezus sprak: "Nu is de grootheid van de Mensenzoon zichtbaar geworden,en door hem de grootheid van God. Als Gods grootheid door hem zichtbaar geworden is, zal God hem ook in die grootheid laten delen, nu onmiddellijk. Kinderen, ik blijf nog maar een korte tijd bij jullie, jullie zullen me zoeken, maar wat ik tegen de Joden gezegd heb, zeg ik nu ook tegen jullie: Waar ik heen ga, daar kunnen jullie niet komen. Ik geef jullie een nieuw gebod: heb elkaar lief. Zoals ik jullie heb liefgehad, zo moeten jullie elkaar liefhebben. Aan jullie liefde voor elkaar zal iedereen zien dat jullie mijn leerlingen zijn. Joh. 13: 31-35
Deze oproep van Christus geldt natuurlijk zeker voor alle christenen die in Hem geloven en Hem willen navolgen. Maar, wanneer we verder door de bijbel bladeren, weten en zien we dat zijn oproep nog verder gaat. Zoals God van alle mensen houdt, zo dienen ook wij van alle mensen te houden, niemand uitgezonderd. Zelfs hen, die ons kwaad willen berokkenen, die ons haten of met minachting behandelen. Bidt voor hen die u vervolgen, beschimpen en minachten. Jezus is op aarde gekomen om zijn koninkrijk van vrede, liefde en verzoening te brengen en verwacht van hen, die zich zijn leerlingen noemen; dit ook te doen. Hem te volgen en aan zijn Naam bekend te geven. Zijn koninkrijk van liefde, vrede en verzoening te blijven verkondigen. Maar zelf wel te trachten een voorbeeld te zijn.
tenslotte nog een gedachte ter overweging van Frère Roger: Zou je alleen kunnen houden van hen die jou liefhebben? Dat kan bijna iedereen, daarvoor heb je het evangelie niet nodig. Maar Christus doet deze bijna onmogelijke oproep: hou ook van de mensen die jou kwaad doen en bid voor hen!
Ik heb jullie lief gehad zoals de Vader mij heeft lief gehad. Blijft in mijn liefde: je blijft in mijn liefde als je je aan mijn geboden houdt, zoals ik me ook aan de geboden van mijn Vader gehouden heb enin zijn liefde blijf. Dit zeg ik tegen jullie om je mijn vreugde te geven, dan zal je vreugde volkomen zijn. Mijn gebod is dat jullie elkaar liefhebben zoals ik jullie heb lief gehad. Er is geen grotere dan je leven te geven voor je vrienden. Jullie zijn mijn vrienden wanneer je doet wat ik zeg. Ik noem jullie geen slaven meer, want een slaaf weet niet wat zijn meester doet; vrienden noem ik jullie, omdat ik alles wat ik van de Vader heb gehoord aan jullie bekendgemaakt heb. Jullie hebben niet mij uitgekozen, maar ik jullie, en ik heb jullie opgedragen om op weg te gaan en vrucht te dragen, blijvende vrucht. Wat je de Vader in mijn naam vraagt, zal hij je geven. Dit draag ik jullie op: heb elkaar lief. Johannes 15; vers 9 - 17
Deze lezing werd gekozen in de vesper dienst van Taize bij de aanwezigheid van de vriendschaps icoon.
In het diepst van van menszijn ligt de hoop op aanwezigheid, het stille verlangen naar gemeenschap. Laten we niet vergeten dat alleen dit verlangen naar God het begin is van het geloof. Frère Roger.
En in ons soms wankelend geloof steeds ons op Hem gericht houden en durven zeggen: Wij volgen U met heel ons hart en wordt het even duister in ons hart blijven vertrouwen op zijn licht, die ons steeds weer opnieuw zal verlichten. Hij zal steeds bij ons en in ons aanwezig zijn, al twijfelen we soms mischien.
Jezus, licht van het hart, wij zouden U nooit achter willen laten langs de kant van onze levensweg. En als wij accepteren dat U onze zwakheid omvormt, doen er zich in ons ongekende mogelijkheden voor. Frère Roger.
Zoals in andere landen maakt ook in Nederland de icoon van Jezus vriendschap dit jaar een pelgrimage van vertrouwen door Nederland. De pelgrimage is begonnen op de laatste dag van de Europese ontmoeting die Taize jaarlijks organiseert. De nieuwe abt van Taize, Frère Alois gaf op31 december 2006 in Zagreb uitleg over het teken van de icoon: "Morgen vertrekken we weer allemaal huiswaarts. We zouden ons dan willen herinneren dat wij allen het geschenk van Christus vriendschap hebben ontvangen. Het is niet voor niets dat Hij ons in het evangelie zegt: "Ik noem jullie geen dienaren meer, vrienden noem ik jullie."( Johannes 15:14 -15 ) Er is een icoon, die dat uitdrukt, de icoon van vriendschap. Hij is afkomstig uit Egypte en dateert uit de zesde eeuw. Hij beeld Christus uit die zijn hand legt op de schouder van zijn vriend om met hem op te lopen, hem te vergezellen. Wij kunnen ons allemaal herkennen in deze vriend van Christus. Deze icoon beeld uit wat centraal staat in het evangelie: ook al is Christus, na zijn opstanding, onzichtbaar voor onze ogen, toch kunnen we ons toevertrouwen aan zijn aanwezigheid. Hij vergezelt ieder mens. Wanneer je naar deze icoon kijkt, ben je al aan het bidden en voel je je één met God." Wanneer je op de icoon klikt, ziet u meer informatie hierover.
Pelgrimage van vertrouwen op aarde, de weg van vrede, verzoening en verbroedering. Juist de weg, die Frère Roger bewandelde en door zijn broeders wordt voortgezet, om geïnspireerd en bezield door het evangelie hieraan te werken, heeft mij diep getroffen en daarom deze blog ook te noemen: Pelgrimstocht, samen op weg. We zijn feitelijk allemaal pelgrims en onze grootste inspiratiebron moet toch wel zijn het woord van de verrezene, de opgestane Heer, die ons zijn blijde boodschap van vrede, liefde en gerechtigheid bracht. Ook nu blijft zijn stem doorklinken, maar we zullen hem pas kunnen verstaan, als we in stilte en rust ons volledig openstellen voor Hem. Dan pas kunnen we ons innerlijk leven verdiepen en ons geloof en vertrouwen in Hem opnieuw doen bloeien. Bezield door geloof en vertrouwen in Hem kunnen we dan onze pelgrimage voortzetten in de ontmoetingen met anderen en samen bouwen aan een betere wereld, een wereld van vrede, gerechtigheid, verzoening en broederschap.
Verenigd rondom het kruis willen we nadenken en mediteren over het Paasmysterie, over het lijden, sterven en de opstanding van Christus onze Verlosser en Heiland.
Frère Roge, stichter van Taize.
Samen verenigd in gebed en bezinning
Heer wees Gij mijn licht op de weg naar U, opdat ik anderen op de schitterend lichte weg naar U kan begeleiden. Zonder U kan ik niets, met U alles. Karl Leisner.
