|
Vanmorgen vroeg vertrokken, het was nog donker maar in het centrum is dat geen probleem (koplamp verloren). Toen ik de bergen introk begon het stilaan klaar te worden en konden we weer genieten van de ochtendstond Ik was alleen en hoorde enkel de vogels die wakker werden, het stromend water en de watervalletjes Wandelend van het ene dorpje naar het andere (een kapelletje en twee á drie huisjes),en wetende dat je wandeld voor het goede doel ALS DAT GEEN GOED GEVOEL GEEFT WAT DAN WEL? Even halt gehouden in een barretje voor een koffie. Eerst moest wel de vleermuis de weg gewezen worden naar buiten Niet zo eenvoudig als dat beestje niet naar buiten wil. Ik wou van de gelegenheid gebruik maken om mijn notities even bij te werken en toen kantelde de stemming. Ik heb gisteren mijn notitieboekje ergens achtergelaten en toen vlogen er toch meerdere heiligen door de bar. De monnikken hebben me gisteren dan wel gezegend maar zijn me toch niet zo gunstig gezind geloof ik. Uiteindelijk zag het er naar uit dat het een rustige lange dag zou worden Maar het zou de camino niet zijn mocht er niks bijzonders gebeuren. Als je de verrassing niet meer verwacht dan komt ze opdagen. Ik was vrij laat aangekomen in Portomarrin en vooraleer ik een slaping had gevonden en gedoucht had, was het 20.00u. Ik ging een restaurantje opzoeken en bestelde de kaart. Enkele seconden later komt Antoine,Dominique,Ben, Johanna en de hele club aangedraaft: Ze gingen in één of andere albergue gaan koken en ze stonden erop dat ik meeging. Er was geen onderkomen aan ik moest mee.
Ik had geen ingredienten bij me maar dat was geen excuus. Toen we een keuken hadden gevonden en een aperitief hadden gedronken zijn we van start gegaan.Op het menu stond een italiaanse macaroni met kaas en ham en als nagerecht een franse crêpe. We waren met negenen en allemaal van verschillende nationaliteit Ik was veruit de oudste, ze waren allemaal tussen de 25 en 35 jaar, maar ze hebben me goed onderhouden. Het was weer een moment om te koesteren. Om 23.30u is iedereen dan weer naar zijn stekje gegaan om een beetje te slapen en morgen steken we weer van wal en zien we wel weer.
gr,
Marnix
|
