 |
|
|
| Paikea's dromendagboek |
| Ik hou van dromen. Niet zozeer om ze te kunnen ontcijferen of analyseren, want voor mij is het al voldoende om mijn dromen gewoon te kunnen 'zien'. Ik ben ervan overtuigd dat mijn onderbewuste precies weet wat er
moet gebeuren en wat het moet doen voor mij om in evenwicht te blijven. Het enige wat ik moet doen, is voelen wat er binnenin mij omgaat... en dat is nu net wat soms zo moeilijk is. Dromen brengen me dichter bij mezelf.
Laten datgene los wat me in de echte wereld vasthoudt en laten me voelen wat het is om vrij te zijn in mijn eigen hoofd...
|
|
| 08-02-2013 |
 Droom 161: Slechte beveiliging rollercoaster |
|
Ik stap samen met een vriendin in een overdekte rollercoaster. Het is er erg donker. Het ding is al vertrokken dus ik moet me haasten om de riem rond me vast te gespen. Terwijl we naar boven gaan probeer ik die gespen wat strakker aan te spannen want het ding zit veel te los. Even later hangen we ondersteboven en het lijkt wel te blijven duren. Ik probeer even mijn ogen open te doen om te kijken als er iets te zien is, maar alles is donker. Als we dan eindelijk terug recht zitten is mijn beveiliging helemaal los geraakt. Ik probeer het nog te pakken maar net op dat moment zitten we vrij laag en ik besluit om uit mijn stoel te springen. Ik stap naar de bediener van de rollercoaster en geef hem de helm (ja het is plots een helm) terug en zeg hem dat mijn helm loskomt en ik er dus maar ben uitgesprongen. Hij neemt zijn helm aan en wijst dan naar een witte kabel die langs het plafond loopt en zegt dan iets van.. Als ge de volgende keer met ons mee rijdt, bedenk dan dat wij beveiligd zijn met munitie...
|
|
|
|
|
| 06-02-2013 |
| Droom 160: Hij blijft al happend naar mijn vingers nog wat op de zetel bij me... |
We hebben een bloeddorstige haai gevangen en in een bassin gezet. Er zitten een paar toeschouwers op de rand van het bassin toe te kijken, maar hun voeten hangen in het water. Ik zeg nog dat ze moeten oppassen, maar ze zijn te laat en één persoon word gebeten. De haai is nu plots heel klein geworden. Hij is nog maar zo een 20cm groot. Er zitten nu kinderen aan het bassin om naar de haai te kijken. Eén kindje hangt met de voetjes in het water en ik verwittig haar snel, maar terwijl ze de voetjes uit het water wil hijsen hapt de kleine haai toe en hangt met zijn scherpe tanden aan haar voetje. Het meisje is gelukkig niet gekwetst want ze had crocs aan haar voeten en die beschermde haar tegen de tandjes van de haai. De bassin ligt nu plots in een woonkamerachtige omgeving. De kleine haai springt vanuit het water op mijn schoot en dan zo de vensterbank op en loopt over de vensterbank richting de zijkant van de bassin om de kindjes te kunnen pakken. Ik kan hem nog op tijd tegenhouden, maar ik moet constant oppassen voor die kleine scherpe bijtgrage tandjes. Hij blijft al happend naar mijn vingers nog wat op de zetel bij me zitten. Ik probeer zoveel mogelijk mijn vingers toe te stoppen en te verbergen zodat hij toch kan blijven zitten.
Even later ben ik naar een nieuw en vierde deel van Lord of the Rings aan het kijken waarin ze met twee mannen op jacht zijn naar de haai in een rots/zand-achtige omgeving. Er wordt nogal veel in gezongen, het lijkt wel een musical en ik denk bij mezelf, ze hadden het beter bij de eerste drie gelaten want dit is maar niks...
|
|
|
|
|
| 28-01-2013 |
| Droom 159: de wortels van de boom vormen een trap / omdat dat niet geschreven staat in inkt |
Ik ben in een stad. Het is al schemerig buiten. Er staat een grote oude boom. Een persoon nadert de boom en ik zie iets verschuiven onder de boom. Ik ga korterbij om te kijken en zie dat de wortels van de boom een trap vormen tot onder de boom. Ik neem een paar tredes naar beneden. De tredes zijn redelijk smal en kort op mekaar. Ik zie licht schijnen vanuit een ruimte onder de boom. Ik ga terug naar boven. Mijn vader is daar met mijn nichtje. Zij zit in de wandelwagen. Ik zeg tegen mijn vader dat ik zal helpen dragen zodat zij ook beneden kunnen gaan kijken. Ik hef de voorkant van de wandelwagen omhoog en hij de andere kant. Zo dalen we voorzichtig de worteltrap af tot we uitkomen in de ruimte onder de boom. Ze is verlicht in aardkleurige sfeertinten. Een stukje verderop staat een grote, in hout uitgekerfde, wand. Het heeft iets sprookjesachtig. Als ik een paar passen opzij loop merk ik op dat er achter de uitgekerfde wand nog andere uitgekerfde figuren staan die het 3D-tafereel tot beweging brengen doordat ze tevoorschijn komen als je naar de andere kant van de ruimte wandelt. Het lijken wel bewegende druppelvormige ogen. Ik vind het erg fascinerend, maar mijn nichtje zegt dat ze bang is, dus gaan we terug naar boven..
Terug in slaap gevallen en volgende droom gehad:
Ik heb het huis van mijn grootouders gekregen. De eerste verdieping heb ik al ingericht en voelt helemaal aan als mijn thuis.
Dan ben ik op de benedenverdieping. Ik neem iets uit de koelkast en er komen allemaal zwarte beestjes uit het doosje gekropen. Ik vind ze eng en vraag aan mijn vader om het doosje met de beestjes uit de koelkast te nemen. Een deel zwarte beestjes zijn aan het ontsnappen. Het lijken wel mini-kakkerlakken, grootte van een mier. Ik neem wat keukenrol om de beestjes die op de vloer geraakt zijn weg te vegen. Even later is het terug zuiver maar ik heb het gevoel dat er een paar ontsnapt zijn.
Er loopt een kerel rond in de keuken. Hij is wat aan het opruimen en vertelt over zijn dansklasje waar hij les geeft in leuven. Hij heeft het klasje in twee groepen gesplitst of zoiets.. Ik ken hem verder niet.
Ik trek me terug in de woonkamer en zie dat daar ook al mooi opgeruimd is. Ik leg me in de zetel. Het voelt daar ook al helemaal aan als mijn thuis. Ik neem het blad op waar ik eerder iets had zitten opschrijven. Ik herinner me het schrijven en een geschreven tekst, maar als ik op het blad kijk is het blad blanco.
Ik word wakker maar verkeer nogwat in hypnagogische staat en stel de vraag waarom ik het antwoord niet kan lezen. Meteen krijg ik het antwoord op mijn vraag: " omdat dat niet geschreven staat in inkt".
|
|
|
|
|
| 23-01-2013 |
| Droom 158: het is net alsof ik het hele horror verhaal al eens gezien heb.. |
Ik ben met de familie op een evenement. Het verhaal slaagt plots om als er een moordenaar achter iemand van ons aan blijkt te zitten. Het is net alsof ik het hele horror verhaal al eens heb gezien, maar het zich nu weer helemaal opnieuw afspeelt. Ik herken alles. De man in het zwart met het masker staat aan de inkom van de feestzaal (waarvan ik al wist dat hij daar ging staan). Het is er duister. Iedereen denkt dat hij een pop is. Ik zie zijn ogen door het masker heen loeren. Als we aan tafel zitten hou ik hem in de gaten en zie hem plots omkijken. Koude donkere ogen hebben het op iemand van ons gegund. Ik verwittig de persoon naast me. Die staat op en stapt recht op de gemaskerde man af. Ze vechten en de hele zaal wordt stil. Ze kunnen hem niets doen want er is geen bewijs.
Later ben ik samen met het meisje dat vermoord gaat worden. Ik weet precies wat en hoe er gaat gebeuren. Ik voel me zo machteloos. Zij zelf weet dat er iemand achter haar aan zit. Een keer zit ze te loeren achter de gordijnen (in de woonkamer) en ze roept me erbij. We kijken uit op een bos iets verderop. Ze wil me laten zien waar de moordenaar haar in het oog zit te houden, maar ik zie hem niet. Ik zie enkel een kat in de tuin en vraag of ze haar niet vergist heeft, maar ze houdt vol dat ze iemand naar haar ziet loeren. Ze wijst me aan waar precies, maar ik zie het nog niet.
Later zijn we dan weer in een gebouw. Ik zeg tegen haar, als we nu eens allemaal samen in groep blijven tot het over is, dan kan hij niets doen, maar er is eigenlijk niemand meer in de buurt buiten mijn vader. Ze is erg bang. Ik omhels haar en al bibberend pakt ze me stevig beet. Het meisje en ik worden een kamer in gestuurd door een man die volgens mij mee on het complot zit. Ik denk, als ik nu eens probeer om iets te veranderen, de circkel te doorbreken, dan loopt het misschien anders af dan voorheen. Ik probeer een plan te bedenken omdat ik weet dat het bloedbad niet meer veraf is. Mijn vader wordt door diezelfde persoon in een andere kamer binnen geroepen. Hij weet van niets. Voor hij met de man binnenstapt roep ik hem na en zeg dat hij het niet te lang moet maken omdat ik hem dringend moet spreken..
|
|
|
|
|
| 20-01-2013 |
| derde poging WILD.. |
's morgens kort na het ontwaken:
Ik ga op mijn rug liggen, in lijkenhouding. Breng mijn aandacht naar mijn tenen en terwijl ik traag naar boven ga ontspan ik elke spier die ik tegenkom. Maak mijn hoofd leeg en alles ruim. Ik beeld me in dat mijn lichaam, mijn ziel niet begrensd. Ik voel me heel ruim en licht. Compleet ontspannen laat ik me wegzakken. Ik herhaal even een paar keer in mezelf dat ik bewust ga blijven en dat ik erin geloof.
Ik kreeg minder flitsende beelden, vormen en licht dan de vorige keren, maar wel redelijk snel zag ik mijn handen. Er kleefde iets aan. Het irriteerde me een beetje en nerveus wrijf ik mijn handen over elkaar om het kleverige spul eraf te vegen. Terwijl ik dat doe denk ik aan de raad die ik gelezen heb in een boek om dingen die je in je droom tegen komt het hoofd te bieden in plaats van ervan weg te lopen of in dit geval.. snel willen wegvegen. Ik bekijk mijn handen. Het lijkt plots een soort malse witte klei wat ik vast heb. Ik denk, fijn.. ik zal er wat mee boetseren en zien wat er gebeurt. Er ligt nu een berg klei voor me die vanboven lijkt open te gaan. Ik kijk van bovenaf en zie een diepe tunnel verschijnen waar aan de andere kant een heel helder wit licht door komt..
van de rest herinner ik me niets meer dus tot zover mijn derde poging WILD
|
|
|
|
|
|
| Droom 157: de goochelaarster en de verklikster omhelzen mekaar... |
Ik ben op het werk. Ik merk op aan stukken brikken muur dat er een gedeelte van de shop gerenoveerd is. Op één of andere manier heb ik per ongeluk de gordijnen naar onder getrokken. Aan de kant waar de gordijnen hingen lijkt het nu wel een stoffige bouwval met stukken afgebrokkelde brikken muur. Het is duister binnen. Als ik even later terug kom is mijn collega al aanwezig en die heeft alles al opgeruimd en hersteld. Er is een vrouw in de kamer achter de ramen. De gordijnen zijn hersteld, maar nog niet helemaal dichtgetrokken. Zij voert in de kamer een goocheltruc voor mij uit, maar ze beseft niet dat ze voor het raam staat. Een ander persoon die aan de andere kant van het raam staat laat weten dat ze gezien heeft wat de vrouw uitvoert. Ze kunnen er om lachen. De goochelaarster en de verklikster omhelzen mekaar als blijk dat ze het niet erg vinden...
|
|
|
|
|
| 17-01-2013 |
| Droom 156: mikado-stokken |
Ik ga momenteel door een periode waarin ik weinig onthoud..
Van vannacht weet ik enkel nog dit:
Ik ben in de woonkamer van mijn ouders. Er loopt een krachtpatser rond in bloot bovenlijf. Volgens mij is hij ingehuurd door mijn vader. Ik wil de gespierde man te lijf gaan met houten mikado-stokken die ik op één of andere manier opspan tussen mijn vingers gelijk bij een boog. Ik krijg echter niet genoeg spanning op de stokken waardoor ze slapjes wegschieten en de man helemaal niets deren..
|
|
|
|
|
| 07-01-2013 |
| Droom 155: misschien was zij dat wel echt? |
Ik stap het gebouw binnen en zie aan mijn rechterkant een lange gang met allemaal deuren. Een verzorgster komt net de gang op en ik stel haar even de vraag waar ik mijn (overleden) oma kan vinden. Zij heeft er niet meteen een antwoord op en vraagt naar haar naam. Ze kan me nog niet zeggen waar ik mijn oma kan vinden en dan neemt ze me mee een kamer binnen waar allemaal verzorgsters zitten. Ondertussen vraagt ze me hoe mijn oma eruit ziet. Ik wil het net proberen uitleggen tot ik aan de tafel tussen de verpleegsters een vrouw zie die heel hard op mijn oma lijkt. Ze ziet er heel mooi en gelukkig uit. Ik wijs naar haar en zeg, ze lijkt heel veel op haar, maar niemand blijkt te weten over wie ik het heb. Zoveel kamers. Hoe ga ik haar nu moeten vinden. Allemaal één voor één afgaan?.. en terwijl ik rondloop in het gebouw denk ik, misschien was zij dat wel echt tussen die verpleegsters? Ik kom uit op een grote zaal met bordeuax gordijnen over één lengte. Mijn vader is daar ook. Ik kijk achter de gordijnen en daar is nog een deur die naar een kamer leidt waar allemaal tweedehandsspulletjes verkocht worden. Ik slenter wat door de kamer en kijk naar de spulletjes. Daarna ga ik terug door de deur en het gordijn naar de grote zaal naar mijn vader toe. Ik moest hem iets zeggen maar ik weet niet meer wat..
|
|
|
|
|
| 06-01-2013 |
| Droom 154: Brug/personeelsfeestje |
Het is avond en ik ben ergens in het buitenland. Er is nog een koppel meegereisd en we hebben gepland om daar te blijven kamperen, maar om een reden die ik me niet meer herinner kan het koppel plots niet meer blijven. Ik zeg dan geen probleem, blijf ik wel alleen hier en ga een hotel binnen. Even later is het dag en zit ik in de auto. Ik rij richting een grote brug. Het water is redelijk onrustig. Ik parkeer de auto en klim zijlings langs de brug over betonnen balken om het uitzicht te kunnen zien. Ik vraag me af of het ver is te voet naar de zee. Als ik me omdraai om terug te klimmen hangt daar plots mijn ex in de weg. Hij wil ook tot daar klimmen, maar we kunnen er niet beiden tegelijk langs. Hij moet eerst opzij gaan om mij door te laten en zal dan pas door kunnen klimmen..
wakker geworden door mijn kat.
opnieuw in slaap gevallen en een tweede droom gehad:
Er is een personeelsfeestje gepland. Mijn zus en schoonbroer zijn thuis. Ik dacht dat het feestje om 22u was en het is 21u50. Ik heb nog lasagne staan in de koelkast en wil die nog even voorschotelen voor ik vertrek. Ik bel voor de zekerheid nog even naar mijn collega om te zien als ik me niet van uur vergis. Als ik haar aan de lijn krijg zegt ze dat het feestje gisteren om 21u25 al heeft plaatsgevonden. Ik snap het niet goed en zeg tegen haar dat feestje was toch pas vandaag? Ja zegt ze maar ze hebben het gisteren al gedaan in de plaats. Ik zeg hoezo wouden ze de rest dan niet meer uitnodigen? Ja zegt ze en ik zeg ah zo dan wouden ze mij er niet meer bij. Ik noem nog wat namen op van collegas waarvan ik vermoed dat die er wel nog bij mochten zijn. Ik ben redelijk geïrriteerd aan telefoon omdat ik het haar wat kwalijk neem dat ze mij niks heeft gezegd..
|
|
|
|
|
| 04-01-2013 |
| Droom 153: ondergronds opgesloten |
Samen met twee andere personen daal ik af in een lift. Ik weet niet waar
ik ben en het lijkt allemaal wat futuristisch. We stappen uit in een
grote ruimte. Het lijkt één of ander controlekwartier met in het midden
allemaal computers, maar uit een andere tijd. Het lijkt alsof wij uit de
toekomst komen en neergezet zijn in een tijd, die op dat moment
toekomstgericht is, maar voor ons toch heel erg achter staat. Ik maak
nog een grapje over de muis, dat die nog niet draadloos is. Het word me
snel erna duidelijk dat we niet naar hier gestuurd zijn om dit te
besturen, maar dat we opgesloten zitten en ze niet van plan zijn om ons
nog ooit te laten gaan. Ik voel aan de schuifdeuren of ik die niet
openkrijg en druk op de knopjes van de lift om ergens beweging in te
krijgen, vooral op de knop '0', maar er gebeurt niets. Aan één van de
liften hangt een bordje met instructies voor mensen die meer dan 3,8m
groot zijn. Ik denk, dat is hier misschien een soort van ondergrondse
geheime instelling die testen doen op mensen. Of misschien dienen wij
als voedsel voor één of ander raar wezen wat hier ergens achter gesloten
deuren zit.
Ik heb het gevoel dat we heel diep onder de grond zitten
en er heel veel verdiepingen en andere afgesloten ruimtes boven en
naast ons zijn.
Even later gaan we door een luik in de vloer nog een
verdiep lager. Het is hier heel duister en er is niemand anders behalve
ons drie, tot één van ons door de schacht via het laddertje terug naar
het luik klimt, om iets te gaan halen, ik denk water, maar als hij terug
beneden is zeg ik.. gij hebt het luik toch niet vergeten af te sluiten
he? om ervoor te zorgen dat er niemand anders binnen kan. Hij klimt
terug met het laddertje naar boven om te checken, maar blijft redelijk
lang weg. Als er dan weer iemand naar beneden komt dan is hij het niet,
maar iemand anders die om één of andere reden met hem van plaats heeft
verwisseld. Meer weet ik niet meer.
Ik had in de droom het gevoel dat alle hoop verloren was en ik nooit meer buiten zou komen.
|
|
|
|
|
| 31-12-2012 |
| Droom 152: de roeksia |
Ik ben in een vreemde stad. Het is al avond en ik heb ergens gelezen dat er ergens een leuk cafeetje moet liggen genaamd de 'roeksia'. Ik weet dat als ik deze straat altijd rechtdoor blijf volgen dat ik erop uitkom. Ik wandel over de kasseien straten, kom hier en daar wat kruispunten tegen, maar blijf rechtdoor gaan. Uiteindelijk zie ik het liggen, maar het lijkt donker en gesloten. Er schuin rechts tegenover ligt een klein eettentje. Er zitten een paar mensen buiten op het terrasje te eten. Als ik terug naar de roeksia kijk is er opeens wel wat licht binnen, maar ik denk oh ik zal hier wel gewoon naar binnen gaan. Bij de inkom ligt een witte vloer met een paar trapjes. Ik let op dat ik niet erover struikel en stap dan door tot achter. Ik open mijn portefeuille om te kijken of ik nog genoeg geld heb om iets te bestellen. Er staat plots een vrouw bij me en ze begint tegen me te babbelen. Ik vraag vanwaar ze is en ze gebaart naar haar oorbel. Die is wit met een zwarte druppelvormig symbool in. Ik denk ja moet ik dat daar nu uit afleiden. Ze ziet dat ik het niet weet en zegt dan, van azarbeidjan/kazachstan. Ja dat had ik nooit geraden. Als ik wil bestellen zeg ik tegen de man achter de toog dat ik eerst even moet kijken of ik genoeg geld bij heb, maar zie dan plots dat er meer insteekt dan ik dacht, dus ik begin te bestellen. Hij vraagt me of ik het wil meenemen en ik zeg van wel. De vrouw naast me reageert verbaasd. Ik denk dat ze graag mijn gezelschap wou aan tafel.
|
|
|
|
|
| 30-12-2012 |
| tweede poging WILD.. |
Deze ochtend kort na het ontwaken. Oplichtende kleuren en beelden flitsen voorbij. De rest is donker. Ik beeld me de voeten van vorige keer in, maar ik krijg een ander beeld. Ik voel me heel gebogen terwijl ik door de flitsende donkere tunnel naar beneden stap. Mijn hoofd voelt heel zwaar en hangt naar voor. Ik voel dat ik wegzak dus ik zeg in gedachten, bewust blijven, bewust blijven, bewust blijven, ... . Ik verschiet lichtjes en til mijn hoofd wat meer omhoog omdat ik het gevoel heb dat ze bijna de grond raakt. Mijn beeld verdwijnt en ik krijg een heel tintelend en licht gevoel. Meer licht ook weer opeens... concentratie verdwijnt en ik doe mijn ogen open want de poes is me ondertussen komen storen voor zijn ontbijt 
|
|
|
|
|
| 27-12-2012 |
| eerste poging WILD.. |
Heb vanmorgen een WILD (wakkere inductie van lucide dromen) geprobeerd. Dit zou 's morgens ongeveer een kwartiertje na het ontwaken het best moeten lukken.
Ik lig op mijn rug met mijn aandacht op mijn ademhaling gericht. Ik voel mijn ademhaling vertragen en krijg plots een beeld van voetstappen voor ogen. Ik probeer gewoon te 'kijken', zonder mijn aandacht van mijn ademhaling af te halen en probeer nergens aan te denken. Ik volg de voetstappen. Ik wil dat ze me letterlijk in een lucide droom doen stappen. Ik zie niets anders. Enkel de voeten. Het zijn donkere mannenschoenen die stappen op een wat zomperige donkere ondergrond. Ik verlies het donkere beeld en plots kriig ik een heel licht beeld. Geen figuren, enkel een warm licht beeld. Ik voel me wegzakken en herhaal in mezelf dat ik bewust wil blijven. Ik concentreer me op het bewust blijven en laat de rest gewoon gebeuren. Ik verschiet plots terwijl ik opeens wegzak waardoor ik mijn concentratie kwijt ben.
Ik beslis om het na deze eerste poging hierbij te laten. Volgende keer probeer ik opnieuw..
( --> Bij de WILD-techniek gaat de dromer rechtstreeks van de wakkere staat
naar de droomstaat. Tussen het in slaap vallen en het dromen zit de
hypnagogische staat. Als de dromer tijdens deze staat bewust kan
blijven, kan hij daarna bewust een droom beginnen.)
|
|
|
|
|
| 21-12-2012 |
| Droom 151: drassig natuurlandschap |
ik ben ergens in een vreemd land in een natuurlandschap. iemand had me de weg gewezen naar een plaats denk ik. ik ben alleen. er is geen pad meer en de begroeide zanderige bodem wordt wat drassig. ik denk dat er verderop moeras is. ik wil terugkeren, maar hoor dan luide stemmen. ik vertrouw het niet helemaal en verstop me achter een naaldboompje. ik gluur langs de boom door en zie een groepje wielrenners. ze komen de begroeide zanderige heuvel afgefietst en komen mijn richting uit. ik denk, die gaan mij toch zien dus ik zal maar gewoon verder stappen..
|
|
|
|
|
| 18-12-2012 |
| Droom 150: sleutel in sculptuur |
Ik wandel door een stadje, met smalle kronkelige kasseien straten. Het is ergens in de namiddag en er loopt nog wat volk rond. De winkels zijn voorzien van afdaken waar ik onder loop. Er heerst een rustige sfeer. Iets verderop kom ik een paar vrienden tegen, maar ik besef plots dat ik mijn gsm onderweg heb laten liggen/vallen en dat ik even terug moet stappen om te kijken of ze er nog ligt. Ik ben niet gehaast want ik schat de kansen erg hoog in dat ze ondertussen al is meegenomen door één of andere vinder. Als ik er terug aankom ligt mijn gsm voor een winkel gewoon nog op de grond, naast iemand's handtas en nog een winkeltasje. Ik raap mijn gsm op en stap terug naar mijn vrienden.
Even later gaan we een huis binnen. De andere twee moeten even weg, zodat ik daar even alleen ben. Ik heb iets op de grond gemorst (weet niet meer hoe) en met een grote doek/handdoek begin ik de vloer op te kuisen. Als ik erna even naar buiten stap om iets te doen (weet niet meer wat), dan zie ik een grote gladde stenen sculptuur naast de voordeur staan. Ik glij met mijn handen over de ronde donkergrijze vormen. De bovenkant heeft iets weg van een slakkenhuis en ik merk dat er binnenin iets ligt. Ik haal het er niet uit, maar met mijn vingertoppen voel ik dat het de huissleutel is. Als mijn vrienden terugkomen geef ik hen de raad om hun sleutel beter te verstoppen...
|
|
|
|
|
| 05-12-2012 |
| Droom 149: aap / enige ingerichte kamer |
Ik sta met mijn metekind op de oprit bij mijn ouders thuis. Het is donker buiten. Opeens zien we een aap. Hij rent rond en klimt in de bomen. Er staat één heel hoge boom waar een al even hoge ladder tegenaan staat. De aap klimt langs de ladder heel snel naar boven en glijdt dan via de ladder terug naar beneden. De aap komt korter bij ons. Loopt rond ons heen. Ik vind het niet zo een goed idee en zeg tegen mijn metekind dat we beter naar binnen gaan. De aap blijft toenadering zoeken terwijl we naar de garage stappen. Als truucje gooi ik een stokje weg zodat hij die kan gaan vangen en wij ondertussen naar binnen kunnen gaan zonder dat hij volgt. Ik sta al in de garage, maar mijn metekind nog niet en dan zegt ze dat de aap zich misschien niet alleen gaat kunnen redden buiten. Ik zeg haar dat apen niet binnen horen en vraag haar nogmaals om binnen te komen terwijl we het stokje weggooien en de aap er naartoe loopt...
terug in slaap gevallen en toen had ik volgende droom:
Ik woon in een nieuw huisje. Een wit rijhuisje. Eén kamer is helemaal ingericht als woonkamer, maar mijn bed staat er ook. Als ik de voordeur opendoe kom ik uit op een kleine witte stenen balkon met een trap aan. Ik ga de trap af en kom uit op het strand (geen zee). Als ik naar links langs de huisjes af wandel zie ik een collega van mij op een ander balkon staan. Ik zeg hem dat ik maar enkele huisjes van hem af woon.
Als ik terug mijn huisje binnenga merk ik op dat het er vrij donker is en dat ik buiten die ene kamer nog niets heb ingericht. De andere kamers staan leeg naast hier en daar wat houten ouderwetse kasten, waarschijnlijk van een vorige bewoner. De verwarming staat op. Ze zoemt redelijk luid. Ik zou de kamers wel willen inrichten maar weet niet goed hoe ik eraan zou beginnen. Ik voel me plots bang, alsof er een ander aanwezigheid in mijn huisje is. Ik stap een lege kamer binnen wat normaal gezien een slaapkamer is. Het is er vrij donker. Hier voel ik de aanwezigheid nog sterker. Ik draai aan de verwarmingsknop want ik wil niet dat die zo luid staat te zoemen als ik ga slapen en voor ik het besef klapt de deur van de slaapkamer dicht. Ik wil ze nog tegenhouden, maar ik ben te laat. Als ik erna uit het raam kijk denk ik bij mezelf dat de zee toch ergens kortbij moet zijn. Er staat plots een opgemaakt bed in de kamer. Ik leg me neer en val in slaap. Als ik terug wakker wordt merk ik op dat het de eerste keer is dat ik in het nieuwe huisje in de slaapkamer heb geslapen en niet in die enige ingerichte kamer...
|
|
|
|
|
| 04-12-2012 |
| Droom 148: Oude middelbare school |
Ik stap met mijn metekind haar school binnen. Ik ben heel verrast als dit mijn oude middelbare school blijkt te zijn. Ik kijk nieuwsgierig door de gangen. Er is veel veranderd maar ik herken het nog wel goed. Als we dan naar de balie toe gaan, weet ik plots weer wat we hier kwamen doen. Er zou een meisje uit haar klas thuis mishandeld worden. Mijn moeder zou dat tegen haar hebben verteld, dus ik vraag haar wat ze precies heeft gehoord. Het zou om een meisje gaan met een donkere huidskleur..
Ik herinner me nog iets dat we daarna bij dat meisje haar thuis zijn, maar verder niets meer..
Dan heb ik ook nog iets gedroomd over haaien..
|
|
|
|
|
| 30-11-2012 |
| Droom 147: schoolreünie |
Ik kom aan op de schoolreünie. Het is al donker buiten. Mijn vader heeft me gebracht met de auto. Mijn oude klasgenoten zitten buiten aan tafels. Ze zijn benieuwd om mij nog eens te zien. Mijn nichtje is er ook. Als ik uitstap voel ik me een beetje onzeker, maar dan ga ik rond om te kijken wie er allemaal is en om iedereen te begroeten. Plots is er veel minder volk. Ik vraag waar iedereen naartoe is en mijn vader wijst me naar een lokaaltje opzij van het huis. Ze zitten daar een quizje in te vullen. Ik herinner me de quiz, omdat ik ze eerder al heb ingevuld. Ik kijk op de uitslag van een oude klasgenoot en zie dat hij 70 heeft gescoord. Ik zeg hem dat ik net ietsje minder had, namelijk 68. De rest is nog druk bezig met nadenken en invullen.
Later zitten we in nederland voor een kroeg op de grond. Er is luide muziek, vooral van de kroeg aan de overkant van de straat. Ze noemt 'In de matrix'. Er is een verband tussen de twee kroegen, maar ik weet niet precies wat. Ik kijk achter me omhoog naar de naam van de kroeg waar wij zitten, maar die staat er niet op. De gevel en ramen zijn helemaal donker....
|
|
|
|
|
| 22-11-2012 |
| Droom 146: het zonnig zuiden of het actief noorden... |
Ik ben aan het werken. Kuisen, ergens in een sanitair gedeelte. Het wordt al donker en ik had er precies niet eerder bij stilgestaan dat ik na deze dag verlof heb. Ik zou de volgende ochtend met mijn auto naar het buitenland vertrekken, maar ik heb nog niet beslist naar waar. Het wordt al laat. Ga ik naar het warme zuiden? Ik bekijk wat zonnige postcard-achtige vakantieprentjes en bedenk me hoe fijn het zou zijn. Of ga ik naar het noorden, een naar mijn gevoel meer actieve vakantie opzoeken. Ik geraak er niet uit en het wordt maar later en later. Ik besef plots dat ik maar één dag heb, dus ik moet zien dat ik 's morgens op tijd vertrek, anders geraak ik nooit op tijd terug. Even krijg ik de gedachte om niet te kiezen, maar gewoon te vertrekken en zien waar ik uitkom...
|
|
|
|
|
| 17-11-2012 |
| Droom 145: dolfijnbootje |
Ik ben met mijn vader ergens in een grote stad in een vreemd land. Er zijn veel witte gebouwen en ik zie hier en daar water. Ik ben daar met een reden, maar weet niet meer welk. Mijn vader zegt dat hij eerder ergens een fontein heeft gezien toen hij rondliep met mijn moeder. Ik weet niet welke fontein hij bedoelt en we wandelen door wat straten om te zoeken waar dat geweest kan zijn, maar we vinden het niet.
Later zit ik met mijn moeder in de auto. We rijden over een expressweg. Het is ergens in de namiddag en er is weinig verkeer op de baan. We zijn goedgezind en babbelen en lachen erop los. Ik zie dan plots de oceaan, niet zo veraf. Ik zeg tegen haar, heb je al eens links gekeken? Bedoeld op het mooie uitzicht, maar ik heb de indruk dat zij de schoonheid niet echt beseft. Even later zie ik ook rechts van ons de oceaan, niet zo veraf en ik denk.. hoe kan dat nu? Aan beide kanten van de straat ligt water...
De oceaan is lager gelegen dan de baan. Aan de rechterkant zijn meer rotsen en een stukje strand. Een paar honderd meter verder. Aan de linkerkant zie ik enkel het water tussen wat gebouwen en bomen door..
Even later zitten we plots in een roeibootje. Het is een opblaasbootje. Ik denk nee.. ik wil geen opblaasbootje, want die kunnen sneller stuk gaan en probeer me in te beelden dat het een houten boot is ofzo, maar hij verandert elke keer terug in een opblaasboot. We slaan rechts af, maar de stroming wordt nu te sterk en ik krijg het bootje niet meer gepeddeld in de richting die ik wou. De achterkant van het bootje gaat even onder, samen met mijn moeder. Ik neem haar arm om haar terug recht te trekken. Het bootje ligt dan ook weer recht. We worden met ons bootje richting een huis gesleurd. Ik stap uit en als ik mijn bootje uit het water neem zie ik dat het de vorm van een dolfijn heeft. Wat een wonder dat we daarmee tot hier zijn geraakt. Mijn moeder is al binnen. Mijn zicht is naar onder gericht. Ik zie de natte vloer aan de inkom. Waarschijnlijk van mijn moeder die me al voor was. De inkomdeur is van mat wit glas. Ik duw ze open en zie in de inkomhal grote zwarte matte tegels. Links is een deur en ik ga binnen..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
