 |
|
|
| Paikea's dromendagboek |
| Ik hou van dromen. Niet zozeer om ze te kunnen ontcijferen of analyseren, want voor mij is het al voldoende om mijn dromen gewoon te kunnen 'zien'. Ik ben ervan overtuigd dat mijn onderbewuste precies weet wat er
moet gebeuren en wat het moet doen voor mij om in evenwicht te blijven. Het enige wat ik moet doen, is voelen wat er binnenin mij omgaat... en dat is nu net wat soms zo moeilijk is. Dromen brengen me dichter bij mezelf.
Laten datgene los wat me in de echte wereld vasthoudt en laten me voelen wat het is om vrij te zijn in mijn eigen hoofd...
|
|
| 07-01-2013 |
 Droom 155: misschien was zij dat wel echt? |
Ik stap het gebouw binnen en zie aan mijn rechterkant een lange gang met allemaal deuren. Een verzorgster komt net de gang op en ik stel haar even de vraag waar ik mijn (overleden) oma kan vinden. Zij heeft er niet meteen een antwoord op en vraagt naar haar naam. Ze kan me nog niet zeggen waar ik mijn oma kan vinden en dan neemt ze me mee een kamer binnen waar allemaal verzorgsters zitten. Ondertussen vraagt ze me hoe mijn oma eruit ziet. Ik wil het net proberen uitleggen tot ik aan de tafel tussen de verpleegsters een vrouw zie die heel hard op mijn oma lijkt. Ze ziet er heel mooi en gelukkig uit. Ik wijs naar haar en zeg, ze lijkt heel veel op haar, maar niemand blijkt te weten over wie ik het heb. Zoveel kamers. Hoe ga ik haar nu moeten vinden. Allemaal één voor één afgaan?.. en terwijl ik rondloop in het gebouw denk ik, misschien was zij dat wel echt tussen die verpleegsters? Ik kom uit op een grote zaal met bordeuax gordijnen over één lengte. Mijn vader is daar ook. Ik kijk achter de gordijnen en daar is nog een deur die naar een kamer leidt waar allemaal tweedehandsspulletjes verkocht worden. Ik slenter wat door de kamer en kijk naar de spulletjes. Daarna ga ik terug door de deur en het gordijn naar de grote zaal naar mijn vader toe. Ik moest hem iets zeggen maar ik weet niet meer wat..
|
|
|
|
|
| 06-01-2013 |
| Droom 154: Brug/personeelsfeestje |
Het is avond en ik ben ergens in het buitenland. Er is nog een koppel meegereisd en we hebben gepland om daar te blijven kamperen, maar om een reden die ik me niet meer herinner kan het koppel plots niet meer blijven. Ik zeg dan geen probleem, blijf ik wel alleen hier en ga een hotel binnen. Even later is het dag en zit ik in de auto. Ik rij richting een grote brug. Het water is redelijk onrustig. Ik parkeer de auto en klim zijlings langs de brug over betonnen balken om het uitzicht te kunnen zien. Ik vraag me af of het ver is te voet naar de zee. Als ik me omdraai om terug te klimmen hangt daar plots mijn ex in de weg. Hij wil ook tot daar klimmen, maar we kunnen er niet beiden tegelijk langs. Hij moet eerst opzij gaan om mij door te laten en zal dan pas door kunnen klimmen..
wakker geworden door mijn kat.
opnieuw in slaap gevallen en een tweede droom gehad:
Er is een personeelsfeestje gepland. Mijn zus en schoonbroer zijn thuis. Ik dacht dat het feestje om 22u was en het is 21u50. Ik heb nog lasagne staan in de koelkast en wil die nog even voorschotelen voor ik vertrek. Ik bel voor de zekerheid nog even naar mijn collega om te zien als ik me niet van uur vergis. Als ik haar aan de lijn krijg zegt ze dat het feestje gisteren om 21u25 al heeft plaatsgevonden. Ik snap het niet goed en zeg tegen haar dat feestje was toch pas vandaag? Ja zegt ze maar ze hebben het gisteren al gedaan in de plaats. Ik zeg hoezo wouden ze de rest dan niet meer uitnodigen? Ja zegt ze en ik zeg ah zo dan wouden ze mij er niet meer bij. Ik noem nog wat namen op van collegas waarvan ik vermoed dat die er wel nog bij mochten zijn. Ik ben redelijk geïrriteerd aan telefoon omdat ik het haar wat kwalijk neem dat ze mij niks heeft gezegd..
|
|
|
|
|
| 04-01-2013 |
| Droom 153: ondergronds opgesloten |
Samen met twee andere personen daal ik af in een lift. Ik weet niet waar
ik ben en het lijkt allemaal wat futuristisch. We stappen uit in een
grote ruimte. Het lijkt één of ander controlekwartier met in het midden
allemaal computers, maar uit een andere tijd. Het lijkt alsof wij uit de
toekomst komen en neergezet zijn in een tijd, die op dat moment
toekomstgericht is, maar voor ons toch heel erg achter staat. Ik maak
nog een grapje over de muis, dat die nog niet draadloos is. Het word me
snel erna duidelijk dat we niet naar hier gestuurd zijn om dit te
besturen, maar dat we opgesloten zitten en ze niet van plan zijn om ons
nog ooit te laten gaan. Ik voel aan de schuifdeuren of ik die niet
openkrijg en druk op de knopjes van de lift om ergens beweging in te
krijgen, vooral op de knop '0', maar er gebeurt niets. Aan één van de
liften hangt een bordje met instructies voor mensen die meer dan 3,8m
groot zijn. Ik denk, dat is hier misschien een soort van ondergrondse
geheime instelling die testen doen op mensen. Of misschien dienen wij
als voedsel voor één of ander raar wezen wat hier ergens achter gesloten
deuren zit.
Ik heb het gevoel dat we heel diep onder de grond zitten
en er heel veel verdiepingen en andere afgesloten ruimtes boven en
naast ons zijn.
Even later gaan we door een luik in de vloer nog een
verdiep lager. Het is hier heel duister en er is niemand anders behalve
ons drie, tot één van ons door de schacht via het laddertje terug naar
het luik klimt, om iets te gaan halen, ik denk water, maar als hij terug
beneden is zeg ik.. gij hebt het luik toch niet vergeten af te sluiten
he? om ervoor te zorgen dat er niemand anders binnen kan. Hij klimt
terug met het laddertje naar boven om te checken, maar blijft redelijk
lang weg. Als er dan weer iemand naar beneden komt dan is hij het niet,
maar iemand anders die om één of andere reden met hem van plaats heeft
verwisseld. Meer weet ik niet meer.
Ik had in de droom het gevoel dat alle hoop verloren was en ik nooit meer buiten zou komen.
|
|
|
|
|
| 31-12-2012 |
| Droom 152: de roeksia |
Ik ben in een vreemde stad. Het is al avond en ik heb ergens gelezen dat er ergens een leuk cafeetje moet liggen genaamd de 'roeksia'. Ik weet dat als ik deze straat altijd rechtdoor blijf volgen dat ik erop uitkom. Ik wandel over de kasseien straten, kom hier en daar wat kruispunten tegen, maar blijf rechtdoor gaan. Uiteindelijk zie ik het liggen, maar het lijkt donker en gesloten. Er schuin rechts tegenover ligt een klein eettentje. Er zitten een paar mensen buiten op het terrasje te eten. Als ik terug naar de roeksia kijk is er opeens wel wat licht binnen, maar ik denk oh ik zal hier wel gewoon naar binnen gaan. Bij de inkom ligt een witte vloer met een paar trapjes. Ik let op dat ik niet erover struikel en stap dan door tot achter. Ik open mijn portefeuille om te kijken of ik nog genoeg geld heb om iets te bestellen. Er staat plots een vrouw bij me en ze begint tegen me te babbelen. Ik vraag vanwaar ze is en ze gebaart naar haar oorbel. Die is wit met een zwarte druppelvormig symbool in. Ik denk ja moet ik dat daar nu uit afleiden. Ze ziet dat ik het niet weet en zegt dan, van azarbeidjan/kazachstan. Ja dat had ik nooit geraden. Als ik wil bestellen zeg ik tegen de man achter de toog dat ik eerst even moet kijken of ik genoeg geld bij heb, maar zie dan plots dat er meer insteekt dan ik dacht, dus ik begin te bestellen. Hij vraagt me of ik het wil meenemen en ik zeg van wel. De vrouw naast me reageert verbaasd. Ik denk dat ze graag mijn gezelschap wou aan tafel.
|
|
|
|
|
| 30-12-2012 |
| tweede poging WILD.. |
Deze ochtend kort na het ontwaken. Oplichtende kleuren en beelden flitsen voorbij. De rest is donker. Ik beeld me de voeten van vorige keer in, maar ik krijg een ander beeld. Ik voel me heel gebogen terwijl ik door de flitsende donkere tunnel naar beneden stap. Mijn hoofd voelt heel zwaar en hangt naar voor. Ik voel dat ik wegzak dus ik zeg in gedachten, bewust blijven, bewust blijven, bewust blijven, ... . Ik verschiet lichtjes en til mijn hoofd wat meer omhoog omdat ik het gevoel heb dat ze bijna de grond raakt. Mijn beeld verdwijnt en ik krijg een heel tintelend en licht gevoel. Meer licht ook weer opeens... concentratie verdwijnt en ik doe mijn ogen open want de poes is me ondertussen komen storen voor zijn ontbijt 
|
|
|
|
|
| 27-12-2012 |
| eerste poging WILD.. |
Heb vanmorgen een WILD (wakkere inductie van lucide dromen) geprobeerd. Dit zou 's morgens ongeveer een kwartiertje na het ontwaken het best moeten lukken.
Ik lig op mijn rug met mijn aandacht op mijn ademhaling gericht. Ik voel mijn ademhaling vertragen en krijg plots een beeld van voetstappen voor ogen. Ik probeer gewoon te 'kijken', zonder mijn aandacht van mijn ademhaling af te halen en probeer nergens aan te denken. Ik volg de voetstappen. Ik wil dat ze me letterlijk in een lucide droom doen stappen. Ik zie niets anders. Enkel de voeten. Het zijn donkere mannenschoenen die stappen op een wat zomperige donkere ondergrond. Ik verlies het donkere beeld en plots kriig ik een heel licht beeld. Geen figuren, enkel een warm licht beeld. Ik voel me wegzakken en herhaal in mezelf dat ik bewust wil blijven. Ik concentreer me op het bewust blijven en laat de rest gewoon gebeuren. Ik verschiet plots terwijl ik opeens wegzak waardoor ik mijn concentratie kwijt ben.
Ik beslis om het na deze eerste poging hierbij te laten. Volgende keer probeer ik opnieuw..
( --> Bij de WILD-techniek gaat de dromer rechtstreeks van de wakkere staat
naar de droomstaat. Tussen het in slaap vallen en het dromen zit de
hypnagogische staat. Als de dromer tijdens deze staat bewust kan
blijven, kan hij daarna bewust een droom beginnen.)
|
|
|
|
|
| 21-12-2012 |
| Droom 151: drassig natuurlandschap |
ik ben ergens in een vreemd land in een natuurlandschap. iemand had me de weg gewezen naar een plaats denk ik. ik ben alleen. er is geen pad meer en de begroeide zanderige bodem wordt wat drassig. ik denk dat er verderop moeras is. ik wil terugkeren, maar hoor dan luide stemmen. ik vertrouw het niet helemaal en verstop me achter een naaldboompje. ik gluur langs de boom door en zie een groepje wielrenners. ze komen de begroeide zanderige heuvel afgefietst en komen mijn richting uit. ik denk, die gaan mij toch zien dus ik zal maar gewoon verder stappen..
|
|
|
|
|
| 18-12-2012 |
| Droom 150: sleutel in sculptuur |
Ik wandel door een stadje, met smalle kronkelige kasseien straten. Het is ergens in de namiddag en er loopt nog wat volk rond. De winkels zijn voorzien van afdaken waar ik onder loop. Er heerst een rustige sfeer. Iets verderop kom ik een paar vrienden tegen, maar ik besef plots dat ik mijn gsm onderweg heb laten liggen/vallen en dat ik even terug moet stappen om te kijken of ze er nog ligt. Ik ben niet gehaast want ik schat de kansen erg hoog in dat ze ondertussen al is meegenomen door één of andere vinder. Als ik er terug aankom ligt mijn gsm voor een winkel gewoon nog op de grond, naast iemand's handtas en nog een winkeltasje. Ik raap mijn gsm op en stap terug naar mijn vrienden.
Even later gaan we een huis binnen. De andere twee moeten even weg, zodat ik daar even alleen ben. Ik heb iets op de grond gemorst (weet niet meer hoe) en met een grote doek/handdoek begin ik de vloer op te kuisen. Als ik erna even naar buiten stap om iets te doen (weet niet meer wat), dan zie ik een grote gladde stenen sculptuur naast de voordeur staan. Ik glij met mijn handen over de ronde donkergrijze vormen. De bovenkant heeft iets weg van een slakkenhuis en ik merk dat er binnenin iets ligt. Ik haal het er niet uit, maar met mijn vingertoppen voel ik dat het de huissleutel is. Als mijn vrienden terugkomen geef ik hen de raad om hun sleutel beter te verstoppen...
|
|
|
|
|
| 05-12-2012 |
| Droom 149: aap / enige ingerichte kamer |
Ik sta met mijn metekind op de oprit bij mijn ouders thuis. Het is donker buiten. Opeens zien we een aap. Hij rent rond en klimt in de bomen. Er staat één heel hoge boom waar een al even hoge ladder tegenaan staat. De aap klimt langs de ladder heel snel naar boven en glijdt dan via de ladder terug naar beneden. De aap komt korter bij ons. Loopt rond ons heen. Ik vind het niet zo een goed idee en zeg tegen mijn metekind dat we beter naar binnen gaan. De aap blijft toenadering zoeken terwijl we naar de garage stappen. Als truucje gooi ik een stokje weg zodat hij die kan gaan vangen en wij ondertussen naar binnen kunnen gaan zonder dat hij volgt. Ik sta al in de garage, maar mijn metekind nog niet en dan zegt ze dat de aap zich misschien niet alleen gaat kunnen redden buiten. Ik zeg haar dat apen niet binnen horen en vraag haar nogmaals om binnen te komen terwijl we het stokje weggooien en de aap er naartoe loopt...
terug in slaap gevallen en toen had ik volgende droom:
Ik woon in een nieuw huisje. Een wit rijhuisje. Eén kamer is helemaal ingericht als woonkamer, maar mijn bed staat er ook. Als ik de voordeur opendoe kom ik uit op een kleine witte stenen balkon met een trap aan. Ik ga de trap af en kom uit op het strand (geen zee). Als ik naar links langs de huisjes af wandel zie ik een collega van mij op een ander balkon staan. Ik zeg hem dat ik maar enkele huisjes van hem af woon.
Als ik terug mijn huisje binnenga merk ik op dat het er vrij donker is en dat ik buiten die ene kamer nog niets heb ingericht. De andere kamers staan leeg naast hier en daar wat houten ouderwetse kasten, waarschijnlijk van een vorige bewoner. De verwarming staat op. Ze zoemt redelijk luid. Ik zou de kamers wel willen inrichten maar weet niet goed hoe ik eraan zou beginnen. Ik voel me plots bang, alsof er een ander aanwezigheid in mijn huisje is. Ik stap een lege kamer binnen wat normaal gezien een slaapkamer is. Het is er vrij donker. Hier voel ik de aanwezigheid nog sterker. Ik draai aan de verwarmingsknop want ik wil niet dat die zo luid staat te zoemen als ik ga slapen en voor ik het besef klapt de deur van de slaapkamer dicht. Ik wil ze nog tegenhouden, maar ik ben te laat. Als ik erna uit het raam kijk denk ik bij mezelf dat de zee toch ergens kortbij moet zijn. Er staat plots een opgemaakt bed in de kamer. Ik leg me neer en val in slaap. Als ik terug wakker wordt merk ik op dat het de eerste keer is dat ik in het nieuwe huisje in de slaapkamer heb geslapen en niet in die enige ingerichte kamer...
|
|
|
|
|
| 04-12-2012 |
| Droom 148: Oude middelbare school |
Ik stap met mijn metekind haar school binnen. Ik ben heel verrast als dit mijn oude middelbare school blijkt te zijn. Ik kijk nieuwsgierig door de gangen. Er is veel veranderd maar ik herken het nog wel goed. Als we dan naar de balie toe gaan, weet ik plots weer wat we hier kwamen doen. Er zou een meisje uit haar klas thuis mishandeld worden. Mijn moeder zou dat tegen haar hebben verteld, dus ik vraag haar wat ze precies heeft gehoord. Het zou om een meisje gaan met een donkere huidskleur..
Ik herinner me nog iets dat we daarna bij dat meisje haar thuis zijn, maar verder niets meer..
Dan heb ik ook nog iets gedroomd over haaien..
|
|
|
|
|
| 30-11-2012 |
| Droom 147: schoolreünie |
Ik kom aan op de schoolreünie. Het is al donker buiten. Mijn vader heeft me gebracht met de auto. Mijn oude klasgenoten zitten buiten aan tafels. Ze zijn benieuwd om mij nog eens te zien. Mijn nichtje is er ook. Als ik uitstap voel ik me een beetje onzeker, maar dan ga ik rond om te kijken wie er allemaal is en om iedereen te begroeten. Plots is er veel minder volk. Ik vraag waar iedereen naartoe is en mijn vader wijst me naar een lokaaltje opzij van het huis. Ze zitten daar een quizje in te vullen. Ik herinner me de quiz, omdat ik ze eerder al heb ingevuld. Ik kijk op de uitslag van een oude klasgenoot en zie dat hij 70 heeft gescoord. Ik zeg hem dat ik net ietsje minder had, namelijk 68. De rest is nog druk bezig met nadenken en invullen.
Later zitten we in nederland voor een kroeg op de grond. Er is luide muziek, vooral van de kroeg aan de overkant van de straat. Ze noemt 'In de matrix'. Er is een verband tussen de twee kroegen, maar ik weet niet precies wat. Ik kijk achter me omhoog naar de naam van de kroeg waar wij zitten, maar die staat er niet op. De gevel en ramen zijn helemaal donker....
|
|
|
|
|
| 22-11-2012 |
| Droom 146: het zonnig zuiden of het actief noorden... |
Ik ben aan het werken. Kuisen, ergens in een sanitair gedeelte. Het wordt al donker en ik had er precies niet eerder bij stilgestaan dat ik na deze dag verlof heb. Ik zou de volgende ochtend met mijn auto naar het buitenland vertrekken, maar ik heb nog niet beslist naar waar. Het wordt al laat. Ga ik naar het warme zuiden? Ik bekijk wat zonnige postcard-achtige vakantieprentjes en bedenk me hoe fijn het zou zijn. Of ga ik naar het noorden, een naar mijn gevoel meer actieve vakantie opzoeken. Ik geraak er niet uit en het wordt maar later en later. Ik besef plots dat ik maar één dag heb, dus ik moet zien dat ik 's morgens op tijd vertrek, anders geraak ik nooit op tijd terug. Even krijg ik de gedachte om niet te kiezen, maar gewoon te vertrekken en zien waar ik uitkom...
|
|
|
|
|
| 17-11-2012 |
| Droom 145: dolfijnbootje |
Ik ben met mijn vader ergens in een grote stad in een vreemd land. Er zijn veel witte gebouwen en ik zie hier en daar water. Ik ben daar met een reden, maar weet niet meer welk. Mijn vader zegt dat hij eerder ergens een fontein heeft gezien toen hij rondliep met mijn moeder. Ik weet niet welke fontein hij bedoelt en we wandelen door wat straten om te zoeken waar dat geweest kan zijn, maar we vinden het niet.
Later zit ik met mijn moeder in de auto. We rijden over een expressweg. Het is ergens in de namiddag en er is weinig verkeer op de baan. We zijn goedgezind en babbelen en lachen erop los. Ik zie dan plots de oceaan, niet zo veraf. Ik zeg tegen haar, heb je al eens links gekeken? Bedoeld op het mooie uitzicht, maar ik heb de indruk dat zij de schoonheid niet echt beseft. Even later zie ik ook rechts van ons de oceaan, niet zo veraf en ik denk.. hoe kan dat nu? Aan beide kanten van de straat ligt water...
De oceaan is lager gelegen dan de baan. Aan de rechterkant zijn meer rotsen en een stukje strand. Een paar honderd meter verder. Aan de linkerkant zie ik enkel het water tussen wat gebouwen en bomen door..
Even later zitten we plots in een roeibootje. Het is een opblaasbootje. Ik denk nee.. ik wil geen opblaasbootje, want die kunnen sneller stuk gaan en probeer me in te beelden dat het een houten boot is ofzo, maar hij verandert elke keer terug in een opblaasboot. We slaan rechts af, maar de stroming wordt nu te sterk en ik krijg het bootje niet meer gepeddeld in de richting die ik wou. De achterkant van het bootje gaat even onder, samen met mijn moeder. Ik neem haar arm om haar terug recht te trekken. Het bootje ligt dan ook weer recht. We worden met ons bootje richting een huis gesleurd. Ik stap uit en als ik mijn bootje uit het water neem zie ik dat het de vorm van een dolfijn heeft. Wat een wonder dat we daarmee tot hier zijn geraakt. Mijn moeder is al binnen. Mijn zicht is naar onder gericht. Ik zie de natte vloer aan de inkom. Waarschijnlijk van mijn moeder die me al voor was. De inkomdeur is van mat wit glas. Ik duw ze open en zie in de inkomhal grote zwarte matte tegels. Links is een deur en ik ga binnen..
|
|
|
|
|
| 16-11-2012 |
| Droom 144: sms zonsverduistering |
Ik sta in de badkamer van mijn ouders. De buurman rijdt met zijn auto op de wei tussen de twee huizen aan zijne kant. Hij stapt uit. Het is de eerste keer dat ik hem zie. Hij is veel jonger dan ik dacht. Heeft zwart haar en is redelijk klein. Een zuiders type. Heel kort erna stapt hij vluchtig terug in zijn auto en vertrekt, alsof hij iets vergeten is. Dan weer heel kort erna rijdt hij terug de wei op, maar aan onze kant. Hij stapt uit met een klein kind. Hij zet het kind op zijn schouders en loopt er vluchtig mee naar zijn huis. Dan komt hij terug en zijn er nog andere kinderen aan de auto.. De rest weet ik niet meer zo goed. We zeggen nog iets tegen mekaar, maar ik weet niet meer wat. Kort erna, vlak voor mijn wekker afgaat krijg ik een sms van iemand.. iets over een 'zonsverduistering' en 'ondergaan'...
|
|
|
|
|
| 13-11-2012 |
| Droom 143: One old woman turns evil... (engels gedroomd) |
Twee oude vrouwen. Dating with men. One old woman turns evil. The other old woman has info, dangerous for the evil woman to know. The one with the info is suddenly younger. Zij en ik helpen mekaar om de info geheim te houden, maar ik ben zwak. Ik voel de drang om het te vertellen. Zij moedigt me aan om niks vrij te geven.We staan aan een keldergat in de vloer met een houten ladder. Ik ga naar beneden on iets te halen. Plots wordt de andere vrouw zwak. Zij verwittigt me nog dat ze het gaat vertellen, alsof ze in een ban gehouden wordt en geen andere keus meer heeft dan toegeven. Nu ben ik plots sterker. Ik klim naar boven. Zij wil me nog iets aangeven wat het geheim kan onthullen. Het is een sponsen bal en er hangen wat afgeknipte haarlokjes rond. Ik neem het aan met mijn twee handen, maar net op dat moment wordt de oude vrouw nog meer 'evil', krijgt een freaky spookgezicht en bijt in de handen van de jongere vrouw wiens handen nu in mijn handen zitten. Ik omklem haar handen met de sponsen bal erin. Ik wil het kost wat kost geheim houden en bijt op mijn beurt in de handen van de freaky oude vrouw.
Ik schiet wakker. Heel bezweet en bang. De droom was in het engels. Eerste nachtmerrie in mijn nieuwe thuis.Eng gevoel dat mijn nieuwe veilige omgeving 'geschonden' is door de nachtmerrie..
ben erna terug gaan slapen en ik droomde dat ik in mijn droomdagboek deze droom aan het noteren was en dat ik opmerkte dat ik tussen deze droom en de vorige droom die ik in het echt heb opgeschreven, nog twee andere dromen staan waar ik niks van weet. ik probeer een stukje te lezen maar herinner me niets van die twee dromen...
|
|
|
|
|
| 31-10-2012 |
| Droom 142: Curry |
Ik deed om onbekende redenen currypoeder in mijn oor 
|
|
|
|
|
| 26-10-2012 |
| Droom 141: Ik voel haar verdriet en wil bij haar zijn tot ze sterft... |
Bukken, zegt er iemand op een rustige toon om geen plotse paniek te willen zaaien. De groep mensen bukt neer en kort erna.. "Pets".. Het geluid van gebroken glas. Een kogel vliegt door het raam. Iemand die niet op tijd bukte word geraakt. We houden ons nog even laag. Er volgen nog enkele kogels, tot er een stilte valt. We staan voorzichtig op en ik kijk uit het raam, maar zie een schutter opnieuw richten. Ik zeg dat iedereen terug moet bukken. Weer iemand is te laat en wordt geraakt. Er volgen nog enkele schoten en dan erna stilte.
Later is de schutter binnen bij ons. Het is een vrouw. Ik geraak met haar in gevecht waarbij ze het geweer op mij richt, maar ik ben iets sterker en kan de richting van het geweer ombuigen naar haarzelf toe. Ik kijk in haar ogen en voel plots haar pijn. Ze wil haarzelf dood maken. Ze neemt een glas met een fataal drankje en gaat al sippend aan tafel zitten. Ik stap naar haar toe, draai haar om en omhels haar. Ik voel haar verdriet en wil bij haar zijn als ze sterft zodat ze niet alleen is...
|
|
|
|
|
| 18-10-2012 |
| Droom 140: Keukentafel van zand |
Ik ben bij mijn ouders op visite en hun keukentafel bestaat uit zand. Mijn broer is ook daar. Ik verstop blikjes frisdrank in de tafel om hun te foppen en ze hun drinken zelf moeten opgraven. Er zijn blikjes 7up, ice tea en nog een paar andere drankjes.
Dan is het dringend tijd om te vertrekken want ik moet mijn katten nog naar huis brengen voor ik naar school ga. Ik ga naar mijn oude slaapkamer waar de draagkooi al klaar staat. Ik roep hun en ze komen meteen naar mij toe. Ze gaan vanzelf de kooi in alsof ze blij zijn dat ze naar huis mogen. Ik maak de kooi vast met zwarte ijzerdraad. Eentje hangt er al aan. Een ander ligt op de grond..
|
|
|
|
|
| 17-10-2012 |
| Droom 139: Witte lantaarns |
Ik krijg de opdracht om de voeten van lantaarns naast straat zuiver te maken. De lantaarns zijn wit. Het is herfstig weer en er liggen afgevallen blaadjes op straat. De eerste lantaarn staat op de hoek van een straat. Ik pak mijn doek en veeg rondom de ronde voet. Daarna ga ik naar de volgende lantaarn. Er staat een stenen muur achter de lantaarns en even later merk ik dat er daklozen bovenop de muur liggen. Sommige brabbelen wat. Het meeste onverstaanbaar. Ene hoor ik zeggen dat hij vroeger iedereen graag had.
Ik kuis door maar voel me niet erg op mijn gemak want ik weet niet of ze gevaarlijk zijn of niet..
|
|
|
|
|
| 16-10-2012 |
| Droom 138: de heks heeft zelfmoord gepleegd.. |
Ik ben op een nieuwe school. Ken er niemand. Ik heb een bord spaghetti besteld, maar als ik mijn bord krijg denk ik, het is wel nog erg vroeg op de dag om al spaghetti te eten. Ik wandel met mijn bord door de gang en probeer me een weg te banen door de drukte. Ik zie dan nog een meisje die ook een bord spaghetti vast heeft en ik denk, dat is precies ook een aparte zoals mij, en ga bij haar staan. We eten samen onze spaghetti en worden vriendinnen. Ze heeft lichtbruin halflang haar met een lichte krul erin.
Even later verlaten we samen het schoolterrein en wandelen richting een villa die schuin tegenover de school ligt. Ik moet dringend naar het toilet. We gaan de villa binnen, maar weten dan dat er een heks woont. We rennen naar het toilet en doen snel de deur achter ons dicht. Voor we vertrekken zeg ik tegen haar, als we hier buiten lopen, dan moet ge blijven rennen zo hard ge kunt, zonder om te kijken, wat er ook gebeurd.
Ik doe de deur weer open en we beginnen te lopen, richting uitgang van de villa. Tijdens het rennen zie ik de heks door de deuropening in de eetkamer staan. Er valt me een grote luster op die boven haar hangt. We blijven rennen, zo snel we kunnen. Over de straat. Steken de straat schuin over en komen al snel terug uit op het schoolterrein.
Later in de droom krijg ik te horen dat de heks zelfmoord heeft gepleegd. Ik bedenk me dat ze haar misschien heeft opgehangen aan de grote luster.
We gaan naar de villa om het te onderzoeken. Mijn moeder is erbij en nog anderen. We staan in de eetkamer en iemand draait de grote schroeven los waarmee de luster aan het plafond is bevestigd. Er steekt een klein doorschijnend cilindervormig doosje in. Ik neem het vast en zie aan de onderkant dat er iets opgeschreven staat met grote zwarte letters. De inhoud van het doosje weet ik niet meer, want het was vooral de tekst die mijn aandacht trok. Mijn moeder vond nog een doosje in de luster met een halsketting in.
De tekst op het doosje was ik bij het ontwaken kwijt..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
