 |
|
|
| Paikea's dromendagboek |
| Ik hou van dromen. Niet zozeer om ze te kunnen ontcijferen of analyseren, want voor mij is het al voldoende om mijn dromen gewoon te kunnen 'zien'. Ik ben ervan overtuigd dat mijn onderbewuste precies weet wat er
moet gebeuren en wat het moet doen voor mij om in evenwicht te blijven. Het enige wat ik moet doen, is voelen wat er binnenin mij omgaat... en dat is nu net wat soms zo moeilijk is. Dromen brengen me dichter bij mezelf.
Laten datgene los wat me in de echte wereld vasthoudt en laten me voelen wat het is om vrij te zijn in mijn eigen hoofd...
|
|
| 24-12-2014 |
 Droom 206: ventilator |
Ik ben in een winkel en wil een ventilator kopen, maar als ik aan de kassa kom en de ventilator zie staan bedenk ik me dat ik nog een andere ventilator achteraan in de winkel had gezien die er iets beter uitziet. Ik vraag aan de verkoper wat het verschil is tussen de twee, maar hij kan niet echt een duidelijk antwoord geven. Ik vraag dan naar het verschil in prijs en hij zegt een paar honderd euro. Ik kies dan maar voor deze ventilator. Ik steek mijn bankkaartje in, maar de betaling duurt nogal lang en ik bedenk me dat ik eigenlijk geen idee heb hoeveel dit ding kost. Ik zie dan op het schermpje 818,... nog iets staan en zet de verkoper onder druk om de betaling te annuleren want zoveel geld wil ik daar niet aan geven. Met een rode stotterende kop probeert hij te protesteren, maar ik zeg dat ik anders in de deuropening met mijn ventilator blijf zitten tot iemand hem van mij heeft overgekocht...
|
|
|
|
|
| 17-12-2014 |
| Droom 205: ik lig nog in die stoel waar ik ervoor zat, in een diepe slaap |
Tijdens een middagdutje:
Ik droom dat ik tijdens een les in de aula in slaap ben gevallen. Ik denk dan dat ik terug wakker ben en schuif een stoel op naar rechts (weet niet meer precies waarom), maar als ik links van mij kijk zie ik dat ik nog niet wakker ben want ik lig nog in die stoel waar ik ervoor zat, in een diepe slaap. Ik besluit dan maar om me ook in deze stoel achteruit te laten zakken en probeer terug in slaap te geraken. Ik sluit mijn ogen en voel mezelf wegzakken in een diepe slaap. Een tintelend gevoel aan mijn linkerkant overtuigt me dat ik terug naar mijn andere slapende lichaam toe getrokken word. Ik laat het gebeuren en probeer bewust te voelen wat ik ervaar. Ik zak nog dieper weg. Even later probeer ik te ontwaken om te zien of ik terug in mijn (slapende) lichaam zit (op de eerste stoel) en dat blijkt het geval, maar als ik opsta en uit de aula wil stappen verlopen mijn bewegingen heel erg moeizaam, alsof er een deel van mijn lichaam nog in slaap is.
Ik hoor ook dat een medestudent een verslag luidop aan het voorlezen is en denk oei ik ga niet kunnen meedoen want ik heb mijn verslag al bij een andere docente ingeleverd. Ik herinner me nog dat ik mijn verslag op haar bureel ben gaan inleveren en als ik uit haar bureel stapte een beetje de weg kwijt was. Misschien heb ik de foute deur genomen? Ik stap terug haar bureel binnen, maar zie dan dat het toch de juiste deur was. Ik ga terug door dezelfde deur naar buiten en ben helemaal gedesoriënteerd want ik herken deze gang niet en weet niet waar ik naartoe moet.
Ik kan dit tweede stukje droom niet goed plaatsen omdat ik niet weet of het gebeurde vóór, tijdens of na mijn droom-in-de-droom...
|
|
|
|
|
| 27-11-2014 |
| Droom 204: hoe lang zijt gij hier al?! |
In deze droom woon ik in een ander appartement. Het gebouw heeft meerdere verdiepen. Als ik de trappen opstap merk ik dat ze overal hetzelfde uitziet, behalve het laatste stuk trap dat naar de bovenste verdieping gaat. Hier is de trap plots veel authentieker en karaktervol en er ligt een tapijt op de treden. Ik voel me heel comfortabel als ik in het appartement ben. Het voelt aan als een stukje van mezelf. Later kom ik terug aan in het appartement, maar als ik de deur opendoe hoor ik een stofzuiger in één van de kamers. Alle kamers zijn donker, behalve één kamer, maar nog voor ik daar ben merk ik iemand op die in de donkere kamer voor mij staat. Ik voel me boos worden omdat ze mijn stulpje zijn binnengekomen zonder dat ik ervan wist. Met een boze stem vraag ik aan de schim in het donker.. hoe lang zijt gij hier al?! Ik knip gelijk op de lichtschakelaar tegen de muur naast me, maar het licht gaat niet aan, dus ik zie nog steeds niet wie er voor me staat. Dan plots is het vanzelf licht en ik zie een oudere vrouw voor me staan. Ze kijkt me doordringend aan. Ik voel me nog steeds boos en laat met luide stem weten dat ik niet wens dat er iemand mijn huis binnenkomt zonder dat ik ervan weet, maar op een meer veralgemeende manier...
|
|
|
|
|
| 31-10-2014 |
| Droom 203: groot stuk 'doorweekte' huid van mijn rechtervoet |
Ik ben mij aan het omkleden in een kleedhokje aan het zwembad. Er is niet zo veel tijd en ik heb veel te dragen. Ik loop naar beneden en ik merk dat er een groot stuk 'doorweekte' huid van mijn rechtervoet is losgekomen. Erg vies. Een oude klasgenote van mij zit daar en ze vraagt waarom ik mijn broek nog aan heb over mijn badpak. Ik zeg haar dat ik toch nog terug naar boven moet omdat ik niet alles in 1 keer kon dragen. Als ik terug naar boven loop moet ik plots heel dringend naar het toilet, maar op het eerste verdiep blijkt geen toilet te zijn. Ik snel de trappen op, nog een verdiep hoger en zie een bordje toiletten staan. Ik ben er meteen. Terug aan de kleedhokjes maak ik me verder klaar. Ik merk dat mijn grote teen wat gekwetst is omdat er op die plaats te veel huid is losgekomen. Op mijn hiel hangt nog een stuk huid half los. Ik wil het er af trekken, maar dat gaat niet.
We hadden ook een opdracht gekregen om een eigen werkje mee te brengen voor iemand. Dat van mij is voor de oude klasgenote en het is een, met-kleine-latjes oprolbaar blad waar een spreuk opstaat. In de spreuk is iets persoonlijks van haar verwerkt. Het is een zilverkleurig bedeltje of zoiets. De tijd begint nu wel heel erg te dringen en beneden staat een grote groep op ons te wachten. Ik rol mijn werkje op en vertrek naar beneden...
|
|
|
|
|
| 27-09-2014 |
| Droom 202: droom in een droom |
Ik doe in mijn droom mijn ogen dicht om te slapen en zie een jonge man voor mijn ogen verschijnen. We voeren een gesprekje over geestverschijningen waarbij ik hem mijn visie uitleg en dat geesten niet altijd ouderen hoeven te zijn, omdat er ook veel jonge mensen sterven. De jonge man kijkt me indringend aan en er ontstaat precies een warmtegloed rond hem. Ik krijg er een heel raar gevoel bij en wil ermee stoppen, dus ik besluit mijn ogen open te doen zodat de droom (in mijn droom) voorbij is. Meteen erna rinkelt mijn telefoon en word ik in RL wakker...
|
|
|
|
|
| 21-09-2014 |
| Droom 201: het eierenschandaal |
Ik weet niet goed hoe ik over mijn droom van vandaag moet beginnen, enkel dat ik weet, dat deze droom niet over mezelf ging. Het gaat over een man, die een jarenlang proces heeft ondergaan om een schandaal proberen te bewijzen waarin een illegaal en gevaarlijk product werd gesmokkeld en vele mannen werden gesneuveld in de strijd naar de waarheid. Ik noem het.. het eierenschandaal, met dank aan het kleine jongetje die na lang zwijgen de laatste clue onthulde waarin het voor de man allemaal duidelijk werd. Het product werd met een kleine injectie bij eieren ingespoten en vervoerd. Het jongetje had waarschijnlijk één van de 'bad guys' horen spreken hierover. De droom was in het engels en speelde zich af ergens rond 1940, afgaande de wagens waarin ze rondreden. Eén opvallende blauwe wagen kwam specifiek in beeld, waarin vrouwen werden opgepikt. Ze werden compleet respectloos behandeld alsof ze niks meer waren dan een lustobject. Ik zag ook hoe enkele van de vrouwen in opstand kwamen en begonnen samen te spannen.
Toen de man erachter kwam dat de eieren ingespoten werden, snelde hij naar een groot huis. Het was al avond en ik geloof dat het regende. Hij rende de trappen voor het huis op en zocht de kamers af naar zijn compagnon. Toen hij hem vond, in gezelschap van anderen, riep hij hem apart, maar zelfs bij het fluisteren merkte hij dat de rest kon meeluisteren, dus nam hij hem mee naar buiten om het grote nieuws proberen te vertellen, maar hij kreeg van zijn compagnon eerst een vermoeide reactie. Hij zei dat hij het eindelijk van zich af had kunnen zetten en er niet opnieuw over wou beginnen, maar toen hij hoorde waar de man achter gekomen was begon het tot hem door te dringen dat ze eindelijk gevonden hadden waar ze zo lang naar op zoek waren geweest. Samen gingen ze op zoek naar de 'bad guy' om hem eindelijk te kunnen klissen. De bad guy werd opgepikt aan zijn blauwe wagen. Het regende nog steeds en de man en zijn compagnon omhelsden mekaar. Blij en opgelucht dat het eindelijk achter de rug was. Ik werd al schokkend wakker, alsof ik in hevige tranen van blijdschap was geweest...
Het is erg moeilijk om dit te schrijven, omdat ik de emoties van de man geprojecteerd voelde op mezelf en zijn jarenlange intensieve strijd moest ingekort worden tot één droom om tot bij mij te geraken. Hierdoor werd me het grote verhaal meegedeeld, maar kreeg ik daarnaast slechts enkele details, die voor hem het meest aangrijpend zijn geweest.
Het was een film waarin ik heb mogen meevoelen in de hoofdrol van een ander.
|
|
|
|
|
| 29-08-2014 |
| Droom 200: haven / rituele slacht in het bos / de laatste dag |
Ik wandel rond in een meubelzaak. Voor me loopt een vrouw met een klein meisje. In de deuropening naar de slaapafdeling hangen lange slierten. Ik loop door de lange slierten en hoor de vrouw iets verderop over de uitvinder of zoiets van een matras vertellen aan haar dochter (of kleindochter kan ook). Het woordje 'haven (op z'n engels)' komt erin voor. Het is erg technische uitleg en het meisje lijkt niet erg geïnterresseerd. Ik wandel dan in een ruimte waar bekleedde duo-stoelen staan. Eén paar lijkt op bioscoop stoelen. Ik ga erin zitten en test ze uit, maar ik word steeds meer en meer moe en val bijna in slaap. Ik wankel door de gangen en kan mijn ogen bijna niet meer openhouden. Iemand ondersteunt me en zet me terug neer in één van de stoelen...
Ik vaar met mijn neefje in een opblaasbootje door een bos. De paden zijn van water. Hij verliest een peddel en moet die terug opvissen uit het water. Ik neem de peddel aan en schuif er ringetjes rond zodat de peddels niet meer kunnen wegslippen. Iets verderop hangen boven het waterpad witte koeien ondersteboven. Het lijkt wel alsof hun koppen gevild zijn en er is iets met hun ogen gedaan. Gruwelijk. We varen er met ons bootje onderdoor. Ik zie verderop dat ze bezig zijn met een wit paard te slachten. Het dier hangt ook ondersteboven aan een boom en stribbelt nog tegen. Er loopt bloed langs zijn hals naar beneden. Ik krijg het gevoel dat er één of ander vreselijk ritueel aan de gang is in het bos. Ik wil niet onder het paard door. Ik wil terug varen, maar met de stroming kunnen we alleen maar vooruit. Als we het paard naderen zie ik dat er ook iets met zijn ogen gebeurd is. Ik denk uitgehold ofzo en er lijkt iets anders in de plaats zijn gestopt. Verderop zie ik in het duister door de bomen een soort kampvuur. Ik ben bang dat daar de dierenmoordenaars zitten en sla met ons bootje een waterpad vroeger af naar links, maar zie dat dit pad uitloopt op een soort altaar-eilandje waar we alleen maar langs links of rechts rond kunnen...
Ik ben met een vriendin op ons werk. Weet niet zo goed welk werk. Het lijkt wel een winkel, maar soms ook weer op rijhuisjes met gangen tussen. Het is mijn laatste werkdag, denk ik. We moesten iets controleren en net voor we willen vertrekken krijgen we nog een laatste opdrachtje om even snel uit te voeren. Ik hoor iemand vragen waar vind ik dat en iemand antwoord.. onder de nootjes! We gaan naar een rek met nootjes en in de schap eronder staan glazen potjes met sauzen. We moeten even kijken welke saus moest bijbesteld worden. Ik check de potjes en merk dat er van ene nog maar weinig over zijn. Mijn vriendin toont me twee potten waarvan de datum verstreken is. Ze stelt voor dat we dit aan de baas gaan laten zien omdat er vlak voor ons iemand de opdracht had om dit te controleren en blijkbaar gewoon niet gedaan heeft. We hebben in totaal drie potten. We nemen ze mee naar een ander rijhuisje verderop de gang aan de linkerkant. Als ik binnenkom heeft zij blijkbaar al met de baas gesproken, maar ze heeft niets van de potten gezegd omdat hij blijkbaar in een slechte bui was. Ik zeg ja maakt ook niet uit eigenlijk want het is toch de laatste dag...
|
|
|
|
|
| 27-08-2014 |
| Droom 199: koud bad / rol plastic |
Ik geloof dat ik in mijn droom recent verhuist ben. Als ik boven op de badkamer kom merk ik dat de badkamervloer bedekt is met een laagje water. Het water staat 10cm hoog ongeveer. Er staat een afvoerputje in de betegelde vloer, ter hoogte van de wasbak, maar het water loopt niet weg. Misschien is het afvoerputje wel verstopt en ik bedenk me dat ik dat later even moet checken. Ondertussen ben ik water in het bad aan het laten lopen, maar ik besef precies nogal laat dat het een bad is want ik ben plots erg blij dat ik weer een bad heb ipv alleen een douche. Wat heb ik dat gemist! Ik ga in het bad zitten. Het licht blijkt nu uit te zijn want het is erg duister in de badkamer. Ik kijk naar de kraan aan het bad die nog aan het lopen is en merk dat het water kouder en kouder wordt. Het warm water zal wel op zijn, dus ik draai de kraan dicht. Ik wil proberen toch van mijn bad te genieten, ook al is het wat aan de koude kant, en laat me op mijn rug naar onder glijden. Ik hou mijn hoofd naar achter en dompel helemaal onder, maar als mijn hoofd terug boven water komt ben ik plots wat duizelig en licht in mijn hoofd...
Een vriendin van me heeft een rol doorschijnende plastic gekocht. Om één of andere reden wil ze meten hoeveel plastic er op de rol zit, dus ze neemt de rol mee op straat en begint die boven de asfalt uit te rollen. Ze weet niet goed hoe ze de plastic moet gaan meten, dus ze neemt een klein plastic zakske en begint met de lengte van dat zakske de grote rol af te gaan. Ik zeg waarom gebruikt ge niet gewoon de lintmeter, dat is toch veel praktischer en we merken plots dat iemand inderdaad een lintmeter vast heeft (om de kleine zakjes te meten of zoiets). Ik neem de lintmeter over en begin de afgerolde plastic te meten. Zij komt erbij staan om de plastic te helpen spannen en dan zet ze haar vinger bij elke meter zodat ik vanaf dat punt opnieuw een meter verder ga. Ik zeg haar dat ze haar vinger moet proberen zo juist mogelijk te zetten zodat we zo correct mogelijk kunnen meten. Als ik aan het eind van de plastic kom, merk ik dat ze haar vinger te vroeg heeft weggenomen zodoende dat ik het laatste 'reststukje' nog niet heb kunnen meten. Het was in totaal 4m en een beetje. Ik vraag me af of ik nu weer van vooraf aan zou beginnen...
|
|
|
|
|
| 25-08-2014 |
| Droom 198: huwelijksaanzoek van mijn ex |
Ik ben bij mijn ex thuis (niet zijn echte thuis). Er zijn nog een paar kameraden van hem daar. Zij zitten in een andere ruimte dan mij. Mijn gitaar staat bij hun in de woonkamer en ik hoor iemand mijn gitaar afstemmen. Ik ga kijken in de deuropening en zie nog net een kameraad van hem de gitaar aangeven aan mijn ex die hem op zijn beurt rap op zijn plaats terugzet. Ik zeg vanuit de deuropening.. hela afblijven he! en draai me terug om. Ik ben een andere gitaar aan het kuisen. Met een vochtig doekje maak ik heb picobello van boven tot onder zuiver. Wanneer ik klaar ben, trots op mijn blinkende gitaar, wil ik hem er gaan bijzetten maar dan bedenk ik me dat ik deze liever meeneem naar huis omdat ik daar anders gene heb staan om op te spelen. Ik ga terug in de deuropening van de woonkamer staan en roep de jongens vaarwel, maar als ik wil vertrekken hoor ik mijn ex vragend zeggen.. tot straks he?! Ik kijk op de klok en het is al erg laat, 23u zoiets en buiten is het al erg donker. Ik zeg dat ik niet meer terug kom straks en vraag me af waarom hij wil dat ik zo laat nog eens op en af kom. Hij komt de keuken binnengestapt, haalt een rode roos tevoorschijn en stopt die tussen zijn tanden. Ik voel mezelf lichtjes in shock geraken en hoor hem vragen of ik met hem wil trouwen. Hij haalt een ring tevoorschijn en schuift die over mijn vinger, maar de ring past maar half en zit helemaal scheef. Ik slaak een kreet van verwondering maar weet compleet niet wat zeggen. Ik zie zijn blik, wachtend op een antwoord, ik ben in paniek en voel mijn handen trillen, maar ik denk bij mezelf... zeg iets, wat dan ook.. ik moet nu iets zeggen.. ik voel de druk.. en ik zeg tegen hem dat ik daar eerst over wil nadenken. Hij is teleurgesteld. Ik zeg dat ik dit helemaal niet had zien aankomen. Hij is helemaal niet het huwelijkstype, dus ik vraag me ook af waarom hij dit wilt. Het is een mooie ring. Koperachtig. Artistiek. Ik schuif hem tegoei en zie dat de ring toch past. Hij legt me nog uit dat er nog een stuk aan ontbreekt wat erbij zou worden gezet als we zouden trouwen. Ik geef hem nog een kus, maar hij zegt dan tegen me.. ik ben te boos om u nu te troosten. Hij draait zich om en ik ook. Ik stap buiten over de koer naar de auto en ik weet dat ik hier geen ja op ga kunnen zeggen. Dit is niet wat ik wil.
De kameraad zijn auto staat bij de buren. Ik rij met hem mee, maar als ik aan zijn auto kom zie ik dat de wagen achteruit over een diepe borduur moet rijden. Ik bekijk de borduur en zijn banden en maak dan een berekening in mijn hoofd dat hij dat onmogelijk kan halen. De borduur lijkt me veel te diep. De kameraad echter lijkt overtuigd dat het wel zal lukken...
|
|
|
|
|
| 21-08-2014 |
| Droom 197: ik laat hem in mijn hand bijten, ook al doet dat erg pijn |
Ik ben in een soort dierenpark aan het helpen. De eigenaar steekt veel moeite in het park zelf om een of andere prijs te kunnen winnen, maar verwaarloosd daardoor de verzorging van de dieren. Ik ben aan het helpen bij de otters (wat helemaal geen otters blijken te zijn, maar zeehonden). Er zitten er twee in een hok vol stro. Een kleine grijze en een grote dikke grijze. Eén van de otters (zeehonden), de grootste, wordt wel stiekem extra financieel gesteund, omdat het zo een moeilijk dier is en er anders niet veel van terecht zou kunnen komen. Het dier bijt overal in. Ik zit bij hem in het stro en duw mijn hand tegen zijn snuit zodat hij nergens anders in zou bijten, want dat komt niet goed over. Ik laat hem in mijn hand bijten, ook al doet dat erg pijn, maar ik wil niet dat hij anders benadeeld zou worden. Ik voel zijn tanden in mijn vel pitsen, maar met gebalde vuist verbijt ik de pijn...
|
|
|
|
|
| 19-08-2014 |
| Droom 196: we besluiten de 'roeispanen' in te zetten |
Ik zit met een paar van mijn nieuwe medestudenten buiten aan een lange tafel. Blij dat ze goed meevallen. Er lijkt een evenement te starten, maar het evenement, wat het ook is, wordt tegengehouden door een paar dikke nekken. Mensen beginnen van tafel op te staan in afwachting op het verdere verloop, maar het duurt erg lang en ik en nog een paar mensen worden opstandig tegen de dikke nekken. Iemand probeert op een podium te geraken. Ik moedig hem aan. Hij is snel. Veel sneller dan de 'directeur' die hem achterna zit. Even later kijkt de directeur mij aan. Ik lach uitdagend en begin ook te rennen. Hij probeert me te vangen maar ik ben ook veel te snel. Ik spring soepel een stuk van een podium op. Hij komt me niet achterna. We besluiten de 'roeispanen' in te zetten om ten aanval te gaan. De roeispanen worden uitgedeeld en opeens lijkt de droom een muzikale cartoon waarin de roeispanen synchroon in een linie zichzelf beginnen te verdelen. De cartoon is weer een gewone droom geworden en er zijn roeispanen tekort. De rest van de mensen staan aan te schuiven in lange rijen in afwachting op een roeispaan, maar ook die verdeling wordt weer tegengehouden door dikke nekken. Ik zeg, daar gaan we niet op wachten!, en ik begin een deel plastic lepeltjes die ik in mijn handen heb per twee uit te delen. Het zijn gekleurde lepeltjes rood, geel, ..., waar het kopstuk vanaf kan genomen worden. Naar het einde toe ontbreken er een paar kopstukken van de lepeltjes, maar ik deel uit tot alles op is...
|
|
|
|
|
| 09-08-2014 |
| Droom 195: elke plant moet eerst leren met de wortels in de grond te staan |
Ik zit met een groepje vrienden aan een picknicktafel. Iets verderop staat de school. Zij gaan met z'n alleen een irish coffee halen. Ik heb geen geld maar ga met hun mee. Ik heb nog niet echt besloten wat ik wil. Ik vraag aan de dame aan de kassa of ik ook met bc kan betalen, maar zij heeft me niet gehoord want ze is nog bezig met de klant voor mij.
Even later zit ik met mijn ouders in de wagen en ik zie verderop een hoge dunne boom. Er hangt een witte wagen vast in zijn hoge uitgedunde kruin. Mijn vader zegt hoe gevaarlijk het is om een plant zo hoog te planten en niet in de grond. Elke plant moet eerst leren met de wortels in de grond te staan.
Verder heb ik nog drietermen zitten ontbinden en kwam er nog iets voor met een beek. Het was al donker buiten. Mijn ouders waren op visite bij mij thuis (niet mijn echte thuis) en ik wou met hun gaan wandelen aan de beek, maar de rest weet ik niet meer...
|
|
|
|
|
| 08-07-2014 |
| Droom 194: het ziet ernaar uit dat ik een hond heb |
Ik ben samen met een vriendin op een boot en wandel snel door de gangen van het shopping gedeelte op het onderste verdiep. Ik herken de winkels. Het zijn er van die wat je op elke hoek van de straat tegenkomt. Alles is gesloten want het is al na 8u 's avonds. Als ik rond ben kom ik terug uit op het dek en merk aan het water rondom ons dat we al vertrokken zijn. Iets verderop zie ik een oude man met een hondje in zijn armen. Hij dreigt het arme ding in het water te gooien. Ik rep me naar hem toe en vraag wat er gaande is. Hij zegt dat het hondje niet wou slapen tot nu. Het blijkt inmiddels al 10u 's avonds voorbij. Zijn vrouw geeft nog een reactie, maar die ben ik vergeten en plots heeft de man er genoeg van en smijt het hondje gewoon overboord. Hij draait zich om en wil wegwandelen, maar ik hou hem tegen en scheld hem de huid vol! Weer zegt hij dat het hondje nu pas wou slapen. Ik kijk hem in de ogen en maak me bijzonder kwaad op de dierenbeul. Eerst kijkt hij onverschillig, maar ik zie dan aan zijn ogen dat hij iets of wat verschrikt begint te kijken. Alsof hij beseft wat hij gedaan heeft, maar niet toegeeft.
Ik wil in het water springen om het hondje te redden, maar mijn vriendin leest mijn gedachten en zegt, niet doen *naam*, dat is veel te hoog. Ik kijk naar beneden over de reling en het is inderdaad erg hoog. Ik denk als ik daar in spring geraak ik nooit meer terug in de boot. Toch overweeg ik het, tot ik plots iets rood in het water zie drijven. Ik moedig het hondje aan om ernaar toe te zwemmen. Het lijkt een omgekantelde kajak te zijn. Het hondje doet een paar pogingen om erop te klimmen, maar de kajak draait steeds rond door zijn gewicht. Uiteindelijk lukt het hem. Hij zit op de boot. Ik ben erg opgelucht en nu blijkt onze boot niet veel hoger dan het wateroppervlak meer te zijn. Ik strek mijn armen uit naar de kajak en slaag erin ze naar de boot toe te trekken. Ik grijp de doorweekte hond vast en sleur hem de boot in. Als ik hem in mijn handen heb blijkt het plots nog een heel jonge kleine puppy te zijn. Hij is beige van kleur, geeuwt wat, lekt aan mijn handen en valt in mijn armen in slaap. Ik vind hem erg lief, kijk naar hem en zeg stilletjes: het ziet ernaar uit dat ik een hond heb.
|
|
|
|
|
| 21-06-2014 |
| Droom 193: poppetje met arm en been afgerukt |
Er werd ingebroken in mijn appartement (niet mijn appartment in het echt). Ze waren ergens naar op zoek. Er lagen spullen op de grond en de prenten aan de muur hingen scheef. Er lag ook een poppetje met een arm en een been afgerukt om te zien of er iets waardevols in zat. Ik neem het poppetje op en zie dat hij volledig hol is vanbinnen, maar ik denk... dat had inderdaad een goeie verstopplaats kunnen zijn.
|
|
|
|
|
| 20-06-2014 |
| Droom 192: raket |
Ik zit met mijn moeder en nog iemand in de wagen. Mijn moeder zit aan de bestuurderskant. Net als we vertrekken zie ik iets verderop een raket die klaar staat voor vertrek. Er komt een grote vlam vuur uit vanonder en traag begint de raket omhoog te gaan. Ik denk nog, als het aan dat tempo blijft verdergaan dan haalt die het niet. Even later begint de raket te hakkelen en het draait alle kanten uit. Het komt korter in onze richting. We moeten maken dat we hier weg komen! Ik overweeg uit te stappen en weg te rennen, maar voor ik het doorheb, voel en hoor ik iets verderop al een luide plof. Een groepje mensen verzamelt zich er al omheen. Ik neem mijn gsm om de hulpdiensten te bellen, maar nog voor ik de nummers ingetikt krijg komen de hulpverleners er al aan. Ik zie een man op de grond zitten. Hij houdt zijn bebloed hoofd vast en kijkt krampachtig om zich heen.
|
|
|
|
|
| 01-06-2014 |
| Droom 191: lijn met aapjes en andere figuurtjes |
Ik logeer met een groepje vrienden ergens in een huisje. Een vriendin en ik zien plots aan het eind van de gang een paar mannelijke vrienden naar elkaar meppen. De ruzie wordt meer en meer serieus en zij reageren steeds agressiever naar elkaar. Ik voel dat we in gevaar zijn en zeg tegen mijn vriendin kom we verstoppen ons hier in de badkamer. Ik doe de witte deur van de badkamer snel achter ons op slot zodat er niemand binnen kan. Ik voel dat er al iemand achter de deur staat, maar ze kunnen niet binnen. Dan merk ik op dat er aan de andere kant van de kamer een klapvensterke openstaat. Mijn vriendin doet teken van, ik zal wel gaan dichtdoen. Ze stapt op het bad om er aan te kunnen en ik verwacht elk moment een hoofd te zien aan de andere kant van het venster maar dat is niet het geval.
Ik zie een tablet op de vloer liggen en probeer een mail te sturen naar de politie want mijn gsm doet het niet. Een andere vriendin staat ingelogd, maar ik probeer gewoon te sturen op haar naam en begin mijn mail met.. Beste, ... maar bedenk me dan dat ik gewoon kort en to the point moet sturen... wis mijn tekst en type dan in het drukletter HELP!!! we worden gegijzeld op het adres... en geef het adres in (ben ik vergeten).. maar dan plots komt er een lijn met aapjes en andere figuurtjes tevoorschijn die heel mijn tekst doen verdwijnen. Wat ik ook probeer, ik krijg geen tekst meer op het scherm. Het lijkt wel een of ander virus. Ik wil dan mijn eigen mail proberen opendoen, maar ook dat lukt niet.
Even later komt er iemand van de PD of zoiets binnenvallen en wij zijn uit de badkamer. Hij zegt dat hij een email heeft onderschept, van een van onze 'agressieve' vrienden en probeert hem uit te schakelen, maar hij weet dus niets van onze gijzeling. Ik voel dat de rest nog ergens aanwezig is en zeg tegen mijn vriendin we moeten maken dat we hier wegkomen. We stappen naar buiten en het huisje blijkt dus een boshut te zijn want we zitten midden in het bos. We beginnen te rennen over een pad. Ik voorop. Ik voel dat er iemand achter ons aan zit en vraag me af of het niet beter is om van het pad af te gaan en dichter het bos in te lopen omdat we dan moeilijker te vinden zijn...
|
|
|
|
|
| 23-05-2014 |
| Droom 190: nicht |
|
Ik ontvang in mijn droom een lege e-mail van mijn nicht die ik in het waakbestaan al ruim 15 jaar niet meer heb gesproken of gezien. Er stond enkel een begroeting als topic... hallo of hoi of zoiets...
|
|
|
|
|
| 10-05-2014 |
| Droom 189: doolhof in zwembad / kapitein |
Eerste droom:
We zijn met een groep in het zwembad en worden ingedeeld in kleine groepjes om opdrachten uit te voeren. Ons groepje is met een man of 3/4. Het is er redelijk duister. Het zwembad is opgedeeld in kleinere zwembaden. In het zwembad waar wij in zitten staat een soort doolhof met witte en sommige half-doorzichtbare wanden. We stappen door het water in het doolhof en lopen op een bepaald moment vast. We moeten hier iets uitvoeren, maar staan daar een beetje doelloos te draaien tot ik opmerk dat er iets achter en kleine half-doorzichtige wand naast ons ligt. Ik zeg ik denk dat we die wand moeten breken, dus we slaan het ding aan diggelen en inderdaad erachter ligt een 'clue', weet niet meer wat, maar vanuit die clue blijkt dat we terug naar het begin moeten gaan. De rest staat te klagen dat we weer helemaal terug moeten, dus ik blijk de enige te zijn die de opdracht uitvoert en ga terug. Als ik even later aankom bij een volgend bad blijkt iedereen verdwenen en het is nog donkerder geworden. Naast het bad zie ik dan iets later een ander groepje passeren die al op weg zijn om te vertrekken.
De rest weet ik niet meer...
Terug in slaap gevallen en tweede droom:
Ik ben kapitein van een rubber roeibootje. Een van mijn bemanningsleden springt uit het bootje en zwemt voorop om de boot aan wal te brengen. Dan zegt hij opeens dat ik op zijn rug moet springen zodat hij me tot aan de kant zal zwemmen, maar ik zeg dat hij gewoon het koordje van de boot moet vastnemen en het bootje zo tot daar te slepen. Er zijn redelijk wat golven maar hij blijkt een goede zwemmer te zijn.
Aan de kant gekomen ben ik plots bij mijn wagen op de oprit van mijn ouders. Ik ga op de achterbank zitten, ondersteboven, met mijn benen tegen de rugleuning van de stoel voor mij en lig daar wat te relaxen tot er kort erna iemand langskomt en tegen het venster tikt. Ik vraag wat er is en hij zegt dat er een geitje aan het bevallen is en ik moet komen want het loopt niet zo vlot. Hij blijkt een toezichtiger of zoiets van de dieren en mijn ouders zijn er niet, dus ik ben blijkbaar back-up om toestemming te geven als er een dierenarts nodig is ofzo. Hij neemt me mee naar achter en ik zie daar een klein geitje roerloos in de achtertuin liggen. Het leeft wel maar ademt traag. Ik zeg tegen hem dat hij toestemming heeft om alles te doen om ze te redden. De moeder geit staat iets verderop, maar als ik weer kijk is het plots een varkentje geworden. Zij ligt te rollen en spelen in de modder.
|
|
|
|
|
| 04-05-2014 |
| Droom 188: eentje ziet er heel buitenaards uit en eentje heel aards |
Een vriendin en ik zitten in mijn geparkeerde wagen. Iets verderop dalen twee ronde ruimteschepen naast mekaar op een weide. Eentje ziet er heel buitenaards uit en eentje heel aards. Ik zeg tegen mijn vriendin wat een toeval dat die hier zo vlak naast mekaar komen te staan. Nu kunnen we eens goed bekijken wat eigenlijk het verschil is tussen de twee. Even later komt er een 'alien' uit het buitenaardse ruimteschip gestapt. Ze ziet er uit als een vrouw met een donkere huidskleur en zwart krulletjeshaar. Mijn vriendin begint wat bang te krijgen en zegt dat we moeten maken dat we daar weg komen, maar ik blijf heel cool en zeg tegen haar zolang we hier stil staan en geen beweging maken zal de alien ons niet opmerken. Ik heb mijn zin nog niet helemaal uitgesproken of mijn vriendin verzet haar in de auto en ik zie de alien onze kant op kijken. Ze begint naar ons toe te lopen en dus start ik toch mijn auto en rij snel weg in een verlaten uitziend, woestijnachtig landschap. We komen aan bij een gebouw. Ik blijk er een nieuwe collega te hebben. Een vrouw van in de 50 lijkt me. Als ik haar een gek liedje hoor zingen.. iets met.. 'bumblebee'... denk ik huh dat liedje heb ik precies al eerder gehoord en dan herinner ik me dat ik die alien zoiets heb horen zingen. Ik verschiet en vraag haar om dat stukje nog eens te zingen, maar ze weet precies niet meer wat ik bedoel. Ik probeer haar geheugen op te frissen, maar dan zegt ze iets over 'rum' gisteravond enzo en ik denk ah ok.. het was waarschijnlijk haar die wij gezien hebben, maar ze was te 'wasted' van de rum om het zich te herinneren. Ik heb nu wel medelijden met haar en het lijkt alsof ze een dakloze vrouw is die maar heel af en toe mag komen werken, maar niet genoeg verdiend om er een huis mee te kunnen betalen. Misschien kwam ze wel naar ons toe gelopen als noodkreet, maar wij hadden het niet door en dachten dat ze een alien was waar we heel snel van weg moesten rijden.
Buiten het gebouw staat Urbanus. Hij lijkt daar te wonen. Hij heeft een tuintje afgezet waarvan de opening in het hek veel te smal is om een gewone volwassen mens door te kunnen laten gaan. Ik vraag me af waarom die doorgang zo smal is. Misschien omdat het tuintje alleen bedoeld is voor een kind. Samen met een groepje collega's gaan we terug naar binnen. Urbanus neemt mijn arm vleiend vast en probeert me daar te houden. Ik begin verafschuwd weg te rennen door de gangen. Mijn collega's voor mij zien me rennen en denken dat er iets gebeurd is en beginnen mee weg te rennen. Ik ren ren ren door de gangen alsof er een alien achter me na zit, maar dan begin ik er fun in te hebben. De gangen gaan links rechts links rechts... ik ren tussen de collega's door en steeds aan het eind van de gang schuif ik door op mijn sokken. Leuk! Als ik naar mijn voeten kijk zie ik wel dat ik gyms aan heb, maar toch voelt het als sokken. Op de laatste gang is links een deur waar ik een korte halte maak om hallo te zeggen tegen mijn neefje die daar in een ziekenhuisbed ligt met gips rond zijn been. Ik wil echter niet te lang storen want hij zit daar met een maatje te lachen en te babbelen...
|
|
|
|
|
| 02-05-2014 |
| Droom 187: metalen schroef in ringdoosje |
Mijn ex wordt gezocht door de politie en zoekt snel wat spullen in zijn huis bijeen om vervolgens hals over kop te kunnen vertrekken. Ik vraag hem nog of ik ergens bij kan helpen, wat hij eerst niet wil, maar dan overhandigd hij me een klein ringdoosje en vraagt of ik dat voor hem wil bijhouden. Als ik in het doosje kijk zie ik er een metalen schroef inliggen. Later staat de politie aan zijn appartement en vraagt me of ik toevallig een klein doosje heb gezien. Ik zeg van niet en vraag me af wat daar ook alweer in zat dat zo belangrijk was. Als de politie weg is ga ik in het appartement op zoek naar het doosje, maar kan het niet meer vinden. Ik meen me te herinneren dat er een schroef in zat, maar begin te twijfelen of dat wel waar is.
Later wil ik mijn zus en schoonbroer uitnodigen om iets te gaan eten. Net als we willen vertrekken zeg ik dat ik nog ff rap iets moet doen (weet niet meer wat) en zij gaan al naar buiten. Dat 'iets' duurt langer dan verwacht en als ik buiten kom verontschuldig ik me dat ik hun zo lang heb laten wachten. Het is ondertussen al donker buiten. Ze zeggen dat ze het niet erg vinden en op een ideetje zijn gekomen om naartoe te gaan. Ik had eigenlijk zelf al een idee, maar zeg er niets van en ga akkoord met wat zij willen doen omdat ik hun zo lang heb laten wachten.
|
|
|
|
|
| 17-04-2014 |
| Droom 186: geen enkele boom lijkt gepast |
Ik wandel over een pad met bomen langs de kant maar dan dreigt er plots een overstroming en ik overweeg welke boom ik zou kunnen inklimmen om niet meegesleurd te worden. Geen enkele boom lijkt gepast. Ik kom aan bij een huis. We zijn plots met 3 man. De overstroming is nu heel kortbij, we reppen ons door de deur en gooien ze snel op slot. Net op tijd. Het water is al daar en stijgt in een mum van tijd tot boven het huis. We lijken nu met z'n vieren te zijn. Op één of andere manier geraak ik nog door de deur naar buiten om hulp te gaan roepen, maar ik moet eerst precies weten met hoeveel man we in het huisje zijn zodat er niemand wordt achtergelaten bij de redding.
|
|
|
|
|
| 27-03-2014 |
| Droom 185: fretjes in de douchekuip |
Droom over mijn (overleden) fretjes. Ik ben bij mijn ouders en was vergeten dat ik mijn fretjes in de douchekuip had gezet om te spelen. Wanneer ik ze eruit ga nemen bedenk ik me dat ze gedurende een paar dagen dat ze daar zaten ook geen eten of drinken hebben gehad. Ik zet de fretjes neer in de slaapkamer en ga het frettenvoer zoeken, maar kan het niet vinden. Ik voel me schuldig. Geïrriteerd vraag ik aan mijn moeder waar ze dat gestoken heeft. Zij begint wat te rommelen in een kast en dan ergens heel achterin de kast staat een zak voer. Zij wilt tussendoor nog vanalles beginnen vertellen, maar ik reageer dan ongeduldig dat ik geen tijd heb en sebiet naar het werk moet. Het is twintig na en om half moet ik daar zijn. Ik zoek nog ergens een stuk papier om op de slaapkamerdeur te noteren dat de fretjes daar los zitten. In een kladblok vind ik tussen veel gekribbel een paar lege regels en begin met een pen te schrijven: deur niet opendoen!... ik wil er nog bijschrijven, fretjes zitten los, maar krijg de zin er niet meer op en onder de regel is te weinig plaats over. Toch wil ik het er nog bijzetten, dus schrijf ik het iets kleiner en minder leesbaar nog onder.
|
|
|
|
|
| 26-03-2014 |
| Droom 184: vallende helikopter |
Ik sta met een vriendin op de luchthaven vol spanning te wachten op ons vliegtuig. Op de baan naast ons zijn mensen al aan het instappen in een ander vliegtuig. Het vliegtuig is erg groot en imposant. Boven ons verschijnt er met veel lawaai een helikopter. Wanneer hij recht boven mijn hoofd hangt valt hij keihard naar beneden en op het moment dat hij de grond raakt, geeft deze mee en kaatst de helikopter terug naar boven. Nu hangt hij weer recht boven mijn hoofd. Ik ben bang dat hij recht op mij gaat vallen. De helikopter valt weer.. mist me bijna rakelings en wordt opnieuw teruggekaatst naar boven. Dit gebeurt nog een derde keer en weer heb ik het gevoel dat die recht bovenop mij gaat vallen maar het gebeurt niet. Ons vliegtuig is aangekomen. We stappen er naartoe en net voor het binnengaan word ik wakker.
|
|
|
|
|
| 26-02-2014 |
| Droom 183: afdruk van een kattenpoot op mijn voorhoofd |
Ik ben naar schotland gereisd en wandel een oude muffige pub binnen. Aan tafel zitten twee dames die er "local" uitzien en ik voeg me bij hen om de mooie plekjes van het land te weten te komen. Ik geraak moeilijk uit mijn woorden maar word toch snel begrepen en als ze beginnen uit te leggen komen er een paar kerels die iets verderop stonden, joviaal rond mij hangen. Zij hadden ook gehoord waar ik naar vroeg en ik krijg van hen ook veel tips. Een kerel neemt een landkaart en vouwt die open op tafel. Ze zijn nogal druk en luid. Eén van hen komt me bekend voor. Hij probeert mijn aandacht te trekken.
Later ben ik in een huis dat naar mijn gevoel mijn huis is. Er loopt een klein grijs/wit kitten rond, dat voor mijn moeder is. Weet niet meer hoe het bij mij beland is. Er zit nog schots lokaal volk in mijn huis. Ik vind een groene broek op de grond en als ik hem wil oprapen merk ik dat er een ander kitten uit de broekzak kruipt. Het is kleiner en grijs gestreept. Ik neem het met één hand op, kijk rond tussen het volk en vraag wie die groene broek daar achter gelaten heeft. Niemand reageert. Later komt mijn moeder aan en vraagt naar haar kitten. Ze ziet het grijs gestreept katje, maar ik zeg dat dat niet haar katje is. Het grijs/wit katje wat verderop in de kamer loopt is voor haar.
Ik kijk in de spiegel en zie een rode schram horizontaal over mijn voorhoofd. Ik denk dat het door mijn kattenallergie komt en plots zie ik in de spiegel een afdruk van een kattenpoot op mijn voorhoofd verschijnen. De poot zwelt op. Het worden blaasjes en ze worden groter en groter. Het lijken wel brandblaren. Met een doek druk ik tegen de blaren op mijn voorhoofd en zoek voor hulp. Mijn vader komt af met watten en verband, maar ik zeg nee! ik moet meteen naar spoed want dat gaat ontploffen!
|
|
|
|
|
| 07-02-2014 |
| Droom 182: peddelen om aan de kant te geraken |
Ik zit in een grijze rubberen bootje op een groot meer. Er begint water in mijn bootje te geraken en nog voor ik het goed en wel besef zit er al zoveel water in het bootje zodat de achterkant al bijna volledig onder ligt. Ik begin snel te peddelen om aan de kant te geraken, maar er komt een stevige stroming aanzetten waardoor ik erg veel kracht moet gebruiken om mijn bootje in beweging te krijgen. Ik peddel zo snel ik kan. Heel traag geraak ik vooruit. Erg opgelucht als ik eindelijk aan de kant geraak en sleur mijn bootje uit het water...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
