Ik werd deze morgen wakker met tranen in mijn ogen en op mijn wangen. Ik had gedroomd dat mijn broer gestorven was. Ik moest iemand die zich voordeed als mijn oma de weg wijzen naar een bepaalde plaats. Zij had afgesproken met mijn broer dat ze daar iets moest begraven. We zitten in de auto en ik wijs haar de weg naar een veld, bezaaid met struikachtige boompjes en enkele hele hoge mooie bomen. Het is een mooi veld. Zij wandelt voor me op en ik zie in haar hand precies een klompje hout en ik bedenk me of dat het is wat begraven moest worden. Bij het veld staat opeens een kennel met daarin een grote witte bulldog. Zij aait hem en ik leid af uit haar woorden dat de hond een zwaar leven heeft gehad en dat hij nu dood is. Ik aai dan ook de hond en ik voel opeens een intens medelijden en verdriet. Het dier is zo lief en ik neem hem vast om te knuffelen en ik krijg opeens tranen omdat ik me op dat moment heel erg besef dat ik mijn broer nooit meer zal zien. Ik kan mijn tranen niet inhouden en ik hoop dat de persoon die zich voordoet als mijn oma mij ook gaat vastnemen want ik heb het gevoel dat ik het niet alleen aan ga kunnen.

Ik ga in een rollercoaster die een beetje verscholen ligt in een bosje. Het is plezant, ook al maak ik me even zorgen dat de beveiliging het niet gaat houden voor we vertrekken. Na de rollercoaster wandel ik in het bosje en ik voel aan de grond en ik bedenk me dat het wel leuk zou zijn als er een rollercoaster bestond die niet in de hoogte gaat maar gewoon over de grond door het bos. Als ik terug aan het wandelen ben voel ik dat sommige takjes die op de grond liggen zich proberen rond mijn voeten te draaien om me te doen vallen. Ik wandel iets sneller door en ga naar binnen in ons huis. Het bosje lijkt opeens in onze achtertuin te liggen. Ik waarschuw anderen voor de slechte takjes in het bos en iemand gaat terug het bos in om me te laten zien waar het monster woont. Ik volg en we komen bij een put die verscholen ligt achter wat struikjes. Ik zie beweging door het gat van de put en hoor hem onverstaanbaar en zwaar mompelen. Ik ga terug naar binnen want ik ben bang dat hij mijn aanwezigheid gaat opmerken. Er is iemand bij me en die treuzelt wat buiten het huis. Ik roep nog na dat die moet opschieten omdat ik het raam ga dichtdoen en dan zie ik dat het monster eigenlijk een gemene kabouter is. Hij loopt ook al rond in onze tuin. Als de andere persoon binnen is doe ik het raam dicht en de rolluik naar beneden.

onderweg naar Portugal:

Ik zit op een bankje in de metro en weet niet goed welke halte ik eruit moet. De aanwijzigingen zijn in een taal die ik niet begrijp. Als ik dan toch besluit om de volgende halte af te stappen, sta ik even later buiten aan een station met het ticketje nog in mijn hand. Voor me liggen twee kassa's, maar welke moet ik nemen? De linkse of de rechtse?

Ik kies voor de linkse, waar een koppel staat aan te schuiven. Zij moeten een automatische loopband betreden om aan het loket te geraken, maar ze durven er niet op te stappen. De loketbediende heeft dit door en zet al pestend de loopband op de hoogste versnelling. Ik wacht tegenover het loket tot hij de loopband tot stilstand brengt en spring er dan overheen, geef mijn ticketje af en als ik hem wil betalen krijg ik allemaal witte vlekken voor mijn ogen. Ik zie bijna niets meer. De loketbediende helpt me met mijn geldbriefjes en als ik me na het betalen omdraai, sta ik bovenaan een stijle trap. Ik hou me stevig vast aan de leuning, strompel half verblind door de vlekken naar beneden tot ik de gelijke vloer behaald heb en uitkom op een groot plein. Ik stap voorwaarts, maar mijn voeten blijven op dezelfde plaats stappen tot opeens langs achteren een hand naar mijn schouder grijpt om me tegen te houden. Ik verschiet, draai mijn hoofd met een ruk om en zie mezelf in de auto liggen met een vreemde, transparante vleeskleurige hand die aan mijn  arm trekt. Ik schiet wakker, het is al licht buiten en ik weet even niet meer waar ik ben.

We zijn met een aantal mensen buiten ergens op een open ruimte met een speeltuintje enzo en ineens klinkt er een schrikwekkend luid gebrul. Ik kijk rondom om te weten wat het was en even later komt er een reusachtige mechanische dinosaurus voorbij. Iedereen is doodsbang en slaat op de vlucht in de gebouwen en hopen dat de dinosaurus ons daar niet kan vinden. Ik ben even later in het gebouw op zoek naar een toilet en als ik er een gevonden heb zie ik in de wc-pot een hoofd drijven. De wc is aan het doorspoelen, maar het hoofd is te groot om mee afgevoerd te worden. Het lijkt wel alsof het de bedoeling was van het hoofd om doorgespoeld te worden omdat het de rest van zijn lichaam kwijt is. Het hoofd is nog bij bewustzijn zonder lichaam. Ik ga de wc-dame roepen en zij neemt het hoofd uit de wc-pot en zet het voorlopig even op de grond neer in samenspraak met het hoofd dat ze er goed op let zodat niemand het meeneemt.

Daarna ben ik onderweg, het is al avond geworden en op de baan zijn politieagenten met hele rare en snelle auto's. Het lijkt wel alsof ze flitsend passeren. Dan worden we tegengehouden door zo een politieagente, maar zij lijkt toch vriendelijk. Ik heb even het gevoel dat ze van een andere planeet komen en onze planeet aan het overnemen zijn.

Even later ben ik dan weer met een aantal mensen buiten aan dat speeltuintje denk ik, en horen we het gebrul weer. Mijn zus en ik sluipen naar binnen in ons huis, doen daar alle lichten uit en zetten ons neer in de zetel waarop ik zeg dat ik me veiliger voel op de grond, dus gaan we op de grond liggen. Dan hef ik me even wat hoger op om uit het raam te kijken en ik zie dat de andere mensen buiten zijn gebleven en zich hebben verzameld om allemaal heel dicht tegeneen te gaan staan om zich veiliger te voelen. Ze lijken zich niet meer bewust te zijn van het gevaar en ik zeg tegen mijn zus dat iedereen buiten staat en terwijl we rechtstaan om ons erbij te gaan voegen zie ik in de verte ontploffingen en grote zwarte rookwolken. De dinosaurus lijkt alles te vernietigen en ik overweeg wat de juiste beslissing is, binnen blijven in ons huis wat mogelijk opgeblazen word of buiten bij de rest van de mensen gaan staan ...

Ik sta aan een groot gebouw buiten te wachten voor een concert of zoiets. Ik weet niet hoe, maar even later heb ik een VIP-pasje gestolen van ergens en ik loop stiekem naar de achterkant van het gebouw. Daar staan een deel artiesten buiten in groepjes en sommigen komen aangereden in sjieke auto's, maar ik voel me toch wat teleurgesteld want die artiesten gedragen zich heel erg stoeferig tegenover mekaar. Dan probeer ik terug onopgemerkt naar de voorkant van het gebouw te gaan en ik zie iets verderop een vriendin die een koppel staat te fotograferen. Ik wandel naar haar toe en vertel haar wat ik heb gezien achter het gebouw.

Even later in de droom ben ik één van mijn vingers blauw aan het verven en de vinger lijkt ineens veel langer, alsof er met klei een stuk is aangekleefd. Ik zeg nog tegen mijn zus dat dat mijn lievelingskleur is. Dan verf ik nog één van mijn andere vingers blauw en dan is opeens heel mijn hand blauw en in het verlengde van mijn vingers komen lange dikke sprieten gras uit. Ik vraag mijn zus om me te helpen, want er zitten beestjes op het gras en zij neemt het gras vast en trekt stevig het gras en de verf uit mekaar zodat mijn hand weer vrij komt.

Ik droom dat ik op kot zit en in hetzelfde gebouw zit ook een oudere man en die is tegen mij aan het uitleggen wat die voor mij voelt en hij gebruikt als voorbeeld dat ik onder zijn huid zit, als iets wat hij niet kan wegkrabben. Hij heeft een taart gemaakt, speciaal voor mij. Ik vind het wel wat creepy dus ik ga erna terug naar mijn kot en bedenk me onderweg op de trap naar boven dat ik met die kerel in hetzelfde gebouw opgescheept zit.

Terug in mijn kot aangekomen kijk ik door het raam en wil graag buiten wat gaan rondwandelen en als ik even in de stad door de straten heb gewandeld kom ik aan bij een schoolgebouw. Ik bedenk me dat ik er niemand ken en dat het niet makkelijk is om nieuwe vrienden te maken, maar ik probeer me open op te stellen en een meisje houdt de deur voor me open als ik eraan kom. Ik groet haar  en ze begint al meteen tegen me te babbelen. Even later zijn we al met een klein groepje en ik beken tegen hun dat ik stiekem van school en richting ben veranderd terwijl ze thuis nog denken dat ik in een andere school talen of zoiets aan het doen ben. In de nieuwe school volg ik een of andere creatieve richting en ik voel me er heel gelukkig bij.

Even later in de droom heb ik nog ruzie met mijn broer, weet niet meer juist om wat, maar hij zegt dan tegen me dat ik mijn mond moet houden en dan loopt hij weg. Ik zie X die probeert haar tranen te verbergen en dan ga ik mijn broer na. Hij zit in de bureaustoel en ik buig me over hem heen, neem zijn schouder vast en zeg.. is dat wat ge nodig hebt? Is dat écht wat ge nodig hebt? We kijken mekaar strak in de ogen en het is precies of ik zijn angsten voel.

Ik ben aan het werk, aan de kassa van een winkel. Een klant koopt een paar artikelen en wil een factuur van een paar suikerklontjes. Hij doet nogal raar en gaat buiten met zijn vrienden voor hij afrekent. Ik roep hem terug, maar hij reageert niet meteen, dan roep ik hem nog 2 keer. Even later komt hij toch terug binnen, neemt nog 2 pakken koekjes mee waarvan er 1 pak voor mij is zegt hij. Hij betaald met een briefje van een redelijk groot bedrag.

Even later ben ik op vakantie en zit op een rubberen opgeblazen soort van vlootje waar we met 3 personen op zitten en ieder heeft een handvat om zich vast te houden. Het rubberen vlootje glijdt over een soort van waterglijbaan. Af en toe maakt het een onverwachtse wending en gaat het ineens wat sneller waardoor het vlootje ineens achterwaarts de glijbaan afgaat, maar het draait dan in een bocht weer recht tot we uiteindelijk in het water belanden. Ik vond de glijbaan heel erg plezant.

Ik herinner me ook nog dat er een strand en zee voorkwam in de droom, maar niet meer juist wat er gebeurde.

Ik heb besloten om mee te doen aan een betaald experiment om een product te testen. Het speelt zich af in een groot lokaal dat lijkt op de eetzaal van een school. Elke dag als ik in dat lokaal aankom staat er een wit plastieke bord met een maaltijd op en een wit plastieke wegwerpbekertje met een doorschijnende vloeistof en een rietje erin. De bedoeling is dat ik dat volledig opeet en opdrink en dan op het einde een rapport schrijf erover. De eerste dag gaat de vloeistof via een naald in mijn kin naar mijn mond, daarna drink ik het via het rietje. Het product zou een nevenwerking hebben op de nieren. De eerste 2 dagen merkte ik niets, de derde dag had ik wat krampen in mijn onderbuik en de vierde dag ook niets.

Op een bepaald moment zit ik aan een tafel en bedenk ik me dat ik nog niet aan het rapport begonnen ben en om niet te vergeten wat ik moest opschrijven begin ik met een tube met een soort pasta erin al op de eettafel in het kort wat trefwoorden te schrijven over wat er in het rapport moet komen.

Tegenover me aan tafel zit een koppel met een hond en naast de tafels staat een lange glazen muur waarachter een soort van grote overdekte ruimte ligt, gelijk een schaatshal zonder ijs, waar wat mensen rondwandelen.

Ik ben in deze droom een zus met een fictieve kleinere broer en ouders en we rijden in een auto, op zoek naar een veilige plaats die ons beschermt tegen zombies die overal rond ons leven, want de zombies zijn besmettelijk en als je ermee in aanraking komt word je zelf een zombie. Op een bepaald moment vinden we een huis waar een muur omheen gebouwd is. Mijn fictieve ouders verzekeren me dat het de zombies buiten houdt, maar ik vertrouw het niet helemaal en blijf alert.

Dan zitten we opnieuw in de auto en stoppen even aan een winkel enzo en ik merk opeens rare dingen op aan mijn kleinere fictieve broertje die naast me zit te wachten in de auto. Hij zegt dingen die niet kloppen, zijn ogen zien er donkerder uit en hij zegt dat zijn bovenbenen pijnlijk aanvoelen. Ik voel aan dat hij besmet is door de zombies en ik roep naar mijn ouders dat hij de symptomen heeft, maar mijn fictieve moeder zegt dat ze het weet maar lijkt het gevaar niet te willen beseffen.

Ik begrijp niet goed waarom de moeder de rest van het gezin op het spel zet door het broertje bij ons te laten en ik gedraag me meer en meer afstandelijk tegenover het broertje en wou dat ik hem kon kwijtgeraken om mezelf te redden.

Ik ben in een soort van taverne en zie achteraan aan een grote tafel mijn broer en een aantal oude klasgenoten (denk ik) iets vieren. Als ik dichterbij kom hoor ik hun 'happy birthday' zingen voor mij en nog iemand anders. Ik vraag hoe het komt dat ik zelf niet uitgenodigd ben waarop iemand antwoord dat ik dan maar weer vervelend zou doen en beginnen janken enzo. Ik ben helemaal overstuur dat ik door iedereen buitengeloten werd en zoek ergens anders een rustig tafeltje om alleen te gaan zitten, maar alle tafeltjes zijn volzet. Dan ga ik maar naar buiten en stap iets later op een bus, maar als de bus nog maar pas vertrokken is duw ik al op de noodbel om de bus te doen stoppen omdat ik besef dat ik mijn kat bij heb en die is bang op de bus. Ik neem mijn kat en stap met hem de bus af. Iets verderop vraag ik aan iemand om me de weg te wijzen naar het station. De kerel flirt een beetje met me en zegt me dan hoe ik naar het station kan wandelen.

Ik rijd op een koersfiets die veel te klein is, mijn knieën komen tot aan het stuur, over straat waar veel volk over loopt. Ik moet de hele tijd rinkelen met mijn bel, anders kan ik niet door en mis ik mijn afspraak bij de tandarts. Als ik bijna daar ben stop ik even aan een frietkraampje om te vragen of ze daar wat geld kunnen wisselen voor bij de tandarts, maar ze kunnen me niet helpen. Het huis van de tandarts ligt naast het kraampje en als ik hun oprit opwandel check ik in mijn portefeuille en merk dat ik waarschijnlijk net niet genoeg bij heb.

Iets later fiets ik door een natuurgebied en ben ik op zoek naar de camping waar ik blijkbaar verbleef voor ik naar de tandarts ging, maar ik ben de weg kwijt en het adres van de camping ligt nog in de tent. Ik vraag de weg aan een voorbijganger, maar hij spreekt een andere taal en ik kan hem niet verstaan dus ik probeer me goed te focussen op wat hij uitbeeld.

Ik ben in een grote ruimte, lijkt wel de grote kamer in onze kelder. Sommige dingen lijken niet te kloppen. Er ligt een matras, ik denk de matras van mijn vader. Ik ga eraan voelen en de matras is veel te mals, zoals een dikke donsdeken, ik zeg, ziet ge wel dat er iets niet klopt. Iemand anders zegt tegen me, maar jawel, die matras is gewoon verwisselt, en mijn aandacht gaat iets verderop naar een dunnere, opgevouwde donsdeken die eerst dienst zou gedaan hebben als matras. Dan denk ik weer, hier klopt toch echt iets niet, terwijl mijn aandacht gaat naar een klein, houten antiekuitziend paardenmolentje dat op een tafeltje staat. Ik neem het op, hou het voor mij en kijk ernaar en zet het dan zachtjes terug neer.