Ik ben in een vreemd land en ben van iemand aan het wegrennen die me achterna zit. Onderweg kom ik een vrouw tegen die voor dezelfde persoon op de vlucht is en ik ren samen met haar verder. Door straatjes en later over het strand, totdat de vrouw die bij me is gevat wordt en ik neem een dikke steen van de grond op om me te verdedigen voor als ze mij ook moesten vatten en ik ren alleen nog een eind verder weg tot ik uiteindelijk tot rust kom op een balustrade die uitkijkt over de zee. Opeens zie ik een kleine walvissoort een tuimeling maken, net voor de balustrade en ik ben zo overdonderd, dat ik enthousiast rond me kijk naar de andere mensen die op de balustrade staan, maar die kijken zelfs niet eens op en zitten druk met mekaar te babbelen, totaal ongeïnteresseerd voor wat er in het water gebeurt. Als ik terug naar het water kijk zie ik opeens iets verderop in het water de schaduwen van een hele groep walvissen afkomen. Het water van de zee kleurt zwart van de enorme zwarte schaduwen onder het oppervlak en ik voel me een beetje bang worden. Dan opeens staat de vrouw waarmee ik samen aan het wegvluchten was voor me en ze zegt dat die man die me achterna zat me gewoon iets wou zeggen over rekeningen, dat ze die voorlopig gingen laten wegvallen of zoiets, zodat ik me niet onnodig zou zorgen maken erover.

Iets later sta ik aan een machine van een lunapark en ik grijp een pluchen ronde pinguin eruit.

Ik ben in een appartement en ik heb een baby bij me. Ik denk dat het in de droom mijn baby is, maar het voelt niet echt aan als mijn baby, eerder als een beproeving. Ik ben hem aan het klaarmaken om te gaan slapen en opeens hoor ik hem een beetje jammeren omdat er mosterd in zijn mond is terecht gekomen. Ik begrijp niet goed hoe die mosterd in zijn mond is gekomen en dan zie ik dat zijn handje helemaal vol hangt met mosterd en ik voel me een beetje schuldig dat ik dat niet opgemerkt had. Met wat keukenrol of wc-papier of zoiets probeer ik de mosterd van zijn handje en mondje af te vegen, maar gemakkelijk gaat het niet want het lijkt wel of er mosterd bij komt bij elke veeg. Uiteindelijk ben ik klaar met hem schoon te vegen en dan voel ik dat zijn kleertjes helemaal nat zijn geworden van het schoonvegen, ook al heb ik daarbij helemaal geen water gebruikt. Ik doe hem droge kleertjes aan en stop hem in bed.

Iets later stap ik het appartement uit, de gang op en ik zie vanuit mijn rechterooghoek de deur van het appartement naast mij op een kier openstaan waardoor ik een glimp opvang van een lange rode jurk. Het heeft iets geheimzinnigs en ik word erdoor aangetrokken om binnen te gaan. Wanneer ik daar binnenkom zie ik een gezin staan. Een moeder en vader met tussen hun in een dochter en een lange grote spiegel waar een afbeelding van hun andere dochter ophangt met een lange rode jurk aan. Hun kleding lijkt wel uit een vroegere eeuw te komen en ze tonen geen emoties op hun gezichten. Ik vind ze best eng, het lijken wel spoken en de moeder stelt me opeens een vraag over haar andere dochter die in Normandië of zoiets zit. Ik herinner me de vraag niet meer juist, wie ze was of wat ze daar aan het doen is of zoiets. Ik weet er geen antwoord op en ik vraag haar voor een hint te geven want het lijkt me belangrijk, maar dan toont ze een glimlach en doet de deur langzaam voor me dicht. Dan ga ik terug naar mijn appartement want ik herinner me dat die baby daar nog alleen ligt te slapen.

Even later ben ik aan een subtropisch zwembad. Ik herinner me dat ik even aan het zwemmen ben, maar het water voelt droog aan. Ik heb geen zin om daar te zijn.

Nog even later ben ik terug bij het appartement, ik denk dat er iemand bij me is die vraagt naar de baby want ik zeg opeens, je zal hem daar niet meer vinden, ga maar kijken …

Ik zit opeens ergens mee in een lokaal waar ik een examen moet afleggen, maar ik weet totaal niks af van het examen en ben dus ook totaal niet voorbereid. Voor één bepaalde vraag moest ik werkwoorden vertalen naar het portugees en die ging me redelijk vlot af. Voor een aantal andere vragen had ik een stripverhaal moeten lezen om het te kunnen oplossen maar ik had dat niet gelezen en opeens verscheen er tussen mijn examenbladeren een stuk van een stripverhaal. Ik blijf als laatste over in het lokaal. Er zitten ook vragen bij die ik moet oplossen aan de hand van een sprekende pluchen beer, maar ik versta niets van wat hij zegt en de leraar die bij mij in het lokaal zit zegt dat de beer duits spreekt.

Even later beslis ik om alleen naar portugal te gaan en voor ik het weet zit ik al in een hotel in portugal, samen met nog een paar andere mensen die ik daar heb ontmoet, maar ’s avonds zijn zij al weg en ik had al gereserveerd om daar te blijven overnachten dus blijf ik daar slapen. De volgende dag loop ik door de gang in het hotel, ik zie daar een paar andere reizigers in en uit hun badkamer lopen en eentje staat op de gang in een spiegel tegen de muur haar tanden te poetsen. Terwijl ik de gang uit loop kan ik al uitkijken door de buitendeur en zie ik een reling met vlak daarachter de zee. Een deel mensen staan aan de reling verzameld, ik zie het water van de zee redelijk wild kabbelen en als ik dichterbij kom zie ik dat ze allemaal staan te kijken naar een groepje orka’s wat daar in het water zitten te spartelen en die het water doen kabbelen. Ik ben helemaal verbaasd en enthousiast en ik wil dolgraag een foto nemen dus ik ga snel in het hotel mijn fototoestel nemen, maar ik ben vergeten de batterij van het fototoestel op te laden voor ik naar portugal vertrok en ik zie op het schermpje verschijnen dat de batterij leeg is. Ik wil toch proberen dus ik loop terug naar buiten, maar de plaats waar de orka’s zaten is nu een soort van bassin rond hun verschenen en zitten ze daar trucjes uit te voeren.

Ik sta op de badkamer voor de spiegel en zie nog sporen van een piercing in mijn onderlip en ik denk, als daar toch nog een gaatje in zit dan kan ik net zo goed proberen er terug een piercing door te steken. Ik neem een zwarte oorbel in de vorm van een ringetje en steek die erdoor. Tot mijn verbazing past die er gewoon in en doet het zelfs geen zeer. Dan hoor ik mijn vader op de gang en denk ik bij mezelf, zo een zwarte ring erdoor is ook geen zicht dus ik maak het ringetje los en neem het er terug uit. Dan ben ik tussen mijn oorbelletjes aan het zoeken naar iets wat meer gepast is om erin te steken en ik pas er een paar, maar de lip begint wat te zwellen en uiteindelijk komt er ook bloed uit. Ik begin dan wat wanhopiger te zoeken omdat ik er graag iets in wil steken omdat het anders dicht zou groeien, ik kom zelfs verroeste schroeven tegen tussen de juwelen, maar ik bedenk me dat die veel te groot zijn om erdoor te krijgen en uiteindelijk neem ik de kleine piercing die in mijn oor zit en ik draai de kraan open met koud water om de piercing en mijn lip af te spoelen …

Ik loop ergens rond met een vriendin en ik moet een boomstam meedragen, maar ik ben ook al een karretje vooruit aan het duwen en ik vraag aan haar of ze helpt dragen en ze zegt ja is goed, er staan toch 2 handvatten op, en ze neemt één van de twee ijzeren kettingen vast die aan de boomstam vastzitten. Heel even draagt ze de boomstam alleen en het lijkt wel alsof het voor haar geen gewicht is, alsof ze het op één vinger kan dragen en dan neem ik de boomstam weer en het ding weegt loodzwaar zodat ik één kant ervan op de grond zet en het zo meesleur over de grond.

Even later kom ik aan in een schoonheidssalon voor een gezichtsbehandeling. Een medewerker stuurt me naar een kamer waar ik mijn gezicht al mag gaan wassen. Ik zie een heel klein wasbakje staan waar automatisch lauw water uitkomt. Ik moet nogal onhandig over het ding leunen omdat het zo klein is. Er ligt een wit klontje zeep, maar het schuimt echt véél te fel zodat ik moeite heb om het schuim weg te spoelen. Dan droog ik mijn gezicht met de witte malse handdoek die daar hangt en ga ik buiten wachten op een soort terrasje tot ze me komen roepen. We zijn blijkbaar met 3 wachtenden, we stonden op een wachtlijst en we hadden elk een nummer. Er was een nummer 29 en nog een nummer 26 denk ik en het derde nummer herinner ik me niet meer. Ik denk dat ik het nummer 26 was. Een blonde dame neemt me dan even later mee, maar ik vind haar helemaal niet vriendelijk. Ik zet me neer op de stoel en ze legt me uit wat ze eerst gaat doen, maar ik vind haar niet erg duidelijk en ze is blijkbaar wat geïrriteerd omdat ik haar niet goed begrepen heb. Ze neemt iets wat lijkt op een langwerpige pumpsteen, in de vorm van een aftrekker voor ramen mee te doen en ze gaat daarmee over mijn gezicht. Ik probeer mij te relaxen en ondertussen in een tijdschriftje te bladeren. Dan brengt ze een crème aan op mijn gezicht en dan gaat ze weg. Het lijkt wel alsof ik in slaap val in die stoel want ik zak helemaal onderuit en ik heb moeite om me terug recht te zetten. De crème op mijn gezicht wordt hard, het lijkt wel een masker van gips en ik zie heel slecht erdoor. Wanneer het masker eraf gaat kijk ik even in de spiegel en voel aan mijn huid, maar ik voel me niet gelukkiger want het was geen aangename ervaring.

tijdens een middagdutje:

Het lijkt alsof ik wakker aan het worden ben en ik wil rechtop gaan zitten, maar ik lig als genageld in mijn bed. Mijn hoofd krijg ik niet gedraaid en mijn zicht is heel erg beperkt, zodat ik enkel recht naar voor kan kijken en mijn gezicht staat naar de lamp aan het plafond gericht. Op een bepaald moment bedenk ik me dat ik vast nog aan het slapen ben, anders zou ik wel gewoon rechtop kunnen gaan zitten en ik probeer tegen mezelf te zeggen dat ik moet wakker worden, want ik heb op dat moment geen zin meer om te slapen, ook al voel ik me door en door vermoeid en wegen mijn oogleden loodzwaar. Ik vind het ook een beetje eng dat ik mezelf niet kan bewegen. Ik verzamel heel mijn kracht bijeen en het lijkt even alsof ik rechter zit, maar dan denk ik, als ik nog aan het slapen ben, hoe kan het dan dat ik rechter zit, dan moet ik vast nog plat liggen. Ik vind het een heel enge gedachte maar ik wil graag weten of het waar is of niet, dus met mijn twee handen neem ik mijn hoofd vast en met heel veel moeite krijg ik mijn hoofd stukje per stukje iets naar rechts gedraaid en opeens zie ik vanuit mijn rechterooghoek mijn rechterarm nog op het hoofdkussen liggen. De hand ziet er een beetje transparant uit, ik vind het nog steeds eng en dan verlies ik de kracht waardoor mijn hoofd weer in zijn beginpositie staat. Dan lijkt het ook even alsof ik niet meer in mijn kamer ben, want ik hoor stemmen onder mij en ik voel dat ik ergens anders ben, in een wachtkamer van de dokter denk ik, maar mijn zicht naar de lamp op het plafond en mijn hoofdpositie blijven hetzelfde…

Ik ben in een huis of appartement wat ik in het waakbestaan niet ken, maar in de droom woon ik daar, samen met een oude vrouw. Het is avond en zij heeft een wit nachtkleed aan en zij lijkt opeens heel erg ziek. Ik neem haar op in mijn armen, ze lijkt wel een lappenpop en als ik naar haar kijk ziet ze er opeens uit als een vrouw die al een tijdje dood is en haar botten in haar gezicht al zichtbaar zijn. Ik verschrik even zodat ik haar bijna laat vallen, maar dan verman ik mij en neem haar terug tegoei in mijn armen en loop het appartement uit en ga op de gang kloppen op de deur van de geburen voor hulp. De vrouw die daar woont had precies verwacht en ze neemt een injectienaald. Als ze nadert met de naald zie ik dat de oude vrouw in mijn armen verandert is in een zwarte poedel. De buurvrouw prikt met de naald recht in de ruggengraat van de poedel en er loopt een witte vloeistof uit, wat ook op de grond en op mijn schoenen druppelt.

Even later ben ik terug thuis en ik bedenk me dat ik vergeten was dat ik daar nog een puppy heb zitten en ik krijg een schuldgevoel tegenover de puppy omdat die daar heel de tijd alleen heeft gezeten, ook al is er in de rest van de droom geen sprake geweest van een puppy.

Ik beklim een zandberg en ik moet me er wel wat voor inspannen maar toch geraak ik boven. Als ik daar aankom kijk ik uit op een heel mooi uitzicht van een helder blauw waterlandschap. Ik ga in het water en al drijvend steek ik mijn voeten boven water om mijn schoenen uit te doen. Dan ga ik een beetje rondzwemmen afwisselend op mijn rug en mijn buik. Het water voelt fris aan maar het is heerlijk om te zwemmen. Even later zie ik een eind verderop een mooie waterval. Ik dobber nog wat rond en opeens begint me een beetje een angstig gevoel te overvallen om wat er allemaal in het diepe water onder mij schuilt. Ik zie kort bij mij nog een groep kleine luchtbelletjes naar boven komen en dan ga ik het water uit.

Ik sta in een kleine ruimte van een aangemeerde boot en een persoon in mijn aanwezigheid heeft watjes vast met een product op. Het lijkt alsof het de bedoeling is dat ze een operatie op mijn rug willen uitvoeren. Er is een bult op mijn rug die ze willen wegsnijden en ik vraag bezorgd of ze zeker zijn dat die watjes voldoende zijn om mij te verdoven. Die persoon zegt van wel en om het te bewijzen neemt hij een klein boortje te voorschijn en terwijl ik daar nog sta plant die dat boortje in de zijkant van mijn hoofd en boort er los een gat doorheen. Er staan geen spiegels rond mij maar toch sta ik opeens naar mijn eigen hoofd te kijken met het gat erin en ik zie dat er van binnenin mijn hoofd licht schijnt. Ik sta daar gefascineerd dat gat in mijn hoofd te bekijken en probeer door dat gat naar binnen te kijken om te zien waar het licht vandaan komt...

Ik ben in de kelder van ons huis en ik zie een grote spin lopen. Eerst over het plafond en later over de vloer. Ik ben doodsbang en slaak een gil uit. Mijn moeder loopt op de spin af en neemt het vast met haar blote hand en ze komt dan mijn richting uit maar ik zeg tegen haar “niet bij mij”, maar ze heeft precies mijn woorden niet gehoord en steekt de hand met de spin in naar me uit. Ik word boos en herhaal dat ik zei “niet bij mij”. Als ze weg is nader ik voorzichtig de kamer in de kelder maar om te kijken of er geen spinnen meer zijn moet ik eerst het licht aandoen en terwijl ik dat denk springt het licht vanzelf al aan. Ik zie geen spinnen meer dus ga naar binnen en rommel wat tussen de oude spullen. Ik zie ook mijn gitaar daar in een hoekje staan. Uiteindelijk neem ik wat speeltjes mee naar boven.

Even later ben ik in de badkamer van ons huis, weet niet meer wat ik daar aan het doen ben maar ik heb daar muziek opstaan (blof - een manier om thuis te komen) en mijn moeder komt binnen in de badkamer en ze begint het lied mee te zingen en het irriteert mij omdat ze geen idee heeft van de woorden die ze aan het meezingen is.

Nog wat later ben ik in de woonkamer en er is een ex-collega bij mij. We zitten daar wat te babbelen en in boekjes te bladeren en daar speelt ook muziek op de radio. Ik herinner me niet meer veel van wat er gezegd word maar op een bepaald moment omarmt ze me en zeg ik tegen haar, weet je nog hoe oud ik word deze maand en ze antwoord ja 30.

Ik droom over een diep gegraven zandkuil en het zand heeft een roodachtige kleur. Beneden in de kuil ligt een soort langwerpige machine begraven. Die machine maakt trilbewegingen waardoor de kuil zich vanzelf terug opvult doordat het zand van de zijkanten loskomt en naar onder schuift. Even later zie ik dat iemand mijn kamerplant heeft omgeplant en dat er een deel van zijn bladeren onder de potgrond zitten. Ik ga met mijn handen door de potgrond en haal de takjes met bladeren terug naar boven en dan kom ik erachter dat er stukken aardappel onder de potgrond liggen. Ik neem ze er één voor één uit en als ik ze allemaal eruit heb dan draai ik me naar rechts, ik sta opeens in een gedeelte van onze woonkamer en ik zie dat de kuil in onze woonkamer stond, maar hij heeft zichzelf al helemaal terug opgevuld. Er blijft enkel nog een oppervlak van het losse roodkleurige zand over.

Ervoor of erna droomde ik ook nog dat ik met iemand boodschapjes aan het schrijven was in een boekje met allemaal verschillende kleuren kleurpotloden. Ik schreef iets, gaf het boek door aan de andere persoon. Hij schreef iets terug en gaf het boek weer terug enz. … . Sommige van de kleurpotloden zaten glinstertjes in en ik merkte op dat de kleurpotloden die met glinstertjes schreven ook meer blinkend waren dan de ander kleurpotloden uit de doos.

Ik ben op een repetitie van één of andere voorstelling waar ik zou moeten zingen met een ander persoon. In een zaal zit ik ter afwachting met nog andere personen aan ronde tafels mijn teksten van de liedjes te doorkijken, maar plots kan ik ze nergens meer vinden. Ik zoek overal naar mijn teksten en de begeleidster van onze voorstelling is heel opdringerig. Als mijn teksten teruggevonden zijn heeft mijn zanggenoot al gedaan met zingen, maar ik vind dat helemaal niet erg want ik had ook geen zin om te zingen omdat ik de liedjes niet eens kende en ik vraag me af hoe ik liedjes ga kunnen meezingen, zelfs mét tekst, die ik niet ken. De volgende ochtend moeten we heel vroeg daar zijn en iedereen staat al om, ik denk half 7, buiten aan het gebouw te wachten. Ik zie mijn zanggenoot staan en ik zeg tegen haar dat ik niet ga meezingen. Als we met zijn allen het gebouw binnengaan dalen we een brede trap af en beneden in de zaal aangekomen zeg ik ook tegen de opdringerige begeleider dat ik niet ga meezingen, op een manier dat voor mij mijn gedacht erover vast stond.

Ik sta op een dijk aan zee onder een pikdonkere, nachtelijke hemel. Het zwarte, rustige zeewater glanst en geeft een prachtige weerspiegeling van de maan weer en ik raak geëmotioneerd door de schoonheid van dit beeld en dan bedenk ik me dat ik dit graag zou willen vastleggen en opeens heb ik mijn fototoestel al in mijn handen en neem ik er een foto van.Ik bekijk daarna de foto op mijn schermpje en ik merk dat de foto perfect weergeeft hoe ik het wou.

Even later is het opeens dag en zit ik op het strand. Er is veel volk en er loopt een meisje rond die haarvlechtjes maakt voor de zonnebaders die vlechtjes wensen te hebben.

Ik ben in een groot gebouw, ik denk een school, en een meester van mij wordt opgeslokt door een slang. Zijn lichaam is al halverwege verdwenen in de slang en ik ga naar een balie waar een receptioniste zit die in eerste instantie nog met iets anders bezig is, maar ik zeg haar dat het dringend is, dat de meester wordt opgegeten door een slang en ze geeft me een papiertje waar codes opgeschreven staan en ze zegt dat ik dat moet meenemen.

Er was nog een tweede droom, in de omgeving van de zee maar daar herinner ik me verder niets meer van.

Ik ben op mijn vroegere werkplek, in de videotheek. Opeens verkoop ik daar aan een klant gehakt, maar het is teveel zodat ik het inpakpapier er niet rond krijg. De verantwoordelijke van de winkel (een figuur van tv) komt binnen en gaat aan de computer staan, ik vraag hem of hij nog van dat inpakpapier in de bestelwagen heeft liggen en hij geeft me de sleutel. Ik ga naar buiten naar de bestelwagen en doe hem open en ik kruip erin voor het papier te zoeken. Even later zit ik in een andere auto en ik heb een baby bij mij. Ik denk dat ze van mij is en dat ze al de hele tijd bij mij op het werk was omdat ik haar niet thuis wou laten maar ik heb er totaal niet aan gedacht dat de baby ook moet eten. Ze zit langs me op de passagierszetel en ze ziet er heel zwak uit. Ik heb schrik dat ze aan het uitdrogen is en dan zegt de baby ook tegen me, ik heb water nodig. Ik neem een papflesje en was het uit en het enige wat ik te drinken heb liggen is een spa-fles met water en rode grenadine er in, dus ik doe daar wat van in haar flesje en ik probeer het haar te doen drinken.

Ik ben met een vriendin op een uitstapje in een grote vreemde stad. We wandelen door de straten en weten niet goed waar we moeten zijn. Ik stel haar voor om gewoon iets lekker te gaan eten. Iets later in de droom ga ik naar de parkeerplaats waar mijn wagen staat maar mijn wagen staat er niet meer. Iemand zegt me dat hij is weg getakeld, ik kijk rond en zie iets verderop net de takelwagen wegrijden met mijn wagen er op. De wagen is rood en helemaal geblutst want blijkbaar heeft iemand er tegenop gereden terwijl hij daar geparkeerd stond. Ik word er een beetje radeloos van wanneer ik eraan denk dat ik nog een lening af te betalen heb van een auto die ik niet meer heb en me ook geen nieuwe auto kan veroorloven en ik moet ervan huilen. Nog iets later in de droom ben ik in een kledingwinkel en daar is nog een vrouw (een figuur van op tv) waar ik een hekel aan heb. Ik geraak met haar op de vuist en het gaat er hard aan toe en hoewel zij meer klappen krijgt dan ikzelf, geeft ze niet op. Iets later sta ik aan de kassa en ik heb blauwe babykleertjes gekocht voor aan iemand cadeau te doen maar er is een draadje van het broekje losgekomen en ergens aan mij blijven vasthangen zodat het broekje een beetje uitrafelt. Op de parking aangekomen zoek ik naar mijn wagen maar ik kan hem niet meteen vinden en dan kom ik die hatelijke vrouw weer tegen en ze lacht spottelijk omdat ik mijn wagen niet vind.

Ik herinner me maar een heel klein fragmentje en dat is dat ik in een bed lig en dat ik me heel bang voel en de donsdeken helemaal over me heen trek zodat de muggen niet aan me kunnen. Ik zie in de droom ook een raam dat opeens openstaat, het voelt alsof de muggen dat hebben opengedaan en het openstaande raam geeft me ook een angstig gevoel.

De droom speelt zich af in een heuvelachtige, bosrijke omgeving. Ik denk dat ik daar aan het fietsen ben en ik denk ook dat ik al gedurende de hele droom het gevoel heb dat er iemand me achtervolgd. Ik zit dan samen met een paar klasgenoten van vroeger aan een tafel en ik ben met hun aan het bespreken hoe het examen is verlopen, maar ik had tijdens het examen iets aan de leraar gevraagd (weet niet meer wat) waarover één van die klasgenoten van mening was dat ik daar iets fout mee had gedaan. Haar woorden waren: “Gij zit hier toch maar alsof het u allemaal geen zak interesseert” en ik dacht er over na en ik zag wel in dat ze gelijk had. Op de tafel ligt een schets van een tafel waarop een klasgenootje de namen van de klasgenoten op de stoelen schrijft, omdat de zitplaatsen waren gereorganiseerd en plots zie ik dat mijn naam overblijft maar dat op alle stoelen al een naam staat.

Even later ben ik met iemand in een huisje in het bos en we liggen te slapen. Dan hoor ik buiten precies iemand op een fiets naderen door een fietsbel die lichtjes rinkelt als de fiets over heuveltjes gaat. Vóór ik het helemaal doorheb zie ik al een man door het raam naar binnen sluipen en ik zeg tegen de persoon bij mij “er is iemand in de kamer”. Ik ga naar de lichtschakelaar tegen de muur en wil het licht aandoen maar het blijft donker. De inbreker buigt zich dreigend over naar mijn kamergenoot en ik neem een eetbakje van mijn kat uit een kastje om hem daarmee tegen zijn hoofd te slaan maar ik heb moeite met mikken en ik kan hem niet raken. Hij lijkt mij nog niet op te merken. Ik merk opeens op dat de inbreker misvormde oren en ogen heeft en ik schiet wakker.

Ik ben na deze droom terug gaan slapen en bij het ontwaken had ik weer een nieuwe droom:

Ik zit aan de keukentafel en ik heb niet meteen door dat er op de keukendeur wordt geklopt. De deur gaat open en omie staat daar opeens in de keuken. Ze ziet er sereen uit en zegt hallo maar ik zit als aan de stoel genageld. Ik snap het eerst niet goed maar dan heb ik door dat ik haar als enige zie en ik raak een beetje in paniek. Ik roep naar mijn zus die in de bureauruimte zit “wil je asjeblieft even naar hier komen”, maar ik kan niet zeggen waarom want er zijn nog gasten in ons huis. Mijn zus komt niet en omie wandelt door de keuken door naar de gang. Ik loop naar de deuropening van de keuken naar de gang en ik zie mijn zus in het donker zitten in de bureauruimte en vraag haar om het licht aan te doen maar ik krijg geen antwoord. Dan stap ik zelf in het donker de bureauruimte binnen wil het licht aandoen met de lichtschakelaar maar het licht gaat niet aan en dan hoor ik mijn zus zeggen dat het licht niet werkt. Ik ga terug naar de keuken want ik voel me bang in het donker en mijn zus komt nu iets na mij ook de keuken in. Ik vertel haar wat er is gebeurd en zij probeert me gerust te stellen en neemt me mee naar de gang om omie te zoeken. We komen voorbij de badkamer waar ik niemand zie maar ik voel wel dat ze daar is. Mijn zus neemt me mee iets verder door naar de slaapkamer van mijn ouders om daar te gaan kijken maar daar is niets. Dan gaan we terug de gang in en ik zie net de deur van de badkamer dicht gaan. Ik klop op de badkamerdeur en roep op omie maar als de deur terug opengaat staat mijn broer daar. Mijn zus neemt me dan terug mee naar de slaapkamer maar ik zeg tegen haar “ik denk toch dat het iets in de badkamer moet zijn” en we gaan terug de gang op, komen langs de deuropening van de badkamer en ik zie daar een vrouw staan langs achteren met dezelfde kleren aan als waar ik mijn omie in zag. Een zwart golfje met een rode blouse onder. Ik ga naar de vrouw en ze draait haar om maar het is niet omie, het blijkt een tante van mij te zijn die ik niet ken. Ik schud haar de hand om haar te groeten, maar ik voel aan haar hand dat het omie is.

Ik zit met mijn broer in de auto, hij rijdt, en ik zie hem een sigaret opsteken. Ik geef hem dan een pakje sigaretten (nog zo goed als vol) wat ik blijkbaar nog in mijn bezit heb aan hem omdat hij toch nog rookt. Dan komen we bij een kruispunt en ik wijs hem erop dat hij het bord naar links richting Hasselt moet volgen (blauw bord met witte letters).

Daarna ben ik in een restaurant, maar in plaats van in het restaurant te gaan zitten neemt een restaurantbediende ons mee naar buiten waar achter het restaurant een tafel klaarstaat met doorzichtige glaasjes op die gevuld zijn met stukjes fruit. X, mijn broer zijn dochter, staat daar naast mij en die neemt een trosje groene druiven maar ze lust het niet en wil het terugleggen en een ander trosje nemen, maar ik zeg tegen haar dat ze die dan ook niet gaat lusten omdat het dezelfde druiven zijn.

Weer wat later ben ik thuis en ik heb een slang (als huisdier denk ik), maar als ik door de gang moet zit mijn slang daar en hij springt omhoog om me aan te vallen. Ik probeer hem af te weren met mijn linkerhand en hij bijt mij in die hand en wil niet lossen. Ik zie een bruin bierflesje staan en ik neem dat met mijn andere hand vast en sla ermee op zijn hoofd zodat hij mij los laat. Ik heb dan een spijtig gevoel omdat ik hem heb moeten slaan. Dan ga ik verder naar de badkamer en begin mijn handen te wassen met zeep en ik zie de blauwe bijtsporen verdwijnen.

Ik verblijf met nog iemand, weet niet wie maar hij voelt vertrouwd aan, in een primitieve stam in de jungle. De bewoners van die stam zijn heel vriendelijk voor ons en leggen ons alles uit wat zij doen en wat hun gewoontes zijn en zo. ’s Avonds worden we uitgenodigd om met hun mee te eten en op het bord dat ik voorgeschoteld krijg zie ik delen liggen van een menselijk gezicht zoals een neus, een mond en een oor, samen met champignonnen in een bruin sausje. Iedereen is heel smakelijk aan het eten en af en toe zegt er ook iemand hoe lekker dat het is, maar ik peuter enkel hier en daar een champignonneke ertussenuit zodat het toch lijkt alsof ik iets eet. Iemand van de stam die naast mij zit die heeft een heel hoofd op zijn bord liggen. Ik krijg er een walgelijk gevoel van. Later op de avond komt er opeens van achter een grote rots een enorme grote olifant mijn richting afgestormd die werd opgeschrikt door een leeuw.