Ik droom over een diep gegraven zandkuil en het zand heeft een roodachtige kleur. Beneden in de kuil ligt een soort langwerpige machine begraven. Die machine maakt trilbewegingen waardoor de kuil zich vanzelf terug opvult doordat het zand van de zijkanten loskomt en naar onder schuift. Even later zie ik dat iemand mijn kamerplant heeft omgeplant en dat er een deel van zijn bladeren onder de potgrond zitten. Ik ga met mijn handen door de potgrond en haal de takjes met bladeren terug naar boven en dan kom ik erachter dat er stukken aardappel onder de potgrond liggen. Ik neem ze er één voor één uit en als ik ze allemaal eruit heb dan draai ik me naar rechts, ik sta opeens in een gedeelte van onze woonkamer en ik zie dat de kuil in onze woonkamer stond, maar hij heeft zichzelf al helemaal terug opgevuld. Er blijft enkel nog een oppervlak van het losse roodkleurige zand over.

Ervoor of erna droomde ik ook nog dat ik met iemand boodschapjes aan het schrijven was in een boekje met allemaal verschillende kleuren kleurpotloden. Ik schreef iets, gaf het boek door aan de andere persoon. Hij schreef iets terug en gaf het boek weer terug enz. … . Sommige van de kleurpotloden zaten glinstertjes in en ik merkte op dat de kleurpotloden die met glinstertjes schreven ook meer blinkend waren dan de ander kleurpotloden uit de doos.

Ik ben op een repetitie van één of andere voorstelling waar ik zou moeten zingen met een ander persoon. In een zaal zit ik ter afwachting met nog andere personen aan ronde tafels mijn teksten van de liedjes te doorkijken, maar plots kan ik ze nergens meer vinden. Ik zoek overal naar mijn teksten en de begeleidster van onze voorstelling is heel opdringerig. Als mijn teksten teruggevonden zijn heeft mijn zanggenoot al gedaan met zingen, maar ik vind dat helemaal niet erg want ik had ook geen zin om te zingen omdat ik de liedjes niet eens kende en ik vraag me af hoe ik liedjes ga kunnen meezingen, zelfs mét tekst, die ik niet ken. De volgende ochtend moeten we heel vroeg daar zijn en iedereen staat al om, ik denk half 7, buiten aan het gebouw te wachten. Ik zie mijn zanggenoot staan en ik zeg tegen haar dat ik niet ga meezingen. Als we met zijn allen het gebouw binnengaan dalen we een brede trap af en beneden in de zaal aangekomen zeg ik ook tegen de opdringerige begeleider dat ik niet ga meezingen, op een manier dat voor mij mijn gedacht erover vast stond.

Ik sta op een dijk aan zee onder een pikdonkere, nachtelijke hemel. Het zwarte, rustige zeewater glanst en geeft een prachtige weerspiegeling van de maan weer en ik raak geëmotioneerd door de schoonheid van dit beeld en dan bedenk ik me dat ik dit graag zou willen vastleggen en opeens heb ik mijn fototoestel al in mijn handen en neem ik er een foto van.Ik bekijk daarna de foto op mijn schermpje en ik merk dat de foto perfect weergeeft hoe ik het wou.

Even later is het opeens dag en zit ik op het strand. Er is veel volk en er loopt een meisje rond die haarvlechtjes maakt voor de zonnebaders die vlechtjes wensen te hebben.

Ik ben in een groot gebouw, ik denk een school, en een meester van mij wordt opgeslokt door een slang. Zijn lichaam is al halverwege verdwenen in de slang en ik ga naar een balie waar een receptioniste zit die in eerste instantie nog met iets anders bezig is, maar ik zeg haar dat het dringend is, dat de meester wordt opgegeten door een slang en ze geeft me een papiertje waar codes opgeschreven staan en ze zegt dat ik dat moet meenemen.

Er was nog een tweede droom, in de omgeving van de zee maar daar herinner ik me verder niets meer van.

Ik ben op mijn vroegere werkplek, in de videotheek. Opeens verkoop ik daar aan een klant gehakt, maar het is teveel zodat ik het inpakpapier er niet rond krijg. De verantwoordelijke van de winkel (een figuur van tv) komt binnen en gaat aan de computer staan, ik vraag hem of hij nog van dat inpakpapier in de bestelwagen heeft liggen en hij geeft me de sleutel. Ik ga naar buiten naar de bestelwagen en doe hem open en ik kruip erin voor het papier te zoeken. Even later zit ik in een andere auto en ik heb een baby bij mij. Ik denk dat ze van mij is en dat ze al de hele tijd bij mij op het werk was omdat ik haar niet thuis wou laten maar ik heb er totaal niet aan gedacht dat de baby ook moet eten. Ze zit langs me op de passagierszetel en ze ziet er heel zwak uit. Ik heb schrik dat ze aan het uitdrogen is en dan zegt de baby ook tegen me, ik heb water nodig. Ik neem een papflesje en was het uit en het enige wat ik te drinken heb liggen is een spa-fles met water en rode grenadine er in, dus ik doe daar wat van in haar flesje en ik probeer het haar te doen drinken.

Ik ben met een vriendin op een uitstapje in een grote vreemde stad. We wandelen door de straten en weten niet goed waar we moeten zijn. Ik stel haar voor om gewoon iets lekker te gaan eten. Iets later in de droom ga ik naar de parkeerplaats waar mijn wagen staat maar mijn wagen staat er niet meer. Iemand zegt me dat hij is weg getakeld, ik kijk rond en zie iets verderop net de takelwagen wegrijden met mijn wagen er op. De wagen is rood en helemaal geblutst want blijkbaar heeft iemand er tegenop gereden terwijl hij daar geparkeerd stond. Ik word er een beetje radeloos van wanneer ik eraan denk dat ik nog een lening af te betalen heb van een auto die ik niet meer heb en me ook geen nieuwe auto kan veroorloven en ik moet ervan huilen. Nog iets later in de droom ben ik in een kledingwinkel en daar is nog een vrouw (een figuur van op tv) waar ik een hekel aan heb. Ik geraak met haar op de vuist en het gaat er hard aan toe en hoewel zij meer klappen krijgt dan ikzelf, geeft ze niet op. Iets later sta ik aan de kassa en ik heb blauwe babykleertjes gekocht voor aan iemand cadeau te doen maar er is een draadje van het broekje losgekomen en ergens aan mij blijven vasthangen zodat het broekje een beetje uitrafelt. Op de parking aangekomen zoek ik naar mijn wagen maar ik kan hem niet meteen vinden en dan kom ik die hatelijke vrouw weer tegen en ze lacht spottelijk omdat ik mijn wagen niet vind.

Ik herinner me maar een heel klein fragmentje en dat is dat ik in een bed lig en dat ik me heel bang voel en de donsdeken helemaal over me heen trek zodat de muggen niet aan me kunnen. Ik zie in de droom ook een raam dat opeens openstaat, het voelt alsof de muggen dat hebben opengedaan en het openstaande raam geeft me ook een angstig gevoel.

De droom speelt zich af in een heuvelachtige, bosrijke omgeving. Ik denk dat ik daar aan het fietsen ben en ik denk ook dat ik al gedurende de hele droom het gevoel heb dat er iemand me achtervolgd. Ik zit dan samen met een paar klasgenoten van vroeger aan een tafel en ik ben met hun aan het bespreken hoe het examen is verlopen, maar ik had tijdens het examen iets aan de leraar gevraagd (weet niet meer wat) waarover één van die klasgenoten van mening was dat ik daar iets fout mee had gedaan. Haar woorden waren: “Gij zit hier toch maar alsof het u allemaal geen zak interesseert” en ik dacht er over na en ik zag wel in dat ze gelijk had. Op de tafel ligt een schets van een tafel waarop een klasgenootje de namen van de klasgenoten op de stoelen schrijft, omdat de zitplaatsen waren gereorganiseerd en plots zie ik dat mijn naam overblijft maar dat op alle stoelen al een naam staat.

Even later ben ik met iemand in een huisje in het bos en we liggen te slapen. Dan hoor ik buiten precies iemand op een fiets naderen door een fietsbel die lichtjes rinkelt als de fiets over heuveltjes gaat. Vóór ik het helemaal doorheb zie ik al een man door het raam naar binnen sluipen en ik zeg tegen de persoon bij mij “er is iemand in de kamer”. Ik ga naar de lichtschakelaar tegen de muur en wil het licht aandoen maar het blijft donker. De inbreker buigt zich dreigend over naar mijn kamergenoot en ik neem een eetbakje van mijn kat uit een kastje om hem daarmee tegen zijn hoofd te slaan maar ik heb moeite met mikken en ik kan hem niet raken. Hij lijkt mij nog niet op te merken. Ik merk opeens op dat de inbreker misvormde oren en ogen heeft en ik schiet wakker.

Ik ben na deze droom terug gaan slapen en bij het ontwaken had ik weer een nieuwe droom:

Ik zit aan de keukentafel en ik heb niet meteen door dat er op de keukendeur wordt geklopt. De deur gaat open en omie staat daar opeens in de keuken. Ze ziet er sereen uit en zegt hallo maar ik zit als aan de stoel genageld. Ik snap het eerst niet goed maar dan heb ik door dat ik haar als enige zie en ik raak een beetje in paniek. Ik roep naar mijn zus die in de bureauruimte zit “wil je asjeblieft even naar hier komen”, maar ik kan niet zeggen waarom want er zijn nog gasten in ons huis. Mijn zus komt niet en omie wandelt door de keuken door naar de gang. Ik loop naar de deuropening van de keuken naar de gang en ik zie mijn zus in het donker zitten in de bureauruimte en vraag haar om het licht aan te doen maar ik krijg geen antwoord. Dan stap ik zelf in het donker de bureauruimte binnen wil het licht aandoen met de lichtschakelaar maar het licht gaat niet aan en dan hoor ik mijn zus zeggen dat het licht niet werkt. Ik ga terug naar de keuken want ik voel me bang in het donker en mijn zus komt nu iets na mij ook de keuken in. Ik vertel haar wat er is gebeurd en zij probeert me gerust te stellen en neemt me mee naar de gang om omie te zoeken. We komen voorbij de badkamer waar ik niemand zie maar ik voel wel dat ze daar is. Mijn zus neemt me mee iets verder door naar de slaapkamer van mijn ouders om daar te gaan kijken maar daar is niets. Dan gaan we terug de gang in en ik zie net de deur van de badkamer dicht gaan. Ik klop op de badkamerdeur en roep op omie maar als de deur terug opengaat staat mijn broer daar. Mijn zus neemt me dan terug mee naar de slaapkamer maar ik zeg tegen haar “ik denk toch dat het iets in de badkamer moet zijn” en we gaan terug de gang op, komen langs de deuropening van de badkamer en ik zie daar een vrouw staan langs achteren met dezelfde kleren aan als waar ik mijn omie in zag. Een zwart golfje met een rode blouse onder. Ik ga naar de vrouw en ze draait haar om maar het is niet omie, het blijkt een tante van mij te zijn die ik niet ken. Ik schud haar de hand om haar te groeten, maar ik voel aan haar hand dat het omie is.

Ik zit met mijn broer in de auto, hij rijdt, en ik zie hem een sigaret opsteken. Ik geef hem dan een pakje sigaretten (nog zo goed als vol) wat ik blijkbaar nog in mijn bezit heb aan hem omdat hij toch nog rookt. Dan komen we bij een kruispunt en ik wijs hem erop dat hij het bord naar links richting Hasselt moet volgen (blauw bord met witte letters).

Daarna ben ik in een restaurant, maar in plaats van in het restaurant te gaan zitten neemt een restaurantbediende ons mee naar buiten waar achter het restaurant een tafel klaarstaat met doorzichtige glaasjes op die gevuld zijn met stukjes fruit. X, mijn broer zijn dochter, staat daar naast mij en die neemt een trosje groene druiven maar ze lust het niet en wil het terugleggen en een ander trosje nemen, maar ik zeg tegen haar dat ze die dan ook niet gaat lusten omdat het dezelfde druiven zijn.

Weer wat later ben ik thuis en ik heb een slang (als huisdier denk ik), maar als ik door de gang moet zit mijn slang daar en hij springt omhoog om me aan te vallen. Ik probeer hem af te weren met mijn linkerhand en hij bijt mij in die hand en wil niet lossen. Ik zie een bruin bierflesje staan en ik neem dat met mijn andere hand vast en sla ermee op zijn hoofd zodat hij mij los laat. Ik heb dan een spijtig gevoel omdat ik hem heb moeten slaan. Dan ga ik verder naar de badkamer en begin mijn handen te wassen met zeep en ik zie de blauwe bijtsporen verdwijnen.

Ik verblijf met nog iemand, weet niet wie maar hij voelt vertrouwd aan, in een primitieve stam in de jungle. De bewoners van die stam zijn heel vriendelijk voor ons en leggen ons alles uit wat zij doen en wat hun gewoontes zijn en zo. ’s Avonds worden we uitgenodigd om met hun mee te eten en op het bord dat ik voorgeschoteld krijg zie ik delen liggen van een menselijk gezicht zoals een neus, een mond en een oor, samen met champignonnen in een bruin sausje. Iedereen is heel smakelijk aan het eten en af en toe zegt er ook iemand hoe lekker dat het is, maar ik peuter enkel hier en daar een champignonneke ertussenuit zodat het toch lijkt alsof ik iets eet. Iemand van de stam die naast mij zit die heeft een heel hoofd op zijn bord liggen. Ik krijg er een walgelijk gevoel van. Later op de avond komt er opeens van achter een grote rots een enorme grote olifant mijn richting afgestormd die werd opgeschrikt door een leeuw.

Ik herinner me nog maar een klein stukje van de droom. Ik liep samen met nog 2 personen in een witte kleine trappenhal naar boven en er waren een paar mensen die ons op de hielen zaten. Boven aangekomen doe ik de deur achter ons dicht en draai de deur op slot met een sleutel. Daarna liggen we met 3 in bed onder de donsdeken met spanning af te wachten of ze door de deur geraken of niet en terwijl ik daar lig te wachten val ik in slaap. Iets later schrik ik wakker doordat er een klein beige met zwart kleurig aapje op mij springt. Even denk ik dan dat de deur open is geraakt en de slechterikken binnen zijn maar dan merk ik op dat het aapje langs het raam binnen is kunnen komen. De deur is nog dicht en het is stil achter de deur.

Ik krijg een soort rondleiding bij een gebouw wat naar mijn gevoel mijn oude kleuterschool is van vroeger. Ik ben wel samen met een groep mensen daar, maar eigenlijk komt er niemand anders in beeld. Ik herinner me nog dat we over een breed pad lopen met aan de rechterkant een grote bruine muur en aan de linkerkant een stukje van het gebouw in zicht.

Later in de droom ben ik aan het joggen, ook over een breed pad, een soort laan met gras en hoge bomen naast het pad. Ik kom nog een man tegen die daar ook aan het joggen is, eerst lijkt hij vriendelijk maar later begint hij vervelend te doen en als ik er niet op inga en gewoon blijf verder joggen draait hij zich om, noemt me trut en komt even later weer terug op een zwart met zilverkleurige brommer waarmee hij me achterna komt en me de weg wil blokkeren.

Nog iets later ben ik ergens in een straat en aan de overkant van de straat is het precies alsof daar een roodkleurig zandgebergte is waar ik een man zie zitten die heimelijk een grote boomtak van een boom probeert los te trekken. Als de man door heeft dat ik zag dat hij aan die tak stond te trekken gaat hij naar zijn auto en zie ik de rest van zijn gezin in het zand zitten. Vóór het gezin is een groot vierkantig gat in het zand.

Ik was nog iets in die straat aan het doen en er was nog iemand bij me maar ik herinner me niet meer wie of wat.

Ik heb een hond, Golden Retriever, en ik verblijf een tijdje met de hond in de tuin van de geburen waar indianen wonen in echte tipi’s. De indianen zijn heel vriendelijk en mijn hond is daar ook graag en als ik dan na het verblijf bij hun terug naar huis ga staat er bij ons in de tuin ook een tipi maar daar is het helemaal niet zo fijn want er is heel veel wind en het lappen deurtje van die tipi waait de hele tijd open. Vanaf bij ons zie ik ook dat mijn hond bij de buren is gebleven omdat hij het daar fijner vond en ik zie hem soms op het dak zitten (van een gewoon huis) waar hij zijn nestje bovenop gesleept heeft. Als ik dan een keertje door de tuin loop, langs de omheining zie ik aan de andere kant het achterste van een leeuw nog net uit mijn ooghoek verdwijnen en staat er voor mij aan de andere kant van de omheining een jongere leeuwenwelp. Ik aai hem op zijn snuit en ik heb dan door dat mijn hond, die er opeens ook vrij leeuwachtig uitziet, iets verder ligt dan de welp en ik aai hem over de omheining heen maar ik zie dan dat hij gewond is. Ik loop snel om de omheining heen maar als ik op de plaats kom waar hij zat is hij weg en zie ik hem een stukje verder door het veld lopen. Ik roep heel luid zijn naam, Bashka, en loop naar hem toe en neem hem vast en ik hoor vanuit de geburen dat ze ook heel luid Bashka beginnen te roepen.

Ergens doorheen de droom is ook mijn klokradio in zicht geweest en het was al 13.00u en ik dacht toen nog, ik heb vandaag mijn zwemuur gemist.

Herinner me heel weinig detail van deze droom. Het zijn allemaal losse stukjes. Eerst ben ik thuis buiten en is er een soort kerstshow bezig in de lucht waarbij er een grote kerstman uit de lucht valt bij ons in de struiken en als ik ga kijken ligt daar een baby. De baby is chocolade aan het eten. Daarna ben ik in een grote stad, ik denk Antwerpen, in een grote straat en er is enorm veel volk in de straat want er is een soort evenement, weet niet meer welk. Ik ben daar met mijn nicht, die ik in het echt al 10 jaar niet meer gezien heb. Herinner me ook niet meer wat we daar aan het doen zijn. Opeens is er wel een kleine rel tussen een paar mensen. Mijn nicht en ik steken op een bepaald moment een grote kasseien baan over met tramsporen op. Ik zie een eindje verder ook een tram aankomen dus we rennen naar de overkant, ik voorop en ik roep nog naar mijn nicht dat ze haar moet haasten. Haar moeder loopt daar juist en we gaan er naartoe en slaan een babbeltje. Er wordt ook iets gezegd van het uur, ben niet zeker maar ik denk dat het kwart voor drie was en dat we niet zo veel tijd meer hadden, dat we nog ergens naartoe moesten ofzo.

Samen met een groepje studenten in een studentenuniform lopen we op het strand. Het strand loopt uit op een grote zandberg, met wat bomen op, die we beginnen te beklimmen. Er is nog een ander groepje die ons van op een afstand volgt en als ze op een bepaald punt ons bijna hebben bijgehaald vraag ik aan iemand een roze lolly in een snoepkraampje of zoiets wat daar toevallig op de berg staat. Als ze ons dan hebben bijgehaald lijkt het alsof we gaan vechten maar in plaats van te vechten lijkt het eerst een soort vechtdans en die vechtdans gaat over in gewoon dansen met de twee groepjes, allemaal samen in één grote groep.

Ik weet enkel nog dat iemand mijn rug aan het masseren was en sommige plekjes van mijn rug waren heel erg gevoelig en pijnlijk.

Ik lig op mijn rug op een plat dak van een flatgebouw heel hoog in de lucht. Er liggen iets verder nog een paar andere mensen (ik denk een ouder koppel), ook op hun rug, te genieten van de heldere hemel en het uitzicht van de vogels die er in de lucht rondvliegen. Ik spring vanaf het dak en zweef bijna naar iets wat me doet denken aan de krabpaal van mijn katten. Ik spring een paar keer heen en weer en dan krijg ik telefoon van X. Ik voel dat hij wil dat ik langskom maar hij wacht tot ik als eerste iets zeg. Opeens ben ik bij hem en liggen we onder het donsdeken in bed te sexen. De sex is zalig en ik geniet ervan en ik zie aan zijn ogen dat hij dat ook doet maar hij voelt zich precies een beetje verbaasd dat ik hem recht in zijn ogen blijf kijken en hij zegt: gij wordt een beetje te sterk gij. Even later ben ik terug op het dak (het platform lijkt nu ineens veel kleiner) en er ligt denk ik zwarte grind op. Als ik de laatste keer naar de krabpaal spring lijkt het veel verder te staan en ik probeer tijdens de zweefvlucht te kijken naar de vogeltjes in de lucht om me wat af te leiden van de hoogte omdat ik bang ben dat ik niet tot daar geraak. De krabpaal is ook veel kleiner dan voorheen en als ik erop zit heb ik opeens angst om te vallen. Ik klamp me met mijn armen en benen vast rond de krabpaal en probeer daar roerloos te blijven liggen (nu realiseer ik me pas dat de krabpaal ook van hetzelfde materiaal is als in het echt, van blauw mals stof). Op dat moment springt mijn kat op de krabpaal zodat hij net onder mij zit en word ik wakker.

Veel herinner ik me niet meer van deze droom. Enkel dat er mij werd meegedeeld (ik denk per telefoon door mijn zus, maar kan het niet met zekerheid zeggen) dat de dokter een ziekte bij mij had vastgesteld waardoor ik nog maar maximum 3 maanden te leven had. Ik heb een paar mensen proberen te zeggen wat er ging gebeuren met mij. X heb ik een sms gestuurd (herinner me de tekst niet meer), met X zat ik te chatten via de computer (herinner me de tekst niet meer) maar hij had de zin niet gelezen waarin ik zei dat ik doodga omdat hij enthousiast over iets anders aan het vertellen was. Ik was bij ons thuis en zat achter de grote zetel op de grond te huilen. Mijn broer kwam naast me zitten op de grond en probeerde me iets te vertellen, maar uit hetgeen wat hij vertelde kon ik afleiden dat hij me totaal niet begreep.

Ik heb heel veel gehuild in deze droom om het feit dat ik ging sterven en ik kon niemand mijn verdriet duidelijk maken.

Ik werd ook al huilend wakker en had een benauwd gevoel in mijn borstkas, alsof ik al uren had liggen huilen.

Ik ben in het ouderlijke huis van mijn vader. Mijn overleden grootouders en mijn ouders zijn ook daar, hoewel ze niet echt in beeld komen, maar ik hoor ze wel. Ze gaan allemaal een kaartspel spelen en ik voel mij heel erg gedwongen omdat ik moet meedoen van hun, maar ik wil niet. Op een bepaald moment zie ik, vanuit mijn ooghoek, net de laatste persoon naar de woonkamer vertrekken en sta ik nog alleen in de keuken waarop ik mijn kans schoon zie om uit het huis te glippen. Buiten op de oprit moet ik eerst nog een grote zwarte ijzeren poort (die er in het echt niet was) proberen open te krijgen  zonder geluid te maken. Als ik de poort achter me terug dicht doe, laat ik hem op een kiertje staan zodat ze hem binnen niet zouden horen dichtgaan, maar toch hoor ik aan hun stemmen dat ze opgemerkt hebben dat ik daar ben. Ik hoor mijn grootmoeder iets zeggen in de aard van, ze is weer weggelopen. Ik begin te rennen. Eerst een stukje over de straat maar al snel sla ik rechts af over een paadje. Ik kom een beekje tegen waarover ik moet klauteren via een brikken brugje en dan kom ik uit op een ander paadje waarvan de vloer bedekt is met mooie, lichte houtvezel en aan de zijkanten van het paadje staan mooi oranje/groene/gele gesnoeide hagen en struiken.

Ik voel mij weer vrij angstig als ik net wakker ben en lig nog even roerloos in mijn bed met het gevoel dat er nog een andere aanwezigheid in mijn kamer is … .

Ik ben in een kleine ruimte waar 2 schommels naast mekaar hangen. Op de ene schommel zit ikzelf en naast me op de schommel zit een klein meisje. Haar hele lijfje is met grijze tape ingebonden op de schommel zodat ze niet weg kan. De schommels beginnen opeens vanzelf te schommelen, het meisje naast me is doodsbang. Ik voel me ook doodsbang want ik voel dat het het werk is van een moordenaar die haar vastgetaped heeft op die schommel.

Voor de schommel hangen allemaal spiegels en in één van die spiegels is het hoofd van een pop te zien. Het poppenhoofd ontploft waardoor haar gelaat verandert in een zwart gat.

Het kleine meisje naast me gilt (zonder geluid denk ik) en ik ben zelf ook doodsbang.

Het volgende moment zit ik in een kleinere ruimte die door een raam uitkijkt op de ruimte met de schommels waar het meisje nog steeds gillend en zonder in staat om te bewegen op die schommel zit, maar haar tape is inmiddels weg.

Bij mij in die kleine ruimte zitten X en X (mijn ex-bazen), zij blijken het meisje haar ouders te zijn en zij zitten daar ook toe te kijken naar het meisje.

Ik vraag hun om haar daaruit te halen. X zegt op een vrij onverschillige manier en al lezend in een stripboekje dat hij dat ook wel vindt. Alsof het hem niets doet. X zegt dat dit het beste is voor haar dochter dat ze blijft, zodat ze er beter van zou worden. Ik kijk X diep in de ogen maar zij blijft onveranderlijk naar haar dochter staren en terwijl smeek ik haar om haar dochter daaruit te halen en dan zeg ik tegen haar “vergeet niet dat ik dit al heb meegemaakt”.

Ik word badend in het zweet wakker en niet in staat om mij te verroeren. Alsof er in mijn kamer nog een moordenaar aanwezig is.