Ik herinner me nog maar een klein stukje van de droom. Ik liep samen met nog 2 personen in een witte kleine trappenhal naar boven en er waren een paar mensen die ons op de hielen zaten. Boven aangekomen doe ik de deur achter ons dicht en draai de deur op slot met een sleutel. Daarna liggen we met 3 in bed onder de donsdeken met spanning af te wachten of ze door de deur geraken of niet en terwijl ik daar lig te wachten val ik in slaap. Iets later schrik ik wakker doordat er een klein beige met zwart kleurig aapje op mij springt. Even denk ik dan dat de deur open is geraakt en de slechterikken binnen zijn maar dan merk ik op dat het aapje langs het raam binnen is kunnen komen. De deur is nog dicht en het is stil achter de deur.

Ik krijg een soort rondleiding bij een gebouw wat naar mijn gevoel mijn oude kleuterschool is van vroeger. Ik ben wel samen met een groep mensen daar, maar eigenlijk komt er niemand anders in beeld. Ik herinner me nog dat we over een breed pad lopen met aan de rechterkant een grote bruine muur en aan de linkerkant een stukje van het gebouw in zicht.

Later in de droom ben ik aan het joggen, ook over een breed pad, een soort laan met gras en hoge bomen naast het pad. Ik kom nog een man tegen die daar ook aan het joggen is, eerst lijkt hij vriendelijk maar later begint hij vervelend te doen en als ik er niet op inga en gewoon blijf verder joggen draait hij zich om, noemt me trut en komt even later weer terug op een zwart met zilverkleurige brommer waarmee hij me achterna komt en me de weg wil blokkeren.

Nog iets later ben ik ergens in een straat en aan de overkant van de straat is het precies alsof daar een roodkleurig zandgebergte is waar ik een man zie zitten die heimelijk een grote boomtak van een boom probeert los te trekken. Als de man door heeft dat ik zag dat hij aan die tak stond te trekken gaat hij naar zijn auto en zie ik de rest van zijn gezin in het zand zitten. Vóór het gezin is een groot vierkantig gat in het zand.

Ik was nog iets in die straat aan het doen en er was nog iemand bij me maar ik herinner me niet meer wie of wat.

Ik heb een hond, Golden Retriever, en ik verblijf een tijdje met de hond in de tuin van de geburen waar indianen wonen in echte tipi’s. De indianen zijn heel vriendelijk en mijn hond is daar ook graag en als ik dan na het verblijf bij hun terug naar huis ga staat er bij ons in de tuin ook een tipi maar daar is het helemaal niet zo fijn want er is heel veel wind en het lappen deurtje van die tipi waait de hele tijd open. Vanaf bij ons zie ik ook dat mijn hond bij de buren is gebleven omdat hij het daar fijner vond en ik zie hem soms op het dak zitten (van een gewoon huis) waar hij zijn nestje bovenop gesleept heeft. Als ik dan een keertje door de tuin loop, langs de omheining zie ik aan de andere kant het achterste van een leeuw nog net uit mijn ooghoek verdwijnen en staat er voor mij aan de andere kant van de omheining een jongere leeuwenwelp. Ik aai hem op zijn snuit en ik heb dan door dat mijn hond, die er opeens ook vrij leeuwachtig uitziet, iets verder ligt dan de welp en ik aai hem over de omheining heen maar ik zie dan dat hij gewond is. Ik loop snel om de omheining heen maar als ik op de plaats kom waar hij zat is hij weg en zie ik hem een stukje verder door het veld lopen. Ik roep heel luid zijn naam, Bashka, en loop naar hem toe en neem hem vast en ik hoor vanuit de geburen dat ze ook heel luid Bashka beginnen te roepen.

Ergens doorheen de droom is ook mijn klokradio in zicht geweest en het was al 13.00u en ik dacht toen nog, ik heb vandaag mijn zwemuur gemist.

Herinner me heel weinig detail van deze droom. Het zijn allemaal losse stukjes. Eerst ben ik thuis buiten en is er een soort kerstshow bezig in de lucht waarbij er een grote kerstman uit de lucht valt bij ons in de struiken en als ik ga kijken ligt daar een baby. De baby is chocolade aan het eten. Daarna ben ik in een grote stad, ik denk Antwerpen, in een grote straat en er is enorm veel volk in de straat want er is een soort evenement, weet niet meer welk. Ik ben daar met mijn nicht, die ik in het echt al 10 jaar niet meer gezien heb. Herinner me ook niet meer wat we daar aan het doen zijn. Opeens is er wel een kleine rel tussen een paar mensen. Mijn nicht en ik steken op een bepaald moment een grote kasseien baan over met tramsporen op. Ik zie een eindje verder ook een tram aankomen dus we rennen naar de overkant, ik voorop en ik roep nog naar mijn nicht dat ze haar moet haasten. Haar moeder loopt daar juist en we gaan er naartoe en slaan een babbeltje. Er wordt ook iets gezegd van het uur, ben niet zeker maar ik denk dat het kwart voor drie was en dat we niet zo veel tijd meer hadden, dat we nog ergens naartoe moesten ofzo.

Samen met een groepje studenten in een studentenuniform lopen we op het strand. Het strand loopt uit op een grote zandberg, met wat bomen op, die we beginnen te beklimmen. Er is nog een ander groepje die ons van op een afstand volgt en als ze op een bepaald punt ons bijna hebben bijgehaald vraag ik aan iemand een roze lolly in een snoepkraampje of zoiets wat daar toevallig op de berg staat. Als ze ons dan hebben bijgehaald lijkt het alsof we gaan vechten maar in plaats van te vechten lijkt het eerst een soort vechtdans en die vechtdans gaat over in gewoon dansen met de twee groepjes, allemaal samen in één grote groep.

Ik weet enkel nog dat iemand mijn rug aan het masseren was en sommige plekjes van mijn rug waren heel erg gevoelig en pijnlijk.

Ik lig op mijn rug op een plat dak van een flatgebouw heel hoog in de lucht. Er liggen iets verder nog een paar andere mensen (ik denk een ouder koppel), ook op hun rug, te genieten van de heldere hemel en het uitzicht van de vogels die er in de lucht rondvliegen. Ik spring vanaf het dak en zweef bijna naar iets wat me doet denken aan de krabpaal van mijn katten. Ik spring een paar keer heen en weer en dan krijg ik telefoon van X. Ik voel dat hij wil dat ik langskom maar hij wacht tot ik als eerste iets zeg. Opeens ben ik bij hem en liggen we onder het donsdeken in bed te sexen. De sex is zalig en ik geniet ervan en ik zie aan zijn ogen dat hij dat ook doet maar hij voelt zich precies een beetje verbaasd dat ik hem recht in zijn ogen blijf kijken en hij zegt: gij wordt een beetje te sterk gij. Even later ben ik terug op het dak (het platform lijkt nu ineens veel kleiner) en er ligt denk ik zwarte grind op. Als ik de laatste keer naar de krabpaal spring lijkt het veel verder te staan en ik probeer tijdens de zweefvlucht te kijken naar de vogeltjes in de lucht om me wat af te leiden van de hoogte omdat ik bang ben dat ik niet tot daar geraak. De krabpaal is ook veel kleiner dan voorheen en als ik erop zit heb ik opeens angst om te vallen. Ik klamp me met mijn armen en benen vast rond de krabpaal en probeer daar roerloos te blijven liggen (nu realiseer ik me pas dat de krabpaal ook van hetzelfde materiaal is als in het echt, van blauw mals stof). Op dat moment springt mijn kat op de krabpaal zodat hij net onder mij zit en word ik wakker.

Veel herinner ik me niet meer van deze droom. Enkel dat er mij werd meegedeeld (ik denk per telefoon door mijn zus, maar kan het niet met zekerheid zeggen) dat de dokter een ziekte bij mij had vastgesteld waardoor ik nog maar maximum 3 maanden te leven had. Ik heb een paar mensen proberen te zeggen wat er ging gebeuren met mij. X heb ik een sms gestuurd (herinner me de tekst niet meer), met X zat ik te chatten via de computer (herinner me de tekst niet meer) maar hij had de zin niet gelezen waarin ik zei dat ik doodga omdat hij enthousiast over iets anders aan het vertellen was. Ik was bij ons thuis en zat achter de grote zetel op de grond te huilen. Mijn broer kwam naast me zitten op de grond en probeerde me iets te vertellen, maar uit hetgeen wat hij vertelde kon ik afleiden dat hij me totaal niet begreep.

Ik heb heel veel gehuild in deze droom om het feit dat ik ging sterven en ik kon niemand mijn verdriet duidelijk maken.

Ik werd ook al huilend wakker en had een benauwd gevoel in mijn borstkas, alsof ik al uren had liggen huilen.

Ik ben in het ouderlijke huis van mijn vader. Mijn overleden grootouders en mijn ouders zijn ook daar, hoewel ze niet echt in beeld komen, maar ik hoor ze wel. Ze gaan allemaal een kaartspel spelen en ik voel mij heel erg gedwongen omdat ik moet meedoen van hun, maar ik wil niet. Op een bepaald moment zie ik, vanuit mijn ooghoek, net de laatste persoon naar de woonkamer vertrekken en sta ik nog alleen in de keuken waarop ik mijn kans schoon zie om uit het huis te glippen. Buiten op de oprit moet ik eerst nog een grote zwarte ijzeren poort (die er in het echt niet was) proberen open te krijgen  zonder geluid te maken. Als ik de poort achter me terug dicht doe, laat ik hem op een kiertje staan zodat ze hem binnen niet zouden horen dichtgaan, maar toch hoor ik aan hun stemmen dat ze opgemerkt hebben dat ik daar ben. Ik hoor mijn grootmoeder iets zeggen in de aard van, ze is weer weggelopen. Ik begin te rennen. Eerst een stukje over de straat maar al snel sla ik rechts af over een paadje. Ik kom een beekje tegen waarover ik moet klauteren via een brikken brugje en dan kom ik uit op een ander paadje waarvan de vloer bedekt is met mooie, lichte houtvezel en aan de zijkanten van het paadje staan mooi oranje/groene/gele gesnoeide hagen en struiken.

Ik voel mij weer vrij angstig als ik net wakker ben en lig nog even roerloos in mijn bed met het gevoel dat er nog een andere aanwezigheid in mijn kamer is … .

Ik ben in een kleine ruimte waar 2 schommels naast mekaar hangen. Op de ene schommel zit ikzelf en naast me op de schommel zit een klein meisje. Haar hele lijfje is met grijze tape ingebonden op de schommel zodat ze niet weg kan. De schommels beginnen opeens vanzelf te schommelen, het meisje naast me is doodsbang. Ik voel me ook doodsbang want ik voel dat het het werk is van een moordenaar die haar vastgetaped heeft op die schommel.

Voor de schommel hangen allemaal spiegels en in één van die spiegels is het hoofd van een pop te zien. Het poppenhoofd ontploft waardoor haar gelaat verandert in een zwart gat.

Het kleine meisje naast me gilt (zonder geluid denk ik) en ik ben zelf ook doodsbang.

Het volgende moment zit ik in een kleinere ruimte die door een raam uitkijkt op de ruimte met de schommels waar het meisje nog steeds gillend en zonder in staat om te bewegen op die schommel zit, maar haar tape is inmiddels weg.

Bij mij in die kleine ruimte zitten X en X (mijn ex-bazen), zij blijken het meisje haar ouders te zijn en zij zitten daar ook toe te kijken naar het meisje.

Ik vraag hun om haar daaruit te halen. X zegt op een vrij onverschillige manier en al lezend in een stripboekje dat hij dat ook wel vindt. Alsof het hem niets doet. X zegt dat dit het beste is voor haar dochter dat ze blijft, zodat ze er beter van zou worden. Ik kijk X diep in de ogen maar zij blijft onveranderlijk naar haar dochter staren en terwijl smeek ik haar om haar dochter daaruit te halen en dan zeg ik tegen haar “vergeet niet dat ik dit al heb meegemaakt”.

Ik word badend in het zweet wakker en niet in staat om mij te verroeren. Alsof er in mijn kamer nog een moordenaar aanwezig is.

Ik zit met een vriendin van mij (die ik in het echte leven niet ken) op school. We zitten samen in de klas. Op een bepaald moment komt ze niet opdagen op school en blijkt dat ze is gestorven. Even later zit ze weer gewoon naast me in de klas, maar de rest kan haar niet zien omdat ze niet meer leeft maar ik zie haar nog wel. Wij babbelen gewoon met elkaar alsof ze nog leeft en als ik haar vraag hoe het komt dat ze nog op de school zit zegt ze tegen me dat ze daar thuishoort omdat haar zoontje daar gestorven is. Voor de les begint zitten we altijd samen buiten op een betonnen vensterbank van de school. Als we dan de leraar/directeur zien aankomen gooien we onze peuk op de vloer en springen van de vensterbank af  (waar ik elke keer wat aarzeling bij heb omdat het hoger lijkt dan het is). Voor de ingang van de school staat dan iemand met een vuilniszak zodat we eerst ons afval (snoepverpakkingen enzo) daarin gooien en dan mogen we allemaal een brikje melk drinken voor we de school binnengaan.

X komt een lezing geven in de klas (ze heeft een ander kapsel dan in het echt zodat ik haar moeilijk herken) over Liam, een fretje van mij dat gestorven is en dat hij vermoedelijk heeft gevochten met één van de andere fretjes omdat er 2 van zijn teentjes zijn afgebeten. Ik krijg een vrij schuldig gevoel als ze met die lezing begint.

Na de school blijven die gestorven vriendin en ik ’s nachts in de klas op een matras slapen.

Er was een donkere sfeer in deze droom, alsof het constant avond was, ook weinig verlichting in de school zelf enzo en toen ik wakker werd had ik een zeer akelig gevoel over mij en durfde me bijna niet te bewegen.

Ik loop met een paar mensen rond in een stadje in een ander land, weet niet welk. Over pleintjes en door smalle kasseien straatjes belanden we in een pub. Opeens merk ik dat ik enkel mijn zwarte zwembroek aan heb en een zwart jasje erover, maar niemand blijkt het te merken. Ik vraag aan de rest van het gezelschap of het mogelijk is om terug te gaan naar het hotel om mij te gaan omkleden, want ik voel mij zo niet op mijn gemak, maar zij zeggen dat het niet meer gaat omdat het hotel al te veraf is.

Terug verder rondlopend in het stadje komen we opeens bij een hoge ijzeren stelling waarvan ze me zeggen dat ik erop moet klimmen om aan de bankautomaat te geraken. Ik wil niet omdat ik heel erg hoogtevrees heb, maar kruip er vervolgens toch op en net wanneer ik erop sta, begint iemand van het gezelschap heel hard met de stelling te schommelen, gelijk een echte schommel. Ik roep heel luid uit van paniek dat ze ermee moet stoppen, maar ze lacht heel hard en blijft de stellingschommel duwen. Ik spring van de stelling af en loop boos weg, in mijn eentje door de onbekende stad. Na even door de straten te hebben gewandeld kom ik de rest terug tegen maar ze bekijken me boos en lopen gewoon vlak naast me door. Dan komt het toch tot een confrontatie en scheld ik hun het lijf vol en brul heel luid en vol woede: Ik ben het kotsbeu om altijd iedereen te plezieren!

Ik draai me om en loop in mijn eentje verder, de rest volgt vanop een afstand, afwijkend van mij. Ik wil me omdraaien naar hun toe, omdat ik me verloren voel, maar doe het niet.

Aangekomen op een groot plein vol met auto’s kijk ik rond op zoek naar mijn wagen …