Als je met kinderen op vakantie bent op Kreta kun je een bezoekje brengen aan het labyrinth park bij Chersonissos. Het ligt op de weg naar Potamies/Avdou/Lassithi in de nabijheid van Golf Crete. Er is een goede bewegwijzering naar het park.
Het park bevat tal van ontspanningsmogelijkheden voor uzelf en de kinderen.
Kijk zeker even op de bijgaande link van het park!
Mini labyrinth, het grote Minotauer labyrinth, minigolf, boogschieten, pottenbakkerij, kruidentuin,quadpiste voor kinderen,paardrijden, een miniatuur Kretenzisch dorp, kruidentuin, het spel Escape Atlantis en nieuw de laser doolhof in het grote Trojaanse paard, waar je zelf de moeilijkheidsgraad kan kiezen. Er zijn ook wat dieren aanwezig : pauwen, geitjes, een boze ezel, konijntjes, dwergeekhoorntjes. Er is een taverne met drank en mogelijkheid tot eten en een souvenirshop. Het park is prima verzorgd en overal zijn begeleiders aanwezig om je wegwijs te maken bij de attracties.
Het kan er soms druk zijn als er verschillende bussen met kinderen gelijktijdig aanwezig zijn. Ruime parking is wel voorhanden.
Overzicht van het park van boven op het paard
Mooie beelden van de Trojaanse oorlog aan de muur rond het paard.
Het paard van Troje. Op de rechtse foto krijg je dank zij Thomas een perfect beeld van de grootte van het paard.
Het miniatuur Kretenzisch dorp, waar alle mogelijke taferelen en plaatsen van een dorp worden weergegeven.
Vriendinnen ontmoeten elkaar, mijn echtgenote, Christiana en Emmanuela(werkzaam in het park)
Via de krant Nea Kriti kwam ik dit interessant artikel tegen van Stavros Moudoufaris: The "rusty" lava in the ... mountains of Crete.
Een artikel over het ontstaan van Kreta en waarom er toch een vorm van lava voorkomt op Kreta. Vulkanen zijn er niet op Kreta en toch zijn er ook restanten aangetroffen van lava afkomstig van de uitbarsting van de vulkaan op Santorini 3600 jaar geleden met een enorme tsunami tot gevolg die de Minoische beschaving deels verwoestte.
Dit artikel vertelt nog een ander verhaal over het onstaan van Kreta en het terugvinden van "roestige"(rood) en groene lava.
80 miljoen jaren geleden toen Kreta nog niet bestond, was opgerezen uit de zee, kookte de zeebodem van de lava van de onderzeese vulkanen. Kreta verscheen na 55 miljoen jaren aan de oppervlakte.
De aanwezigheid van deze vulkanen was bekend voor deskundigen, maar voor de meesten van ons lijkt het op een onverwachte ontdekking zoals die van de "roestige" rode rotsen van Viannos en de bredere omgeving en de bijbehorende groene rotsen in andere delen van Kreta, het blijkt ongelooflijk wat er over is van die primordiale vulkanische uitbarstingen. Dit is een bijzonder geval in de geologie van het gebied, zoals verklaard door de geoloog van het Natuurhistorisch Museum van de Universiteit van Kreta, Charalambos Fasoulas.
Deze vulkanen uit de diepten van de geologische geschiedenis waren vergelijkbaar met die in het Midden- en Nabije Oosten, Saoedi-Arabië, de Rode Zee en baai van Aden en zij bereiken Afrika. Ze zijn gevormd in de zee en het bewijs van hun aanwezigheid zijn de rotsen die vandaag op veel plaatsen van Kreta worden terug gevonden, met de nodige natuurlijke veranderingen die ze gedurende miljoenen jaren hebben ondergaan.
Volgens de bekende geoloog van de NMU, creëerde de lava, door de aardwortels met de ijsgrond overweldigd door het koude zeewater, bollen.
De bevroren buitenlagen openden zich of "ontploften" onder de druk van het zeer pure materiaal dat erin zat, waardoor nieuwe bolletjes op elkaar werden neergelegd, en zo "gelaagde lagen" vormden of zeer vereenvoudigde "bubbels" op de "bubbels".
De natuur, in de rol van een kunstenaar, heeft zich ertoe verbonden zijn 'werk' te voltooien met behulp van planktonachtige micro-organismen die op sedimentstenen, zoals modder en andere desintegrerende organismen zijn gedeponeerd en hun schelpen op de ijzige lava achter laten. Aangezien deze rotsen werden blootgesteld aan atmosferische omstandigheden oxideerden ze, d.w.z. donkerder gemaakt, wat resulteerde in deze rode kleur. En toen de bergen van Kreta zich begonnen te vormen, de 'geboorte' van ons eiland, 25 miljoen jaar geleden, samen met Pindos en de Peloponnesos, rezen deze rotsen op en bereikten de hoogte die ze vandaag hebben. Net als deze rode bastions van Viannos en bredere omgeving zijn deze in Gaidouronisi en het zuiden van Asterousia.
Het corresponderende proces is datgene dat de groene rotsen heeft gecreëerd die het landschap in Malevizi, Spili, Gones en de westelijke Asterosië domineren.
Het verschil ligt in het materiaal - dat geen restant van lava is, maar van het materiaal daaronder, sediment en bodem modder - die in de tijd 140 miljoen jaar geleden en op veel grotere diepten van de zee werden gecreëerd. Deze rotsen, volgens de heer Fasoulas, worden "serpentieten" genoemd en zijn sinds de oudheid beroemd, aangezien de beroemde Minoische rhyton(drankbeker) van de stier van Zakros van dit mineraal is gemaakt.
Het verleden van Kreta
Kreta was niet altijd zoals we het vandaag kennen. Het ontstaan is relatief recent, volgens de geologische "klok" in de omgeving. 80 miljoen jaar geleden was Griekenland zelf een vage herinnering aan de ... toekomst, want er was alleen de bergketen van Rhodope. Veertig miljoen jaar geleden verschenen de Cycladen, Olympos en Centraal Macedonië. Kreta is relatief jong, zoals het 25 miljoen jaar geleden is ontstaan, samen met de bergketen Pindos en Peloponnesos
Dit wilde dier van Kreta is een legende geworden. Jarenlang werd de Kretenzische wilde kat of Fourogatos (Felis silvestris cretensis) beschouwd als uitgestorven. Daardoor ontstonden vele legendes en werd het dier beschouwd als een spookdier, ook omdat alleen door herders getuigenissen werden verteld over het bestaan van de fourogatos.
De wilde Kretenzische kat werd voor het eerst in 1953 door herders gemeld.
Het enige tastbare wetenschappelijke bewijs dat tot eind 20e eeuw bestond, waren twee huiden in 1905 gekocht door een Engelse wetenschapper in Chania.
Tot op 10 april 1996 twee studenten van de Universiteit van Perugia, die bij het bestuderen van de carnivoren van Kreta, in samenwerking met het Natuur Historisch Museum en de Universiteit van Kreta, vallen zetten in de buurt van Platanos Amari. In een van de vallen zat een wilde kat!
Later ontdekte een herder nog een nest met 5 kleine kittens in het bos van Rouvas.
Na de vondst in 1996 door 2 studenten van de fourogatos is er deze maand, oktober 2017, opnieuw eentje gevangen door een herder op het Omalos plateau (regio Chania).
Dit werd gemeld door de wetenschappers van het Natuur Historisch Museum van Kreta en door leden van de afdeling bosbouw.
Het is het allemaal begonnen toen een boer in Omalos veel pasgeboren schapen dood vond. Dus besloot hij een val te maken om de dader te vangen.
Maar hij was verrast toen hij zijn kooien ging opzoeken en zag dat er een kat in zat. Een kat die zo wild was dat het onmogelijk was om dicht bij de valkooi te komen.
Na de nodige onderzoeken werd de kat onieuw vrijgelaten.
Foto: Yiannis Fotakis en Flashnews.gr en Nea Kriti.gr
Zodra de ambtenaren van het Chania Forest Department werden geïnformeerd, informeerden zij het Natuurhistorisch Museum van Kreta om naar Omalos te komen om het wilde dier nauwgezet te onderzoeken.
Er wordt nu met spanning gewacht op het resultaat van de onderzoeken en of men met zekerheid kan bepalen of het inderdaad de legendarische wilde kat uit de bergen van Kreta is.
De onderzoeker van het Natuur Historisch Museum k.Lyperakis zei het volgende in de krant Neakriti: zoals men mij verteld heeft, want ik heb het dier nog niet gezien, zijn er sterke aanwijzingen dat dit een fourogato is. Partners van het bestuursorgaan van het Samaria Nationaal Park nemen monsters en maken metingen. We kunnen niet helemaal zeker zijn voor schedelmetingen, want daarvoor moet het dier dood zijn en om DNA-monsters te analyseren is het een duur proces. We verwachten dat ze genoeg monsters verzamelen die we voor een DNA analyse nodig hebben, zodat het proces kan doorgaan, en dat kan een maand duren. Maar de morfologische eigenschappen van het dier worden als zeer belangrijk beschouwd.
Een paar maanden geleden werd in Kalamafka Ierapetra ook een katachtige gevonden waarvoor er sterke aanwijzingen zijn dat het een zeldzame fourogato is. Na het nemen van monsters werd hij vrijgelaten.
Onderzoekers hebben ook het vermoeden dat zeldzame fourogatoi leven en bewegen in de Samaria kloof nadat ze waren opgenomen door camera's, geplaatst op bepaalde punten in de kloof.
De Kretenzische wilde kat is groter dan de huiskatten. Ze hebben een kop-romplengte van 48 tot 68 centimeter en ze wegen 1,6 tot 8 kilogram en hebben een schouderhoogte van 35 tot 40 centimeter. Katers worden groter dan poezen. Ze hebben een staartlengte van 21 tot 38,5 centimeter. Zijn staart is smal op de basis en wollig aan de rand. Er zijn zwarte ringen in zijn staart. De staartpunt is afgerond en zwart. De ogen zijn vaalgeel van kleur. De Europese wilde kat heeft echter nooit vlekken, enkel strepen. De kat voedt zich voornamelijk met konijnen en ander klein wild en woont in het mediterrane struikgewas, vegetatie met schaarse bomen op een hoogte van 900-1200 meter. Het werpt 4 tot 7 kleintjes 1-2 keer per jaar. De Kretenzische wilde kat woont op de toppen van het Witte Bergen. Hij woont ook in het bos van Rouvas en de Samaria kloof. Ze bezorgden ook veel problemen voor de geiten en schapen waarvan de jonge dieren werden gedood.
Vandaar het vermoeden van het uitsterven van de fourogatos. Ze werden door de herders dood geschoten en gejaagd omwille van het doden van hun dieren.
De Kretenzers zijn ongeduldig om te weten of de legendarische dieren die de neiging hebben om te verdwijnen, toch opnieuw hun opwachting maken..En volgens de wetenschappers, is het opnieuw verschijnen in de afgelopen jaren en de onderzoeken naar het dier, hebben geholpen zodat dit zeldzaam dier weer op de voorgrond komt.
Eerbetoon aan Gene Geraldakis - Eugene Gerards, coach van OFI - 21/11/2017
:Update: Op 2 januari 2018 is op 77-jarige leeftijd "Mister Evgenios(Gene)Geraldakis, "het" " OFi icoon overleden.
Met dank aan NeaKriti
Dit bericht is vooral voor de voetballiefhebbers en iedereen die het reilen en zeilen volgt van OFI Kreta.
Er was ooit eens, zo beginnen wel de meeste sprookjes, maar dit is realiteit, een voetbaltrainer uit Nederland, Eugene Gerards die de meest bekende ploeg OFI Kreta onder zijn hoede nam. En je kan stellen dat het een sprookje werd voor de Kretenzische ploeg. Gedurende 15 jaar liet hij deze ploeg de grootste successen uit hun bestaan behalen. Hij werd op handen gedragen door al wie met OFI begaan was.
De naam Gerards roept bij iedereen de schitterende momenten terug naar boven, herinneringen aan succes en glorie. Hij kreeg dan ook al snel zijn eigen naam : Gene Geraldakis.
Vorige maandag 21 november 2017 werd dan ook een huldiging gehouden als eerbetoon aan de coach die zoveel heeft gedaan voor OFI. De huldiging had plaast in het Theodoros Vardinogiannis stadion of in Kreta het Gende Koule stadion(7 torens uit het Turks) genoemd. Het stadion ligt midden in de woonwijk Kaminia even buiten Heraklion en op een paar honderd meter van het Pankrition stadion. Alle Griekse sportmedia maakten gewag in hun verslaggeving van het gebeuren, want Gerards had onmetelijk veel respect en vrienden in de ganse Griekse voetbalwereld.
Hierbij enkele krantenkoppen :
Glamorous moments at "Th. Vardinoyannis", as part of the friendly game in honor of Eugene Gerards.
Thoughts for Eugene Gerards "Gerard's children" honor their mentor TODAY IN 6 PM IN "GENDI KOULE
Celebration Day, a day of emotion today for the football club of Heraklion and beyond.
Eugene Gerards, the man who changed the era of the new history of OFI, will be honored by his "children". At 6 pm in the legendary "Gendi Koule" the memories will return in the "Children and friends" match in honor of "Mister".
The time of the great feast arrived. The clock will show 6 this afternoon when the historic "Gendi Koule" will wear his good and he will return ... the time back.
OFI’s great Eugene Gerards honored in Crete."Welcome again with your love and the lights of your heart" .
In the golden age of the group (1985-2000), who led her to the helm of the technical leadership, Evgenios Gherard and the leader Theodoros Vardinoyannis. The second one is not between us, the first one is going through difficult times due to health problems but tonight he will win many years of life watching his children and his friends in the ... temple he experienced with this group of great moments.
De opbrengst van de tickets, symbolische prijs van 1 euro, wordt geschonken aan enkele organisaties in Heraklion.
Bij zijn intrede onder een oorverdovend applaus en een massa bengaals vuur klonken de gezangen : “Dutchman, we shall never forget you”, "We will never forget you, Holland, Holland" uit de kelen van meer dan 6000 opgekomen fans. Gerards, nu 77 en lijdend onder een zware ziekte werd door zijn familie het stadion binnen gereden in zijn rolstoel. Een gebaar van dank voor de 15 jaar dat hij op de bank zat bij OFI. Gerards wilde er bij zijn op het eerbetoon met al zijn "kinderen"(spelers) en grote namen uit het Griekse voetbal ondanks zijn zeer kritieke toestand. Bij zijn vertrek, begin van de tweede helft, werd hij omarmd door alle spelers als erkenning voor wat hij hen heeft bijgebracht en voor de "golden age" of OFI Er was een wedstrijd tussen de ploegen : de "vrienden"(spelers met wie hij een goede vriendschapsband had) van Gerards en de "kinderen"(de oudspelers van OFI) van Gerards. De vrienden wonnen het pleit met 4 - 0. Bij de vrienden speelden verschillende spelers die in 2004 het EK wonnen in Portugal.
Voor de liefhebbers hier de namen : team van Gerards Friends : Nikopolidis, Apostolakis, Kostoulas, Kapsis, Goumas, Basinas, Katsouranis, Liberopoulos, Karagounis, Tsiartas, Gkogkits, Katergiannakis, Venetidis, Giannakopoulos, Kostenoglou, Kofidis, Lagonikakis, Malek, Mark, Dabizas, Djordjevic
Naast de spelers op het veld waren ook vele anderen aanwezig: spelers, staffleden, bestuurders.
De wedstrijd, The world of OFI, bracht de spelers die historie schreven voor de club met successen als winst in de Griekse beker in 1987 en enkele Europese overwinningen waaronder de uitschakeling van Atletico Madrid.
Van overal ter wereld kwamen oud-spelers opdagen voor dit eerbetoon aan hun coach, leermeester : Haime Vera en Alessandro Isis kwamen zelfs overgevlogen van Chili!! Dragan Dzuganovic uit Servië.
Voor de oud spelers van OFI was het een ritueel. Ze volgden dezelfde procedure als tijdens het bewind van Gerards. Ze kwamen de dag voor de viering samen in het oefencentrum voor een training, dronken koffie en hadden samen hun maaltijd. De spanning en opwinding was groot. Allen gedreven om te spelen voor hun "Mister Gerards". Hun gezichten straalden en het was alsof Gerards herboren was. Wat in het verleden gebeurd is, is een unicum. Het gebeurde alleen bij OFI en de coach brak alle clubrecords en plaatste OFI en Kreta in de picture en op de tabellen.
Tot slot nog enkele uitspraken van bestuursleden en spelers:
Elias Poursanidis, de organisator van de avond zei alles in een zin: "Gerards is de man die ons allen verenigd"
Isis zei : Gerards was een echte kapitein. Hij ging zijn eigen weg. Mijn eerste jaar werden we tweede en speelden UEFA Cup. Het volgende seizoen wonnen we de beker. Mooie jaren!
Algemeen kon je dit horen : Hij is mijn voetbal vader, een man met een groot hart en een grote ziel.
Kostas Pavlopoulos : "Deze avond is een mijlpaal in ons leven. Hij was de man die alles gaf om ons te doen slagen." Wij respecteren hem voor altijd.
De 2 Chilenen Vera en Isis die speciaal uit Chili overvlogen. Gerards bij de ontvangst van zijn trofee.
Nu we toch aan het voetballen zijn, enkele beelden van het Pankritio stadion. Gelegen op wandelafstand van het OFI stadion, aan de buitenrand van Heraklion, richting Amoudara.
Het eiland Dias ligt voor de kust van Kreta en zou volgens recente onderzoeken wel eens een vindplaats kunnen zijn van de oude beschaving. Het eiland beschermt de haven van Heraklion, maar over de geschiedenis van het eiland weet men nog maar weinig.
Naar goede gewoonte is er natuurlijk ook weer een mythe over het ontstaan van het eiland.
Oppergod Zeus was boos over het feit dat de Kretenzers zijn geliefde geiten hadden gedood en liet een monster oprijzen uit de zee dat een donderslag in de zee wierp Zo kwam het eiland tot stand. Door tussenkomst van Poseidon besloot Zeus de Kretenzers toch niet zo zwaar te straffen en gooide 2 noten in zee als voedsel. Het zijn de 2 kleine eilandjes, de Petalidi, ten oosten van Dias. Nu wordt Dia ook wel eens de krokodil genoemd en met heel veel fantasie zie je inderdaad de vorm van een kop van een krokodil aan de westelijk kant van het eiland.
Door zijn strategische ligging veronderstelt men dat Dias ooit bewoond werd. Door de weinige archeologische opzoekingen die gedaan werden zijn er inderdaad sporen van menselijke aanwezigheid. Archeologen Arthur Evans, de man van Knossos, John Pentlberger, Haralambos Krizas, maritiem onderzoek door Jacques Cousteau in de zeventiger jaren en onderzoek door de afdeling Archeologie van de Universiteit van Kreta onder leiding van de hoogleraar Archeologie Katarina Kopaka bevestigen het bestaan van oudheden op het eiland. Deze onderzoeken bewijzen al sinds de jaren tachtig de archeologische waarde van Dias, wat in schril contrast staat met het beeld van "het verlaten en onbewoond eiland".
Buitengewoon belangrijk zijn de sporen daterend uit het Neolithicum, einde van het vierde millenium voor Christus. Keramiek, gereedschappen in obsidiaan, bouwstructuren, religieuze monumenten werden gevonden. Menselijke interventies zijn verantwoordelijk geweest voor veel schade en vernietiging van een Minoïsch bouwwerk, een kustgebouw in de baai van Sint Georgos, waarvan enkel de fundamenten werden gevonden.
Het was de belangrijkste toegang tot het eiland. In die buurt zijn dan ook de meeste bewijzen gevonden van menselijke aanwezigheid.
Door de overwoekering van het eiland was het moeilijk bewijzen te vinden. Door de restanten van ovens. kalk en verbrande grondstoffen werden de gesteenten in kaart gebracht door professor A. Alexopoulos en werd ontdekt dat bij voorkeur kalk werd gebruikt en uitgevoerd naar Kreta. Voor deze productie in de ovens was hout nodig en dat toont aan dat Dias niet zo desolaat was als het nu schijnt. Ook werden lokale bronnen van onyx, een populair gesteente, gevonden dat bijvoorbeeld voor de bouw van de beroemde Minoïsche paleizen werd gebruikt.
Belangrijk zijn ook de ontdekkingen van de studiegroep onder leiding van Kopaka die wegen, zoals die van de belangrijkste pier in St. Georgos naar de kerk van de Hemelvaart en naar het noorden, hebben gevonden. Wegen uitgegraven in de bodem. Een praktijk verwijzend naar andere oude plaatsen. Er werden ook stenen ligplaatsen voor vee gevonden met bijhorende omheiningen en restanten van gebouwen, gebouwd met stenen van gedroogde aarde. Er werden ook hier en daar restanten gevonden van olijfbomen, vijgenstruiken en johannes broodbomen.
Een buitengewoon interessant en weinig bekend prehistorisch monument is de zogenaamde "Alexiou-muur" genoemd naar de overleden Stylianos Alexiou. Het is een imposante cyclopische muur, die geassocieerd wordt met de Cycladische vestingwerken uit de vroege bronstijd.
Volgens een rapport van mevrouw Kopaka heeft hij een lengte van ongeveer 210 meter, is 2,50 / 2,60 meter dik en is tot een hoogte van vier blokken bewaard".
Verder heeft men ook muurfunderingen gevonden, evenals gecementeerde tanks, die verwijzen naar een oud netwerk van een waterleiding.
Opvallend zijn de overblijfselen van een vroeg christelijke basiliek buiten de kleine Hemelvaartskerk, die op de dag van haar feest een menigte volk verzamelt.
Interessant is ook de grot van Panagia in de gelijknamige oostelijke baai: de plaatsnaam en daarmee het cultusgebruik van de site dateert uit de Middeleeuwen. Een naburig rotsachtig dak bevatte een gevormd en gecementeerd reservoir, misschien Byzantijns of Venetiaans, en later een heiligdom, zoals het rokerige plafond laat zien.
Vooral de baaien van Panagia en Agios Georgios vormden veilige ankerplaatsen. Getuigenissen van "havenwerken", zoals onderwater gevonden constructies aantonen, maar ook scheepswrakken uit oude historische tijden.
Voor de inwoners van de bredere regio van het huidige Heraklion, zou Dias ook een verdedigende "wachttoren" geweest zijn voor observatie en tijdige waarschuwing wanneer een aanvaller dit deel van de noordelijke Kretenzische kust naderde.
De vele vondsten zijn voornamelijk keramiek, maar ook veel gereedschappen gemaakt van silicium en obsidiaan. Zoals mevrouw Kopaka zegt verwijzen deze aanduidingen naar een echte eiland-workshop van handwerk uit lokale en geïmporteerde materialen, die op basis van hun typologie en hun keramische affiniteiten, dat wil zeggen de schelpen en afgebroken fragmenten van vaartuigen die hen vergezellen, het meest lijken te zijn gedateerd in de neolithische periode en vooral in de vroege bronstijd.
Elk van de monumenten vertelt zijn eigen verhaal in zijn tijd: de verscheidenheid, de overvloed en het grote chronologische aanbod beloven veel voor toekomstig onderzoek.
Dias heeft dus nog veel geheimen die nog moeten worden onthuld, met de Ariadne myhte die leidt naar een zeer ver verleden. Misschien is het niet toevallig dat nog een andere link met die mythe naar het eiland verwijst: wie weet wilde Theseus met Ariadne naar Dias vluchten, nadat hij de Minotaurus had gedood, met haar hulp.
Kreta blijft een mystiek geheel met zijn mythes en nog vele niet gevonden antwoorden op vele archeologische vragen. Zo ook onze volgende bijdrage over de rotsformatie, het rif in Amoudara.
**************************************************************** Het ontoegangkelijk Minoïsche geheim van Amoudara
Het rif van Amoudara is gekend door alle Heraklioten, of toch door allen die met de zee begaan zijn en Amoudara beach bezoeken om te gaan zwemmen in zee. Dit grote rif is niet alleen bepalend voor de kustlijn van Amoudara, maar ook,wat weinigen weten, voor de reconstructie van het Minoisch verleden van de regio.
Nu dat nieuwe elementen zijn gevonden die een nieuw licht werpen en een geheim van het verleden ontsluieren dat een nieuw kijk geeft op het verleden in vervlogen tijden. Ze geven de mogelijkheid om een kijkje te nemen in het Minoisch verleden van Amoudara en het leven in de regio in prehistorische tijden.
In die periode was het strand minstens 60 meter breder, met nog meer zand en bruikbaar voor economische mogelijkheden en voor bewoning.
Een verzameling van wetenschappers, historici en archeologen zijn een onderzoek gestart naar het Minoische Amoudara. Het gebied van Amoudara is voornamelijk gekozen omdat het een van de minst bestudeerde is van het Minoïsche tijdperk. Vanwege de grootte en eigenaardigheden is het strand van speciaal belang.
Onderzoek naar het gebied en zijn bredere kustzone en rekening houdend met archeologisch bewijs van toevallige vondsten, bevestigden de wetenschappers hun eerdere conclusies over de oprichting, vorm en werking van het rif, een indrukwekkend landschap, waardoor men in het Minoïsche tijdperk het niet alleen bewoonde, maar ook het land bewerkte.
Volgens Nikos Kambani bestaat het rif uit een kalksteen, een rots gevormd door het mengen van zee en zoet water uit de ondergrondse watervoerende laag. Het bestaan ervan in Amoudara kan worden uitgelegd als een onder water gelegen akrolithos(gesteente), gevormd langs een oude kustlijn, die nu is ondergedompeld. Naast de morfologische kenmerken wordt verwezen naar de positie van het rif, dat parallel loopt met de huidige kustlijn, evenals naar de leegte aan de voorkant van de Almyros rivier. Dit indrukwekkende rif begint aan de oostelijke rand van Amoudara en strekt zich parallel aan het strand uit over bijna de ganse lengte tot in het westen op een gemiddelde afstand van 30 tot 50 meter van de kust en met een piek die op sommige plaatsen minder dan een halve meter onder zeeniveau bereikt
In het westelijke deel van het strand verdwijnt het rif. Het bestaan van het langgerekte rif suggereert de locatie van de oude kustlijn, die ongeveer 60 meter van de huidige was en ten gevolge van de stijging van het waterpeil en de erosie, die in het centrale en oostelijke deel van Amoudara zand verwijderde en het rif creëerde. Praktisch betekent dit dat het strand van Amoudara in de prehistorie veel ruimer was met grote duinen.
De "rotsen" zijn niet het enige speciale kenmerk van dit grote strand met grote archeologische waarde, maar ook de zandduinen. Vandaag strekken deze duinen zich uit over 30 tot 60 meter van de kustlijn en hebben een lage hoogte tot 3 meter. Om de identiteit te ontcijferen, deed men een onderzoeksboring in het gebied, die indrukwekkende resultaten opleverde, waaruit blijkt dat deze zandduinen bestaan sinds het Minoïsche tijdperk. Het gebied was nog uitgebreider dan het huidige strand en met een hoger reliëf dan het huidige.
Met de opkomst van de zeespiegel, die de kustlijn veranderde, verwijderde erosie de sedimenten van het strand tot de akrolithos geïsoleerd was, die, zoals we eerder vermeldden, de grens was van de oude kust, zonk en het huidige rif vormde. Dit betekent dat in de bronstijd Minoisch Amoudara veel groter was daar de kust ten minste 60 meter dieper in de zee lag, vergeleken met het vruchtbare land van vandaag dat niet alleen economische en sociale activiteiten mogelijk maakte, maar ook landbouwactiviteiten door prehistorische inwoners.
Hoewel Ammoudara niet uitgebreid archeologisch is onderzocht, is er een indicatie die de conclusie van het team van de heer Kambani versterkt: een opgraving die plaatsvond in deze kustzone in 1979 en opnieuw in 2013, waarbij gedeeltelijk een gebouw en monsters van aardewerk werden gedateerd in de neopalatiale periode. Volgens archeologen maakt dit gebouw, dat nog niet is geïdentificeerd, deel uit van een breder woonnetwerk van het gebied in de noordelijke kustzone van Kreta. Ook onthulde het team van Mr. Kambani een fragment van een keramische vaas, bekend als de 'schaal' in de archeologie, tijdens een onderzoek van 2016 op een diepte van 8 meter, waarmee de geologische en archeologische vondsten werden bevestigd.
Er blijkt dus nog heel wat werk aan de winkel om het geheim van Amoudara te ontsluieren.
In de rand : er is nog steeds betwisting over de juiste schrijfwijze van de naam : is het nu Ammoudara of Amoudara? Nu met de crisis werd het al grappend ook Amoudrama genoemd.
Deze onderwerpen zijn er gekomen dank zij de goede artikels in de locale krant Nea-Kriti.
Zoals reeds bij vorige onderwerpen heb ik ditmaal weer een mooi artikel gevonden in de krant Nea-Kriti over de berg die uitsteekt boven Heraklion en Amoudara. Als je in westelijke richting gaat kan je niet naast de spitse top kijken van de Strouboula.
Hij is de getuige van de oude en angstaanjagende aardbevingen die hem afsneden van de belangrijkste bergketen en hem het vreemde figuur gaven dat op een vulkaan lijkt. Vanwege zijn schaduw is hij als een zonnewijzer voor de "buren" van Stroumbolas, de inwoners van Damasta, Tylisos en Marathos. Hij is een rustplaats voor trekvogels en een station voor roofdieren komende van de Psiloritis.
Een indrukwekkend geologisch "boek" over de geschiedenis van het gebied, met een systeem van oppervlakkige erosies en ondergrondse grotten die Strouboula verbinden met de naburige dorpen, met "Voulismeni Aloni", de Keris kloof en Almyros.
Een natuurrijke plek met klassieke - Kretenzische bergen - planten en kruiden, maar ook orchideeën, evenals een zeldzame kleine, bedreigde soort voor ons eiland. En tegelijkertijd, een plaats met een rijke geschiedenis uit de diepten der eeuwen.
Een monument van geloof aan de bovenkant van het pad, misschien hetzelfde pad als dat wat de Minoans gebruikten om het heiligdom te bereiken dat hoogstwaarschijnlijk op de berg bestond, en vandaag branden de christenen er een kaars in de gratie van het Heilige Kruis.
Een monument van de natuur dat gemaakt is van kalksteenkristallen, blinkend in het zonlicht. Een wild ecosysteem met kevers van Kreta en wilde bloemen die het ruwe reliëf van het gebied trotseren. In een woord : Strouboula.
De driehoekige berg die het westen van Heraklion domineert heeft een speciale betekenis voor de stad, maar ook voor de wijdere regio van Tylisos tot Damastas en Marathos, en van Almyros tot Heraklion. Het is een speciaal ecosysteem, zowel de berg, die het landschap domineert als het aansluitend plateau dat we allemaal kennen.
Strouboula is het meest bekend vanwege zijn vorm, die eruit ziet als een perfecte piramide aan de kant van Heraklion, maar ook voor het grote feest van het Heilige Kruis dat daar elk jaar plaatsvindt aan de vooravond en de dag van het grote feest op 14 september, dankzij de gelijknamige kerk op de top.
In feite is de berg echter niet driehoekig en natuurlijk het is ook geen vulkaan, zoals sommige mensen zich afvragen als ze de vorm zien. Het is een eeuwige getuige van de angstaanjagende krachten die het landschap van Kreta hebben getransformeerd en blijven veranderen, met Engeladus, de oude god van aardbevingen, als veroorzaker van de afscheiding van het hoofdgebergte met een enorme fout, die nog steeds zichtbaar is. Een getuige van die krachten van de geesten van de Aarde is de bekende naam van "Voulismeni Aloni", een zinkgat (sinkhole of doline )met alweer verschillende legendes die deze plaats bekendheid hebben gegeven. Een grot waarvan het dak is ingestort en deze plaats veranderde in dit meesterwerk van de natuur met een verbazingwekkende akoestiek.
Strouboula heeft zijn huidige naam te danken aan de Venetianen, die de berg Stromboli-berg "hebben gedoopt" omdat hij hen zeer sterk herinnerde aan de vulkanische berg van Sicilië,. Door de eeuwen heen is Stromboli getransformeerd in Strouboula. Het uitzicht van op de top op 798 meter is indrukwekkend naar het westen en nog indrukwekkender is het uitzicht op Heraklion, de
golf van Heraklion, Dias,Juchtas en Psiloritis en soms zelfs Santorini, als het weer mooi is. De reden is niet alleen de hoogte, maar vooral de locatie van de berg, waardoor het unieke panorama de bezoeker met open mond de omgeving laat aankijken.
De geologische geheimen
van Strouboula, uitgelegd door de geoloog van het Natuurhistorisch Museum van de Universiteit van Kreta, Charalambos Fasoulas.
De berg maakt deel uit van de bergketen vanaf Damastas en Marathos. In het verre geologische verleden van Kreta werd de berg afgesneden van het hoofdgebergte van de bergketen door een breuk, die de berg letterlijk afsneed en een indrukwekkende geologische formatie met veel eigenaardigheden creëerde. Volgens de heer Fasoulas wordt het gebied gekenmerkt door drie parallelle scheuren, die zijn verbonden met een grote breuk aan de voet van de berg Psiloritis. Deze 'vertellen' een speciaal verhaal over hoe het bekken van Heraklion is ontstaan, van Almyros tot het Lassithi-gebergte.
Volgens de bekende geoloog begonnen 5-6 miljoen jaar geleden deze breuken te ontstaan, die enerzijds het gebied van het huidige bekken van Heraklion verzonk en anderzijds de bergen omhoog stuwden, zoals Psiloritis en het creëren van de kloven zoals Almyros. Een andere breuk, loodrecht op de andere drie en oudere, wordt als veroorzaker aanzien voor de opkomst van de rug die vandaag Strouboula is, dezelfde breuk die tegelijkertijd het gelijknamige plateau creëerde. Dankzij deze twee breuken ontstond deze transformatie.
Van groot belang is dat - hoewel het vreemd lijkt dat Strouboula een droge berg laat zien - veel van zijn kenmerken zijn gecreëerd door de corrosieve werking van water. Dit is de reden voor de creatie van glanzende kristallen van calcium door de kracht van het water dat de kalksteen ontmantelde in een proces vergelijkbaar met dat van het beeldhouwen van de stalactieten en stalagmieten in de grotten. Dit water concentreert zich in de zogenaamde "gootsteen" op het Strouboula-plateau, dat zich aan de voet van de berg bevindt en is een referentiepunt voor voorbijgangers die genieten van de unieke klimervaring. Alle rotsen in het gebied zijn kalksteen en benadrukken dat dit natuurbeeld de oorzaak is van de indrukwekkende formaties van de rotsen, die doen denken aan kunstsculpturen of 'torens' in vele delen van de rotsen. Het gebied is een systeem van erosie aan het oppervlak en ondergrondse grotten, die zich uitstrekken over de hele regio, eindigend in Almyros, een van de twee belangrijkste bronnen van bevoorrading en de tweede is natuurlijk Psiloritis. Dit alles verdwijnt echter, het water verdwijnt onder de kalkstenen rotsen - het zuigt gewoon de aarde op - zodat het geen vegetatie buiten struiken, sommige lage lelies en kruiden kan handhaven. Anders is het in het gebied van Damastas en Marathos, aangezien daar de rotsen kleiachtig zijn, daar blijft het water op het oppervlak liggen, waardoor de bodem buitengewoon vruchtbaar is.
In deze prachtige berg en zijn unieke ecosysteem is schoonheid uniek, wild maar indrukwekkend, terwijl de natuur op zijn eigen magische manier triomfeert met spotjes van wilde bloemen afhankelijk van het seizoen en de reuk van kruiden die in de neus van de bezoeker, die het pad naar de top bewandeld, neerdwarrelen.
Het pad naar de top waar de kapel is van het Heilige Kruis, in de plaats van een Venetiaanse en misschien wel een oude heilige piek van de Minoans.
De kerk, opgedragen aan de genade van het Heilige Kruis, wordt al in 1415 genoemd door Cristoforo Buondelmonti, de katholieke priester-reiziger die de gevaarlijke reis naar Kreta maakte en waardevolle informatie over het verleden van ons eiland verzamelde: "Verder buiten de stad stijgt een volledig conische berg naar de hemel. Op de top ervan, is de oude kerk van het Heilig Kruis gebouwd, die alles lijkt te overheersen."
Een paar jaar later, in 1594, wordt de gewoonte van de tocht(de hemelvaart) van de gelovigen naar de top en de gelofte tot de genade van het Heilige Kruis vermeld door Philip Pasqualino in het rapport dat hij schreef voor de hertog van Venetië.
De kerk van vandaag werd gebouwd door de inwoners van Tylisos, die de materialen met hun ezels naar boven brachten. Op een paar meter afstand van de kerk is een reeks ruïnes van een observatiepost gebouwd door de Duitsers tijdens de bezetting om te profiteren van de strategische positie van Strouboula en werd opgeblazen zodra ze de oorlog verloren en Kreta verlieten.
Het uitzicht vanaf Strouboula is echt ongelooflijk elk moment van de dag, maar ook tijdens de nacht, met Heraklion als verlichte kerstboom in de schoot van de berg.
Strouboula is ook van bijzonder belang voor de roofvogels die afdalen van Psiloritis, op zoek naar hun prooi, zoals uitgelegd door de ornitholoog van het Natural History Museum van de universiteit van Kreta, de heer Michalis Dretakis. Er is de specht, de lokale haviken en adelaars, evenals alle soorten wilde vogels die af en toe hun vleugels spreiden over de rotsen van Strouboula. Tegelijkertijd is de berg, vanwege de strategische ligging, volgens de heer Dretakis in het voor- en najaar een "doorgang" voor de trekvogels die de bergweg volgen. Ook interessant is het Strouboula-plateau, voor de verschillende soorten vogels.
In de bergen vindt u de typische inheemse planten van de Kretenzische bergen en natuurlijk de kruiden, zoals oregano, salie en tijm, volgens de botanicus van het Natural History Museum van de universiteit van Kreta, de heer Manolis Avramakis. Vanwege de branden en overbegrazing, die een intense druk op de berg uitoefent, domineren volgens de heer Avramakis de phrygana en voornamelijk de astivida, terwijl de aanwezigheid in het verleden van wilde olijven kenmerkend is.
Afhankelijk van het seizoen zijn er verschillende soorten planten, zoals de cyclamen, gefotografeerd door de heer X. Fasoulas, evenals de iris en natuurlijk de bekende narcissen voor Kreta. Volgens de heer Avramakis is er op het gebied van Strouboula, dat de kloof van Keris omringd, een kleine maar zeer belangrijke verwaarloosde plant geïdentificeerd. Biarum davisii, volgens de officiële terminologie,wordt volgens het "Rode boek met zeldzame en bedreigde soorten van Griekenland" van 1995 al szeldzaam beschouwd.. Ook zijn over heel het gebied veel soorten orchideeën geregistreerd door wetenschappers van het Natural History Museum. Met dank aan Stavros Mountoufaris voor zijn verslag.
De Strouboula werpt zijn schaduw over Heraklion als een zonnewijzer. Wandelaars op de terugweg van de kapel.
Dromen of echte plannen voor de toekomst van Kreta
In de krant Nea Kriti verschenen de laatste dagen nieuwe plannen voor de toekomst van Kreta. Worden ze werkelijkheid of blijft het bij dromen?
In een eerste planning en die wordt waarschijnlijk wel doorgevoerd, moet de nieuwe hoofdweg van Kreta verder verwezenlijkt worden tussen Kissamos in het Westen en Sitia in het Oosten. De volledige afwerking staat prioritair op de agenda. Daarenboven en het meest dringende is echter de verbetering en onderhoud van het wegennet. Het afgelopen jaar zijn er weer veel te veel dodelijke ongevallen geweest op de wegen van Kreta. Deels door de slechte toestand van het wegennet, vooral de lokale wegen, deels door gevaarlijke punten zoals kruispunten en gevaarlijke bochten op de nationale weg.
Natuurlijk wordt ook gewezen op het roekeloze rijgedrag van vele bestuurders, het gebrek aan rijervaring, het niet dragen van de gordels en het telefoneren achter het stuur.
Daarenboven wil men ook een zuidelijke nationale route aanleggen van het Westen naar het Oosten. De nationale verbindingswegen tussen Noord en Zuid zijn reeds in aanleg.
Een tweede verwezenlijking is het invoeren van het gebruik van watervliegtuigen voor het vervoer tussen de eilanden onderling en voor Kreta ook de verbinding tussen Oost en West. Dit plan is al enkele jaren bekend en zou nu in 2018 van start gaan tussen enkele locaties die er al klaar voor zijn zoals Patras en Corfu.
In Heraklion moeten nog de nodige pontons worden aangelegd en de nodige voorzieningen voor de controle van de passagiers en bagage. Later volgen dan waarschijnlijk Chania en Sitia.
Een ander futuristisch plan is de aanleg van een Sky trein. Een hoge snelheidstrein op een spoorweg gebouwd op pijlers en waar de trein als het ware over zweeft . De afstand Chania - Heraklion zou afgelegd worden tegen een snelheid van meer dan 300 km/uur en slecht 22 minuten duren. Kostprijs van de rit wordt geschat op 15 euro.
Mooie plannen maar in hoeverre worden ze ooit werkelijkheid?
Zo is er over de nieuw te bouwen luchthaven in Kastelli ook jaren gepraat. Nu zou er toch een aanbesteding uitgeschreven zijn. Benieuwd wanneer er vooruitgang wordt geboekt in dit prestigieuze plan. Het is een gigantische onderneming want naast de nieuwe luchthaven op de plaats waar nu de militaire luchthaven van Kastelli is, moet er een gans nieuwe infrastructuur voor het wegennet worden uitgetekend voor de verbinding van en naar de luchthaven in alle richtingen. De huidige luchthaven in Heraklion zou voorlopig actief blijven voor locale vluchten.
Voor de wandelaars : de Astrakhan of Astrakiano kloof op een zucht van Heraklion
De Astrakhan kloof: Een paradijs op een zucht van Heraklion!
Op een steenworp afstand van het bruisende Heraklion is een paradijs vol geschiedenis, natuur, schoonheid en onvergetelijke beelden waarbij je jezelf in de ogen wrijft bij de verrassing die je het gevoel geeft dat u zich in een sprookje bevindt.
Als een verhaal van feeën, niet verteld met woorden, maar met het geluid van vogels, het ruisen van de wind die de takken en bladeren van eeuwenoude platanen streelt en het klateren van water leiden naar de paden van de legende.
De hemel opent zijn deuren naar de kloof van Karterou of Astrakiano, die Kounaviano verbindt met Karteros wat resulteert in een 21 km lange weg met een indrukwekkende groene scene vol verrassingen. Het drukste punt, vanwege de nabijheid van de stad, is de uitgang aan de zijkant van Mesa Karteros, waar de meest georganiseerde plaatsen zijn voor een picknick of rust.
De toegang is gemakkelijk te vinden met een relatief makkelijke route, de markeringen en de aanleg van het pad lijken te zijn achtergelaten in de loop van de tijd, zodat ze voldoende onder de aandacht van voorbijgangers vallen.
De veranderingen in het landschap zijn indrukwekkend, terwijl de geologische geschiedenis ervoor zorgt dat je de kalksteen en mergel ontdekt en bijgevolg volgens de geoloog van het Natural History Museum van de Universiteit van Kreta Dr. Charalambos Fasoula, wordt je geconfronteerd met de enorme krachten die het landschap van Kreta gebeeldhouwd hebben, met nog zichtbare seismische fouten zoals verhoging van het land, die samen met de neerslag canyons gecreëerd hebben en sporen van het waterpeil van de rivier die zijn afgedrukt op de rotsen als oude indrukwekkende sculpturen.
Samen met de geologische, ontvouwen andere aspecten de geschiedenis van de regio, van de oudheid tot vandaag. Grotten, de meest bekende, waarin in de legende feeën leefde, watermolens die het gebruik van stromend water van Karteros gebruikten en tientallen bronnen die uitmonden in de canyon, delen van de oude aquaducten zijn getuigen van de aanwezigheid van het kostbare water dat het rijke ecosysteem van het gebied geschapen hebben heeft met veel afwisseling.
Op je pad zal je voldoende genieten van de schildpadden, de vele soorten kevers en kleine vogels zoals de hop,de vrachochelidona en andere soorten die daar nestelen, zoals vermeld door de zoöloog in het Natural History Museum, de heer Michael Dretakis.
Volgens getuigenissen van de lokale bevolking wordt in de rivier gevist op paling en krabben.
Een koor van vogels begroet je als je door de kloof wandelt en verborgen voor de ogen van de meeste mensen, vooral in het voorjaar, kun je met ervaren ogen van waarnemers paling erkennen. Libellen en meer dan 50 soorten vogels zijn geïdentificeerd in de regio.
Het plantenrijk bestaat uit een ongelooflijke rivier aan vegetatie van platanen en honderden andere soorten die deel uitmaken van het unieke beeld van de canyon zoals beschreven door de botanicus in het Natural History Museum, de heer Manolis Avramakis .
Bijzonder indrukwekkend en een grote diversiteit, vindt men gewoonlijk in de rotsen, de vegetatie aangetroffen in de hoge muren van de canyon, als het licht speelt met het groen en schaduwen. Hoewel de ecosystemen van de kloven vrij normaal zijn, geven ze de indruk dat ze worden gekenmerkt door grote rijkdom.
"Iets is belangrijk, alleen wanneer het zeldzaam is" zei de heer Avramakis, in de wil om de grootte van het belang van de kloof en van de Karteros ecosystemen aan te geven.
Een plek die, omdat het zo dicht bij Heraklion ligt, een grote attractie kan zijn voor wandelaars.
Op voorstel van de beroemde wetenschapper wordt actie ondernomen door vrijwilligers van naturalisten clubs op dit cruciale gebied voor het onderhoud en de opvolging van de kloof. Het gebied, dat deel uitmaakt van het netwerk van gebieden "Natura 2000", wordt gekoppeld aan de reeks van de kloven met vijf ingangen: een van de Aitania van Agies Paraskies, een van Lower Astraka de vlakte van Peza, waar de ingang van de kloof Kounaviano is en zeker vanaf Mesa Karteros, eigenlijk de uitgang van de kloof, maar kan fungeren als input voor degenen die willen beginnen met het verkennen vanaf daar.
Er is daar een plaats ontworpen voor gasten die willen genieten van een picknick dicht bij de natuur, en de twee oude stenen kerken, die werden gebouwd op de rots en gewijd aan Agios Nikolaos.
Voor meer info en foto's verwijs ik graag naar bijgaande links.
Met dank aan Stavros Mountoufaris voor de reportage
NIKOS XYLOURIS
8 februari, God gaf een teken en bracht de "aartsengel" tot zwijgen.
Twee geweldige kunstenaars van het eiland, die hun fantastisch talent en ontheemding etaleerden, de muziekscene van het land beheersten, lieten hun laatste adem op een dag zoals vandaag: 8 februari.
De muzikale erfenis van Nikos Xylouris en Marko Vamvakaris zal voor altijd een referentiepunt voor jongere mensen zijn.
1980: Toen God de "nachtegaal" van Kreta tot zwijgen bracht.
De kalender toonde 8 februari 1980, toen de legendarische performer en Kretenzer lyra-speler Nikos Xilouris naar het "rijk der Engelen" verhuisde.
De Psaronikos werd geboren in 1936 in Anogia Mylopotamos in een familie met muzikale traditie, waaruit vele lyraspelers zijn opgestaan. Toen hij 5 jaar oud was werd het dorp door de Duitsers verbrand. Ontworteld en verplicht van zijn woonplaats te verlaten, keerde hij met de andere bewoners direct na de bevrijding van Kreta terug naar zijn martelaarsdorp.
Zijn broers zijn bekende musici van Kretenzische muziek: Antonis Xylouris (Psarantonis) en John Xylouris (Psarogiannis). Al op zeer jonge leeftijd ontdekte hij zijn liefde voor muziek en overtuigde zijn vader hem zijn eerste lyra te kopen. Als een jonge knul, begon hij te spelen op bruiloften en festivals en langzaam creëerde hij zich een speciale status en maakte hij zijn naam bekend.
Op 17-jarige leeftijd besloot hij naar Heraklion te gaan en kreeg hij een baan in de nachtclub "Castro". Maar de dingen waren niet zoals hij verwachtte, omdat hij werd geconfronteerd met de 'mode' van Europese muziek, iets dat hem totaal vreemd was.
Ondanks dit alles breidde zijn roem zich geleidelijk aan uit en in november 1958 nam hij zijn eerste album getiteld "A Mavroforou op." Het album werd hartelijk verwelkomd door het publiek en zo nam Nikos andere nummers op op 45 toeren singles. In 1969 nam hij met groot succes het album "Anafantou" op en een paar maanden later verscheen hij opnieuw in een Atheens muzikaal centrum. In 1971 begon hij gezamenlijke optredens met Yiannis Markopoulos in music hall "Ledra" en zijn stem werd een symbool van anti-dictatoriale strijd.
In de bloei van zijn carrière werd de diagnose van hnersenkanker vastgesteld. Na een lange strijd van meerdere operaties en een hoop problemen, verloor hij zijn strijd met het leven op 8 februari 1980, nog voordat hij 44 jaar werd.
De "Nachtegaal" werd vroeg het zwijgen opgelegd en Kreta had haar grootste stem en een man die volmondig "aanwezig" was in de sociale en politieke strijd verloren.
De dood van de 'patriarch' van rebetiko.
Een andere musicus stierf op dezelde datum, wat de dag betreft, als Xilouris.
Vandaag, 46 jaar geleden, verliet de 'patriarch' van rebetiko, Markos Vamvakaris, net zoals Xilouris het leven.
Hij werd geboren in mei 1905 in Ano-Hora/Syros, uit een katholiek gezin. Op jonge leeftijd luistert hij voor het eerst naar een bouzouki en is hij "betoverd"
Binnen een paar maanden was hij een geweldige autodidactische speler geworden. Na zijn ontslag bij het leger begon hij met componeren en tot 1933 schreef hij meer dan 50 nummers. In 1934 creëert hij samen met Giorgos Batis, Stratos Pagioumtzis en Anestis Delias het legendarische "Kwartet van Piraeus", die zijn eigen unieke verhaal schreef in de rebetiko muziek. De grote rebetide verliet het leven en had altijd zijn stempel gedrukt op de Griekse muziekscene op 8 februari 1972.
Met dank aan de editor: Nikolas Aggelinos for Nea Kriti
In de woning van de familie Xilouris in Anogia is een herdenkingsmuseum voor Nikos.
PS. Zoals in een ander item reeds verteld : het voorvoegsel Psaro bij de namen van de Xilouris familie stamt uit de tijd van WOII. Toen waren de leden van de familie Xilouris de Duitsers telkens te slim en te snel af bij controles en huiszoekingen. Ze wisten altijd te ontkomen. Vandaar de bijnaam psaro, wat vis betekent. Dus "zo glad als een vis", want ze glipten altijd door de mazen van het Duitse net.
Hallucinante beelden van het gevolg van de zuidenwind uit de Libische woestijn
Op Kreta worden we, vooral tijdens de wintermaanden en in de lente, minder in de zomer, geconfronteerd met een forse zuidenwind. Meestal komt deze over van het Afrikaanse continent(Libische woestijn). Deze wind brengt altijd fijn stof, woestijnzand, mee die de lucht als een grote wolk bevuild. Wanneer deze wind gepaard gaat met regen krijgen we een neerslag van water vermengd met zand die alles smerig maakt. Wat nu afgelopen donderdag, 22 maart, gebeurde is een zeldzaamheid en voor veel Kretenzers een ongezien fenomeen. Het gebeurde nog dat de lucht lichtgeel kleurde en een mistige waas over het eiland hing. Maar afgelopen donderdag was werkelijk hallucinant. Kreta werd omgevormd tot een landschap gehuld in helgele kleur, beperkte zichtbaarheid en weinig zuurstof in de lucht. het was net als in een sciencefiction film. Zelf de huisdieren voelden zich onwennig. Onze huiskat, wilde niet buiten, stapte even buiten de deur, keek verdwaasd om zich heen, snuffelde in de lucht en kwam terug binnen. Toen ik hem aaide voelde ik reeds de neerdwarrelende zand op zijn vacht. Het regende als het ware woestijnzand. De wind was gaan liggen en het fijne zand dwarrelde langzaam naar beneden.
De Kretenzers zijn het er over eens : de winter 2018-2019 is de slechtste winter sinds mensenheugenis. De oudere generatie kan zich niet herinneren ooit een winter met zo weinig zonuren, zo veel neerslag en dergelijke temperaturen te hebben meegemaakt.
Daar waar er voor de winter stemmen op gingen dat er maatregelen dienden te worden genomen naar volgende zomer toe voor het verbruik van water in navolging van het feit dat de water voorraden fel geslonken waren, is er nu een meer dan voldoende voorraad water. De laatste jaren waren de winters te droog, er viel te weinig neerslag om de voorraden voor de zomer aan te vullen. de zomers zijn hier nog steeds zeer droog en er valt bijna geen regen. Het is wel niet meer zoals jaren geleden toen de zomer begon eind april, begin mei en er een blauwe hemel verscheen die aanhield tot einde september, zonder een spatje regen. De laatste jaren krijgen we al eens een paar mindere dagen gedurende de ganse zomer met af en toe een bui of een onweer met een echte stortbui. Een druppel op een hete plaat zeg maar.
Gewoonlijk viel er voldoende regen in de winter, die meestal toereikend was voor de volgende zomer. maar ook dat veranderde en de laatste winters hadden we betrekkelijk weinig regen.
Tot dan deze winter er aan kwam. De zon liet zich zelden zien, veel bewolking en regelmatig wat regenbuien, lagere temperaturen dan normaal. Het rampscenario kwam er echter eind februari 2019. Kreta kreeg in hoeveelheid het meeste water te verwerken van gans Europa. Abnormaal, in het westen, de regio Chania, Rethymnon viel meer dan 300mm per vierkante meter. Moest Kreta omgeven zijn door muren dan stond gans Kreta 2,5m onder water. Vele straten werden omgevormd tot kolkende rivieren. De gebouwde waterreservoirs, afdammingen stonden op het eind van de zomer op een laag peil. De Aposelemi dam bij Chersonnissos stond droog, de bodem gebarsten van de droogte. Het is een afdamming die meer dan 20 miljoen kubieke meter kan bevatten. Stel u voor, nu loopt de dam over, water moet worden afgevoerd naar bijkomende bekkens!
Het ergste is de aangerichte schade aan gebouwen en wegeninfrastructuur. In de westelijke regio is de schade het grootst: bruggen werden weggespoeld, grondverschuivingen over heel Kreta zorgde voor grote schade aan het wegennet en sommige wegen zijn totaal verwoest, net alsof ze gebombardeerd werden.
De weg naar de Samaria kloof heeft grote schade en de weg door de Kourtaliotiko kloof, de belangrijkste vebindingsweg tussen Rethymnon en regio Plakias in het zuiden is onherstelbaar verwoest. Men vreest dat er de ganse zomer zal moeten worden omgereden via de Kotsifou kloof om Plakias te bereiken. Wat de Samaria kloof betreft, men weet nog niet of de kloof toegangkelijk zal zijn in de zomer. Men heeft nog geen enkel zicht op de eventuele schade in de kloof. Hiebij een foto van een toegangsweg naar Samaria. Verder vindt u beelden van de schade aan de Kourtaliotiko kloof.
(Foto's uit de krant Nea Kriti en van Radio Kreta.)
Fodele op 25km van Heraklion kreeg een grote hoeveelheid hagel te verwerken.
Een beeld van de Kourtaliotiko rivier die uitmondt in zee bij Preveli.(onder)
Hierbij wat algemene beelden van de schade
Een van de weggespoelde bruggen. Op de rechtse foto de reeds aangelegde noodweg.
Een andere grondverschuiving.
Hier onder de beschadigingen van de Kourtaliotiko kloof
Nog beschadigingen aan de wegen en bruggen.
(boven) Een brug bij Platanias en de weg naar Falasarna
De nationale weg, brokstukken door grondverschuivingen.
En ook de Kretenzische viervoeters hadden te lijden van de winter.
En of er nog sneeuw ligt op Kreta. Bijgaande beelden zijn genomen begin mei 2019!
Bij graafwerken in Ierapetra wed een nieuwe graftombe bij toeval ontdekt. Tijdens de werken onstond er een gat in de bodem. Bij nader toeziccht bevond er zich een graftombe onder de bodem.
Wat beelden van diverse plaatsen op Kreta en mooie beelden van de natuur.
We maken hier een fotosafari langs diverse plaatsen op Kreta. Dit artikel zal dus regelmatig worden geupdated met nieuwe foto's.
We hebben reeds enkele artikels over bezienswaardigheden in deze omgeving geplaatst : de kloven Kotsifou, en Kourtaliotiko, Armeni, Arkadi, Preveli, Mili.
Nog zo'n dorpje isSpili. In vele reisgidsen aangehaald om de bronnen met zijn leeuwenkoppen. Mooi om even te verpozen op uw weg tussen Agia Galini en Rethimnon.
****************************************
Een ander dorpje ligt op weg naar het Oosten. Een vakantiedorpje met verschillende hotels en een pittoresk haventje, omgeven van restaurantjes. Voorbij Malia moet je links afbuigen naar Sissi.
;
Diverse boottochten mogelijk vanuit Sissi
******************************************* Het trefpunt in Heraklion is de Morosini Leeuwenbron(fontein) in het centrum. Omgeven van terrassen, de winkekstraten in de directe omgeving, het hart van de stad. Ook het bekende marktstraatje is vlakbij en een brede straat loopt direct naar de haven.
Rechts :De "koules" of Venetiaanse burcht aan de haven
De dolfijnen aan het rond punt in de haven en een van de vele vissersbootjes.
Een detail van de burcht en een zicht op de haven van aan de burcht.
Zicht op de achterzijde van de koules(tijdens restauratiewerken) met het detail van de leeuw. Ernaast Chanio Porta de westelijke toegang tot de stad.
Heraklion telt ook nog een massa oude gebouwen die de sfeer van vroeger oproepen.
De Agios Titos kerk in de 25 Augustusstraat die van de Leondari naar de haven gaat. Dit is de 2de kerk van Heraklion na de Agios Minas. Rechts de niet ontplofte bom van WOII op de plaats waar ze gevallen is : tegen de muur van de Agios Minas kerk.
In de paastijd wordt op vrijdag octopus gegeten door de Kretenzers. rechts een mooi naambord van een kafenion
Een beeld van in de haven richting Westen met op de achtergrond de Strombola. Rechts het zandstrand (7km) van Amoudara, tien minuten van de stad verwijderd.
Hierbij nog een oude foto van Chanio Porta!
******************************** Ook even wat aandacht voor het dorpje Vori in het Zuiden van Kreta, gelegen tussen Mires en Agia Galini. Hier vindt je de taverne Oi Belgoi (de Belgen). Een familie die jaren gewoond heeft in Limburg.
De taverne en rechts het kerkje van het dorp.
Onderweg komen we voorbij bij een familie die de olijven oogsten.
In het dorp vindt je ook nog vele oude Venetiaanse woningen en rechts cactusvijgen.
Niet te geloven, maar deze lunch op het terras in Vori was ooit in januari!!
De Psiloritis, hoogste top van het Ida gebergte vanaf de zuidkant.
Een ongelooflijk betoverend landschap dat doet denken aan de Noorse fjorden maar met de zon, de rotsen, de kleuren en de wilde schoonheid van Kreta, is goed verborgen in de Libische Zee.
Ten zuiden van Rethymno, tussen Plakias en Preveli, ligt "Karavos", een langwerpige baai van ongeveer 100 meter, gevormd tussen grote verticale rotsen die een goed beschermde natuurlijke haven creëren die leidt naar een klein zandstrand van 2 meter breed.
Daar vonden de piraten onderdak tijdens de Byzantijnse periode. Ze gaven hun verstek de naam Karavos, het schip
Eerder in de mythologie werd de plaats vernoemd als de plaats waar Odysseus betoverd door de schoonheid van de plaats, maar ook van koningin Calypso, zeven jaar verbleef voordat ze terugkeerden naar Ithaca.
 "Idea"){kind=icon}
Met dank aan NeaKriti 
; 
