Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Categorieën
Categorieën
Categorieën
Categorieën
Categorieën
Evenementen in de LIMBURGSE WESTHOEK
23-03-2009
BESCHERMDE VOGEL
DE W I E L E W A A L . . .
OREOLUS OREOLUS
De WIELEWAAL is ingedeeld in de orde der zangvogels, is bij ons een zomergast en staat op de Rode Lijst der bedreigde vogelsoorten.
De Wielewaal is een vogel die zelden de hoogste regionen van de bomen verlaat. Dit feit maakt dan ook dat hij moeilijk te zien is, dus een erg schuwe vogel op het eerste zicht. Een wielewaal fotograferen is al helemaal een onbegonnen zaak.
Wielewalen vormen een eigen familie (Oriolidae) binnen de orde der zangvogels. Zij komen voor in Europa, Azië en Afrika. In Europa komt er slechts één soort voor nl. de Oriolus oriolus. Over de hele wereld zijn er enkele tientallen wielewaal soorten bekend. In Australië en Zuid-Oost Azië komen naast de echte wielewalen, behorende tot het genus Sphecotheres of de vijgvogels.
In Noord-en Zuid Amerika worden vogels van het genus Icterus, ook Oriolus genoemd (Engelse naam voor Wielewaal). Bijvoorbeeld de Baltimore Orielus. Deze vogels behoren echter tot de troepialen familie of de Icteridae. De troepialen zijn niet nauw verwant met de Wielewalen.
De Europese Wielewaal bewoont het loofhout van Europa en het Westelijke deel van Azië. Zij leven voornamelijk van insecten en in mindere mate van fruit en bessen. Het zijn trekvogels die overwinteren in tropisch Afrika.
De meeste soorten van het genus Oriolus komen voor in tropisch Afrika en de tropische delen van Azië. Van de 28 bekende soorten zijn er maar 2 die ook in de koudere delen van de wereld voorkomen. Dit zijn de Europese Wielewaal (Oriolus oriolus) en de chinese wielewaal (Oriolus chinensis).
Omstreeks april-mei arriveren de eerste Wielewalen in Noord Europa. Als ze zijn aangekomen in hun broedgebieden, dan zijn de mannetjes overal te horen. In juni en juli wordt er genesteld en in augustus trekken de Wielewalen weer terug naar hun winterverblijfplaatsen.
Ondanks het opvallende verenkleed wordt de Wielewaal vaker gehoord dan gezien. Dit komt mede doordat de vogels zich voornamelijk hoog in de bomen ophouden. Vaak is het niet gemakkelijk om een Wielewaal in een boom waar te nemen, de geel zwarte kleur mengt zich op zo'n manier met de omgeving dat de vogels zelf maar nauwelijks te onderscheiden zijn.
Het nest van de Wielewaal wordt doorgaans fel verdedigd tegen rovers. Er zijn gevallen bekend dat zelfs sperwers werden verjaagd. Als u Wielewalen te zien wil krijgen is het aanbevolen om te gaan zoeken in hun favoriete biotoop; de vochtige voedselrijke loofbossen of hoogstammige boomgaarden. In Europa komt er maar één soort van de 28 voor nl. de Oriolus oriolus.
Velen hebben nog steeds moeilijkheden bij de koppelingen van hun kweekparen. Wat moeten we nu samen koppelen om met quasi zekerheid te bekomen dat we de verlangde jongen er zullen uit kweken en hoe de verhoudingen zullen liggen wat betreft de jonge mannen en/of poppen. Deze tabel zal u hierbij reeds een stukje op het goede pad zetten. In dit gedeelte gaan we het speciaal hebben over de ZWARTREEKS bij de kanaries. Elke variatie zullen we hier aan bod laten komen in de volgende afleveringen.
Alhoewel ik deze, misschien wel volledig onbekende plant, nog maar op één bepaalde plek heb aangetroffen doet dit niets af aan de nuttigheid van deze plant. Sommige liefhebbers zullen deze plant al wel meer zijn tegen gekomen. De bloeitijd begint i mei tot zowat einde augustus, is dus een langbloeier.
UITZICHT:
De gele Morgenster heeft meestal onvertakte stengels maar bezit brede, stengelomvattende bladeren. De bloem is alleen in de namiddag te zien en dan nog enkel bij warm weer (vandaar de naam). De rijpe vrucht bezit extra lange vruchtaren van wel 5 cm, hierdoor zal de pluisbol dan ook snel opvallen.
OOGST:
De Gele Morgenster biedt men aan zoals de paardenbloem en het kleine Hoefblad, dus na de rijping maan wel voor het zaad zal vervliegen.
VINDPLAATS:
Ik heb ze aangetroffen op een plaats waar verschillende spoorwegen samen kwamen, ze vergen dus droge, grazigeplaatsen, soms ook wel langs oevers van beken of wegranden
WELKE VOGELS:
Toen ik deze plant met zijn rijpe zaden voor het eerst in de volière wierp, was de groenvinkman er als de kippen bij om de schorseneerachtige zaden op te pikken. Ook de distelvink, de kneu en de goudvink zijn er verzot op.
Deze zeer algemene en dus gemakkelijk te bereiken plant bloeit van juli tot eind september.
UITZICHT:
Deze plant kan van 50 cm tot zelfs 2 meter hoog worden, de stengels staan recht op en zijn bruin, de bladeren zijn vierdelig met diep getande slippen. De bovenzijde van de bladeren zijn kaal en groen maar de onderkant is wit viltig. De vele zaadjes zijn in smalle trosjes verenigd zoals bij de "ganzenvoet" maar zijn geel tot roodachtig bruin en sterk geurend.
OOGST:
Deze machtige plant kan men gemakkelijk van zijn zaadjes ontdoen door ze te stropen of wel kan men de plant in zijn geheel aanbieden aan de vogels. Men moet evenwel toch wachten tot de zaadjes rijp zijn en dit is dan in de maand augustus en september, onrijpe zaadjes worden door de vogels zelfs niet aangeraakt.
VINDPLAATS:
Dit enorm grote onkruid vind men langs de oevers van beken, op stortplaatsen, langs verlaten wegranden en zanderige ruimtes.
WELKE VOGELS:
Bijvoet is graag gelust door vele inlandse vogels, vooral in de herfsttijd, al de vinkachtigen, maar ook de exotische prachtvinken en amandines lusten het graag.
Biggekruid is eigenlijk een welgekome gast in de opvoeding van een groot aantal inlandse vogels. Het komt ongeveer een veertiental dagen na het einde van de bloeitijd van de paardebloem. De rijping der zaden vangt aan in juni en neemt snel af in juli maar duurt wel sporadisch verder tot in oktober.
VINDPLAATS:
Biggekruid is in feite weinig bekend als vogelvoedselplant maar wordt toch dagelijks ontmoet door iedereen. Het komt nogal veel voor in gazons en blijft er zich hardnekkig in handhaven. Maar nog meer vindt men het op droge, zanderige en grazige plaatsen waar het ook snel kan uitbreiden.
UITZICHT:
Deze bloemsoort kan van 10 tot 60 cm groot worden en bezit dunne vertakte stengels. De bloemen worden goudgeel, eens nadat ze rijp zijn, geven ze droge, stroachtige zaadhaartjes. Met deze haartjes kunnen de zaadjes verspreidt worden.
OOGST:
Dit heel weinig gebruikte voer kan in tegendeel heel gemakkelijk en in overvloed geoogst worden. Men kan het gewoon plukken zoals bij de paardebloem. Dus, met opengespreide vingers, gewoon de zaadknoppen afrukken.
WELKE VOGELS:
Uit ervaring kunnen volgende vogels aanbevolen worden voor de voering met het biggenkruid: Groenvink, Distelvink, Barmsijsjes en de Kneuters.
Bij heel wat liefhebbers-kwekers kunnen wij de laatste jaren vaststellen dat ze een overcapaciteit hebben aan vogels in een zeer beperkte ruimte. Wat zou aan de basis liggen denk je ??? - Goed geraden....veel tentoonstellers-kwekers willen zoveel mogelijkvogels kweken per jaar, want... (zo denken zij er tenminste over); hoe meer men er kweekt, hoe meer kans op goede exemplaren en dan hopen ze nog dat er kampioenen zullen tussen zitten. Kan allemaal best waar zijn maar indien je niet beschikt over voldoende ruimte om de jongen zich op een natuurlijke wijze te laten ontwikkelen, dan zullen al snel de nadelen aan het licht komen.
Wil je echt focussen op het kweken van zeer goede, neem dan uw toevlucht zeker niet tot de kwantiteit maar kweek veeleer kwaliteit gericht, desnoods met de helft van uw broedparen en een rondje minder.
Stel dat we zo'n 200 jongen kweken, maar we hebben slechts een uitvliegruimte voor amper 100 vogels dan kan je de gevolgen al wel raden zeker? De vogels zitten opgepakt op de zitstokken, tegen elkaar en het ruzie maken en/of verenplukken kan beginnen. Dit zijn echter maar enkele nadelen van de zogezegde "overbevolking". Wanneer je wat meer verdiept bent in de levensgewoontes van onze vogelsdan weet je best dat je er soms wel enkele dominante exemplaren hebt tussen zitten. Dit zijn in vele gevallen dan ook forsere vogels. Deze heersers zullen hun heerschappij wel tonen aan de zwakkeren en hen het leven behoorlijk zuur maken. Vechtpartijën om kleinigheden zijn dan schering en inslag en steeds zal de dominantie overheersen. In vele gevallen zullen de minder uit de kluiten gewassen vogels belet worden om voldoende bij het eten en drinken te komen en zullen na korte tijd ondervoed geraken, met sterfte als gevolg. Door de soms hevige vechtpartijën zijn kwetsuren niet denkbeeldig en een gekwetste vogel is voor de tentoonsteller haast van geen waarde meer. Dan spreken we nog niet over het veren plukken, iedereen kent wel het resultaat van deze activiteit.
Ook al eens gedacht, bij een overbevolking, aan het verhoogde risico van ziektes en besmettingen allerhande bij de jonge vogels, meestal zijn het dan natuurlijk de mooiste vogels uit uw bestand die het slachtoffer worden.Dit is zowat een kort overzicht van de gevolgen van een overbevolkte volière of vluchtje. Wat kan ik nu doen om dit allemaal te voorkomen?
Eigenlijk kunnen we kort zijn in ons besluit hierover. Plaats nooit meer vogels in een ruimte dan dat er zitstokken aanwezig zijn. Met zitstokken bedoel ik dan, stokjes waar slechts één vogel kan op plaats nemen (een éénpersoonsbed). Tegenwoordig zijn er in de handel zitstokken te verkrijgen met een overkapping zodat er verschillende vogels boven elkaar kunnen zitten, zonder dat ze mekaar kunnen storen of bevuilen. Heb je enige aanleg om wat te knutselen dan kan je deze best zelf maken. Ook bij deze constructie kan je toch nog zondigen tegen de bevolking in de beschikbare ruimte en krijg je toch nog dezelfde problemen, dan ben je echter wel zelf de schuldige van het probleem. Heb je echter werkelijk gebrek aan ruimte, verminder dan drastisch uw vogelpopulatie en pas volgende stelregels toe:
Selecteer, onmiddellijk na het uitvliegen der jonge vogels en haal alvast de bonte vogels er tussen uit, ook deze met zichtbare fouten, doe deze direct van de hand bij een opkoper. - Zet nooit jonge vogels uit de eerste ronde samen met jongen uit de tweede ronde en let er op dat ze voldoende leefruimte hebben. - Zorg ervoor dat in iedere ruimte minstens 10 zitstokken meer aanwezig zijn dan het aantal vogels die er zich in bevinden. - Zet nooit geen oudervogels bij de jongen die reeds zelfstandig zijn, het zou het verenplukken alleen maar in de hand werken. Regelmatig, minstens 2 X per week zuiver badwater geven. - Zorg voor afleiding voor de vogels in de ruimte, door ze bv. een bundeltje sisaltouwtjes ter beschikking te stellen (ophangen, samen met wat trosgierst). De verleiding om te gaan plukken zal ze snel vergaan en ze zullen zich wel amuseren met de touwtjes of de trosgierst. - Haal vogels die beschadigd zijn of bloeden, onmiddellijk uit de kooien en plaats deze in een afzonderlijke kooi.
Als besluit kunnen we stellen; Beter te weinig vogels in één ruimte, dit is zeker van toepassing voor de tentoonstellers. Heb je echt gebrek aan ruimte zet dan een kweek op met minder koppels of doe de mindere vogels snel van de hand. Vogels die bont zijn, gebreken vertonen, of vogels die niet of amper voldoen aan de standaardeisen, deze vogels komen als allereersten aan bod om naar de opkoper te verhuizen.
Wees gewaarschuwd en bezin eer je begint. De echte tentoonstellers weten maar al te goed waarover we het hier hebben.
Oorspronkelijk was de Padda (in het wild) enkel terug te vindenop de eilanden Java en Bali. Van hieruit is hij echter uitgezet naar andere streken, soms tot grote ergernis. Momenteel is hij een veelvoorkomende gast in Zuid-Oost Azië, Hawaï, Zanzibar, St-Helena, de Afrikaanse kusten, China en Japan. We merken dus dat de Padda een enorm groot verspreidingsgebied heeft ingepalmd.
Padda is een afleiding van "Paddi" en dit betekent "Rijst". Men kon het al raden. Een rijstetende wellusteling en de rijstboeren zien hem dan ook liever vertrekken dan komen. In de rijstvelden houden ze soms een ware ravage tijdens het oogstseizoen. Zelfs na de oogst laten ze duchtig van zich horen en blijven steeds in de omgeving van de rijstschuren. Ze vinden zelfs de gelegenheid om binnen te dringen in de opslagplaatsen om er alzo massaal de rijst te gaan stelen. De inheemse bevolking is dan ook grootschalig en efficiënt ten aanval getrokken tegen deze onheilbrengende vogels die de broodwinning der bevolking in sommige streken komt bedreigen. Dat hun strijd zijn uitwerkingniet heeft gemist bewijst het feit dat de Padda is terecht gekomen op citeslijst (bedreigde soorten), vermits deze lijst het eerste alarm is voor iedere diersoort is het maar logisch dat we wat meer aandacht moeten gaan besteden hieraan (in dit geval, de Padda.
Bij ons wordt de Padda nog wel veel gekweekt en gehouden door de liefhebbers. Niet alleen de wildkleur (ook wel de grijze genoemd). Het is trouwens een dankbare TT-vogel en dat valt steeds in de smaak van onze liefhebbers. Ook de diverse kleurmutaties zijn gegeerd bij onze kwekers- tentoonstellers. Het eerste kweekresultaat op Europese bodem dateerd uit 1890 en kwam tot stand bij een Zwitserse kweker. Waarschijnlijk werden ze reeds eerder gekweekt in China en Japan maar daar hebben we geen resultaten van kunnen terugvinden. De Europeanen hadden het in den beginne wel moeilijk om er mee te kweken. Achteraf is gebleken dat de meeste van deze ingevoerde vogels, met de hand waren grootgebracht en uit ervaring weten we allen dat dergelijke vogels moeilijker tot de kweek over gaan. Bovendien kwam er dan nog een sluwe streek van de Japanners aan het licht. Om hun export niet te zien verloren gaan hadden ze het lumineus idee om naar bepaalde landen enkel maar mannen uit te voeren en naar een ander westers gedeelte dan weer alleen maar poppen. Dit bheeft veel liefhebbers de das omgedaan omdat in die periode nog maar weinig geweten was over de geslachtsverschillen en wij, die dachten de slimste te zijn, moesten het hoofd buigen voor de Jappen.
Zonder enig chauvinisme aan de dag te leggen kunnen we wel stellen dat de Belgische liefhebbers aan de basis liggen van de opmars der Padda op het Westerse halfrond. Begin der jaren '60 verschenen de eerste kweekresultaten bij onze liefhebbers en meteen veroverden ze de bezetting op onze TT's. Mede door het in werking stellen van de klasse A op het TT-programma. Vanaf die tijd kon je met zekerheid stellen dat de Padda's de titels voor zich opeisten, zowel op Nationaal als op wereldvlak. In Paal was er zo'n topkweker te vinden in de naam van Gustje Peters. Er ging geen TT voorbij zonder dat Gust stond te pronken met meerdere titels met zijn Padda's.
Spijtig genoeg hield men in die periode nog maar weinig rekening met het aspect "Inteelt" en de degeneratie kon dan ook niet lang uitblijven. Op enkele uitzonderingen na is de huidige Padda populatie derhalve nog maar een schim van de destijds ingevoerde import exemplaren. Wil je nu een kweek opzetten met de Padda, dan kan ik u reeds bij voorbaat garanderen dat je niet de eerste maar zeker ook niet de laatste zult zijn die 2 mannen of 2 poppen samenzet om te kweken. De gedragingen kunnen wel op een koppel lijken maar van kweken komt niks in huis. Er is n.l. op het eerste zicht geen duidelijk verschil te merken tussen de geslachten onderling. Erger nog, zet je 2 mannen samen, dan zullen die zich gaan gedragen als een koppel en is de liefhebber reeds tevreden, natuurlijk blijven de resultaten wel achterwege. Bekijken we de Padda echter met wat meer overtuiging dan komen de verschillen tussen man en pop toch wel aan het licht hoor. Zo zal de man over 't algemeen iets forser uitvallen dan de pop enis de kop van de man ook iets breder en ronder. Dit verschil kan je best vaststellen door de koppen naast mekaar te houden. Bij de man is de kop dus iets ronder dan bij de pop en de oogranden zijn iets breder en dieper rood van kleur. Het beste kenmerk om de geslachten te onderscheidenis echter de snavel. De bek bij de man is breder en ronder. Het zekerste bewijs is echter om de vogels veelvuldig te observeren en te wachten tot je er eentje ziet fluiten. Daar ben je dan voor 100% zeker van dat het een man is. Wanneer ze in de kweekperiode, driftig zijn, kan je de mannen evengoed onderscheiden. Wanneer er 2 naast mekaar zitten en er is er eentje die voortdurend zit te wippen op zijn zitstok, selecteer deze dan alvast maar bij de mannen, dit is ook een der aanwijzingen op het mannelijk geslacht.
Wat de voeding betreft is de Padda zeker een gemakkelijke en zeker geen kieskeurige knaap. Hij is al tevreden met wat grasparkietenmengeling, aangevuld met paddy (ongepalde rijst). Het zijn wel onverbeterlijke sloddervossen met hun eten. Om dit smossen met eten enigszins te verhinderen gebruik ik bakjes met een anti-smos dekseltje zoals die ook wel bij de kanaries wordt gebruikt. Weinig kwekers vinden het ook nodig om deze vogels, af en toe wat onkruidzaden toe te steken, zij lusten deze nochtans in hoge mate, in onkruidzaden zitten n.l. bepaalde ingrediënten die de vogels nodig hebben en niet terug te vinden zijn in de gewone zaadmengelingen. Zo geef ik ze regelmatig vogelmuur, raaigras, straatgras, bijvoet en tussendoor een aar van rijpe of onrijpe gerst of tarwe die ik in de velden ga pikken (kost niks hé). Eivoer wordt door de Padda ook erg gewaardeerd en zou niet mogen ontbreken op zijn menu. Het ganse jaar door geef ik ze 2 X in de week eenpotje eivoer met wat pinkies er bij. In de kweekperiode wel elke dag en als er jongen liggen zelfs 2 X per dag.
Wat de Padda zeker niet mag ontbreken is scherpe maagkiezel en grit, ook sepia is een must, heeft hij dit niet in zijn buurt dan zal zijn spijsverteringsstelsel snel op hol slaan en steken de problemen de kop op. Ook de kooien moeten steeds droog gehouden worden want de Padda is erg gevoelig voor Coccidiose, dus best voorkomen. Van de Padda weten we ook dat hij niet echt winterhard is. Een vorstvrije ruimte is dus zeker wel aan te raden, al was het maar om zijn tenen niet te laten bevriezen, een hok met allemaal kreupele vogels is ook maar niks. Hij heeft wel een erg robuust uiterlijk maar dat wil nog niet zeggen dat hij opgewassen is tegen alle weersomstandigheden en zeker niet tegen de vrieskou, ook tocht moet ten allen tijde vermeden worden. Dus, hoe struis en kloek hij ook is, toch zijn verzorging en een degelijk onderkomen nauwlettend in de gaten te houden.
Kweken met deze kleppers is nu wel niet van het moeilijkste maar toch dienen we enkele belangrijke punten in 't oog te houden als we goede TT-vogels willen kweken. De bij ons gekende Padda is de grijze (wildkleur) en ook wel de witte. Er is echter nog een volledig gamma aan andere kleurmutaties. Over deze en andere details gaan we het bij een volgende gelegenheid wel eens over hebben.
HERKENNING: Door het zwartwitte koppatroon en de opvallende kuif is de Kuifmees gemakkelijk van de andere mezensoorten te onderscheiden.
BIOTOOP: De kuifmees houdt zich bij voorkeur op in de naaldbossen, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Koolmees en de Pimpelmees, die ook veel loofbossen verblijven.
VOEDSEL: Kuifmezen eten het hele jaar door insecten, maar ze gaan, daarnaast 's winters ook wel over op zaden. Zij zijn echter veel kieskeuriger dan de Pimpelmezen of de Koolmezen, die ook wel bessen en delen van groene planten eten, afhankelijk van het seizoen.
KOMT in onze contreiën VOOR ALS: Standvogel. De Kuifmees is veel meer een standvogel dan de andere mezensoorten. In de winter trekken zij niet naar Zuidelijke bestemmingen maar blijven voornamelijk in of rond hun broedgebied. Slechts als de voedselsituatie hen er toe dwingt trekken ze een eind verder weg. Om strenge koude te kunnen verdragen, zijn aanpassingen nodig. Zo leggen kuifmezen in spleten, tussen schors en onder korstmossen, voorraden aan van zaden en insectenpoppen, die zij in de winter kunnen gebruiken. Het nest wordt in boomholten gemaakt en kunstig voorzien van een goede bekleding van spinrag, wol en mos. Aan de bovenkant is de zo gevormde nestruimte met dit materiaal ook vrijwel volledig afgesloten. Dit om het verlies van warmte te beletten.
BEDREIGD of NIET ? : Sinds 1984 is er een geleidelijke toename van het aantal broedvogels in onze streken vastgesteld. De tegenwoordige stand is circa zeventig procent hoger dan die in het midden van de jaren '80. Dank zij de aanpassingen aan koudere omstandigheden liep de stand van de Kuifmees in ons gebied ook niet merkbaar terug na relatief koude winters zoals in '84 - '85. Hoewel er de laatste tijd veel naaldbossen worden gekapt, profiteert de Kuifmees toch plaatselijk juist van het geleidelijk ouder worden van de naaldbossen en van het minder intensieve bosbeheer dat tegenwoordig in vele bossen wordt uitgevoerd.
In dit artikel wil ik toch iets vertellen over het grootbrengen van uw vogels met de hand. De echte kenners zullen al wel snel doorhebben dat het hier gaat om het grootbrengen van agapornieden. Dit wil nu ook weer niet zeggen dat deze methode niet zou geschikt zijn voor om het even welke andere vogel, enkel de gebruikte ingrediënten in de samenstelling van het voer zullen moeten aangepast worden.
Als eerste punt wil ik wel aanhalen dat je uw vogels best NIET met de hand moet groot brengen, tenzij er grondige redenen bestaan die deze methode verantwoorden. Enkele redenen om dit toch toe te passen zijn o.m.: Wanneer de ouders weigeren om de jongen te voeren of wanneer de pop overleden is en wanneer we geen pleegouders ter beschikking hebben. Het is ook mogelijk dat het ouderkoppel niet voldoende voer bij de jongen brengt en reeds bezig is met een volgende broedsel. Sommige tentoonstellers vinden er hun genoegen in om de jongen toch met de hand groot te brengen. Handtam zullen die jongen zeker wel worden, vraag is echter; Welke waarde gaan deze vogels, als kweekvogels nog hebben in de toekomst, is wel bedenkelijk. Ieder zal voor zich maar moeten uitmaken waar hij voor kiest. Waarschijnlijk zal de keuze vallen op de methode die voor de liefhebber het meest renderende zal blijken, zoals meestal trouwens zal ook hier het financiele aspect de bovenhand halen. Spijtig in elk geval voor de vogels.
Wanneer kan je nu best beginnen met de handopfok? Dit is een vraag die moeilijk te beantwoorden is. Het zal veel afhangen of het een bewuste keuze is of dat we genoodzaakt zijn door bepaalde omstandigheden. Bij onze gastheer, kweker van Rosei-collie's, worden de jongen geplukt door de ouders in het nest, zelfs wanneer de veren pas beginnen door te stoten, dit is dan op de ouderdom van 2 weken. Dit is voor hem dan ook het sein om de jongen te scheiden van de ouders. De eerste 2 weken krijgen ze wel normaal hun voeding van de ouders en dit is wel zeer belangrijk voor de jongen, de kropmelk is voor een vogel immers van groot belang. Volgens de kweker hebben de jongen na 2 weken reeds een goede basis om verder te gaan. De jongen zitten echter nog wel niet volledig in de veren en dit schept misschien een ander probleem, nl. de koude, dit is een punt waar we zeker rekening moeten mee houden en voorzorgen dienen te nemen. (zie benodigdheden)
BENODIGDHEDEN:
Om jonge vogels noodgedwongen met de hand groot te brengen heeft u volgende zaken nodig: Schaf deze ruim op tijd aan, dan kan je op je gemak de gebruiksaanwijzingen doornemen en evt. nog onbeantwoorde vragen stellen aan personen met meer ervaring.
- Pot met opfokvoer bv.; Nutribird of Cedé - Spuitje van 10ml (zonder naald) te verkrijgen bij de apotheker + reserve spuitjes. - Waterkoker - 2 schaaltjes of bakjes - Thermometer - Warm waterkruik of magnetronkruik (zoals die gebruikt worden voor baby's) - Maatschepje - Mini-garde.
De BEREIDING van de VOEDING:
Zelf gebruik ik Nutribird A21 van Versele-Laga als handopfok voeding zegt de kweker. Per pot van 800 gr kost dit ongeveer 9.50 €uro Bij een nest van 4 jongen doe ik ongeveer 1 week met deze pot. Er zijn ook emmers van 3 kgr te koop en die zijn merkelijk beterkoop. Omgerekend krijg ik vaak 800 gram gratis bij aankoop van 3 kgr. Zoals eerder reeds aangegeven zijn er ook andere (goedkopere) merken in de handel, ik gebruik echter altijd dit merk. Ik heb trouwens geen ervaring met andere merken, dus zal ik mij ook beperken tot de bereiding van dit soort opfokvoer.
De voeding is een poederige substantie die heel erg zoet ruikt (naar snoep). Vooraleer u er mee begint, toch best eerst de gebruiksaanwijzing goed lezen want hier staan wel belangrijke dingen in vermeld. Voor Nutribird A21 is een verhouding van 1/2 nodig. Dit wil zeggen 1 maatschepje voer mengen met 2 schepjes gekookt water. Voor dat u kunt beginnen, dus eerst water koken. Terwijl u het water aan de kook brengt kan u de benodigde hoeveelheid voer alvast afmeten. Onthou dus goed hoeveel schepjes u gebruikt hebt. U hebt nl. dubbel zoveel schepjes aan gekookt water nodig. Het voer kan u in een schaaltje (kommetje) doen. Wanneer het water even gekookt heeft doe ik steeds een ruime hoeveelheid in het andere schaaltje. Met het maatschepje meet ik het benodigde aantal schepjes water af en voeg dit bij het voer. Met de mini-garde kan je het geheel nu goed omzetten (roeren). Roer net zo lang totdat je een klontvrije youghurtachtige substantie bekomt. Laat de voeding nu uitkoelen tot 39 graden Celcius. Hier kunt u de thermometer gebruiken. Als de voeding te koud is, zal de vogel het niet eten. Voeding die te fel is afgekoeld of over is, kan je niet meer opwarmen. Overschotten van de voeding dus nooit hergebruiken maar weggooien. Je kan de voeding op temperatuur houden door het schaaltje met de voeding in een schaal te plaatsen, gevuld met warm water "Bij marie"
HET TOEDIENEN van de VOEDING:
Leg de jongen op tafel op een handdoek. Zuig de voeding in de spuit door het tuitje in de voeding te steken en langzaam op te zuigen. De spuit vult zich dan vanzelf met de voeding. Let er op dat u, voordat u gaat voeren alle lucht uit de spuit heeft verwijdert. U heeft vast al wel eens op TV gezien dat artsen even tegen de spuit tikken. Door dit tikken zal de lucht naar boven gaan en kan u deze eruit duwen. Als het jong nu op de handdoek zit kan u beginnen. Steek het spuitje voorzichtig tussen de boven- en ondersnavel. U kunt hiervoor best het kopje zachtjes vasthouden terwijl u met de andere hand de spuit. Het jong zal bij de eerste voeding niet echt meewerken, dus reken erop dat dit niet altijd even gemakkelijk zal gaan. Spuit vervolgens een beetje voeding op de ondersnavel, met een beetje bedoel ik ook een heel klein beetje want de vogel moet de voeding zelf kunnen opslikken. Bij een te grote hoeveelheid voeding te geven loopt het jong het risico om te stikken. Niet bijvoeren vooraleer het jong alles heeft doorgeslikt. De hoeveelheid voeding die u dient te geven is afhankelijk van de ouderdom. U werkt dus van enkele ml tot zo'n 8 ml, als de jongen ouder.U kan goed de krop voller zien komen. Wanneer het kropje goed gevuld is stop dan met voeren. De tweede voeding zal waarschijnlijk veel vlotter verlopen, de jongen hebben snel door vanwaar de voeding komt. Vaak openen ze de snavel al als ze de spuit zien of ruiken. Doordat het jong nogal wild tekeer gaat met het kopje bestaat de kans dat u af en toe wat voer morst en dus de kop ondersmeert. Geen nood, na het voeren, gewoon met de handdoek wat schoon vegen. Op die manier geraken ze ook aan andere dingen gewend. Wanneer we het gemorste voer niet zouden wegvegen zou het gaan vast koeken in de veren en zal de jonge vogel uiteindelijk pijn gaan bezorgen. Na iedere voeding de vogel schoon maken is dus noodzakelijk. Als u de vogel gevoerd hebt, leg hem dan terug in z'n kooi. Zelf maken wij altijd een magnetronkruik warm. Deze kruik rollen we in een handdoek en leggen deze halverwege de kooi. De jongen hebben immers nog geen veren om zich warm te houden. De jongen vinden het heerlijk om zich te kunnen warmen aan de warme handdoek op de bodem van de kooi.
WANNEER en HOE DIKWIJLS voeren?
Allereerst wil ik mijn standpunt uitleggen. Handopfok is schitterend om doen maar kost veel tijd en energie. Onderschat de tijd niet en besef dat het een regelrechte aanslag op uw agenda is. Ik vind dat de jongen zich aan mij moeten aanpassen en niet ik aan hen. Ik voer dus niet wanneer de jongen beginnen te piepen maar wel vaste tijdstippen die ik zelf bepaal. Eén belangrijk punt mag u echter niet uit het oog verliezen; Nooit voeren als de krop nog niet leeg is. Voeren toch bij, dan lopen de jongen het risico dat het overgebleven voedsel in de krop gaat verzuren omdat het niet tijdig is opgenomen in het lichaam. Als dit nu toch mocht gebeuren dan spreekt men van kropverzuring en kan de dood van uw jonge vogel voor gevolg hebben. Voeren doe ik, zoals reeds gezegd op vaste uren, bij mij is dat om de 4 uur. De laatste voeding van de dag krijgen ze omstreeks 23.00 uur. Naargelang de jongen ouder worden passen ik de tijden wat aan, ze kunnen dan wat langer teren op één dosis van 8 ml. Als de jongen groot genoeg zijn, dan schakel ik over op 4 voedingen i.p.v. van 5 per dag, dus met een tussenpause van 5 uur.
Als de jongen zo'n 5 à 6 weken oud zijn, leg ik wat trosgierst op de bodem van de kooi. De gierst ophangen heeft weinig zin omdat de vogels nog steeds op de bodem van de kooi leven. De vogels zullen met de trosgierst wat zitten te rommelen tot ze uiteindelijk ontdekken dat het voedsel is. U kan vaak aan de krop voelen en ook wel zien, dat er zaadjes in zitten. Wanneer we dit vaststellen dan gaan we de hoeveelheid opfokvoer lichtjes verminderen. Zodoende houdt de jonge vogel nog wat hongergevoel over en zal hem stimuleren om terug aan te vullen met trosgierst. Zo leren ze uiteindelijk een volwaardige zaadeter te worden. Wanneer we sterk verminderen met de opfokvoeding, zet dan steeds een bakje met zaden en een bakje water op de bodem van de kooi. Ook water is dan noodzakelijk omdat de vogel voldoende vocht binnenkreeg door de opfokvoeding. U zal snel merken dat de vogels steeds meer zullen overgaan naar het zaad. Als ge nu merkt dat de kropjes goed gevuld zijn met zaadjes, dan kan u stoppen met de spuitvoeding. We zullen de jongen toch nog enkele dagen in de gaten dienen te houden want ze moeten vanaf nu al hun voedsel zelf tot zich nemen. Op de leeftijd van 6 à 7 weken zou de vogel zelfstandig moeten zijn. Het komt soms wel voor dat de vogels het gemakkelijk vinden om met de spuit gevoerd te worden. In zulke gevallen moet je streng zijn en de vogel dwingen om zelf te gaan eten.
Nog ENKELE BELANGRIJKE PUNTEN:
Na iedere voeding het materiaal grondig reinigen. Spuiten met gekookt water proper spuiten. - Niet op de krop knijpen wanneer u gevoerd hebt, de voeding kan dan omhoog geduwd worden en in de keel geraken met verstikking tot gevolg. - Bij het opnemen van de jongen, zodanig opletten dat de voeding niet in de keel kan terecht komen. - Te veel gemaakte voeding steeds weggooien, zeker niet opwarmen om opnieuw te gebruiken. - Leer een gezinslid of iemand anders ook hoe men de vogels moet voeren, dit is altijd een pluspunt indien uzelf iets mocht overkomen of wanneer u belet bent.
Wat een blog toch allemaal kan teweeg brengen bij sommige, kleinzielige mensen.
Sinds een paar dagen is er een "boy-cot-poging" lopende tegen deze blog. Het is toch niet mijn schuld dat sommigen niet tegen de waarheid bestand zijn. Iedereen spreekt over bepaalde toestanden die niet rechtvaardig zijn in dit milieu van sommige liefhebbers. Niemand durft hierover echter een woord reppen tegen de verantwoordelijken om hen te wijzen op de situaties die regelmatig fout lopen. Ik doe dit dan echter wel en meteen krijg ik het deksel op mijn neus. Het ergste is dan nog dat het bestuursleden van bedoelde vereniging zijn die zich gekrenkt voelen. Met dergelijke "schoolmeestersmentaliteit " moet ik wel moeite doen om mijn lach in te houden en mij hierbij ernstige vragen te stellen bij hun bedoelingen.
Tot voor kort deed ik het redactionele werk voor een Brabantse club. Door vaststellingen van heel wat onderlinge tekortkomingen gaf ik dan ook mijn ontslag en begon mijn eigen blog. Dit is dan de doorn in de ogen van hen, die enkel hun eigen belang in acht namen binnen die club. Voor mij gaat het enkel om de liefhebbers van dienst te zijn. Nu dat men echter niet goed meer weet van welk hout pijlen maken, vonden ze het aangewezen om mij, via een vals e-mail, te beschuldigen van al het vuil der aarde in mijn "gastenboek" op deze blog. Zo dachten zij misschien dat ik niet zou te weten komen van wie die beschuldigingen kwamen, wel goed van opzet maar heel slecht gedacht. Enkele dagen heb ik ze laten sudderen en heb er dan een eind aan gemaakt door mijn gastenboek te blokkeren. Gedaan met lachen, nu ben ik aan zet. Hetgeen ze mij in alle toonaarden verweten doen ze op dit moment zelf op grote schaal. "Jan met de pet" moet nu zelf de verantwoordelijkheid voor het clubblad op zich nemen en in hun eerste editie doen ze reeds een greep naar Internet. Klakkeloos worden teksten overgenomen om toch maar wat stof te vergaren om hun boekje vol te krijgen. Wel gemakkelijk en bovendien is er geen werk aan. De leden zullen tevreden zijn. Zou wel eens één van de laatste stuiptrekkingen kunnen zijn, daar zal ik echter niet van wakker liggen. Een van de redenen van mijn ontslag was ondermeer, bepaalde oneerlijkheden tijdens de tentoonstellingen. Hier werden bepaalde prijzen toegekend aan personen die daar helemaal geen recht op hadden maar door enkele bestuursleden aanzien werd als een beloning voor bewezen diensten. De niets vermoedende, kleine liefhebbertjes trapten dan ook met beide voeten in deze val. Wat men allemaal al niet doet om zijn eigen imago op te krikken. Tientallen onregelmatigheden zou ik kunnen aanhalen, ik ga hier echter niet meer woorden aan vuil maken en hoop dat ze opnieuw met beide voetjes op de begane grond zullen terecht komen maar dan met een gezondere clubgeest dit maal.
Er is in de "Vogelwetenschap" reeds heel wat geschreven en gepraat over "groenvoer". We weten één ding met zekerheid; veel vogels houden van groenvoer in verschillende vormen. Kanaries, tropische en de wildzangvogels lusten maar al te graag een "groen blaadje".
Als we spreken over "groenvoer" dan hebben we het in de eerste plaats over hele planten of delen ervan. Voorts zijn er in de natuur voorkomende rijpe en halfrijpe zaden. Deze kunnen als aanvulling op het dagelijkse menu goed van pas komen. Heel veel mensen weten wel wat er allemaal aan vogels verstrekt kan en mag worden, velen moeten echter hierin nog een pak ervaring opdoen. Gelukkig hoeven we niet meer, door schade en schande wijs te worden in deze materie, er is immers al heel wat bekend. Natuurlijk delen wij onze ervaringen met elkaar want daarvoor zijn we overigens lid van een vereniging, indien ze normaal werkt. Indien we groenvoer willen geven moeten we ons van een paar zaken bewust zijn. In alle voeders, dus ook in groenvoer, zitten bepaalde stoffe. Die stoffen hebben allemaal hun eigen werking op op het gestel van onze vogels. Dat kan een positieve werking zijn, maar net zo goed een negatieve. Met negatieve bedoel ik niet meteen dat de vogels er dood zullen van gaan. Ze kunnen echter wel een kleurinvloed hebben na de ruiperiode.Bij de roodfactorige vogels zal dat niet veel hinderen maar bij de gele (of dominant witte) kan dat nadelig zijn. De kleur stimulerende werking die van de onkruidzaden uitgaat heeft een verkeerde invloed op de vogels. De kleur wordt er zogezegd "warmer" van, misschien is het beter te zeggen dat de kleur onzuiver wordt. Hier moeten we ons toch erg bewust van zijn. Indien we groenvoer geven moeten we dat ook regelmatig doen. Het kan niet zo zijn dat we een poosje elke dag groenvoer geven, en dan weer enkele dagen niets geven.
Wel, nu hebben we de negatieve kant wel genoeg belicht denk ik zo. Groenvoer heeft ook terdege positieve kanten. In de eerste plaats wordt het gemakkelijk en goed opgenomen door de vogels, ook door de oudere. Ze voeren ermee dat het een lieve lust is. De ouders hoeven weinig moeite te doen om de kropjes van de jongen vol te stouwen. Een nadeel kan zijn, dat ze niet doorvoeren als er voedsel is wat minder goed opneembaar is en waar ze meer moeite moeten voor doen. Ook de jongen krijgen door het groenvoer, gemakkelijker verteerbaar voedsel en zullen al snel vragen om meer. In vele onkruiden en bladgroen zitten veel vitaminen die voor jonge vogels van groot belang kunnen zijn.Vooral sporenelementen zijn hierin aanwezig. Dit zijn zaken die voor de opbouw van het jonge leven van belang zijn, ook echter voor het in stand houden van het lichaam der oudervogels. We hebben het nu even gehad over de positieve bijdrage aan de voederdrift. Dat kan in sommige gevallen een uitkomst zijn. Als de ouders niet willen voeren is het geven van onkruiden of bladgroenten een goede zaak, juist omdat het zo gemakkelijk opneembaar is wordt er ook zo goed mee gevoerd. Dit kan dan een prikkel zijn om er mee door te gaan. Laten we eerlijk zijn, er is niets zo verdrietig dan dat de oude vogels hun jongen in het nest laten verhongeren. Indien we dit op deze manier kunnen voorkomen zullen we het zeker niet laten.
Ik ben Theunis Julien, en gebruik soms ook wel de schuilnaam TJip.
Ik ben een man en woon in Mijngebied - Beringen (Belgisch Limburg) en mijn beroep is Typograaf - Drukker .
Ik ben geboren op 24/08/1939 en ben nu dus 85 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Ornithologie - Fotografie - Fauna en Flora - Verslaggeving - Interviews - Fotosessies.
Ben vooral bekend om mijn "Scherpe pen" - Sommige artikels laten een wrange nasmaak achter bij nogal wat indi
