Ik ben Wendy
Ik ben een vrouw en woon in Riemst (België ) en mijn beroep is Zaakvoerder kinderopvang.
Ik ben geboren op 18/07/1988 en ben nu dus 36 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Volg ons verhaal over ons lief klein zorgenkindje...
Ik heb weer eens een gaatje gevonden om hier wat bij te schrijven, want het is lang geleden!
Ons Annelouke is ondertussen alweer 3 weken oud! Wij zijn dus al 3 weken aan het pendelen tussen Leuven en thuis, het lijkt alsof het al 7 weken zo is. Zo vermoeiend, ookal doen we daar in het ziekenhuis niet veel, toch is ons lampje altijd helemaal uit als we s'avonds thuiskomen. Gelukkig krijgen we nog steeds veel hulp van buitenaf, waarvoor een dikke dank je wel !!
Er is alweer veel verandering in kamertje 308 op de neonato.. Annelou ligt al in een open couveuse, ze kan haar temperatuur goed op peil houden, wat toch al eerder een uitzondering op de regel is voor een baby'tje dat op 30 weken geboren is. Ze eet ook al heel goed, weliswaar nog steeds via een maagsonde. Haar 8x 35 ml per dag is elke keer goed verteerd! Dit wil ook zeggen dat ze geen katheter/infusen meer heeft en dus alleen nog teert op moedermelk, geen extra vetten meer ;-) -en mama kolft maar -! Doordat de katheter en infuus weg is, heeft ze ook minder kans om een infectie op te lopen, wat alleen maar positief is! Haar gewicht is ook prima! Vandaag woog ze 1980 gram! Wie weet zitten we na het weekend wel over de 2kg ! Volgens de verpleging krijgt ze ook al wat Babyvet op haar beentjes en wangen !
Jammer genoeg is er ook een keerzijde.. Sinds vorige week doet ons mie veel 'alarmpjes'. Dit wil zeggen dat ze soms stopt met ademen, waardoor haar hartslag en saturatie snel daalt. Meestal komt ze er vanzelf weer bovenop, maar het valt ook wel voor dat de verpleging haar echt moeten kriebelen zodat ze zich herpakt. Omdat ik soms vind dat de verpleging niet snel genoeg binnen is als ze dat doet, begin ik altijd direct te kriebelen ! Vreselijk om te moeten toekijken hoe de rode lampjes op de monitor aanspringen en dat ding begint te piepen van heb je me nou! Nu hebben we al verschillende keren aan verschillende verpleegsters gevraagd of we ons zorgen moeten maken om die alarmpjes. We krijgen er geen duidelijk antwoord op. De verpleegster van de ene dag zegt dat ze er nog moet uitgroeien, de verpleegster van de andere dag geeft als antwoord 'ja, ze maakt er wel veel de laatste tijd...'! Wat moeten we dan denken?
Vorige week stond haar hartslag ineens op 0! Die van mij ging serieus de hoogte in en Maarten riep direct een verpleegster! Gelukkig was het vals alarm, haar plakkertje dat haar hartslag meet was losgekomen! Niet goed voor het hart van mama en papa hoor !
Ze zijn nu een beetje aan het kijken waarom ze die alarmpjes ineens zo vaak doet.. Misschien heeft het te maken met verborgen reflux. Vandaag hebben ze bloed getrokken om te kijken of ze geen infectie heeft opgelopen, voorlopig was alles nog oké in het bloed. Hopelijk blijft dat zo!
Ze geraakt ook nog niet van haar neusbrilletje af, ze heeft al een paar keer laten merken dat ze er niet zonder kan. Het is nochtans niet dat ze nog extra zuurstof krijgt erdoor, enkel lucht. De lucht zorgt ervoor dat haar longen open blijven zodat ze niet teveel moeite moet doen om te kunnen ademen. Gelukkig hoeft ze niet alles tegelijk te kunnen, ze heeft nog tijd genoeg om zonder te kunnen.
Toch zou ik het fijn vinden moest ze er stilletjesaan zonder kunnen, dan zien we haar snoetje alweer wat beter !
Wat kijken we ernaar uit om haar mee naar huis te nemen.. Is wel erg voorbarig, maar toch! Het is zo een verschrikkelijk moment om elke avond naar huis te gaan zonder baby... Haar moeten achterlaten, helemaal alleen op een kamertje. Niemand weet hoe dat voelt, als je dat niet zelf meemaakt...
Ons Annelou doet het nog steeds goed! Ze was de afgelopen dagen een beetje afgevallen, maar sinds vandaag begint ze bij te komen ! Ondertussen weegt ze 1690 gram! Ze drinkt dan ook al 8x 15ml melk ;-)! Wel nog steeds via de maagsonde. Toch geven ze af en toe al eens wat melk via haar mondje, met een spuitje.. Dat kan haar ook al bekoren hoor ;-)! En mama kolft rustig verder ...
Ondertussen is het kangoeroeen ook al een vaste waarde geworden, van het moment dat we binnenkomen weten de verpleegsters al dat ze haar moeten komen installeren ! Zalig is dat! Vandaag heeft ze eerst 2 uurtjes bij papa geslapen, papa heeft trouwens ook een dutje gedaan ;-)! En namiddag weer 2 uurtjes bij mij, ook ik liet m'n ogen rustig toevallen , elke minuut slaap die we kunnen inhalen benutten we !
De de chirurgen komen elke dag naar de wonde kijken, ze zijn tevreden!
Gisteren en hebben ze de optiflow (beetje extra zuurstof via de neus) weggenomen omdat ze de buisjes elke keer uittrekt, door de dag ging het prima. S'avonds hebben ze dan toch besloten om het terug te steken omdat ze te moe werd. Ze moest teveel moeite doen en ze willen niet dat ze haar reserves nu moet gebruiken om fatsoenlijk te kunnen ademen. Vandaag heeft ze wel weer de godganse dag aan dat ding getrokken ! Ze hebben haar gisteren ook verlost van haar blaassonde, nu gaan we de pampertjes zien vliegen ! We mogen stilaan ook zelf pampertjes verversen, moeten alleen nog voorzichtig zijn met de wonde want er is nog 1 stukje dat nog open is. Eindelijk kunnen we ons nuttig beginnen voelen!
Vandaag was een zalige dag in Leuven! We hebben ons meisje voor het eerst mogen vastnemen! Wat hebben we ervan genoten ! En Annelou ook! Ze was nogal van streek na de verzorging en van het moment dat ze op mijn borst gelegd werd, was ze stil ! Hetzelfde toen ze in de namiddag bij Maarten werd gelegd ! Oef, ze kent ons nog!!
Na een telefoontje naar de dienst ben ik ook weer wat wijzer geworden ! Ze hebben de optiflow (zuurstof door haar neusbrilletje) wat kunnen afbouwen, voorlopig gaat dat goed! Ze gaan het deze nacht eens bekijken! Sinds vandaag krijgt ze ook 8x 5ml melk per dag! Ze heeft het heel goed verteerd ! Meestal bouwen ze dit ook beetje bij beetje op, ik ben benieuwd !
Gisteren heb ik het gewicht van de hele week opgevraagd. Als ik de verpleegsters moet geloven woog ze gisteren 1924 gram! Dat was al bijna 2kg... Amai ! Deze morgen hebben ze haar helemaal gewassen, haar couveuse opnieuw ingedekt en haar nog eens gewogen, de teller van de Weegschaal bleef staan op 1600 grammetjes en nog iets, de verpleegster kon het niet geloven en woog haar opnieuw.. Opnieuw hetzelfde gewicht... ze hebben dus een vermoeden dat de weging van gisteren niet klopt .. Laten we hopen dat ons juf snel wat bijkomt door de melk die ze krijgt ! Woehoewww, MamaMelk ! Ik voel mij ineens zo nuttig !!!
Vandaag is ons Annelou al 1 week oud! Zoals ze zeggen, de tijd vliegt! Het is een cliché, maar het klopt helemaal!
Ze doet het nog steeds voortreffelijk! Sinds gisteren hebben ze de beademing weggenomen! Dat is al een hele stap vooruit ! Ze doet het dus helemaal alleen, met alleen nog een klein neusbrilletje. Dat neusbrilletje zorgt ervoor dat de longen gemakkelijker open gaan zodat zij niet teveel moeite moet doen. Eergisteren heeft ze ook nog eventjes onder de 'zonnebank' gelegen, ze zag een beetje geel ! Maar dat was met een paar uurtjes al opgelost!
De chirurgen komen regelmatig eens kijken naar de wonde, dat geneest ook heel goed.. Alweer een kus van de juf en een bank vooruit ;-)! De chirurgen die we al gezien hebben zijn trouwens echte toppers, niet alleen op het vlak van hun werk, ze zijn ook nog eens superlief! EN Dankzij deze mensen heeft Annelou het schattigste kontje ter wereld !! We zullen hun eeuwig dankbaar zijn!
Ondertussen doe ik mijn best met kolven , zo hebben we toch het gevoel dat we iets kunnen bijdragen in haar verzorging.. Wij zorgen voor het ETEN !! Ze krijgt al elke dag 6 keer 2ml borstvoeding per dag, weliswaar via een neussonde. De eerste paar dagen verteerde ze het niet zo goed, sinds vandaag gaat het wel supergoed! Ze ligt graag op haar buikje na het eten, dat zorgt blijkbaar -volgens de verpleging- voor een betere vertering! Het is alleszins te merken aan haar pampertjes ;-)! Eigenlijk hoeft ze nog niet echt te 'drinken', ze krijgt het meer om haar darmen in gang te laten schieten, want deze hebben een tijdje stilgelegen. Maar omdat het vandaag zo goed ging, zouden ze het morgen al willen opdrijven naar 8 keer 5ml per dag ;-)!
Vandaag hebben we ook al kennis kunnen maken met haar longcapaciteiten ! Ze kan er wat van hoor, amai! Telkens als ze haar komen verzorgen begint ze te huilen, ze verdraagt namelijk niet veel... Bij de minste aanraking maakt ze haar boos. Het ziet er wel eng uit, de hartslag schiet dan de hoogte in en haar saturatie (zuurstof) daalt snel waardoor er veel alarmen afgaan, gelukkig herpakt ze zich snel! Ik moet mij dan zo inhouden om haar niet uit de couveuse te nemen en te troosten .. Nu kunnen we alleen maar onze handen op haar leggen om haar wat te sussen ! Onze tijd komt nog wel zeker?!
Ik kom nog eens een update schrijven over ons Annelou!
De eerste nacht na haar geboorte is ze goed doorgekomen, ze deed het nog perfect zonder beademing, wat toch wel al een hele prestatie was! Wij zijn trots !
De operatie stond gepland voor donderdag 11/9! Volgens onze neonatoloog was ze er klaar voor... Toch wel extreem spannend! Ze stond als eerste op de lijst om 8 uur. Maarten was er al om 7 uur zodat we nog naar haar toe konden gaan vooraleer ze met haar vertrokken. Toen we aankwamen op de neo, hoorden we dat de operatie een beetje opgeschoven zou worden naar de voormiddag. We hadden dus nog rustig de tijd om bij ons mie op bezoek te gaan. We hebben er twee bezoekjes van gemaakt ! Om 12 uur hadden ze nog steeds niets gehoord.. Ik begon er een beetje zenuwachtig van te worden, alweer die eeuwige onwetendheid... Verschrikkelijk! We besloten even op de kamer te blijven zodat ik wat kon rusten, ik begon de pijn namelijk te voelen! Toen we om half drie nog altijd niks gehoord hadden besloot ik nog eens te bellen. Ik kreeg te horen dat ze haar net waren komen halen. Het was zover, nu konden we alleen maar afwachten...
Maar liefst 4 chirurgen moesten tezamen aanwezig zijn bij de operatie. Een oncoloog, een plastisch chirurg, een neuroloog en eentje van de abdominale heelkunde. Dit was de 'oorzaak' van het verplaatsen van de operatie, het was een opdracht om ze allemaal tegelijk daar te krijgen!
We we hebben ons goed kunnen inhouden om niet te bellen tijdens de operatie. Ondertussen kregen we ook bezoek, waar we heel blij mee waren! Afleiding !! S'avonds was er bezoek van mijn mama, stiefpapa, papa en stiefmama.. Ondertussen was het al 19uur, nog steeds hadden we geen nieuws... Om 19u30 had ik het gehad, ik moest bellen! Aan de andere kant van de lijn konden ze mij niet veel vertellen, alleen dat ze gingen bellen naar het OK om eens te horen hoe ze ervoor stond! Ze zouden mij terugbellen! Het was muisstil in de ziekenhuiskamer.. En dan ineens om 20uur rinkelde er iets! Ik nam de telefoon van de kamer al op, bleek het het alarm te zijn dat aangaf dat het bezoekuur afgelopen was ! We sprongen allemaal tegen het plafond! Vals alarm dus !
Net vooraleer de oma's en opa's opstonden rinkelde dan toch de telefoon! Het enige wat ze mij konden vertellen was dat de plastisch chirurg net ging beginnen aan de reconstructie. Het zou nog tot middernacht kunnen duren. Nog wat geduld uitoefenen dus! Maarten was doodop van de hele dag op een stoel te hangen naast het bed, maar hij bleef toch.. We wouden haar natuurlijk zien als ze terug uit het OK kwam. Om half tien ging de telefoon! Ze waren onderweg met haar! Na een 6 uur durende operatie waren ze eindelijk onderweg naar haar kamertje! Ze zouden bellen als ze helemaal geïnstalleerd was in haar kamertje, dan mochten we gaan kijken!
We waren zo blij haar terug te zien! Hoewel het eigenlijk moeilijk was haar aan te kijken, je kon de pijn van haar gezichtje aflezen ! Verschrikkelijk om te zien! Vanaf nu kon ze beginnen aan haar herstel. De eerste 48uur waren toch wel heel belangrijk. Tegen middernacht is Maarten naar huis vertrokken en ik gaan slapen. Het was een ontzettend lange en vermoeiende dag!
Toen ik s'nachts belde, konden ze mij vertellen dat Annelou nog stabiel was. Meer moesten we niet verwachten!
Vrijdag konden we niet snel genoeg bij haar zijn! Ze was haar eerste nacht goed doorgekomen, oef! Een echt vechterijen is het !
(morgen kom ik weer verder vertellen, mama moet ook nog goed rusten !).
We willen iedereen ook even via hier bedanken voor alle steun en toeverlaat die we de laatste weken hebben gekregen vanuit de meest verre hoeken! Ook aan iedereen bedankt voor de massale berichtjes en telefoontjes die er binnenkomen. Jammer genoeg vergeten we soms eens terug te sturen/te bellen.. Neem ons dit niet kwalijk, we zullen jullie niet moeten vertellen dat het erg druk is voor het moment, met het gependel van en naar Annelou.. Toch enorm bedankt!!!
Na een paar dagen stilzwijgen -ik had er even geen behoefte aan, waarvoor mijn excuses- kom ik hier het hele verhaal eens neerschrijven...
Afgelopen dinsdag werden we weer verwacht bij Prof. De Catte... Maandagavond was ik nog aan het stoefen tegen mijn tante en nonkel over het feit dat ik weer mee terug naar huis ging komen, wie had ooit kunnen denken dat het eventjes helemaal anders ging lopen...
Op de echo was te zien dat ons mie het nog steeds goed deed in de buik! Haar hartje was nog steeds in orde, ze had nog steeds geen last van de zwangerschap... Maar dan werd de baarmoederhals weer gemeten, 12 mm om precies te zijn.. Veel te kort natuurlijk! Er was niks aan te doen, ik moest weer opgenomen worden op afdeling E430, ook werd er afgesproken om de cyste met vocht te doorprikken zodat er wat minder druk zou zijn op de baarmoederhals. Dit stond gepland voor donderdag (11/9).
Nadat we alles weer geïnstalleerd hadden op de afdeling, en Maarten en ik weer afscheid moesten nemen van elkaar -ik HAAT afscheid nemen- ging ik rustig se nacht in. Om 2uur voelde ik ineens -letterlijk en figuurlijk- nattigheid.. Bloedverlies.. Volgens de verpleegster zou het kunnen zijn van het inwendige onderzoek, moest ik later nog iets voelen moest ik bellen. Van slapen kwam natuurlijk niets meer in huis.. En dan om 4uur opnieuw.. Geen bloedverlies meer maar sijpelend vochtverlies, snel werd een testje gedaan om te kijken of het vruchtwater was, jammer genoeg hadden we prijs ! Vliezen waren gebroken. Tegen een uur of 6 werd ik naar het verloskwartier gebracht, Maarten was opgebeld en onderweg.. Ze besloten de cyste dan al te doorprikken om de druk van de vliezen te halen en in de hoop zo de bevalling nog wat te kunnen uitstellen. Nadat de cyste doorprikt was, voelde ik mij zo opgelucht! De druk was letterlijk van de ketel! Zo zou ik nog wel een paar weken verder kunnen... Ik werd nog ter observatie gehouden in het verloskwartier en hing constant aan de monitor. Na nog geen 20 minuten terug, brak mijn water volledig. Er was nog steeds geen reden tot grote paniek, de kans was groot dat het doorprikken van de cyste iets in gang had gezet, maar je lichaam maakt opnieuw vruchtwater aan, de baby zit dus nooit helemaal droog en ze zagen mij nog steeds niet bevallen!
Jammer er genoeg kwamen ook de weeën op gang, en serieus.. Om de minuut of 10 was er eentje en ze werden pijnlijker en pijnlijker. Rond half twaalf kwamen ze dan toch eens kijken of ik niet echt in arbeid was gegaan. Het verdict: 5cm ontsluiting ! In nog geen 5 minuten werden Maarten en ik klaargestoomd voor een keizersnede.. Ik besefte helemaal niet wat aan het gebeuren was, want alles ging zo snel! We hebben geen afscheid kunnen nemen van mijn dikke zwangere buik, ik heb niet kunnen genieten van de laatste stampjes, zo jammer... En toch had ik het -ongelofelijk maar waar- moeten weten, ik had namelijk op voorhand al gezegd dat ik de week van 8/9 zou gaan bevallen... Vreemd toch, hoe een mamabrein werkt !
En dan om 13u06 hoorde we een eerste klein kreetje, een paar seconden later geschreeuw.. Ze was er, onze dochter, onze Annelou.. Ze werd onmiddellijk meegenomen om te stabiliseren.. Na een minuutje of 10 kwamen ze Maarten halen om naar haar toe te gaan.. Daar heeft hij wat fotootjes genomen en zijn ogen uitgekeken.. Terwijl ze mij verder aan het oplappen waren kwamen ze nog even met haar in de couveuse langs gereden zodat ik ook een eerste blik kon werpen op onze mie.. En dan reden ze weg.. Geen voldragen, gezonde baby die ze op mijn buik legden, helemaal niks.. Maarten mocht met haar mee naar de neonatale dienst waar ze een eigen kamertje kreeg. Nummertje 308 werd het!
Na de keizersnede werd ik naar de recovery gebracht, waar Maarten mij snel kwam vervoegen. Ongeveer anderhalf uur later kregen we een kamer op de materniteit.. Bij een andere mevrouw waarvan de kindjes ook op de neonatologie liggen. Fiere Peter 1 (Christof) kwam al snel op bezoek! Jammer genoeg geen gewoon babybezoek, waarbij de baby naast je bed ligt in een glazen bakje.. Maar een bezoekje aan mama en papa, zonder baby..
Ongeveer een uurtje later kregen we telefoon dat we naar haar toe mochten, voor mij de eerste keer dat ik haar echt echt kon gaan zien.. Zenuwachtig en bang en ook weer heel blij gingen we voor het eerst naar haar toe. Wat was ze klein... Zo klein had ik haar niet verwacht.. Maar, ze deed het goed! Ze ademde zelfstandig, werd alleen een heeeeeel klein beetje ondersteund met een buisje (CPAP) en zag mooi roze. Goede start dus! Zo vaak heb ik naar programma's als 'prematuurtjes' en 'kleine baby's, grote zorgen' gekeken.. Nooit had ik gedacht dat we ooit in dezelfde situatie zouden terechtkomen.. Want zo is het uiteindelijk, zoals je ziet op televisie.. Overal hangen kabeltjes en buisjes aan haar.. Maar als dat haar kan helpen, laat het dan maar hangen! De eerste nacht heeft ze het goed gedaan, en de tweede dag van haar leventje ook.. En dan hoorden we dat ze op 11/9 al geopereerd zou worden.. Volgens de neonatoloog was ze er klaar voor.. Spanning ten top!
Het verhaal van de operatie kom ik weer een andere keer neertypen!
Gisteren was het weer tijd voor onze wekelijkse date met Meneer De Catte! Om 8uur moesten we daar zijn, want de rest van de dag was al volgeboekt. Na een halve nacht -en 6 sanitaire stops in het midden van de nacht- wakker liggen ging om half zes de wekker af! We zouden niet in de file terechtkomen en onze afspraak missen !
Met de nodige koffiepauze -en ja hoor, ook alweer een plaspauze, dat krijg je als er een baby recht op je blaas ligt - kwamen we om half 8 aan in het UZ! Mooi op tijd dus! Ik ging er met een 'slecht' gevoel naartoe, had echt schrik om weer daar te moeten blijven!
Meneer De Catte was ons om half 9 nog steeds niet komen halen.. Ik begon al een beetje 'ambetant' te worden van het zitten.. Uiteindelijk is Maarten eens gaan vragen hoe het zat, of hij misschien was weggeroepen?! 'Neen hoor, we hebben Prof De Catte nog niet gezien vandaag' was de reactie van de altijd lieve mevrouw aan de balie. Daar zit je dan , nog steeds niets wijzer. Rond een uur of 9 hoorden we haar rondgaan bij de patiënten met de mededeling dat Prof De Catte ziek was! Nuja, wij bellen voor onze werkdag officieel begint naar onze werkgever om ons ziek te melden, blijkbaar hoeft dat in het UZ niet...
Ze gingen kijken of de 'dringende' gevallen geholpen konden worden door een andere Prof die wel op post was, natuurlijk moesten zij ook hun eigen agenda afwerken.. Ik zag de bui al hangen, dinsdag hebben we weer een afspraak en ik had een vermoeden dat we zouden moeten wachten tot dinsdag! Maar neen hoor, daar kwam de altijd sympathieke Prof Van Mieghem de hoek om ! Hij ging nog eens kijken hoe het evolueerde! We waren weer blij om hem te zien, hij was alweer super positief over het feit dat we bijna aan de 30 weken zaten! Nog 2 weekjes erbij zou heel goed zijn, zei hij ! We doen ons best!
In ieder geval, de cyste was weer stabiel, maar het zou wel kunnen dat de maximale omvang bereikt is ervan.. Ons juf doet het nog steeds voorbeeldig! Alleen de baarmoederhals was weer maar iets van een 16mm.. Terwijl ik toch wel veel gerust heb! Ik keek al met een frons naar hem, zag 'm in gedachten al naar boven bellen voor een bedje... Maar ik mocht toch naar huis ! Op voorwaarde dat ik bij het minste dat ik voelde naar Leuven zou sjezen! Liever 10x teveel dan 1x te weinig ! Ik denk dat ik geluk heb gehad dat De Catte ziek was, hij had mij vast en zeker daar gehouden.. Dat w dus spannend dinsdag ! Dan zou hij terug zijn...
Hij vroeg nog hoe het met mij ging, of ik nog lucht kreeg? Bwa, niet meer zoveel.. Ik ben nogal snel buiten adem tegenwoordig .. Maar het meest last heb ik van mijn ribben. De vochtcyste duwt altijd tegen mijn ribben en ook ons juf kan er wat van, ze heeft volgens mij de benen van haar papa geërfd wat betreft shotten dan! En die ribbenkast van mij is een gegeerde plek ! Dus ik zei dat ik soms wel een dubbel gevoel heb, enerzijds mag ze van mij komen zodat ik van die 'kwaaltjes' verlost ben, maar anderzijds is het natuurlijk veel beter voor haar dat ze nog wat blijft groeien in mijn dikke buik! 'Oh, maar wij houden met de baby hoor! Die mama's kunnen ons niet zoveel schelen op dat gebied' was zijn reactie ! Grappig ventje, die Van Mieghem !
Vorige week woensdag had ik de hele avond last gehad van harde buiken, de ene na de andere.. Ik vroeg hem of ik had moeten binnenkomen? Hij zei volmondig ja! Terwijl ik de hele avond getwijfeld heb erover.. Volgende keer nemen we toch maar het zeker voor het onzekere!
Hij wou ons ook al een beetje waarschuwen over hoe onze kleine meid zou gaan uitzien.. Hij had er wel een mooie verwoording voor! Bedenk u dat ze op een skippybal zit zei hij .. Natuurlijk hebben we al foto's gezien over de aandoening, we kunnen ons er wel iets bij voorstellen dus.. Maar deze onthou ik toch !
Voor ik het vergeet, mevrouwtje Peusens weegt al (ongeveer) 1700 grammetjes! Nog steeds voor op schema dus ;-)! Ook dat heeft ze van haar papa, hij woog namelijk 4 kg 500 bij de geboorte, zij gaat op precies hetzelfde elan verder ! Dat had ik er nooit uitgeduwd gekregen !!
!!
! Onze tijd komt nog wel zeker?!
!!
