Ik ben Wendy
Ik ben een vrouw en woon in Riemst (België ) en mijn beroep is Zaakvoerder kinderopvang.
Ik ben geboren op 18/07/1988 en ben nu dus 36 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Volg ons verhaal over ons lief klein zorgenkindje...
Deze foto vond ik laatst in een groep voor ouders van kindjes met een SCT. Ik wou 'm even delen op de blog, want veel mensen weten nog niet echt hoe het er precies uitziet, zo'n SCT.
Annelou had een cyste die minstens even groot was als het teratoom op deze foto, en dan had ze nog een teratoom naast de cyste. Dit was wel relatief klein... Arm duts!
Ik heb weer eens een gaatje gevonden om hier wat bij te schrijven, want het is lang geleden!
Ons Annelouke is ondertussen alweer 3 weken oud! Wij zijn dus al 3 weken aan het pendelen tussen Leuven en thuis, het lijkt alsof het al 7 weken zo is. Zo vermoeiend, ookal doen we daar in het ziekenhuis niet veel, toch is ons lampje altijd helemaal uit als we s'avonds thuiskomen. Gelukkig krijgen we nog steeds veel hulp van buitenaf, waarvoor een dikke dank je wel !!
Er is alweer veel verandering in kamertje 308 op de neonato.. Annelou ligt al in een open couveuse, ze kan haar temperatuur goed op peil houden, wat toch al eerder een uitzondering op de regel is voor een baby'tje dat op 30 weken geboren is. Ze eet ook al heel goed, weliswaar nog steeds via een maagsonde. Haar 8x 35 ml per dag is elke keer goed verteerd! Dit wil ook zeggen dat ze geen katheter/infusen meer heeft en dus alleen nog teert op moedermelk, geen extra vetten meer ;-) -en mama kolft maar -! Doordat de katheter en infuus weg is, heeft ze ook minder kans om een infectie op te lopen, wat alleen maar positief is! Haar gewicht is ook prima! Vandaag woog ze 1980 gram! Wie weet zitten we na het weekend wel over de 2kg ! Volgens de verpleging krijgt ze ook al wat Babyvet op haar beentjes en wangen !
Jammer genoeg is er ook een keerzijde.. Sinds vorige week doet ons mie veel 'alarmpjes'. Dit wil zeggen dat ze soms stopt met ademen, waardoor haar hartslag en saturatie snel daalt. Meestal komt ze er vanzelf weer bovenop, maar het valt ook wel voor dat de verpleging haar echt moeten kriebelen zodat ze zich herpakt. Omdat ik soms vind dat de verpleging niet snel genoeg binnen is als ze dat doet, begin ik altijd direct te kriebelen ! Vreselijk om te moeten toekijken hoe de rode lampjes op de monitor aanspringen en dat ding begint te piepen van heb je me nou! Nu hebben we al verschillende keren aan verschillende verpleegsters gevraagd of we ons zorgen moeten maken om die alarmpjes. We krijgen er geen duidelijk antwoord op. De verpleegster van de ene dag zegt dat ze er nog moet uitgroeien, de verpleegster van de andere dag geeft als antwoord 'ja, ze maakt er wel veel de laatste tijd...'! Wat moeten we dan denken?
Vorige week stond haar hartslag ineens op 0! Die van mij ging serieus de hoogte in en Maarten riep direct een verpleegster! Gelukkig was het vals alarm, haar plakkertje dat haar hartslag meet was losgekomen! Niet goed voor het hart van mama en papa hoor !
Ze zijn nu een beetje aan het kijken waarom ze die alarmpjes ineens zo vaak doet.. Misschien heeft het te maken met verborgen reflux. Vandaag hebben ze bloed getrokken om te kijken of ze geen infectie heeft opgelopen, voorlopig was alles nog oké in het bloed. Hopelijk blijft dat zo!
Ze geraakt ook nog niet van haar neusbrilletje af, ze heeft al een paar keer laten merken dat ze er niet zonder kan. Het is nochtans niet dat ze nog extra zuurstof krijgt erdoor, enkel lucht. De lucht zorgt ervoor dat haar longen open blijven zodat ze niet teveel moeite moet doen om te kunnen ademen. Gelukkig hoeft ze niet alles tegelijk te kunnen, ze heeft nog tijd genoeg om zonder te kunnen.
Toch zou ik het fijn vinden moest ze er stilletjesaan zonder kunnen, dan zien we haar snoetje alweer wat beter !
Wat kijken we ernaar uit om haar mee naar huis te nemen.. Is wel erg voorbarig, maar toch! Het is zo een verschrikkelijk moment om elke avond naar huis te gaan zonder baby... Haar moeten achterlaten, helemaal alleen op een kamertje. Niemand weet hoe dat voelt, als je dat niet zelf meemaakt...
Ons Annelou doet het nog steeds goed! Ze was de afgelopen dagen een beetje afgevallen, maar sinds vandaag begint ze bij te komen ! Ondertussen weegt ze 1690 gram! Ze drinkt dan ook al 8x 15ml melk ;-)! Wel nog steeds via de maagsonde. Toch geven ze af en toe al eens wat melk via haar mondje, met een spuitje.. Dat kan haar ook al bekoren hoor ;-)! En mama kolft rustig verder ...
Ondertussen is het kangoeroeen ook al een vaste waarde geworden, van het moment dat we binnenkomen weten de verpleegsters al dat ze haar moeten komen installeren ! Zalig is dat! Vandaag heeft ze eerst 2 uurtjes bij papa geslapen, papa heeft trouwens ook een dutje gedaan ;-)! En namiddag weer 2 uurtjes bij mij, ook ik liet m'n ogen rustig toevallen , elke minuut slaap die we kunnen inhalen benutten we !
De de chirurgen komen elke dag naar de wonde kijken, ze zijn tevreden!
Gisteren en hebben ze de optiflow (beetje extra zuurstof via de neus) weggenomen omdat ze de buisjes elke keer uittrekt, door de dag ging het prima. S'avonds hebben ze dan toch besloten om het terug te steken omdat ze te moe werd. Ze moest teveel moeite doen en ze willen niet dat ze haar reserves nu moet gebruiken om fatsoenlijk te kunnen ademen. Vandaag heeft ze wel weer de godganse dag aan dat ding getrokken ! Ze hebben haar gisteren ook verlost van haar blaassonde, nu gaan we de pampertjes zien vliegen ! We mogen stilaan ook zelf pampertjes verversen, moeten alleen nog voorzichtig zijn met de wonde want er is nog 1 stukje dat nog open is. Eindelijk kunnen we ons nuttig beginnen voelen!
!!
