Ik ben Wendy
Ik ben een vrouw en woon in Riemst (België ) en mijn beroep is Zaakvoerder kinderopvang.
Ik ben geboren op 18/07/1988 en ben nu dus 36 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Volg ons verhaal over ons lief klein zorgenkindje...
Ons Zorgenkindje
Sacrococcygeaal teratoom
30-08-2014
Nog eens goed nieuws!!
Na een weekje niks geschreven te hebben, kom ik nog eens updaten !
Afgelopen maandag ben ik dus naar huis mogen komen, na een weekje UZ Leuven! Prof. De Catte had mijn dag goed gemaakt! Ik was ZO content ! Terug naar de hondjes, terug naar m'n eigen bed, gewoon terug thuis... Zalig ! Nooit gedacht dat het zien van onze voordeur zo een fijn gevoel kon zijn !
Prof. De Catte was ook oprecht blij voor ons dat het stabiel gebleven was op een week tijd! Maar, het was wel van rusten geblazen, want anders zou ik binnen de kortste keren terug op afdeling E430 liggen! Ik wist dus wat mij te doen stond !
Die maandag bij onze thuiskomst stond de telefoon niet stil ! Iedereen was blij voor ons dat ik naar huis mocht, want amper een paar dagen eerder zag het er niet naar uit dat ik nog thuis zou geraken tot na de bevalling...
We hebben dan ook de hele week bezoekjes gekregen van familie en vrienden, waarvoor dank je wel ;-)! Ook in Leuven is er veel bezoek geweest, terwijl het toch voor iedereen een hele afstand was! Dikke merci hiervoor, dat heeft het verblijf wel aangenamer gemaakt !
Deze eerste week thuis is omgevlogen! Er is nog een mini-babyshower geweest met roze -alcoholvrije ;-)- cocktails en roze cupcakes, ook weer heel erg bedankt meisjes !! En af en toe ging ik beneden eens een kijkje nemen bij de pateekes, kan er moeilijk wegblijven ! Ze lopen mij ondertussen al voorbij als ze zich pijn gedaan hebben ! Het is al Yvonne en Sonja wat de klok slaat ! Gelukkig maar, voor hetzelfde geld liep het niet zo vlot ! Dus ondertussen zijn we alweer -op 1 dag na- 29 weken ver! Zo geraken we er wel !!
Gisteren hebben we weer een tripje naar Leuven gemaakt, er stond een echo en een ritje onder de scanner op het programma! Bij de echo konden we weer vrij snel binnen! Prof. de Catte is bijna altijd goed op schema ! Goddank !! En ja hoor, alles was nog steeds stabiel!! Zelfs de cyste was niet groter geworden, en dat is toch wel al een week of 6 geleden! Baarmoederhals was ook nog in orde. Oef, eindelijk nog eens goed nieuws!! Natuurlijk moeten we nog steeds rusten en zoveel mogelijk liggen/zitten/hangen , maar Prof. de Catte sprak al over het halen van 32 weken dus hij ziet het weer positief in!
Na de echo zijn we nog een broodje gaan eten in de cafetaria! Maarten kon al bellen naar zijn werk om door te geven dat hij maandag zou gaan werken -we moeten pas op 5/9 terug naar Leuven- en na zijn telefoontje kwam hij terug met 2 pateekes ! Tis toch ne lieve eh !!
Dan kwam de befaamde scanner... Om kwart voor 12 moesten we ons aanmelden, want we moesten 3 kwartiertjes op voorhand daar zijn omdat ik een pilletje moest nemen om ons mie rustig te houden in de buik. Om half 1 kwamen ze mij halen, ik had nog steeds geen pilletje gekregen, en had dat ook al doorgegeven aan de receptie, maar daar zeiden ze niets over. In het kotje moest ik alles verwijderen waar eventueel ijzer inzat en wachten tot ze mij kwamen halen. Weer gingen er 20 minuten voorbij, ik viel al bijna in slaap op dat krukje... En dan ineens komt meneer de radioloog binnen met de vraag of het een levendige baby is of niet, want anders moeten ze mij een pilletje geven! Alle nu ! Dat had ik bijna anderhalf uur eerder ook al gemeld hoor meneer! Met momenten lijkt het alsof er een Hulk in mij huist, dus ja ik ga een pilletje nodig hebben... Ik krijg mijn pilletje, moest dat toch zeker 3 kwartier inwerken, Aha, daarom dus die 3 kwartier op voorhand daar zijn! Hupla, de hele ijzerwinkel terug verzamelen en terug naar de wachtzaal. Na een halfuurtje begon ik daar erg suf te worden en dubbel te zien.. Dat pilletje werkte dus niet alleen op haar, ook op mij ! Na nog een halfuurtje is Maarten eens gaan horen wat ervan was, we moesten nog 10 minuutjes geduld hebben.
Een kwartiertje later werd ik dan eindelijk uit die wachtzaal geplukt voor het onderzoek! Dat was uiteindelijk vrij snel voorbij -ik heb er zo goed als doorgeslapen -. Het is mij nog zelf gelukt om al mijn spullen te verzamelen en terug naar Maarten te wandelen -vraag mij niet hoe - maar ik was zo blij toen ik terug in de rolstoel zat en we richting auto gingen! Ik denk dat ik al sliep voor we de parking uitgereden waren en ik deed mijn ogen pas terug open toen we thuis stopten ! Tot zover het onderzoek onder de scanner !
Alleszins, we zijn weer allemaal samen thuis ! Ik rust nog steeds, maar vind het stiekem ook wel jammer want normaal zou ik nu, op dit eigenste moment, gegarandeerd ergens in een stad/winkel rondlopen ! Er is geen betere geur dan de geur van nieuwe kleren !! Ik bekijk het maar van de positieve kant, mijn portemonnee is er niet rouwig om ;-)!
!
!!
