Toen iedereen op 19 juni 1961 wakker werd, werd er maar over één ding gesproken, de gebeurtenissen van de dag voordien :

- “Aan de manier waarop ze de berg afkwamen moeten die vier meisjes moeten wel iets gezien hebben!”

- “Het kan een grote vogel geweest zijn, het was tenslotte donker…”

- “Of misschien hebben ze het gedroomd!”

Iedereen had zijn eigen idee over het verhaal. Het zou een dag worden waarop men over niets anders praatte.

Conchita vertelt: “Iedereen vroeg ons over wat we gezien hadden. En we waren zo blij met de verschijning van die mooie gedaante, dat we het met plezier vertelden. Er waren nog een aantal mensen die het niet geloofden. We vertelden hoe hij was, hoe hij gekleed was, hoe hij schitterde… De meeste mensen lachten ons uit, maar dat kon ons niet schelen want wij wisten dat het waar was.”

“Toen we op school waren vroeg de juffrouw ons: “Mijn kinderen, zijn jullie zeker over de dingen die jullie gisteren verteld hebben?”. We antwoordden samen:Oh ja mevrouw. We hebben een engel gezien! De kinderen rondom ons waren verbaasd met wat we vertelden.”

“Tijdens de middag gingen we naar huis. Jacinta en Maria Cruz ging samen naar huis en onderweg ontmoetten ze de parochiepriester, Eerwaarde Valentin Marichalar. Heel ongerust zei hij tot hen:”Is het waar dat jullie een engel gezien hebben?”. De meisjes antwoordden samen:”Ja eerwaarde, het is waar.”. “Misschien…misschien vergissen jullie je”, vroeg hij. Maar lachend zeiden ze:”Wees niet bang omdat we een engel gezien hebben! (1)”

Terwijl de parochiepriester naar mij op zoek ging, gingen de meisjes naar huis. Toen hij me in de buurt van mijn huis zag werd hij heel nerveus en zei:”Conchita, wees eerlijk. Wat heb je gisteravond gezien?”. Ik vertelde hem alles en hij zei:”Wel, als jullie hem vanavond terug zien, vraag hem wie hij is en waarom hij hier komt.” Ik beloofde hem dat ik het zou vragen. Dan ging hij verder naar Loli’s huis.”

“Loli vertelde hetzelfde als ik en de andere meisjes. En dus was hij meer en meer onder de indruk omdat wij allen hetzelfde vertelden. Uiteindelijk zei hij : ‘Goed, we zullen twee of drie dagen wachten en zien wat hij jullie zal vertellen, en of jullie hem nog zullen blijven zien. Daarna zal ik naar de bisschop gaan.”

Na het middagmaal gingen de meisjes terug naar school. Om 17u waren de lessen gedaan en waren de kinderen vrij om te spelen of hun huiswerk te maken.

Conchita: “Ik ging naar het huis van de vrouw van wie we melk kochten en zij zei tegen mij:”Is het waar dat jullie een engel zagen? Of zeggen de mensen zomaar wat?” Ik antwoordde dat we zeker een engel gezien hadden. Ze bleef mij vragen stellen: “Hoe hebben jullie hem gezien?”. Ik vertelde het haar en ze luisterde heel aandachtig. Dan glimlachte ze en zei: “Ik geloof dat jij een engel zag. Maar de andere meisjes: Nee!”. Ik zei: Maar we hebben hem alle vier gezien, Loli, Jacinta, Maria Cruz en ikzelf!

Toen ik thuis kwam zei ik tegen mijn mama: Mama, ik ga naar de Calleja bidden. Pepe Diez, een metser die bezig was met reparaties aan ons huis, had me dit horen zeggen, alsook mijn broer Aniceto die hem hielp. Pepe sprak tot mij:”Luister kind, wat vertel jij daar over de verschijning van een engel? Besef je niet hoe ernstig dit is? Stop met die onzin anders zal ik het aan de politie melden. En dan komen zij je verklaring afnemen, je ondervragen. En je kan in de gevangenis belanden. En wat voor gevolgen kan dit hebben voor jullie families: schaamte en schande! Jij bent geen meisje dat zich met zo’n dingen bezig houdt.”. Dan zei hij lachend:”Ja, ja,laat haar maar gaan. Wat kan het kwaad om haar te laten bidden?”. Mijn broer protesteerde: “Conchita, laat dit niet gebeuren! De mensen zullen je uitlachen, en ons ook. Ze zullen zeggen dat je liegt”.

Maar het verlangen om de engel terug te zien was te groot en ze liet haar moeder niet met rust tot ze eindelijk toelating kreeg om naar de calleja te gaan. En dus vertrokken ze weer met hun vieren, arm in arm, richting calleja. Onderweg kwamen ze een groep mensen tegen die vijandig deden tegen hen en grapjes maakten, vermits niemand hun verhaal geloofde. Of beter gezegd: Niemand wou zichzelf belachelijk maken door toe te geven het verhaal te geloven.

Het was een donkere avond.

“Het was heel erg bewolkt en er was ook veel wind. We begonnen te bidden. Maar de engel kwam niet. Toen het laat werd, rond 20u30, stonden we recht en gingen we terug naar de kerk. Voordat ze daar aankwamen, kwamen ze de schooljuffrouw tegen. Ze probeerde de kinderen op te beuren en zei: “Weten jullie waarom hij niet gekomen is? Het is waarschijnlijk waarom het zo bewolkt is.”.

De meisjes gingen verder naar de kerk en bezochten het Heilig Sacrament.

Toelichting:
(1) Het zien van een engel werd vaak geassocieerd met sterven.

Garabandal is een klein dorpje in de provincie Santander in Noord Spanje, dichtbij de “Picos de Europa” bergketen, een ruwe maar mooie omgeving. De volledige naam is San Sebastian van Garabandal. Het ligt op 600m boven de zeespiegel, ongeveer 57km van de provinciehoofdstad. Om er te geraken moet je langs steile, moeilijk begaanbare paden. Er leven niet meer dan 300 mensen in Garabandal. Er heerst een opmerkelijke stilte in het dorpje. Er is geen dokter en ook geen plaatselijke priester in de parochiekerk. Vroeger werd de Mis er voorgedragen door de priester van Cosio, het naburige dorp.

Op zondagavond 18 juni 1961 waren er een aantal kinderen aan het spelen op het pleintje  in het dorp. Twee van de meisjes, Conchita Gonzalez (11 jaar) en Maria Cruz Gonzalez (12) kregen het idee om appels te gaan plukken. Zonder iemand te vertellen waar ze heen gingen, wilden ze vertrekken  naar de plaats waar de appelbomen stonden. De appelbomen waren eigendom van de schoolmeester en zijn vrouw,  m.a.w., ze gingen de appels stelen. Het was alsof de duivel aan het werk was tijdens die avond. Net zoals Satan Eva verleidde tot het eten van de verboden vrucht van de Boom des Levens,  verleidde hij nu twee jonge meisjes tot het stelen van het “verboden” fruit. Toen twee van de andere meisjes zagen dat ze weggingen vroegen zij waar ze heen gingen. Conchita en Maria Cruz antwoordden: “Daarginds….”. En ze vervolgden hun weg terwijl ze nadachten over hoe ze de appels zouden stelen.  Toen ze bij de appelbomen kwamen, begonnen ze de appels te plukken.

Garabandal is een klein bergdorpje in de provincie Cantabrië ten Noorden van Spanje.  Als het armste en kleinste dorpje van de streek beantwoordde  Garabandal aan alle voorwaarden om totaal onbekend de geschiedenis in te gaan.  Maar de gebeurtenissen die er van 1961 tot 1965 plaatsvonden brachten daar verandering in.

In 1961 kregen vier meisjes er verschijningen van de H. aartsengel Michaël. Deze verschijningen waren de voorbode voor de verschijningen van Onze Lieve Vrouw die het leven van de ziensters en de mensen in het dorpje voor altijd zouden veranderen. Tijdens deze verschijningen ontvingen de meisjes van de H. Maagd belangrijke boodschappen voor de hele mensheid. Onze-Lieve-Vrouw roept de mensheid op om de zondige manier van leven te verlaten en zich te bekeren tot God. Als dat niet gebeurt, zal er een grote straf over ons komen.

Vanaf morgen kan u op deze blog het verhaal volgen van de verschijningen te Garabandal.

Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt.  Het is gewoon zoals je het zélf wenst.  Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed.  Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.

Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat.  Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard. 

Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig.  Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.

Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.

Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".

Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen.  In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.

Nu is uw blog aangemaakt.  Maar wat nu???!

Lees dit in het volgende bericht hieronder!