Er bestaan grote fragmenten van de dialogen van de meisjes in extase. Hun taalgebruik is eenvoudig en ter zake, met kinderlijke uitdrukkingen, en lijkt te gaan over de gebeurtenissen van de dag of de voorbije dagen. Net zoals met de gesprekken van Bernadette Soubirous te Lourdes, vatten diegene die ze hoorden ze niet te serieus op. Door hun conversaties zag men de heel eenvoudige zielen van de kinderen. Ze deden uitspraken zoals: “Hoe fijn moet het in de hemel wel zijn! Breng me erheen, zelfs als het maar voor even is.”. Men hoorde hen praten over offers, over de zonden die ze begaan hadden, over personen die niet geloofden… En daarom vroegen ze dikwijls om genezingen en mirakels opdat de mensen zouden geloven. Maar de normale onderwerpen van hun gesprekken waren eenvoudige, alledaagse dingen.

De meisjes zeiden dat de Maagd gevraagd had om bij de pijnbomen een kapel te bouwen ter ere van de Heilige Michaël. Eerwaarde Ramon had dit zelf gehoord tijdens één van de extases. Soms maakten de meisjes in extases ook versjes die ze zingend opzegden. Tegen September 1961 waren de versjes een deel geworden van de nachtelijke ronden die de meisjes in extases deden en waarbij ze de andere meisjes bezochten die niet geroepen waren en in hun huis lagen te slapen. De nacht waarop het feest van de Hemelvaart begon (14 – 15 augustus) lag de jongste van de meisjes, Mari Cruz, te slapen in haar huis. De andere drie zongen samen, zonder gerepeteerd te hebben: ‘Sta op, Mari Cruz. Ruik je de lelies niet? Die de Maagd je brengt. Opdat je goed zou zijn’. Een andere nacht was Loli alleen aan het zingen, want de andere meisjes waren thuis en hadden geen visioen. Tot Conchita zong Loli : ‘Sta op, kleine Conchita. Want de Maagd is hier. Met een boeket bloemen. Als geschenk voor jou’.

We vermeldden al de keitjes, de medailles, de rozenkransen, de kruisen, en de trouwringen die tijdens de extases door de Maagd gekust werden. Maar er is meer.

Eerwaarde Ramon :

‘DE KUSSEN. Tijdens de verschijningen kon men zien dat de meisjes iets kusten. Later zeiden ze dat ze de Maagd, het Kindje, en de H. Michaël hadden gekust. En de meisjes werden ook gekust. De bewegingen van kussen, gekust worden, het Kindje en de Kroon vasthouden waren heel duidelijk en iedereen kon ze herkennen. Tijdens de ontelbare extases heb ik nooit gezien dat de meisjes tegelijkertijd kusten, maar steeds om beurten. Enkel wanneer de kus van ver gegeven werd, - dus als ze een kusje wierpen – gebeurde dit tesamen. Meerdere keren, bij het eindigen van een verschijning, kreeg het meisjes (of de meisjes) dat een extase had gehad een kus op de wang, of één op elke wang, en ze gaven er steeds slechts één terug.”

“DE MIRAKELS. Nadat Eerwaarde Valentin tegen de meisjes gezegd had dat ze de Maagd om een mirakel moesten vragen om een teken te geven zodat men zou kunnen geloven, vroegen de meisjes dit meerdere keren aan de Maagd. In het begin glimlachte de Maagd. Maar na verloop van tijd werd Zij ernstig. Toen de meisjes Haar vertelden dat velen niet geloofden antwoordde Ze : ‘Ze zullen geloven’. De meisjes verklaarden echter dat ze van de Maagd gehoord hadden dat er zeker een mirakel zou komen (1) maar ze wisten niet wanneer, of waaruit het bestond.”

“GEBED. In Garabandal is het gebed steeds het belangrijkste geweest. Er was zelden een verschijning tijdens dewelke de meisjes de rozenkrans of een statie van het Heilig Sacrament niet baden. Het opzeggen van de rozenkrans gebeurd dikwijls zingend, tenminste gedurende één tientje. De meisjes tellen de Weesgegroeten niet, toch maken ze nooit een fout in aantal. Ze zeggen dat de Maagd hen zegt wanneer een tientje voorbij is. De Maagd bid met hen samen het ‘Glorie Zij’. Wanneer de meisjes een foutje maken schudt de Maagd lichtjes met Haar hoofd om hun aandacht te vragen, maar Ze blijft glimlachen. De manier van bidden van de Maagd toont heel veel gelijkenissen met Lourdes en Fatima, maar in dit geval, naast de toewijding aan de rozenkrans, wil Zij ons wijzen op de aandacht die wij aan het Heilig Sacrament moeten geven.”.

“WAARNEMING VAN DE VERSCHIJNINGEN: Sinds de tweede dag van Juli, de dag van de eerste verschijning van de Maagd hadden de meisjes in extase hun gesprekken in de volgende houdingen: op hun knieën, naar voor en naar achter leunend, wandelend, en op de grond liggend. De gesprekken waren individueel, met twee, met drie of alle vier samen. Wanneer ze met meerdere in extase zijn gebeurt alles gelijktijdig; ze spreken en stellen dezelfde vragen op hetzelfde moment, ze maken dezelfde uitingen van vreugde of angst. Het blijkt dat ze reageren op iets dat ze op hetzelfde moment zien en horen. Het geluid van hun stem varieert. Soms is ze nauwelijks hoorbaar, soms is ze normaal. Meestal spreken ze heel stil, zoals fluisteren. Hun uitdrukkingen zijn zoals in normale gesprekken, behalve in een paar uitzonderlijke gevallen. Wanneer ze woorden horen die ze niet begrijpen – wat vaak voorkomt – vragen ze de Maagd om uitleg. En Zij geeft hen een verklaring of Ze zegt dat ze achteraf aan de priester een verklaring moeten vragen, zoals in het geval van het woord ‘offers’. Naar het einde van de verschijning toe hoort men de meisjes dikwijls zeggen: ‘Ga niet weg. Oh, ga niet weg!’

Toelichting:
(1) Dit mirakel zal deel uitmaken van het grote mysterie van Garabandal. Verderop in het verhaal bekijken we de details van Het Grote Mirakel