Ludo Permentier schreef op de discussiegroep Spits:
"Mag ik ook opmerken dat zich hier een mooie paradox voordoet in verband met de spellingherziening? Uit de discussies blijkt dat met name de verandering van 'Middeleeuwen' naar 'middeleeuwen' en van 'appèl' naar 'appel' voor sommige taalgebruikers onverteerbaar zijn. Nu gaat het precies om schrijfwijzen die slechts 10 jaar oud zijn, die worden teruggeschroefd. Dat betekent dat taalgebruikers 10 jaar na de hervorming van 1995 al volkomen gewend zijn aan deze woordbeelden (althans voor deze kwesties). Door de hevigheid van hun verzet demonstreren ze dus dat een verandering aan de spelling in feite niet zo erg is als ze beweren."
Reactie:
Die hevigheid kan ook gewoon betekenen dat men niet wil dat er om de 10 jaar iets aan wordt veranderd.
De redenering "Door de hevigheid van hun verzet demonstreren ze dus dat een verandering aan de spelling in feite niet zo erg is als ze beweren" doet me denken aan de stelling van R Hendrickx: "In Vlaanderen wordt er nauwelijks drukte over gemaakt. Heeft dat te maken met de Vlaamse volksaard? Of hebben wij Vlamingen er gewoon minder moeite mee dat boven ons hoofd over zoiets als spelling afspraken gemaakt worden? Of bekijken we de zaak gewoon nuchterder en zien we vooral de voordelen van de Spelling 2005?" (http://taalschrift.org/discussie/000949.html)
Het is even goed mogelijk dat de Vlamingen gewoon apathisch op de spelling reageren, omdat het hun geen zier interesseert. Hendrickx heeft het gebrek aan reacties nogal gemakkelijk in zijn voordeel geïnterpreteerd, nl: de nieuwe spelling is goed ontvangen.
Dat doet ook de stelling "Door de hevigheid van hun verzet demonstreren ze dus dat een verandering aan de spelling in feite niet zo erg is als ze beweren": de situatie als een bewijs van het eigen kamp zien.
Niets bewijst echter dat het zo is. De "hevigheid van hun verzet" kan ook betekenen dat de hervorming van 1995 heel goed werd ontvangen, en dat er precies daardoor nu tegenstand is tegen een nieuwe hervorming.
Overigens zijn de veranderingen waarover hier sprake ook een goed voorbeeld van de zinloosheid van de wijzigingen: waarom de zaak om de tien jaar wijzigen als er voortdurend van de ene spelling wordt teruggekeerd naar de andere? Dat is zinloze besluiteloosheid, die de taalgebruiker alleen maar in de war brengt.
Het doet vermoeden dat de beslissingen van een spellingcommissie te veel afhankelijk zijn van wie toevallig in die commissie zit. De taalgebruiker wordt daarmee niet geholpen.
(van de website van Onze Taal) op http://www.onzetaal.nl/advies/wittespelling.html
Spellingwijzer Onze Taal 2006 â het Witte Boekje
Toelichting op 'de witte spelling'
Taaladviesdienst
Van het Groene Boekje verscheen op 15 oktober 2005 de herziene versie. Die is ten opzichte van het boekje van tien jaar eerder op veel punten verbeterd: de regels zijn meer uitgewerkt en de woordenlijst bevat minder fouten. Maar de wijzigingen zijn een stuk ingrijpender gebleken dan alleen maar de 'actualisering van de woordenlijst' die de Nederlandse Taalunie had aangekondigd. Er veranderen zelfs meer woorden dan in 1995, al zijn dat vooral woorden die je niet dagelijks tegenkomt. Ook hebben de makers heel wat nieuwe detailregels bedacht voor kwesties die in 1995 niet omschreven waren. Sommige van die regels zijn verslechteringen en hebben verontwaardigde reacties uitgelokt. Desalniettemin wordt de nieuwe spelling op 1 augustus 2006 gewoon van kracht.
Op 17 december kondigden bovenstaande media aan het nieuwe Groene Boekje niet als norm te gaan hanteren. Ze vinden de regels te technisch en te fijnmazig en sommige woorden onlogisch gespeld, zoals 50 eurobiljetten, would-beschrijver, en Sovjet-socialisme tegenover Sovjetrepubliek en sovjetsocialisme. Het Genootschap Onze Taal vond deze boycot begrijpelijk. Wij vonden de herziene regels ook niet altijd werkbaar en daarom hebben we al in oktober aangekondigd dat we bepaalde zaken anders zouden doen in de Spellingwijzer Onze Taal van 2006.
Samenwerking
In januari besloten de media en het Genootschap Onze Taal samen te werken bij het maken van het nieuwe Witte Boekje. Vanaf augustus dit jaar hanteren we gezamenlijk 'de witte spelling'. Meer informatie vindt u op www.dewittespelling.nl. Voor het samenstellen van het Witte Boekje maken we gebruik van de hulp van veel partijen. Ook van u: we roepen alle taalgebruikers op suggesties voor het nieuwe Witte Boekje te doen. We vragen u vooral lastig te spellen woorden toe te sturen die u in andere naslagwerken niet kunt vinden. Zie de oproep op deze website. In Onze Taal houden we u de komende maanden op de hoogte!
Uitgangspunten
De witte spelling betekent geen revolutie, maar wel een nieuwe benadering: spelling moet voor zo veel mogelijk taalgebruikers toegankelijk en begrijpelijk zijn. Dat kan grotendeels op basis van de bestaande regels. Maar die beschrijven we op een andere manier: het wordt geen doolhof van fijnmazige technische regels, maar meer een houvast in de vorm van een overzichtelijk aantal duidelijke, praktisch toepasbare regels. Daarbij doen we het volgende:
* we nemen de spelling van 1995/2005 als uitgangspunt, inclusief de recente verbeteringen;
* verslechteringen (onlogische, moeilijke regels) worden niet overgenomen;
* in de regels worden zo min mogelijk vaktermen genoemd, maar wel veel voorbeelden;
* we maken meer gebruik van de mogelijkheden om koppeltekens te gebruiken en vaste combinaties aaneen of los te schrijven;
* we vermelden bij afwijkingen ter vergelijking ook de spelling volgens de regels van het Groene Boekje;
* we verwijzen in de woordenlijst bij elk woord naar de bijbehorende regel.
Ter illustratie: het Groene Boekje telt nu 25 bladzijden met regels over het aaneenschrijven van samenstellingen. Dat kan een stuk korter. Wij gaan uit van een eenvoudige richtlijn: niets aan de hand, schrijf het woord dan aaneen (tafelpoot); wel iets aan de hand (cijfer, naam of afkorting in het woord, uitspraakproblemen, of een bijzondere betekenis), gebruik dan een streepje (e-mail, 24-uursservice, auto-onderdelen). Zo willen we meer onderwerpen vereenvoudigen.
