Hier in Marokko ben ik echt verslaafd aan watermeloen. Elke middag na een heerlijke tagine eten wij watermeloen. Zo van die ongelooflijk sappige donkerrode watermeloenen, waarvan het sap langs je kin loopt als je er in bijt, zo sappig en zo lekker, daar kan ik mij echt aan overeten. Elke dag opnieuw, mijn man en ik wij kunnen er echt niet genoeg van krijgen, eten wij ons te barsten aan watermeloen. Zo ongelooflijk lekker vinden wij die, grote groene watermeloenen, zo van een 15 a 20 kg per stuk. Vorige keer toen we yerug naar België kwamen, zei de douane in Spanje: "jullie auto is zo doorgezakt, hoe komt dat?" Dus koffer open: 2 grote watermeloenen, dakkoffer ook open: nog 3 grote watermeloenen + nog een bak van 30 kg aardappelen uit onze tuin in Marokko en de normale bagage, dus dat was niet moeilijk dat die auto doorgezakt was : bijna 100 kg op 't dak en dan nog een 40 kg + een valies in de koffer. Dus da was niet moeilijk dat die auto doorgezakt was, en wij twee zijn ook niet mager ...dus .... "Sandía, Sandía, patatas...vale!" Maar we zijn gelukkig goed thuisgekomen met die lekkere watermeloenen...en we hebben ze allemaal lekker opgegeten. En nu geniet ik hier in Marokko ook elke dag opnieuw van die heerlijke sappige watermeloenen....
Eergisteren moest ik naar een trouwfeest, wel tegen mijn goesting want ik hou niet zo van Marokkaanse trouwfeesten, maar ja er was geen ontkomen aan. Ze kwamen mij persoonlijk thuis, een avond voor de trouwfeest uitnodigen en vermits het iemand (uit het 7e knoopsgat) van de familie van mijn man was, kon ik er niet onderuit. Jezus, en ik had geen cadeau om mee te nemen en geen tijd en goesting meer om 40 km verder naar de stad te gaan om een cadeautje te kopen. Dus dan maar een kaartje gemaakt met Publisher (dank u Hilde voor de lessen, ze komen onverwacht toch wel van pas) en er een tekstje bijgeschreven in Arabisch ( dank u Abdul, voor het beetje Arabisch dat ik, dank zij u toch geleerd heb) en wat geld in een enveloppe gestoken. Dus dat probleem was opgelost. Maar nu kleding. Iedereen gaat hier, hoe arm ze ook zijn, in een mooie kaftan naar een trouwfeest. Zelfs de kindjes worden in mooie kleedjes gestoken. En mijn kaftan, die ik in 2004 gekocht heb is te klein. Ik heb wel een nieuwe laten maken, maar die is pas klaar op 10 augustus, dus daar was ik ook niks mee. Ja, dat heb je als je onverwachts naar een trouwfeest moet he. Ik had in de winter wel een mooie dubbele djillabah laten maken, en die kan ook wel als feestkledij dienen, dus moest ik die maar aan doen van mijn man. Want Marokkaanse kleren was toch altijd beter, dan gewone Belgische kleren. Ja dan maar die djillabah aangedaan. Mooi, maar warm, ik zweette al voor ik weg was, dus kan je je indenken Pff... Mijn schoonzusjes en mijn stiefschoonmoeder waren als rond 13u vertrokken, maar mijn man zei dat ik beter pas om 18u kon gaan, omdat het te warm was en omdat ik mij daar toch zou vervelen en dat het dan te lang zou duren als ik daar zou zijn van 13u tot 1 of 2u 's nachts! En wat ben ik blij dat ik naar hem geluisterd heb... Om 18u kwam mijn jongste schoonzusje mij al halen, want iedereen vroeg zich al af waar ik bleef. Want die enige Belgische in ons dorp, die toch ook familie is, moest toch komen he Dus te voet naar daar gegaan want het was niet ver - een beetje berg af en dan weer wat berg op - ongeveer een 200 m in't totaal, maar ja bij 35°C en dan met zo'n dubbele djillabah, zweten, zweten en nog eens zweten.... Ik werd onmiddelijk naar boven gebracht, naar de salon waar al de vrouwen en meisjes zaten. Ik werd aan de moeder van de bruidegom voorgesteld en dan handjes schudden met als die vrouwen, die ik niet kende, ja sommige wel van ziens op de trouwfeesten van 2 van mijn 5 schoonzussen. Dan wenkte de broer van de bruidegom mij vanuit een zijkamertje, maar ik had eerst niet door dat het voor mij was, maar uiteindelijk ben ik dan toch maar naar hen toe gegaan. Daar kon ik dan de bruidegom in mijn beste Arabisch "Alf Mabroek" (duizend x proficiat) toewensen en mijn enveloppe afgeven, waar ik uitbundig voor werd bedankt, door de bruidegom en zijn broer. Goed gedaan van mij Dan terug in die salon gaan zitten bij al die vrouwen...enorm warm daar binnen en alle vensters gesloten...om te dood te gaan van de warmte, gelukkig had ik wel mijn waaier meegenomen. Alle ogen gericht op kwata, alsof ik de bezienswaardigheid van de eeuw was en nog een jong meisje van een jaar of 12 kwam mij helpen waaien, deels voor mij en deels voor haarzelf. Wel lief he Ze had het blijkbaar ook heel warm. Een nichtje van de bruidegom, die wel eens bij mij komt poetsen en die ik daar ruim voor betaal volgens de normen van hier (10 euro per dag, terwijl ze normaal ergens anders maar 60 euro per maand krijgen), kwam mij een glas water brengen, waar ik enorm dankbaar voor was en die kwam mij tevens vragen of ik de auto kon gaan halen en mee met hen de bruid wou gaan halen. Natuurlijk wou ik dat doen, als mijn man ermee akkoord ging, want alles was beter dan in die warme salon te blijven zitten wachten...Dus die meisjes weer gelukkig dat ze ook mee konden met een auto, want ja auto's zijn er altijd te kort als er getrouwd wordt hier Dus terug naar huis de auto gaan halen, weeral zweten, het water stroomde van mijn gezicht met die warme kleren, niet te doen....De auto beneden langs de weg laten staan, weeral 50m steil omhoog klimmen. Maar gelukkig gingen we nu niet terug in de salon zitten maar wat op het dak rondhangen waar het wat frisser was dan in de salon, en wat foto's maken he... Rond een uur of zeven was het dan tijd om de bruid te gaan halen met een hele sliert toeterende auto's naar midden in het dorp, waar de bruid woonde. Daar al de vrouwen al zingende of gelukwensen toeroepende ( ik versta er niks van ) daar in de salon binnen, met de bruidegom op kop. De bruid en de bruidegom geven elkaar dan een dadel te eten en melk te drinken. Het normale Marokkaanse huwelijksritueel op een troon die speciaal voor die dag geïnstalleerd wordt in de salon. En dan worden er foto's getrokken...het bruidspaar heel serieus...een glimlach kan er echt niet af... het lijkt wel of ze hun doodsvonnis getekend hebben ...naar hun begrafenis gaan in plaats van dat ze hun huwelijksfeest vieren... Dan gebaarde de broer van de bruid mij, dat ik mee op de foto's moest...ik heb dan in mijn beste Berbers en Frans uitgelegd dat ik niet op de foto wou met een koppel dat op hun huwelijksdag niet kan lachen op de foto's, dus als ze even willen lachen, wil ik wel op de foto's.... , algemeen gelach en dat werd dus aan het koppel ook meegedeeld...eindelijk kon het bruidspaar eens lachen...mijn doel bereikt... ...en dan maar op de foto met het bruidspaar hé, amai flitsen van alle kanten...precies de paparazzi die toch een foto moest hebben van die Belgische met het bruidspaar Na het fotoritueel, vertrekt de stoet auto's niet naar het huis van de bruidegom, nee ze rijden richting Al Hoceima....40km al toeterend naar de luchthaven....en terug. In de auto voor ons zaten allemaal jongens die op het raamkozijn van de auto zaten en half buiten hingen, dus twee van de meisjes in mijn auto doen hetzelfde....angstaanjagend maar wel leuk...en een ander meisje speelde op een tamtamring met belletjes aan...door het raam naar buiten....dus een lange sliert toeterende auto's met nog joelende jongens en tamtammende meisjes ...40km heen en terug naar de luchthaven...gek eigenlijk...maar wel een leuke ervaring...daarna terug naar het huis van de bruidegom, die zijn bruid naar huis brengt ...naar de salon waar alle vrouwen aan't wachten waren op de bruid en de bruidegom...hetzelfde ritueel van foto's maken met de bruid en de bruidegom op de troon, een nog mooiere troon dan de vorige...maar het zijn net een stelletje lijkbidders op die troon...lachen kunnen die dus echt niet he...het zou de mooiste dag van hun leven moeten zijn...maar het lijkt wel de slechtste aan hun gezichten te zien...maar weer heb ik hun doen lachen en heb ik toch een paar kiekjes kunnen maken van een glimlachende bruid....maar de bruidegom nog steeds serieus... te serieus.... Ja, het meisje is koningin voor één dag...en meid voor de rest van haar leven...poetsen, voor eten zorgen, kinderen grootbrengen en af en toe eens op bezoek gaan bij familie...zo ziet de rest van haar leven eruit... In mijn ogen een triest vooruitzicht...maar voor hun...ze zijn getrouwd...en hun doel is bereikt...ze hebben een man ... en kinderen volgen wel, en meestal heel snel... Daarna werd er door de jonge meisjes wat gedanst tot het eten werd geserveerd, zo rond 12u 's nachts, want de mannen in de salon en de jongens op het dak worden eerst bediend en daarna pas de vrouwen...en na het eten gaan de meesten naar huis, want dan is het al laat he...
Vorig jaar hebben wij hier toch een volledig nieuwe keuken laten installeren. Wel heel mooi gemaakt in hout volgens een foto die ik van België had meegenomen. Hier en daar wel wat estetische foutjes : zoals een schuif die wat scheef staat of deurtjes van een kastje die niet echt volledig toesluiten, maar ja de muren zijn ook niet recht en ze hebben de keuken zodanig moeten aanpassen aan de scheve muren, dat het moeilijk was om het allemaal mooi recht te krijgen. Oké De loodgieter kwam een dubbele inoxspoelbak plaatsen en die stond ook al niet waterpas, maar ja als vrouw heb ik niks te vertellen en mag ik niet in de buurt komen als die werklui bezig zijn. Over een mannenwereld gesproken En bij die mannen komt allemaal niet zo nou hé Dus als dat werkvolk weg was heb ik wat van hun overdreven veel siliconegebruik weggeschraapt en de spoelbak zo goed mogelijk rechter geduwd en getrokken tot die wat meer waterpas was. Oef, dat was dan toch beter, want anders blijft het water toch in die spoelbak staan nadat je hebt afgewassen. Omdat ik in de toekomst wel graag een afwasmachine wil plaatsen, hebben we daar de aansluitingen en de plaats voor laten voorzien. Maar in het kastje onder de spoelbakken lekt altijd water als ik afgewassen heb. Een lek aan de boiler en lek onder de spoelbakken. Eindelijk een jaar later heeft mijn echtgenoot terug een loodgieter laten komen om de boel op te lossen, want ik zei dat het hout in de kasten gewoon aan het rotten was door het vele water dat er lekte. De loodgieter komt na twee dagen, dus vlotte service is er wel ! Maar repareren is een andere zaak Nee, hij kon geen lek vinden, misschien moeten we maar wat meer silicone smeren langs de spoelbakken, want het zal wel vandaar komen. Wel, waarom doet hij dat niet dan ? O, maar silicone heeft hij niet bij. Dus ik maar zelf op onderzoek vanwaar dat water komt, want het was onmogelijk dat dat van die spoelbakken kwam. Kijk eens aan, op die buis die normaal voor de aansluiting van de afwasmachine dient, staat niet eens een knop !!! Natuurlijk dat als ik veel water gebruik, het water er langs die buis uitkomt. Een stop Maar nee, dat hebben ze niet bij, dat moet je maar zelf gaan kopen. Jezus, zijn dat loodgieters Een stelletje gediplomeerde knoeiers, ja Kleerkasten, nog zoiets Mooi afgewerkt en alles, mooie slotjes erop ... maar ... je mag ze niet gebruiken, want dan zijn de sloten binnen de kortste keren kapot of de sleutel breekt af Als ze een week meegaan heb je geluk Dus zal ik maar weer, zoals bij mijn slaapkamerkast sloten gaan kopen in België en die er volgende keer als ik naar hier kom op laten zetten zeker. Of mijn zoon kan dat doen, die is handiger met zulke dingen dan mijn echtgenoot. Nogmaals gediplomeerde knoeiers Dan de quad, olie veranderen is toch niet zo moeilijk. Dat heeft de mekanieker van ons dorp toch de vorige keer ook gedaan. Maar spijtig, hij heeft de vorige keer die stop zo vast gedraaid, dat hij hem niet meer los krijgt en hij heeft geen materiaal om hem los te krijgen... dus ga maar 20 km verder naar een andere garage, die wat meer materiaal heeft...nog een gediplomeerde knoeier Ja, ja alemaal knoeiers.... en dan mag je niet boos worden ... of er mee lachen ... met die gediplomeerde knoeiers En dan zegt mijn man: "Maar nee, die hebben geen diploma" en ik antwoord dan : "jawel die hebben het diploma van knoeier" :
Juli en augustus zijn de maanden van de trouwfeesten hier in Marokko. In ons dorp alleen al zijn er al 10 trouwfeesten deze twee maanden. Een Marokkaanse jongen tussen de 20 en de 25 trouwt met een Marokkaanse vrouw van 40 die in Denemarken woont. Zogezegd een echt huwelijk, maar het lijkt verdacht veel op een gearangeerd huwelijk om naar het buitenland te kunnen vertrekken. Marokkaanse meisjes die in Europa wonen en de huwbare leeftijd hebben bereikt, krijgen hier misschien 100 huwelijksaanzoeken per dag. Die hebben keuze genoeg, en de hoogste bieder wint zeker, alé degene die de grootste bruidschat betaald of het best bij de vader van de bruid in de smaak valt. De bruid heeft wel zogezegd het laatste woord, maar in de praktijk heeft de bruid niks te zeggen en heeft ze te luisteren naar haar vader. Zo gaat dat hier. Mijn twee schoonzussen die gehuwd zijn, hebben een kwartiertje met hun aanstaande man gesproken. Een paar dagen later worden de papieren in orde gemaakt, zodat ze op papier getrouwd zijn. Dan zijn ze zogezegd verloofd en mogen ze samen gaan wandelen en inkopen gaan doen, maar in de praktijd gaat er toch altijd een broer van de bruid mee dan. Dan wordt ook de bruidschat betaald en mag de bruid hiermee goud kopen en de zaken die ze nodig heeft voor haar huishouden. En 14 dagen later was de trouwfeest. Dus op een kwartier tijd moet een meisje beslissen of ze met die man wil trouwen of niet. En de meeste meisjes hier in de bergen aanvaarden de eerste de beste kans om te huwen, want misschien is dit ook de enige kans. De ene, Souhaila was 26 en de andere, Yamina was 35 als ze uitgehuwelijkt zijn. En beiden zijn in hun huwelijksnacht zwanger geworden, want 9 maanden later hadden ze beiden een dochtertje. Souhaila is 4 jaar getrouwd en heeft 2 kindjes: een dochterje Zainab van 3 en een zoontje Adam van 1 jaar. Yamina is 2 jaar getrouwd en heeft een dochterje Houda van 1 jaar en is zwanger van haar tweede. Dat tweede was niet zo gepland, want ze hadden liever nog wat gewacht met een tweede kindje, maar ze hebben niet opgepast he, en de pil is verboden volgens de islam, voorbehoedsmiddelen zijn taboe, dus... En blijkbaar zijn die meisjes gelukkig. Dan denk ik, dat ze geluk hebben gehad, dat ze een goeie man getroffen hebben zeker! Maar ja die meisjes worden ook zo opgevoed. Een meisje dient enkel om te trouwen en haar man te dienen en te gehoorzamen, om kinderen te krijgen, die groot te brengen en om het huishouden te doen. Twee andere schoonzusjes, Fatima (25) en Hakima (22), denken ook aan niks anders dan trouwen. Ik zou het niet kunnen, zo leven, maar ja wij in het Westen zijn niet zo opgevoed. Wij, Westerse vrouwen zijn veel zelfstandiger en kunnen onze plan trekken, gaan werken, enz en wij zijn niet afhankelijk van een man, terwijl de meisjes van hier dat wel zijn als ze trouwen. Ze hebben zelf geen inkomen, de meeste hebben niet gestudeerd of enkel de lagere school afgemaakt. Mijn schoonbroer Aziz (35) wil trouwen, maar mijn man, die de trouwfeest moet helpen financieren, is niet akkoord met de keuze van zijn bruid, een meisje van 22. Zijn oudste zus had voor hem een hardwerkende vrouw gekozen, die 28 was.en mijn man vond dat een goede keuze. Maar nee dat vindt meneer te oud. Hij wil een jong meisje van maximum 25 jaar. Dus eentje dat 10 jaar jonger is dan hij en hem dus nog minstens 10 kinderen kan geven, want voorbehoedsmiddelen gebruiken kennen ze niet of is taboe, maar nadenken hoe ze die kinderen gaan groot brengen of voldoende eten geven of een fatsoenlijke educatie kunnen geven daar staan ze gewoon niet bij stil. Zalig zijn de armen van geest..... De vader is te oud om zijn zegen te geven, die is 108 jaar oud (ongeveer toch, want de juiste geboortedatum is niet gekend), dus heeft de oudste broer het vetorecht. Als mijn schoonbroer, die boer is, voldoende inkomen had om een eigen huis te bouwen en zijn eigen trouwfeest te betalen, kon hij doen wat hij wou natuurlijk. Maar als hij zijn bruid naar het huis van de vader wil brengen en daar bij in gaat wonen, dan heeft ofwel de vader of de oudste broer het recht om heel de boel af te blazen of om het goed te keuren. Mijn man is niet akkoord met de keuze van zijn bruid, dus de feest gaat niet door. Dus nu heeft hij de keuze: ofwel een andere bruid zoeken, waar mijn man wel mee akkoord gaat, ofwel wachten tot hij genoeg geld heeft om een eigen huis te bouwen ergens anders, te trouwen met de bruid van zijn keuze en ergens anders werk te vinden. Die kans is heel miniem, dus ik denk dat hij dus verplicht is een andere bruid te zoeken waar mijn man wel mee akkoord is. Jezus, van ingewikkelde situaties gesproken.... Ik ben benieuwd hoe het gaat aflopen...
Pfff, het belooft warm te worden vandaag, het is nog maar 9u 's morgens en het is al 30°C, dus we gaan vandaag zeker naar de 37°C! Eindelijk is die week bewolkt en onweerachtig weer voorbij. Ik zit hier buiten op mijn terras bij mijn zwembad en ik word opeens opgeschrikt door 4 zwaluwen die een duik nemen naar mijn zwembad, eentje vliegt de keuken binnen, maar komt toch terug naar buiten, een paar seconden duikvluchten, hop en ze zijn weer weg. En onze rode helicopter ( ik denk dat het een rode waterjuffer is of zoiets, het ziet eruit als een klein helicoptertje) is ook weer van de partij. Die komt ook op het heetst van de dag boven ons zwembad cirkelen en landt dan op de rand, blijft er even zitten en vliegt weer naar de andere kant van het zwembad en gaat op de andere rand zitten, maar pakken kan je hem niet. Hij komt al een paar jaar elke zomer terug. Ik denk toch dat het altijd dezelfde is, want het is er altijd maar een, soms twee. Maar een wesp of een kever of vliegen hebben hier geen kans op overleven, want dan staat mijn man onmiddelijk klaar met zijn vliegenmepper om ze dood te kloppen. Hij spreekt dan met die insecten en zegt: "Jij gaat spijt krijgen dat je langs mijn terras gepasseerd bent, want jij mag hier niet komen, dat ga je met je leven betalen. Het is hier verboden toegang voor jullie, alleen mensen en de katten mogen hier komen" Pets...en die is dood Pets en de volgende is dood en pets krijg ik een klap met de vliegenmepper op mijn arm of mijn bil of zo. Ja, want er zat een vlieg en die moet dood Heeft hij een excuus hé om mij toch eens een pets te verkopen En het water van het zwembad blijft ook altijd heel zuiver; Elke morgen doet hij er chloor in en een paar uurtjes filteren. En als er nadien toch nog vliegjes of insecten verdronken zijn in de chloor van het zwembad of er nog in rond zwemmen, dan vist hij ze er wel uit met zijn groot net. Hij doet niet liever als die insecten uit het zwembad vissen Gelukkig vist hij mij er nog niet uit en mag ik er nog rustig in ronddrijven of zwemmen... En dat ga ik nu doen: zwemmen, want ik zit hier al te zweten....
De Oum er-Rbia (= moeder van de lente) is de langste rivier van Marokko.
De rivier kent zijn oorsprong nabij het dorpje Ain Leuh, ergens tussen Azrou en Khenifra. De meer dan 40 bronnen vormen samen een waterval die via de stijle kalkrotsen naar beneden valt en daar de oorsprong van de rivier vormt. Langs de bronnen van de Oum er-Rbia, zijn allemaal rieten open hutjes gebouwd, die door de plaatselijke bevolking worden uitgebaat in de zomer. Dan is dit een druk bezochte toerischtische trekpleister. In die hutjes kan je dan uitrusten bij een glaasje muntthee of er eenvoudige tagines eten die op houtskoolvuurtjes bereid worden. Naast de bronnen loopt een voetpad, met trapjes en met wat klimwerk over de rotsblokken die nabij de bron in de rivier liggen en via smalle een houten plank kan je tot bij de waterval komen die van de kalkrotsen valt. Het is er wel heel mooi en het geluid van dat kolkende water dat door de rivier stoomt is overweligend. Bij het begin van het voetpad naar de bronnen is een parking voorzien. Daar staan gidsen (plaatselijke bevolking) de toeristen al op te wachten om je naar de bronnen te brengen en naar zijn bepaald hutje waar ze je thee aanbieden, uiteraard wel tegen betaling. De prijs spreek je best wel van te voren af, want er wordt van de buitenlanders geprofiteerd. Je kan er ook op je eentje geraken, want je hoeft enkel het voetpad te volgen tot aan de rotsen en dan zie je wel waar de kalkrotsen zijn. Dan kan je ook rustig zelf een hutje uitzoeken waar je thee wil drinken. Verderop voorbij de parking, over de brug, waar de rivier al door het dal loopt, staat een forellenkwekerij.
12 km verder ligt het Aguelmane Azigha meer, een klein meertje in the middle of nowhere . Als je er via de juiste weg naartoe rijdt, heb je redeleijk goed berijdbare asfaltweg, maar wij waren verkeerd gereden en we kwamen langs een heel smalle weg door de cederbossen, waar je geen auto kan passeren. En natuurlijk was er een dikke boom omgewaaid die de weg versperde, zodat we minstens 100 m achteruit moesten en rechtsomkeer maken, om er dan toch nog via de juiste weg te geraken. Maar daar was het even schrikken een weggetje, heel smal boven het meer in de bossen, gewoon niet te doen. Het is een trekpleister voor de plaatselijke vissers, want het is schijnbaar rijk aan vis. Het is een prachtig natuurgebied, waar je geen huizen tegenkomt, alleen nederzettingen van tenten en huisjes door schaapherders, die telkens met hun schapen verder trekken, als er geen voedsel voor hun dieren meer te vinden is.
Wij hebben de bronnen van de Oum er-Rbia bezocht in de lente, dan waren er nog weinig toeristen en is de waterval op zijn hevigste. Dan zijn er ook nog heel weinig toeristen en kan je gemakkelijk bij de kalkrotsen geraken. Maar het is echt de moeite waard om er langs te gaan als je in de buurt bent.
De rivier loopt verder via Khenifra, Kasba Tadla, Dar Ould-Zidoun, Mechra Ben Abbou waar ze in Azemmour, nabij El Jadida uitmondt in de Atlantische Oceaan.
Toen we hier aankwamen in Beinti, kwamen onze drie uitgehongerde magere katten, 3 rosse katers direct aangelopen. En ze waren vlugger binnen dan wij, zodra de deur openging. Wij laten altijd wel kattenbrokjes achter, als we hier vertrekken, maar toch zijn die altijd zo mager als we terugkomen. Mijn schoonzusjes houden niet van katten en daar mogen ze niet, dus als wij niet hier zijn, krijgen ze geen melk en geen vers vlees...alleen wat brokjes en wat brood met olijfolie en water misschien.. Getto is meer dan 12 jaar oud, want dat was de kat van mijn schoonvader eigenlijk, maar die heeft zich ook een plekje in ons huis veroverd en komt nu ook elke keer dat we hier zijn, onmiddelijk naar ons. Dat is eigenlijk bompa lawaai van de katten, want die hoor je al van ver aankomen, als die op komst is. Ook als die honger heeft miauwt die de hele tijd tot hij iets krijgt en dan zegt hij nog "dank u", want hij moet altijd nog het laatste woord hebben. Verder is dat een gemakkelijke kater, altijd slank en sterk, gevaarlijk voor andere katten, want hij is de baas. Je moet hem altijd eerst eten geven, want anders slaat hij met zijn poot naar de anderen en blaast gevaarlijk en bijten durft hij ook naar die andere katers. Vriendelijk voor de mensen om zich heen. Hou je hand een 40 cm boven zijn kop, dan springt hij omhoog, zodat je zijn hoofd streelt. En hij slaapt graag in een zetel op ons terras, liefst in de schaduw. 's Avonds moet je wel controleren of hij buiten is, of hij slaapt de hele nacht op ons terras, en dan kom ik 's morgens wel eens voor onaangename verassingen te staan. Minouche is 4 jaar oud. Zijn moeder heeft die voor ons deur afgezet toen die nog maar amper op zijn pootjes kon staan. Hij paste juist in de palm van mijn hand, zo klein en zo lief, dat kun je toch niet buiten gooien? Dus heb ik dat katertje met melk grootgebracht en met wat brood enzo. In een doosje van een lamp zo van 10cm op 20cm, heb ik dan een oud stuk handdoek gelegd en dat diende toen in 2004 als zijn bedje. Maar het liefst lag hij in mijn nek of met zijn snuitje in de vouw van elleboog op mijn arm te slapen. Toen we na die zomer weggingen en dat kleine katje bij mijn schoonvader moest achterlaten, had ik wel hartzeer, maar mijn schoonvader heeft hem goed verzorgd en hij is zo groot en sterk geworden. Maar toch als we hier zijn, komt hij altijd terug. Maar dat is echt een sauvage, een wilde kat...raak hem niet aan zijn poten of de aanzet van zijn billen, want hij bijt hoor! Eender wie, zelfs mij, ik die hem heb grootgebracht, als hij baby was. Maar hij komt wel alle dagen eten en goeiendag zeggen. Soms als het regent of in de winter komt hij bij ons in de salon op de zetel liggen. Maar dat mag hij eigenlijk niet, maar doet het toch! Dus heb ik maar een sjaal voor hem op de zetel gelegd en nu gaat hij gehoorzaam op die sjaal liggen. Maar het is een rare kater, hij eet heel graag gele meloen en cavaillonnekes!!! Heb je al eens een kat gezien die meloen eet Wel ik heb er een Ja en dat is zijn lievelingskost...als hij meloen ziet...springt hij bijna in de ijskast of tegen je op als je het in je hand hebt...en als hij ervan eet kan hij toch zo genieten...dan veranderen zijn ogen helemaal. En slapen doet hij in de garage, ofwel op de quad ofwel op de auto. Stranger is eigenlijk de braafste kater. Dat is de jongste van allemaal en ik denk dat het een zoon is van onze Minouche. Het is er in ieder geval een uit een nest die geboren is, in de paasvakantie van 2005, van mijn schoonvaders kattin. Die nu dood is. Die kater is weggeven geweest aan een andere familie. Maar die is teruggekomen. Hij mocht niet binnen, maar heeft zich toch binnengewerkt. We hebben hem wel duizend keer de weg versperd, maar toch geraakte hij binnen. De aanhouder wint hé! En sindsdien komt hij ook altijd. Maar die vraagt nooit niks. Als wij eten komt hij onder de tafel zitten, krijgt hij iets dan is het goed, krijgt hij niks dan is het ook goed en gaat hij brokjes eten en melk drinken. Als ontbij eet hij het liefst brood met olijfolie. Hij slaapt graag op de dvd-speler, die net een verdiep onder de tv staat. Of buiten gaat hij ook op het plateau liggen, tussen de poten van de tuintafel. Hoog en droog, waar niemand hem stoort.
Zo dat was het over onze katten.
In de winter kwam er een vink op bezoek...brokjes van de kat stelen in de keuken...en daar heb ik foto's van hoor! Ja die zitten altijd op de electriciteitskabels, die spijtig genoeg boven over ons terras lopen. Maar blij zijn we niet met deze vinken, want die eten ons fruit allemaal kapot.
Dan is er nog een rode waterjuffer die dikwijls boven ons zwembad vliegt en dan op de rand gaat zitten. Dat is onze helicopter, die komt ook al een paar jaar na elkaar altijd terug.
Nu is het al drie dagen overtrokken weer . Zwaarbewolkt met af en toe regen...de zon krijgt geen kans om er door te komen...Spijtig...maar het is nog steeds warm...rond de 30°C.
Pech dit jaar, ongelooflijk... de auto, de quad, de warmwaterboiler en nu weer de plastiek scharnieren van de skimmers van het zwembad. De deurtjes van de skimmers werken niet meer, want de scharnieren zijn kapot, wat maakt dat de dode insecten terug in het zwembad komen in plaats van dat ze in de skimmers blijven. En natuurlijk zijn die onderdelen niet te krijgen, wel volledige skimmers. Maar wie koopt er nu 3 volledige skimmers als je alleen maar de scharnieren van de deurtjes nodig hebt Dus probeerden we zelf maar een oplossing te zoeken. Eerst geprobeerd met de plastiek randen van een ijskreemdoosje, maar da lukte niet: te dun en te flexibel. Dan geprobeerd met grote lucifers: niet buigbaar, te hard... Dan is Mohamed takjes gaan knippen van wilde olijfbomen. Die op maat gesneden en wat dunner gemaakt, en ja het lukte de deurtjes van de skimmers werken terug. Dus ik zei dat hij da heel goed had opgelost, zoals Mac Gyver dat zou doen. En hij antwoordde : "Mac-kak Gyver" En gelachen dat we hebben... dat zal hij nog lang moeten horen ... Mac-kak Gyver
Dus nu kan ik weer volop genieten van een heerlijk proper zwembad. Als de zon erop schijnt, schittert het als diamanten. De temperatuur 24°C is een heerlijke afkoeling als het te warm is, en 's avonds bij zonsondergang of als het donker is, is dat een heerlijk afkoeling. Het water is warm en de lucht is fris, en dan ben je juist goed afgekoeld om goed te slapen, zonder dat je heel de nacht zweet omdat het te warm is. (28°C)
De boiler is ondertussen vervangen door een reserveboiler, zodat we terug warm water hebben. En de logeerkamer boven is ook in orde gebracht, zodat we boven voorlopig een extra logeerkamer met badkamer hebben, met een groot terras, todat we boven een volledig appartement bouwen.
Vorige maandag, dus de 2e dag dat we hier waren, ging de boiler niet meer aan. Ik dacht dat de gasfles leeg was en waarschijnlijk was die ook zo goed als leeg, want mijn man ging onmiddelijk een andere gasfles kopen. Maar na het wisselen van de gasflessen wou de boiler het nog steeds niet doen. Dan maar vlug een koude douche elke dag, maar een koude douche hier is wel echt ijskoud, want het water zit in een grote waterput onder de hall in ons huis, waar 1000 liter water in kan. Dat is goed voor een paar dagen, maar nu zit ik dus al bijna een week met ijskoude douches. Leuk is anders. Maar wij hebben nog een douche op ons terras, daar is alleen maar koud water om te douchen, omdat dat water van de watertoren komt tussen het huis van mijn schoonvader en ons huis. Die leidingen liggen maar net onder de grond, dus door de zon wordt het water dat in de leidingen zit opgewarmd. Dus de eerste 2 minuten heb je dan wel warm water. Die douche is eigenlijk maar gebouwd om voor en na het zwemmen te douchen, om het teveel aan zonneprodukten van je lichaam te wassen, zodat het zwembadwater altijd zuiver blijft. Donderdag waren Aljosja en Rachid met de quad naar de zee gegaan in Imzouren, zo'n 20 km van hier. Mohamed was hier niet blij mee, want hij wou eigenlijk met de quad naar de bergen vijgen gaan halen. Maar ja ik had aan Aljosja toestemming gegeven om naar zee te gaan met de quad, hij had er tenslotte ook benzine in gedaan. Mohamed moest toch nog naar Beni Boyage om inkopen te doen, want die ging vrijdag voor 2 dagen naar Tanger vertrekken. Ik had geen zin om mee te gaan, want van die 2 dagen zouden we 2 x 7 uur in de auto zitten, dus geen interessante uitstap. Dus Aljosja was weg, later was Mohamed . ook naar de souk (= markt). Dus ik nog was van de zon en een zwempatijtje genoten en daarna dacht ik: "Ik ga lekker mijn haar wassen met het eerste warm water uit die douche op het terras". Ik had de voordeur op slot gedraaid en ging dus onder de douche. Ik had mijn haar net ingezeept met shampoo of ik hoor Mohamed met de auto de garage inrijden. Ik spoel mijn haar met het laatste warm water uit de leidingen en er wordt met geweld op de duer gebonsd. Mohamed had natuurlijk geen sleutels op zak en had al 2 keer gebeld, wat ik niet kon horen onder de douche op het terras. Dus ik nog nat en in mijn blootje de deur gaan open doen. Hij was in alle staten, want Aljosja stond onderweg in panne met de quad. Dus hij kwam de afstandsbediening van die katrol van de quad halen, die we dan nog niet direct vonden, want Aljosja had die ergens op zijn kamer onder de stoel gegooid. En natuurlijk was het allemaal mijn schuld want ik had Aljosja toestemming gegeven om met die quad naar zee te gaan. En Aljosja moest het aan hem vragen en niet aan mij, maar ja op het moment dat Aljosja wou vertrekken, was Mohamed een siësta aan het doen en ik wou hem niet wakker maken. Enfin, Dus heeft Mohamed Aljosja met de quad achter de mercedes naar Beinti naar de garage getrokken, en wat blijkt, de bougiekop was alleen maar los gekomen. Dus als een van de 2 eens onder de quad gekeken hadden, hadden ze het euvel zelf kunnen verhelpen. Dus weeral storm in een glas water, voor niets. Aljosja en Rachid kwamen thuis met de auto, dus ik was heel verbaasd Mohamed bleef met de quad in een cafe in ons dorp en de kinderen mochten met de auto naar huis komen. Vandaag, had ik geen zin in een koude douche en mijn man ook niet, dus heb ik de soepketel maar vol water gedaan en water gekookt. Een beetje kokend water in een emmer gedaan en aangevuld met koud water en zo hebben we dan maar op een primitive manier toch met warm water gedoucht, door met een maatbeker warm water over ons te kappen. De meeste mensen hier in de bergen, douchen zo op deze primitieve manier, want zij hebben nog geen warm water in huis. Wat zijn wij Europeanen toch verwend hé
In de maand mei hadden wij ons zwembad gevuld, omdat het mooi weer was hier en ik wilde zwemmen. Tenslotte heb ik maar één keer gezwommen want toen sloeg het weer om en hebben we eigenlijk 14 dagen slecht weer gehad, toch geen weer om te zwemmen. En toen we hier aankwamen op zondag 29 juni zag het water groen en waren er piepkleine visjes in aan't zwemmen, precies dikkopjes...vies Dus ik dacht we gaan een nachtje filteren en morgen is het water weer proper. Verkeerd gedacht Je denkt toch zeker niet dat mij man dat vuile groene water vol beestjes nog ging filteren, nee hoor, we hebben het water toch gratis, van de bronnen in de rivier. We hebben toch niet voor niks een electrische pomp daar gezet om proper water naar ons zwembad te brengen. Oké, laat het water dan maar weglopen hé... weer verkeerd gedacht Nee, nee dat kan toch niet. We kunnen dat water toch niet verloren laten gaan. We zullen dat groene water aan onze bomen geven en aan de landbouw hier, die hebben dat nodig... dus morgenvroeg Een volledige dag, de maandag dus, om het water te laten weglopen naar de bomen, planten en groenten...En tot overmaat van ramp krijgen we een serieus omweer met veel regen, dus voor niks een dag gewacht om het water te laten weglopen, want het regende pijpestelen, dus we hadden het net zo goed 's nachts kunnen laten weglopen naar de rivier. Maar ja.... Natuurlijk is de bodem dan ook vuil met het zand en zo dat erin zat. Dus dinsdagmorgen het zwembad poetsen, gelukkig moest ik dat niet doen, maar een jongere broer van Mohamed. Heel de voormiddag gepoest tot het zwembad blonk en er geen korreltje zand meer lag. Propere jongen Rond 16uu zijn we dan begonnen met het vullen van het zwembad met proper water, constant aan een stuk door, en woensdagmiddag rond 13u was het vol. De temperatuur van het water was 22°C, dus aangenaam fris. Nog wat cloor en antikalk in het water water gedaan en we konden na de middag zwemmen.... Heerlijk Buiten is het rond de middag gemiddeld 34°C en het water is 24°C, dus een heerlijke verkoeling is ons zwembad wel ! Dus met een beetje geduld hebben we weer heerlijk proper, koel water in ons zwembad en kunnen we genieten van een lange warme zomer Wie zich geroepen voelt om langs te komen, geef mij een seintje. Strikt voorbehouden aan vrienden en familie
Vanaf 1 juni telt ook het zomeruur in Marokko, wat maakt dat het tijdsverschil met Belië nog maar 1 uur is, in plaats van 2 uur. En het blijft een uur langer licht 'savonds, want het is hier al (oud uur 20u) om 21u donker. Wat in België 22u is. De officiële instanties hebben dus het zomeruur ingevoerd, MAAR de mensen hier in het Rifgebergte, willen het uur niet veranderen. De moskee verandert het uur niet, dus de mensen ook niet. Ze begrijpen het nut ervan niet. Ze denken dat alleen het land er maar profijt mee doet en de ambtenaren want die moeten een uur minder werken !!! Ik begrijp het wel niet, maar alé! Je kan die mensen hier niet aan hun verstand gebracht krijgen, dat ze elke avond een uur electriciteit uitsparen. Zelfs mijn man niet, die toch al 40 jaar in België woont en gewoon is met zomer en winteruur om te gaan. Over houten koppen gesproken Dus volgens het nieuwe uur sta ik op om 7u (6u oude tijd), wordt ons middageten gebracht om 14u, het vieruurtje om 19u en het avondeten om 22u en dan ga je een uur of 2 uur later slapen. Over ongezonde gewoontes gesproken. Dus krijgen ze het gemakkelijk, onze kokkinnen (mijn schoonzusjes). Ze moeten alleen nog maar 's middags koken, want ik eet niet meer om 22u, want dan heb ik er heel de nacht last van. En zeker geen warme maaltijd, zoals tortilla of charmilla met gehakballetjes of een rijstschotel of couscous. Dus hebben wij het vieruurtje afgeschaft en eten we 's avonds om 7u een broodmaaltijd of iets licht verteerbaar. Ik zeg hier al 10 jaar lang dat ik 's avonds na 8 uur niet meer wil eten, want dat ik dan heel de nacht ziek ben. De eerste dagen brengen ze dan het eten rond 8uur, maar na een paar dagen is het even vrolijk 9u à 9u30 (oude tijd), dus nu is dat 10u of 10u30. Die mensen moeten wel een heel sterke maag hebben, om zo laat nog te eten en dan twee uurtjes later te gaan slapen. Maar een houten kop hebben ze zeker, want hun gewoontes kan je niet veranderen, zelfs de staat kan dat niet Dus de officiële instanties hebben het uur veranderd, maar de mensen niet. De winkeliers niet, en de soeks hanteren ook nog het oude uur. Ik weet niet hoe het in de rest van Marokko gesteld is, maar hier in Al Hoceima veranderen de mensen het uur dus niet.
"Sandía, Sandía, patatas...vale!"
Eergisteren moest ik naar een trouwfeest, wel tegen mijn goesting want ik hou niet zo van Marokkaanse trouwfeesten, maar ja er was geen ontkomen aan. Ze kwamen mij persoonlijk thuis, een avond voor de trouwfeest uitnodigen en vermits het iemand (uit het 7e knoopsgat) van de familie van mijn man was, kon ik er niet onderuit. Jezus, en ik had geen cadeau om mee te nemen en geen tijd en goesting meer om 40 km verder naar de stad te gaan om een cadeautje te kopen. Dus dan maar een kaartje gemaakt met Publisher (dank u Hilde voor de lessen, ze komen onverwacht toch wel van pas) en er een tekstje bijgeschreven in Arabisch ( dank u Abdul, voor het beetje Arabisch dat ik, dank zij u toch geleerd heb) en wat geld in een enveloppe gestoken. Dus dat probleem was opgelost. 
Pff...
Dus te voet naar daar gegaan want het was niet ver - een beetje berg af en dan weer wat berg op - ongeveer een 200 m in't totaal, maar ja bij 35°C en dan met zo'n dubbele djillabah, zweten, zweten en nog eens zweten....
...en dan maar op de foto met het bruidspaar hé, amai flitsen van alle kanten...precies de paparazzi die toch een foto moest hebben van die Belgische met het bruidspaar 
Over een mannenwereld gesproken 
dat als ik veel water gebruik, het water er langs die buis uitkomt. Een stop 
Maar nee, dat hebben ze niet bij, dat moet je maar zelf gaan kopen.
