De nieuwe brug in Beinti is al een jaar geleden afgewerkt. Maar ja toen was ik niet hier. De brug is veel steviger met grote stevige steunpilaren, maar ik vond de vorige brug mooier.
De ruïnes van de vorige brug liggen staan nog steeds in de rivier, wat eigenlijk geen zicht is, maar wel een inbreuk op de mooie natuur.
De provisoire weg door de rivier ligt er ook nog, maar wordt vooral door voetgangers gebruikt, maar ik denk niet dat je nog helemaal tot aan de overkant kunt wandelen, want er is wel een deel afgebroken aan de kant van Nador. In Beinti hebben de kinderen van de nood een deugd gemaakt en ze hebben naast de provisoire weg door de rivier een zwempoeltje gemaakt, zodat ze van de weg in het water kunnen springen. En zo te zien amuseren ze zich te pletter !!! Wel leuk !
De weg tussen Al Hoceima en Ajdir is al een 4 baanvakken-weg, maar die zal uitgebreid worden tot in Taza, heb ik gehoord. Tussen Ajdir en Beinti zijn ze overal aan de weg aan 't werken om de vier baanvakken aan te leggen. Dus onze brug zal nog eens verbreed moeten worden in de toekomst. De weg zou in 2015 klaar moeten zijn tot in Taza. Ik ben eens benieuwd, want de kustweg tussen Tanger en Al Hoceima zou ook al lang geleden klaar moeten geweest zijn, maar hij is nog steeds niet open. Als het aan hetzelfde tempo gaat zal hij misschien in 2020 nog niet klaar zijn.
Maar ja afwachten hé .... Marokkaans tempo .... is traag tot zeer traag ....
Maar enfin, de koning doet zijn best om de wegen in Rif berijdbaar te maken en ze zelfs comfortabel berijdbaar te maken. Ik vind dat na de overstroming van een paar jaar geleden door hevige regenval hier in onze streek, de wegen veel verbeterd zijn hier tussen Al Hoceima en Beinti en nu wordt het zelfs overal een 4 baanvakken-weg, dus wordt het een mooie comfortabel weg om te rijden. Dank aan Koning Mohamed VI, die niet zoals zijn vader Rif volledig vergeet, nee hij maakt de wegen hier goed. Als hij nu nog voor meer werkgelegenheid kon zorgen, zodat de plaatselijke bevolking behoorlijk hunne kost zouden kunnen verdienen en behoorlijk zouden kunnen leven... dan is het hier een paradijs op aarde...
Alhoewel... te veel luxe verziekt de schoonheid van de natuur ......... hier in ons dorpje rijden nog heel weinig auto's, hier is in de verste verte geen industrie... hier is alles nog ongerepte mooie natuur... en zuivere lucht.... gewoon zalig....
De enige geluiden die je hier hoort, zijn een paar blaffende honden, het ie-aa van een ezel, de krekels en de kikkers in de rivier 's avonds. En het is zalig om 's avonds als het donker is naar een heldere sterrenhemel te kunnen kijken... dat zie je in België gewoon niet door de bewolking en de vervuilde lucht...
Het is hier gewoon zalig... Inch'Allah kom ik hier wonen als ik op pensioen ben....
Twee jaar geleden toen ik hier was heb ik bij WANA een modem gekocht van Samsung voor 800 dirham ( = ongeveer 72 euro ). Daar was 7 dagen internet inbegrepen. Ik heb toen een herlaadkaart gekocht van 200 dirham (= ongeveer 18 euro) zodat ik een maand internet had. Het internet toen was vrij sterk. Ik kon mijn mails lezen op mijn Belgische e-mailadressen, ook hotmail en gmail gingen vlot open. Het internet was niet zo sterk als in de stad, maar bon, voor hier in de bergen ging het vrij goed. Ik kon ook via Skype contact houden met België. Dus ik was best tevreden met mijn internet hier. Ondertussen is WANA overgenomen door INWI en ik moet zeggen dat het op niks trekt !!!
Omdat ik niet binnnen het jaar nog een herlaadkaart gekocht heb, hebben ze gewoon mijn modem geblokkeerd. In de winkel in Al Hoceima van INWI hebben ze tegen mijn man gezegd : " Die modem is voor weg te gooien". Dus heeft hij een nieuw pakket gekocht : " Modem + internet voor 2 maanden kost 399 dirham".
Met deze modem van LG kan ik niet op Skype, geen videogesprek op MSN, ik kan geen mails op hotmail opendoen, niet op gmail en zeker niet op webmail van mijn Belgisch e-mailadres. GRrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr !!! Ik kan hier zelfs geen smilies aan toevoegen, laat staan foto's !!!!!!
Ik denk dat ik binnenkort hier een sateliet op het dak ga zetten om fatsoenlijk internet te kunnen ontvangen, want zo is het geen doen, en zeker niet als ik voor langere tijd hier zou blijven of eventueel hier definitief zou gaan wonen in de toekomst.
Ik zal zeker geen reclame maken voor INWI want het werkt hier echt slecht !
Woensdag, als ik naar Al Hoceima ga, zal ik nog eens naar de winkel van INWI gaan om te vragen of ze die vorige modem niet kunnen deblokeren en daar geld opzetten, want dit is echt geen doen.
We zijn maandagmorgen om 9u geland in Al Hoceima met Jetair, dat was een half uur vroeger dan gepland, maar goed het was mooi weer en alles verliep heel vlot. Thuisgekomen hebben we de bagage weggezet en zijn we onmiddelijk het zwembad ingedoken.. Het water was zalig warm (zo'n 28°C) en buiten was het 37°C, dus beter kon onze aankomst niet zijn zeker ?
Ik heb mooie luchtfoto's gemaakt vanuit het vliegtuig, maar ik kan ze hier nog niet uploaden, want ik heb heel traag internet en het lukt mij niet om mails te openen of om foto's up te loaden, dus daarmee zal ik moeten wachten tot ik weer in België ben.
We hebben 4 dagen echt mooi weer gehad, maar deze morgen ben ik wel wakker geworden om 6u van de stortregen. Na een kwartiertje was het voorbij maar het is nog steeds zwaar bewolkt maar het is nog steeds 24°C, dus koud is het niet.
s' Morgens om 7u ontbijten op het terras, dat is gewoon zalig. Ik leef hier meer buiten dan binnen. Genieten van het mooie weer, zwemmen, lekker eten dat we zelf nog niet eens moeten klaarmaken, wat heb ik nog meer nodig???
Gisteren hebben we een mooie natuurwandeling gemaakt door de rivier en nog een bergrivier beklommen, zodat we buiten zwemmen ook nog wat van de mooie natuur hier genoten hebben.
Woensdag was het suikerfeest en was het hiernaast bij mijn schoonfamilie een drukte van jewelste en gisteren ook nog. Hopelijk wordt het vandaag terug wat rustiger, maar ja eigenlijk heb ik daar niet echt veel last van als ik niet naar daar ga.
Vermits het vandaag zwaarbewolkt is zullen we maar wat huishoudelijk klusjes opknappen zeker, zoals handdoeken en lakens uitwassen. We hebben elke morgen een paar uurtjes gewerkt, want als je hier 2 jaar niet geweest bent, dan ligt het stof ook wel in de kasten. Mijn schoonzusjes hebben aan de buitenkant we alles afgewassen en proper gemaakt, maar mijn serviezen en bestek en potten en pannen hebben we dan maar zelf afgewassen. Als we elke dag een uurtje of twee werken is de keuken zo weer terug in orde en kan het er weer voor een tijdje tegen.
Dus ik ga nu beginnen werken, en de zon komt ook alweer piepen tussen de donkere wolken door !
Meer nieuws over Marokko, ons dorpje Beinti en de stad Al Hoceima krijgen jullie vanaf 1 september 2011, dan ga ik weer eens naar mijn geliefde dorpje in Marokko. Het is weeral 2 jaar geleden dat ik daar geweest ben.... Marokko .... here I come ....
Ik heb het land gemist en de zon en mijn familie ginder .......... en ik ben blij dat ik binnen 3 weken kan vertrekken !
Onze reis in januari door het Rifgebergte, van Beinti naar Tanger, is niet zo vlot verlopen. Op de Marokkaanse zender had men al gezegd dat er overal boven de 1500 meter sneeuw lag. Maar ja, we hadden onze reis al een paar dagen uitgesteld door de sneeuw, dus besloten we om toch maar te vertrekken. Misrekend in Ketama was de "Barage de neige" gesloten. Maar ja er is geen andere weg of je zit ook in de bergen. Dus hebben we 2 dagen moeten wachten voor de weg weer openging en de sneeuw geruimd was. De sneeuw wordt wel geruimd, maar er wordt niet met zout gestrooid, dus de weg was op sommige plaatsen spekglad eigenlijk , dus maar stilletjes rijden hé Het leverde wel mooie foto's op . Kijk maar ...
In mijn eerdere verslagen vertelde ik reeds dat er verschillende wegverzakkingen waren tussen ons dorpje Beinti en het stadje Bni Bouayage dat 15 kilometer verder ligt. De eerste grote bocht in de weg , is volledig weggezakt. Nu hebben ze een deel van de berg weggekapt zodat er toch één spoor is waarover de auto's kunnen rijden. Maar door de vele regen heeft deze piste ook alweer spoorvorming van zware vrachtwagens die er passeren. Dus als je er met de auto overrijdt met regenweer, sleept de buik van de auto onderaan over de weg, niet echt goed voor je auto. Maar ja, liever dat dan 150 km omweg doen zeker ! Een beetje verder is er ook een wegstrook zo'n halve meter verzakt. En nog een stuk verder is er ook een wegstrook helmaal in de rivier gezakt. Ze zijn bezig om de weg te verbreden en de wegen te maken. Maar in plaatst dat ze beginnen waar het echt nodig is, waar de wegverzakkingen het ergst zijn. Nee, ze beginnen daar, waar je eigenlijk heel goed kan doorrijden. Ongelooflijk maar waar !!! Meer uitleg hoef ik niet te geven, mijn foto's spreken voor zich :
In Al Hoceima is de nieuwe kustweg naar de stranden Hermut en Talla Youssef ook beschadigd, door het noodweer dat hier in oktober veel schade heeft aangericht. De weg is gesloten voor het verkeer. De voetgangers kunnen nog wel wandelen over de mooie promenade, die tegen het begin van de zomer van 2008 amper klaar was. De politieagenten die er vroeger met motors reden, rijden er nu met rode quads. In donkerblauwe pakken met op de rug in rode leters politie geschreven (maar het staat er vrij klein op). Wel een gek zicht, de politie op quads, maar ja ze gaan met hun tijd mee En quads zijn waarschijnlijk een stuk goedkoper dan motors Foto's van de schade heb ikniet, want we mochten er niet door met de auto van de politie, en om er te gaan wandelen was het veel te koud, en er stond een stevige wind. Wel voeg ik foto's bij van de promenade hoe mooi ze in de zomer was
Ongelooflijk hoe primitief ze hier werken Plus dat het allemaal werken zijn, die zogezegd een noodoplossing moeten bieden voor het verkeer, dat niet meer over de brug mag. Maar als het hevig regent of sneeuwt in de bergen, komt al dat water van de omringende bergen tot in Taza in onze rivier terecht en zijn al die werken voor niks, want dan spoelt de rivier de weg gewoon terug weg Het enige dat ze kunnen zeggen is dan : Inch'Allah regent het niet meer En wanneer die voorlopige andere brug af zal zijn, dat is ook maar de vraag, want door al die voorlopige en nog eens extra voorlopige werken, zal de officiële brug die er moet komen en die zogezegd over 8 maanden klaar moet zijn, er binnen 2 jaar nog niet zijn denk ik. Kijk naar de foto's, dan zie je genoeg...
Zoals te verwachten was is, is de weg door de rivier weggespoeld door de aanhoudende regen. Het regent hier dagelijks een paar uur, ofwel regent het 's nachts. Het is zwaar bewolkt weer, dus het ziet er niet naar uit dat het weer gaat beteren. En in de bergen valt er sneeuw, en al dat water komt in onze rivier terecht, dus veel water in de rivier...en dat bouwen van die voorlopige brug gaat ook niet voorruit. Dus het zal hier nog lang sukkelen zijn over de kapotte brug,
Ik wens jullie allemaal een heel gelukkig, gezond, en succesvol 2009, met veel vriendschap en liefde in uw leven. Met veel zon en weinig regen, zowel figuurlijk als letterlijk Hier in Marokko is het de laatste dagen wel erg bewolkt met af en toe zon en af en toe regen. Maar de temperaturen zijn wel stukken beter dan in België : zo'n 16°C overdag en zo'n 12°C 's nachts. En vermits het veel geregend heeft de laatste maanden is de natuur ook heel groen en niet dor zoals wel hier wel gewend zijn. Maar voor de landbouwers is die overvloedige regen wel een ramp geweest, want de aardappelen en de zoete aardappelen zijn bijna allemaal rot, toch bij ons hier Spijtig, want ik ben verzot op die tagines met zoete aardappelen
Geniet van de feestdagen, maar maak het niet te bont ! Veel liefs en kusjes
Gisteren, 28 december heeft het heel de dag geregend. Zo'n motregen, soms wat hevigere regen, maar zoiets dat een hele dag duurt met een zwaar bewolke grijze hemel. Dus reden er al verschillende auto's vast op de provisoire weg door de rivier, wat te verwachten was. Dus verbodstekens of niet, gevaarlijk of niet, de auto's en vrachtwagens reden vandaag weer over de brug Ongelooflijk maar waar : wink: Vroeger stond hier juist voor de brug, in de provincie Al Hoceima altijd 24/24u de gendarmerie royale, die duistere figuren of auto's controleerden, die de provincie via ons dorp binnenreden. Maar vermits de brug kapot is en er verbodstekens staan, is het verkeer via deze weg tussen de provincies zo goed als onmogelijk. Dus zijn de gendarmen ook verdwenen.
In de zomer heb ik het zoontje van mijn schoonzus, leren lopen en was hij bijna heel de dag bij mij gedurende 6 weken. In het begin dat ik terug naar België was en mijn schoonzus over mij sprak, ging hij mij zoeken en lachte hij. In de zomer waren we dus heel close en knuffelde hij mij altijd stevig... en nu ... Het is dus 4 maanden geleden dat hij mij gezien heeft. Hij kende mij niet meer, of was boos op mij omdat ik weggegaan ben. Ik weet het niet, maar hij wilde niet meer naar mij komen. In de twee dagen dat ik nu bij hem geweest ben, kroop hij weg achter zijn moeder en huilde als ik hem wilde aanraken of oppakken. Nee hij wilde niet meer bij mij zijn. Maar ja dit kindje ziet bijna nooit andere mensen. Leeft op een dakappartementje en is 24/24 alleen met zijn moeder en zijn zusje en na het werk ook bij zijn vader. En verder ziet hij heel het jaar bijna niemand. Alleen wij gaan langs bij hen als we in Marokko zijn aangekomen, omdat het maar 90 km rijden is van Tanger, maar wel 450 km van ons huis, waar zij wonen. In de zomer wilde hij niet bij mijn man zijn en nu wel. Naar mijn man ging hij wel. En die heeft hij toch ook 4 maanden niet gezien. Hoe kleine kindjes toch vlug veranderen. Ik kon hem wel voor enkele minuutjes verleiden met snoep. Dus zei mijn man : "Je kan hem enkel kopen voor een paar minuutjes met snoep" en zo was het ook. Het meisje van drie jaar daarentegen kende mij nog heel goed. Ja dat was de vorige keer al zo, voordat ze drie jaar werd, de vorige Paasvakantie, vanaf toen is ze mij beginnen herinneren. Ik denk dat kindjes pas mensen kunnen onthouden die ze maar een paar keer per jaar zien vanaf 2 jaar en een half of zo. Dat doet pijn, ... maar ja als hij wat ouder is zal hij mij wel niet meer vergeten zeker...
Onze brug over de rivier Nekor, die de verbinding is tussen de provincies Al Hoceima en Nador, is door de felle regen in de maand oktober jl. zwaar beschadigd. De brug is 72 jaar oud. Maar nu is ze zo zwaar beschadigd dat ze afgebroken moet worden. Verkeer over de brug is niet meer mogelijk, maar voetgangers wagen zich nog wel over de brug. Men heeft een voorlopige weg aangelegd door de rivier. Het water wordt door buizen geleid en daarover heeft men een voorlopige weg aangelegd, over een afstand van een paar honderd meter. Het is maar een noodoplossing voor de plaatselijke bevolking, want als het gaat regenen spoelt alles weer weg. Dus op hoop van zegen, regent het de eerste maand hier niet. Auto's, taxi's en plaatselijk vrachtverkeer rijdt nu dus door de rivier van de ene kant naar de andere kant. Men is wel gestart met het aanleggen van een voorlopige lage brug die dus veilig verkeer zou moeten kunnen garanderen. Hoe lang die werken gaan duren is nog een vraagteken, maar dan zou er terug openbaar vervoer mogelijk moeten zijn, want momenteel rijden er geen bussen. Er zal een nieuwe weg aangelegd moeten worden tussen ons dorp Beinti (aan de grens van de provincie Nador) en Beni Boyage, want daar is de weg op verschillende plaatsen verzakt en heeft men voorlopige één rijstrook voor het verkeer gemaakt, daar waar de weg zwaar beschadigd is. Hopelijk begint men snel met de nieuwe weg en met de nieuwe grote brug, maar ja die werken zouden op zijn minst 8 maanden duren, en naar Marokkaanse normen kan dat dus wel eens meer dan een jaar worden, zoniet twee jaar.
Donderdagmorgen 18 december om 6u zijn we naar Marokko vertrokken. Het was een miezerige morgen met mist en motregen en dat heeft zo de hele dag geduurd. In Lyon dacht ik dat de zon even door het wolkennet zou breken, maar haar verwoede pogingen lukten niet. Hier en daar soms een lichtere plek in de donkere wolkenhemel en dat was het dan. Tegen dat we bijna aan de Spaanse grens waren, dus voorbij Avignon, ging de rode zon schijnen en dan stond de zon al laag en brandde fel rood aan de hemel, vlak voor ons. Hoe graag ik de zon ook zag, nu was het gevaarlijk rijden, want je wordt echt verblindt door de zon. Daarom zijn we dan maar een koffie gaan drinken en na een half uurtje pauze genomen om de gevaarlijke zon te mijden. We waren rond half acht 's avonds aan de Spaanse grens en er stond een hevige wind, maar ja dat is daar altijd zo. Te vroeg om een hotel te zoeken dus zijn we maar doorgereden tot Barcelona en zijn we gaan slapen in hotel Bellaterra, een betaalbaar AS-hotel langs de autosnelweg, die ook wifi op de kamers hebben, dus kon ik nog wat chatten met mijn zoon, die thuis gebleven is. Vrijdagmorgen hebben we uitgeslapen, uitgebreid gedoucht, genoten van het ontbijtbuffet in het hotel en zijn pas tegen 9u 's morgens weer vertrokken. De zon scheen en dat was een zalig gevoel, zo na dat grijs weer in België en die miezerige dag door Frankrijk. Het was heerlijk om weer eens een blauwe hemel te zien en de zon. Er stond wel een stevige wind doorheen bijna heel Spanje, maar toch kon de wind dat heerlijke gevoel van licht te zien en de zon te voelen niet te niet doen. Rond 9u30 's avonds waren we in Tarifa. Vermits er nogal veel wind was, waren we niet scheutig om nog de laatste boot van 23u naar Tanger te nemen. Dus hebben we maar wijselijk besloten om te gaan slapen in ons favoriete hotelletje, gelegen in het groen een kilometer of zes voor Tarifa, Meson de Sancho. Het is een prachtig hotelletje in een mooie natuurlijk groene omgeving. Langs de tuin van het hotel loopt een bergriviertje, dat je kan horen, als je op het terras van je kamer staat. Aan de overkant van de weg hebben ze een parkeerplaats en nog een huis met kamers en een tuin met kamers in kleine chaletjes, echt prachtig. Zaterdagmorgen om 11u hebben we dan de Fast Ferry genomen van Tarifa naar Tanger - een overtocht van 35 minuten.
Vandaag is er een minister de schade komen opmeten in ons dorp en omgeving. De brug over de rivier Nekor is zwaar beschadigd en er is geen verkeer meer mogelijk, zelfs niet te voet. Te gevaarlijk Het water is momenteel ook te diep dus je kan de rivier niet meer oversteken. Er zal een nieuwe brug gebouwd worden en de werkzaamheden zullen 8 maanden duren . Maar ondertussen zal er wel een legerbrug geplaatst worden, maar voorlopig is die er nog niet. Dus verkeer van ons dorp naar Nador is via Kasita niet mogelijk. Je zal via Al Hoceima moeten rondrijden en de nieuwe kustweg naar Nador moeten nemen. De weg van Beinti naar Bni Boyage is op bepaalde plaatsen ook zwaar beschadigd, maar men is al bezig die voorlopig te herstellen.Zodat plaatselijk verkeer per auto terug mogelijk is. Hopelijk wordt de weg nu, als de nieuwe brug er is, ook breder gemaakt en vernieuwd, want eigenlijk is dat wel nodig. Maar het gevaar is nog niet geweken want er is nog meer regen op komst de volgende 4 dagen. Ook is er een gat is de muur gekomen, die wij achter onze tuin langs die kleine bergrivier hebben gebouwd. Mijn schoonbroers hebben het zo goed en zo kwaad als het ging hersteld, maar toch vreest mijn man voor nog meer regen, want die muur is gebouwd met rotsblokken, zand en cement, maar waarschijnlijk meer zand dan cement, omdat het daar toch nooit echt veel regent, maar ja je ziet wel.... De mensen hebben daar enorm veel gebeden voor regen, maar nu hebben ze wel een beetje te veel gekregen. Ons zwembad dat leeg gemaakt is na de zomer, daar staat nu meer dan een halve meter water in van de regen die op een paar dagen is gevallen
In het Noorden van Marokko heeft het noodweer toegeslagen. De regen valt er al 2 weken met bakken uit de hemel. En men voorspelt nog heel de week regen, tegen 100 liter per m². De rivierbedding van de rivier Nekor, die 50m breed is of meer ( ik ben niet zo goed in het schatten van afstanden) en waar misschien een halve meter breed water in loopt, dat tot aan je enkels reikt, stroomt nu over. De mensen (waaronder mijn schoonbroer), die daar groenten kweekten hebben niets meer want alles is overstroomt. De rivier is nu tot de rand gevuld en de brug is verzakt. Verschillende bruggen tussen Al Hoceima en ons dorp, dus over 40 km zijn verzakt. Er rijden geen vrachtwagens, bussen, taxi's of auto's meer. Verschillende delen van de weg tussen Bni Boyage en Beinti is verzakt of in de rivier weggespoeld. De mensen kunnen zich nog enkel te voet verplaatsen. Mijn man was gisteren naar Bni Boyage gegaan om inkopen te doen, maar hij kon door het noodweer niet meer thuisgeraken en is daar blijven overnachten bij vrienden. Vandaag heeft iemand hem van Bni Boyage tot op 10 km van ons dorp gebracht met de auto, maar verder ging het niet, want de brug over de rivier was wegespoeld, dus is hij nu in de stromende regen te voet onderweg naar huis. De rivier Nekor die vroeger in de Middelandse Zee uitmondde is al jaren onderbroken door een barage in Bni Boyage, waar dus het drinkwater voor de omgeving wordt gehaald. Nu heeft men de sluisdeuren terug open gezet zodat het overvloedige water terug naar de zee kan vloeien, want de barage dreigde over te lopen. Verschillende mensen die in de lagere gedeelten langs de rivier een huis gebouwd hebben, zijn dakloos, hun huizen zijn gewoon door de rivier en de modderstromen meegesleurd. Er zijn veel arme mensen die niet meer in hun huizen durven slapen en dus gewoon buiten gaan slapen in de regen of onder tenten. Meer dan 200 huizen zijn vernield langs de rivier. Het dorpje Taourirt, 5 km voorbij ons dorp, waar op woensdag de markt is, is volledig van de kaart geveegd, overstroomd,volgens mijn man. Maar de autoriteiten doen weinig of niets.
De noodtoestand spreidt zich uit over de provincies Nador en Al Hoceima en waarschijnlijk over het gehele Rifgebergte tot in Tanger. Als de wegen onberijdbaar worden en er geen voedseltoevoer meer is, zal het voor de mensen daar enorm moeilijk worden. Tussen het dorpje Taghzout in de provincie Nador, aan de grens met de provincie Nador is over zeker 10 km al geen verkeer meer mogelijk, door bruggen die verzakt zijn. Ook in het stadje Drouch is de brug op de verbindingsweg met Nador verzakt en staat het water vrij hoog. Ook de steden Nador en Melilla hebben al veel onder het noodweer geleden.
Gelukkig wonen wij op een berg en kan er bij ons niet echt veel gebeuren, of de 3 meter hoge muur die wij gebouwd hebben naast onze achtertuin, tegen een klein bergriviertje zou het moeten begeven, doordat er teveel water door stroomt. Normaal staat dat riviertje voledig droog. Dan gaan we schade hebben in de achtertuin, die waarschijnlijk zal verzakken met alle gevolgen vandien. Ik mag er niet aan denken! Er wachten mij bange dagen, afwachten of het noodweer ophoudt, maar op tv heb ik gezien dat het noodweer voorlopig zal aanhouden tot zaterdag...Inch'Allah houdt het vlug op...voordat er mensen sterven van hongernood omdat er geen hulp komt van buitenaf....
Zondagmorgen rond een uur of 10 zijn we dan vanuit Beinti richting Tanger vertrokken. Rond 17u waren we dan in Tanger. Tickets voor de Fast Ferry naar Tarifa gaan halen, paspoorten af laten stempelen bij de politie aan de andere kant van Tanger, want in de zomer is het te druk en kan de havenpolitie dat allemaal niet aan, dus hebben ze daarvoor een speciaal park geopend. Dan naar de haven en aanschuiven...er was veel volk, iedereen wou terug naar Europa...ja Marokko loopt leeg tegen eind augustus... Gelukkig is er elke 2 uur een fast ferry naar Tarifa, dus die van 7 uur was al vol voordat wij erop konden, dan was er onmiddelijk een andere en daar konden we ook nog niet bij, maar bij de 3e hadden we geluk en konden we mee. En dan te weten dat op zo'n grote fast ferry 280 auto's binnen kunnen parkeren. Allez, om 11u lokale tijd waren we onderweg naar Tarifa, aankomst in Spanje om 0u45 en eer we van de boot en door de douane waren was het al 1u30, een klein half uurtje rijden naar ons favoriete hotel onderweg naar Algeciras, Meson de Sancho...gesloten...volzet... Dan maar verder naar het volgende hotel...heel duur, maar ja we waren moe en het was al half drie en we hadden nog 2400 km voor de boeg, dus toch maar genomen en een paar uurtjes gaan slapen. 's Morgens om 9u vol goede moed vertrokken, maar we waren nog maar een half uur onderweg en nog niet eens in Malaga of Mohamed zei dat het stuur zo zwaar werd, dat hij bijna niet meer kon sturen en de motor was warm, de eerste afrit eraf...en gestopt ...ja ja... de distributieriem was eraf gelopen en er was een rondel afgebroken...dus daar stonden we weer in panne, maar gelukkig was het maandag... dus nog maar eens Mondial Assistance opgebeld en een depannagewagen laten komen...en ja tegen 13u was de depanage daar en tgen 13u30 waren we in de garage...siëtsta tijd... dus de stukken die ze nodig hadden konden ze pas om 16u bestellen... We zijn dan maar gaan eten in een restaurantje in de buurt en dan nog wat gaan wandelen en tegen 17u nog eens gaan kijken in de garage...nog altijd geen stukken...binnen een uur en half zouden de stukken er zijn. Oke nog wat gaan wandelen...en ja tegen 18u was de wagen klaar, maar de uitlaat maakte ook lawaai en bij nader nazicht kwamen ze tot de vaststelling dat ze dat toch niet konden lassen, dat er een ander stuk op moest... ja ... en dat stuk zou dan pas de volgende dag geleverd worden... , maar gelukkig werd het toch nog onmiddelijk geleverd en was dat euvel ook weer verholpen. Ja, zeg het wordt tijd dat we een nieuwe of een nieuwere auto kopen, want die Mercedes 190 is al 17 jaar oud, en ik weet niet hoeveel kilometers die al gedaan heeft want de kilometerteller is ook al minstens 2 jaar stuk...en die auto gaat de laatste 3 jaar al 3 x per jaar naar Marokko en terug... en er staan al meer dan 357000 km op, dus ik denk dat je er gemakkelijk nog 200 000 km mag bijtellen. De verwarming is stuk, de zetel van de chauffeur is stuk...de rechterzijspiegel staat op half zeven, door de wind en kan je niet meer regelen... We zijn in het heengaan en het terugkomen in panne gevallen...dus we zijn echt wel toe aan een nieuwere auto ...nietwaar schat??? Maar mijn man denkt er anders over : Maar nee, da's de beste auto die er bestaat...die heeft ons al 6 jaar zonder problemen naar Marokko gebracht en iedere Marokkaan wil zo'n auto...ook al is die zo oud... jij kan een nieuwe auto kopen als je wil, dan breng ik die Mercedes naar Marokko en laat die daar helemaal reviseren en vernieuwen en dan is dat de beste auto die er bestaat en dan kan die nog zeker 20 jaar mee... Ongelooflijk hoe iemand zo verknocht kan zijn aan zijn oud krot... ... Dan mag hij de volgende keer alleen vertrekken met zijn krotje....
Maar eind goed, al goed... we zijn goed thuisgeraakt in België... en mijn zoon is geslaagd voor zijn herexamens.. . het weer mocht in da Belgiekske wel wat beter zijn ... want van die grijze hemel, als je dat blauw van Marokko gewoon bent ... word je gewoon depri...maar ja dan zullen we maar wassen en strijken en poetsen ...he...
Sorry, dat ik jullie weer zolang heb laten wachten op het vervolg van mijn vakantieperikelen, maar ik heb het druk gehad. Het is leuk te horen dat er al mensen zijn die zich ongerust maken, omdat ik de laatste weken niks meer verteld heb op mijn blog. Dat wil dus zeggen, dat jullie mijn verhalen leuk vinden en dat streelt mijn ego, maar dat wil ook zeggen dat ik met volle teugen aan 't genieten ben en dus geen minuutje tijd vind om op mijn blog te schrijven. Ik was druk bezig met die kleine kindjes van mijn schoonzus, die bij mij kwamen zwemmen in het kinderzwembadje en om de kleinste van 14 maanden te leren lopen. En ja het is gelukt, hij loopt alleen, al is het nog wat wankel zoals ne zatte, maar het lukt. Schattig om te zien... Mijn nichtje, die in Frankrijk woont, is met haar gezin hier bij ons in Marokko op bezoek geweest van 16 tot 21 augustus. Het was een kort bezoek, maar het was heel leuk. Haar gezin kende ik niet zo goed, want zij wonen in Frankrijk en we zien elkaar meestal alleen maar op feesten en dan is er zo weinig tijd om te praten en met elkaar bezig te zijn. Dus nu hebben we de kans gehad om haar man en haar 3 tienerdochters beter te leren kennen, en ik moet zeggen het is nog beter geweest dan ik verwacht had. Het is een vrolijke bende, die wat leven in de brouwerij gebracht heeft. Ik heb er :met volle teugen van genoten, om hen bezig te zien in het zwembad en in de zee. We zijn zelfs gaan waterfietsen en dat was voor mij al jaren geleden, maar het was reuzeplezant. Mijn voorhoofd en mijne neus zijn wel verbrand, niettegenstaande de zonnecreme en het feit dat ik al een beetje bruin zag, en velt af , maar ja dat hoort erbij hé, zon, zee, wind... Wij hebben ons best gedaan om hen een prettig verblijf hier te bezorgen, met wandelingen in de rivier en wat klimmen op de rotsen, zwemmen in het zwembad en een uitstap naar zee. Op koopjesjacht in de soeks en de bazars. Wel, mijn man (hoewel hij niet echt veel tijd had) en ik, wij hebben er van genoten en ik hoop zij ook. Als zij nog maar half zoveel genoten hebben als wij, dan weet ik dat het voor hen ook een geslaagde 4-daagse was. Alleen spijtig dat iedereen een beetje ziek is geweest.... Mijn nichtje en ik wij hebben weer eens heel leuk kunnen babbelen en Marc, haar man heeft enorm veel mooie foto's gemaakt, zodat ik een mooie herrinnering heb aan de mooiste dagen van deze zomer...maar het was te vlug voorbij...mooie liedjes duren niet lang he... De familiefoto in kleurrijke Marokkaanse klederdracht heeft al een plaatsje gekregen in de kleine salon en de vele andere foto's heb ik al wel 10 keer bekeken met mijn schoonzusjes en mijn man en mijn schoonzusjes en Fatima, hun nichtje, hebben er al een paar uitgekozen die ze graag wilden afgeprint hebben. Dus dat heb ik dan deze morgen al gedaan. Voor ons is de vakantie ook voorbij . Dus gisteren en eergisteren alles wassen, lakens, handdoeken, strandlakens..., het huis en het terras poetsen, plastiekfolie over de bedden en de zetels in de kleine salon. Het zwembad half leeg laten lopen. Half, omdat mijn schoonzusjes niet kunnen zwemmen en dus eigenlijk niet echt van mijn zwembad kunnen genieten, omdat het te diep is. Dus laat ik de laatste dag het zwembad half leeglopen, zodat zij ook nog een namiddag kunnen spelen in het zwembad en zodat ze overal kunnen staan. Dus deze namiddag zijn de laatste minuten om te profiteren, de laatste stuiptrekkingen van een geslaagde zomer... Gisterenavond en vanmorgen heb ik de valiezen ingepakt...vanavond plastiek afdekfolie over de zetels in de grote salon en de auto inladen.... en morgenvroeg, Inch'Allah, vertrekken wij richting Tanger....dan 35 minuten op de fast ferry...voorbij Tarifa gaan we slapen en dan de grote doortocht door Spanje en Frankrijk richting België... 'Is weer voorbij de mooie zomer, ... veel te vlug... maar het leven gaat verder...ook in een grijs landje als België...
En afscheid nemen doet pijn, van mijn nichtje en haar gezin, die weer naar Frankrijk zijn en die ik waarschijnlijk lange tijd niet zal zien, van mijn schoonzusje uit Larache en haar schattige kindjes, die ik waarschijnlijk een jaar niet zal zien, of misschien langer. Maar ik hoop dat ik ze nog te zien krijg voor wij hier vertrekken, maar die kans is klein... van mijn andere schoonzusjes die ik 4 à 5 maanden niet zal zien... van mijn schoonvader, een oude man van om en bij de 108 jaar, waarvan het niet zeker is dat je die levend terugziet...het zijn telkens emotionele momenten...maar zo is het leven hé...afscheid nemen en elkaar terugzien...als je in twee werelden en twee culturen leeft... Belgium, here I come, .... het volgende bericht als ik weer thuis ben...Inch Allah...
Kleine kindjes zijn zo lief, maar ook vermoeiend !
Mijn schoonzus, die in Larache woont, is hier met haar 2 kleine kindjes; Zainab, een meisje van 3 jaar en een jongetje Adam van 13 maanden. Zij woont in Larache op een dakappartementje bestaande uit een slaapkamer, een keuken, een klein badkamertje en een groot dakterras. Zij zit daar het ganse jaar door op het dak met haar twee kindjes, terwijl haar man, die schilder is, gaan werken is. Zij mag alleen niet buiten van haar man, dus zij komt misschien enkel op zondag eens buiten als hij tijd heeft, of maakt om eens met haar en de kindjes te gaan wandelen. Ik wist dat zij voor twee maanden naar hier kwam met de kindjes, om nog eens te genieten van de mooie natuur en de berglucht, die haar geboortedorpje biedt. Ik heb dus voor haar kindjes een plastiek kinderzwembadje meegebracht uit België en zwembendjes voor Zainab en een bandje voor rond haar buik. Maar ze vindt het toch zo leuk in mijn groot zwembad, ze is er een beetje bang, ook al heb ik haar vast. Dus zegt ze nu in het Arabisch tegen mij als ik haar vraag of ze met mij in het grote zwembad komt : "nee, laat mij hier in het kleine zwembad. Het grote zwembad is van jou en het kleine zwembad is van mij." Meestal versta ik haar wel, maar soms ook niet. Als mijn man in de buurt is dan is dat niet zo erg, want dan vraag ik wel aan hem wat ze zegt, maar soms verstaat hij dat kindertaaltje van haar ook niet altijd. Soms spreek ik Berbers tegen haar, dat verstaat ze wel, want mijn Arabisch is ver weg. Ik moet het dringend gaan herhalen, dat ik het wat beter ken tegen volgens jaar, als ik naar hier kom, maar ja dat is een hele opgave, want mijn geheugen is niet meer zo dederend als vroeger Maar meestal spreek Frans tegen haar en dan brabbelt ze mij na: "Qu'est que tu fait là-bas" of "Qu'est qu'il y a" of als ze gehoord heeft dat ik naar Al Hoceima wil gaan, dan zegt ze : "Moi avec toi Al Hoceima". Dat wil dus zeggen dat ze mee wil gaan, ook al verstaat ze mij niet altijd of ik haar niet altijd, toch wil ze graag met mij mee, als ik ergens naar toe ga. Maar ja da's wel normaal he, te bedenken dat die heel 't jaar op zo'n dakappartementje zit, en misschien eens een keer per week buiten komt. Haar moeder wil haar in september naar school sturen, maar haar vader wil niet. Zijn excuses zijn hiervoor, dat de school die dichtbij hun is, te duur is: 15 euro per maand. En ja voor hun normen is dat duur. En de openbare school die gratis is, is te ver weg om haar telkens te komen halen en weg te brengen als hij aan't werken is, want zijn vrouw mag niet buiten. Hij zegt het zo wel niet, maar daar komt het wel op neer. Hij gebruikt dus ook als excuus dat zij eten moet maken en met zijn zoontje moet bezig zijn, enz...haar huishoudelijke plichten dus...dus Zainab mag niet naar school tot ze 4 jaar is, terwijl zijzelf doodgraag naar school zou gaan. Maar ja hij is een extreme moslim, en meisjes hoeven niet te studeren he, die dienen toch alleen maar om te trouwen en hezt huishouden te doen!!! Ik heb soms echt compassie met mijn schoonzus en haafr kindjes, maar ja wat kunnen wij er aan veranderen, als zij zelf niet opkomt voor haar rechten, en als zij zich laat doen en zich daarbij neerlegt ....Jezus...ik zou het echt niet kunnen opbrengen... En Adam, van 1 jaar kende mij dus niet meer...wat normaal is...de laatste keer dat hij mij zag was in de paasvakantie. Terwijl hij anders nooit mensen ziet, ocharme, werd hij nu ineens overstelpt door 10 mensen, allemaal ooms en tantes die hem willen pakken en kussen, terwijl hij eigenlijk niemand anders kent dan zijn vader en moeder en zusje... Dus heb ik mij in het begin wat afzijdig gehouden en hem stilletjesaan aan mij laten wennen. Maar ja, mijn zwembadje is zo leuk hé...en hij begint zijn eerste stapjes te zetten, nog wel aan de hand, maar het begint...en ik heb een mooi groot terras om op rond te kruipen en op rond te wandelen he. Dus nu ziet hij mij graag...en knuffelen doet hij zo graag... en kushandjes gooien heb ik hem ook geleerd en dan doet hij dat ook nu....echt schattig. En het is een echte kusser hé, heel de dag geeft hij kusjes, aan de tafels en de stoelen, aan de mensen, aan de muren en de vloer, zelfs aan het zwembadje en aan het water... En zwemmen dat hij kan,als een kikker in dat klein zwembadje...En hij is gek op mij, want als ik naar daar ga (naast de deur bij mijn schoonouders, waar ze overdag meestal zijn), dan zeg ik : "Adam dada" en dan staat hij recht en vliegt naar mij om te gaan wandelen, langs de tuin, naar mijn huis, trappen op, op het terras, en weer trapjes af...en lachen dat hij dan doet...het is toch zo schattig, zoals hij rondwandelt en er van geniet....maar het is ook heel vermoeiend en slecht voor mijne rug zo krom gebogen met hem rondwandelen....maar ik ben toch enorm blij dat ik die arme kindjes, met hun veel te strenge vader ( te vergelijken met de Taliban van Afghanistan ), een prettige vakantie kan geven. Het maakt mij zo enorm gelukkig mijn lieve schoonzus en die kindjes te zien genieten ... dat ik er soms de tranen van in mijn ogen krijg.... Ik moet haar soms bewonderen dat zij die man nog graag kan zien....die haar haar volledige vrijheid ontneemt...zij mag zelfs niet met mij gaan winkelen in Al Hoceima...dus neem ik alleen haar dochtertje mee. Maar ja zij heeft geen andere keuze hé...geen inkomen...en twee kindjes...maar ze zegt wel...had ik het van tevoren geweten...dan denk ik niet dat ik was getrouwd... en dat breekt mijn hart...want ik zie haar en die kindjes zo enorm graag...want zij is zo'n lieve vrouw....en zij heeft twee schatten van kindjes....eigenlijk verdient zij een beter leven...
Half juli was Koning Mohamed VI, hier in Al Hoceima op^bezoek (zoals elk jaar, de laatste tijd) Dus is de stad helemaal aan't veranderen, de toegangswegen zijn verbreed en vernieuwd, zeker tot aan de luchthaven. Ook de stad zelf is aan't veranderen. Men heeft het grote plein, in het centrum van de stad helemaal veranderd, maar eigenlijk vond ik het vroeger beter, en de koning is van dezelfde mening, want hij was helemaal niet tevreden met de veranderingen. Dus na het toeristische seizoen wordt het plein terug afgebroken en wordt er onder het plein een grote parking met 5 ondergrondse verdiepingen gebouwd. Ja en dat is echt wel nodig want parkeren is in de zomer wel een groot probleem in Al Hociema. De playa in het centrum van de stad is nauwelijks veranderd, maar boven de playa, in het centrum van de stad is een grote plaats vrijgemaakt voor het bouwen van een groot 4-sterrenhotel. Dit is zeker ook om het buitenlands toerisme te bevorderen en meer Europeanen naar Al Hoceima, de parel van de Middellandse zee, te trekken. De Koning zelf is ook verliefd op ons klein provinciestadje, want hij is zelf ook een villa of een paleis aan't bouwen net buiten de stad, aan de zee, net buiten de bereikbare stranden. De weg naar de andere stranden zoals Hermut en Talla Youssef is helemaal vernieuwd, breder gemaakt, met een heel mooie promenade, van het einde van de stad waar de stranden beginnen helemaal tot aan het strand van Hermut. In het begin is de promenade smal, maar hoe verder, hoe breder ze wordt, met ook parkings langs de stranden en banken en verlichting op de promenade. Het is echt heel mooi geworden. De weg is ook beter en veiliger gemaakt, met een maximum snelheid van 40 km per uur. We hadden gehoord dat het helemaal veranderd was, dus ben ik gisteren toch maar eens een kijkje gaan nemen, want volgende week komt mijn nichtje uit Frankrijk op bezoek voor 4 dagen en als we dan naar Al Hoceima gaan, moet ik toch weten wat we daar na de veranderingen te verwachten hebben hé ; Maar ik ben blij met de veranderingen, want het is echt mooi geworden en je kan er nu echt een prachtige kustwandeling maken. Alleen mochten er wat meer drankgelegenheden zijn langs die nieuwe kustweg, maar ja dat zal nog wel komen zeker, want begin juli was de weg zelfs nog niet helemaal klaar. En half juli is de koning zelf de weg komen openen denk ik, en de veranderingen in ons stadje komen bekijken. Ik geloof dat hij toen een week hier geweest is, maar heel zeker weet ik het ook niet want ik woon 40 km van Al Hoceima en ik ben er niet naartoe gegaan toen de koning er was, want dan is het er veel te druk. Ik vind het er in de zomer al druk, met al die Europees-Marokkaanse toeristen, dus laat staan als de koning er op bezoek is, want Koning Mohamed VI is hier heel geliefd bij de plaatselijke bevolking. , wat niet kan gezegd worden van zijn vader, de vorige koning die hier zelfs nooit geweest is. Ik ga ook heel graag naar Al Hoceima, maar liever buiten het toeristische seizoen, dan is het er niet zo druk, en wordt je niet zo nerveus van het drukke verkeer heen en terug naar de stad En in de zomer is de stad ook wel overbevolkt, met al de Marokkanen, die vanuit Europa terugkomen naar hun geboorteland om hun familie te bezoeken en tevens er hun vakantie door te brengen. En dan te bedenken dat wij vroeger, voordat wij ons zwembad hadden, bijna elke dag naar het strand van Hermut of Talla Youssef reden in Al Hoceima...dit jaar ben ik er zelfs nog niet geweest...ja gisteren even met de auto er langs gereden, om te zien wat er veranderd is. Naar het centrum van de stad ga ik meestal wel een keer per week om eens te winkelen en om te veranderen van omgeving, want hoe goed ik het thuis met met mijn zwembad ook heb, toch wil je wel eens iets anders he, buiten komen ( ik zit meer buiten dan binnen) maar ja je begrijpt wel wat ik bedoel hé, verandering van omgeving....
De nieuwe brug in Beinti is al een jaar geleden afgewerkt. Maar ja toen was ik niet hier. De brug is veel steviger met grote stevige steunpilaren, maar ik vond de vorige brug mooier.
, dus maar stilletjes rijden hé 
. Kijk maar ...
Maar ja, liever dat dan 150 km omweg doen zeker !
In donkerblauwe pakken met op de rug in rode leters politie geschreven (maar het staat er vrij klein op). Wel een gek zicht, de politie op quads, maar ja ze gaan met hun tijd mee 
In het Noorden van Marokko heeft het noodweer toegeslagen. De regen valt er al 2 weken met bakken uit de hemel. En men voorspelt nog heel de week regen, tegen 100 liter per m². De rivierbedding van de rivier Nekor, die 50m breed is of meer ( ik ben niet zo goed in het schatten van afstanden) en waar misschien een halve meter breed water in loopt, dat tot aan je enkels reikt, stroomt nu over. De mensen (waaronder mijn schoonbroer), die daar groenten kweekten hebben niets meer want alles is overstroomt. De rivier is nu tot de rand gevuld en de brug is verzakt. Verschillende bruggen tussen Al Hoceima en ons dorp, dus over 40 km zijn verzakt. Er rijden geen vrachtwagens, bussen, taxi's of auto's meer. Verschillende delen van de weg tussen Bni Boyage en Beinti is verzakt of in de rivier weggespoeld. De mensen kunnen zich nog enkel te voet verplaatsen.
Maar nee, da's de beste auto die er bestaat...die heeft ons al 6 jaar zonder problemen naar Marokko gebracht en iedere Marokkaan wil zo'n auto...ook al is die zo oud...
, maar ja dat hoort erbij hé, zon, zee, wind...
het volgende bericht als ik weer thuis ben...Inch Allah...
Ik heb soms echt compassie met mijn schoonzus en haafr kindjes, maar ja wat kunnen wij er aan veranderen, als zij zelf niet opkomt voor haar rechten, en als zij zich laat doen en zich daarbij neerlegt ....Jezus...ik zou het echt niet kunnen opbrengen...
