Zondagmorgen rond een uur of 10 zijn we dan vanuit Beinti richting Tanger vertrokken. Rond 17u waren we dan in Tanger. Tickets voor de Fast Ferry naar Tarifa gaan halen, paspoorten af laten stempelen bij de politie aan de andere kant van Tanger, want in de zomer is het te druk en kan de havenpolitie dat allemaal niet aan, dus hebben ze daarvoor een speciaal park geopend. Dan naar de haven en aanschuiven...er was veel volk, iedereen wou terug naar Europa...ja Marokko loopt leeg tegen eind augustus... Gelukkig is er elke 2 uur een fast ferry naar Tarifa, dus die van 7 uur was al vol voordat wij erop konden, dan was er onmiddelijk een andere en daar konden we ook nog niet bij, maar bij de 3e hadden we geluk en konden we mee. En dan te weten dat op zo'n grote fast ferry 280 auto's binnen kunnen parkeren.
Allez, om 11u lokale tijd waren we onderweg naar Tarifa, aankomst in Spanje om 0u45 en eer we van de boot en door de douane waren was het al 1u30, een klein half uurtje rijden naar ons favoriete hotel onderweg naar Algeciras, Meson de Sancho...gesloten...volzet... Dan maar verder naar het volgende hotel...heel duur, maar ja we waren moe en het was al half drie en we hadden nog 2400 km voor de boeg, dus toch maar genomen en een paar uurtjes gaan slapen.
's Morgens om 9u vol goede moed vertrokken, maar we waren nog maar een half uur onderweg en nog niet eens in Malaga of Mohamed zei dat het stuur zo zwaar werd, dat hij bijna niet meer kon sturen en de motor was warm, de eerste afrit eraf...en gestopt ...ja ja... de distributieriem was eraf gelopen en er was een rondel afgebroken...dus daar stonden we weer in panne, maar gelukkig was het maandag... dus nog maar eens Mondial Assistance opgebeld en een depannagewagen laten komen...en ja tegen 13u was de depanage daar en tgen 13u30 waren we in de garage...siëtsta tijd... dus de stukken die ze nodig hadden konden ze pas om 16u bestellen...
We zijn dan maar gaan eten in een restaurantje in de buurt en dan nog wat gaan wandelen en tegen 17u nog eens gaan kijken in de garage...nog altijd geen stukken...binnen een uur en half zouden de stukken er zijn. Oke nog wat gaan wandelen...en ja tegen 18u was de wagen klaar, maar de uitlaat maakte ook lawaai en bij nader nazicht kwamen ze tot de vaststelling dat ze dat toch niet konden lassen, dat er een ander stuk op moest... ja ... en dat stuk zou dan pas de volgende dag geleverd worden... , maar gelukkig werd het toch nog onmiddelijk geleverd en was dat euvel ook weer verholpen.  Ja, zeg het wordt tijd dat we een nieuwe of een nieuwere auto kopen, want die Mercedes 190 is al 17 jaar oud, en ik weet niet hoeveel kilometers die al gedaan heeft want de kilometerteller is ook al minstens 2 jaar stuk...en die auto gaat de laatste 3 jaar al 3 x per jaar naar Marokko en terug... en er staan al meer dan 357000 km op, dus ik denk dat je er gemakkelijk nog 200 000 km mag bijtellen. De verwarming is stuk, de zetel van de chauffeur is stuk...de rechterzijspiegel staat op half zeven, door de wind en kan je niet meer regelen...
We zijn in het heengaan en het terugkomen in panne gevallen...dus we zijn echt wel toe aan een nieuwere auto ...nietwaar schat???
Maar mijn man denkt er anders over : Maar nee, da's de beste auto die er bestaat...die heeft ons al 6 jaar zonder problemen naar Marokko gebracht en iedere Marokkaan wil zo'n auto...ook al is die zo oud... jij kan een nieuwe auto kopen als je wil, dan breng ik die Mercedes naar Marokko en laat die daar helemaal reviseren en vernieuwen en dan is dat de beste auto die er bestaat en dan kan die nog zeker 20 jaar mee... Ongelooflijk hoe iemand zo verknocht kan zijn aan zijn oud krot...
... Dan mag hij de volgende keer alleen vertrekken met zijn krotje....

Maar eind goed, al goed... we zijn goed thuisgeraakt in België... en mijn zoon is geslaagd voor zijn herexamens.. . het weer mocht in da Belgiekske wel wat beter zijn ...  want van die grijze hemel, als je dat blauw van Marokko gewoon bent ... word je gewoon depri...maar ja dan zullen we maar wassen en strijken en poetsen ...he...

29-08-2008 om 16:03 geschreven door Nicole Beinti