Ik ben Nancy De Meulenaer
Ik ben een vrouw en woon in Oostende (België) en mijn beroep is Medische pedicure, Permanente make up.
Ik ben geboren op 10/11/1961 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, Water aerobics, Muziek en lezen.
Hierbij verwijs ik naar de rubriek, Voorbereidingen voor vertrek, daar er bij een vertrek meer komt kijken dan men denkt
Een interessant adres?
Vertrek van Doha, Qatar naar Singapore
30-10-2014
Halloween
Eenmaal per maand komen de Vlaamse dames en heren samen voor " Tussen pot en pint " een gezellig samenzijn onder Vlamingen, dit telkens bij iemand thuis, waar een pintje gedronken wordt en een hapje geserveerd wordt. De vorige keer en eigenlijk de eerste keer van het nieuwe seizoen, was het bij Ilse die samen met Yolande hun jaarlijks terugkomende Frietjes met stoofvlees serveerden. Dus werd onder de leden de vraag gesteld wie het samenzijn van Oktober zou organiseren.
Daar wij op een appartement wonen en niet zoveel personen kunnen herbergen, konden wij dit niet organiseren, een andere kandidate Kim heeft een klein meisje van acht maanden en woont wel in een groot huis, maar zag het niet zitten om dit alleen te organiseren, dus besloten Kim en Ik om de handen in elkaar te slaan en het in de loop van de week eens samen te bespreken wat en hoe wij iets konden in elkaar steken. Dit is ook één van de redenen dat ik niet veel tijd gehad heb om onze blog bij te houden, want ik ben enkele malen naar de andere kant van Doha moeten gaan om de voorbereiding van ons thema, wat uiteindelijk het Halloween feest geworden is, mee te helpen treffen. Hier in Qatar is het niet zo simpel om een Halloween decoratie of iets anders te vinden, ze kennen dat hier namelijk niet, en als er dan iets in de winkels ligt, moet je er als de kippen bij zijn, want het is zo uitverkocht, aan de andere expats. Maar met een beetje goede wil en veel winkels aflopen hebben we toch het een en ander gevonden. Je ziet hier namelijk geen Arabieren die zich verkleden in monsters, zombie of spook, laat staan dat ze zich eens gaan laten schminken, een beetje van het goede teveel. Op de compounds wordt er wel voor de kinderen trick and threat georganiseerd, maar dat is dan ook een stuk westerse wereld. Er zijn zelfs expats voornamelijk UK en USA die hun versieringen van thuis meebrengen, om dit feest op te luisteren, zo hebben we gevels gezien die als een waar kerkhof versierd waren, met grafzerken en de hele rimram. In de winkels vindt je in plaats van Halloween decoratie, al volop kerstgerief, dat doen en kennen ze hier dan wel. Stel je de kerststal met al zijn attributen inclusief de kunstmatige sneeuw voor in een omgeving waar het overdag nog vlotjes dertig graden wordt.
Wij besloten dus via Madam Google eens te gaan zien wat wij allemaal konden doen en maken, want onze drijfveer was, alles zelf doen en maken met verse producten van broodjes en hapje, en niet te vergeten de traditionele Pompoensoep, via onze Google madam hebben wij mooie versieringen voor eitjes, cakes, worstjes en dergelijke meer gevonden, teveel om op te noemen, je vind er werkelijk zeer mooie dingen. Alleen spijtig dat we geen droogijs te pakken konden krijgen, want dat is ook zo'n specialleke.
De voorbereidingen nam heel veel tijd in beslag, voor mij was het telkens een behoorlijke verplaatsing die ik met onze driver moest maken, gelukkig is dit een zeer correcte man, en op Dinsdag 28 Oktober hadden we alles in huis en besloten om een deel te verdelen zodat op Woensdag Kim de Soep kon maken, kippen kon koken voor onze bouillon en kipsalade en de appelcake kon bakken en de tonijnsalade kon klaarmaken. Want met een klein kindje is het niet allemaal zo simpel. Ik van mijn kant had mij verbonden aan de krabsalade, preparé, de eieren koken, Mayonaise maken ( zelfs dat moet vers zijn ), Tiramisu ( Met alcohol ), cupcakes en gewone cakes bakken, daar ben je wel een Woensdagmiddag mee zoet.
Op Donderdag staan we er niet alleen voor, Kim haar Stefaan en mijn Harry, hebben speciaal vandaag een extra vrije dag genomen om ons te helpen alles af te werken, de groenten nog te snijden, een eiersalade te maken, de broodjes te smeren en de nodige versieringen aan te brengen, zowel aan het eten als aan het huis, voor de duidelijkheid, het feestje heeft plaats in de tuin van Kim en Stefaan. Je stat versteld van de tijd die een goede voorbereiding en organisatie in beslag neemt. Dan komt het orgelpunt, onszelf versieren, een opgave waar Stefaan geen moeite mee heeft, maar Harry des te meer. We hebben hem voor de gelegenheid een Indisch pak gekocht, maar dat maakt het plaatje niet compleet, de schmink moet en zal erop. het resultaat is schitterend, en tegen 18u30 zijn we klaar en de eerste gasten kunnen komen vanaf 19u00, dus meer dan op tijd. De vraag was gesteld om het thema te respecteren, en zoveel mogelijk verkleed te komen, maar daar is nogal wat tegenkanting op gekomen, dus wisten wij niet goed wat wij moesten verwachten.
Het is een schitterende avond geworden, bijna iedereen had zich voor de gelegenheid in een passende outfit gestoken en de mannen hadden zich niet ontzien van een laagje make up. wij hadden een prijs voorzien voor de mooist verklede en die prijs is naar een Captain Jack Sparrow gegaan. Zeer geslaagd.
Wij hebben over onze organisatie hele goede commentaren gekregen, wij maren met een twintigtal deelnemers, en de afwezigen hadden volgens de voorzitster op de Facebook pagina van de Vlaamse dames en heren in Qatar, veel gemist, één van de betere organisaties. wij vieren zijn zeer tevreden over de commentaren, het heeft veel bloed zweet en tranen gekost, maar het was de moeite waard. Met dank aan Kim en haar man Stefaan, onze mede organisatoren.
Weeral een tijdje geleden dat van ons nog iets gehoord hebben, dat komt ervan als je een redelijk druk sociaal leven hebt opgebouwd. In één van onze vorige artikels kon je lezen dat ik lid ben van de Tuesday Ladies Group, afgekort TLG, de afkorting die ik hier voortaan voor ga gebruiken. Samen met een groep dames zijn we op 22 Oktober op bezoek geweest naar het Islamitic Museum of art. Het museum is een recentelijk gebouw ontworpen door een Fransman en meet een klein beetje verbeelding zie je hier een Qatari vrouw in gekleed in de traditionele Habaya.
De binnen architectuur is heel modern dit in tegenstelling tot het museum van Sjeik Faisal dat we onlangs bezocht hebben wat meer in de traditionele Arabische stijl gebouwd is. Het Museum of Islamitic Art herbergt een ware schat aan kunstvoorwerpen, die ieder op zich te maken hebben met de Arabische cultuur. Het Museum is gelegen aan de Corniche, zowat de bekendste weg in Doha, die van begin tot einde langsheen de baai loopt. Het museum in gebouwd op een schiereilandje en geeft een prachtig zicht op de stad en de Arabisch Golf.
Vanaf de parking waar je aan je wagen wordt opgepikt met een golfkarretje ( Vrij normaal in Doha ) gaat het met een lift omhoog, waar je op een soort brug terecht komt die volledig over het water is gebouwd, in de tuinen van het museum vindt je dan ook heel veel vijvers met fonteinen en andere waterpartijen. Elke eerste Zaterdag van de maand is er op het domein van het museum een markt, dit enkel van Oktober tot Mei, wegens de hoge temperaturen tijdens de zomermaanden.
In dit museum vind je dan ook de kleinste en grootste Koran ter wereld, het verhaal volgens de overlevering gaat over een man die naar de koning ging met een minuscuul boekje als geschenk, waarin hij de volledige Koran geschreven had. toen de Koning zijn geschenk in ontvangst nam, werd hij zo kwaad op de man omdat die het aandurfde met zoiets minuscuul naar zijn koning te gaan, dat hij hem wou laten onthoofden. De man kreeg echter nog een tweede kans, en toen hij later opnieuw naar de koning trok, had hij van iedere bladzijde van de Koran en dat zij er zo'n 6000, een schilderij gemaakt. Zo is de kleinste en grootste Koran ter wereld ontstaan, in dit museum hangt er één van die schilderijen en is ook het kleine boekje te bewonderen.
Ook kan je een zeer mooie Perzische tapijten te bewonderen, zoals bidtapijten, tapijten waar je niet op mag lopen die normaal dienen als muurdecoratie en ook het ( althans de Qatari claimen dit ) het grootste tapijt ter wereld.
Zo krijg je een idee dat elk stuk dat hier hangt een traditionele waarde heeft, dat de uitrustingen en sierraden nog door koningen en sjeiks zijn gedragen, dat er een binding is met Iran en Irak, door de vele kunstvoorwerpen uit beide landen, en door de gidsen die ons door het museum en de kunstcollectie loodsen, waarvan één een Qatari vrouw is ( Want een man mag in een officieel staatsgebouw geen vrouwelijke groep gidsen ), en waarvan de andere een Iraki is.
Wij gaan nog niet teveel uitweiden, daar onze eerste bezoeker die een trouwe volgster is van onze blog, op komst is en wij met haar zeker dit museum gaan bezoeken.
Zoals gewoonlijk als je iets zoekt wat in het boek staat, dat er zou moeten zijn, dan is het in Qatar er weer niet ,ze zeggen dat er veel te doen is in Qatar maar dat je goed moet zoeken, zoek maar wat als het er niet is .Dus weer geen kasteel en we zitten bijna zonder benzine, volgens Harry is er in elk stad een pomp ,ik zie er geen en de meter gaat altijd maar lager en ik ga niet duwen hoor. Volgens het boek moet er eentje in Al Ruwais zijn , maar in de boek staat ook dat er een kasteel of fort moet zijn en dat is er ook niet. Dus een stukje terug en daar in dat klein stadje moet het zijn, dus wij er rond gereden en hoe kan het anders, niets gezien dat op een tankstation lijkt .
We belanden in een soort van industriepark of iets dat er op moet lijken en vragen het aan een man die net de straat oversteekt om naar de moskee te gaan, op de autoradio was het juist de " call to prayer " en dan heb je kans mensen op straat aan te treffen. O ja, zegt hij, kijk daar waar die bus staat geparkeerd, daar moet je zijn, dus wij kijken en ik zie in de verte een paar containers staan, als dat een tankstation moet voorstellen. Dus rijden we er naar toe, en ja, je kan er benzine krijgen in een container je kan het zo zot niet bedenken hoor, of het is hier, nu ik geef er niet om zolang ik maar niet moet stampen.
Volgetankt voor een tien Euro, en we vragen ons af wat nu we gaan doen, we besluiten langs de kust terug rijden, en proberen een mooi plaatsje te vinden wand ik heb de picknick weer bij dan kunnen we eten ,zo gezegd zo gedaan ,op de weg langsheen de kust steekt ons een auto voorbij, en ik zie dat er een valk op de schouder van de man zit ,dus ik zeg tegen Harry hier moet dat dorp zijn waar we van gehoord hebben ,dus wij achter die man de woestijn in, eerst iets dat op een baan moet lijken en dan zand en stenen ,geen dorp maar wel veel Arabieren die hier hun valk uitlaten. Dus wij maar verder en verder en nog meer stenen en stenen mijn hart zit in mijn keel als ik er aan denk dat je hier maar een paar banden kapot moet rijden, wat dat is hier in de middle of nowhere . Dus ik kan je we zeggen dat Harry zeer voorzichtig rijd en dat ik zeer blij ben dat we er uit zijn en de baan terug op rijden hoor ,nu naar een stukje strand . En ja hoor daar wat verder is het dan een mooi strand aan een resort je zou zeggen wat komen mensen hier zoeken, misschien de rust ik weet het niet hoor ,nu met de auto het strand op en tot naast de laatste parasol, als er dan straks een Arabisch gezin moest komen hebben die geen last van ons, onze tafel en stoelen opgezet en op ons gemakje gegeten en dan wat lezen en lekker lui zijn tot de zon onder gaat en het te donker word ,ik moet echt een lanp hebben hoor, het kaarsje alleen is niet genoeg, dan naar huis en het weekend is weer voorbij.
Woensdag ga ik met de Tuesday ladies group ( afgekort TLG ) naar het Museum of Islamic Art. dus volgende keer gaan we het daar eens over hebben.
Het oktoberfeest is hier een grote traditie dat elk jaar terugkomt ook omdat er hier in Qatar veel Duitse firma's gevestigd zijn en zo ook veel Duitse mensen wonen. Het feest op zich is zoals je zou zeggen eten en drinken zo veel je binnen krijgt ,veel van die firma's betalen dan ook alles, en anders zoals wij betaal je een vaste prijs voor je eten bij het bestellen van de plaatsen. Wij hebben dat gedaan via de Nederlands groep, wij dachten dat zou wel eens leuk zijn om eens mee te maken , drinken daar kan je binnen bonnetjes voor kopen maar je moet weten dat voor 1 glaasje wijn in een plastieken beker kost het 50QR dus dat is 10 en voor een halve liter bier 60QR dat is dan zo'n 13.5 . Zo heb je een idee, de alcohol is hier niet toegelaten alleen in de internationale hotels dus en het is wel zeer duur .
Van dat het duur is daar niets van te merken hoor , zie ze maar drinken het kan niet op ,later op de avond zie je ze ook een voor een afvallen of zelf ruzie maken over dit hun pint nu wel of niet,is wel zeer grappig om alles zo af te zien ,maar je moet wel zeggen de band is een zeer goede Duits groep is en die kan wel wat zingen hoor en de zaal meetrekken ,het is dan ook de eerste keer dat ik terug op de bank sta om mee te dansen ,a ja op de tafel mag niet ,het is ook de eerst keer dat we tot 00.30 zijn uitgegaan ,ik vroeg zelf aan de taxi of hij ooit wel sliep maar ik denk dat die mannen het deze avond wel druk hebben ,het is hier ook verboden om te rijden ook al heb je maar een pintje op en daar zijn ze zeer streng om. Gepakt worden wegens rijden onder invloed is gegarandeerd de gevangenis in.
We hebben een zeer fijn avond ook al pasten we niet in de groep we kunnen nog altijd op ons twee plezier maken als het moet .
We zijn vorig week met mijn nieuwe Engels vrienden iets gaan eten ,en het was dat ook voor Harry de eerste keer dat hij deze mensen zag en daar waren we meer welkom dan bij de groep waarmee we naar het Oktoberfeest gegaan zijn,ik zal daar ook een paar foto s van bij zetten. Ik weet wat velen onder jullie denken, amai die doen daar niets anders dan eten en drinken ,maar als je weet dat Harry elke dag om 4 u op staat om, om 5 u te vertrekken en om 6 u te begingen tot 18 u en dan nog een uur rijden, dan is het 19 u als hij thuis is, dan eten en de dag is gepasseerd, en als je dan in het weekend eens iets anders wilt doen, dan ontdek je dat er hier niet zo veel te doen is, of het is in een Internationaal hotel en dan ga je daar dan maar heen ,ik heb mijn sociaal leven uitgebouwd en ik wil ook dat hij daar bij hoort ,dus dat is dan ook de reden om af en toe te gaan eten .
Nu het in de avond aangenaam word om eens buiten te komen kunnen we terug een avondwandeling maken en je kan zien dat de mensen terug buiten komen ,de terrasjes worden terug buiten gezet en het word echt aangenaam .Soms is de vochtigheidsgraad nog tot 80%, overdag maar tot 40%, ja het kan in de avond soms wel terug naar boven gaan en dan is het niet te doen om buiten te komen je bent direct nat ,maar er is hoop , het zal nu snel voorbij zijn de hitte. Je ziet in de winkels al het zomergerief aan solden prijzen, en de winterkledij naar boven komen. Overdag is het nog lekker warm, maar schijn bedriegt, want in tegenstelling tot overdag kan het in de avond wel zeer snel afkoelen zodat je een jas kan verdragen. Een jas, ja, daar kan ik nog inkomen maar botten met wol, maar jassen en nachtkledij met wol en mutsen en sjaals, daar kan ik niet bij .
Ik wou nog eens kijken naar nieuw badgerief maar zelfs dat vind je niet meer, alle het word nu goed maar voor de lokale bevolking word het te koud , daar er geen nieuwe bad kledij meer te verkrijgen is, heb ik in de plaats maar twee lange jurken gekocht, een mens kan toch niet met lege handen naar huis komen he.
Dus nu gaan we dan in de avond buiten en het begint nu ook al om 17.30 donker te worden dus Harry vertrekt in het donker en komt terug in het donker ,ik vind het wel gezellig met de lichtjes aan en de terrassen buiten ,ook de boten en het water zijn dan verlicht,je kan zien wij wonen wel zeer mooi en gezellig, al zeg ik het zelf, dus mooie avond wandelingen .
We zijn ook op woensdag avond terug gestart met dansen, er is hier een professionele danseres die hier les geeft en ik heb ons laten inschrijven ,het was iets dat we alle twee in België zeer graag deden ook al is het nu al weer een paar jaar geleden, we zullen wel zien of we het nog kunnen en anders leren we het opnieuw .Het dansen was zeer leuk en ja, je herinnert je dansen terug en de pasjes. Ook al is het wel terug een beetje aanpassen maar het doet toch goed dat je terug samen iets kan doen. Dit is terug voor elke week hoor .
Vrijdag gaan we naar het oktoberfeest, dit is hier een groot bierfeest op zijn Duits, elke avond twee weken lang .
Zondag gaan we nog eens op zoek naar een kasteel, het zo de richting van Zekreet moeten zijn waar we als eens naar een fort gingen kijk dus een beetje verder in die richting van het noorden we zullen zien ,ik heb de picknick bij .
Daar er blijkbaar af en toe problemen zijn met de server van onze blog, worden sommige artikels later op zijn plaats gezet. dus vergeet ok eens af en toe in het archief, links op het scherm te kijken.
Gisteren zijn we meer dan twee uur bezig geweest met het schrijven van twee artikels, die niet geplaatst geworden zijn, dus hebben we deze vanavond dan maar opnieuw geschreven en geplaatst.
De oprichtster van de Vlaamse dames en heren in Qatar, Ilse, heeft voor Dinsdag een uitstap met een geleid bezoek naar Souq Waqif gepland, zij woont hier al een tiental jaar en is dus goed op de hoogte van wat er reilt en zeilt in Qatar. wij hebben afgesproken aan de eenzame boom aan de Souq, om negen uur. de Souq is geopend van negen uur in de ochtend tot het middaguur om dan te sluiten tot vier uur in de namiddag. er blijken twee eenzame bomen te bestaan aan de souq en mijn chauffeur zet mij natuurlijk af bij de verkeerde, waardoor ik nog een eindje moet lopen om bij de juiste aan te komen, en dat in een hitte van rond de veertig graden, ja zelfs zo vroeg in de ochtend kan het hier nu nog zo warm zijn.
De Souq was vroeger de marktplaats, waar de lokale bevolking hun inkopen kwamen doen, er waren niet enkel winkels, maar je vond er ook venters die allerlei goederen te koop aanboden, je vind hier echt alles, want de traditie leeft nog verder hoofdzakelijk voor de toeristische sector, alhoewel de lokale bevolking nog regelmatig een bezoek aan de Souq brengt omdat je hier een groot aantal kruidenwinkels en kleermakers vind. Omdat de Souq een markt was vind je er ook dieren, zoals honden, katten, vissen en noem maar op. Echt geen prettig gezicht hoe de dieren gehuisvest zijn, voor zij een nieuw baasje vinden, dit in grote tegenstelling tot de nationale trots van de Qatari, hun valken en paarden, die verzorgt worden op het hoogste niveau, De paardenstallen zijn kraaknet en ze beschikken zelfs over een paardendouche. 's avonds word er elke dag een paardenshow gegeven in de Souq, dit hebben we zelf nog niet gezien en hier komen we later op terug.
Onze eerste stop is een winkel waar valken zitten, of die te koop zijn weet ik niet, maar de accessoires voor de valken in ieder geval wel, wat meteen in het oog springt is het groot assortiment kapjes die ze over de dieren hun kop zetten, wanneer de vogels op de arm zitten, of wanneer zij niet vliegen, de kapjes worden met de hand gemaakt en de prijzen lopen op tot een slordige 2000 QAR ( toch ongeveer een 400 euro ), veel van de kapjes worden verkocht als souvenir aan toeristen, die er dikwijls een houten valkenkopje bijkopen, om thuis het kleinood mooi tot zijn recht te laten komen. Er is hier in de Souq in Doha, de grootste en meest bekende valkenkliniek ter wereld, menig valkenier komt van overal ter wereld hier naartoe met zijn valken, het is daarom dat sommige valkeniers, vooral Arabieren, een redelijk grote som bijbetalen om met de valk op de arm in het vliegtuig te kunnen, dit om de vogels toch maar niet in kooien te moeten vervoeren.
Wij lopen door de kleine en smalle straatjes van de Souq, en Ilse legt ons uit waarvoor de reuze kasserollen die overal in de winkels verkocht worden, waar een plaatselijk gerecht in bereid wordt dat soms tot zeven uur lang moet garen. het heeft een beetje weg van een Tajine uit Noord Afrika.
Verderop zijn er een aantal kleermakers die traditionele Arabische kleren maken, dit zowel voor mannen en vrouwen, als je zin hebt om een uit te pakken op een feestje en eens speciaal gekleed te gaan, koop typisch Arabisch hoofddeksel, en laat je gewaad op maat maken, daaronder met je blote voeten in open sandalen en je bent gegarandeerd de blikvanger van het feest.
We lopen verder en komen voorbij enkele winkels waar ze handgeknoopte Arabische en Berber tapijten en matten verkopen, Matten en tapijten zijn niet hetzelfde, een mat ligt op de vloer, een tapijt hangt aan de muur.
Ook zijn er in de Souq talrijke kruidenwinkels te vinden, waar alle soorten, zelfs voor ons, onbekende kruiden te verkrijgen zijn, ook kan je hier stenen en kruiden voor de shisha pijp vinden. wij stappen het bekendste winkeltje binnen, je ziet op de foto een mand met allemaal verschillende kleuren, dit zij gewoon allemaal curries die in je potje gemengd zijn en waardoor je een veel krachtigere curry krijg dan degene die wij kennen, ook liggen er veel soorten noten en gedroogde vruchten.
Het hoogtepunt van het bezoek aan de Souq is het bezoek aan het kleine winkeltje van de laatste parelvisser die Doha rijk is, heden ten dage wordt er niet meer op parels gevist. met de komst van de gestimuleerde parel, met name de zoetwaterparel, die veel goedkoper is dan de enige echte zoutwaterparel. Het parelvissen was vroeger een niet ongevaarlijke beroep, het ging dikwijls al mis voor de duikers nog maar in het water waren, hun oren werden dichtgemaakt met warme was, om hen tegen de druk van het water te beschermen, dan werd er een touw rond hun middel gedaan om ze later terug op te trekken, en dan kregen ze een zware steen rond hun onderbenen gebonden, die ervoor moest zorgen dat ze zo snel mogelijk op de zeebodem terecht kwamen, ze kregen een mandje mee en dan konden ze er aan beginnen. ze werden niet betaald per oester of parel die ze vonden, maar per duik, dus hoe meer je naar beneden ging op een dag en met een volle mand naar boven kwam, hoe meer je verdiende.
Aan het eind van de dag, bij het invallen van de duisternis, was de dagtaak nog niet ten einde, dan was het tijd om de oesters open te maken en de buit van de voorbije dag te bekijken. op de foto's in dit artikel, welke ik normaal niet mocht nemen zie je duidelijk de steen die de duikers rond hun benen gebonden kregen en die menige verminking heeft veroorzaakt, en zie je hen ook op dek de oesters opensteken. in het winkeltje kan je nog steeds souvenirs krijgen en ook mooie parelkransen kopen, natuurlijk zijn dit zoetwaterparels. Voor alle duidelijkheid, de duiken gebeurden zonder enige vorm van ademhalingstoestel, adem inhouden tot je terug boven was, of anders verzoop je.
Het volgende bezoek aan de Souq zal op een avond zijn, zodat wij ook eens de paarden en valken shows kunnen bekijken in hun volledige traditionele outfit, dit lijkt ons ook eens de moeite, nu het wat koeler wordt, kunnen we er terug aan beginnen.
Daar Qatar een schiereiland is, heeft het ook maar één landgrens, en dat is die met Saoedi Arabië, de weg daar naartoe is een mooie maar verlaten autoweg, je waant je op bepaalde momenten in niemandsland, wel veranderd het landschap onderweg. het landschap wordt minder rotsachtig en de zandpartijen nemen toe. je komt aan de grens zonder er eigenlijk besef van te hebben, plots is ze daar als een goed omheinde vesting, uit het niets, geen dorp, enkel een tankstation en een paar huizen, of die bewoond zijn valt te betwijfelen. Dus niets te zien, voor de zoveelste keer, het lijkt wel of wij altijd naar het verkeerde rijden, of is er echt zo weinig?. Naar Saoedi ( zoals het hier genoemd wordt ) kunnen we vandaag niet omdat Harry zijn Qatari ID binnen is voor vernieuwing en voor het verlengen van zijn werkvisum, dus zal dit waarschijnlijk voor een andere maal zijn. Saoudi verschilt echter redelijk veel van Qatar, in de zin dat dames hier in het openbaar met bedekte armen en benen moeten lopen, ook moeten zij een sjaal of hoofddoek dragen, het is in Saoedi redelijk wat strenger dan in zijn oostelijk buurland Qatar
Na een koffie besluiten we richting Dukhan uit te rijden, ditmaal vanuit zuidelijke richting, gisteren kwamen vanuit het Oosten, onderweg trekt een groep tenten die in de verte staan onze aandacht, daar de autowegen hier omheind zijn kunnen we zo direct niet dichterbij en Harry steekt de autosnelweg over naar de middenberm om een paar foto's te nemen, er is toch weinig of geen verkeer. vrij normaal hier de autosnelweg te voet oversteken, doe je dat bij ons, heb je geheid problemen. hier zit je rustig te wachten op de vangrail tot er een groot genoeg gat is om over te steken. hierna zetten we onze weg verder naar Dukhan, hier rijden we duidelijk door olieland, het landschap wordt doorkruist met pijpleidingen, die van boortoren naar pompstation en vandaar naar de raffinaderijen gaan. Plots zien we voor ons een kleine vrachtwagen rijden, met in de laadbak een viertal kamelen, hoe ze die erin gekregen hebben, ons een raadsel, maar de dieren zijn het blijkbaar gewoon, want ze zijn opvallend rustig, de chauffeur van het vrachtwagentje krijgt het in de gaten dat wij hiervan een paar foto's willen maken, hij vertraagd zodat wij de tijd krijgen om een paar unieke foto's te nemen, die we U niet gaan besparen.
In Dukhan was het de bedoeling te gaan picknicken op het strand, maar door het begin van de EID, wat hier goed is voor een aantal dagen verlof, is het ontzettend druk op het publieke strand, maar van de westerlingen is er geen enkel spoor, die zitten dus elders, daarop besluiten we even verder te rijden naar Zekreet, om daar te picknicken, het is ondertussen al vrij laat in de namiddag, en de maag begint toch stilaan te protesteren. In Zekreet nestelen we ons op het strand, vlak aan de branding, ditmaal is het niet meer op de grond dat we moeten eten, want zoals eerder geschreven, hebben we geïnvesteerd in een campingtafeltje. Enkel de fles wijn ontbreekt nog ( dat is hier ondenkbaar ), want voor de rest is het een prachtige afsluiter van een mooie namiddag en het begin van een prachtige avond, wij genieten van de ondergaande zon, en houden de andere bezoekers een beetje in het oog, eentje die sukkelt met het rechtzetten van zijn tentje dat moet dienen als kleedkamer voor de madam, een vijftal arbeiders die na de dagtaak, met de vrachtwagen van de firma, gauw nog even in zee komen baden, om daarna naar hun accommodatie te rijden, en rond een uur of acht ouden we het ook voor bekeken en zetten we koers richting Doha.
Deze avond en nog tot Dinsdag, is er elke avond vuurwerk vanop Katara, wat wij hier vanop de Pearl kunnen zien, en dus genieten we tijdens een kopje koffie of thee op het terras van Havana Café, van het prachtige vuurwerk op Katara.
Daar we beperkt zijn in het aantal foto's die wij in een artikel kunnen toevoegen, namelijk 18, en wij de jullie de foto's van het museum niet wilden onthouden, was er geen mogelijkheid om de foto's van de woestijn rond Zekreet en de film set in het artikel te plaatsen.
Daarom plaatsen wij in dit apart artikel de foto's van Zekreet en de film set. vergeet het voorgaand artikel niet te lezen om te weten waarover dit gaat.
Tijdens één van de bijeenkomsten van de " Tuesday Ladies group " waar telkens een ander Qatari onderwerp behandeld wordt, is het ditmaal een medewerker van een onbekend museum in Qatar die ons het museum komt voorstellen, Dr Nabil Arafa van het Sjeik Faisal Museum is onze spreker, Dr Arafa is lektor in de Arabische geschiedenis. Het museum herbergt een private collectie kunst en antieke voorwerpen, ook zijn er meer hedendaagse zaken te vinden zoals een zeer indrukwekkende collectie voertuigen en antieke vaartuigen die tentoongesteld staan. Er wordt een uitstap gepland met de groep naar dit museum, op 15 November, waarvoor ik mij laat inschrijven, samen met Harry en onze eerste Belgische bezoeker, Linda.
Maar omdat ik mijn enthousiasme eigenlijk niet kan bedwingen, plannen we toch eerst een zelf te gaan kijken of dit weer niet overdreven is. Volgens hetgeen we op internet hierover vinden, is er geen woord gelogen, maar toch even zelf polshoogte nemen. Dus zijn we dit weekend, de eerste dag van de Eid, het traditionele islamitisch offerfeest, samen met een Brits koppen, Geoff and Janet, het museum gaan bezoeken. In één woord, indrukwekkend.
Het museum is gehuisvest in een nagebouwd Arabisch kasteel, ontzettend imposant, en nog steeds aan het uitbreiden. Momenteel is men bezig een tweede kasteel aan het bouwen, naast het bestaande om de collectie oude en moderne voertuigen in onder te brengen, buiten de collectie die nu tentoongesteld staat heeft hij nog een 640 voertuigen van allerlei slag, die hij nu niet kan laten zien, dit is ons verteld door D. Arafa, die wij tijdens ons bezoek op het lijf liepen, ons herkende en ons opwachtte aan de uitgang van het museum na ons bezoek. Tijdens de Eid, zijn er in tegenstelling tot anders geen geleide bezoeken, nu is het vrij te bezichtigen en de toegang is gratis. De Sjeik is een verwoed verzamelaar van allerlei dingen, je vindt in zijn museum prachtige collecties wapens, gebruiksvoorwerpen, deuren, tapijten, waar je trouwens op loopt doorheen het ganse museum, en zoals gezegd een indrukwekkende verzameling voertuigen tot zelfs één van zijn oude privé vliegtuigen staat in het museum tentoon. zelfs de vloot oude Dow schepen ( dit zijn de schepen van de oude parelvissers ) die toebehoorde aan zijn vader staat hier tentoon in het museum, je leest het goed " in " het museum, buiten drijft er een Dow op de vijver buiten het museum. Echt een aanrader en teveel voor één bezoek, dus zal het geleide bezoek van 15 November zeker niet teveel zijn. ( Bekijk zeker de foto's )
Na het museum bezoek is het kort na de middag en Geoff zou graag eens op zoek gaan naar Film city in de Zekreet desert. omdat wij hier vroeger al eens naartoe geweest zijn en dit echter niet gevonden hebben, lijkt ons dit geen slecht voorstel, wij rijden met de terreinwagen van Geoff en Janet richting zekreet, duiken de woestijn in, en na een uurtje off road rijden bereiken we iets wat op een filmset moet lijken, een aantal stenen hutten tegen de wand van de rotsen gebouwd, het zal wel voor iets gediend hebben, en weten ook niet welke films hier opgenomen, zijn, maar het landschap laat vermoeden dat dit waarschijnlijk de Star War fimls kunnen geweest zijn, ze zullen waarschijnlijk afgewisseld hebben tussen hier en de Tunesische woestijn, waar we ooit naar de filmset van Satr Wars in de woestijn geweest zijn. hierna krijgen we toch echt wel honger, want we zijn al op weg van negen uur, en het is toch al rond drie in de namiddag, besluiten we verder te rijden naar Dukhan, ze zouden die stad beter Qatar Petroleum genoemd hebben. Dukhan is niet meer dan een paar restaurants, één Indisch en een Mc Donalds, een warenhuis en voor de rest niks dan raffinaderijen. we komen terecht in een Indisch restaurant, met twee zeer uitgebreide menukaarten, De lieve ober die wij nauwelijks verstaan, trekt een smoel alsof hij in een citroen bijt, elke keer wij iets bestellen van de kaart " No have, only chicken " is steevast zijn antwoord. dus de starter wordt " Chicken loly^pops " en de main coarse wordt een " Grilled chicken with patatoes " de patatoes blijken frieten te zijn, en de beloofde salade komt met het voorgerecht, gelukkig is de kip uitgebeend en zeker niet slecht klaargemaakt, voor ons dames een beetje te pikant, maar klagen kun je altijd. Naar een dessert hebben we niet meer durven en kunnen vragen, negen van de tien keer zou het dessert ook wel iets met kip of ei geweest zijn, maar zelfs dan lag de rekening al op tafel nog voor wij hier naar konden vragen, ook geen koffie, betalen en eruit. voor de prijs moest je het zeker niet laten, we hebben voor een twintig euro met vier redelijk goed gegeten en elk twee consummaties gedronken, pak daar maar eens mee uit in België. de koffie zijn we dan maar in een tankstation gaan drinken terwijl Geoff zijn benzinetank vulde wat hier zo goed als gratis is, 8 Eurocent de liter, ja, je leest het goed, Eurocent.
Dan zijn we stilletjes aan naar huis gereden, omdat Geoff naar de Premiere legaue wou kijken en de dag eigenlijk al vrij vermoeiend maar zeer leuk geweest, weeral twee aardige mensen leren kennen. wij maken er nog een rustige avond van, wat er morgen op het programma staat, dat zien we morgen wel.
Het einde van de zomer is in aantocht, althans dit is hoe ze het hier noemen. De temperaturen blijven nog altijd rond de veertig graden hangen en tijdens de nacht draait het nog altijd rond de dertig graden, maar dit maakt dat een mens weer eens op een normale manier kan buiten komen, zonder als een kreeft op zeer korte tijd gekookt te worden. Ik ben de fitness een beetje beu en daarom heb ik, zoals de meeste van mijn vriendinnen het opgevat om rond de Pearl te gaan wandelen, niet kuieren, maar doorstappen, om de conditie op te bouwen voor onze wintersport vakantie. mijn vriendinnen doen dit tussen vijf en zes in de ochtend, maar dat is voor mij veel te vroeg, ik ben niet de ideale ochtendmens.
Ik neem mij voor tegen tien uur te vertrekken en tegen het middaguur terug thuis te zijn, de afstand is een achttal kilometer, en voor de eerste keer moet dit op een drietal uur af te stappen zijn, dus gewapend met een flesje water, walkman en goede stapschoenen begin ik aan mijn onderneming, wonder boven wonder lukt het vrij aardig, ik bouw de nodige stops in en halverwege waar de paardenmolen staat, ja zelfs de nostalgie van de kermis vindt je terug in Qatar ( zo ver waren we eigenlijk nog nooit geweest ), stel ik mezelf de vraag wat ik ga doen, het hier bij houden en terug naar huis gaan of verder gaan tot het einde en de tocht volledig afmaken, ik besluit voor het laatste en stap dus door. Aan de andere kant van de Pearl, dus eigenlijk maar halfweg en recht tegenover onze appartementsblok, een viertal kilometer van huis ( doe je het al zwemmend is het slechts enkele honderden meter ), kom ik tot de conclusie dat mijn water op is, ik neem een paar foto's die het bewijs voor de ongelovigen vormen dat ik hier echt geweest ben en ga terug op zoek naar water. Op het laatste gedeelte van de Pearl is echter nog niet veel uitgebaat en dus moet ik wachten tot ik voorbij halfweg en bijna terug ben voor ik iets te drinken kan kopen in de " Spinney's ", gelukkig heb ik een beetje geld bij. Dit zal mij een volgende keer niet meer overkomen en ik zal voldoende water meenemen van thuis. Maar al bij al, kan ik fier zijn op mezelf, acht kilometer wandelen in twee uur, want ik ben rond het middaguur thuis, had ik zelf niet verwacht.
Tijdens het volgende weekend hebben ik en Harry dit nog eens over gedaan, maar omdat er juist tijdens dat weekend de halfjaarlijkse generator test plaatsvond, werkte de lift niet op het moment dat wij vertrokken, en zijn we de 26 verdiepingen langs de trap naar beneden gegaan, we hadden beter een half uur gewacht, want de trappen zijn echt een kuitenbijter, en dat heeft zich een paar dagen laten voelen, een beetje moeilijk te been, en vooral opstaan en gaan zitten was niet echt gemakkelijk. dit is echter verleden tijd en reeds vergeten, want ondertussen heb ik de tocht in mijn eentje nog al eens gedaan, en dit op anderhalf uur met twee ingebouwde stops, het kan dus nog sneller, iedereen verklaard mij stapelzot dat ik dit in 40° doe, maar dit is echt geen belemmering, als je maar genoeg te drinken hebt. al bij al kan ik alweer in een broek waar ik een paar maanden geleden eens naar kon kijken. ook al heb ik een druk sociaal leven met al de diners en lunches waar ik naartoe ga.
Vorige week Dinsdagochtend de Tuesday ladies group met ontbijt, Wednesday bussines lunch met een groep nieuwe vrienden ( zie hiervan ook de foto's en de mooie zichten vanop het zestiende verdiep ), die ik zowel op Zondag als Dinsdag zie ( allemaal Engelstalig ), Donderdag avond tussen pot en pint met de Vlaamse dames en heren in Qatar ( dit is onze maandelijkse bijeenkomst ), nu mocht Harry mee, voor de heerlijke frietjes met stoofvlees. En vrijdag een buffet diner van Harry zijn werk. dus lieve volgers een druk bezette week en daarom moet ik iets van fitness of beweging doen, anders hou je dit leven niet vol. Hahaha. ( Het leven van een expat vrouw is niet altijd rozengeur en maneschijn ), tussendoor vinden we zelfs nog de tijd om zelf een restaurant te gaan bezoeken. Onder meer een nieuw Spaans restaurant dat uitgebaat wordt door een Fransman ( Parijzenaar ), lekker eten en een heerlijke alcohol vrije Sangria gedronken. Want nog eens, hier op de Pearl is een alcoholverbod. Ook is een ander nieuw restaurant, Shakespeare genaamd met een heel mooi typisch brits interieur, waar we enkel een koffie gedronken hebben op het terras, met een zeer vriendelijke bediening. Waar vanaf nu ook de wekelijkse samenkomst op Zondagochtend van de Ladies of the Pearl is. Er begint hier zo één en ander te bewegen in de horeca op de Pearl, wat maakt dat we regelmatig iets nieuws kunnen proberen.
In het vorig artikel is Charly, de hond van een collega van Harry, die wij een paar dagen bijgehouden hebben omdat zijn baasje dringend voor familie aangelegenheden terug naar België moest ter sprake gekomen, in dit artikel vindt je ook de foto's van deze haarbol terug, het beestje voelde zich goed thuis bij ons, maar we zijn toch tot de conclusie gekomen dat een grote hond niet meer bij ons past.
Ik ben Harry Van Stappen
Ik ben een man en woon in Oostende (België) en mijn beroep is Technical manager.
Ik ben geboren op 10/05/1960 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
Deze blog voor ons leven en werken in het buitenland.
forum
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Vertrek van Doha, Qatar naar Singapore
