Daar Qatar een schiereiland is, heeft het ook maar één landgrens, en dat is die met Saoedi Arabië, de weg daar naartoe is een mooie maar verlaten autoweg, je waant je op bepaalde momenten in niemandsland, wel veranderd het landschap onderweg. het landschap wordt minder rotsachtig en de zandpartijen nemen toe. je komt aan de grens zonder er eigenlijk besef van te hebben, plots is ze daar als een goed omheinde vesting, uit het niets, geen dorp, enkel een tankstation en een paar huizen, of die bewoond zijn valt te betwijfelen. Dus niets te zien, voor de zoveelste keer, het lijkt wel of wij altijd naar het verkeerde rijden, of is er echt zo weinig?. Naar Saoedi ( zoals het hier genoemd wordt ) kunnen we vandaag niet omdat Harry zijn Qatari ID binnen is voor vernieuwing en voor het verlengen van zijn werkvisum, dus zal dit waarschijnlijk voor een andere maal zijn. Saoudi verschilt echter redelijk veel van Qatar, in de zin dat dames hier in het openbaar met bedekte armen en benen moeten lopen, ook moeten zij een sjaal of hoofddoek dragen, het is in Saoedi redelijk wat strenger dan in zijn oostelijk buurland Qatar

Na een koffie besluiten we richting Dukhan uit te rijden, ditmaal vanuit zuidelijke richting, gisteren kwamen vanuit het Oosten, onderweg trekt een groep tenten die in de verte staan onze aandacht, daar de autowegen hier omheind zijn kunnen we zo direct niet dichterbij en Harry steekt de autosnelweg over naar de middenberm om een paar foto's te nemen, er is toch weinig of geen verkeer. vrij normaal hier de autosnelweg te voet oversteken, doe je dat bij ons, heb je geheid problemen. hier zit je rustig te wachten op de vangrail tot er een groot genoeg gat is om over te steken. hierna zetten we onze weg verder naar Dukhan, hier rijden we duidelijk door olieland, het landschap wordt doorkruist met pijpleidingen, die van boortoren naar pompstation en vandaar naar de raffinaderijen gaan. Plots zien we voor ons een kleine vrachtwagen rijden, met in de laadbak een viertal kamelen, hoe ze die erin gekregen hebben, ons een raadsel, maar de dieren zijn het blijkbaar gewoon, want ze zijn opvallend rustig, de chauffeur van het vrachtwagentje krijgt het in de gaten dat wij hiervan een paar foto's willen maken, hij vertraagd zodat wij de tijd krijgen om een paar unieke foto's te nemen, die we U niet gaan besparen.

In Dukhan was het de bedoeling te gaan picknicken op het strand, maar door het begin van de EID, wat hier goed is voor een aantal dagen verlof, is het ontzettend druk op het publieke strand, maar van de westerlingen is er geen enkel spoor, die zitten dus elders, daarop besluiten we even verder te rijden naar Zekreet, om daar te picknicken, het is ondertussen al vrij laat in de namiddag, en de maag begint toch stilaan te protesteren. In Zekreet nestelen we ons op het strand, vlak aan de branding, ditmaal is het niet meer op de grond dat we moeten eten, want zoals eerder geschreven, hebben we geïnvesteerd in een campingtafeltje. Enkel de fles wijn ontbreekt nog ( dat is hier ondenkbaar ), want voor de rest is het een prachtige afsluiter van een mooie namiddag en het begin van een prachtige avond, wij genieten van de ondergaande zon, en houden de andere bezoekers een beetje in het oog, eentje die sukkelt met het rechtzetten van zijn tentje dat moet dienen als kleedkamer voor de madam, een vijftal arbeiders die na de dagtaak, met de vrachtwagen van de firma, gauw nog even in zee komen baden, om daarna naar hun accommodatie te rijden, en rond een uur of acht ouden we het ook voor bekeken en zetten we koers richting Doha.

Deze avond en nog tot Dinsdag, is er elke avond vuurwerk vanop Katara, wat wij hier vanop de Pearl kunnen zien, en dus genieten we tijdens een kopje koffie of thee op het terras van Havana Café, van het prachtige vuurwerk op Katara.    

Zonnige groetjes,

Nancy & Harry