Daar er op Harry zijn werk dit weekend ( lees Vrijdag ) weer eens een ploegwissel is, moest hij Vrijdag en Zaterdag zijn weekend nemen, en Zondag gaan werken, toch willen we U niets onthouden van ons leven in dit land.

Omdat er niets anders op zat dan Vrijdag en Zaterdag op pad te gaan, besloten we om Vrijdag ( hier Zondag ) naar Zekreet en Dukan te gaan, volgens hetgeen we mochten vernemen via Google Earth, moest er ergens ten Noord Westen van Zekreet een Film City en een fort liggen, ook zouden er parelwitte stranden te vinden zijn. Dukan zou dan weer een stad moeten zijn iets ten Westen van Zekreet, waar ook en dit niet alleen volgens Mevrouw Google mooie stranden zouden moeten aangetroffen worden, dus wij op weg met een volle tank en een vuile auto, want de Carwash is gesloten tijdens de uren van het middaggebed op Vrijdag.

Wij nemen de autosnelweg naar Dukan, die lekker rustig is, blijkbaar nemen ze hier na het gebed nog een rustpauze, want we hebben de autosnelweg bijna voor ons alleen. aangekomen in zekreet, wat meer weg heeft van een nederzetting dan van een dorp, rijden we richting het water op zoek naar het parelwitte strand, plotseling houd de baan op voor de zoveelste keer, en moeten we verder over piste, richting de auto's die aan de zee geparkeerd staan, als er ooit een parelwit strand geweest is, heeft dit nu een dagje verlof genomen, als je een zeteltje hebt om in te zitten, zou het nog doenbaar zijn, maar op een handdoek in het ooit parelwitte zand gaan zitten is niet aan te raden, als je goed zoekt vind je wel een plekje tussen het slijk, dat echter niets van een witte kleur weg heeft. Het zou kunnen dat de mooie stranden verderop liggen, richting het Noorden, en we beproeven dan maar ons geluk om die kant uit te rijden over de piste, na een twintig minuten over en naast het strand gereden te hebben, doemt plots uit het niets het befaamde fort voor onze neus op, gelukkig stond er een groot bord met de melding van de archeologische site van het fort, want anders hadden we over die hoop stenen gereden, want dat was het ongeveer, een hoop stenen in de vorm van een cirkel, Joost mag weten wat ze hier nog hopen te vinden, weer een ontgoocheling rijker. Niks fort, dan maar verder op zoek naar Film City.

Na nog een alf uurtje verder rijden, komen aan een gebouw van Qatar Oil, waar een bord staat dat ons vriendelijk verzoekt niet verder te rijden en rechtsomkeer te maken, weer voor de zoveelste keer iets waar we niet door mogen. Wij zijn goede Belgen en keren dan maar terug naar Zekreet ( later hoorden we zeggen dat niemand van dit bord zich iets aantrekt en gewoon doorrijden ) want Film City moet daarachter, met nog een half uurtje verder rijden liggen. Dus weer eens iets dat we naar latere datum gaan uitstellen.

Na een laatste blik op de hoop " Fort " stenen, zetten we koers richting Dukan, hier is de ontgoocheling echter compleet, de stad is opgebouwd door de ene raffinaderij na de andere neer te poten, het enige wat een beetje op bewoonde wereld moet gelijken, zijn de paar winkels en het sterren restaurant van Mc Donald, we volgen de wegwijzers " Dukan beach ", met de gedachten weer bij een parelwit strand, groot is de verbazing als we het parelwitte strand aantreffen, gelegen tussen de raffinaderijen, niet echt de perfecte locatie om te gaan zonnebaden vinden wij, er zit echter wel een pak volk van Oosterse origine, die weerom allemaal zeteltjes bij hebben, dus weer eens twijfel bij dat parelwit.

Na een hamburger van de grootste keten ter wereld, en een ijsje als dessert  dat ons ongeveer 20 Eurocent kost, zetten we koers naar huis om verder aan het zwembad te genieten van de ondergaande zon, en af te koelen van de warme dag.

Zaterdag gaan we eens bekijken hoe we moeten rijden, daar wij Donderdag uitgenodigd zijn op een samenkomst van de Vlaamse dames en heren in Qatar, een beetje andere mensen leren kennen kan nooit kwaad, en als je een adres in het donker moet gaan zoeken, kan je wel eens verkeerd uitkomen, het wordt stilaan warmer in de auto, de airco heeft het moeilijker en moeilijker, en daarom kijken we eens op de thermometer van het dashboard hoe warm het buiten we mag zijn, we schrikken ons een aap als die thermometer een vlotte 53° aangeeft, het is niet moeilijk dat de airco het bijna niet meer haalt. Ons voornemen om er een dagje strand van te maken, bergen wij hierbij op, dit zijn geen normale temperaturen meer om buiten te komen, en zeggen dat de zomer nog moet beginnen. we besluiten dan maar om een paar zeteltjes te gaan kopen voor mee te nemen op een volgend strandbezoek.

Na een akelig telefoontje vanuit België dat mijn Vader plotseling opgenomen is in het ziekenhuis, besluiten we maar om terug naar huis te rijden en eventueel wat verdere afkoeling op te zoeken aan het zwembad, in afwachting van meer nieuws uit België over de gezondheidstoestand van mijn Vader.

Ook hebben wij geïnvesteerd in een thermometer om op ons terras te hangen, geen normale temperaturen hier, om half tien in de avond is het hier nog vlotjes over de dertig graden. Zondagochtend om tien uur is het hier al 40° in de schaduw, weer een dag niet te doen, ik kan beter binnen blijven, Harry is toch gaan werken en mijn strijk doen met de airco op 22°. Nu is het kwart voor tien in de avond en de temperatuur is ng steeds 35°

Hete groetjes,

N & H

25-05-2014 om 21:20 geschreven door Nancy De Meulenaer