Ik ben Nancy De Meulenaer
Ik ben een vrouw en woon in Oostende (België) en mijn beroep is Medische pedicure, Permanente make up.
Ik ben geboren op 10/11/1961 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, Water aerobics, Muziek en lezen.
Hierbij verwijs ik naar de rubriek, Voorbereidingen voor vertrek, daar er bij een vertrek meer komt kijken dan men denkt
Een interessant adres?
Vertrek van Doha, Qatar naar Singapore
03-05-2014
Katara
Katara heeft niets met een Arabische uitvoering van een Japanse gevechtsport te maken, maar is het culturele centrum van Doha, zeg eigenlijk maar van heel Qatar, want zo groot is Qatar nu ook weer niet.
Katara is gelegen net buiten het centrum van Doha, aan de weg naar de Pearl en Lusail, het is een nieuw gebouwd centrum, volledig in de typische Arabische stijl, inclusief gouden moskee. Katara bestaat uit twee delen, enerzijds de gebouwen en anderzijds de tuinen, die toen wij het bezochten nog niet geopend waren voor het publiek en waar men nog druk bezig was met de beplanting, wanneer de tuinen geopend zijn, en dat zal niet lang meer duren, kan je gerust hier een hele dag in doorbrengen, je vind er planten en bloemen die hier in de woestijn eigenlijk niet voorkomen en zijn zoals alles ingevoerd uit het buitenland, het is allemaal mooi groen, en dat wordt ook zo gehouden door middel van kunstmatige irrigatie. water is zowat het duurste wat er in Qatar te vinden is, en een kubieke meter water kost omgerekend twee euro.
Het cultureel dorp, we zullen het maar die naam geven, bestaat uit een hele reeks restaurantjes en koffiebars, een mooi publiek toegankelijk strand en talloze evenementen hallen en zalen, het meest indrukwekkend is wel het volledig nagebouwde amfitheater, dat niet typisch Arabisch is maar Romeinse en Griekse invloeden heeft. S 'avonds worden er dan ook alle soorten voorstellingen gegeven die we nu wel moeten missen, want wij bezoeken dit centrum overdag, we zullen nog wel eens terugkomen op een avond en een voorstelling meepikken.
Voor het amfitheater staan een drietal bronzen beeldhouwwerken, volledig opgebouwd uit oude bronzen potten en bekers, die dingen passen hier wel niet echt, maar elk zijn meug. tijdens onze wandeling door het cultureel dorp, komen we aan de achterkant van het amfitheater, de hoe kan het anders Moskee tegen, deze heeft een heel speciale uitstraling omdat hij volledig is belegd met goudkleurig mozaïektegels, waar het zonlicht nog een speciaal effect aan geeft, wat overdreven als je het mij vraagt, maar wel zeer mooi. Omdat wij dit op Zondag bezoeken ( hier een gewone weekdag ) is alles bijna dicht, op een paar restaurantjes na, om onze dorst te lessen gaan we dan maar iets kopen in het plaatselijk winkeltje, dat echter ook een terrasje heeft, met ijzeren tafels en stoelen, die te zwaar zijn om mee te sleuren, veel volk is er ook niet, het meeste die hier rondlopen zijn personeel, die bezig zijn hun werk te doen. nu zijn er maar een paar toeristen, maar op Vrijdag is het hier razend druk.
Het heeft wel iets, maar de sfeer van de avond ontbreekt, en een paar winkeltjes met lokale spulletjes of souvenirtjes zouden hier zeker niet misstaan, we nemen een gids mee, zodat we op de hoogte blijven van de voorstellingen die eraan komen, en houden het hierbij voorlopig voor bekeken.
Na Katara rijden we richting Lusail, dit is een volledig nieuwe stad in opbouw net buiten Doha, het ligt zo dicht bij elkaar dat je eerder zou denken dat het een verlengstuk is van de hoofdstad. we komen er terecht in één grote bouwwerf, eigenlijk is er nog geen enkel gebouw volledig afgewerkt, en de percelen die nog niet bebouwd zijn, zijn omheind met grote panelen waarop foto's prijken van hoe het er ooit uit gaat, nog futuristischer dan de hoofdstad Doha, als er iets gereed is, merk je onmiddellijk dat het wel volledig afgewerkt is, zoals de jachthaven, die is volledig gereed, en weer even mooi en speciaal als de rest. binnen tien jaar staat hier het ene gebouw tegen het andere, waarvan de benedenverdiepingen bijna allemaal ingericht zullen zijn als shopping mall, de torens zullen appartementen en kantoren zijn, ons rijst wel de vraag waar ze al die mensen gaan halen om deze gebouwen te laten bewonen, als je beseft dat bij ons op de Pearl nog veel in aanbouw is, en wij hier maar een paar kilometer vandaan wonen, je moet ook goed beseffen dat er nog geen miljoen echter Qatari zijn, de markt hier zal op de westerse expats gezinnen moeten mikken, voor een oosters gezin dat hier leeft en werkt zullen de huurprijzen van om en bij de 4000 euro per maand een beetje duur uitvallen. dit zijn hier geen abnormale prijzen.
Dit was weer eens een vrije dag, deze week echter maar eentje, volgende week terug twee.
Deze week ben ik zoals iedere week naar het shopping center geweest om de wekelijkse boodschappen te doen, en om in mijn eentje wat rond te slenteren in de veel te grote shopping mall. Een nieuwe bikini stond op het programma, die heb ik niet, thuis loop ik niet in bikini, maar hier wordt daar niet op gelet en van elk model ligt er wel eentje aan of in het water. tijdens mijn zoektocht kom ik toevallig in een winkel " Max" genaamd en wordt mee betrokken in een discussie tussen winkelpersoneel en wat blijkt een Canadese dame te zijn die hier al drie jaar woont en ook toe was aan een nieuwe bikini.
De discussie gaat over het al dan niet passen van de zwemkledij voor aankoop, bij Max is het blijkbaar verboden om hygiënische redenen, ondergoed en zwem of bad kledij te passen, voor men ze aankoopt, de dame trachtte de bediende te overtuigen omdat er plastiek in de bikini zat, maar daar had die geen oren naar, regel is regel. er werd zelfs de winkel manager bijgehaald, de discussie loopt hierdoor hoog op en de dame en ikzelf, want ik voel me nu toch ook betrokken partij, besluiten hiermee onze zwemkledij in een andere winkel te gaan kopen, dus wandelen we de deur uit, want je wil toch iets passen voor je het koopt, voor hetzelfde geld, lijkt het een mooi stuk, maar eens je het aanhebt is het misschien totaal niks, en daar kom je liever thuis niet achter. buiten de winkel en voor onze wegen scheiden, geeft de Canadese mij nog een tip om een broek in een lichte stof met wijde pijpen te kopen, voor als het te warm wordt, volgens haar zorgt het over en weer waaien van de pijpen voor verluchting aan je benen, ik zal dit eens bekijken en zet dit ook op het lijstje voor vandaag.
Met mijn nieuwe bikini ( ja, ik heb er één gevonden die ik wel mocht passen ) loop ik naar het zwembad en vraag aan een dame of ik de ligstoel naast haar mag hebben, omdat al de andere stoelen bezet waren. ze antwoorde in het Engels dat dit geen probleem was en we beginnen te babbelen in het Engels, omdat ik haar hier al een paar maal gezien heb en zij ook alleen lijkt te zijn. tijdens onze conversatie, wordt de vraag gesteld of ik hier woon en waarvan ik afkomstig ben, blijkt de dame, die Francine heet nog geen twintig kilometer van ons vandaan te wonen in België, namelijk in Brugge, wat is de wereld toch klein, ze komt hier om de zes maanden haar zoon bezoeken die hier manager is in één van de Internationale hotels. zo hebben we gans de week samen aan het zwembad gelegen, ze hield iedere dag een zetel vrij ( want soms kan het druk zijn ) en hebben de ganse week in het Nederlands verder gepraat, wat voor mij zeer leuk was. je zal straks wel een foto van ons beiden tegen komen.
Wat we alle dagen aan het zwembad mogen aanschouwen, dat na drie uur de nanny's met de kindjes buiten komen, per één of twee kinderen is het hier gewoon dat je een nanny hebt, dus er lopen er zo wel een paar rond, de meisjes moeten in uniform lopen en mogen niet in het water, als je er dan mee praat, kom je te weten dat ze eerst nog Arabisch moeten leren hier een jaar voor het gezin moeten werken, maar 21 dagen vakantie krijgen om naar hun thuisland te gaan, en maar 900 QAR betaald worden per maand, dit is ongeveer een 200 euro. wie wil er daar nog voor werken, de gemiddelde Belg zal hiervoor zijn wekker nog niet zetten. De mama is een heel speciaal iemand, geheel gekleed in het zwart, echter geen traditionele kledij, wel een sjaal op haar hoofd, een pet daaronder en een zonnebril op de neus, wij schrokken dan ook dat zij mee in het water ging met haar kleinste kind, echter wel met al haar kleren aan, de twee andere kinderen kun je gerust catalogeren bij de verwende rotjochies. als nanny mag je daar niets op zeggen, of je krijgt de wind van voren, het was dan ook leuk om te zien hoe iemand met kleren en al aan een uurtje in het zwembad zit, als ze uit het zwembad komt, mag de nanny haar reppen om een waterpijp te gaan halen, want daar is dan tijd voor geworden. dus met natte kleren en al aan, zit ze op haar gemak aan de waterpijp te lurken, normaal mag je dit niet fotograferen, maar de drang was te sterk.
Wat ik nog te weten ben gekomen is dat voor een wagen hier verschillende verzekeringstarieven gelden die te maken hebben met de kleur van het voertuig, een witte is het goedkoopst, een gekleurde kost meer. een witte wagen zie je hier blijkbaar beter dan een gekleurde, door het snelle rijden zien ze de kleur toch niet meer, ze razen hier toch als gekken rond, tegen veel te hoge snelheden en denken dat de geldende verkeersregels alleen maar een adviserende functie hebben, het enige waar ze voor inhouden is voor één van de talrijke flitspalen, die je hier in alle vormen en kleuren tegenkomt, van het klassieke " vogelbakje" van bij ons, tot flitspalen in de vorm van reclameborden, je kunt het zo gek niet verzinnen.
Op een middag zie ik vanop mijn terras een vloot met houten replica boten van parelvissers de baai van Doha binnenvaren, waarschijnlijk komen deze terug van een toeristische uitstap, heel mooi om te zien hoe zo een groot aantal van die vaartuigen zich door het water klieft, op de foto zijn ze niet allemaal te zien, ik heb het nog niet door hoe ik een panoramische foto moet maken.
Deze week heb ik ook voor de eerste keer met de collega's van Harry en met de echtgenotes van zijn collega's, omdat er een gedeelte van het project afgewerkt was is er een etentje georganiseerd in het Onyx hotel, in het buffet restaurant, waar op Donderdag Seafood op het menu staat, wat zeer lekker was vooral de halve kreeftjes en de reuze garnalen die op diverse wijzen bereid zijn, dit is direct mijn smaak en dus een schot in de roos. de kennismaking met de overige vrouwen is vlot verlopen, er waren er maar vier, maar er wordt direct al afgesproken om meer samen te komen, een Nederlandse, Spaanse, Japanse en een Ierse. dus onmiddellijk in goed gezelschap.
Warme ( het is nu toch al tot 38° geweest ) groetjes.
Ik ben Harry Van Stappen
Ik ben een man en woon in Oostende (België) en mijn beroep is Technical manager.
Ik ben geboren op 10/05/1960 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
Deze blog voor ons leven en werken in het buitenland.
forum
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Vertrek van Doha, Qatar naar Singapore
