Auckland, Nieuw-Zeeland 
 
Naar aanleiding van de UCI BMX Conventie in Auckland, werd het UCI BMX World Championships Heusden-Zolder -logo gepresenteerd aan pers, bezoekers en deelnemers. Organisator BMX-club Circuit Zolder reageert via Gil De Vis: "we zijn er laaiend enthousiast over, het logo geeft het explosieve karakter van deze prachtige olympische sport weer. We zijn trots dat dit op alle communicatiemiddelen zal worden gebruikt”.

Het logo werd vandaag, vrijdag 26 juli, voorgesteld door het Belgisch organisatiecomité tijdens de UCI BMX Conventie in Auckland, waar momenteel het WK BMX 2013 plaats vindt. Met de bekendmaking van het logo aan het grote publiek, maakt Circuit Zolder officieel kenbaar dat ze als gastheer klaar zijn om in 2015 iedereen te verwelkomen in Heusden-Zolder.

De eerste concrete stappen in de organisatie van het WK zijn reeds gezet met de plannen voor de bouw van de 8 meter startramp. De realisatie van dit project is een unicum in België. Het zal betere trainingsfaciliteiten bieden aan Belgische BMX rijders.

Marc Wauters, Cycling Manager Circuit Zolder en ex-gele trui drager in de Tour de France, hoopt alvast dat dit voor de Belgen zal resulteren in sterkere prestaties op wereld- en olympisch niveau. Let the games begin!

Met nummer 60 vertrok Kevin Panhuyzen, al is de Limburger nog niet zeker omdat een hardnekkige verkoudheid hem parten speelt.
5 loodzware ronden stonden voor de beloften op het menu.

In de eerste halve ronde werd alles op een lang lint getrokken al kwam er een lichte afscheiding . Europees kampioen Jordan Sarrou, Hugo Drechou en Julian Schelb wisten enkele meters te pakken. Jeff Luyten was de beste Belg op de 5 de plaats.
Jens Schuermans volgde op 12. Ruben Scheire en Bart De Vocht zaten rond de 25 ste plaats.

In de tweede ronde ging de Duitser Markus Schultze Lunzum naar de kop en  kreeg de Fransmannen Jordan Sarrou en Hugo Drechou mee.
Jeff Luyten  zat in het achtervolgend trio met Julian Schelb en Julien Traieux.
De Nieuw Zeelander Anton Cooper zat op 18. Na Albstadt heeft de werelkampioen juniores niet mee deelgenomen aan een World Cup vanwege ziekte.
Jens Schuermans leek het moeilijk te hebben en verloor enkele plaatsen. Ruben Scheire bleef hangen op 25 en Didier Bats begon aan zijn opmars.
Ook Bart De Vocht moest enkele plaatsen inleveren en zat nog net in de top 30.

Jeff Luyten uit Westerlo bleef zich solo op 4 handhaven.   Bats( Toka Print) en Scheire zaten in de derde ronde op 23 en 24, Schuermans en De Vocht volgden rond de 35 ste plaats. Het was nu echt duidelijk de Schuermans moeilijkheden had .

In de vierde ronde trok Hugo Drechou er op uit. Hij nam een 20 tal meters op de Duitser Markus Schulte Lunzum, de leider in het algemeen klassement.

Voor de derde plaats werd het spannend ; een vijftal zat samen . Jeff Luyten, Pablo Rodriguez, Nicolas Pettina en Jordan Sarrou leverden strijd voor de derde podiumplaats en dit op iets meer dan 1min  van de leider.

In de laatste ronde haalde Huog Drechou alles uit de kast en won het voor Markus Schulte Lunzum Hij ging de Duitser met 50 sec vooraf. Jordan Sarrou werd derde voor onze landgenoot Jeff Luyten. Luyten finishte op 1 min36 van de winnaar en ging Julian Schelb vooraf.
Didier Bats eindigde op 21 , Ruben Scheire 21, Bart De Vocht op 31 , Jens Schuermans op 37 en Kevin Panhuyzen op 61.
Nederlands kampioen Michiel Van der Heijden  finishte als 14 de.

Markus Schulte Lunzum blijft met zijn tweede plaats leider in het klassement van de World Cup.
reacties ;

Jeff Luyten : "  Ik zat in de laatste afdaling achter een Italiaan en die reed zo traag dat Sarrou wegrijden kon. Het was niet echt technisch, maar wel super lastig.  Als je een goede dag hebt is het wel plezant, maar anders is het  echt afzien. "

Nick Lingier : " Jens had een complete offday, zijn 37 ste plaats zegt genoeg. Na Val di Sole, het BK en nu Vallnord moeten we het toch verder gaan zoeken. Hij is daarbij ook nog lek gereden. " zegt de teammanager van het Versluys Pro team.

Bart De Vocht ( Goeman Scott ) : "  Er was geen zuurstof in de lucht en ik ben ook nog plat gereden. Mijn keel is zo droog, dit is echt niet te doen."

Markus Schulte Lunzum : " Ik ben tevreden met de tweede plaats. Zo heb ik mijn leidersplaats kunnen verdedigen. De concurrentie was ver achter mij. Ik had last van de hoogte en Hugo had dat blijkbaar niet vandaag."

Met schijnbaar veel gemak walste Fabrice Mels door al de reeksen. Al van in de 1/8 finale reeds hij van start tot finish aan de leiding op dit toch wel zeer technisch traject.
Mels won de  4de World Cup Eliminator in Vallnord ( Andorra) voor Soto Catriel en de Fransman Titouan Perrin Ganier.
Wereldkampioen Ralph Naf en Thomas Litscher kwamen in Andorra niet aan de start .

Kevin Van Hoovels en Mels geraakten beiden door de 1/8 finales. Mels  kreeg daarna   een eerder gemakkelijke kwartfinale af te werken en haalde het samen met de Zwitser Marcel Wildhaber.  De Tsjech Jan Nesvada en Andy Eyring geraakte niet verder dan de 1/4 finales.
Kevin Van Hoovels moest het opnemen tegen sprintspecialisten  Daniel Federspiel en de Duitser Simon Gegenheimer.
Europees kampioen Federspiel en Gegenheimer reden de Zuid Afrikaan Philip Buys en Kevin Van Hoovels naar huis.

In de halve finale kreeg onze landgenoot Fabrice Mels( Salcano)  , Federspiel, Wildhaber en Gegenheimer tegen. Federspiel was het snelst weg , maar Mels wist hem op sublieme wijze  van de leiding te verdringen en pakte  het commando over. Zo reed Mels zich met veel brio naar de finale en kreeg Simon Gegenheimler mee. Federspiel werd uitgeschakeld.
In de tweede halve finale sprintte de Argentijn Soto Catriel zich samen met de Fransman Titouan Perrin Ganier  naar de grote finale.
In die finale pakte Mels opnieuw de kop. en pakte meteen enkele seconden. Op het technisch bstuk in het bos maakte de biker uit Sinaai echter een foutje, maar wist de leidersplaats te behouden en  stevende recht op zijn eerste World Cup zege af.
In het klassement blijft de Oostenrijker Daniel Federspiel aan de leiding, Mels staat na deze zege op 4.

" Ik maakte inderdaad een foutje in het bos. Normaal gezien zijn de eliminators nooit zo technisch, maar ik ben blij met deze overwinning." zei Fabrice Mels na deze prachtige zege.

Bij de dames won de Zwitserse Kathrin Stirnemann ( Haibike)  het voor de Zweedse wereldkampioene Alexandra Engen en  haar landgenote Jenny Rissveds.

reactie 
 
Kathrin Stirnemann:
" Na 3 keer een tweede plaats, had ik op een zege gehoopt. Het ging goed, ik  heb hier  alles gewonnen, zelfs de kwalificatie. Het parcours lag me wel en de finale was mega spannend. Jolanda, Jenny en Alexandra zijn toch de besten in deze discipline. Aanvankelijk bleef alles samen en blijkbaar had ik op het laatste de meeste kracht over. Ik ga niet naar Mont ST Anne, er is daar geen eliminator. Ik ga me op het WK voorbereiden. Maar ik zet zeker niet alles op het sprintnummer , omdat XC ook belangrijk blijft voor mij. Ik sta nu 2 de achter Alex Engen. Dus alles is nog mogelijk in de elmiminator!" zegt  de Zwitserse van team Haibike.

HEREN

Finale

MELS Fabrice
SOTO Catriel Andres
PERRIN GANIER Titouan
GEGENHEIMER Simon

Kleine finale

WILDHABER Marcel
FEDERSPIEL Daniel
CANAL Fabien
LÜTHI Patrick

DAMES

finale

1 STIRNEMANN Kathrin
2 ENGEN Alexandra
3 RISSVEDS Jenny*
4 NEFF Jolanda*

kleine finale

5 INDERGAND Linda*
6 SCHNEITTER Nathalie
7 GOULD Georgia
8 RIEDER Nadine

herbekijk deze wedstrijd via ;
http://live.redbull.tv/events/224/uci-mtb-world-cup-2013-vallnord-crosscountry-eliminator/

De  IRONbike is een 9-daagse etappewedstrijd in de geest van uithoudingsraces als Parijs-Dakar waarbij je ritten in lijn hebt met meerdere gechronometreerde tussenstukken. Op het einde van de dag moet je bovendien binnen bepaalde tijdslimieten binnenkomen.

IRONbike, bijgenaamd “the legend” of “the world’s hardest mountainbike raid” is in eerste plaats een avontuur, maar het is tevens een wedstrijd waarbij niet alleen de afstand, maar vooral het aantal hoogtemeters en het technisch gehalte dagelijks een duivelse cocktail vormen.

Vooral gepassioneerde bergfreaks, hoogtemeterfanaten, sadomasochisten en ook wel toprenners staan er aan de start.

Dit jaar slechts een kleine delegatie Belgen aan de start: de ervaren rotten Dieter Luypaert, Peter Vandeginste en Elias Van Hoeydonck, naast rookies Peter Vancampenhout en Joris Wijnen.

Verslag :

PROLOOG
De proloog stond dit jaar helaas niet in verhouding met de rest van de wedstrijd.  Een verplicht nummertje dorpscriterium (gelukkig wel een trappenafdaling naar beneden) om de locals en toeristen een attractie aan te bieden.

Dat de kwaliteiten van de Belgische delegatie niet van Dunaldy is, bleek dat 3 landgenoten doorstootten naar de finale.  Elias maakte indruk door een 5e plaats weg te kapen, waarmee hij meteen duidelijk stelde dat hij na de 3e plaats in het eindklassement van vorig jaar nu ook niet zonder ambitie aan de start stond.

TAPPA 1: Limone Piemonte – Vinadio (68 km ~ 3.000 hm)

Na de geneutraliseerde start volgt een gemakkelijke klim als opwarmertje voor het échte werk.

De eerste chrono over Colle di Valscura hakte er al direct in.  Kilometerslang klimmen over losse keien met stevige stijgingspercentages.  Het laatste deel draagwerk (portage) over grote sneeuwvelden.  Bovenaan een schitterend panorama.

De afdaling was er eentje om duidelijk te maken waarom IRONbike z’n naam niet heeft gestolen.  Singletrail over dikke keien die je voortdurend uit het evenwicht brachten.  Massaal veel pijn in armen en handen, maar het volgend specialleke aan Lago Malinvern deed die pijn weer snel vergeten.  Hier werden we met een helikopter opgepikt en op de top van een andere berg (2.550 m) gedropt.  De panorama’s tijdens de helikoptervlucht waren onbeschrijfelijk.  Met wat geluk vond je op de top ook je fiets terug.  Elias mocht de Italiaanse hilariteit nog eens ondergaan … hij moest ruim 2 uur wachten op z’n fiets, terwijl de klok genadeloos wegtikte.

De daaropvolgende chrono was er ééntje om in te kaderen.  Onafgebroken downhill van 2.550 m naar 800 m.  Hierin alles in (behalve gemakkelijke stukken).  Het eerste deel een wandelpad waar het te voet al knap lastig is om je been niet te breken (tip: blijf zo lang mogelijk fietsen J).  Nadien een schitterende singletrail pal OP de rotskam, om vervolgens op massa’s haarspeldbochten doorheen het bos je switchbacktechniek wat bij te schaven.  Achteraf bleken het er exact 72 te zijn …

Een singletrailafdaling van ruim 1.700 hm in 1 ruk … dit is mountainbiken! Elias bewees dat zijn vele tochten op zijn “MMMM” parcours van www.solosride.be de vruchten afwerpen.  Hij reed er de snelste tijd, al waren z’n 180 mm schijven voor- en achteraan wel zwartgeblakerd en telde het tandwiel vooraan enkele tandjes minder van de vele diepe drops.

Slapen deden we in een uniek decor in een gigantisch groot oud fort … helaas was het eten ook in “military style”, ook dit is IRONbike

Klassement: Elias VH 3de plaats, Dieter 14e, Joris 33ste

TAPPA 2: Vinadio – Pontechianale (82 km – 4.300 hm [slik]).

Slechts een korte nachtrust, want om 05:00 stond het ontbijt, bestaande uit droge pasta waarop met wat geluk ne geut olijfolie drijft weer klaar.

Om 07:00 stipt vertrek voor de eersten (lees: de laatste van het klassement want je vertrekt in omgekeerde volgorde van de algemene ranking).

Na 11 km opwarming stond de eerste stevige chrono op het programma.  2 cols boven de 2.400 m (start op 800 m) waarop de jongens van de échte mannen worden gescheiden.  De afdalingen zijn typisch IRONbike (IRONhike ?): als je veel techniek hebt kan je het meeste rijden, anders wordt het een mooie wandeling.  Dieter op z’n stalen Sobre en Elias op z’n tita GT Xizang houden van de übertechnische downhills (omzeggens altijd singletrack), switchbacks, drops en andere moeilijkheden.  Zij komen dankzij techniek en het juiste materiaal goed voor de dag.

Na de chrono, een kort tussenstukje, om al direct terug een nieuwe chrono aan te vatten.

Een klimme”tje” van 1.200 m naar net geen 3.000 m op de Monte Bellino.  Aanvankelijk makkelijk parcours (lees: ruwe keienweg), het laatste stuk portage over singletrail.  Boven wel een SCHITTEREND uitzicht over het mooiste deel van de Alpen, de Mon Viso ligt voor het grijpen.

De afdaling is er weer eentje om in te kaderen.  Singletrail all the way in hooggebergte.  Hier rij je best met grote schijven, want tegen 10 km/h maximum bereikt de olie al snel het kookpunt en dreigen je remmen het te begeven.  Ook hier doen handen en armen verschrikkelijk pijn, de afdaling lijkt eindeloos te duren.  Zalig (wel niet letten op de diepe afgrond aan de linkerkant).

Beneden begint de volgende verschrikking.  Ruim 6 km klimmen waarbij de 22x36 overuren maakt.

De afdaling is zo mogelijk nog steiler.  Daarbovenop rotsen, wortels én regen.  De ideale mix voor schuivers en valpartijen allerhande.

Of om het in een notendop te zeggen: 4.300 hm in 82 km.  IRONbike op zijn best.

Om 19:17 komt de laatste der Belgen aan na ruim 12 uur zwoegen … onnodig te zeggend dat Peter  Vandeginste vandaag heeft afgezien.

Klassement:  Elias  VH 5de, Dieter Luypaert  12e, Joris Wijnen 44 ste,


Na 3 etappes staat Jan Fojtik aan de leiding , Dieter Luypaert op 12 en Elias Van Hoeydonck op 14

In een zonovergoten La Masanna  was er veel bedrijvigheid , maar weinig toegankelijkheid. De pers strandde op  vrij grote afstand van het  gebeuren, wat werken moeilijk, zoniet maakte.
Gelukkig maakte de snelle kwalificatie tijd van onze landgenoot Fabrice Mels veel goed.
De Belgische kampioen Eliminator, zette met 1:45.949 een bijzonder snelle tijd neer en dat belooft voor de finale om 18 u.
Kevin Van Hoovels( Versluys Pro ) legde met 1:58.598 beslag op de 29 plaats.
Robby De Bock overleefde de kwalificatie niet.

top 9
MELS Fabrice
GLUTH Martin
PERRIN GANIER Titouan
BAUER Markus
FEDERSPIEL Daniel
MIQUEL Kevin
SOTO Catriel Andres
WILDHABER Marcel
GENESTE Thibault

Vanaf de manche in het Nederlandse Roosendaal, die nu zondag 28 plaatsvindt, worden de starturen van de verschillende wedstrijden van City Mountainbike aangepast. Voortaan wordt de UCI-eliminator afgewerkt voor de recrea-eliminator.

 Door deze wijziging kunnen de TV-beelden tijdig op de verschillende redacties aangeleverd worden en opgenomen worden in de nieuwsuitzendingen.

 Het zijn de kids die iedere manche aftrappen, waarna de tijdritten, UCI-eliminator, recrea-eliminator, recrea batlle en funrace worden afgewerkt.

Aangepast uurschema:
 13.00u Vrije training op parcours
 14.10u Kidsinitiatie
 14.35u Tijdrit UCI-eliminator
 15.00u Tijdrit recrea-eliminator
 15.40u Reeksen en finales UCI-eliminator
 17.00u Finales recrea-eliminator
 17.40u Recrea battle
 18.00u Funrace
 18.30u Prijsuitreiking

www.citymountainbike.com

De afgelopen dagen werd er in Auckland New Zealand gestreden om de wereldkampioenschappen BMX en dit in de diverse categorieën, dus de jeugd strijd er om de wereld challange titels en de junior en elite rijders om de wereld titels.
Ook vanuit off-road club BMX 2000 DESSEL zijn er een zeven tal rijders naartoe getrokken om een gooi te doen naar de gebeerde titels en finale plaatsen.
Zo ook de Lommelse Kjelle Poets die koste wat kost een derde wereldtitel probeerde te bemachtigen en ze is daar dan ook glansrijk in gelukt, na een ietwat tragere start kwam ze richting de eerste bocht toch goed opzetten en kwam meteen na de bocht aan de leiding en stond deze niet meer af, drie op drie dus voor de negen jarige Kjelle.
Eerder werd ze ook al Europees en Belgisch kampioen.
Marthe Goosens is ook nog zo een talentrijke rijdster van BMX 2000 DESSEL, ze is afkomstig uit Borgerhout maar is sinds dit jaar aangesloten in Dessel, zij wist zich ook te plaatsen voor de finale bij de girls 11 jaar, ook zij kwam slecht van het starthek weg, maar wist zich toch halverwege op een mooie derde plaats te nestelen en veroverde hiermee dan de tweede medaille voor Dessel, na vorig jaar achtste geworden te zijn is dit natuurlijk een behoorlijke opsteker voor Marthe.
Derde dame die een finaleplaats wist te verover is de Balense Karo Vertessen, Karo is al jarenlang een vaste waarde en ook dit jaar bij de dames van 15 jaar wist zij te bevestigen, al zag het er in de finale lang niet goed uit, helemaal ingesloten na de start kwam ze op de achtste plaats terecht, maar wist dankzij een knap maneuver in de laatste bocht terug te vechten tot een vijfde plaats.
Brett Jacobs uit Meerhout was een podium kandidaat na zijn vierde plaats van vorig jaar bij de boys 14, maar brett kwam jammer genoeg ten val in de halve finale, een valpartij die veroorzaakt werd door een rijder voor hem, Brett kon deze niet meer ontwijken en werd zo uitgeschakeld.
Bij de boys 16 was er ook Mathijs Verhoeven uit Dessel aanwezig en wist zich een weg te banen tot in de halve finale waar hij sneuvelde, Mathijs die dit jaar aan een super seizoen bezig is werd eerder ook al nationaal kampioen.
Ook Roy Van Aken zakte af naar de andere kant van de wereld om deel te nemen in de sportklasse, maar jammer genoeg kwam hij ten val en was het WK over voor hem, zelfde lot was er voor Senne Poets, broer van Kjelle, die al een knap voorseizoen gereden had en zich knap geplaats had voor deelname aan het WK, ook hij kwam ten val in de kwalificatie manches.

Met een wereldkampioen, bronzen medaille , vijfde plaats en twee halve finalisten heeft off-road club BMX 2000 DESSEL weer goed gedaan.

OFF-ROAD CLUB BMX 2000 DESSEL VZW
Alfons Smetstraat 30 , 2480 Dessel   014/37.26.29
www.bmx2000.be

Vanuit Nieuw-Zeeland werd ik om kwart na 2 deze nacht gewekt door enkele smsjes . Maar ik vond het zeker niet erg.
Het was weer geweldig nieuws over onze BMX-ers die hun WK aan het rijden waren. 

Axel Van Den Broeck in actie bij de Boys 7 raakte door zijn reeksen maar strandde daarna in de kwartfinales. Stef Lippens, ook aan de start bij de Boys 7 reed een topwedstrijd en mag volgend jaar met een W5 rondrijden op de BMX parcours. Mike Uytterhoeven reed zich in Nieuw-Zeeland naar het podium en pakte brons bij de Boys 8, dus voor hem een W3.

Maar het topnieuws kwam van Kjelle Poets. Zij werd voor de 3de opeenvolgende keer Wereldkampioene. Wat een talent heeft deze meid. In 2011 in Kopenhagen ( DK ) werd zij voor het eerst W1 bij de Girls -7, een jaar later werd ze weer W1 in Londen ( GBR ) bij de Girls 8 en nu in Auckland ( NZL ) doet ze het voor de 3de maal maar nu bij de Girls 9.
Hopelijk krijgen we straks nog goed nieuws over de cruisers waar Koen Vanduffel de Belgische kleuren verdedigd.
Na 2 dagen hebben we al 8 finaleplaatsen behaald. Dat is gewoon geweldig. Michel Vermeiren, onze chef d’équipe hoopte op 3 finaleplaatsen over het gehele WK, dus we kunnen dit voor Belgie alvast een succes noemen.

Geschreven door BMX mama Chantal

Tijdens het weekend van 20 & 21 juli was het D-Day voor de Vanomobil  renners en rensters en mochten ze strijden voor de felbegeerde BK-truitjes rond de meren van Les Lacs de l’Eau de l’Heures.  De organisatoren hadden er een mooi parcours uitgetekend met een mooi en fel besproken technische passage in het bikepark.

Tijdens de eerste wedstrijd van het weekend was het meteen raak.  Jef Beyens maakte zijn favorietenrol volledig waar en ging bij de Funklasse A aan de haal met de Belgische titel.

"Ik ging al snel aan de haal met Robin Porters maar kwam dan in de technische lus ten val.  Ik was zo even op achtervolgen aangewezen.   Er ontsnapte ook lucht uit mijn achterband, zodat het toch uitkijken was.  Al bij al kon ik echter makkelijk het verschil maken.” 

Ik mocht dan de grote favoriet zijn, een kampioenschap moet nog altijd gereden worden.  Er treden ook altijd verrassende namen op het voorplan.  Natuurlijk ben ik supercontent dat ik het heb kunnen waarmaken.  De trui zal volgend jaar wel niet meer in beeld komen daar ik de overstap naar de elites zal maken   Ik kende twee fantastische seizoenen in de funklasse en wil volgend jaar zien hoe ver ik een reeks hoger kan geraken".

Bij de dames elite verscheen enkel Petra Mermans aan de start, Inne Bertels die op vrijdag op het parcours ten val kwam in een technische passage had te veel last van de verwondingen aan het aangezicht. 

Petra Mermans reed een sterke wedstrijd en  reed de ganse wedstrijd op de 3de plaats met ruime voorsprong op plaats 4.  Maar helaas sloeg het noodlot toe in de laatste ronde en kreeg ze af te rekenen met een lekke band net na de technische zone en verloor zo haar meer dan verdiende bronzen medaille en kostbare UCI-punten.

Jonas de Backer, die  vooraf hoopte op een podiumplaats kon zijn ambities ook waarmaken.  Hij reed een zeer sterke wedstrijd en mocht samen met Sven Nys en Tom Meeusen op het podium.

De Belgen behalen al 5 finaleplaatsen op de 1ste dag van het WK BMX in Nieuw-Zeeland.

Omstreeks 23u gisteravond onze tijd ging in Auckland het WK BMX van start. Het waren de Girls en Boys van 10 tot 14 jaar die als eerste de strijd aangingen met rijders van over heel de wereld en dus ook een kleine delegatie Belgische BMX-ers.

Om 4u deze morgen onze tijd kreeg ik een smsje van Michel Vermeiren vanuit Nieuw-Zeeland met daarin de volgende boodschap: “ Seffens beginnen de finales van blok 1: de mannen van 10 tot 14 : 4 Belgen erbij! Gianluca, Marthe, Yentl en Sybren. Ik had gehoopt op 3 finales over heel het WK en na 1 blok zitten we al aan 4!”

Om kwart na 5 volgende een nieuwe sms van Michel : “ Marthe Goossens 3, Gianluca Pollefliet 8, Yentl Nijs 5, Sybren Geens 5.”

Om 04.30u kreeg ik via Fcebook van de mama van Axel Van Den Broek nog wat meer info over de prestaties.  Via mijn contacten op FB kwam ik dan tijdens de dag meer en meer te weten en kan ik jullie toch wel wat resultaten meedelen, al moet ik er wel bij vermelden dat ze niet helemaal compleet zijn.

Dees Dewitte reed in de reeksen 3-3-5 , maar strandde in de kwartfinale. Senne Poets in de reeksen 3-6-7, hij viel in zijn laatste reeks. Ilana Pollefliet werd in haar reeksen 3x 3de maar haar avontuur stopte in de kwartfinales. Seppe Lippens raakte jammer  genoeg niet door de reeksen met 7-8-7. Brett Jacobs werd in zijn reeksen telkens 2de achter een heel sterk rijdende Amerikaan, in zijn achtste finale werd Brett 3de, ook in de kwart een 3de plaats, maar in de halve finale kwam hij ozo jammer ten val en was de strijd gedaan. Marthe Goossens won alle 3 haar reeksen en toonde in de 2de manche dat strijden tot op de meet echt wel de moeite is. In de finale werd Marthe knap 3de bij de Girls 11. De overwinning was voor de Australische Des’ Ree Barnes, 2de werd de Amerikaanse Jamie Mc Henry. Gianluca Pollefliet reed telkens 2de in zijn 3 manches bij de Boys 11. In de finale werd hij 8ste. De Wereldkampioen werd de Engelse Ryan Martin, de Amerikaan Julian Dittrick pakte het zilver, de Nieuw-Zeelander Mason James het brons. Yentl Nijs werd in haar reeksen 4-3-3 of 2? en reed zich naar de 5de plaats in de finale in de categorie Girls 13. De overwinning was voor de Australische Shelby Green, de Braziliaanse Maite Maves Barreto werd 2  en de Franse Mathilde Bernard 3de.  In de categorie Boys 13 rijd Sybren in de reeksen 3 ( ?)-3-3. In de finale wordt hij 5de. Wereldkampioen wordt de Columbiaan Carlos Javier Zuluaga Melo, het zilver is voor de Argentijn Facundo Lorenzo Rios en het brons gaat naar de Fransman Gautier Jung.

Karo Vertessen die aan de start kwam bij de Girls 15, en niet 16 zoals ik gisteren vermeldde werd in de finale 5de. De overwinning was voor de Francaise Axelle Etienne, Zoe Fleming uit Nieuw-Zeeland werd 2de en de Nederlandse Merel Smulder, en inderdaad de zus van Laura Smulders werd 3de.  Bij de Boys 16 kwam Mathijs Verhoeven aan de start. In de reeksen werd 3x 3de , in de achtste finale 4de , in de kwart 3de en in de halve finale 6de.

Van Jitte Nijs, Zenno Vanduffel en Roy Van Aken heb ik momenteel nog niets resultaten. Hopelijk kan ik die jullie ook zo snel mogelijk meegeven.

Straks om 23u onze tijd komen de jongsten aan de start, de Girls en Boys van 5 tot 9 en ook alle Cruisersklasse. Ook hier enkele Belgen.

De uitslagen kan je allemaal terug vinden op
 
http://www.uci.ch/templates/BUILTIN-NOFRAMES/Template1/layout.asp?MenuId=MTY5MDY&LangId=1

Geschreven door BMX mama Chantal

Het Italiaanse bergdorpje Scanno vormde het prachtige decor voor deze nieuwe XTERRA. Naast de Europese toppers was het ook uitkijken naar de prestaties van de 7-voudige wereldkampioen Conrad Stoltz uit Zuid-Afrika en de Nieuw-Zeelander Oliver Shaw.

Op Stoltz stond geen maat en hij domineerde de wedstrijd van start tot finish. Thijs begon wat overmoedig aan de wedstrijd en sprong na het zwemmen als 4^de de mountainbike op.

Bij het mountainbiken kon Thijs min of meer de schade beperken en hij begon als 6^de te lopen.

Een moegestreden Thijs had het moeilijk met het zware loopparcours en hij verloor nog een plaats aan de Brit Asa Shaw om zo als 7^de de wedstrijd te beëindigen . “Het was waarschijnlijk de zwaarste XTERRA die ik ooit deed en ik ben misschien wat te snel van start gegaan. Maar het is mijn beste resultaat van de voorbije twee jaar, dus ik kan niet anders dan tevreden zijn. Het is alleszins zeer hoopgevend voor de komende wedstrijden”, aldus een tevreden Thijs.

Op 10 augustus zal Thijs een van de vele deelnemers zijn bij XTERRA Czech.