Wat kan je nu bedenken bij deze foto? Het is het spelletje van de dag. Juna duwt eerst haar pop van de glijbaan. Daarna haar auto. Die gaat natuurlijk een stuk sneller. Hij is ver weg gekatapulteerd. Zelfs niet eens te zien op de foto. En dan glijdt ze zelf ook naar beneden. Gelukkig maakt zijzelf telkens een zachte landeing. Leuk spelletje, vind je niet? Je had het zo gek niet kunnen bedenken hé, ook al had je de foto al gezien!
Improviseer zo telkens maar nieuwe spelletjes. Kind zijn is lang niet zo onbezorgd als je wel zou denken. Er komt heel wat bij kijken, zo eens een ganse dag nieuwe spelletjes bedenken!
En in bed was het weer kermis. Het overgordijn lijdt er ook onder.
Daar zullen ook eens grote straffen moeten op staan, wil het tij keren!
Je kan je mar amuseren zij het dan met een gordijn.
In bed heb je wel niet zo veel mogelijkheden als in de veranda om nieuwe spelletjes te bedenken!
Of niet altijd? Of wie is de aanhouder en wie de winnaar, hé Louis, we zijn er nog niet uit!
Wenen om terug binnen te mogen terwijl alle andere buiten spelen. Of je verstand op nul zetten en het geween blijven aanhoren. Geduld heeft ze wel, ons moeke. Niet binnen dus. Maar Louis ook, blijven wenen dus.
Tot de redding komt. Hannes mama is eerst en iedereen komt mee naar binnen.
Geen winnaar dus.
Zennah mag met pépé mee. Ze wil Viktor ook graag mee: Biktor ook mee!
En als blijkt dat Viktor moet wachten op zijn eigen mama wil ze plots ook liever nog blijven.
Foei Zennah, wenen als pépé je komt oppikken!
Ze had een lekkernijtje bij voor vieruurtje. We denken dat het gesmaakt heeft. Jij ook zeker als je de foto bekijkt? Viktor dacht eerst dat de ding voor hem was. Maar deze keer was de chocoladepudding voor een ander! Maar banaan en kiwi laat je natuurlijk ook niet liggen.
... dat alles op wieltjes loopt. En er zijn ook andere! Zoals vandaag dus.
Reinhilde zou thuiswachten in ruil voor de sponsering van haar regenjasje van 75 jaar KSA.
Reinhilde blij en moeke ook. Al veel te laat kunnen vertrekken, maar Reinhilde redt het wel. Ze heeft symbolische prijzen uitgedeeld vandaag. Die van de braafste kindjes en die van de en die van de niet-te-genieten kindjes. En de rest ertussenin. Braafste kindjes van vandaag: een gedeelde eerste prijs voor Louis en Zennah. Gewoon heel flink geweest en Louis zelfs supergrappig vandaag. Hij is er weer door, de vakantie is definitief verwerkt. Zennah was gewoon braaf als altijd.
Nieuw record voor Viktor. Als je al meer dan een maand zonder pamper mag slapen en dan is er een ongelukje in je bed mag dat geen reden zijn om te zitten krijsen in een hoekje van je bed. Weet je nog, op kindjes wakker maken staan hier zware straffen. Op ongelukjes natuurlijk niet. Geen straf dus, maar wel alle drie wakker een uur te vroeg wakker. Als thuiswacht van dienst kan je niet alle reserve doorzoeken naar een gepast T-shirt. Dan maar het leukste uit je eigen kast halen. Al een geluk dat er nog zon Nijntje T-shirt was. t Lijkt wel op een slaapkleedje maar je hebt toch geen blote buik. En als moeke komt vindt ze er wel iets op. En de niet-te-genieten kindjes zijn al de rest die zonder aanwijsbare reden veel te vroeg wakker waren. Elke stap die ze zetten eindigt in een valpartij en gekrijs....
Gisteren dus geen tijd gehad om te bloggen. Vandaag al niet veel meer. Maar we hebben al veel goede voornemens. Het vakantieritme is er bij de meeste zo ongeveer uit. Ze slapen al beter en zeuren niet meer tegen het einde van de dag. Alleen potjestijd verloopt nog niet zonder hindernissen. Daar moeten we volgende week eens extra aandacht aan besteden.
Op het archieffotootje staan ze dus al klaar. Als daar nu nog overal plasjes in komen zal dat een dikke pluim zijn voor iedereen!
We hebben er niet aan gedacht in de voormiddag fotos te nemen en in de namiddag waren er al huiswaarts tegen dat wij thuiskwamen. We zijn dus weer naar Gent geweest en het kot is nu definitief leeg en bovendien mooi gepoetst. De kraan blonk mooi volgens de eigenaar. Of waar mannen zo al aandacht voor hebben. Oma was weer van dienst en tante Gerd en Siegert hebben bijgesprongen tegen dat onze kleine mannen uit bed kwamen. Ook voor het fruitmoment zijn ze nog even gebleven en alles is weeral eens goed verlopen.
Morgen dus nog een klein beetje slabakken .
Intussen is iedereen het weer goed gewoon en dan vliegen we er weer in!
We zijn intussen dus al donderdag. Gisteren zijn we in allerijl naar Gent vertrokken om Reinhildes kot al een deel te verhuizen. Wat dus naar huis mag is mee, wat in Gent mag blijven is al ingepakt en gaat dus rechtstreeks naar haar nieuw appartement.Intussen staat het definitief vast, ze doet er nog 3 jaar psychologie bij. Zij die dachten dat ik uit de studenten gegroeid ben, neen dus, nog 3 jaar als alles goed gaat.
Aangezien kindjes niet kunnen meehelpen bij verhuizingen is oma komen thuiswachten. Ze hebben er weer duchtig van geprofiteerd! Een mand met boodschappen, ze zijn er in geen twee dagen aangeweest, maar uitgrekend als oma er is willen ze die boodschappen uitpakken.
En alle gekke toeren, waar ze anders niet aan denken proberen ze wel bij oma. Nog goed dat ze nog bij de pinken is, als zou het soms mis gaan denk ik. Moeke Magda is en blijft dus een strenge, daaar twijfelt intussen niemand meer aan!
Gisteren is alles zo goed begonnen. Ook Rogier is thuisgekomen met de vraag: En moe, heb jij ook een goede opstart gehad vandaag? Ja hoor, alles ging vlot!
Maar vandaag, amai, als dinsdag op maandag lijkt, je weet wel, aanpassen, wenen, ruzie, alles erop en eraan! En dan nog niet willen slapen, omvallen van de vaak en je niet geven. Maar dat is natuurlijk buiten het huisreglement gerekend! Maar na een extralang dutje loopt alles toch weer op wieltjes.
Een beetje heen en weer trekken om een slabbetje: Van wie is ze nu eigenlijk?
Ik had ze gisteren aan!
En dat is eigenlijk mijn slab die ik al van voor de vakantie mis.
Al een geluk dat de slabben van goede kwaliteit zijn of ze hadden er beiden een halve!
Of hoe kindjes eigenlijk hun eigen gerief wel herkennen! Je houdt het niet voor mogelijk dat er van op kamp 3 vuilzakken vol verloren voorwerpen zijn, als ze hier al hun eigen slab uit de brand slepen! Voor het eerst sedert april weer te warm om in de veranda of op het terras te blijven. Kermis dus: we spelen op de oprit.
En dan een groepsfoto. Dat is ook een hele klus! Eentje wou vandaag liever eens alleen op foto, maar de ganse groep staat er toch nog bij. Ja, onze huisfotograaf is er weer, nog even van profiteren dus!
De vakantie is voorbij. Voor mij in elk geval. En voor velen met mij zo te zien. Gisteren eens grofweg gerekend en we kwamen aan 5. Maar uiteindelijk waren het er toch de zes die we oorspronkelijk wel verwacht hadden, zoals elke maandag.Enfin ze zijn dus terug, en t was weer onze vrolijke maandagse bende! t Was een fijn weerzien voor de meesten.
Ze hebben gezellig gespeeld. Geen ruzie, of toch niet meer dan anders. Al van in de voormiddag buiten gefietst en gelukkig maar. Tot Viktors grote verbazing had het geregend tegen dat hun dutje gedaan was. Niet meer buiten dus, alles is nat.
Hij ging mij ook eens testen, wist aan geen kanten meer hoe zijn broek aangedaan. Tot het oude en al veel gebruikte middeltje: Blijf dan maar zo zitten, je moet geen druifjes komen eten. Je kan het niet geloven, maar die broek is nog sneller aan dan dat het voor wedstrijd zou zijn. Wel druifjes dus. Ons fruitratje zonder fruit zetten zou zowat de ergste straf zijn die je momenteel voor hem kan bedenken. En of de druifjes gesmaakt hebben....
Voor onze laatste dag voor de vakantie. Zennah en Viktor kruipen in de dubbele buggy. Mag natuurlijk niet, maar ja, toch even proberen. Ze kunnen er niet uit! Ja, nu hebben ze zichzelf wel goed gevangen! De riempjes ingeklikt, dat wordt dus een tijdje blijven zitten! Zullen ze nu nooit onthouden dat ze niet in de buggys mogen spelen!
Maar in de namiddag moet het leukste nog komen: helemaal klaar om per fiets op vakantie te gaan. En let op de chacoskes , als je per fiets rijdt moeten die mee! t Is gewoon te grappig!
En we blijven bloggen tijdens de vakantie, als al onze voorbereidingen gelukt zijn tenminste. Er is elke dag een fotootje uit het archief voorzien. Veel schrijven is er niet bij want geen kindjes is geen verhaal....
Vandaag is ons nichtje jarig. En wat voor een verjaardag: ze wordt 40!
En niet zomaar een nichtje, buurvrouw en thuiswachter in nood.
Zo eentje om dicht in de buurt te hebben dus!
We hebben al de ganse dag plannen om haar te gaan verrassen, maar t lukt ons niet.
Eerst blijft Zennah lang weg, papa zijn uurwerk staat al op congé dan is het al soeptijd, dan slaapt er al eentje, eten, iedereen slapen.
Dan puit eten. Ja, Zennah, fruit is lekker maar een beetje moeilijk om uit te spreken. En dan na fruittijd, een goeie poging om te vertrekken. Eerst natuurlijk de foto van onze cortège.
Tegen dan is er al een pap. Eéntje kan al niet meer mee. En dan net de straat overgestoken en al een mama. Hanne kan ook al niet meer mee. Dan maar de andere twee bij Reinhilde gelaten en vliegensvlug alleen even tot daar gelopen. Eigenlijk waren we al eens tot daar geweest met de twee laatste, maaar de jarige was gaan vieren.
Bij deze dus eindelijk: gelukkige verjaardag Ingrid!
moekemagda
