Fleur kan diep ongelukkig zijn als er iets niet lukt. Voorlopig heeft ze geen boodschap aan een beetje aanmoediging om te blijven proberen. Als ze dan toch het trapje naar de keuken niet op kan verkiest ze toch maar weer tevreden te zijn en in de veranda te spelen.
Ondertussen is Viktor ook weer clown van de bende!
Hij heeft een elastiekje gevonden. Hij wil dus een staartje. Jammer dat de foto van het staartje een beetje mislukt is. Het stond hem wel goed. Alleen, gisteren thuis en rokje aan, hier een staartje en regelmatig met de chakoskes spelen. Als dat maar goed komt?!
Geen nood, het staartje was er even vlug weer uit. Hij had toch eens het gevoel gehad een staartje te hebben>. Met al die meisjes hier tegenwoordig, allemaal met speldjes of staartjes. Je zou wel van minder jaloers zijn!
Jits heeft zich helemaal alleen aan de grote tuintafel geplaceerd. En weet je wat ze roept: komen eten, komen eten. Leuk hé, als je zo eens de ganse groep kan samenroepen. Alleen, ze hebben nog maar net fruit gegeten en hebben dus nog niet echt honger. Ze zal het dan ook rap opgeven en maar weer gaan spelen! En verder doet ze het goed, onze Jits, al de ganse dag met hetzelfde broekje aan en zonder pamper.
...onder geen enkel beding. Je wil je popje in de buggy binden, op zich al geen gemakkelijke klus. En dan nog je bromfiets die je niet mag verlaten, want nu hij nog zo nieuw is zijn er altijd kapers op de kust. Dan kan je maar beter van op je bromfiets je popje vastzetten. Daarna zien we wel.
En onze Zennah heeft deze morgen de krant gelezen. Of liever er commentaar op gegeven.
Ze bekeer vooral de fotos. Er was eentje bij met een frituurpan. En gebakken pietjes. Mooi hé!
Maar de volgende bladzijde eentje met een donkerkleurige meneer. Niet mooi hé! Dat heeft ze niet van mij geleerd! Maar een hand van een halve pagina groot was ook niet mooi. t Waren eigenlijk vooral de pietjes die haar aanspraken.
Tante Lieve heeft via haar zus, oma van een kindje dat nu in het eerste leerjaar zit een bromfiets gekregen.
Dat is natuurlijk heel nieuw bij ons. Daar profiteren natuurlijk de grootste kindjes eerst van!
Stel je voor, van de fiets naar de bromfiets. Daar kan je ook leuk op rijden.
Laat nu nog een paar maandjes de voorkeur aan Viktor. De rest krijgt uitgebreid de kans als hij naar school is. Louis is weeral lachebekje omdat er een foto genomen wordt. t Maakt niet uit, op de nieuwe bromfiets of niet.
...Een foto te nemen. En dan heb je geluk dat er nog eentje niet afgehaald is. t Is natuurlijk ook vaak dezelfde die laat blijft. En bovendien altijd bereid even op de foto te staan. Maar ooit komt wel een dag dat er een lang verhaal te schrijven is van de andere. Bij voorbeeld als zij zelf de oudsten zullen zijn zullen ze ook wel het verhaal maken. Vrijdag is de volle bezetting van 7 kindjes tegenwoordig. Waar is de tijd dat de mamas vervroegd hun weekend inzetten?
En een foto nemen met alle 7 erop is niet gemakkelijk voor een amateurke als ik. Maar we blijven oefenen en hopen in de loop van dit jaar nog veel bij te leren ivm fotos nemen. En waarop we moeten letten enz. Alvast een prettig weekend .
PS het rode pulletje is terug naar de rechtmatige eigenaar. Alweer een zaak die opgelost is!
Als je zo tegen de avond een beetje moe wordt, zoek je wel niet meer naar nieuwe uitdagingen. Je zou dan best nog eens een paar maanden jonger willen zijn. Zo weer een kleine baby. Alleen maar om nog eens in de babysit te mogen liggen. Hij lag erin tegen dat ik het zag. Maar om er weer uit te geraken. Je zou je zowaar in alle bochten wringen om het toch maar nog even te laten duren!
En wat hem waarschijnlijk nog het meeste verwonderde is dat er geen opmerkingen kwamen. Je had die blik moeten zien!
Maar als er maar 2 kindjes meer zijn kijk je al eens iets door de vingers. We zullen er wel over waken dat dit niet te vaak gebeurt, want we verwachten nog babys in de babysit de komende jaren.
Als je dit stapeltje bordjes ziet staan zou je niet denken dat er een test en een verhaal aan verbonden is. Maar toch...
En, Viktor doorstond de test met de grootste onderscheiding voor de 2-koppige jury.
Een bordje van de onderste en eentje van de bovenste staan al op elkaar. En de lepeltjes liggen er in. En dan komt er nog eentje voor onderaan. Even nadenken, lepeltje eruit, en het eerste kleine stapeltje op het nieuwe bordje. Maar dan eentje van de bovenste soort. Met lepel en al er bovenop. Niet goed. Lepel eruit, leeg bordje naast het stapeltje en stapeltje erop. Niet goed Viktor; dit bordje moet bij de bovenste.
Stapel weer eraf, bovenste bordje in het nieuwe en dan beiden samen op het stapeltje.
Bravo voor Viktor, alle bordjes soort bij soort, een stapeltje dat stabiel staat en de lepeltjes er bovenop. Enig denkwerk, maar zeer knap gedaan! Als je het ons vraagt: geslaagd voor toelatingsproef ingenieur!
Van Hanne haar jas kan je een boek schrijven. Elke dag een nieuwe pagina.
Zoals vandaag dus. Ze wou zelf haar jas van de stoel nemen. Dat lukt natuurlijk niet goed. En dan probeert je er maar in te kruipen waar ze nog aan de stoel hangt. Wie weet lukt dat dan niet!
Soms krijgt ze zo een snokje midden in de dag. Ze wil niet persé naar huis of naar buiten. Ze wil dan alleen maar haar jas even aanhebben. En als niemand je begrijpt dan kruip je er zelf maar in. Of je probeert het toch tenminste. Waarschijnlijk was het dat wat niet goed lukte en ze was even aan het schreien. Viktor, onze nieuwe (maar helaas nog veel te kleine voor de functie) commandant gebood haar in de hoek te staan. En volgzaam als ze is, onze kleine meid, stond even later in de hoek. Natuurlijk nog meer verdriet dan ervoor. Gelukkig had ik gezien wat hier gaande was en werd ze gauw gered uit haar bearde omgeving. Viktor had even binnenpretjes tot de woorden vielen: pas maar op, kleine commandant, dat je niet zelf in de hoek moet staan.
Als de kindjes s morgens aankomen willen, ze meestal even op schoot. We hebben voor t moment veel knuffelbeertjes (en -berinnetjes)
En als het al een beetje laat wordt en de meesten al vertrokken zijn kan je er maar beter nog eens van profiteren. De dag zit erop en dan nog en beetje nagenieten. En bovendien hebben we een nieuwe fotograaf in opleiding. Reinhilde vertrekt vanaf volgende week weer naar Gent voor verdere studies. In het weekend zijn er helaas geen kindjes en moeten er geen fotos genomen worden. Vandaar dat Reinout vanaf nu mag beginnen oefenen. En ziehier het resultaat. Het mag gezien zijn, vind je niet?
Onze kleine Victor komt het hier al goed gewoon! Hij speelt dat het een lieve lust is. Daar bij kraait hij van plezier, zomaar in zijn eentje. Daarvan getuigt deze actiefoto. Maar in zijn babysit laat hij het zich ook welgevallen. Al die aandacht rondom hem. Das pas leuk! Natuurlijk moet je niet te dicht komen. Zennah kan er al van meespreken. Ze zat plots te wenen: pijn edaan, pijn edaan. Wat is er pijn gedaan?
Baby! Mijn haar!
Jaja, Zennah ook een kleine brave baby heeft al grabbelhandjes en pakt al waar hij aan kan, ook je haar. Uit de buurt blijven is dus de boodschap, of zeker je hoofd niet draaien zodat je haar veilig is!
Dank aan alle mamas die al een luisterend oor waren. De anderen hebben het verhaal nog te goed. Ik heb dus weeral eens bezoek gehad vandaag. En daarna rondgelopen als een kip zonder kop. Stel je voor in je eigen huis, een kip zonder kop!
Veel meer dan eten geven en panpers verversen is er niet gebeurd. k Ben al blij dat jullie al mijn inspanningen van elke dag weten te waarderen. Dank voor het vertrouwen en we doen wel verder, want we zijn ervan overtuigd dat het hier zo slecht nog niet is! Maar na de preek van vandaag zou je zo wel aan je eigen beginnen twijfelen. k Heb zelfs geen foto genomen vandaag. Dan maar weer eentje uit het archief. en morgen vliegen we er weer in!
t Was weer op zijn dinsdags. Dat houdt in dat er veel grote kindjes zijn. Met 6 eten ze zelfstandig op dinsdag.
Je zou zo denken dat we hier schoon leven hebben maar soms moeten we ook een beetje meer kuisen dan anders. Zo deze namiddag bij voorbeeld. Viktor wou een pannenkoek eten. En ik bestelde er ook eentje. Hij was heel fier en ging pannenkoeken bakken. Maar, was helaas te druk bezig. Een ongelukje is zo gebeurd. Zijn waterig pannenkoekje lag op de vloer. Wat nu gezongen, een kelner met een natte broek?
Al een geluk dat hij deze middag tot de orde geroepen was. Hij had nu van deugnieterij Hanne haar jeansbroekje aangetrokken. En zijn schoenen ook al aan. Dus duidelijk niet van plan om nog te veranderen. Al een geluk dat ik het door had, t zou niet altijd gebeuren met zoveel broekjes en evenveel paren schoentjes op ons bankje.
Hoe zou je dat dan uitleggen hé Hanne, dat Viktor in jouw broek geplast heeft?! Hier gebeuren wel eens rare dingen....
We hebben onze Viktor een beetje moeten intomen vandaag. We merken dat zo stilletjes aan tijd wordt dat hij naar school mag. Hij zou de kleintjes een beetje overhoop lopen. VandaarDat we hem wel eens moeten waarschuwen: wie wild speelt mag een beetje afkoelen in ons hoekje. Maar t is bij waarschuwingen gebleven, geen hoekje dus.
De hele kleintjes kunnen nog even inde box, maar we hebben een lopertje vanaf vandaag en dat is een beetje moeilijk om haar nog op te sluiten. Ze wandelt op haar gemakje het huis rond. En als ze het wandelen beu is kruipt ze ook nog een beetje, kwestie van een beetje afwisseling te hebben. Flink zo Lauren, je wereld is alweer een beetje ruimer geworden!
en voor Viktor: de rest van de week komt Lauren niet meer, zo kan je toch nog eens lekker je duvel ontbinden! Als t binnen de perken blijft natuurlijk.
En dan kan je er zeker van zijn dat ze in de buggys kruipen. Zo ook vandaag dus. En soms maakt Zennah dan ook de sluitingen dicht. Gebeurt ook bijna dagelijks zonder dat er kindjes inzitten. En dan kom je met eentje, moet je nog eerst open maken en zo kom je wel eens handen te kort.
Zennah dus in de buggy en mooi dicht gemaakt. Maar brute pech, daar was papa. Ze kon er dus niet uit. Ja, zo vangen we hier kindjes. Ze mogen dan een beetje blijven zitten. En ik kan je verzekeren, daarna is den duvel er wel uit!
Eindelijk verlost. Ze wil zelfstandig haar pull aantrekken. Een heel gedoe, onderste boven, en dergelijke toestanden, maar ooit zal het wel lukken! En Viktor krijgt het lumineus idee dat hij wel eens zou meegaan met Zennah. Hij doet eerst zijn muts aan (om zijn oren te beschermen) jaja, dat rode rond zijn hals is zijn muts. En dan probeert hij zijn pull. t Lukt niet goed want t is een moeilijke pull vandaag. En we kunnen hem toch maar aanpraten dat het beter is om te wachten op zijn eigen mama want dat ze zeer verdrietig zal zijn.
t Is niet gemakkelijk om ze allemaal samen op de foto te krijgen! De grote Viktor is er niet op donderdag. De kleine Victor blijft nog heel gemakkelijk zitten. Maar om de rest erbij te krijgen. Net voor Zennah vertrekt is het dan eindelijk zover. Maar intussen is haar mama er en ze verkiest mama boven de foto. Ja, ons Zennah, die altijd op de foto wil, nu verkiest ze mama.
Groepsfoto van de rest dan maar. Johannah wil haar er toch graag bij en ze staat voortdurend in haar richting te kijken. Ze heeft zoiets van: kom er toch maar bij. Maar niet te doen, zonder Zennah dus. Maar bij gelegenheid doen we de foto nog eens over, met de rest van de familie.
En onze Jits is jarig vandaag, 2 jaar. En volgende maand worden er weer 2 twee jaar. t Zal dus best druk worden met de potjes. We willen ze graag zindelijk voor ze naar school gaan. Stel je voor, met de pamper naar school. Als je van bij moeke Magda komt kan dat in geen geval! Werk aan de winkel dus ede komende maanden...
We hebben er eens van geprofiteerd terwijl we maar 2 potjes nodig hadden om er eentje bij te zetten voor Louis. (op dinsdag zijn er al 6 nodig en dan kan je niet zomaar nog eentje bijzetten!)
Viktor was nog water aan het drinken en Zennah had al 2 potjes klaargezet. Ze zat zelf al op eentje en het ander was voor Louis. Ik zet hem erop en ga naar Viktor. Ondertussen hoor ik Zennah altijs mar zeggen: dag Louis, dag Louis. Zoiets van welkom op je potje. Je zal hier nog vaak mogen zitten. Maar we gaan niet te hard van stapel lopen en alleen proberen als we een redelijke kans op slagen zien. Iedereen geniet wel van de succeservaring. Vanmiddag was ze dus voor Louis, want we vingen inderdaad een klein plasje. Proficiat Louis en doe zo verder. Af en toe zal hij er wel op mogen, als hij er zelf zin in heeft. Alles zeer beredeneerd, op zn moekes, goed de kans op slagen inschatten en dan is succes verzekerd!
Viktor laat zich weer goed dienen. Hij probeert heel even zijn schoenen en broek uit te doen maar het lukt niet onmiddellijk. Zennah zal eens helpen. Dat doet ze graag, anderen helpen en tonen dat zij het al kan!
Ze is er stilletjes aan begonnen, want normaal moet Viktor dat alleen doen. Elk zijn eigen leren beredderen. Maar ik hoor haar achter de rug zuchten en zwoegen en als ik kijk, ja, ze zit te sleuren aan Viktor zijn schoen. Ze heeft het vlug door dat hij niet voldoende geopend is om vlot uit te gaan. En in geen tijd is de klus geklaard. En Viktor heeft zich weer lekker laten dienen. Je moet het maar doen hé, altijd iemand die je helpt als het even moeilijk gaat!
Voor velen de eerste schooldag, maar wij hebben geen startjes vandaag. Vorig jaar hadden we er vier. We hebben wel een nieuwkomertje. En meteen ook een unicum: de oudste en de jongste heten Viktor en Victor. Maar in de gesproken taal merk je natuurlijk de verschillende schrijfwijze niet. Ze zullen ook niet veel met elkaar kunnen spelen want voor Viktor is het in november wel schooltijd. t Zal niet zijn zoals begin de jaren 90 met Giel en Giles. Ze waren ongeveer twee jaar en als ze iel hoorden stonden ze plots met 2 voor je. Dat was ook grappig.
t Was zelfs een beetje druk vandaag. Niet echt tijd genomen om een fotootje te nemen. Gelukkig dat er één langblijvertje was. Hij zat zo mooi in zijn eentje met potjes te spelen. Toen hij merkte dat er een foto genomen was lachte hij. Ze komen dat hier stilletjes aan gewoon dat er fotos genomen worden en dat je dan moet lachen. Morgen zullen we eens een groepsfotootje maken rond ons Victortje, als herinnering aan zijn eerste dagen bij ons.
Gisteren waren Sapna en Mathias een paar uurtje op bezoek. Ze hebben er naar verlangd volgens de mama. En ik moet het wel geloven ook. Ze zouden ze zowaar wel buiten steken.
Ze spelen, rustig met de kleintjes.
Het eten is nog even lekker als vroeger. Boontjes lusten ze niet, maar gezien ze dat vroeger lekker vonden en het nu volop bonentijd is worden het toch maar boontjes. Je gelooft het niet, maar Sapna eet een dubbele portie. En of ze dus lekker waren.
En dan een taalprobleempje waar kleuters wel eens mee worstelen. Ze hebben 2 zotte nonkels. Allebei hij dus, want het zijn jongens. Maar als we over hen beiden spreken wordt dat zij. Begrijpe wie begrijpen kan, Sapna in elk geval nu nog niet! Hij is jongen en zij is meisje. Hoe kunnen 2 hijs nu zij worden?
Breek daar je kop maar eens over!
En ze hebben ook de veranda mooi opgeruimd toen de kleintjes sliepen. Een hele rij vol!
moekemagda
