Voor onze laatste dag voor de vakantie. Zennah en Viktor kruipen in de dubbele buggy. Mag natuurlijk niet, maar ja, toch even proberen. Ze kunnen er niet uit! Ja, nu hebben ze zichzelf wel goed gevangen! De riempjes ingeklikt, dat wordt dus een tijdje blijven zitten! Zullen ze nu nooit onthouden dat ze niet in de buggys mogen spelen!
Maar in de namiddag moet het leukste nog komen: helemaal klaar om per fiets op vakantie te gaan. En let op de chacoskes , als je per fiets rijdt moeten die mee! t Is gewoon te grappig!
En we blijven bloggen tijdens de vakantie, als al onze voorbereidingen gelukt zijn tenminste. Er is elke dag een fotootje uit het archief voorzien. Veel schrijven is er niet bij want geen kindjes is geen verhaal....
Vandaag is ons nichtje jarig. En wat voor een verjaardag: ze wordt 40!
En niet zomaar een nichtje, buurvrouw en thuiswachter in nood.
Zo eentje om dicht in de buurt te hebben dus!
We hebben al de ganse dag plannen om haar te gaan verrassen, maar t lukt ons niet.
Eerst blijft Zennah lang weg, papa zijn uurwerk staat al op congé dan is het al soeptijd, dan slaapt er al eentje, eten, iedereen slapen.
Dan puit eten. Ja, Zennah, fruit is lekker maar een beetje moeilijk om uit te spreken. En dan na fruittijd, een goeie poging om te vertrekken. Eerst natuurlijk de foto van onze cortège.
Tegen dan is er al een pap. Eéntje kan al niet meer mee. En dan net de straat overgestoken en al een mama. Hanne kan ook al niet meer mee. Dan maar de andere twee bij Reinhilde gelaten en vliegensvlug alleen even tot daar gelopen. Eigenlijk waren we al eens tot daar geweest met de twee laatste, maaar de jarige was gaan vieren.
Bij deze dus eindelijk: gelukkige verjaardag Ingrid!
Dat is weeral een hele vordering. Niet dat ze het al lang kan uithouden, maar ons zusje kan zitten. Binnenkort zijn we weer helemaal uit de babys gegroeid. Hanne was een beetje jaloers als er fotos gemaakt werden van de zitkunsten van Fleur. Op de foto in onze vakantieblog zal je het wel merken. Ze ligt een beetje te pronken en is ongelooflijk geaffronteerd. Viktor was ook weer super. Hij had een groot deel van het speelgoed uit de veranda naar binnen gebracht. Maar teveel is teveel! Dus, opruimen en alles weer in de veranda. t Was de moeite, zon nieuwe manier van opruimen. Ook daarvan en fotootje op de vakantieblog.
De collegas hebben al vakantie. Wij werken nog een weekje door. Zodoende zijn er vandaag vreemde eendjes in de bijt. We kunnen helaas geen foto nemen want ons toestel is op kampverkenning in de Ardennen. Xander is vorig jaar ook al een aantal dagen geweest en nu dus terug. Viktor zal veel bijleren, reken maar. Alvast al eens naar mama bellen om haar op de hoogte te stellen. En dan leert hij op de rug, met het hoofd eerst van de glijbaan komen, alleen, nog even goed kijken en misschien morgen zelf eens proberen.
Er wordt gans anders gespeeld met een 4-jarige in huis. De rollen zijn meer op voorhand uitgedeeld. Zo van kom Viktor, we gaan dit en we doen dat. Alleen een klein probleempje: Xander noemt hem altijd Louis. Maar Louis slaapt nog, zou trouwens, met zijn 15 maand, al die opdrachten toch nog niet begrijpen. En dan kan Viktor het niet meer horen dat hij Louis zou zijn en verbeter Xander: is Biktor Maar verder verstaan ze elkaar prima. Er wordt ook veel gefietst, en Viktor kan zich eens meten tegen een grotere en dat vindt hij natuurlijk superleuk. En ons Zennah moet qua snelheid niet onderdoen voor de jongens!
Het loopt hier allemaal rustig vandaag, niettegenstaande er zes aanwezig zijn. Ieder speelt zo zijn eigen spelletje. Er wordt weinig ruzie gemaakt. Ze denken al aan vakantie zeker? Volgende week onze laatste week en dan gaan we er even tussenuit voor 2 weekjes. Maar eerst nog dubbel werken. De collegas werken vandaag de laatste dag en volgende week krijgen we dus kindjes op vakantie. Dat zal leuk worden. Oude bekende terugzien en Louis die zijn nichtje meebrengt. We gaan vlug nog de veranda kuisen zodat we er klaar voor zijn tegen maandag. Prettig weekend allemaal!
Onze ingenieur in spé heeft vandaag weer al flink wat fietsen en buggys hersteld met zijn oeiedaaie. Hij zou daar alles mee herstellen, zelfs zijn gaatje (lees navel) Maar dan is hij toch een beetje verstrooid geweest en nu is zijn oeiedaaie weg. Gewoon spoorloos. Meestal vindt hij alles snel terug. Maar nu dus: groot probleem. Iele (lees Reinhilde) al opgetrommeld om mee te helpen zoeken maar weg is weg. Gedaan met werken dus. En dan juist is mama daar. Reinhilde zoekt nog even verder en ja hoor, onder een ander stuk speelgoed, dat ook al voor alles gediend heeft, ligt de schroevendraaier. Maar wat meer is, t is eigenlijk een spuit uit een dokterssetje. Ze heeft voor Viktor echter van in het begin zijn schroevendraaier geweest. Zo zie je maar dat alle speelgoed hier meerder functies heeft!
t Hangt er gewoon vanaf voor wat je het wil gebruiken!
Zennah komt als eerste aan deze morgen. Maar er is al een kindje. Eentje dat ze niet kent dan nog. Maar kindjes sluiten rap vriendschap en al vlug zitten ze samen op de schoot met onze Siel. Zennah heeft al een beetje leren tellen en wil dat nu ook eens tonen.
Ze wil zijn teentjes tellen.
Tenen
Ja tenen.
Eén, tee! tee tenen!
Maar nee Zennah: één, twee, drie, vier, vijf. Vijf teentjes!
Ze kijkt zo met een blik van je zal wel gelijk hebben zeker. en dan nog vlugger dan vlug
tee waa! Met haar twee vingertjes in de lucht. Ja, natuurlijk daar ken je dat van, tot twee tellen. Net twee jaar geworden. Maar teentjes zijn er meestal vijf hoor Zennah!
En bezoekertjes krijgen hier dezelfde rechten als iedereen: op de schommel, op de fiets, en alles eens bekijken wat in je bereik ligt.
Ze hebben hier weer van alles geëxperimenteerd vandaag. Kindjes hebben ongelooflijk veel fantasie. Alles kunnen ze gebruiken en alles krijgt een nieuwe functie. Zo kan je telefoneren met een plankje aan je oor, je hoeft daar toch geen telefoon voor te hebben. t Is gewoon leuk jezelf bezig te horen! En dan na de middag, t was hier nog heel stil kregen we plots bezoek. Wat is dat leuk als er zo geregeld eens kindjes van vroeger goeiedag komen zeggen. En als ze dan willen in de veranda spelen, waar ze zoveel pret beleefd hebben. En ook nog eens buiten, en eens controleren of de kippen er nog zijn. En de poes is er ook nog, en de koeien achter in de wei. Er is hier nog niet veel veranderd dus. Alleen een nieuwe reeks kindjes.
Dan zijn ze zo eentje na eentje opgestaan. Natuurlijk even mee buitenspelen, met buggys en fietsjes. Tot het ineens te snel gaat en Mathias over kop gaat. Uit sympathie zijn ze er even komen bijzitten.
De pijn was weer rap geleden, met zoveel belangstelling om je heen.
Prettige reis naar India en de groetjes daar aan ama! En tot de volgende tussenstop.
Is het gepermitteerd het goede nieuws over mijzelf te vertellen?
Deze avond nog eens naar de oogarts op controle geweest. Er was fantastisch nieuws. Er blijft alleen een kleine afwijking voor ver, maar de leesfunctie, leeftijd in acht genomen, is zeer goed. Ik heb dingen gelezen voor 10 op 10! Komende van 3 op 10, dat is gewoon fantastisch! Hartelijk dank aan iedereen die voor mij geduimd heeft! Ik geloof er vast in dat het geholpen heeft!
Dat houdt dus in dat mijn leesbril versterkt wordt, maar dat is dus gezien de leeftijd heel normaal, ook mijn ander oog was daar aan toe. Ik heb dus (volgens de oogarts) geluk gehad met mijn ongeluk! Dat eerste bezoek was zeer ontgoochelend: ik kan je niet garanderen dat je je zicht ooit terug krijgt. Maar nu lees ik dus weer ondertiteling, en bij mooi zonnig weer zelfs de krant. t Is een groot verschil met alleen de grootste titels, die dan ook nog wazig waren. Maar eind goed al goed zeker!
Dus kapoenen hou jullie maar klaar! Moeke Magda zal het weer al gezien hebben. Er is mij trouwens de afgelopen 5 maand ook al niet veel ontgaan. Doe dus maar zoals deze brave jongen en zet je mooi op het bankje ipv omgekeerd te staan en zo aan de bloemetjes te plukken. Enfin, het plantje zal een beetje tijd nodig hebben om nieuwe blaadjes te krijgen, maar dat is hier al wel meer gebeurd! t Moeten hier altijd sterke plantjes zijn!
Verzin zelf al maar iets en morgen komt mijn verhaaltje er bij.
Wat denk je nu van onze foto? Ze zijn er wel vroeg bij hé, de jeugd van tegenwoordig. Altijd maar voeger en vroeger. Weet je wat ze zei: is mij Bikto. Al een geluk dt ze deftig op hun potje zitten. Binnenkort zullen we ze apart moeten zetten zeker? In shifts of zo, eerst de meisjes en dn de jongens? Toch lief hé als je ze zo bezig hoort. Jammer dat we geen blog met geluid kunnen maken.
Ons Fleurtje had een voorgevoel vandaag. Ze heeft de ganse middag gekraaid van plezier.
En ja hoor, t zal daaar feest zijn vanavond! Proficiat mama! Viktor vond het zo grappig dat ik kusjes gaf aan mama. Hij moest er natuurlijk ook eentje hebben. Twee zelfs, eentje van mama en eentje van mij!
Is het gepermitteerd? Nog even over Reinhilde? Ze is criminoloog. Ze kan het zelf nog niet geloven, maar t zal wel zo zijn. Ze heeft onderscheiding. Proficiat Reinhilde! En aan alle mamas en papas wens ik zon dochter of zoon. Zo eentje die ervoor gaat, van de eerste dag van het academiejaar tot de laatste. Daar geniet je van. Ik hoop dat er mij later nog veel van de kindjes die hier ooit waren zon mooie resultaten kunnen komen meedelen!
En dan zijn we met de twee laatste het goede nieuws aan oma gaan vertellen. Nee, we zijn er geentje kwijtgespeeld onderweg. Opa Luc is ons komen betrappen, oma had er eentje op getrakteerd. En gezien we vandaag nog geen foto hadden: toch nog vlug eentje genomen.
Met twee vertrekken en met eentje aankomen geeft dus dit resultaat!
Gisteren was het al bijna vakantie, vandaag des te drukker. Op woensdag 6 ipv 4. Gelukkig was Reinhilde thuiswachter van diensten kan ze 6 ook best de baas. Je zou niet iedereen durven aanspreken om voor 6 te zorgen als je even weg moet.
Maar ze hadden allemaal flink nazi gegeten tegen dat ik terug was. En dan als het potjestijd was wou Viktor absoluut naast Zennah zitten. Normaal zit iedereen waar er plaats is, maar Viktor was niet verondersteld pipi te doen. Je kan nu eenmaal niet ieder uur van de dag de pot op! Naast Zennah dus, plaats of geen plaats, ik probeer mij er wel tussen te wringen. En zie je wel dat het lukt!
moekemagda
