Voor onze laatste dag voor de vakantie. Zennah en Viktor kruipen in de dubbele buggy. Mag natuurlijk niet, maar ja, toch even proberen. Ze kunnen er niet uit! Ja, nu hebben ze zichzelf wel goed gevangen! De riempjes ingeklikt, dat wordt dus een tijdje blijven zitten! Zullen ze nu nooit onthouden dat ze niet in de buggys mogen spelen!
Maar in de namiddag moet het leukste nog komen: helemaal klaar om per fiets op vakantie te gaan. En let op de chacoskes , als je per fiets rijdt moeten die mee! t Is gewoon te grappig!
En we blijven bloggen tijdens de vakantie, als al onze voorbereidingen gelukt zijn tenminste. Er is elke dag een fotootje uit het archief voorzien. Veel schrijven is er niet bij want geen kindjes is geen verhaal....
Vandaag is ons nichtje jarig. En wat voor een verjaardag: ze wordt 40!
En niet zomaar een nichtje, buurvrouw en thuiswachter in nood.
Zo eentje om dicht in de buurt te hebben dus!
We hebben al de ganse dag plannen om haar te gaan verrassen, maar t lukt ons niet.
Eerst blijft Zennah lang weg, papa zijn uurwerk staat al op congé dan is het al soeptijd, dan slaapt er al eentje, eten, iedereen slapen.
Dan puit eten. Ja, Zennah, fruit is lekker maar een beetje moeilijk om uit te spreken. En dan na fruittijd, een goeie poging om te vertrekken. Eerst natuurlijk de foto van onze cortège.
Tegen dan is er al een pap. Eéntje kan al niet meer mee. En dan net de straat overgestoken en al een mama. Hanne kan ook al niet meer mee. Dan maar de andere twee bij Reinhilde gelaten en vliegensvlug alleen even tot daar gelopen. Eigenlijk waren we al eens tot daar geweest met de twee laatste, maaar de jarige was gaan vieren.
Bij deze dus eindelijk: gelukkige verjaardag Ingrid!
Dat is weeral een hele vordering. Niet dat ze het al lang kan uithouden, maar ons zusje kan zitten. Binnenkort zijn we weer helemaal uit de babys gegroeid. Hanne was een beetje jaloers als er fotos gemaakt werden van de zitkunsten van Fleur. Op de foto in onze vakantieblog zal je het wel merken. Ze ligt een beetje te pronken en is ongelooflijk geaffronteerd. Viktor was ook weer super. Hij had een groot deel van het speelgoed uit de veranda naar binnen gebracht. Maar teveel is teveel! Dus, opruimen en alles weer in de veranda. t Was de moeite, zon nieuwe manier van opruimen. Ook daarvan en fotootje op de vakantieblog.
De collegas hebben al vakantie. Wij werken nog een weekje door. Zodoende zijn er vandaag vreemde eendjes in de bijt. We kunnen helaas geen foto nemen want ons toestel is op kampverkenning in de Ardennen. Xander is vorig jaar ook al een aantal dagen geweest en nu dus terug. Viktor zal veel bijleren, reken maar. Alvast al eens naar mama bellen om haar op de hoogte te stellen. En dan leert hij op de rug, met het hoofd eerst van de glijbaan komen, alleen, nog even goed kijken en misschien morgen zelf eens proberen.
Er wordt gans anders gespeeld met een 4-jarige in huis. De rollen zijn meer op voorhand uitgedeeld. Zo van kom Viktor, we gaan dit en we doen dat. Alleen een klein probleempje: Xander noemt hem altijd Louis. Maar Louis slaapt nog, zou trouwens, met zijn 15 maand, al die opdrachten toch nog niet begrijpen. En dan kan Viktor het niet meer horen dat hij Louis zou zijn en verbeter Xander: is Biktor Maar verder verstaan ze elkaar prima. Er wordt ook veel gefietst, en Viktor kan zich eens meten tegen een grotere en dat vindt hij natuurlijk superleuk. En ons Zennah moet qua snelheid niet onderdoen voor de jongens!
Het loopt hier allemaal rustig vandaag, niettegenstaande er zes aanwezig zijn. Ieder speelt zo zijn eigen spelletje. Er wordt weinig ruzie gemaakt. Ze denken al aan vakantie zeker? Volgende week onze laatste week en dan gaan we er even tussenuit voor 2 weekjes. Maar eerst nog dubbel werken. De collegas werken vandaag de laatste dag en volgende week krijgen we dus kindjes op vakantie. Dat zal leuk worden. Oude bekende terugzien en Louis die zijn nichtje meebrengt. We gaan vlug nog de veranda kuisen zodat we er klaar voor zijn tegen maandag. Prettig weekend allemaal!
Onze ingenieur in spé heeft vandaag weer al flink wat fietsen en buggys hersteld met zijn oeiedaaie. Hij zou daar alles mee herstellen, zelfs zijn gaatje (lees navel) Maar dan is hij toch een beetje verstrooid geweest en nu is zijn oeiedaaie weg. Gewoon spoorloos. Meestal vindt hij alles snel terug. Maar nu dus: groot probleem. Iele (lees Reinhilde) al opgetrommeld om mee te helpen zoeken maar weg is weg. Gedaan met werken dus. En dan juist is mama daar. Reinhilde zoekt nog even verder en ja hoor, onder een ander stuk speelgoed, dat ook al voor alles gediend heeft, ligt de schroevendraaier. Maar wat meer is, t is eigenlijk een spuit uit een dokterssetje. Ze heeft voor Viktor echter van in het begin zijn schroevendraaier geweest. Zo zie je maar dat alle speelgoed hier meerder functies heeft!
t Hangt er gewoon vanaf voor wat je het wil gebruiken!
Zennah komt als eerste aan deze morgen. Maar er is al een kindje. Eentje dat ze niet kent dan nog. Maar kindjes sluiten rap vriendschap en al vlug zitten ze samen op de schoot met onze Siel. Zennah heeft al een beetje leren tellen en wil dat nu ook eens tonen.
Ze wil zijn teentjes tellen.
Tenen
Ja tenen.
Eén, tee! tee tenen!
Maar nee Zennah: één, twee, drie, vier, vijf. Vijf teentjes!
Ze kijkt zo met een blik van je zal wel gelijk hebben zeker. en dan nog vlugger dan vlug
tee waa! Met haar twee vingertjes in de lucht. Ja, natuurlijk daar ken je dat van, tot twee tellen. Net twee jaar geworden. Maar teentjes zijn er meestal vijf hoor Zennah!
En bezoekertjes krijgen hier dezelfde rechten als iedereen: op de schommel, op de fiets, en alles eens bekijken wat in je bereik ligt.
Ze hebben hier weer van alles geëxperimenteerd vandaag. Kindjes hebben ongelooflijk veel fantasie. Alles kunnen ze gebruiken en alles krijgt een nieuwe functie. Zo kan je telefoneren met een plankje aan je oor, je hoeft daar toch geen telefoon voor te hebben. t Is gewoon leuk jezelf bezig te horen! En dan na de middag, t was hier nog heel stil kregen we plots bezoek. Wat is dat leuk als er zo geregeld eens kindjes van vroeger goeiedag komen zeggen. En als ze dan willen in de veranda spelen, waar ze zoveel pret beleefd hebben. En ook nog eens buiten, en eens controleren of de kippen er nog zijn. En de poes is er ook nog, en de koeien achter in de wei. Er is hier nog niet veel veranderd dus. Alleen een nieuwe reeks kindjes.
Dan zijn ze zo eentje na eentje opgestaan. Natuurlijk even mee buitenspelen, met buggys en fietsjes. Tot het ineens te snel gaat en Mathias over kop gaat. Uit sympathie zijn ze er even komen bijzitten.
De pijn was weer rap geleden, met zoveel belangstelling om je heen.
Prettige reis naar India en de groetjes daar aan ama! En tot de volgende tussenstop.
Is het gepermitteerd het goede nieuws over mijzelf te vertellen?
Deze avond nog eens naar de oogarts op controle geweest. Er was fantastisch nieuws. Er blijft alleen een kleine afwijking voor ver, maar de leesfunctie, leeftijd in acht genomen, is zeer goed. Ik heb dingen gelezen voor 10 op 10! Komende van 3 op 10, dat is gewoon fantastisch! Hartelijk dank aan iedereen die voor mij geduimd heeft! Ik geloof er vast in dat het geholpen heeft!
Dat houdt dus in dat mijn leesbril versterkt wordt, maar dat is dus gezien de leeftijd heel normaal, ook mijn ander oog was daar aan toe. Ik heb dus (volgens de oogarts) geluk gehad met mijn ongeluk! Dat eerste bezoek was zeer ontgoochelend: ik kan je niet garanderen dat je je zicht ooit terug krijgt. Maar nu lees ik dus weer ondertiteling, en bij mooi zonnig weer zelfs de krant. t Is een groot verschil met alleen de grootste titels, die dan ook nog wazig waren. Maar eind goed al goed zeker!
Dus kapoenen hou jullie maar klaar! Moeke Magda zal het weer al gezien hebben. Er is mij trouwens de afgelopen 5 maand ook al niet veel ontgaan. Doe dus maar zoals deze brave jongen en zet je mooi op het bankje ipv omgekeerd te staan en zo aan de bloemetjes te plukken. Enfin, het plantje zal een beetje tijd nodig hebben om nieuwe blaadjes te krijgen, maar dat is hier al wel meer gebeurd! t Moeten hier altijd sterke plantjes zijn!
Verzin zelf al maar iets en morgen komt mijn verhaaltje er bij.
Wat denk je nu van onze foto? Ze zijn er wel vroeg bij hé, de jeugd van tegenwoordig. Altijd maar voeger en vroeger. Weet je wat ze zei: is mij Bikto. Al een geluk dt ze deftig op hun potje zitten. Binnenkort zullen we ze apart moeten zetten zeker? In shifts of zo, eerst de meisjes en dn de jongens? Toch lief hé als je ze zo bezig hoort. Jammer dat we geen blog met geluid kunnen maken.
Ons Fleurtje had een voorgevoel vandaag. Ze heeft de ganse middag gekraaid van plezier.
En ja hoor, t zal daaar feest zijn vanavond! Proficiat mama! Viktor vond het zo grappig dat ik kusjes gaf aan mama. Hij moest er natuurlijk ook eentje hebben. Twee zelfs, eentje van mama en eentje van mij!
Is het gepermitteerd? Nog even over Reinhilde? Ze is criminoloog. Ze kan het zelf nog niet geloven, maar t zal wel zo zijn. Ze heeft onderscheiding. Proficiat Reinhilde! En aan alle mamas en papas wens ik zon dochter of zoon. Zo eentje die ervoor gaat, van de eerste dag van het academiejaar tot de laatste. Daar geniet je van. Ik hoop dat er mij later nog veel van de kindjes die hier ooit waren zon mooie resultaten kunnen komen meedelen!
En dan zijn we met de twee laatste het goede nieuws aan oma gaan vertellen. Nee, we zijn er geentje kwijtgespeeld onderweg. Opa Luc is ons komen betrappen, oma had er eentje op getrakteerd. En gezien we vandaag nog geen foto hadden: toch nog vlug eentje genomen.
Met twee vertrekken en met eentje aankomen geeft dus dit resultaat!
Gisteren was het al bijna vakantie, vandaag des te drukker. Op woensdag 6 ipv 4. Gelukkig was Reinhilde thuiswachter van diensten kan ze 6 ook best de baas. Je zou niet iedereen durven aanspreken om voor 6 te zorgen als je even weg moet.
Maar ze hadden allemaal flink nazi gegeten tegen dat ik terug was. En dan als het potjestijd was wou Viktor absoluut naast Zennah zitten. Normaal zit iedereen waar er plaats is, maar Viktor was niet verondersteld pipi te doen. Je kan nu eenmaal niet ieder uur van de dag de pot op! Naast Zennah dus, plaats of geen plaats, ik probeer mij er wel tussen te wringen. En zie je wel dat het lukt!
Ik weet echt niet meer over wie ik nog eens mag of kan bloggen vandaag. Als je het fotootje ziet, t is maar kalmpjes, voor een dinsdag! Normaal zeven aanwezig, nu maar vier. t Wordt hier zo stilaan vakantie. Eentje is al van deze middag naar huis, zoals altijd op dinsdag. Een ander is bij oma met grote broer en zus. En deze vier zijn hier dus nu. Maar daarvan was er al eentje gisteren in de hoofdrol, en over de grootste, k durf zijn naam niet meer zeggen, heb ik al veel verteld. Maar dat is nu eenmaal zo, kindjes maken hier het verhaal. Hoe taalvaardiger ze worden hoe kleurrijker het verhaal. En wees gerust Tim, als jouw dochter de grootste is zal het een dagboek vol zijn over haar! Als ze er is tenminste! We hebben haar gemist vandaag, maar t zal wel leuk geweest zijn bij haar neefjes! Maar je weet dus, haar verhaal komt zeker ook nog!
Viktor (oei, k noem hem nu toch al weer, en 'k schrijf dus inderdaad altijd over dezelfde) was even ongerust vandaag. Zijn zusje zat in haar bumbostoeltje en Hanne zag haar zooooo graag. Ze zat er bijna bovenop, niet kwaad bedoeld natuurlijk. Maar onze Viktor vroeg haar toch zo lief: zus niet pijn doen Hanne!! Dat was toch weer zon aangrijpend momentje waarop kindjes elkaar in bescherming nemen.
Gisteren vroeg Ieva al of ze vandaag kindjes ging zien. En of, en horen ook wel!
Zennah en Viktor kwamen de ganse tijd van alles vertellen en ik in mijn beste Engels altijd vertalen wat de kindjes zegden. Ze vond het zo jammer dat ze hen niet verstond en niets tegen hen kon vertellen. Ze hebben wel uitgebreid dada gedaan, en dat vond ze leuk. Dat is blijkbaar iets universeel.
Al een geluk dat Viktor terug is, hé Zennah. Ze is hulpvaardig genoeg maar soms nog een beetje onhandig. Hanne wou haar pull ook uitdoen, in navolging van Zennah en Viktor. Ze kon dat natuurlijk niet alleen en Zennah wou helpen. Maar dat knopje zou ze wel liever aftrekken dan open doen. Gelukkig stak Viktor een handje toe, maar eens het open was gaf Zennah een goeie ruk aan de mouwen en de pull was rap uit. Viktor stond daar nogal te kijken, hij had gewoon geen kans ons Hanneke verder behulpzaam te zijn.
t Leven is aan de rappe of niet soms?!
En die twee op de foto hebben elkaar ook een beetje gemist zou je zo zeggen. Onze kleinste meisjes worden ook stilletjes aan een beetje groot!
Deze morgen zijn ze nog naar de generale repetitie geweest in het college. En vanmiddag was het grote moment daar.
Ze hebben veel fysiek die kerels! Uitgebreid naar de bierfeesten geweest. Op tijd uit bed, (van discipline gesproken) meer dan een uur repetitie en dan mee naar Schorisse naar het eetfestijn van Vakantiegenoegens.
Deze die bij Huysmans sliep heeft veel fotos genomen. De tafels op de speelplaats, het springkasteel met de kindjes, het orkestje van dienst. Bleek dat ze dergelijk feest niet kennen in Letland. Ze hebben er wel van genoten.
En wat zeker leuk was, ze serveerden daar ook Ename Blond.
Ze hebben dit weekend uitgebreid kennis gemaakt met de lokale bieren. De brouwerij Roman zal het wel voelen in haar omzet! Ze kennen geen woord Nederlands, maar Ename Blond, daar hadden ze geen moeite mee!
Hun extra calorieën zullen ze met het dansen zeker weer kwijt gespeeld zijn.
Ze vonden het fijn dat we hun optreden de moeite vonden. t Was ook mooi, echt waar!
Als alles goed gaat zijn hier sedert gisteravond een paar Letten aan het logeren.
Martien zou ze meebrengen en wegwijs maken in ons huis, terwijl wijzelf ook op uitstap zijn.
Zouden ze er wel zijn? Het blijft hier vrij lang stil deze morgen. Al eens naar Martien gebeld en ja hoor, ze zijn er. Ze waren wel al naar de bierfeesten geweest en ze mogen ze.
Zeker deze die bij ons slaapt. t Is ne sjarel, en de hunneen droogstoppel. Wat moeten we ons daarbij voorstellen? t wordt alleen nog maar spannender. En dan verschijnen ze,t zijn zeer sympathieke mensen, we hebben het weer getroffen met de verbroedering. Die met snor slaapt te Huysmans, het andere koppel bij ons. Ieva kent goed Engels en dat maakt gesprek wel mogelijk, want wij in het Nederland en zij in het Lets...dat komt niet goed! Ze hebben vandaag uitstap in Oudenaarde en eten alle drie s avonds bij ons en daarna, wat dacht je? Weer naar de bierfeesten.
De foto is gemaakt toen ze klaarstonden zondag om naar Oudenaarde te vertrekken voor het optreden op de bierfeesten. Allen daarheen...
Niet zozeer van de kindjes, er zijn er maar 5 .Maar vanaf deze avond tot maandag morgen hebben we een paar Letten te logeren. Daarom ben ik ook een beetje vroeg aan het bloggen. Ik vrees dat er vanavond niet veel tijd zal zijn. En bovendien worden de Letten hier gedropt terwijl wij zelf op uitstap zijn. Zeer benieuwd wie we in ons huis zullen hebben tegen zaterdagmorgen! Het wordt dus weer boeiend. Even boeiend als met de kindjes. Zennahheeft alvast haar best gedaan.
Als ik kindjes begintte noemen om in de stoel te komen voor het middageten weet ze al goed wat de grote te wachten staat: piets tegen muur
Ja Zennah zet maar alle fietsen en buggys tegen de muur. Dat is flink. Daar hoort natuurlijk de nodige foto bij en wel te verstaan niet zonder haar kos. De ene noemt dat kakos en bij de andere is het gewoon kos. t Is kwestie dat we mekaar te verstaan.
Heel druk weekend dus, en weet dat iedereen hier welkom is. Klein en groot. Belgisch of buitenlands, de Letten zijn welkom!
Staan jullie mij even toe nog een paar keer niet alleen over de kleintjes te bloggen?
Als je tot vorig eentje had die er 6 jaar (en drie verschillende richtingen) over gedaan heeft om een graduaat elektromechanica af te maken (en dan nog in tweede zittijd), dan ben je superblij met elke goede melding die je krijgt! Nog geen 8 uur als ze al belt. Vandaag komen de resultaten van de thesis op minerva. Natuurlijk nog niet op dit vroege uur. En ja, je kan natuurlijk niet de ganse dag voor je computer zitten, je moet nog zien thuis te geraken ook. Dan toch de trein van 9 uur.
En dan 20 minuten later, toch de verlossende boodschap: t staat er op, k heb een A!
Goed gewerkt zus, je bent er bijna!
En tegen dat we thuiskomen willen ze hier ook al op stap. En daarvoor doe je best je pet wel aan. De ene keer lukt dat al beter dan de andere. En als ik zeg;: wacht even voor een foto, hoort ons fotomodel in spé het ook al weer. En ... Nennah ook poto. Ja, natuurlijk mag je ook op de foto, met of zonder pet, iedereen mag er bij, alleen mag het niet te lang duren, of de pet is weg. Maar ze is rap en staat in een wip naast JIts!
moekemagda
