We blijven dus proberen! Dat was dus de foto van gisteren. Maar als je hem wil inzoemen verschijnt onze Juna (zie foto van 14 augustus telkens weer!) Akkoord dat ze er niet dikwijls opstaat maar nu is ze wel een beetje heel opdringerig!
Gisteren heb ik nog eens de maand augustus overlopen en tot mijn grote ontgoocheling ontdekt dat er weer 3 fotos verdwenen waren. Ze hebben er nochtans gestaan.
Weet iemand soms raad? We zullen dus vandaag eens proberen met de foto die eigenlijk bij 14 augustus hoorde, naar de goede raad van onze computermama. k zal dat bij gelegenheid wel eens allemaal proberen weer goed te brengen.
21u30
De wekelijkse Nordic Walking is dus gedaan en met nieuwe moed probeer ik weer van alles uit.
Met al dat gedoe van die fotos die verdwijnen is er nu niet veel tijd meer om nog nieuws bij te zetten. Maar we hebben toch een nieuwe foto voorzien: wat zou je ervan denken, zo zelf je potje mogen koken en dan proeven met zn tweetjes!
23u00: Nog beter nu. De foto van vandaag wordt vergroot in de foto van 14 augustus.
Waarschijnlijk durven jullie al denken dat alle dagen hier even leuk zijn. Mooie verhaaltjes, nieuwe uitvindingen, leuke snoeten. Nee, dat is helaas niet zo! Soms gaat het ook even anders.
Als je wil zitten maar nog regelmatig omvalt en dan verloren bent als een schildpad die op haar rug terechtkomt. Of als je wil kruipen en je kan nog maar alleen achteruit en je blokkeert dan onder de kast of onder de buggys. Geef toe, er zijn leukere momenten in het leven!
En als dat bovendien nog allemaal gepaard gaat met hels gekrijs, dan is ook voor de anderen de lol eraf. Maar in dat geval leg je er best je hoofdje eens bij neer. Na regen komt altijd zonneschijn!
En ook het verloren geraakt schietgeweer is al gevonden. Het lag op een plaats waar kindjes normaal niet komen zonder opdracht. Xander je hebt jezelf verraden!
Zennah heeft vandaag haar bril meegebracht. Moeke Magda neemt altijd haar bril als ze iets wil lezen en naar t schijnt mémé Annie ook. Dan kan je al eens proberen of je met bril ook niet beter ziet hé Zennah! Alleen is het bij ons geen zonnebril.
Weet je wel, de leeftijd hé madam! En Viktor natuurlijk een beetje jaloers en hij wil ook een bril. Reinhilde heeft gauw de oplossing. Maar eigenlijk wou hij zo geen bril. Die van Zennah ziet er stukken mooier uit!
En dan op wandel. In t passeren naar de beenhouwer. En verder op de tocht missen we al onze vertrouwde stopplaatsen. Mama Ann is niet thuis. Pépé Wardi is er niet meer. Tante Christiane woon er niet meer. Tante Aline dan maar. Siegert weet dat ze met opa gaan kaarten is. Ook niet dus. Dan maar bij tante Lieve. Daar ben je ook altijd welkom. En de kindjes ook.
En ons bellenblaaske dat we gekregen hebben bij de beenhouwer is al helemaal vergeten. Het zit zelfs mee in de frigo!
Xander is er weer. Mama Ann heeft alweer vakantie. En Siegert is eigenlijk bij oma, maar komt eens op bezoek.Er worden heel andere spelletjes gespeeld dan met de kleintjes alleen. Zoals oorlogje spelen. In geen jaren is het hier nog oorlog geweest, maar nu dus...
Siegert heeft een geweertje mee. Maar om de kansen eerlijk te verdelen moet Xander eer natuurlijk ook eentje hebben. Ze willen dat oud waterpistool (een heel groot) nemen. Om te gebruiken zonder water (wie weet mag het dan wel) Je weet wel, dat wat al een beetje kapot was. Oh, ja, dat! Het hing eigenlijk helemaal aan flarden, van een of andere wateroorlog in vroegere tijden zeker. Maar tot nu wisten ze dat hier niet, maar dat waterpistool heeft al lang een recyclage achter de rug en is dus hier of daar een tweede leven begonnen.
Maar dan, met een beetje fantasie kan je zelfs van een oude tennisraket een geweer bedenken. Je ziet wel hé, als je hem zo houdt is het net een geweer. Mag het? please meter?
Ja dus, en de oorlog is begonnen. Gelukkig wordt al snel, zonder dat er slachtoffers vallen, de vrede getekend!
...zonder dienstencheques dan nog. Mooi meegenomen!
Mooi weer vnadaag. Zennah heeft Viktor al niet meer nodig om te vragen om buiten te spelen. Ze kan dat nu al alleen. Buiten dus, maar wat is er nu gebeurd? De zon schijnt en de schommel staat kletsnat. Zo kan je er niet op, in geen geval!
Moeke zal hem eens afdrogen. Maar terwijl ik om vodden ben komt Zennah mij al tegen. Mij kuisen, mij kuisen...
Ook goed, jij kan dat zeker al. Ze krijgt gauw hulp van Hanne en de schommel is vlug droog. De pret kan beginnen!
En vanaf volgende week is Viktor terug. Dat zal best leuk zijn.
Laat moeke Magda maar naar de markt gaan boodschappen doen. Reinhilde kan ook lekkere patatjes klaarmaken! Moeke heeft natuurlijk alles goed voorbereid, kwestie van geen tegenvallers te hebben.
Toch leuk als je de foto bekijkt: mondje vol en toch meer aandacht voor de foto dan voor je bord. En dan onze Hanne, waarschijnlijk een piepklein brokje gevallen. Dat kan je toch niet laten verloren gaan. Eerst even vissen en dan verder eten!
En Jits houdt even goed in de gaten of Hanne wel alles terug vindt. Dat was dus en klein intermezzo en daarna eet iedereen lustig verder. Louis kan t nog niet helemaal alleen en met de hulp van Reinhilde was hij waarschijnlijk eerst klaar. En tegen dat ik thuis kom van de markt liggen ze alle 5 mooi in dromenland!
We hebben weer niet veel kindjes vandaag. Om niet te zeggen zeer weinig kindjes. Maar, t zijn weer brave kindjes. Zoals altijd trouwens. En wat denk je. Je popje mooi te slapen leggen voor je zelf naar bed gaat. Dat worden toch echte moedertjes, niet?
En waar slaapt ons popje? Midden op de vloer, maar alweer op ons handdoekje!
En ze heeft geluk, er zijn geen kleine babys. Iedereen slaapt, en het popje ligt er nog als ze weer opstaan. Ik vrees dat ik voortaan op woensdag altijd weinig nieuws ga hebben. Het ziet ernaar uit dat er in t vervolg veel bij mama of oma zijn op woensdag. Maar zolang de babbelaartjes er zijn zullen we wel altijd nieuws blijven hebben!
Herken je het handdoekje van gisteren? Niet gelogen, hé, dat je er van alles kan mee doen.. In het beste geval kan je er zelfs een rokje van maken. Of tenminste toch al eens aanpassen. Na een maandje vakantie is het best fijn al je vertrouwde spullen terug te vinden hé Jits!
t Was vandaag zelfs meisjesdag. Vier aanwezig en allemaal meisjes. Het is hier nooit eerder gebeurd dat alle aanwezigen meisjes waren! We hebben gemiddeld 2 jongens tegen 1 meisje. Zelfs al vaker geweest dat de meisjes compleet in de minderheid waren. Zoiets van 5 à 6 jongens en 1 meisje. Maar ze staan hier altijd wel aardig hun mannetje. Als je met 7 moet samenspelen maakt het op die leeftijd niet veel uit of het nu jongens zijn of meisjes.
Als je de foto eens bekijkt merk je dat hij een beetje uit de hoogte genomen is. Reinhilde stond daarvoor op een stoel. En Zennah onmiddellijk de opmerking: da ma nie hé!
En dan valt merkt Reinhilde plots dat ze iets doet wat pedagogische niet echt verantwoord is. Kindjes mogen hier ook niet op stoelen kruipen. En er zeker niet op rechtstaan.
Ja, wij moeten hier nogal op onze tellen passen!En natuurlijk altijd het goede voorbeeld geven. Het scheelde niet veel of Reinhilde kon eens in de hoek staan. Maar als we dat voorstelden aan Zennah vond ze dat toch wel heel grappig. Intussen was Reinhilde van de stoel. Zennah haar pop had weer een beetje adem gekregen, ze zat helemaal onder het dekentje, of beter het gastendoekje dat hier altijd dienst doet als dekentje. Louis speelde liever eens op zijn eentje vandaag dan met de twee meisjes. Ja, t is hier nog altijd vakantie want we waren maar met drie.
Reinhilde komt net voor de middag te weten dat zomertoeren vandaag langs onze deur passeert. Vlug nog wat reclame maken voor 75 jaar KSA Oudenaarde. En het optreden van Raymond. Geen tijd te verliezen want ze moet ook nog aan de start van zomertoeren gaan flyeren. Gauw op zolder een plaat gezocht om de affiche op te plakken. Een beetje knutselwerk en een beetje hulp van Dries en klaar is kees. Ook de vlag mocht erbij.
Indien er nog lezers zijn die een kaart willen voor Raymond, je kan ze bestellen via deze blog. Reinhilde bezorgt ze wel.
Alvast tot 14 september bij Raymond en KSA Oudenaarde!
Dat zou nog een attractie geweest zijn. Alleen Reinhilde was thuis en ze heeft het op foto vastgelegd. Je zou het anders niet geloven. Weer gas bijgeven om nog over ons huis te vliegen en aan de overkant op een veld te kunnen landen, was de boodschap.
Eind goed al goed. De koeien waren voor niets in paniek!
Om te bewijzen dat hier op zaterdag en zonder kindjes ook soms iets gebeurt!
De helft van de kindjes mag buiten en de kleinste blijven binnen. Er is een fris windje, maar als ze de zon zien willen de grootste toch buiten fietsen.. Viktor stelt voor om pannenkoeken te bakken. Ze kruipen dan allemaal in en tuinstoel. Grappig, zon grote stoel met zon klein kindje erin! En dan gaan ze weer op wandel. Zennah kleedt haar buggy aan met handdoeken. Ze zoeken daar altijd naar. Voor in de buggy of op de fiets te hangen. Dat hoort er gewoon bij. Maar in de veranda zitten ze ook niet stil. Lauren kruipt alleen op de schommel. Ze heeft de prijs van de grootste vordering sedert vorige week.
Jammer dat ik te laat was voor een foto.
Ik kan nu eenmaal niet overal zijn:buiten en binnen. Al goed dat ik ze zowat altijd kan bezig zien. Louis wou al meegaan met de papa van Zennah. Mémé Annie zou zeker blij geweest zijn: een kleinzoon, zo ineens en zo onverwachts. Maar we hebben het niet laten gebeuren want anders moest mammie met lege handen naar huis en dat zou ook niet tof geweest zijn. Viktor brengt nog de laatste fietsen en buggys binnen en het weekend kan weeral beginnen!
Gisteren was het hoogdag, geen kindjes dus. Heel gemakkelijk als je t mij vraagt.
Ik denk er zelfs aan zoals de nieuwe generatie onthaalmoeders een dagje in de week niet te werken. Op woensdag dus, zon tussendoortje, midden in de week. Mooi meegenomen vind je niet? De collegas zullen het probleem wel oplossen voor de mensen die op woensdag toch opvang nodig hebben. Leuk idee, ware het niet dat ik mij daar absoluut niet goed zou bij voelen en ik zou de naam onthaalmoeder niet meer waard zijn!
Grapje dus en laat ze maar komen. Liefst met een beetje meer dan vandaag.
Ze waren maar met 2. Dat is eigenlijk ook niet veel de moeite. Enfin de kindjes hebben eens genoten van de rust. Hanne was al weg tegen dat ik eraan dacht een fotootje te nemen.
Kindje van de dag zit lekker in zijn eentje te prutsen. Hij genoot er duidelijk van. Van de foto en van het prutsen!
Wat kan je nu bedenken bij deze foto? Het is het spelletje van de dag. Juna duwt eerst haar pop van de glijbaan. Daarna haar auto. Die gaat natuurlijk een stuk sneller. Hij is ver weg gekatapulteerd. Zelfs niet eens te zien op de foto. En dan glijdt ze zelf ook naar beneden. Gelukkig maakt zijzelf telkens een zachte landeing. Leuk spelletje, vind je niet? Je had het zo gek niet kunnen bedenken hé, ook al had je de foto al gezien!
Improviseer zo telkens maar nieuwe spelletjes. Kind zijn is lang niet zo onbezorgd als je wel zou denken. Er komt heel wat bij kijken, zo eens een ganse dag nieuwe spelletjes bedenken!
En in bed was het weer kermis. Het overgordijn lijdt er ook onder.
Daar zullen ook eens grote straffen moeten op staan, wil het tij keren!
Je kan je mar amuseren zij het dan met een gordijn.
In bed heb je wel niet zo veel mogelijkheden als in de veranda om nieuwe spelletjes te bedenken!
Of niet altijd? Of wie is de aanhouder en wie de winnaar, hé Louis, we zijn er nog niet uit!
Wenen om terug binnen te mogen terwijl alle andere buiten spelen. Of je verstand op nul zetten en het geween blijven aanhoren. Geduld heeft ze wel, ons moeke. Niet binnen dus. Maar Louis ook, blijven wenen dus.
Tot de redding komt. Hannes mama is eerst en iedereen komt mee naar binnen.
Geen winnaar dus.
Zennah mag met pépé mee. Ze wil Viktor ook graag mee: Biktor ook mee!
En als blijkt dat Viktor moet wachten op zijn eigen mama wil ze plots ook liever nog blijven.
Foei Zennah, wenen als pépé je komt oppikken!
Ze had een lekkernijtje bij voor vieruurtje. We denken dat het gesmaakt heeft. Jij ook zeker als je de foto bekijkt? Viktor dacht eerst dat de ding voor hem was. Maar deze keer was de chocoladepudding voor een ander! Maar banaan en kiwi laat je natuurlijk ook niet liggen.
... dat alles op wieltjes loopt. En er zijn ook andere! Zoals vandaag dus.
Reinhilde zou thuiswachten in ruil voor de sponsering van haar regenjasje van 75 jaar KSA.
Reinhilde blij en moeke ook. Al veel te laat kunnen vertrekken, maar Reinhilde redt het wel. Ze heeft symbolische prijzen uitgedeeld vandaag. Die van de braafste kindjes en die van de en die van de niet-te-genieten kindjes. En de rest ertussenin. Braafste kindjes van vandaag: een gedeelde eerste prijs voor Louis en Zennah. Gewoon heel flink geweest en Louis zelfs supergrappig vandaag. Hij is er weer door, de vakantie is definitief verwerkt. Zennah was gewoon braaf als altijd.
Nieuw record voor Viktor. Als je al meer dan een maand zonder pamper mag slapen en dan is er een ongelukje in je bed mag dat geen reden zijn om te zitten krijsen in een hoekje van je bed. Weet je nog, op kindjes wakker maken staan hier zware straffen. Op ongelukjes natuurlijk niet. Geen straf dus, maar wel alle drie wakker een uur te vroeg wakker. Als thuiswacht van dienst kan je niet alle reserve doorzoeken naar een gepast T-shirt. Dan maar het leukste uit je eigen kast halen. Al een geluk dat er nog zon Nijntje T-shirt was. t Lijkt wel op een slaapkleedje maar je hebt toch geen blote buik. En als moeke komt vindt ze er wel iets op. En de niet-te-genieten kindjes zijn al de rest die zonder aanwijsbare reden veel te vroeg wakker waren. Elke stap die ze zetten eindigt in een valpartij en gekrijs....
Gisteren dus geen tijd gehad om te bloggen. Vandaag al niet veel meer. Maar we hebben al veel goede voornemens. Het vakantieritme is er bij de meeste zo ongeveer uit. Ze slapen al beter en zeuren niet meer tegen het einde van de dag. Alleen potjestijd verloopt nog niet zonder hindernissen. Daar moeten we volgende week eens extra aandacht aan besteden.
Op het archieffotootje staan ze dus al klaar. Als daar nu nog overal plasjes in komen zal dat een dikke pluim zijn voor iedereen!
We hebben er niet aan gedacht in de voormiddag fotos te nemen en in de namiddag waren er al huiswaarts tegen dat wij thuiskwamen. We zijn dus weer naar Gent geweest en het kot is nu definitief leeg en bovendien mooi gepoetst. De kraan blonk mooi volgens de eigenaar. Of waar mannen zo al aandacht voor hebben. Oma was weer van dienst en tante Gerd en Siegert hebben bijgesprongen tegen dat onze kleine mannen uit bed kwamen. Ook voor het fruitmoment zijn ze nog even gebleven en alles is weeral eens goed verlopen.
Morgen dus nog een klein beetje slabakken .
Intussen is iedereen het weer goed gewoon en dan vliegen we er weer in!
We zijn intussen dus al donderdag. Gisteren zijn we in allerijl naar Gent vertrokken om Reinhildes kot al een deel te verhuizen. Wat dus naar huis mag is mee, wat in Gent mag blijven is al ingepakt en gaat dus rechtstreeks naar haar nieuw appartement.Intussen staat het definitief vast, ze doet er nog 3 jaar psychologie bij. Zij die dachten dat ik uit de studenten gegroeid ben, neen dus, nog 3 jaar als alles goed gaat.
Aangezien kindjes niet kunnen meehelpen bij verhuizingen is oma komen thuiswachten. Ze hebben er weer duchtig van geprofiteerd! Een mand met boodschappen, ze zijn er in geen twee dagen aangeweest, maar uitgrekend als oma er is willen ze die boodschappen uitpakken.
En alle gekke toeren, waar ze anders niet aan denken proberen ze wel bij oma. Nog goed dat ze nog bij de pinken is, als zou het soms mis gaan denk ik. Moeke Magda is en blijft dus een strenge, daaar twijfelt intussen niemand meer aan!
Gisteren is alles zo goed begonnen. Ook Rogier is thuisgekomen met de vraag: En moe, heb jij ook een goede opstart gehad vandaag? Ja hoor, alles ging vlot!
Maar vandaag, amai, als dinsdag op maandag lijkt, je weet wel, aanpassen, wenen, ruzie, alles erop en eraan! En dan nog niet willen slapen, omvallen van de vaak en je niet geven. Maar dat is natuurlijk buiten het huisreglement gerekend! Maar na een extralang dutje loopt alles toch weer op wieltjes.
Een beetje heen en weer trekken om een slabbetje: Van wie is ze nu eigenlijk?
Ik had ze gisteren aan!
En dat is eigenlijk mijn slab die ik al van voor de vakantie mis.
Al een geluk dat de slabben van goede kwaliteit zijn of ze hadden er beiden een halve!
Of hoe kindjes eigenlijk hun eigen gerief wel herkennen! Je houdt het niet voor mogelijk dat er van op kamp 3 vuilzakken vol verloren voorwerpen zijn, als ze hier al hun eigen slab uit de brand slepen! Voor het eerst sedert april weer te warm om in de veranda of op het terras te blijven. Kermis dus: we spelen op de oprit.
En dan een groepsfoto. Dat is ook een hele klus! Eentje wou vandaag liever eens alleen op foto, maar de ganse groep staat er toch nog bij. Ja, onze huisfotograaf is er weer, nog even van profiteren dus!
De vakantie is voorbij. Voor mij in elk geval. En voor velen met mij zo te zien. Gisteren eens grofweg gerekend en we kwamen aan 5. Maar uiteindelijk waren het er toch de zes die we oorspronkelijk wel verwacht hadden, zoals elke maandag.Enfin ze zijn dus terug, en t was weer onze vrolijke maandagse bende! t Was een fijn weerzien voor de meesten.
Ze hebben gezellig gespeeld. Geen ruzie, of toch niet meer dan anders. Al van in de voormiddag buiten gefietst en gelukkig maar. Tot Viktors grote verbazing had het geregend tegen dat hun dutje gedaan was. Niet meer buiten dus, alles is nat.
Hij ging mij ook eens testen, wist aan geen kanten meer hoe zijn broek aangedaan. Tot het oude en al veel gebruikte middeltje: Blijf dan maar zo zitten, je moet geen druifjes komen eten. Je kan het niet geloven, maar die broek is nog sneller aan dan dat het voor wedstrijd zou zijn. Wel druifjes dus. Ons fruitratje zonder fruit zetten zou zowat de ergste straf zijn die je momenteel voor hem kan bedenken. En of de druifjes gesmaakt hebben....
moekemagda
