De
tijd gaat toch snel. In een zucht is de zomer voorbij. Het voelt alsof het vijf
minuten geleden was dat je nog in je bikini aan het strand lag. Nu haal je opnieuw je winterjas en handschoenen uit de
kast. S ochtends stap je in de metro en
na vijf keer bellen glijden twintig minuten geruisloos voorbij.De pc op je werk signaleert nog een lange dag.
Secondes later zit je smakelijk je boterhammen te verorberen.Het voorbijglijden van de tijd voelt aan als
een continuüm. Je kunt enkel maar met de stroom mee en op geen enkel ogenblik
is er een pauze neen. Een poging om even te blijven stilstaan is oké, maar als
je aan haar wijzers wil trekken en je je naar een ander jaar wil capituleren
geeft dat enkel maar een zeurende hoofdpijn. Dus als de wijzers van de klok
muurvast lijken en de cijfers blijven stagneren en je in gedachten je al naar
het weekend wil transponeren met een goed glas wijn. Wel kijk dan voor een keer
eens niet naar de tijd. Want voor je het weet word je door haar versmacht,
meedogenloos meegezogen en werken haar stalen wijzers in overdrive. Momenten
later zit je aan diezelfde keukentafel en vraag je je af waarom de tijd zo snel
voorbijgaat en wens je dat ze ietsje trager mag.
Een
jaar lang had ik mij voorbereid op deze dag. Twee keer in de week nam ik met een
grote zucht mijn sportschoenen uit de kast, deed een staartje in mijn wilde
haren en zette ik mijn timer paraat. Dit was iets nieuws, ik was er nog nooit
in geslaagd om te rennen. De enige loopbeweging die ik maakte was die naar de
bus die ik op het nippertje nog kon halen, enthousiast spurten naar winkeletalages
en om te schuilen voor de regen. De eerste weken heb ik alle beginnersfouten
gemaakt. Geef toe als je na tien minuten zo rood bent als een tomaat en elk
terras dat in de mot heeft is dat zeer gênant. Twee maanden maakte ik die fout,
puffend, zwetend op het einde van mijn krachten lopen tussen de voetgangers.
Moest ik nu nog schitteren in een sexy strakke sportoutfit, zou ik toch wat
meer krediet krijgen toch?
Neen,
ik liep in een new age broek met een flashy T-shirt. Helemaal geschikt voor
elke random ninetiesparty jogde ik op het Zuid tussen de zakenmensen, kinderwagens
en ware fashionistas. Telkens dacht ik: wacht maar binnen een paar maanden
loop ik met killerlegs en een powerlijf al fluitend door de wijk. Dus besloot
ik om mijn lijdensweg elders te nemen.
De
kaaien werden mijn runningspot. Heerlijk was dat om tijdens het joggen de
Schelde te aanschouwen. Het zicht van de aangemeerde boten, verliefde koppeltjes,
schattige hondjes dat gaf me een energieboost. Zo boekte ik mijn eerste mentale
en fysieke successen . Dat ik daarna thuis kwam met vuurrode kaken, stijve
kuiten en een lichaam dat op instorten stond, dat nam ik erbij. Ook mijn vriend
ondervond vele voordelen. Plotseling had ik tomeloze energie, kon ik drie
huishoudelijke taakjes in een vingerknip afwerken en begon de lokroep van de
natuur van mijn rode sofa te winnen.
Dit
kwam ook mijn hondje ten goede. Ondertussen was ik al in staat om een halfuur
non stop te joggen. Mijn snelheid heb ik nooit berekend, wel de loopafstand.
Mijn streefdoel was vijf km. Samen met mijn beagletje crosste ik door de
straten, werd soms abrupt tot stilstand gebracht als haar neus een mogelijk
hapje geroken had. Nooit was ik boos op haar of vond ik haar hondengedrag
vervelend. Integendeel, het kwispelende staartje dat mij vergezelde was een teken
van vriendschap en veel genegenheid. Zelf als ik erna bek af was en het eerste
kwartier niet om aan te spreken, dan nog zou ik mijn hondje de volgende keer
niet vergeten.
Zij
heeft ervoor gezorgd dat niet enkel mijn wangen rood kleurden, maar dat ik
opging in een massaal rood. Toen ik het pakje aandeed drong het tot mij door
hier heb je nu tien maanden voor getraind, nu is het tijd om jezelf te
bewijzen! En dat deed ik, alleen was Pebbles niet mijn runningbuddy, maar wel
mijn papa, mijn vriend, mijn toekomstige schoonzus en haar partner en nog
duizenden anderen. Toen ik de eerste steken in mijn zij voelden, kwam de
doorzetter in mij naar boven. Hoewel ik op sommige stukken aan het sterven was
en mijn broek wel honderd keer per minuut afzakte, bleef ik lopen. Ik heb nog
nooit zo hard verlangd naar de Meir als toen. Jenever was meer dan ooit een
heildrank.
Mijn
partners in crime wilden nog meer jenevers ter handen nemen in de lokale cafés,
maar ik zei neen. Ik loop tot aan de Stadswaag met pijn, veel gehijg en af en
toe een welgemeende kreet. Dit is voor mij en ik heb volgehouden tot aan de
laatste kassei. Jammer dat chronorace daar anders over dacht, abandon was hun
verdict. Terwijl ik samen met mijn papa en vriend over de finishlijn
aanstrompelde.
Die avond voelde ik
me superieur, in een gescheurd kerstpak met een broek die tot op mijn knieën
was gezakt, was ik dronken van geluk. Mijn geroep had veel weerklank op de
Grote markt. Waar anders had ik dit grootste moment kunnen vieren met een paar
jenevers in de hand. De volgende dag raasde de christmas spirit door heel mijn
lijf. Schaamteloos stak ik de straat over in mijn kerstmanpak.
Gisteren was het een dag dat moest gepaard gaan met ballonnen. Een mooi fluo behang voor mijn deur in mijn kersverse huisje om zo te mensen met een brede glimlach te ontvangen. Op elke ballon zou ik een toepasselijk tekstje hebben geschreven. Zelfs tekeningen had ik eraan toegevoegd of ik had verschillende kleuren alcoholstift gebruikt, de ballonnen in verschillende formaten opgeblazen en twee soorten gekocht.
Maar... ik kon niet mee naar de winkel en ik had het ook vergeten op het lijstje te zetten. Dom van mij want ballonnen zijn de voorbode van geluk. Het opblazen en vele wegvliegen of knappen van ballonnen brengen je immers al in de feeststemming.Je krijgt plotseling de neiging om een vreugdedansje te doen, om je geliefde bij zijn gilet te trekken en om de alcohol rijkelijk te laten stromen. Dus je bent al in de partymooth en denkt en handelt er ook zo naar.
Daarnaast zijn ballonnen een wiskundig hulpmiddel. In elke zak zitten er ongeveer 20. Uiteraard is je voordeur de eerste plaats waar de ballonnen aan prijken. Gedeelde vreugde is dubbele vreugde, toch? Dus dan nu de vraag, waar hangen we de rest? Tuurlijk wil je ze op elke mogelijke plaats tentoonstellen. En daarvoor moet je het meubilair geregeld opzij zetten, of op een stoel gaan staan om deze schatjes zo hoog mogelijk te hangen. En hier treedt de magie van de ballon in werking tussen het eindeloze verzetten, stoten of na de zoveelste rugleuning in je maag, word je brein in werking gezet. Opeens vraag je je af hoeveel mensen er zijn uitgenodigd en of er genoeg stoelen zijn.
Meteen op het aantal stoelen, bereken je het aantal voorziene glazen en welke soort: glazen voor de wijnliefhebbers, glazen voor de bierdrinkers en ook glazen om eens een keer door te spoelen. En zeker niet te vergeten voor een gelegenheid als deze glazen voor cava. De tinteling van de bubbels en het lieflijk commando: 'een cavake is goed', maakt de schenker instant happy, toch? Vervolgens checken we de aanwezige proviand in de ijskast en zoeken we koortsachtig naar de bijpassende dipsausjes. Dan duiken we in de kast voor de schaaltjes en kommetjes om erna verder te rommelen naar andere decoratieve prullaria dat kan rusten op ons oude vertrouwde tafelkleed. Zetten we ondertussen een muziekje op en drinken we al een glaasje en overlopen we gezamenlijk onze 'planning'.
Zie je wel, de aanwezigheid van ballonnen maakt dat alles op rolletjes loopt. Dat elke stap om een feestje te geven logisch wordt gevolgd en vooral dat je niet later op de avond voor al te grote verrassingen komt te staan. Hadden we gisteren maar ballonnen, er was immers maar één kracht aanwezig en dat was de alom bekende en (ook gevreesde) chaos ongetwijfeld met een grote C. Voor iedereen die er aanwezig was, volgende keer hangt mijn huis vol met ballonnen. Er zijn dan genoeg stoelen, zoveel zelfs dat we de stoelendans kunnen doen. Genoeg glazen in alle vormen en maten. Belachelijk veel eten, kommetjes en schaaltjes die op de seconde worden bijgevuld. En zal de muziek luid door de boxen knallen. Ware buren u bent gewaarschuwd als jullie ballonnen zien hangen, dan weten jullie al hoe laat het is en hoe vroeg het kan worden...
Heb je ooit al eens meer de vissen in het aquarium gade geslagen dan de mensen waar tegen je praat? Heb je het toen zelf gewaagd om met je smartphone er kiekjes van te nemen en gefascineerd te zijn door de flashy oranje kleur die het diertje vertoonde? En het plotseling tot je doordrong dat het te onbeleefd zou zijn om hier meteen tetris of bejeweled te beginnen spelen. Of nog erger een excuus te verzinnen dat je dringend naar huis moet want er is iets ernstig gebeurt?
Wel ik heb al vaak in zo'n sociale situatie gezeten, de mensen praten honderduit over hun favoriete onderwerp nl. hoe lekker goedkoop alles niet is en hoeveel ze hebben kunnen meenemen voor die prijs. Je eet uit beleefdheid en ook omdat je denkt vooruit dan maar, dan zal ik het goedkope snoep ook wel door mijn strot rammen en focus ik me daarop. Diezelfde nacht beklaag je deze actie want je blijft heel de nacht kamperen op het kleinste kamertje.
Je denkt bij jezelf nooit meer, dit is echt de laatste keer dat ik mij zo voel. Hoe kom het toch dat sommige mensen dit zo weinig ervaren en ik wekelijks? Niet enkel krijgt mijn spastische darm vrij spel, ook mijn sociale onhandigheid steekt de kop op. Op de moment zelf dat ze blijven doordrammen over één en hetzelfde onderwerp wat mij nog kouder laat dan de polaire noordenwind. Altijd ben ik diegene die net niet zo gepassioneerd is over het gespreksonderwerp. Er zijn zelfs avonden dat mijn tafelgezelschap ellenlange hoofdstukken met een eindeloze litanie afsteekt, vergezeld of gevolgd door een flinke portie bluf en imponeergedrag. Hetzelfde gedrag dat stieren in bronstijd vertonen. Al dan niet gepaard met bijpassende oer geluiden. Sorry, maar dan kan ik het niet laten om terug te vallen naar mijn dikke vriend tetris of bejeweled, de superredder in nood.
Doen alsof ik luister en eventueel wat positief knikken of verontwaardigd kijken is een koud kunstje. Helaas, speel ik het spelletje wat te goed mee. Zo goed dat mijn gezicht zich tegen mij keert. Ha jij dacht dat je iedereen voor de zot kon houden, nu laat ik je eens wat zien en zet ik je meest boze, verveelde en ergerlijke gezicht op. Waarop mijn fijne motoriek zich meteen van zijn beste kant laat zien. Het omringende publiek moet wel naar mij kijken anders staat hun tafellaken in brand, is hun duur porselein bestemd voor de glasbak en vliegen de propjes papier naar hun asbak . Murphy heeft de tijd van zijn leven met mij. Standaard valt mijn glas met een luide tik om. De alcohol rept zich gretig naar mijn schoot. Mijn wangen kleuren wijnrood. Het enige voordeel dat deze sociale onhandigheid brengt is vijf minuten hard gelach en het verduivelde onderwerp even verdonkermaant wordt en ik even van tafel mag.
Spontaan moest ik denken aan "Het wonder is geschied, het wonder is geschied" Mijn ... Is dat niet komisch als mijn vriend met een zekere trots dit over zijn zaad oppert dat ik denk aan marginaliteit en banaliteit? Ten slotte is zijn zaad broodnodig, nu ik mijn lichaam het commando heb gegeven om zwanger te worden.
Zijn zaad kan inderdaad wonderen doen... nu mijn lichaam na meer dan een decennia de pil in overdrive is. En ik dacht dat het allemaal van een leien dakje zou lopen. Een paar keer vrijen en één standvastige zaadcel zou dan naar mijn eicel in een razendsnel tempo zwemmen en zo versmelten tot een nieuw wezentje niets is minder waar.
Het is eerder het gevoel van blijven drijven of verzuipen. Nu mijn hormonen allesbehalve stabiel zijn en als een rollercoaster door heel mijn lichaam gieren en wanhopig blijven verlangen naar wat progesteron en als het kan ook testosteron. Wel dan zou mijn body toch mij zo fit als een hoentje doen moeten voelen en evenveel willen laten hompen als een konijn?
In plaats daarvan mat ze mij af en geeft ze mij dagelijks de neiging naar walgelijke vreetbuien. Goed ik vecht er wel tegen want ik wil een healthy mama in spe zijn die best wel tegen een stootje kan. Toch wint keer op keer mijn lichaam dat wil zwelgen in veel zout, zoet en mij enorm trek doet krijgen in alles met vet. Hierdoor maakt ze mij zeer moe en eet ik deze caloriebommen tot ik er misselijk van word. En als ik weiger eraan toe te geven en verlang naar het zaad der wonderen geeft ze mij slechts één kans om uit deze misselijke grap te ontsnappen, en als het testosteron dan niet reageert is het dan ook meteen game over voor vannacht... En is het opnieuw weer wachten op een nieuwe volle maan en hopelijk zal het zaad der wonderen en mijn hormonaal puberaal fucked up hormonenstelsel wel paraat staan.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
Het is me nog maar recent ter oren gekomen. Ik geef het grif toe, het zat er al een tijdje aan te komen.
Mensen hebben al gehoord van een wiskundeknobbel, een talenknobbel, maar een schrijfknobbel? Ik ben de trotse bezitter van een levensechte schrijfknobbel. In tegenstelling tot de andere knobbels is dit ding wel prominent aanwezig. Dit ding heb ik meerdere keren willen wegbranden en weggemoffeld.
Vreemd genoeg ben ik er nooit in geslaagd om het permanent te laten verdwijnen. En mijn linkerwijsvinger zal nooit volledig egaal of knobbelvrij zijn. Zelf ben ik ook schuldig aan dit hele gebeuren. In de eerste plaats omdat ik links ben en altijd over mijn letters ga en in de tweede plaats omdat ik mijn vulpen (en al de andere pennen) niet elegant ter hande neem. En dat mag zeer letterlijk genomen worden. Ik omklemde tot groot ongenoegen van de leraars mijn vulpen tussen mijn drie vingers en soms zelf met brute kracht. Zoals een hond zijn bot vasthoudt zo hield ik mijn vulpen vast. En juist op de wrijving tussen mijn linkerwijsvinger en mijn pen daar ontstond mijn teerbeminde schrijfknobbel. Dus telkens als mijn leraren het waagden om mijn pen af te nemen, zakte voor mij de grond onder mijn voeten weg.
Het liefst schrijf ik met een vulpen. De blauwe inkt heeft een therapeutische werking op mij. Blauw bevordert sereniteit en innerlijke rust. Al mijn gedachten vloeien harmonisch samen op het witte vel papier. De elegantie van een vulpen maakt dat ik meer met literaire krullen begin te schrijven en daarnaast is ze de bezitster van al mijn schrijfcapriolen, van theorie tot praktijk alles zit in haar. Ze is samen met mijn schrijfknobbel mijn schrijfgeheugen iets wat ik niet anders kan dan koesteren.
