Ik
ben de menselijke versie van een abstract iets. Iets wat op het eerste zicht
niets toe te voegen heeft. Iets wat niet zichtbaar voor de buitenwereld is,
maar mijn blauwdruk in feite is. Twee rode draden lopen door mijn leven. De ene
kant recht, de andere schuin. Beide ondernemen dezelfde reis en stoppen niet
onderweg. Mijn eerste rode draad spint zich rond filosofe en schrijfster.
Ongetwijfeld zijn deze lijnen kaarsrecht. Toch loopt deze rode draad de andere
onvermijdelijk eens voor de voeten of discussiëren ze over wie het bij het
rechte eind heeft.
De
tweede rode draad is een beetje tegendraads. Schuin is haar naam. Vele
kronkels, grillige en dramatische loopjes passeren de revue. Je kunt al raden
waar de eerste draad de drager van is. Fashionista is wat ik met een H&M
portemonnee tracht te zijn. Maison Scotch is niet veelvuldig in mijn kast, maar
rijkelijk aanwezig in mijn hart. De modefanaat in mij vertrekt vanuit de
filosofe en zoekt aansluiting bij de schrijfster. Niet voor lang, een kleine
aanraking volstaat. De compagnon van deze fat is iets waar ik niet altijd weet
van heb en wat deze reis net dat beetje extra geeft. Het is de alom gevreesde onbekende
x. Datgene waar ik op sommige dagen geen blijf mee weet en op andere dagen voor
geen goud ter wereld wil missen.Twee
rode draden delen de lakens uit in mijn denkbeeldig parallellogram. Een draad
die weet wat ik al heb en een draad die voelt wat ik nog wens.
Daarom
word ik niet graag in een hokje geplaatst. Huiver ik van het inkleuren van
bolletjes en van keuzes met slechts één uitweg. Steeds wil ik dat mijn dromen
en fantasieën in debat met mijn geheugen treden. Zonder dat ze weet hebben van
hun bewandeld parcours. Een vierkant lijkt me zo saai. Ik weiger om een horizon
te blijven volgen dat voor mij geen geheimen meer heeft. Ik verkies het
verkennen van andere paden en als het kan verander ik eens van koers. Een
vierkant heeft de pech dat al haar vier lijnen en hoeken verblijven op dezelfde
monotone plek. Bah, ik krijg al kippenvel als ik aan deze eindeloze herhaling
denk.
De
zoektocht naar het onbekende en haar invloed op je levensweg gaat aan elk hokje
voorbij. En zet de chaos en mysterie van de toekomst buiten spel. Een vierkant
weet immers jouw keuzes en of die over tien jaar nog zullen gelden. Neen, ik
hoef deze informatie niet, ik wil kunnen twijfelen over de keuzes die ik nu en
tien jaar later neem. Ik wil mij beroepen op mijn twee rode draden. Ik wil
getuige zijn van hun innerlijke machtsstrijd en hen dwingen tot een compromis
en daarmee mijn verdere levensloop bepalen.
Glimlachend stippel
ik lijntjes en zet ik mijn puntjes op de i in mijn parallellogram. Zijdelings
scheer ik als een kunstschaatser langs mijn lijnen, dwaal ik als een toerist in
mijn eigen dilemmas rond en balanceer ik als een circusartieste op mijn
onbekende x. Kies ik de potloden waar ik mijn omgeving mee inkleur en de vulpen
waar ik mijn levensboek mee beschrijf. Zweef ik graag op mijn roze wolkje en ga
ik mijn problemen uit de weg. Zoek ik koortsachtig naar de balans tussen wie ik
ben en wat ik wens.Mijn onbekende x
ontwart op gewenste tijden de knopen die mijn rode draden hebben gemaakt.
Strijkt opnieuw de plooien tussen de realiteit en de dromenwereld glad. Creëert
hiermee opnieuw een symbiose tussen mijn hart en verstand. Iets waar menig hokje
nog veel van leren kan.