al heel snel lijk ik op een oud vrouwtje dat de miserie niet aankan

buitenkant lachen en daarna heel stil worden afvragend waar het verkeerd liep

bij mezelf zeg ik niet doen , het doet alleen maar pijn in mijn hart

de andere kant wil ik het begrijpen

kan ik het ?

Ik weet het niet

ik ben zo moe ...

ik plan ik spreek maar in mijn achterhoofd moest ik toch slimmer zijn geweest

hij heeft met de hele familie mij uit mijn klein appartement gehaald , het was niet aan te zien

maar het was alles wat ik had , tv lag op de grond

ik had een zetel van de kringloopwinkel en 2 oude bedden die met lattebodems op de grond lagen

waarom moest ik daar weg , maar ik heb het gedaan ook voor mezelf

de rest kon ik wel aan

maar ik kan het niet

mijn dochter is groter en zal alles beter begrijpen als ik weg moet maar ....ik weet het niet .

jammeren helpt niet maar hier lucht ik toch een beetje mijn hart en gedachten die mij niet loslaten .

ik weet het niet meer ...

alles lijkt een blurr in mijn gedachten en hart