Ik moet even naar deze oord komen ... ik loop al meer dan een week depressief rond , zo van ik stop me vol eten ..blijf eten , kan niet goed slapen, heb overal pijn en neem pijnstillers als snoepjes en krijg niks gedaan thuis!!!! Ik ben 2dagen vrij en dacht thuis wat even zaken op orde te zetten zoals badkamer goed kuisen niet dat ik da wekelijks niet doe maar nu wil de kasten ook doen en als je een tiener kind in huis rondloopt dan heb je dat van tijd tot tijd wel nodig...ben een hele voormiddag bezig geweest,en nu zit ik uitgeteld in de zetel ,raar als ik op het werk ben blijf ik mij goed bewegen en zodra ik thuis kom zak ik ineen ! Ellendige gevoel raak ik niet kwijt... ik wil mij eens goed opmaken en mij goed voelen in mijn vel maar raak zo achter met het huishouden dat ik dat altijd voorrang geef en zo zet ik mezelf altijd op het laatste plaats. Hopelijk als ik dit neertyp raak ik die akelige gevoel kwijt ....maar hoop er niet al te veel op. Zo het gevoel van , het leven gaat aan mij voorbij zonder echt geleefd te hebben en daar denk ik nu aan . Ik heb mezelf terug zowat op pootjes gezet maar het is nooit zoals het hoort ,gelijk ... Ik was vandaag aant denken dat vrouwen die tegenwoordig scheiden er beter op worden , ik ben gisteren iemand tegen gekomen en ze reed met een minicouper ...splinternieuw!!! Mensen die bij ons beginnen , hebben allemaal een nieuwe auto ...en klagen nog! Ik heb niks meegekregen zelfs mijn kleding niet en het deel van het huis is ook aan mij voorbij gegaan want hij had alles verkocht voor ik bij hem wegging ! (mij uit zijn leven gooidde) Het is meer dan oneerlijk hoe het aan mij is toe gegaan bij mij maar daar geeft niemand om het is lang voorbij en ....wie kijkt er nog om ?! Die vrouwen denken dat ze het moeilijk hebben ik zou ze een klein beetje van het mijn willen laten zien dan zouden ze hun kwebbel wel houden ..... Maar ik zwijg en laat hun maar kakelen...
