|
vorige week donderdag , gewone werkdag rij ik naar het werk moest om 10u beginnen en halverwege het werk
kreeg ik tranerige ogen en ik zeg tegen mezelf ja , dit komt echt niet goed
kom aan , parkeer zie dat ik scheef geparkeerd sta en zet me recht en ga binnen
tik in met kaart en ik zie de kaart van de collega dat ze vroeger mocht beginnen en de tijd dat ik in verlof was heeft ze altijd de morgen gehad
wel ik dacht ik heb ook gisteren gevraagd om vroeger te beginnen en ik mocht niet , raar zeg ik zo
kom naar beneden en ik voeg me bij mijn collega's die druk bezig waren en meld mij aan
keek effe want ze hadden standjes opgezet en wachtte tot ze mij zagen en 1 ervan lachte en dook weer weg met haar gezicht
hmm, dacht ik negeer fase
maar goed vroeg wat er moest gedaan worden en ze zegt , bel maar naar de chef want ze moest weten wanneer je hier was
oke ik bel en wacht op opdrachten te krijgen van de collega' s maar ze zeggen niks ondertussen
komt manager van voeding mij halen ze wou dat ik mee ging kijken naar de reseerve wijn die volledig proper en opgekuist was
en daar stort ik in
ik verdraag niks meer zeg ik haar en zei luistert vond ik wel fijn
ze kon mij wel begrijpen en na mijn huilbui ga ik terug en ze vragen wat er was want ik moet alles zeggen waar ik ga en sta precies
dus ik zeg nee niks ze heeft me de reserve laten zien en ze maakt een grom geluid van ongenoegen en ik wacht nog altijd af en sta bij hun en probeer
mee te helpen en ik sta effe te kijken want ik weet niet wat doen , ondertussen was ik meer de 30min al daar aan het rond draaien ...
zeg ze ineens tegen mij , ge doet raar wat is er en dat pik ik niet want ik deed niet raar ik stond gewoon zei niks dus ik maak dat ik daar wegging
en met dat ik weg ga roept ze , wat ga je doen en ik doe mijn armen omhoog en kom gelukkig mijn chef tegen
en ze ziet en neemt me mee naar boven en daar zeg ik alles , dat ik niet in de groep wordt aanvaard en nog van die andere dingen
dat ik moet wegspringen als er mensen doorkomen , ook al heb ik iets in mijn handen
ze zeggen dat ik grof ben maar ik doe nooit iets zonder niks dus met reden
maar ik geef toe dat ik prikkelbaar ben enik heb het niet zo makkelijk de laatste weken
en stort helemaal in en ze laat me naar huis gaan
in de gang kom andere collega's tegen en ze vragen wat er is en ik kon geen woord zeggen
kom in mijn auto en daar crash ik nog eens heel erg
de baas wou mij naar huis brengen maar dat moest niet
aangekomen thuis , zit mijn dochter in de zetel en ik wil niks zeggen en ga in de slaapkamer en doe alsof ik ga slapen
ondertussen zijn er uren voorbij gegaan en belt de chef nog eens om te horen en ik barst weer uit en ze
raad me aan naar de dokter te gaan
en zo doe ik het dus
dokter geef mij dadelijk 1 maand om te recupereren en raad me aan pilletjes te nemen
ik kan het werk niet aan de kant te zetten dus ga ik ermee akkoord
dus ik ben een maand thuis en nu is het al 6 dagen al en ik zet het werk nog altijd niet uit mijn hooft
dingen die zich afspelen in mijn hoofd , woorden die gezegd zijn geweest
ge gelooft het niet
ik word zot van mijn eigen
ik geef toe ik kon niet normaal meer doen opt werk
en misschien is dit niet slecht , zo kan ik terug wat ademen
maar , wat met geld
als dit maar niet te lang gaat slepen want financieel kan ik dit niet permitteren
zo zit ik nu in de zetel met een kop koffie langs mij
laptop in de schoot
tv aan op tmf kanaal en schrijven in mijn blog
probeer iedere dag wat te doen want de dokter zegt stil zitten is geen optie voor u
bewegen en bezig blijven is de enige doel om er terug uit te komen
maar doen waar je zin in hebt en anders niet
ik durf niet zeggen dat ik nergens zin in heb maar goed
zeg ik niet en probeer mijn best te doen ook al is het verdomme moeilijk
02-09-2015, 00:00 geschreven door IKKE 
|
