Om 5.15u was het het einde van de retreat en de silence. Nooit verwacht maar het afscheid was toch met pijn in het hart. Ik was ondertussen zo gehecht geraakt aan deze vredige, rustige omgeving zonder prikkels, zonder verwachtingen en dit alles in de mooie natuur. Hier was het enkel 'zijn'. De silence zorgde voor een unieke ervaring. Geen energie moeten geven aan anderen, 10 dagen die ik had om enkel met mezelf bezig te zijn. Ik heb geen minuut spijt van mijn deelname aan deze 10 dagen en wie weet, misschien kom ik hier nog eens terug.
Na ervaringen te hebben gedeeld met de anderen was er een ontbijt in de monastry. Met een 10-tal deelnemers genoot ik van het aanbod om een rondleiding te krijgen rond de monastry in de Garden of Liberation. De oprichter van de monastry en het meditatiecenter is een zeer gekend monk in Thailand. Hij heeft de techniek van anapanasati ontwikkeld en wereldwijd verspreid. Net als tijdens de retreat straalde deze plaats ook weer dezelfde rust uit.
Uiteindelijk toch teruggekeerd naar de 'normale' wereld. Samen met een duitse besloten om te bekomen op Koh Lanta, een eiland aan de Westkust van Thailand.
De eerste dagen in de retreat was alles nog nieuw en kregen we veel instructies ivm meditatie. Alles verliep vlot, die 10 dagen leken 'a piece of cake.' De silence was in het begin wel een eigenaardige ervaring. 75 mensen bij elkaar en overal heerste er stilte. Soms had ik onbewust de neiging om iets te zeggen, echt wennen.
Vanaf dag 3 in de namiddag begon de fysieke pijn. Linkerknie liet zich voelen van steeds in kleermakerszit te zitten. En dan niet te vergeten, de onderrug... Afzien! Een rugsteun hadden we niet dus het was een constant afwisselen van zitten met gestrekte en gebogen rug.
Tijdens de volgende dagen moest ik echt een gevecht leveren tegen mijn eigen gedachten. Nu pas werd het me echt duidelijk hoe ons leven soms wordt beheerst door ons denken. Omdat ik continue bezig was met het focussen van mijn mind op mijn lichaam, schoot mijn mind in een 'tegenreactie'. Een echt gevecht tegen mezelf. Ik ben mezelf meerdere keren tegengekomen.
Dagen 5 en 6 waren de beste. Gedurende 10 tot 15 minuten kon ik mezelf focussen opmijn lichaam. Zalig, de rust die ik ervaarde in mijn hoofd. Net of ik een beetje aan het zweven was....
Helaas duurde dit niet lang. Vanaf dag 7 ging het enkel nog achteruit. Ik vermoed dat dit kwam door de pijn, vermoeidheid en soms de verveling. Dag 9 was voormij het dieptepunt. Het werd een volledige dag van 'silence' = leven zoals de monks. Dwz slechts 1 maaltijd ( ontbijt) en geen lezingen of chanting. Ik had het even berekend, dit kwam neer op 6u individuele meditatie en 1,5u groepsmeditatie. Een ramp, ik kon mezelf noeilijk concentreren ( monkeymind zoals ze dat noemen) en had honger. Bovendien was het ook nog eens een heel warme dag. Slechte combinatie voor mij... Achteraf had ik vernomen dat meerdere deelnemers die dag tot een doorbraak waren gekomen of tot een bepaald inzicht. Helaas was dit bij mij niet het geval.
Dag 10 verliep uiteraard veel beter, was terug meer gemotiveerd en kon me iets beter concentreren. Nog 1 keer slapen en het was gedaan.
Tijdens de 10 dagen heb ik veel geleerd over meditatie met mindfulness ( anapanasati) en over boeddhisme. Ik ga jullie uiteraard niet vervelen met hele theorien ( dubbelpunt is hier niet te vinden). Van bovenstaande onderwerpen zet ik hier een kleine tekst die de kern een beetje bevat van de inhoud ( voor eventuele geinteresseerden, anderen kunnen dit gewoon overslagen).
Boeddhisme:
1. Alles is vergankelijk. We hebben niet over alles controle, ook niet over ons eigen lichaan. We veranderen, worden ziek en gaan dood. Lichamen, families , naties,... Geluk komt maar zal ook weer gaan. We moeten observeren en begrijpen hoe dit bijdraagt aan onze 'suffering'.
2. Er is een oorzaak aan de basis van onze gevoelens, lijden, stress en ontevredenheid. De oorzaak is ons grasping en clinging ( grijpen en vastklampen) aan wat we niet hebben, aan iets vergankelijk en weg proberen te graken van de dingen die we niet willen.
3. Er is een oplossing voor ons lijden, stress en ontevredenheid. Wanneer er een einde komt aan ons grasping en clinging zullen we vrijheid kennen. We kunnen deze vrijheid behouden..
4. Er is een pad van waar we nu zijn naar totale vrijheid. Het heet de 'Eight Fold Path'. Door hard te werken aan dit pad krijg je vrijheid. Theravada Buddhism is de praktijk van het pad.
Waarom meditatie:
We moeten terug in contact komen met ons lichaam. Enkel als we ziek zijn, verzorgen we het zoals het hoort. Maar het is ons kostbare bezit, we moeten er meer aandacht aan besteden. Vroeg of laat krijgenwe het resultaat voorgeschoteld. Door meditatie leren we onze mind te focussen en in balans te komen. Hierdoor is het vrij van haat. Het is standvastig en actief. Voor je iets gaat ondernemen, ga je je bewust worden van je ademhaling en ga je uiteindelijk pas handelen als de actie goed is.
Mindfulness:
Let go of our pre-conceived ideas of how things are, or how we would want things to be. Letting go of the attachment to our cherished opinions. Let go of views, opinions and ideas of all things and the Dhamma will be revealed.
Tijdens de retreat werd er regelmatig verwezen naar het boek ' De kracht van het NU'. Dit boek heb ik thuis liggen. Als iemand zich hier graag eens in zou willen verdiepen...
Onze groep bestond uit 75 personen, de vrouwen waren iets beter vertegenwoordigd dan de mannen maar slechts met een klein verschil. De leeftijden waren zeer uiteenlopend, van 21 jaar tot begin 70 ( schatting). En verschillende typen van mensen: de alternatieven, de 'barbiepoppen', de neutrale types, de zeer serieuze mensen,...
In het begin probeerde ik te raden wie het tot een goed eind zou brengen en wie niet. Achteraf gezien ben ik niet zo goed om mensen in te schatten. Uiteindelijk hebben 55 van de 75 de retreat volgehouden, een 20-tal hebben het vroegtijdig stopgezet. Gelukkig was ik daar niet bij...
Op deze 11 dagen heb ik heel wat dieren kunnen aanschouwen, sommigen boeiender dan anderen. Ik ga eerst beginnen met het dier dat het best vertegenwoordigd was: de mier. Grote mieren, kleine mieren, hele dikke, hele dunnen, zwarte, rode, bijtende ( niet-bijtende waren er volgens mij niet), op de grond, op tafel, in mijn bed,... En echt overal, niet te doen. Tegen het einde van de retreat kon geen mier meer zien!!!!
De dieren die je bij ons ook aantreft: de poezen ( moest ik toch telkens denken aan de mijne), de reuze spinnen, de kakkerlakken, de vissen, de vreselijke muggen, de dondervliegjes,...
En dan de boeiendere dieren: 's avonds de vuurvliegen, de vleermuizen die net onder het plafond vlogen van de refter, de grote lizzard die zijn thuis had gevonden op het terrein, de groene slang en de aapjes. Een 5-tal keer heb ik vanop mijn stoel in de refter kunnen genieten van de spelende apen in het bos iets verderop. Vond ik echt super!
Om 4u werden we gewekt door de bel. Geen schattig belletje maar een mega bel waarop werd geslagen met een houten hamer, het geluid moest dan ook hoorbaar zijn over het hele terrein. Geloof me, ik heb het geprobeerd maar blijven liggen met zo'n lawaai was uitgesloten. Dan was het altijd een avontuur om in het donker naar het toilet te gaan, me te wassen en tanden te poetsen. Gelukkig had ik een zaklamp bij! Om 4.25u moesten we ten laatste uit de dorm zijn zodat we op tijd waren voor de lezing om 4.30u. Als het interessante teksten waren, kon ik aandachtig luisteren. Anders zat ik nog wat verder te doezelen op mijn kussen. De zittende meditatie volgde hierop, de eerste 5 dagen bestond dit bij mij uit verder wakker worden. Pas in het tweede deel van de week kon ik mezelf ertoe aanzetten om op dit vroege uur te mediteren. Gelukkig volgde hierop de yoga, heb ik echt van genoten. Ideaal om helemaal wakker te worden en de spieren te stretchen want is echt wel nodig als je dagelijks meerdere uren doorbrengt in dezelfde positie. Ondertussen konden we genieten van de zonsopgang.... Om 7u volgde er de dhamma talk. De eerste dagen werd deze gegeven door de hoofdmomk van de monastry, een monk met enig aanzien, 74 jaar. En ik ben ervan overtuigd dat wat hij zei zeer interessant was maar helaas.... zijn Engels begreep ik echt niet. Het enige woord dat ik begreep was 'suffering' en als je dan weet hoe hij het uitspreekt... hilarisch.
8u, eindelijk eten. Ondertussen meer dan 19u geleden dat we nog iets hadden gegeten. Niet dat het veel was. Elke ochtend kregen we rijstsoep en bananen of enkele koekjes. En dat was het.... Voor het eten moesten we echter eerst wachten tot iedereen zijn eten had en neerzat zodat we samen onze 'foodreflection' konden lezen: with wise reflection I eat this food, not for play, not for intoxication, not for fattening nor for beautification, only to maintain this body, to stay alive and healthy and support the spiritual way of life. Thus I let go of unpleasant feelings and do not stir up new ones. Thereby the process of life goes on, blameless, at ease and in peace
Na het eten hadden we tijd om onze taak te doen, ik was verantwoordelijk voor het onderhouden van de voetbadjes voor meditatiehal 3. Nam gelukkig niet veel tijd in beslag zodat ik op mijn gemak kon genieten van de hotspring en kleren kon wassen. Soms deed ik ook een kort dutje, vooral in het begin was dit nodig. Om 10u werden we dan terug verwacht.
Het komende uur kregen we vooral uitleg over meditatie met mindfulness: wat houdt het in? hoe moet je het doen? welke moeilijkheden ga je tegenkomen? wat kan je er tegen doen? Meditatie met mindfulness houdt in dat je je aandacht gaat richten op je ademhaling, breath in and breath out, zodat je aandacht voor 100% op je lichaam is gericht en er geen plaats is voor andere gedachten.( in theorie ) Na dit uur was het tijd om te oefenen: 45 min al wandelend en vervolgens 45 min al zittend.
En dan eindelijk 12.30u, tijd voor een echte volwaardige maaltijd. De lunch was altijd zeer goed: bruine rijst, een curry met veel groenten ( ietsje pikant), een niet-pikante schotel zoals groentjes of noodles en beetje sla. Alles was vegetarisch. En als dessert ( als het dessert was tenminste) kregen we een potje met groenten (bonen of mais of eierplantjes of...) en dit in een zoete melk. Raar maar telkens opgegeten omdat het iets zoets was. Erna weer tijd voor taken of was of... Ik gebruikte de tijd steeds om een middagdutje van ongeveer een uur te doen.
Om 14.30u moesten we terug paraat staan. Een engelse monk leerde ons dan meer over boeddhisme. Een uurtje waar ik echt naar uitkeek. De monk was 64 en heel amusant om naar te luisteren. Een boeiend persoon met een boeiende geschiedenis... En het was precies alsof hij gewoon een verhaaltje aan het vertellen was met af en toe wat droge humor ertussen. Super! ( de monks waren over het algemeen heel grappig) Erna weer de zittende en wandelende meditatie. Om 17u volgde er dan een uurtje waar we onze stem mochten gebruiken. Chanting is het zingen van ... tja... hoe zou ik het omschrijven? Zingen van onbestaande woorden ( voor ons). Het was een welgekomen afwisseling maar dat was het dan ook voor mij.
Om 18u nog een hoogtepunt: warme chocomelk!!! Smaakte totaal anders dan bij ons maar dat maakte niet uit. Gewoon met volle mindfulness genieten van de tas!!!! Dan weer pauze tot 19.30u, meestal gebruikte ik de tijd om in mijn dagboek te schrijven. Lezen en schrijven was eigenlijk verboden maar anders zou ik alles vergeten zijn tegen dag 11.
De avond vond ik meestal vrij saai. Eerst 30 min zittende meditatie en dan wandelende meditatie in groep = rond de vijver lopen in slakkengang. Erna weer zittende meditatie maar tegen dan was ik al aan het indommelen.
21u was het tijdstip om te gaan slapen. Iedereen was tegen dan doodop zodat tegen 21.15u iedereen in zijn bed lag en niet veel later lag te slapen. Klaar voor de volgende dag!
